Πολιτική
Δένδιας: Απάντηση στις «γκαιμπελικές» πρακτικές, είναι η αλήθεια, η αποδόμηση της παραπληροφόρησης και των ψευδών ειδήσεων

Η Ελλάδα έχει την υποχρέωση να αντισταθεί
Παρατηρούμε μια κλιμάκωση (των προκλήσεων και της στρέβλωσης της πραγματικότητας), η οποία δεν παραμένει μόνο στα λόγια, αλλά επεκτείνεται και στο πεδίο, γράφει σε άρθρο του ο κ. Δένδιας
Το μήνυμα πως η Ελλάδα απέναντι στον αναθεωρητισμό, στην αναβίωση αυτοκρατοριών, στην προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και στις γκαιμπελικές πρακτικές, τηρεί στάση αρχής που πηγάζει από τον σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο, και ιδιαίτερα στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, επενδύει στις συμμαχίες και τις φιλίες, προβάλει την αλήθεια και αποδομεί την παραπληροφόρηση και τις ψευδείς ειδήσεις, στέλνει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας με άρθρο του στην ειδική έκδοση «Οι Μεγάλες Ιδέες» των New York Times.
Στο άρθρο του, που τιτλοφορείται «η προσπάθεια στρέβλωσης της πραγματικότητας και η απάντηση μας», ο Νίκος Δένδιας παρατηρεί ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία επανέφερε στο προσκήνιο έννοιες όπως η παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας, η καταπάτηση της εθνικής κυριαρχίας και του σεβασμού στο Διεθνές Δίκαιο, καθώς και στο Ανθρωπιστικό Δίκαιο, αλλά και όρους όπως σφαίρες επιρροής, αναθεωρητισμός, αναβίωση αυτοκρατοριών.
«Στην Ελλάδα και στην Κύπρο, δυστυχώς, τη νέα αυτή πραγματικότητα την βιώνουμε καθημερινά εδώ και δεκαετίες» υπογραμμίζει ο υπουργός Εξωτερικών, αναφέροντας ότι «τη συμπεριφορά αυτή τη βλέπουμε στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Κύπρο, στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη, στα Βαλκάνια και στον Καύκασο».
Μάλιστα, τονίζει πως πρόσφατα «παρατηρούμε μια κλιμάκωση, η οποία δεν παραμένει μόνο στα λόγια, αλλά επεκτείνεται και στο πεδίο»
Kλιμάκωση στο πεδίο, συντονισμένη και κρατικά ενορχηστρωμένη προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας
Παράλληλα, διαπιστώνει ότι η Ελλάδα και η υπόλοιπη Ευρώπη βιώνουν μια συντονισμένη και κρατικά ενορχηστρωμένη προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας.
«Προσπάθεια, η οποία χρησιμοποιεί ως μέσον την προπαγάνδα, την παραπληροφόρηση και την διασπορά ψευδών ειδήσεων.
Στο πλαίσιο αυτό προβάλλεται, με κάθε δυνατό μέσο, η σπίλωση της εικόνας του φερόμενου ως αντιπάλου, η διαστρέβλωση της πραγματικότητας με επιστημονικό και οργανωμένο τρόπο ούτως ώστε η γραμμή μεταξύ μύθου και πραγματικότητας να γίνεται δυσδιάκριτη» εξηγεί.
Όπως σημειώνει, οι αναθεωρητικές δυνάμεις του 21ου αιώνα εφαρμόζουν με σύγχρονα πλέον μέσα την ρήση του Γκαίμπελς: «όταν λες ένα μεγάλο ψέμα και το επαναλαμβάνεις, στο τέλος, οι άνθρωποι θα το πιστέψουν» και συμπληρώνει πως για τις χώρες αυτές, «η αλήθεια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του κράτους».
Η Ελλάδα έχει την υποχρέωση να αντισταθεί
Απέναντι σε αυτή τη συνειδητή προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας πραγματικότητας και διάβρωσης της αλήθειας, η Ελλάδα έχει την υποχρέωση να αντισταθεί, διαμηνύει ο Νίκος Δένδιας.
Η σημαντική διαφορά σε σύγκριση με το παρελθόν, όπως αναφέρει, «είναι ότι πλέον πρέπει να μπορούμε και μόνοι μας: έχουμε διευρύνει τις συμμαχίες μας ενώ πολλοί κατανοούν πλέον την απειλή που συνιστά ο αναθεωρητισμός, από όπου και εάν προέρχεται, για το διεθνές σύστημα ασφάλειας.
Επιπροσθέτως, σημειώνει ότι το αποδεικνύει η μαζική αντίδραση στην ρωσική εισβολή, η επιβολή κυρώσεων, όχι μόνο από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις ΗΠΑ, αλλά και από χώρες όπως η Ιαπωνία και από ορισμένες υποψήφιες για ένταξη στην Ένωση χώρες, όπως η Αλβανία και η Βόρεια Μακεδονία.
Τρεις άξονες ελληνικής δράσης
Ειδικότερα, ο υπουργός Εξωτερικών στέλνει το μήνυμα ότι απέναντι στις παραπάνω προκλήσεις η ελληνική εξωτερική πολιτική δρα παράλληλα σε τρεις άξονες.
«Πρώτον, τηρεί στάση αρχής.
Στάση που πηγάζει από τον σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο, και ιδιαίτερα στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.
Και βεβαίως στάση αρχής όσον αφορά τον σεβασμό στην κυριαρχία και στην εδαφική ακεραιότητα όλων των κρατών», όπως καθιστά σαφές.
Εξάλλου, εξηγεί ότι τη στάση αυτή η Ελλάδα τήρησε από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία, δείχνοντας έμπρακτη αλληλεγγύη στην Ουκρανία, στους εταίρους μας στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και πιο πρόσφατα στην Σουηδία και την Φινλανδία.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Νίκος Δένδιας σημειώνει «γιατί δεν μπορούμε να μην στηρίζουμε αυτό που ζητάμε από τους άλλους» και υπογραμμίζει: «Δεν μπορούμε να ζούμε σε δύο πραγματικότητες: αυτή που συνεισφέρουμε ενεργά στα διεθνή δρώμενα, παίρνουμε θέσεις, εισπράττουμε στήριξη, αλλά έχουμε και κόστος. Και την εικονική, που πρεσβεύουν ορισμένοι, στην οποία απολαμβάνουμε όλα τα προνόμια, χωρίς υποχρεώσεις».
Δεύτερον, υπογραμμίζει την ανάγκη να επενδύσει η χώρα στις συμμαχίες και τις φιλίες, να καταβάλλει συνεχείς προσπάθειες, να τις χτίσει και στη συνέχεια να τις διατηρήσει.
«Σε λιγότερο από τρία χρόνια υπογράψαμε τέσσερις αμυντικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ, την Γαλλία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Παράλληλα, αποφασίσαμε από κοινού με τρεις γειτονικές χώρες την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στη βάση της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, της UNCLOS.
Ξαναπιάσαμε το νήμα των σχέσεων με τους Ευρωπαίους εταίρους μας.
Με ορισμένες χώρες δεν είχαν γίνει διμερείς συναντήσεις για δεκαετίες.
Δημιουργήσαμε στρατηγικούς εταιρικούς δεσμούς με τις χώρες της Μέσης Ανατολής, του Κόλπου και της Βορείου Αφρικής.
Κάναμε ανοίγματα σε ανερχόμενες παγκόσμιες δυνάμεις που ασπάζονται τις ίδιες αρχές με εμάς, όπως η Ινδία και η Ιαπωνία.
Και δεν λησμονήσαμε την Ήπειρο με την μεγαλύτερη οικονομική και πληθυσμιακή ανάπτυξη.
Σε διάστημα λίγων μηνών επισκέφθηκα επτά χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Νίκος Δένδιας.
Τρίτον, διαμηνύει ότι απέναντι σε «γκαιμπελικές» πρακτικές, η μόνη απάντηση είναι η προβολή της αλήθειας, καθώς και η αποδόμηση της παραπληροφόρησης και των ψευδών ειδήσεων.
«Η Ελλάδα δεν αφήνει τίποτα αναπάντητο.
Οφείλουμε να αποδομούμε με επιχειρήματα, βασισμένα στο Διεθνές Δίκαιο, τις αβάσιμες και ψευδείς αιτιάσεις που εκτοξεύονται εναντίον μας.
Έχουμε υποχρέωση να μην αφήνουμε ούτε την παραμικρή αμφιβολία να πλανάται, γιατί η επανάληψη του ψεύδους, εμπεδώνεται.
Η Ελλάδα, όπως και όλες οι δημοκρατικές χώρες, δεν απαντούν στην προπαγάνδα με τη δική τους προπαγάνδα.
Γιατί αυτό το οποίο χωρίζει τον δημοκρατικό κόσμο από τον ολοκληρωτισμό είναι η αλήθεια, η προβολή της πραγματικότητας, όπως είναι, όχι όπως προσπαθούν ορισμένοι να την πλάσουν.
Η αναζήτηση της πραγματικότητας σήμερα γίνεται όλο και πιο δύσκολη.
Δυνάμεις που επιθυμούν να αναβιώσουν το παρελθόν, να γυρίσουν το ρολόι της ιστορίας πίσω, καταβάλλουν επίπονες προσπάθειες να την αποκρύψουν».
Καταληκτικά, ο υπουργός Εξωτερικών καθιστά σαφές πως είναι υποχρέωση της Ελλάδας και όλων των κρατών να μην επιτρέψουν την οπισθοδρόμηση και να δημιουργήσουν ένα όραμα για ένα καλύτερο μέλλον.
www.bankingnews.gr

Γενικά θέματα
Ποια Αριστερά, ποια Δεξιά στην Ελλάδα;
Το σύνολο των δημοσκοπήσεων όταν περιορίζονται να κάνουν την δουλειά τους, δηλαδή μετρήσεις των στάσεων και διαθέσεων της κοινής γνώμης στην παρούσα συγκυρία και όχι αυθαίρετες εκτιμήσεις των δημοσκόπων, καταγράφουν την δυσοίωνη πραγματικότητα.

Γράφει ο Σπύρος Γκουτζάνης, Ναυτεμπορική
Το σύνολο των δημοσκοπήσεων όταν περιορίζονται να κάνουν την δουλειά τους, δηλαδή μετρήσεις των στάσεων και διαθέσεων της κοινής γνώμης στην παρούσα συγκυρία και όχι αυθαίρετες εκτιμήσεις των δημοσκόπων, καταγράφουν την δυσοίωνη πραγματικότητα: η κυβέρνηση μεσοσταθμικά κινείται στο 24%, (οι πιο αξιόπιστες μάλιστα την εμφανίζουν γύρω στο 22,5%), παράλληλα υπάρχει κενό στην αντιπολίτευση τόσο στα δεξιά όσο και στα αριστερά, αφού το δεύτερο κόμμα κινείται γύρω στο 10% – 12%.
Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις καταγράφουν ένα ακόμη περίεργο φαινόμενο: την υψηλή προσδοκία για τη δημιουργία καινούργιων κομμάτων στο κεντροαριστερό φάσμα υπό τον Αλέξη Τσίπρα και στο δεξιό υπό τον Αντώνη Σαμαρά για να καλύψουν το κενό.
Το ότι γίνονται υποθετικές μετρήσεις για το τι ποσοστό θα ψήφιζε ένα κόμμα υπό τον Αντώνη Σαμαρά και αντίστοιχα υπό τον Αλέξη Τσίπρα, πριν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί το αναγγείλουν είναι από μόνο του περίεργο. Ο τρόπος με τον οποίο τα αντιμετωπίζει το κυβερνητικό κέντρο αποκαλύπτει την αγωνία του. Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί καταρρίπτουν το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στην παρούσα κυβέρνηση. Είτε συμφωνεί κανείς μαζί τους είτε διαφωνεί αμφότεροι έχουν ασκήσει διακυβέρνηση στο παρελθόν σε πολύ χειρότερες συνθήκες και με πολύ καλύτερα αποτελέσματα από τον νυν πρωθυπουργό.
Οι δύο απειλούν την παρούσα κυβέρνηση: ένα κόμμα Σαμαρά έστω και στο 10% και με ένα ποσοστό να προέρχεται από τη ΝΔ θα κατεβάσει την κυβέρνηση κάτω από το 20%. Ένα κόμμα πάλι υπό τον Τσίπρα έστω και με 15% θα δημιουργήσει αμέσως υπολογίσιμη αντιπολίτευση και θα δημιουργήσει προσδοκίες και δυναμική ενοποίησης του κατακερματισμένου χώρου της κεντροαριστεράς. Ο οποίος όμως είναι σημαντικά συρρικωμένος όπως παντού στην Δύση όπου συντελείται στροφή δεξιά. Όλα αυτά υποθετικά. Αλλά ο μονόφθαλμος θα πάψει να βασιλεύει στους τυφλούς.
Προοδευτισμός και νέα Δεξιά
Φυσικά για να υπάρξουν νέα κόμματα θα πρέπει να υπάρχει η αντίστοιχη ανάγκη που έρχονται να καλύψουν. Ο μεν Αλέξης Τσίπρας στη πρόσφατη τοποθέτησή του στην εκδήλωση του ομώνυμου Ινστιτούτου προσπάθησε να συνδέσει την διεθνή κατάσταση που διαμορφώνεται μετά την άνοδο Τραμπ και την στροφή δεξιά που καταγράφεται συνολικότερα, με τα ελληνικά πράγματα και την παρούσα διακυβέρνηση. Ενώ διαβάζει σωστά τον καπιταλιστικό αυταρχισμό των ακροδεξιών κομμάτων, επιμένει ότι η απάντηση θα δοθεί από ένα νέο προοδευτικό κίνημα. Στην πραγματικότητα τόσο για τον διεθνή χώρο όσο και για τα ελληνικά πράγματα καταφεύγει στα κατάλοιπα της ιδεολογίας και της πολιτικής των Δημοκρατικών που ηττήθηκαν κατά κράτος στην Αμερική και της νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας που υποχωρεί παντού στην συλλογική Δύση. Ο προοδευτισμός του Αλέξη Τσίπρα δεν αμφισβητεί την φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση δίχως σύνορα με όσα την συνοδεύουν -μεταναστευτικό, δικαιωματισμός, πράσινη ατζέντα. Ισχνή όσον αφορά τον διεθνή περίγυρο η ανάγνωση του είναι πιο εύστοχη ως προς την ανάγκη να υπάρξει εναλλακτική εντός Ελλάδος. Όμως αυτή περιγράφεται ως μία διακυβέρνηση δίχως την διαφθορά και την αλαζονεία της παρούσας κυβέρνησης που έχει κάνει ακόμη και τμήματα του κατεστημένου να απηυδίσουν. Γι αυτό άλλωστε λέγεται ότι υποβάλλει τα διαπιστευτήρια του στο σύστημα και αν αληθεύουν οι πληροφορίες με επιτυχία. Ορισμένοι τουλάχιστον από τους μεγάλους οικονομικούς παίκτες της χώρας τον στηρίζουν. Ο Αλέξης Τσίπρας πρεσβεύει μία πιο χρηστή διακυβέρνηση και πιο δίκαιη κατανομή εισοδήματος.
Ο Αντώνης Σαμαράς κινείται σε άλλο επίπεδο, εκφράζει στα καθ’ ημάς την νέα Δεξιά που επικράτησε στις ΗΠΑ και κερδίζει έδαφος στην Ευρώπη. Είναι κατά της παγκοσμιοποίησης, υπέρ του αυστηρού περιορισμού της μετανάστευσης, εχθρός της woke ατζέντας και της πράσινης μετάβασης και υπέρμαχος της ρεαλιστικής σχολής στις διεθνείς σχέσεις. Αναπτύσσει την ανάγκη επανατοποθέτησης της χώρας στον διεθνή περίγυρο, την αντιμετώπιση της Τουρκίας, την διαφυγή από το ενεργειακό μοντέλο της πράσινης ενέργειας. Αλλά δεν έχει εναλλακτική πρόταση για την κατανομή του εισοδήματος και το κοινωνικό κράτος. Ίσως γιατί θα προσκρούσει σε συμφέροντα που θέλει να προσεταιριστεί.
Είναι ο νεοφιλελευθερισμός
Για να γενικεύσουμε τόσο η μία άποψη όσο και η άλλη κινούνται στον αστερισμό του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος, που θεωρητικά θέλουν να υπερβούν. Εάν ο νεοφιλελευθερισμός όπως περιέγραψαν οι Πιέρο Νταρντό και Κριστιάν Λαβάλ στο βιβλίο τους «Ο νέος λόγος του κόσμου» είναι ένα αυταρχικό σύστημα διακυβέρνησης που βασίζεται στον γενικευμένο ανταγωνισμό και στην διάλυση κάθε συλλογικότητας, ούτε ο «προοδευτισμός» ούτε η νέα Δεξιά τον αμφισβητεί. Η Δεξιά, παλιά και νέα, βασίζεται στο έθνος ως συνεκτική ιδέα, μόνο που όπως περιγράφει ο Εμμανουέλ Τοντ στο πρόσφατο βιβλίο του «Η ήττα της Δύσης», το κοινωνικό κράτος είναι ο κορμός του έθνους κράτους. Δεν μπορεί να υπάρξει εθνική ενότητα με διαλυμένους τους κοινωνικούς θεσμούς.
Η προοδευτική αριστερή άποψη, (η νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία εν ολίγοις) δεν μπορεί να αντιληφθεί ακόμη και τώρα αυτό που περιέγραφε εδώ και καιρό ο Ζαν Κλοντ Μισεά στο βιβλίο του «Τα μυστήρια της Αριστεράς», ότι δεν μπορείς να αντιστρατεύεται την οικονομική πτυχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης όταν αποδέχεται την πολιτική και πολιτιστική του διάσταση. Είναι σαν να προσπαθείς να τον βγάλεις από την πόρτα όταν έχεις ορθάνοιχτα τα παράθυρα για να επανέλθει. Η νέα Δεξιά πάλι δεν αντιλαμβάνεται – και δεν θέλει άλλωστε – ότι δεν μπορείς να ξορκίσεις την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, αμφισβητώντας την πολιτιστική και πολιτική της πτυχή όταν διατηρείς τον οικονομικό της πυρήνα.
Αναλύσεις
Πώς κλείνει η «τρύπα» στο παράνομο εμπόριο από κατεχόμενα;
Η χρόνια «σιωπή» είναι συνενοχή. Με την προτεινόμενη τροποποίηση κάθε προϊόν που περιλαμβάνεται στο επιτρεπόμενο εμπόριο από τα κατεχόμενα, θα πρέπει να παράγεται σε νόμιμη ιδιοκτησία και όχι ανεξέλεγκτα όπως ισχύει τώρα.

Η «τρύπα» της παρανομίας στο εμπόριο από τα κατεχόμενα μπορεί να κλείσει με κυπριακή πρωτοβουλία στην ΕΕ, είτε πολιτικά στο Ευρ. Συμβούλιο, είτε μέσω του Δικαστηρίου της ΕΕ, αλλά η χρόνια «σιωπή» είναι συνενοχή.
Γράφει ο Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ – S&D
Για τα κατεχόμενα, η ΕΕ έχει θεσπίσει δύο Κανονισμούς (νομοθεσίες), που η Κύπρος υποχρεωτικά εφαρμόζει:
α) Τον Κανονισμό για οικονομική στήριξη της τουρκοκυπριακής κοινότητας και
β) τον Κανονισμό για το επιτρεπόμενο εμπόριο.
Ανάμεσα στους δύο Κανονισμούς υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Ο Κανονισμός για οικονομική στήριξη της τουρκοκυπριακής κοινότητας υποχρεώνει την Ευρ. Επιτροπή να διασφαλίζει εκ των προτέρων ότι οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για έργα στα κατεχόμενα (π.χ. δρόμος, χώρος ανακύκλωσης σκυβάλων κλπ), δεν παραβιάζει τα δικαιώματα φυσικών και νομικών προσώπων, συμπεριλαμβανομένης της ακίνητης ιδιοκτησίας, βάσει της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έτσι, κάθε ευρωπαϊκή χρηματοδότηση στα κατεχόμενα, προαπαιτεί σεβασμό του νόμιμου ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Ωστόσο, στον Κανονισμό για το εμπόριο δεν υπάρχει τέτοια πρόνοια για τα επιτρεπόμενα προϊόντα, με αποτέλεσμα μια τεράστια «τρύπα» αφού η συντριπτική παραγωγή προϊόντων στα κατεχόμενα (π.χ. φθαρτά, φρούτα, τούβλα κ.ά.), γίνεται κατά παράβαση της νόμιμης ιδιοκτησίας. Όσες καταγγελίες υποβάλλονται στην ΕΕ από συναδέλφους, λαμβάνουν την απάντηση που έλαβα το 2017. Η ΕΕ παρακολουθεί και θέτει το θέμα για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις (δεν σχολιάζει τον αθέμιτο ανταγωνισμό), αλλά αδυνατεί για περαιτέρω αφού βάσει της Συνθήκης Προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, το κοινοτικό κεκτημένο έχει ανασταλεί για τις κατεχόμενες περιοχές όπου δεν ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο το κυπριακό κράτος.
Κατά καιρούς, προκύπτουν ιδιαίτερα ζητήματα υγείας κι αθέμιτου ανταγωνισμού αφού στα κατεχόμενα δεν υπάρχει πιστοποίηση της παραγωγής προϊόντων σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα υγείας, περιβάλλοντος, ασφάλειας, συνθηκών εργασίας κ.ά., τα οποία όμως εφαρμόζονται στις ελεύθερες περιοχές υποχρεωτικά. Έτσι, ντομάτες, φράουλες και κεράσια Τουρκίας, σφραγίζονται «κυπριακά» και μαζί με άλλα προϊόντα που παράγονται στα κατεχόμενα, όλα χωρίς ευρωπαϊκά πρότυπα, ανταγωνίζονται εκείνα στις ελεύθερες περιοχές. Επιπλέον, προκύπτει περιβαλλοντική καταστροφή λόγω της ανεξέλεγκτης και παράνομης λατόμευσης στον κατεχόμενο Πενταδάκτυλο. Λόγω άγνοιας προβάλλονται ανέφικτες προτάσεις ή για εντυπωσιασμό της εσωτερικής κοινής γνώμης.
Προσωπικά, αφού έλαβα την απάντηση το 2017, επεδίωξα να πείσω τις κυπριακές αρχές ότι επιβάλλεται αλλαγή στον Κανονισμό για το εμπόριο από τα κατεχόμενα ώστε να «κλείσουν» σοβαρές παρανομίες, αλλά χωρίς ανταπόκριση. Μάλιστα, προχώρησα τότε σε ενημερωτικές συγκεντρώσεις ανά επαρχία. Η πλέον εφικτή αλλαγή βάσει ευρωπαϊκής νομιμότητας με σοβαρές θετικές πολιτικές προεκτάσεις, βρίσκεται στην διαφορά ανάμεσα στους Κανονισμούς. Απαιτείται ανάλογη πρόνοια στον Κανονισμό για το εμπόριο για διασφάλιση ότι η παραγωγή προϊόντων στα κατεχόμενα γίνεται με σεβασμό του νόμιμου ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως ισχύει στον άλλον Κανονισμό. Ενόσω διατηρείται η «τρύπα» στο εμπόριο από τα κατεχόμενα, η παρανομία θα συνεχίζεται. Για παράδειγμα, ένας Τουρκοκύπριος ή έποικος σφετεριστής Ελληνοκυπριακής περιουσίας (π.χ. γη, εργοστάσιο), μπορεί να την χρησιμοποιεί παράνομα για παραγωγή προϊόντων, τα οποία πωλούνται στις ελεύθερες περιοχές ως νόμιμα!
Η «τρύπα» της παρανομίας στο εμπόριο από τα κατεχόμενα μπορεί να κλείσει με κυπριακή πρωτοβουλία στην ΕΕ, είτε πολιτικά στο Ευρ. Συμβούλιο, είτε μέσω του Δικαστηρίου της ΕΕ, αλλά η χρόνια «σιωπή» είναι συνενοχή. Με την προτεινόμενη τροποποίηση κάθε προϊόν που περιλαμβάνεται στο επιτρεπόμενο εμπόριο από τα κατεχόμενα, θα πρέπει να παράγεται σε νόμιμη ιδιοκτησία και όχι ανεξέλεγκτα όπως ισχύει τώρα.
Πολιτική
Μάντζος για Μέση Ανατολή: Καθήκον της Ε.Ε. και της Ελλάδας να αναλάβουν ενεργητικές πρωτοβουλίες
Την ανάγκη «αυτοσυγκράτησης καις αμοιβαίας προσπάθειας αποκλιμάκωσης από τα εμπλεκόμενα μέρη» επισημαίνει ο υπεύθυνος Κ.Τ.Ε. Εξωτερικών ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Δημήτρης Μάντζος, τονίζοντας πως η «προληπτική» επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν κλιμακώνει επικίνδυνα την ένταση στη Μέση Ανατολή, απειλώντας με ανάφλεξη την ευρύτερη περιοχή.

Την ανάγκη «αυτοσυγκράτησης καις αμοιβαίας προσπάθειας αποκλιμάκωσης από τα εμπλεκόμενα μέρη» επισημαίνει ο υπεύθυνος Κ.Τ.Ε. Εξωτερικών ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Δημήτρης Μάντζος, τονίζοντας πως η «προληπτική» επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν κλιμακώνει επικίνδυνα την ένταση στη Μέση Ανατολή, απειλώντας με ανάφλεξη την ευρύτερη περιοχή.
«Η κυβέρνηση του Ισραήλ, αδιαφορώντας για τις διεθνείς αντιδράσεις, έχοντας εντείνει τις επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης της Γάζας, επιλέγει να ανοίξει νέο μέτωπο με το Ιράν, σε ένα κρίσιμο σημείο, ενώ από τον περασμένο Απρίλιο έχουν αρχίσει διαπραγματεύσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης» σημειώνει ο κ. Μάντζος.
Όπως αναφέρειι, «η νέα αυτή εξέλιξη επισημαίνει με τον πλέον εμφατικό τρόπο όχι μόνο την οριακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Μέση Ανατολή, αλλά και τις ολέθριες επιπτώσεις της μονομερούς αποχώρησης των ΗΠΑ από τη συμφωνία JCPOA το 2018, που περιόρισε τη διεθνή συνεργασία και τον έλεγχο, καθώς και την ιδιαίτερη ιστορική ευθύνη που εναπόκειται πλέον στην Ευρώπη να αντιδράσει, να ζητήσει και να εγγυηθεί τη διεθνή νομιμότητα, την ειρήνη και την ασφάλεια στον κόσμο».
«Είναι καθήκον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της διεθνούς κοινότητας και της Ελλάδας, ιδίως ως Μη Μόνιμου Μέλους Συμβουλίου Ασφαλείας ΟΗΕ, να αναλάβουν ενεργητικές πρωτοβουλίες για την αποκλιμάκωση της έντασης και τη διασφάλιση της εύθραυστης ισορροπίας στην ευρύτερη περιοχή» καταλήγει ο κ. Μάντζος.
-
Πολιτική2 μήνες πριν
Ομολογία αποτυχίας! Οι Τούρκοι εγκαταλείπουν τη “Γαλάζια Πατρίδα” δια στόματος του εμπνευστή της
-
Αναλύσεις3 μήνες πριν
Μάικλ Ρούμπιν στη Hellas Journal: Η σύλληψη Ιμάμογλου σηματοδοτεί ότι ο Ερντογάν θα απελευθερώσει τον Οτζαλάν μέσα σε νεκροσακούλα!
-
Πολιτική2 εβδομάδες πριν
Ανατροπή στην ανατροπή! Ο Σίσι βάζει τα πράγματα στη θέση τους για το Σινά – Καμία προσβολή της μοναδικής και ιερής θρησκευτικής θέσης της Μονής -Δεν αλλάζει πουθενά το καθεστώς
-
Πολιτική2 μήνες πριν
Τούρκοι εισέβαλαν στην Καβάλα για να δείξουν «απειλητική» πινακίδα της ματωμένης Κύπρου! (video)
-
Απόψεις1 ημέρα πριν
Γι’αυτό οι Τούρκοι τρέμουν το μένος του Ισραήλ! Η προφητεία του μέντορα του Ερντογάν που “στοιχειώνει” την Άγκυρα
-
Άμυνα1 μήνα πριν
Χειρουργική επιχείρηση! Η Ινδία χτύπησε το Πακιστάν με SCALP και HAMMER που εκτοξεύτηκαν από Rafale
-
Διεθνή1 μήνα πριν
Ινδός στρατηγός απειλεί με πυρηνικό αφανισμό την Τουρκία
-
Διεθνή2 μήνες πριν
Με την ουρά στα σκέλια! Φιντάν: Η Τουρκία δεν επιθυμεί καμία αντιπαράθεση με το Ισραήλ στη Συρία