Ακολουθήστε μας

Ορθοδοξία

Αθλοφόρε Άγιε Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος

Δημοσιεύτηκε

στις

Από τους ενδοξότερους και δημοφιλέστερους αγίους της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, μαζί με τον Άγιο Γεώργιο. Είναι πολιούχος της Θεσσαλονίκης, στην πόλη που γεννήθηκε, έζησε και μαρτύρησε. Η μνήμη του εορτάζεται (και από τους Καθολικούς) στις 26 Οκτωβρίου και στις 8 Νοεμβρίου γι’ αυτούς που ακολουθούν το Ιουλιανό Ημερολόγιο (Παλαιοημερολογίτες).

Ο Δημήτριος γεννήθηκε γύρω στο 280 στη Θεσσαλονίκη, επί αυτοκράτορος Μαξιμιανού, και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Σε νεαρή ηλικία κατατάχθηκε στον ρωμαϊκό στρατό και έφτασε ως το βαθμό του χιλίαρχου, σε ηλικία μόλις 22 ετών. Φύση φιλομαθής και ερευνητική αναζητούσε το υψηλό και το αληθινό και το βρήκε στη χριστιανική πίστη, της οποίας έγινε διαπρύσιος κήρυκας στη Θεσσαλονίκη.

Σχημάτισε ένα κύκλο νεαρών μαθητών και τους δίδασκε την Αγία Γραφή στις υπόγειες στοές κοντά στα δημόσια λουτρά της πόλης. Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας συνάθροισης, οι ειδωλολάτρες τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν ενώπιον του αυτοκράτορα Μαξιμιανού, που παρεπιδημούσε στη Θεσσαλονίκη. Όταν ο αυτοκράτορας του ζήτησε να απαρνηθεί την πίστη του, ο Δημήτριος του απάντησε: «Τω Χριστώ μου πιστεύω μόνον». Ο Μαξιμιανός εξοργισμένος από τη θαρραλέα στάση του αξιωματικού του διέταξε να τον φυλακίσουν.

Εν τω μεταξύ, ένας από τους μαθητές του Δημητρίου, ο Νέστορας, παρουσιάστηκε στο στάδιο της Θεσσαλονίκης, όπου ο Μαξιμιανός διοργάνωνε αθλητικούς αγώνες και ζήτησε να αγωνιστεί εξ ονόματος των χριστιανών με τον θηριώδη και ακατανίκητο παλαιστή Λυαίο, ειδωλολάτρη καταγόμενο από το Σίρμιο της Πανονίας (σημερινή Μητροβίτσα Σερβίας). Με την πεποίθηση ότι έχει τη χάρη και τη βοήθεια του Θεού, ο Νέστορας μπήκε στην παλαίστρα και όχι μόνο νίκησε τον Λυαίο, αλλά τον σκότωσε, όπως ο Δαυίδ τον Γολιάθ στην Παλαιά Διαθήκη.

Οργισμένος ο Μαξιμιλιανός από την ήττα του εκλεκτού του, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Νέστορα και τη θανάτωση του Δημητρίου με λογχισμούς. Ο Δημήτριος τάφηκε στον τόπο του μαρτυρίου του, όπου αργότερα χτίστηκε περίβλεπτος ναός προς τιμήν του. Από τον τάφο του ανάβλυζε μύρο, εξού και η ονομασία Μυροβλήτης

Σπάνια ένας άγιος έχει ταυτισθεί τόσο στενά με μία πόλη, όσο ο Άγιος Δημήτριος με τη Θεσσαλονίκη. Θεωρήθηκε ανέκαθεν από τους Έλληνες ο φρουρός της πόλης, που μαζί με το λαό αγωνίζεται εναντίον των Σλάβων, Αβάρων, Αράβων, Νορμανδών, Φράγκων, Τούρκων και άλλων βαρβάρων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου 1912), γεγονός που θεωρήθηκε θαύμα.

Απολυτίκιο Αγίου Δημητρίου

Μέγαν εύρατο εv τοις κιvδύvοις, σε υπέρμαχοv, η οικουμένη, Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ουν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν, εν τω σταδίω θαρρύvας τον Νέστορα, ούτως Άγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/714

Συνέχεια ανάγνωσης

Video

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος: Το μέλλον της Ίμβρου εξαρτάται από αυτούς που διασώζουν στην καρδιά τους το πνεύμα της

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Με τον τίτλο «Ίμβρος και Τένεδος Νόστος και Προοπτική» ξεκίνησε το πανηγυρικό συνέδριο στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού.

Κεντρικός ομιλητής είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ενώ το παρών στο συνέδριο έδωσε και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Η Ίμβρος και η Τένεδος είναι δύο νησιά άρρηκτα συνδεδεμένα με τις πιο τραγικές σελίδες της ιστορίας. Τα τελευταία όμως χρόνια συντελέστηκε ένα θαύμα στην Ίμβρο. Γύρισαν οι κάτοικοί του και άνοιξαν τα σχολεία σε όλες τις βαθμίδες.

Στην εναρκτήρια ομιλία του, ο κ. Βαρθολομαίος αναφέρθηκε στις προοπτικές που υπάρχουν για να υπάρξει βιώσιμο μέλλον στο νησί. Ο κ. Βαρθολομαίος έκανε μια ιστορική αναδρομή στο 1964, τότε που τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο διάλυσης του ντόπιου ελληνικού πληθυσμού της Ίμβρου και αναφέρθηκε στη συνέχεια στις εξελίξεις τα τελευταία χρόνια με τις οποίες γνώρισε άνθηση ο εκεί ελληνικός πληθυσμός.

Όπως είπε, τίποτα δεν είναι δυνατόν να γίνει χωρίς τη στήριξη των δύο κρατών, δηλαδή της Ελλάδας και της Τουρκίας, τονίζοντας βεβαίως ότι η βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων προσφέρει μια καλή βάση για να βελτιωθούν οι συνθήκες για τους κατοίκους.

Όπως είπε, η διατήρηση της πολιτισμικής ταυτότητας των κατοίκων και του νησιού είναι πολύ σημαντικό για το μέλλον του νησιού, ενώ αναφέρθηκε και στην προσφορά των επιχειρηματιών, των διανοουμένων στην προσπάθεια αυτή για να μπορεί να υπάρξει ένα βιώσιμο μέλλον για τους κατοίκους που επιστρέφουν στο νησί.

«Τίποτα δεν είναι δυνατόν να ορθοποδήσει για την Ομογένεια στα δύο νησιά χωρίς στήριξη εκ μέρους των κρατικών αρχών. Το ίδιο το κράτος, το οποίο εφήρμοσε το εξοντωτικό πρόγραμμα διάλυσης, καλείται να βοηθήσει για να αποκατασταθεί το δίκαιο. Δεν πρέπει να αλλοιωθεί ή να χαθεί το πνεύμα της Ίμβρου στη διαδικασία προσαρμογής στις εξωτερικές απαιτήσεις. Το μέλλον της Ίμβρου εξαρτάται από αυτούς που διασώζουν μέσα στην καρδιά τους αυτό το πνεύμα ως αξιακό, προικισμένο ως πολιτισμό, ως πυξίδα για το παρόν και το μέλλον», ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Βαρθολομαίος.

Συνέχεια ανάγνωσης

Οικουμενικό Πατριαρχείο

Νέος Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας ο ιερομόναχος Χριστόφορος

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Αγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας κυρήχθηκε ο ιερομόναχος Χριστοφόρος Παπουλάκος, με απόφαση της Ιερά Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου  μετά από εισήγηση της Εκκλησίας της Ελλάδος περί κατατάξεώς του, στο αγιολόγιο της Εκκλησίας   Η μνήμη του θα τιμάται στις 18 Ιανουαρίου, ημέρα της οσιακής κοιμήσεώς του.

Ο Όσιος Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε το 1770 στο χωριό ‘Αρμπουνας της επαρχίας Καλαβρύτων του Νομού Αχαΐας και αρχικά εργαζόταν ως κρεοπώλης. Όταν πήρε την απόφαση να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο αρχικά μόνασε στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, ενώ αργότερα ασκήτεψε σε καλύβι κοντά στο χωριό του. Έμεινε στην απομόνωση για περίπου 20 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων έμαθε γραφή και ανάγνωση. ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 80 ΕΤΩΝ ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΚΗΡΥΞΕΙ.

Τα κηρύγματά του

Η φήμη του διαδόθηκε γρήγορα, αφού είχε τον δικό του μοναδικό τρόπο να συνεπαίρνει το κοινό. Κυρίως κήρυττε ΕΝΑΝΤΙΟΝ της ΜΟΙΧΕΙΑΣ και της ΚΛΟΠΗΣ και ΥΠΕΡ της ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ. Μέσα από τα κηρύγματά του καυτηρίαζε την πολιτική της Βαυαρικής διακυβέρνησης στη χώρα και τη συγκατάβαση σε αυτήν της Συνόδου της Εκκλησίας.

Παραπέμφθηκε ενώπιον του Επισκόπου Καλαβρύτων, ο οποίος τον επέπληξε και του ζήτησε να περιορίσει τα κηρύγματά του.

Έξι μήνες αργότερα ο «Παπουλάκος» ξεκίνησε περιοδεία στη νότια Πελοπόννησο, συγκεντρώνοντας χιλιάδες κόσμο στο πέρασμά του. Ύστερα από πιέσεις, ο Βασιλιάς Όθων υπέγραψε διάταγμα για τον περιορισμό του «Παπουλάκου» σε μοναστήρι. Ο «Παπουλάκος» κατέφυγε στη Μάνη για να σωθεί. Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν να στείλει άμεσα τον στρατηγό Γενναίο Κολοκοτρώνη με επιτελείο αξιωματικών για να τον συλλάβουν, αλλά Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ 2000 ΜΑΝΙΑΤΕΣ.

Στις 21 Ιουνίου 1852 συνελήφθη από τον στρατό, και μεταφέρθηκε στις φυλακές του Ρίου, όπου έμεινε δύο χρόνια στην απομόνωση. Επρόκειτο να δικαστεί από το κακουργιοδικείο Αθηνών ως ΣΤΑΣΙΑΣΤΗΣ, όμως τα γεγονότα του Κριμαϊκού πολέμου υποχρέωσαν τον Όθωνα να του δώσει αμνηστία, αλλά εξορίστηκε στη Μονή Παναχράντου της ‘Ανδρου, όπου εκοιμήθη και ετάφη το 1861.

ΠΗΓΗ: Ναυτεμπορική

Συνέχεια ανάγνωσης

Ορθοδοξία

29 Αυγούστου: Αποτομή της τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η Αποτομή της Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου είναι το γεγονός που τιμάται σήμερα, 29 Αυγούστου, από την αγία μας Εκκλησία, η οποία μας προτρέπει σε αυστηρή νηστεία.

Ο μέγιστος και έσχατος των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και ο Πρόδρομος της παρουσίας Χριστού. Ζούσε στην έρημο της Ιουδαίας, διακηρύσσοντας τον ερχομό του Μεσσία και καλώντας το λαό σε μετάνοια.

Ο λόγος του παρηγορητικός και ελεγκτικός. Καυτηρίαζε την αμαρτία και κάθε είδους αδικία. Δε δίστασε να ελέγξει τους Φαρισαίους και το βασιλιά Ηρώδη Αντίπα, τόσο για την υποκρισία τους όσο και για ηθικές ατασθαλίες.

Η συγκεκριμένη στάση του Βαπτιστή οδήγησε στη φυλάκιση και τελικά στον αποκεφαλισμό του, όπως είχε ζητήσει η Σαλώμη, θυγατέρα της Ηρωδιάδας, η οποία γοήτευσε το βασιλιά με το ρυθμικό χορό της στο συμπόσιο της επετείου των γενεθλίων του κι έτσι εξασφάλισε δημόσια ένορκη υπόσχεση από το Ηρώδη ότι θα λάβει οτιδήποτε επιθυμεί ως δώρο έως και το μισό βασίλειό του.

Όμως, η εμπάθεια της μητέρας της την παρακίνησε, αντί άλλου πολύτιμου δώρου, να ζητήσει την κεφαλή του Ιωάννου. Περίλυπος ο Ηρώδης για την πράξη αυτή, αλλά δειλός για το τι θα πουν οι συνδαιτυμόνες, εκτελεί την απόφαση.

Η Τιμία Κεφαλή του Ιωάννου, που προσφέρθηκε στη Σαλώμη σε πιάτο, ετάφη στο χώρο της φυλακής από τους στρατιώτες.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή