Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις

Προκόπης Παυλόπουλος: Αυτή είναι η αποστολή του δικαστή

Δημοσιεύτηκε στις

Προκόπης Παυλόπουλος: Κατά την υπεράσπιση των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ο Δικαστής οφείλει, σύμφωνα με την αποστολή του και στηριζόμενος στις διατάξεις του Συντάγματος, να ερμηνεύει τους ισχύοντες κανόνες δικαίου με αποκλειστικό γνώμονα τα βασικά προτάγματα της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας

Πύλος, 14.10.2022

Στην ομιλία του, κατά την έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων την 14η Οκτωβρίου 2022, η οποία είχε ως θέμα «Η Δικαιοσύνη στην υπηρεσία των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Επίτιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Προκόπιος Παυλόπουλος επισήμανε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

«Στους κρίσιμους, θα έλεγα χαλεπούς, καιρούς μας για τον Άνθρωπο και την Δημοκρατία ο Δικαστής και, συνακόλουθα, η Δικαστική Εξουσία καλούνται να υπερασπίζονται -κατ’ εξοχήν μέσω της διευκόλυνσης της πλήρους άσκησης του δικαιώματος αίτησης και παροχής δικαστικής προστασίας- πρωτίστως τα Θεμελιώδη Δικαιώματα του Ανθρώπου. Την αποστολή τους αυτή προσδιορίζει η «κορωνίδα» της Έννομης Τάξης μας, ήτοι το Σύνταγμα, στο μέτρο που την εντάσσει στο πλαίσιο της θωράκισης του Κράτους Δικαίου και, επέκεινα, της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, ως εμβληματικής διαδικασίας εγγύησης της Ελευθερίας.

Α. Μια απλή περιγραφή των θεσμικών συνιστωσών της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας δεν είναι σε θέση να φθάσει στην πεμπτουσία της και ν’ αναδείξει τις πραγματικές της διαστάσεις, ως συστήματος διακυβέρνησης που βρίσκεται πιο κοντά στον Άνθρωπο κατά την δύσβατη πορεία του προς την επιτέλεση της αποστολής του. Ένα τέτοιο εγχείρημα προϋποθέτει μια πολύ πιο βαθιά και διεισδυτική ανάλυση, ιδίως αναφορικά με το ποιο είναι εκείνο το συστατικό στοιχείο της, το οποίο συνέβαλε καθοριστικώς στο να διαδοθεί ευρύτατα η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία ως σύστημα διακυβέρνησης. Σήμερα έχει καταστεί εδραία η αντίληψη πως το βασικό πλεονέκτημα της

Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, ως συστήματος διακυβέρνησης, συνίσταται στο ότι δημιουργήθηκε, εξ αρχής, ως ένα είδος «πανοπλίας» υπεράσπισης και προστασίας της Ελευθερίας και, ειδικότερα, ως ιδανική διαδικασία άσκησης στην πράξη της Ελευθερίας, δια της αντίστοιχης ακώλυτης άσκησης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτή.

Β. Πραγματικά, και δίχως να υποτιμάται το γεγονός ότι και η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία καταλήγει σε συγκεκριμένους, ορατούς, συμβιβασμούς σε σχέση με έναν, βεβαίως εντελώς θεωρητικό σήμερα, αμιγώς δημοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης –με κυριότερο «συμβιβασμό» εκείνον, σύμφωνα με τον οποίο ναι μεν όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, πλην όμως ασκούνται υπό τους περιορισμούς του οικείου Συντάγματος, και δη περιορισμούς που οριοθετούν την προοπτική αμεσότητας άσκησης της εξουσίας- γίνεται, σχεδόν καθολικώς, δεκτό πως συνιστά τον πιο πρόσφορο και πιο αποτελεσματικό τρόπο δημοκρατικής διακυβέρνησης. Και το σπουδαιότερο σημείο υπεροχής της εντοπίζεται στο ότι η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, ως σύστημα διακυβέρνησης το οποίο συνδυάζεται, κατ’ ανάγκην, με το κλασικό καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα που προϋποθέτει τον ελεύθερο και υγιή ανταγωνισμό ως προς το, lato sensu, «επιχειρείν», παρίσταται το πιο κατάλληλο και «φιλικό», έναντι του Ανθρώπου, σύστημα άσκησης εξουσίας, στην όλη προσπάθειά του να υπερασπισθεί, μέσω της Ελευθερίας, την αξία του και ν’ αναπτύξει ελευθέρως την προσωπικότητά του. Κατ’ εξοχήν δε ως το σύστημα που, στην ως άνω προσπάθεια του Ανθρώπου, τον εξοπλίζει με τ’ απαραίτητα μέσα κατάλληλης άμυνας κατά των φαινομένων της κρατικής αυθαιρεσίας αλλά και κατά της εκ μέρους των λοιπών μελών του κοινωνικού συνόλου αυθαίρετης άσκησης των κάθε είδους δικαιωμάτων.

Γ. Η εξαιρετικά κρίσιμη και, δυστυχώς, καταδήλως δυσοίωνη για τον Άνθρωπο και τα Θεμελιώδη Δικαιώματά του -πρωτίστως δε για την υπεράσπιση της αξίας του και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του- σύγχρονη συγκυρία, η οποία μάλιστα εκτείνεται πολύ πέραν της Χώρας μας και πλήττει καιρίως και το σύνολο, σχεδόν, των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι εκείνη που «δείχνει» στην Δικαστική Εξουσία και, άρα, στον Δικαστή τον ανηφορικό δρόμο του σπουδαιότερου χρέους του κατά την αποστολή του ως «στυλοβάτη» της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, του Κράτους Δικαίου και της Αρχής της Νομιμότητας : Ο Δικαστής, θωρακισμένος με τις εγγυήσεις της Προσωπικής και Λειτουργικής Ανεξαρτησίας του, καλείται ν’ αναδειχθεί στον βασικό πυλώνα στήριξης και, συγχρόνως, στην ασφαλέστερη αντηρίδα ενίσχυσης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ανταποκρινόμενος σε αυτό το χρέος ο Δικαστής αναδεικνύεται, εκ των πραγμάτων και αυτοθρόως, υπέρμαχος και εγγυητής και της ίδιας της

Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, κατά τα στοιχειώδη και αρρήκτως συνδεόμενα με την φύση της ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά της, δοθέντος ότι η σύγχρονη Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία -και το Κράτος που οργανώνεται ερειδόμενο επί των θεσμών της- νοείται, κατά τα προλεχθέντα, ως
«ιδανική» εγγύηση της ακώλυτης άσκησης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Δ. Κατά την άσκηση των ως άνω δικαιοδοτικών του καθηκόντων ο Δικαστής οφείλει να έχει πάντοτε ως αφετηρία και κατάληξη των νομικών του συλλογισμών το Σύνταγμα και την σύμφωνη με τις διατάξεις του εκτελεστική του νομοθεσία, επιπλέον δε τα εκάστοτε δεδομένα της Ευρωπαϊκής και της Διεθνούς Έννομης Τάξης. Μόνο με τον τρόπο αυτό ο Δικαστής και οι κυρωτικοί μηχανισμοί, τους οποίους ενεργοποιεί η κατά περίπτωση δικαιοδοτική του παρέμβαση, ανταποκρίνονται, αποτελεσματικώς, στις επιταγές του Κράτους Δικαίου και της Αρχής της Νομιμότητας, άρα σε κύριες επιταγές της ίδιας της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Αυτός είναι και ο σπουδαιότερος λόγος, για τον οποίο στο πλαίσιο της

Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου ο δικαστικός έλεγχος της νομιμότητας της κρατικής δράσης δεν μπορεί, μεταξύ άλλων φυσικά, να συναντά, με την επίκληση δήθεν «δημόσιου συμφέροντος» εκ μέρους των κρατικών οργάνων, εμπόδια που τον αποδυναμώνουν ή και τον ακυρώνουν στην πράξη.

Για να καταστεί περισσότερο σαφές: Στην Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και στο Κράτος Δικαίου, όταν οργανώνονται και λειτουργούν κατά τον προορισμό τους ως εγγυήσεις της Ελευθερίας και των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, δεν υπάρχουν ούτε νοούνται στεγανά και, πολύ περισσότερο, «άβατα». Περαιτέρω, τα «άδηλα και τα κρύφια» κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων εκ μέρους των οργάνων του Κράτους είναι αδιανόητα, με την έννοια ότι η προσφυγή δήθεν στην εξυπηρέτηση αναγκών δημόσιου συμφέροντος δεν είναι νοητό ν’ «απομυζά» την ικμάδα της Ελευθερίας και, συνακόλουθα, να θίγει τον πυρήνα των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπως τα κατοχυρώνει η, lato sensu, Έννομη Τάξη. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο όταν ο Δικαστής βρίσκεται, ενδεχομένως, σε ανάλογα, κρατικής επινόησης, «διλήμματα» πρέπει ν’ απαντά, ασκώντας την δικαιοδοσία του κατά περίπτωση με γνώμονα και τον στίχο του Κωνσταντίνου Καβάφη -εμπνευσμένο από τους αντίστοιχους στίχους του Δάντη- για «το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι» («Che fece…il gran rifiuto», 1899, 1901) και με «πανοπλία» την δύναμη του δεδικασμένου και της εκτελεστότητας των αποφάσεών του: «In dubio pro Republica, in dubio pro Libertate».

Profile Picture
Γράφει ο

Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα χειριστή ασύρματων μέσων.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Μεντβέντεφ: «Ο Τραμπ θα έχει την τύχη του Κένεντι αν επιχειρήσει να σταματήσει τον πόλεμο»

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Κυριακής 3 Νοεμβρίου 2024

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Θέματα Εκπομπής 3ης Νοεμβρίου 2024
1. Πρόκληση Ράμα στη Θεσσαλονίκη: «Ο όρος Βόρειος Ήπειρος είναι νεκρός» – Νέα πρόκληση των Τούρκων: Δεν αναγνωρίζουν δικαίωμα σε ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδα σε Ρόδο και Κάρπαθο
2. Κύπρος: Νέες προκλήσεις των Τούρκων στη «Νεκρή Ζώνη» 14:00
3. Τουρκία: Προβληματίζεται η Τουρκία για την επόμενη ημέρα των αμερικανοτουρκικών σχέσεων – Πού εστιάζονται τα προβλήματα 24:30
4. Ισραήλ-Ιράν: Ιρανοί αξιωματούχοι δηλώνουν ότι επίκειται η επιχείρηση «Αληθινή Υπόσχεση -3» κατά του Ισραήλ 35:55
5. ΗΠΑ: Το «θρίλερ» των αμερικανικών εκλογών συνεχίζεται 45:20
6. Ρωσία – Μεντβέντεφ: «Ο Τραμπ θα έχει την τύχη του Κένεντι αν επιχειρήσει να σταματήσει τον πόλεμο» 51:40

 

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Πρόβατο σε σφαγή η Ελλάδα! Ενδοτισμός και υποχωρητικότητα με την υπογραφή του Πρωθυπουργού

Η Αθήνα προχωράει ολοταχώς να βάλει οικειοθελώς το κεφάλι της στη λαιμητόμο των συμφερόντων της περιοχής και των θελήσεων των αρπάγων της.

Δημοσιεύτηκε

στις

Σαν πρόβατο σε σφαγή οδεύει η χώρα, έπειτα από τα όσα διαδραματίζονται εντός και εκτός των τειχών μας, όσον αφορά τις κινήσεις των “ευγενών” γειτόνων μας.

Η Αθήνα, από την άλλη, σαν να μην έχει λάβει το μήνυμα, ή μάλλον, κάνει πως δεν το έχει λάβει, προχωράει ολοταχώς να βάλει οικειοθελώς το κεφάλι της στη λαιμητόμο των συμφερόντων της περιοχής και των θελήσεων των αρπάγων της.

Γράφει ο Δημήτρης Λαδικός

Όλες οι ενδείξεις φανερώνουν αυτό που έχουν βάλει στο μυαλό τους οι κυβερνώντες της χώρας, με ενορχηστρωτή τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, γύρω από το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τις γείτονες χώρες, πώς θα πρέπει να ασκήσουν εξωτερική πολιτική. Αυτή τη διάθεσή τους μονάχα μία λέξη μπορεί να την περιγράψει: ενδοτισμός ή και υποχωρητικότητα.

Η παραπάνω εικόνα απεικονίζει τα σημεία για τα οποία εξέδωσε η Ελλάδα NAVTEX στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Καρπάθου και Ρόδου. Το πλοίο Aegeo θα εκτελεί εργασίες που αφορούν την ηλεκτρική διασύνδεση των Δωδεκανήσων. Ωστόσο, σε επόμενο χρόνο η Τουρκία εξέδωσε και εκείνη NAVTEX για τα ίδια χωρικά ύδατα, κάνοντας λόγο για έρευνες του ελληνικού πλοίου σε μέρος της τουρκικής υφαλοκρηπίδας. Μάλιστα, η ανακοίνωση αναφέρει πως αυτή η ζώνη βρίσκεται σε εκκρεμότητα, η οποία πρέπει να διευθετηθεί μεταξύ των παράκτιων κρατών.

Αυτή, όπως και προηγούμενη NAVTEX της Τουρκίας προ ολίγων ημερών ανάμεσα σε Σάμο και Χίο, αποτελεί τη δεύτερη προκλητική κίνηση και αποδεικνύει την πάγια και ανοιχτή στάση της Τουρκίας περί άρνησης της υφαλοκρηπίδας των νήσων. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι μονάχα η στάση της Τουρκίας, την οποία όλοι τόσα χρόνια γνωρίζουν, αλλά είναι σημαντικό, πρώτον, ότι αυτές οι ενέργειες συμβαίνουν λίγο πριν τις αμερικανικές εκλογές (γνωρίζοντας ότι μια υπηρεσιακή ουσιαστικά κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν πρόκειται να προβεί σε καμία είδους αντίδραση-δήλωση) και δεύτερον, ότι την ερχόμενη Παρασκευή ο κ. Γεραπετρίτης θα συναντηθεί στην Αθήνα με τον τούρκο ομόλογό του, Χακάν Φιντάν. Το ερώτημα που προκύπτει εύλογα είναι το εξής: υπό αυτές τις συνθήκες, τι άραγε θα συζητηθεί καλή τη πίστει ανάμεσα στις δύο πλευρές; Πώς μπορεί να υπάρξει διάλογος υπό αυτές τις εκβιαστικές κινήσεις, οι οποίες γεμίζουν με σύννεφα καχυποψίας τη συνάντηση;

Η Τουρκία, επειδή γνωρίζει πως η Ελλάδα κινείται υπό τη σκέψη των “ήρεμων νερών”, του κατευνασμού και της υποχωρητικότητας, κάνει τα πάντα, ώστε να θέσει προ τετελεσμένων κάθε συζήτηση. Συνεχίζει δηλαδή, αυτό που έκανε πάντα, να ανοιχτεί περισσότερο στις απαιτήσεις της για να λάβει περισσότερα. Το πρόβλημα που κάνει όλους τους Έλληνες, και ιδιαίτερα των νησιών, να μην μπορούν να ησυχάσουν είναι η διάθεση ενδοτισμού της ίδιας της κυβέρνησής τους. Για παράδειγμα, έπειτα από αυτά τα επεισόδια στα θαλάσσια σύνορά μας, δεν θα έπρεπε άραγε να τεθεί ζήτημα ακύρωσης της συνάντησης Γεραπετρίτη-Φιντάν;

Η ιδέα που έχει καρφωθεί στο μυαλό των αρμόδιων στελεχών της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού, ουσιαστικά, είναι η αφελής μία: “αν ξεμπερδέψουμε με το ζήτημα της οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών, θα ηρεμήσει το κεφάλι μας, θα αναδειχθούμε σε πατέρες της ειρήνης και συμφιλίωσης και θα μπορούμε να προβούμε και σε business”.

Έτσι σκέφτονται στο Μαξίμου, καθώς η Αθήνα κείται πολύ μακριά από τα νησιά της Ελλάδας. Άλλωστε, ο κ. Δένδιας εξομολογήθηκε μέσες άκρες το πώς μια λύση για το πού θα μπει η γραμμή -των συνόρων ουσιαστικά- θα φέρει τους λαούς πιο κοντά! Ωστόσο, να υπενθυμίσουμε ότι την εξωτερική πολιτική δεν την ασκεί ο λαός της Τουρκίας αλλά ο Πρόεδρός της και ο Υπουργός εξωτερικών του, πρώην διοικητής της ΜΙΤ! Αντίστοιχη αντίληψη είχε και η διευθύντρια του ΕΛΙΑΜΕΠ πριν καιρό, αφού έλεγε, χαριτολογώντας μάλιστα, δύο μέτρα εδώ, δύο μέτρα εκεί… δεν έχει σημασία.

Από την άλλη πλευρά, στο μέτωπο των ελληνοαλβανικών σχέσεων, ο Έντι Ράμα άνοιξε τα χαρτιά του σε πανηγυρική και προεκλογική συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη, με την ευλογία της Αθήνας και του εταίρου του Κυριάκου Μητσοτάκη. Από εκεί ήρθαν οι βεβαιώσεις για το τι έχουν στο μυαλό τους οι κύριοι άρχοντες των Αθηνών: ο κ. Ράμα δήλωσε πως “επιθυμεί μια συνεργασία με την Ελλάδα, όπως εδώ και καιρό έχει, αλλά βλέπει τον άξονα Ιταλίας, Ελλάδας και Τουρκίας ως στρατηγικούς εταίρους για την περιοχή”.

Αυτές οι δηλώσεις, παρ’ όλο που γίνονται από κάποιον τρίτο, οφείλουμε να πούμε ότι είναι αρκετά αισιόδοξες για να είναι αληθινές. Εκτός και αν ο κ. Ράμα γνωρίζει κάτι βαθύτερα, όπως για παράδειγμα το ότι η κυβέρνηση βλέπει ως εταίρο την Τουρκία και έχει ξεχάσει ότι η συγκεκριμένη χώρα κατέχει τη μισή Κύπρο και εποφθαλμιά το μισό Αιγαίο. Εδώ ο “εταίρος” της Ελλάδας, κ. Ράμα, έκανε λόγο για διαγραφή του όρου Βόρεια Ήπειρος, εξαφάνιση του όρου ελληνική μειονότητα στην Αλβανία… και εμφάνιση του όρου αλβανική μειονότητα στην Ελλάδα.

Η συμπόρευση Μητσοτάκη-Ράμα στα ζητήματα των αναθέσεων σε έργα τουρισμού, ενέργειας κλπ. μυρίζει αρκετά, το ίδιο μάλιστα και η διμερής λύση που βρέθηκε στο ζήτημα Μπελέρη, η οποία βγάζει νικητές και τους δύο, αλλά ηττημένη την ελληνική μειονότητα στη Βόρεια Ήπειρο. Εκτός των άλλων, στο ζήτημα του ενδοτισμού της κυβέρνησης Μητσοτάκη, κολλάει και αυτή η ερώτηση: Πού ακούστηκε σε άλλο ανεξάρτητο κράτος, να επιτρέπεται τέτοια εκδήλωση ενός ηγέτη του εξωτερικού, ο οποίος επικοινωνεί τέτοια ατζέντα και τέτοιες ιδέες εθνικισμού και υποκίνησης φανατισμού εναντίον του ίδιου (!) αυτού κράτους;

Το “ναι σε όλα” μοιάζει να είναι η συνταγή που ακολουθεί το Μαξίμου σε όλες τις προκλήσεις της περιοχής. Τι κερδίζει άραγε; Μονάχα οφέλη για τον ίδιο και αυτούς που βρίσκονται στην ίδια συντεχνία. Η Ελλάδα, ως εξωτερική πολιτική και σημαντικός παίκτης-ρυθμιστής στην περιοχή, έχει απωλέσει κάθε δυνατότητα που είχε. Μακάρι οι δυσοίωνες αυτές προβλέψεις να μην επαληθευθούν… Μακάρι ένα άρθρο σαν κι αυτό να έχει ξεχαστεί μετά από έναν, δύο μήνες…

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Η Γεωπολιτική Σημασία της Ανατολικής Μεσογείου και της Ελλάδας!

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

O Πέτρος Τασιός στο ΕΛΙΣΜΕ ομιλεί για την πολιτική των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο

Ο Πέτρος Τασιός είναι Διεθνολόγος με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική και είναι μέλος ΕΛΙΣΜΕ

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Αναλύσεις3 λεπτά πριν

Μεντβέντεφ: «Ο Τραμπ θα έχει την τύχη του Κένεντι αν επιχειρήσει να σταματήσει τον πόλεμο»

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Κυριακής 3 Νοεμβρίου 2024

Αναλύσεις33 λεπτά πριν

Πρόβατο σε σφαγή η Ελλάδα! Ενδοτισμός και υποχωρητικότητα με την υπογραφή του Πρωθυπουργού

Η Αθήνα προχωράει ολοταχώς να βάλει οικειοθελώς το κεφάλι της στη λαιμητόμο των συμφερόντων της περιοχής και των θελήσεων των...

Διεθνή2 ώρες πριν

Air & Space Forces Magazine: Βομβαρδιστικά B-52 αναπτύσσονται στη Μέση Ανατολή για το Ιράν! Έρχονται περισσότερα μαχητικά F-15E

Έφτασαν στη Μέση Ανατολή βομβαρδιστικά B-52 Stratofortress της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ για να αποτρέψουν το Ιράν και τους αντιπροσώπους του,...

Αναλύσεις2 ώρες πριν

Η Γεωπολιτική Σημασία της Ανατολικής Μεσογείου και της Ελλάδας!

O Πέτρος Τασιός στο ΕΛΙΣΜΕ ομιλεί για την πολιτική των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο Ο Πέτρος Τασιός είναι Διεθνολόγος με...

Αναλύσεις3 ώρες πριν

Θα υπάρξει νοθεία στις αμερικανικές εκλογές;

Τι λένε οι ενδείξεις και οι πρόσφατες εμπειρίες από την "Δύση" για τις προσπάθειες επιρροής του εκλογικού αποτελέσματος των ΗΠΑ;

Δημοφιλή