Εν κατακλείδι, η Τουρκία μας απειλεί και η Συρία όχι. Αυτό το έχουμε καταλάβει;

Του Σάββα Καλεντερίδη

Ο Εγκέλαδος χτύπησε βάναυσα τα εδάφη της Μεσοποταμίας και της Ανατολίας, αφήνοντας πίσω του δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες. Οι νεκροί είναι Κούρδοι, Άραβες και Τούρκοι, που κατοικούν στα εδάφη της Τουρκίας και της Συρίας.

Η τραγωδία είναι ανείπωτη. Αρκεί να ληφθεί υπ’ όψιν ότι από το σεισμό, πέραν των νεκρών και των τραυματιών, έχουν επηρεαστεί καθοριστικά περίπου 13 εκατομμύρια άνθρωποι και στις δύο χώρες, αφού ο Εγκέλαδος δεν βλέπει τα σύνορα που έχουν χαράξει οι άνθρωποι στη γη.

Αυτό που είναι τουλάχιστον αξιοπερίεργο, είναι ότι, με βάση ανάρτηση της ομάδας, This is Christian Syria (@Christian_Syria) σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, μέχρι την Τετάρτη, 8 Φεβρουαρίου, στην Τουρκία έστειλαν βοήθεια 42 χώρες ενώ στη Συρία μόλις 13. Δηλαδή, ενώ ο Εγκέλαδος και η ίδια η φύση, δεν γνωρίζει σύνορα, καθεστώτα και ηγεσίες, η ανθρωπότητα και συγκεκριμένα τα κράτη, όχι μόνο γνωρίζουν, αλλά κάνουν και διακρίσεις στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας.

Όσον αφορά στη Δύση, που έχει ως προμετωπίδα της την υπεράσπιση της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του δικαιώματος των εθνικών και θρησκευτικών ομάδων να υπερασπίζονται και να απολαμβάνουν τα βασικά τους δικαιώματα, έστειλε ομοθυμαδόν βοήθεια στην Τουρκία, ενώ τιμώρησε τους λαούς της Συρίας, επειδή το καθεστώς Άσαντ δεν είναι αρεστό, εξ αιτίας του γεγονότος ότι δεν είναι δημοκρατικό και δεν σέβεται τα δικαιώματα των πολιτών του!!!

Όμως, αν πάρουμε σε μια «ζυγαριά» και βάλουμε στη μια πλευρά την Τουρκία και στην άλλη τη Συρία, και αρχίσουμε να «φορτώνουμε» στην κάθε πλευρά τις γενοκτονίες, τις εθνοκαθάρσεις, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των πολιτών, το σεβασμό των χριστιανών, των γεζιντί, των Αρμενίων, των Κούρδων, τις εισβολές σε άλλα κράτη, την κατοχή ξένων εδαφών, όπως αυτά της Κύπρου, του Αφρίν, της Αλ Μπαμπ, της Σερεκάνιγιε-Γκίρε Σπί, του Νοτίου Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), τότε θα διαπιστώσουμε το αντίθετο από αυτό που διαπίστωσε η πολιτισμένη Δύση.

Ότι δηλαδή και το τουρκικό κράτος και το καθεστώς Ερντογάν, είναι απεχθέστερο και βαρύνεται με περισσότερα αδικήματα και παραβιάσεις από το κράτος της Συρίας και το καθεστώς Άσαντ.

Για παράδειγμα, στη Συρία το 10% είναι χριστιανοί, δηλαδή πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι, που απολαμβάνουν πλήρων δικαιωμάτων και ασκούν απολύτως ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, ενώ στην Τουρκία οι χριστιανοί υπέστησαν και υφίστανται γενοκτονία. Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, είναι το τελευταίο παράδειγμα.

Επίσης, στη Συρία κατοικούν περίπου εκατό χιλιάδες Αρμένιοι, οι οποίοι απολαμβάνουν πλήρων δικαιωμάτων, διαλαλούν ελευθέρως την εθνική τους ταυτότητα και ασκούν απολύτως ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, ενώ στην Τουρκία εξολοθρεύθηκαν 1,5 εκατομμύρια Αρμένιοι, οι δε εναπομείναντες κρύβουν την εθνική τους ταυτότητα, γιατί στη σύγχρονη Τουρκία, το χαϊδεμένο παιδί της Δύσης, είναι ύβρις να λες ότι είσαι Αρμένιος, όπως το ομολόγησε δημοσίως ο ίδιος ο Ερντογάν.

Στον κατάλογο μπορούμε να προσθέσουμε σειρά άλλων παραδειγμάτων, που και πάλι η… πλάστιγγα θα γύρει εις βάρος της Τουρκίας του Ερντογάν.

Δεν λέει κανείς ότι το καθεστώς Άσαντ είναι δημοκρατικό ούτε ότι το κράτος της Συρίας σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών του. Όχι. Είναι ένα αυταρχικό κράτος, σκληρό με τους πολίτες που αμφισβητούν το καθεστώς Άσαντ, όμως σε σύγκριση με το γενοκτόνο τουρκικό κράτος και το καθεστώς Ερντογάν, η Συρία είναι επίγειος παράδεισος για εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες, ο δε Άσαντ φαντάζει με… πρόσκοπος μπροστά στον Ερντογάν!

Γιατί, όμως, η Δύση της δημοκρατίας και της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στηρίζει την Τουρκία του Ερντογάν και όχι τη Συρία του Άσαντ, που έχουν χτυπηθεί από τον ίδιο σεισμό;

Τα πράγματα είναι απλά. Επειδή ο Άσαντ είναι σύμμαχος της Ρωσίας του Πούτιν και του Ιράν των αγιατολάδων.

Άρα, οι λόγοι είναι καθαρά πολιτικοί.

Και πού είναι το ηθικό πλεονέκτημα της Δύσης, που έχει ως κορωνίδα της το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ισονομία;

Σωστά η Δύση, η Ελλάδα και η Κύπρος στείλαμε βοήθεια στην Τουρκία. Βοηθάμε τους πολίτες, τους λαούς της Τουρκίας και όχι τον Ερντογάν και το γενοκτόνο τουρκικό κράτος.

Λάθος που η Δύση δεν στέλνει αναλογικά την ίδια ακριβώς βοήθεια και στη Συρία, επειδή ο Άσαντ έχει επιλέξει άλλες συμμαχίες. Δεν είναι δυνατόν να τιμωρούμε τους λαούς της Συρίας, για τις πολιτικές επιλογές του Άσαντ. Δεν είναι αυτό η Δύση, δεν είναι αυτό η Ελλάδα και η Κύπρος.

Πάντως, όσον αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, υπάρχει η εξής εικόνα: Ο Έλληνας πρωθυπουργός τηλεφώνησε και εξέφρασε τη λύπη και τη συμπαράστασή του στον Ερντογάν, ο οποίος μόλις προχθές μας απειλούσε ότι «θα έλθουμε βράδυ», ότι «οι πύραυλοι Ταϊφούν φθάνουν μέχρι την Αθήνα», ο οποίος κρατάει υπό κατοχή το 40% της Κύπρου, αλλά δεν τηλεφώνησε στον Άσαντ, ο οποίος δεν απείλησε ποτέ την Ελλάδα, ίσα ίσα, μας θεωρεί φίλη ακόμα και συγγενή χώρα.

Παραθέτω ανάρτηση της δικηγόρου Λεμεσού, Κάτιας Πιερούδη, την οποία δεν στάθηκε δυνατόν να επιβεβαιώσουμε:

«Ο Χαφέζ αλ Άσαντ πατέρας του σημερινού ηγέτη της Συρίας, ήταν ο πρώτος απ’ όλες της χώρες που έστειλε τεράστια για την εποχή  οικονομική βοήθεια στην Κύπρο, μετά την τουρκική εισβολή του 1974. Η οικονομική βοήθεια για τους πληγέντες της τουρκικής εισβολής της Κύπρου ήταν ένα ουδόλως ευκαταφρόνητο ποσό για την εποχή. Και αυτό λόγω της στενής σχέσης του Ασαντ με τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο.  Σήμερα χιλιάδες θαμμένοι Σύριοι κάτω από τα ερείπια των σεισμών  παραμένουν αβοήθητοι, ενώ για όλες της χώρες η Συρία κείται μακράν. Η  Κύπρος πραγματοποίησε πολλές φορές εράνους για φίλες χώρες σε δύσκολες γι’ αυτές εποχές. Είναι η ώρα να ανταποδώσουμε στο λαό της Συρίας αυτό που απλόχερα μας έδωσαν το 1974. Αν  φοράμε παντελόνια σε θέματα συνείδησης και φιλότιμου, θα πρέπει να κινητοποιηθεί ο κρατικός μηχανισμός αλλά και ο λαός μας.»

Τέλος, καλό είναι να ανασύρουμε στη μνήμη μας την φημολογούμενη δυνατότητα χρησιμοποίησης συριακών αεροδρομίων από αεροσκάφη της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας στην κρίση του 1987, στο πλαίσιο παροχής αεροπορικής υποστήριξής στην Κύπρο, αν απαιτούνταν.

Εν κατακλείδι, η Τουρκία μας απειλεί και η Συρία όχι. Αυτό το έχουμε καταλάβει;