Γράφει ο Λάζαρος Μαύρος

Ε Ν Α Μ Ι Σ Η περίπου εκατομμύριο συν Ένας, τα θύματα της Γενοκτονίας των Αρμενίων που διέπραξε το τουρκικό κράτος, παλαιό και νεότερο.

Το 1,5 εκατομμύριο, από 1915-1918. Από το καθεστώς των Νεοτούρκων, Εμβέρ, Ταλαάτ και Τζεμάλ. Ο Ένας, επί ισλαμο-κεμαλικού καθεστώτος Ερντογάν. 19η Ιανουαρίου 2007, έξω από τα γραφεία της εφημερίδας «AGOS» την οποία ο ίδιος εξέδιδε στην Κωνσταντινούπολη: Ο δολοφονηθείς 53χρονος Αρμένιος δημοσιογράφος Χραντ Ντικ.

ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΑΝ, επί σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ, οι σφαγές των Αρμενίων 1894-1896 στο Σασούν, στο Ζεϊτούν και εκατοντάδες άλλες μικρές και μεγάλες σφαγές στον μικρασιατικό χώρο. Και στα Άδανα το 1909. Υπό το νέο καθεστώς της «Επιτροπής Ένωση και Πρόοδος» (ΕΕΠ) (Ittihat veTerakki), των Νεοτούρκων που, με αναίμακτη «επανάσταση», ανέτρεψαν το 1908 τον σουλτάνο. Και των οποίων η «επανάσταση» είχε χαιρετιστεί… «αδελφικά», ως «δημοκρατική και προοδευτική», από τους τότε «επαναπροσεγγιστές», θύματα του σουλτάνου Έλληνες, Αρμένιους κ.ά.

Εκείνοι, λοιπόν, οι Νεότουρκοι της ΕΕΠ σχεδίασαν και εκτέλεσαν το Ολοκαύτωμα των Αρμενίων, στη διάρκεια του Α΄ Παγκ. Πολέμου 1914-1918, στον οποίο η Τουρκία εισήλθε, στο πλευρό της Γερμανίας του Κάϊζερ, με κύριο σκοπό τη διάπραξη της Γενοκτονίας.

Δεν περιορίστηκαν στους Αρμενίους.

Διέπραξαν και τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Ακολούθησε η ανατροπή του καθεστώτος της ΕΕΠ, η επικράτηση των Κεμαλιστών, που συνέχισαν την εξόντωση Αρμενίων, Ελλήνων Ποντίων και Μικρασιατών, Ασσυρίων, σφάζοντας και Κούρδους, τους οποίους νωρίτερα χρησιμοποίησαν για τις σφαγές των υπολοίπων.

Οι πολιτικές εξόντωσης των Κούρδων συνεχίζονται ως σήμερα. Αφού, ενδιάμεσα, διαπράχθηκε το 1974 η τουρκική εισβολή και η εθνοκάθαρση στο βόρειο τμήμα της Κύπρου.

Γ Ε Ν Ο Κ Τ Ο Ν Ι Κ Ο κράτος η Τουρκία, από τ’ οθωμανικό της παρελθόν έως σήμερα, έτυχε και τυγχάνει ατιμωρησίας, από τις εκάστοτε μεγάλες δυνάμεις. Και τούτο είναι εξίσου φρικτό, όσο και οι ίδιες οι Γενοκτονίες (και γυναικοκτονίες και παιδοκτονίες και γεροντοκτονίες) Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυρίων, Κούρδων.

Η πεισματική άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις Γενοκτονίες που διέπραξε, συνιστά πολιτική συνέχειας στη διάπραξή τους. Δεν είναι μόνο ο δολοφονηθείς Χραντ Ντικ. Είναι κι η εξόντωση και οι διωγμοί όσων, όντως προοδευτικών Τούρκων απαιτούν την αναγνώριση και την καταδίκη των Γενοκτονιών. Είναι όμως δυστυχέστατα και οι ολέθριες ψευδαισθήσεις των θυμάτων, που κάθε φορά, τόσο τραγικά και ανόητα, χαριεντίζονται με τους εκάστοτε δήθεν «προοδευτικούς», Νεότουρκους το 1908, Κεμαλιστές το 1923, Ετζεβίτ το 1973 και… Ερντογάν από το 2002 άχρι τούδε!

Noli me tangere και… Soykirim

Α Π Ο ΤΗ σελ. 366 του βιβλίου του Αρμένιου ακαδημαϊκού Βαχάκν Νταντριάν,

«Η Ιστορία της Αρμενικής Γενοκτονίας» εκδόσεις «Στοχαστής» 2002 το απόσπασμα:

«Ο απολογισμός που ακολουθεί και δόθηκε από τον [Γερμανό] Λούντβιχ Σράουντενμπαχ, διοικητή της 14ης οθωμανικής μεραρχίας πεζικού [κατά τον Α΄ Παγκ. Πόλεμο 1914-1918] δείχνει την πραγματική εικόνα. Περιγράφει τη μοίρα των Αρμενίων που οδηγήθηκαν στη Μεσοποταμία, δήθεν για να εγκατασταθούν προσωρινά όσο θα διαρκούσε ο πόλεμος. Η αφήγηση ανήκει στον λοχαγό Φάιφερ, διοικητή μιας φάλαγγας 300 ανδρών, ο οποίος υπήρξε μάρτυς των περιγραφομένων επεισοδίων. Με καταχώρηση 28 Ιανουαρίου 1917, στο ημερολόγιό του αναφέρονται τα εξής:

“Κάθε βράδι, οι Τούρκοι αξιωματικοί και χωροφύλακες έβγαζαν δεκάδες Αρμενίους από τις σειρές των εκτοπισμένων και τους χρησιμοποιούσαν ως σημάδια σκοποβολής”. Όμως, ο Γερμανός διοικητής είχε λάβει ειδικές οδηγίες και δεν έπρεπε να συζητεί την τύχη των Αρμενίων. “Ήταν μια από τις σπάνιες οδηγίες που είχαμε λάβει. Το Αρμενικό Ζήτημα έπρεπε να το χειριστούμε ως noli me tangere” (μη με αγγίζεις)»…

S O Y K I R I M, είναι τουρκική λέξη. Απαγορευμένη αγρίως, όμως, στην Τουρκία. Επειδή soykirim, σημαίνει γενοκτονία. Και το τουρκικό κράτος «βαθύ και.. ξέβαθο» την απαγορεύει. Ακόμη κα με θάνατο: Τον υπέστη επί Ερντογάν κι ο 53χρονος Αρμένιος δημοσιογράφος Χραντ Ντικ, που δολοφονήθηκε 19.1.2007 έξω από τα γραφεία της εφημερίδας του, «AGOS», στην Κωνσταντινούπολη.

Ατιμώρητη κι αμετανόητη η Τουρκία, απαγορεύει την αναφορά στην Γενοκτονία των Αρμενίων, την κύρια της φάση της οποίας διέπραξαν το 1915 οι Νεότουρκοι.

Όμως, τη λέξη soykirim χρησιμοποίησε άφοβα και, προπαντός, τεκμηριωμένα, αποδεικνύοντας τήν μέσα από τα τουρκικά αρχεία, ένας ξεχωριστής γενναιότητας Τούρκος επιστήμονας του εξωτερικού, ο Τανέρ Ακτσάμ. Στο σπουδαιότατο βιβλίο του «A Shameful Act. The Armenian Genocide and the Question of Turkish Responsibility», που εκδόθηκε το 2008 στα ελληνικά από τις εκδόσεις Παπαζήση, με τον τίτλο «Μια Επαίσχυντη Πράξη – Η Γενοκτονία των Αρμενίων και το Ζήτημα της Τουρκικής Ευθύνης» και με πρόλογο του Κύπριου καθηγητή Μάριου Ευρυβιάδη.

Ε Γ Κ Ω Μ Ι Α Ζ Ο Ν Τ Α Σ το βιβλίο του Ακτσάμ, ο νομπελίστας Τούρκος λογοτέχνης Ορχάν Παμούκ, είχε γράψει ότι:

«Είναι η οριστική αφήγηση της οργανωμένης καταστροφής των οθωμανών Αρμενίων, γραμμένη από έναν θαρραλέο Τούρκο ακαδημαϊκό που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην καταγραφή των γεγονότων. Καμιά μελλοντική συζήτηση για την ιστορία δεν θα μπορέσει να αγνοήσει αυτό το βιβλίο».

Η “Montreal Gazette” έγραψε: «Αυτό που κάνει το έργο του Ακτσάμ να ξεχωρίζει, είναι ότι πρόκειται για την πρώτη σοβαρή ακαδημαϊκή προσπάθεια να γίνει κατανοητή η γενοκτονία από την πλευρά του δράστη μάλλον, παρά των θυμάτων».

Κι ο Economist: «Οι λιγοστοί Τούρκοι μελετητές που αμφισβητούν την επίσημη γραμμή έχουν αποκληθεί προδότες. Ο Τανέρ Ακτσάμ είναι ο μόνος Τούρκος ιστορικός που έχει μιλήσει για γενοκτονία»…

Ουαί Γενοκτόνοι…

Τ Ο Τ Ε που ο κραταιός ηγέτης των εθνικοσοσιαλιστών, καγκελάριος της ναζιστικής Γερμανίας, Αδόλφος Χίτλερ, αποφάσιζε, το 1939, το μεγαλύτερο έγκλημα που διαπράχθηκε ποτέ σε βάρος της ανθρωπότητας – την «ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ» – το Ολοκαύτωμα των Εβραίων – με τις ΑΤΙΜΩΡΗΤΕΣ «επιδόσεις» των Γενοκτόνων Τούρκων, του προηγούμενου πολέμου, του 1915, σε βάρος των Αρμενίων, έπεισε τους διστακτικούς συνεργάτες του:

“Wer redet noch heute von der Vernichtung derArmenier?”

Μετάφραση: «Ποιος μιλάει σήμερα για την εξολόθρευση των Αρμενίων;»

σελ. 677 Βαχάκν Νταντριάν: «Η Ιστορία της Αρμενικής Γενοκτονίας», εκδ. Στοχαστής).

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ του Α΄ Παγκ. Πολέμου 1914-1918, Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Αμερικανοί, άφησαν ατιμώρητη τη φοβερή Γενοκτονία 1.500.000 Αρμενίων, που διέπραξε το αιμοσταγές καθεστώς των Νεοτούρκων, Εμβέρ, Ταλαάτ και Τζεμάλ.

Έσπευσαν συνάμα ν’ αγκαλιάσουν το διάδοχο Κεμαλικό καθεστώς που οικοδόμησαν οι γενοκτόνοι. Το οποίο ο Χίτλερ θαύμαζε το 1933 εγκωμιάζοντάς το ως «πρότυπο και φωτεινό άστρο». Τις δε μεθόδους του, στην εξολόθρευση των Αρμενίων, υιοθέτησε, ανέπτυξε και εκσυγχρόνισε, παράγοντας για τους Εβραίους, τους Σοβιετικούς, τους Τσιγγάνους κ.ά. τα Άουσβιτς.

Α Ρ Ν Ε Ι Τ Α Ι, μέχρι και σήμερα η Τουρκία, οι Κεμαλιστές της, οι Ισλαμιστές της, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της, στην Άγκυρα και στο κατοχικό καθεστώς της στην Κύπρο, να αναγνωρίσουν την Αρμενική Γενοκτονία.

Διότι, όπως αναλύει και εξηγεί, με επιστημονική παράθεση ντοκουμέντων, ο αυτοεξόριστος Τούρκος πανεπιστημιακός Τανέρ Ακτσάμ,

«οι ίδιοι άνθρωποι που οργάνωσαν τη Γενοκτονία (Soykirim), είναι αυτοί που κυριαρχούν επί σειρά ετών στην Τουρκία, με ακριβώς την ίδια νοοτροπία. Όπως οι Αρμένιοι είχαν θεωρηθεί απειλή για την εθνική ασφάλεια, έτσι και οι Κούρδοι σήμερα. Πρόκειται για την ίδια νοοτροπία και την ίδια προσέγγιση» («Τα Νέα» 17.4.2008).

Όσα ο Τανέρ Ακτσάμ αναδεικνύει λεπτομερώς στο βιβλίο του «Μια Επαίσχυντη Πράξη – Η Γενοκτονία των Αρμενίων και το Ζήτημα της Τουρκικής Ευθύνης» εκδ. Παπαζήση), ως πρακτική «αντιγράφηκε» και, σε σμίκρυνση κλίμακας, εφαρμόστηκε το 1974 από τον Αττίλα στην Κύπρο και από το 1984 ξανά στο Κουρδιστάν.

Ε Ν Ο Σ Ω η περιλάλητη «διεθνής κοινότητα» θωπεύει την Τουρκία και «κατανοεί» την άρνησή της να αναγνωρίσει το φοβερό τουρκικό έγκλημα και ενόσω οι λαοί της περιοχής αποδέχονται ν’ «αναγιώννουν την κουφήν στον κόρφο τους», η ίδια τουρκική «νοοτροπία» θα ξεσπά αναλογικά στο κάθε επόμενο θύμα της. Εντός και εκτός Τουρκίας.

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ 24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2023