Η πολυπληθέστερη δημοκρατία του κόσμου,θα κρατήσει τα χείλη της σφραγισμένα για να μην δυσαρεστήσει τους αρνητές της γενοκτονίας στην Άγκυρα – Έχει μια ειδική υποχρέωση όχι μόνο να αναγνωρίσει αλλά ίσως ακόμη και να εξιλεωθεί για ένα από τα σοβαρότερα εγκλήματα της ιστορίας. σημειώνει.

Την αναγνώριση της Γενοκτονία των Αρμενίων από την Ινδία ζητεί ο Ινδός συγγραφέας, Καπίλ Κομιρεντί*. Ο διανοούμενος έκανε μία ιστορική αναδρομή και εξήγησε τους λόγους που η Ινδία δεν αποδέχτηκε τον όρο γενοκτονία κατά των Αρμενίων, κάνοντας λόγο για τύφλωση του Μαχάτμα Γκάντι. Έτσι προτείνει την αναγνώριση από τη χώρα του, υποστηρίζοντας, ότι μπορεί να συμβάλει στην προώθηση μιας αργής αλλά σίγουρης συμφιλίωσης με το παρελθόν. Γιατί μένοντας σιωπηλή, θα γίνει συνένοχη στη γρήγορη επανάληψη του.

Αναλυτικά το άρθρο αναφέρει:

Το 1915, η Οθωμανική Τουρκία ξεκίνησε την εξόντωση της πιο εργατικής μειονότητάς της. Αυτό που ακολούθησε ήταν μια παρατεταμένη επιχείρηση για τη σφαγή ενός ολόκληρου λαού. Η μεθοδικότητά της προανήγγειλε τον πιο αιματηρό αιώνα στην ανθρώπινη ιστορία και ώθησε τον εξαιρετικό Πολωνοεβραίο δικηγόρο Ράφαελ Λέμκιν να επινοήσει τον όρο «γενοκτονία» και να τον κατοχυρώσει ως έγκλημα στο διεθνές δίκαιο.

Τριάντα τέσσερις χώρες θα θυμούνται σήμερα τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Η Ινδία δεν είναι μεταξύ αυτών. Η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, που ουσιαστικά βρίσκονται σε πόλεμο στην Ουκρανία, θα ενωθούν για λίγο για να θρηνήσουν την οργανωμένη δολοφονία περισσότερων από 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων από την αυτοκρατορική Τουρκία. Η πολυπληθέστερη δημοκρατία του κόσμου, ωστόσο, θα κρατήσει τα χείλη της σφραγισμένα για να μην δυσαρεστήσει τους αρνητές της γενοκτονίας στην Άγκυρα.

Ανώτατοι αξιωματούχοι στο Νέο Δελχί, στους οποίους απευθύνθηκα σχετικά με αυτό το θέμα, εκλογικεύουν τη θέση της Ινδίας. Η Ινδία, η πατρίδα των αρμενικών κοινοτήτων για περισσότερα από δύο χιλιάδες χρόνια, έχει μια ειδική υποχρέωση όχι μόνο να αναγνωρίσει αλλά ίσως ακόμη και να εξιλεωθεί για ένα από τα σοβαρότερα εγκλήματα της ιστορίας.

Ο Γκάντι τυφλώθηκε μπροστά στην αλήθεια

Στη σύνοδο κορυφής για τις θηριωδίες κατά των Αρμενίων, ο Μαχάτμα Γκάντι κατέβαλε μεγάλους κόπους για να επινοήσει ελαφρυντικά για τους Τούρκους γενοκτονιστές. Έχοντας επιδιώξει να στρατολογήσει τους πιο κρυφούς Ινδούς μουσουλμάνους στο κίνημα ελευθερίας οργανώνοντας μια καταστροφική αναταραχή για να διατηρήσει το Χαλιφάτο, ο Γκάντι έγινε δέσμιός του. Οι Ινδοί μουσουλμάνοι,  έγραψε , «πρέπει να αντισταθούν στη μελετημένη προσπάθεια ταπείνωσης της Τουρκίας και επομένως του Ισλάμ, με το ψεύτικο πρόσχημα της εξασφάλισης της ανεξαρτησίας των Αρμενίων». Αρνήθηκε να θεωρήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία ως αυτοκρατορικό εγχείρημα, αμφέβαλλε αν οι Άραβες και Χριστιανοί υπήκοοί της  ήθελαν ειλικρινά  να χωρίσουν τη συντροφιά της με την Τουρκία και εξέφρασε σκεπτικισμό για τις αναφορές για σφαγές των Αρμενίων και καταλόγισε την εξάπλωσή τους σε « προπαγάνδα χρηματοδοτούμενη από την Αρμενία ».

Ο Γκάντι είχε τυφλωθεί μπροστά στην αλήθεια. Η σφαγή που ξεκίνησε το 1915 δεν ήταν μια παρέκκλιση – ήταν το αποκορύφωμα μιας μακροχρόνιας ανθρωποκτονικής λαχτάρας. Ως χριστιανοί στη μουσουλμανική αυτοκρατορία, οι Αρμένιοι υπόκεινταν σε ειδικούς φόρους. Ως λαός με ένδοξο παρελθόν, καλούσαν τη δυσαρέσκεια και την καχυποψία. Το ότι οι Αρμένιοι ευδοκίμησαν παρά την προκατάληψη αυτή αποτελεί φόρο τιμής στην  εφευρετικότητά τους  και όχι στην ανοχή των οθωμανικών αρχών.

Ήττα, θάνατος και προδοσία

Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Σουλτάνος ​​Αμπντούλ Χαμίντ Β’, ένας μοχθηρός αρμενοφοβικός, απαγόρευσε τη χρήση της λέξης «Αρμενία» στα σχολικά βιβλία πριν αναλάβει τη δολοφονία δεκάδων χιλιάδων Αρμενίων. Οι φαινομενικά «προοδευτικοί» Νεότουρκοι που τον καθαίρεσαν προχώρησαν στο να τελειώσουν αυτό που είχε ξεκινήσει.

Στις 24 Απριλίου 1915 – επικαλούμενη την οθωμανική καταστροφή στο Σαρικάμις, όπου μια μικρή μειοψηφία «προδοτών» Αρμενίων είχε πάρει όπλα για τη Ρωσία – η Τουρκία συνέλαβε τα πιο επιφανή μέλη της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης, τα εξόρισε σε μακρινά μέρη και τους σκότωσε. Τους μήνες που ακολούθησαν, αυτή η άγρια ​​άσκηση – κράτηση, απέλαση, δολοφονία – επαναλήφθηκε εναντίον των αρμενικών κοινοτήτων σε άλλα μέρη της αυτοκρατορίας.

Εκατοντάδες Αρμένιοι δέθηκαν με αλυσίδα ή σχοινί, δέθηκαν σε κάρα και μεταφέρθηκαν στην έρημο, όπου Κούρδοι και Τούρκοι χωροφύλακες έκαναν φρικτές βαναυσότητες. Οι άντρες μαχαιρώθηκαν, πυροβολήθηκαν ή έπεσαν από μεγάλα ύψη. Τα κεφάλια των παιδιών έσπασαν σε βράχους. Οι γυναίκες γδύνονταν, κακοποιούνταν και στη συνέχεια αποκεφαλίζονταν με τσεκούρια.

«Όταν η μητέρα μας ήρθε για τελευταία φορά και μας φίλησε τρελά, θυμάμαι ότι ήταν ντυμένη μόνο με τα λευκά εσώρουχά της. δεν υπήρχαν στολίδια, ούτε χρυσά ούτε βελούδινα ρούχα», κατέγραψε ο Μκρτίχ Καραπετιάν, ένας επιζών . «Εμείς, τα παιδιά, αγνοούσαμε τα γεγονότα που συνέβαιναν εκεί. Στην πραγματικότητα, είχαν βγάλει τα ρούχα τους, το ένα μετά το άλλο, είχαν τακτοποιήσει τα ρούχα στη μια πλευρά, είχαν ξεγυμνώσει εντελώς τις γυναίκες, τους είχαν κόψει τα κεφάλια με τσεκούρια και τις είχαν πετάξει στην κοιλάδα».

Η τουρκική κυβέρνηση, έχοντας εδώ και καιρό απεικονίσει τους Αρμένιους ως άπληστους και άπληστους λαούς, προσπάθησε να διεκδικήσει τα οφέλη της ασφάλισης ζωής των Αρμενίων που είχε σκοτώσει. Στον απόηχο της τουρκικής ήττας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Συμμαχικές δυνάμεις πρότειναν τη διχοτόμηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την αποκατάσταση της Ανατολίας στους Αρμένιους. Αλλά η υπόσχεση για δικαιοσύνη γκρεμίστηκε από την εθνικιστική εξέγερση του Μουσταφά Κεμάλ. Ο άνθρωπος που τώρα σεβόταν ως Ατατούρκ, ο πατέρας των Τούρκων, είχε ως στόχο τότε να καταστρέψει την Αρμενία ως βιώσιμη οντότητα πριν την ένταξή της στην Κοινωνία των Εθνών.

Το καλοκαίρι του 1919, η μόνη δύναμη που στάθηκε μεταξύ των ρεβανσιστών Εθνικιστών του Κεμάλ και της Πρώτης Δημοκρατίας της Αρμενίας -που ιδρύθηκε το προηγούμενο έτος- ήταν δύο τάγματα Ινδών στρατιωτών που περιπολούσαν την αρχαία αρμενική πόλη Καρς υπό βρετανική διοίκηση.

Μόλις ανακουφίστηκαν οι Ινδιάνοι, οι δυνάμεις εισβολής του Κεμάλ μπήκαν με γροθιές, στρώνοντας τους δρόμους και γεμίζοντας τα ποτάμια με περισσότερα αρμενικά σώματα – μια συνέχεια της εκστρατείας γενοκτονίας που ξεκίνησε το 1915 – και μειώνοντας τη νεαρή Αρμενική δημοκρατία σε μια ανέφικτη γεωπολιτική ανωμαλία.

Για την Αρμενία, η ήττα και ο θάνατος συνδυάστηκαν με την προδοσία. Η Μόσχα, έχοντας πείσει την Αρμενία να υποταχθεί στη σοβιετική κυριαρχία με αντάλλαγμα τις εγγυήσεις της ρωσικής προστασίας, αντάλλαξε αρμενικά εδάφη στην Τουρκία, η οποία ανασυστάθηκε το 1923 ως σύγχρονο κοσμικό κράτος. Οι Οθωμανοί εγκληματίες πολέμου συνέχισαν να υπηρετούν την κυβέρνησή της.

Η σιωπή της Ινδίας

Πριν από έναν αιώνα, η άποψη του Γκάντι για την Αρμενία διαμορφώθηκε από έναν συνδυασμό άγνοιας, αντιαποικιακών μηχανορραφιών και μυωπίας—αλλά όχι κακίας. Οι Αρμένιοι, που έστησαν το άγαλμά του στην πρωτεύουσά τους, φαίνεται να συμφωνούν . Η αντανακλαστική δυσπιστία του Γκάντι για τους δυτικούς υποστηρικτές της «αυτοδιάθεσης» δικαιώθηκε με τη ρητή εγκατάλειψη της Αρμενίας – του μοναδικού έθνους στον Καύκασο που παρέμεινε πιστό στη συμμαχική υπόθεση – στη Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία επέστρεψε την Ανατολία στην Τουρκία.

Αυτό που είναι πιο δύσκολο να καταλάβουμε και να τηρήσουμε είναι η ασφυξία της  θέσης της σύγχρονης  Ινδίας σχετικά με τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Ποιο πιθανό όφελος αποκομίζει η Ινδία αρνούμενος να προσθέσει τη φωνή της στα έθνη που την μνημονεύουν; Η Τουρκία και τα κράτη-πελάτες της σίγουρα δεν δείχνουν κανένα δισταγμό να προσβάλουν  την Ινδία και να αμφισβητήσουν την κυριαρχία της . Ακόμα κι αν ήταν σεβαστικοί στα αισθήματα της Ινδίας, ποια είναι πραγματικά η αξία οποιουδήποτε πλεονεκτήματος που αποκτάται επιμένοντας σε αυτήν την επαίσχυντη σιωπή για τη γενοκτονία;

Όσοι επικαλούνται την ιερότητα του «status quo» ως δικαιολογία για τη σιωπή τους φαίνεται να μην εκτιμούν ότι η τουρκική —και τουρκική— προσπάθεια εξόντωσης των Αρμενίων δεν είναι ένα αρχαίο γεγονός. Είναι μια  συνεχής  προσπάθεια. Τους τελευταίους πέντε μήνες, το Αζερμπαϊτζάν έχει αποκλείσει την αποσχισθείσα Αρμενική Δημοκρατία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Τουλάχιστον 120.000 Αρμένιοι είναι αποκομμένοι από τον κόσμο πέρα ​​- όμηροι ενός δικτατορικού καθεστώτος που αισθάνεται επαρκώς ενθαρρυμένος από τη σιωπή των μεγάλων δυνάμεων για να ισοπεδώσει την αναντικατάστατη αρμενική κληρονομιά και να απειλήσει με ατελείωτη επίθεση εναντίον μιας ανυπεράσπιστης δημοκρατίας .

Αναγνωρίζοντας τη Γενοκτονία των Αρμενίων, η Ινδία μπορεί να συμβάλει στην προώθηση μιας αργής αλλά σίγουρης συμφιλίωσης με το παρελθόν. μένοντας σιωπηλός, θα γίνει συνένοχος στη γρήγορη επανάληψη του.

*Ο Καπίλ Κομιρεντί είναι ο συγγραφέας του Malevolent Republic: A Short History of the New India.