Ακολουθήστε μας

Διεθνή

Το (σχεδόν ανύπαρκτο) όραμα της Πολωνίας για την Ευρώπη

Δημοσιεύτηκε στις

Τι λέει η Πολωνία για το αύριο της Ε.Ε.

Της Monika Sus

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022 επέφερε μια μετατόπιση δυνάμεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), μεταφέροντας αναμφισβήτητα το κέντρο βάρους προς την Κεντρική Ευρώπη και τη Βαλτική. Πριν από τον πόλεμο, η Πολωνία, μαζί με άλλες χώρες της περιοχής, προειδοποιούσε διαρκώς για τη ρωσική απειλή. Αυτές οι προειδοποιήσεις έπεσαν στο κενό όσο αφορά τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Από τον Φεβρουάριο του περασμένου έτους, η Πολωνία έχει ανοίξει τις πόρτες της σε εκατομμύρια Ουκρανούς πρόσφυγες και μετανάστες που φεύγουν από τον πόλεμο. Είναι επίσης στην πρώτη γραμμή των χωρών που στέλνουν στρατιωτική και ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία. Στην Πολωνία “δόθηκε η ευκαιρία να έχει σημασία ως προς την Ευρώπη” και αποτελεί βασικό στοιχείο αυτής της αλλαγής εξουσίας.

Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι. Ωστόσο, η ΕΕ έχει δημιουργήσει προβλήματα από τότε που η συντηρητική – εθνικιστική κυβέρνηση με επικεφαλής το Κόμμα Νόμος και τη Δικαιοσύνη (PiS) νίκησε τους φιλελεύθερους υπό την ηγεσία της Πλατφόρμας Πολιτών (PO) το 2015.

Το κυβερνών κόμμα υπονομεύει επίμονα το κράτος δικαίου και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Ωστόσο, η Πολωνία θεωρεί τον εαυτό της περιφερειακό ηγέτη και, όπως τόνισε πρόσφατα ο Πολωνός πρωθυπουργός Ματέους Μοραβιέτσκι στην ομιλία του στη Χαϊδελβέργη, θέλει να ακούγεται όταν πρόκειται για το μέλλον της Ευρώπης.

Αλλά υπάρχει κάτι για να ακουστεί;

Ο Μοραβιέτσκι ξεκίνησε την ομιλία του ανακοινώνοντας ότι θα παρουσιάσει το όραμά του για την Ευρώπη, το οποίο αξίζει να ξετυλιχτεί.

Ο πρωθυπουργός έθεσε τρία βασικά σημεία.

Πρώτον, τόνισε ότι οι χώρες – κράτη είναι το μέλλον της Ευρώπης. Όλα τα άλλα είναι “παραπλανητικά ή ουτοπικά” και στερούνται δημοκρατικής εντολής. Η ΕΕ, υποστήριξε, έχει φτάσει στα όρια της υπερεθνικής διακυβέρνησης. Αντίθετα, μια Ευρώπη ισχυρών εθνικών κρατών είναι ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός.

Ως παράδειγμα, ανέφερε την πανδημία COVID-19. Σύμφωνα με τον ίδιο, κατέδειξε ότι οι αποτελεσματικές χώρες – κράτη είναι οι πιο ικανοί παράγοντες να προστατεύσουν τους πολίτες τους – αν και η ίδια η Πολωνία αποτελεί υπόδειγμα στην αντιμετώπιση της πανδημίας.

Δεύτερον, συζήτησε σχετικά με τη μελλοντική διεύρυνση της ΕΕ. Η Πολωνία υποστηρίζει τη διεύρυνση, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας, της Γεωργίας, της Μολδαβίας και των Δυτικών Βαλκανίων. Αλλά δεν πιστεύει ότι η ΕΕ πρέπει πρώτα να μεταρρυθμιστεί. Για τον Μοραβιέτσκι, αυτό θα ισοδυναμούσε με μια καμουφλαρισμένη πρόταση μετατροπής σε ομοσπονδία. Για αυτόν, κάτω από τη σημαία της “ομοσπονδίας” βρίσκεται μια “επιβληθείσα από πάνω προς τα κάτω συγκέντρωση της λήψης αποφάσεων”. Εάν οι ελίτ της ΕΕ επιμείνουν στο όραμά τους για ένα συγκεντρωτικό υπερκράτος, θα έρθουν αντιμέτωπες με εξέγερση από περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες: “Όσο περισσότερο επιμένουν, τόσο πιο σκληρή θα είναι αυτή η εξέγερση. Δεν θέλω πόλωση, διχασμό, εσωτερικές διαμάχες και χάος. Θέλω μια ισχυρή και ανταγωνιστική Ευρώπη”, είπε ο Μοραβιέτσκι.

Τρίτον, ο Πολωνός πρωθυπουργός ζήτησε από την ΕΕ να μειώσει εν μέρει τις αρμοδιότητές της για να καταστήσει αποτελεσματική μια διευρυμένη ένωση. Ο Μοραβιέτσκι υποστήριξε ότι η ΕΕ πρέπει να επικεντρωθεί σε τομείς στους οποίους η Συνθήκη της Ρώμης της έχει δώσει αρμοδιότητες και διαφορετικά να ακολουθεί την αρχή της επικουρικότητας. Προειδοποίησε για “μια πανευρωπαϊκή κοσμοπολίτικη ελίτ με τεράστια δύναμη, αλλά χωρίς εκλογική εντολή” που θέλει να δημιουργήσει ένα “υπερκράτος” και να το κυβερνήσει.

Όσον αφορά το Κράτος Δικαίου, ο Μοραβιέτσκι χαρακτήρισε τη σύγκρουση μεταξύ Βρυξελλών και Βαρσοβίας ως “διάκριση (…) λόγω της παντελούς έλλειψης κατανόησης των μεταρρυθμίσεων που έπρεπε να κάνει μια χώρα που αναδύθηκε από τον μετακομμουνισμό”. Αυτά περιλαμβάνουν την καταπολέμηση της ολιγαρχίας, την κυριαρχία των κλειστών επαγγελματικών εταιρειών, τη φτώχεια και τη διαφθορά. Σύμφωνα με τα λόγια του, η διαμάχη για το κράτος δικαίου είναι μια διαμάχη μεταξύ της “κυριαρχίας των κρατών και της κυριαρχίας των θεσμών. [Είναι] μεταξύ της δημοκρατικής εξουσίας σε επίπεδο βάσης και της επιβολής της εξουσίας από πάνω προς τα κάτω από μια στενή ελίτ”.

Παρά αυτές τις επικρίσεις προς την ΕΕ, ο Μοραβιέτσκι δεν προσέφερε ένα όραμα που θα συνέβαλε σε μια συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης. Το να προτείνουμε ότι η επαναφορά του στόχου της ολοκλήρωσης στην ΕΕ είναι η λύση στις τρέχουσες γεωπολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις είναι αφελές, ιδίως χωρίς να προσδιορίζονται οι τομείς στους οποίους θα πρέπει να ανατραπεί η ολοκλήρωση της ΕΕ και πώς.

Αυτό που μάθαμε από την ομιλία του Μοραβιέτσκι είναι, ουσιαστικά, ότι η πολωνική κυβέρνηση αντιτίθεται στην εμβάθυνση της ολοκλήρωσης. Αυτό έρχεται σε σύγκρουση με τα οράματα που παρουσιάζονται από τους δυτικούς ομολόγους του που πιστεύουν ότι μόνο η ισχυρότερη ολοκλήρωση και η αποτελεσματικότερη λήψη αποφάσεων είναι ο δρόμος προς τα εμπρός.

Την ίδια στιγμή, η Πολωνία και η άποψή της για την ΕΕ δεν μπορούν να αγνοηθούν από τις ευρωπαϊκές ελίτ. Η ιδέα του Μοραβιέτσκι για την Ευρώπη των ισχυρών εθνικών κρατών χωρίς την “τεχνοκρατική ουτοπία” της υπερεθνικής διακυβέρνησης είναι αρκετά αντιπροσωπευτική για πολλά άλλα συντηρητικά, δεξιά κόμματα σε όλη την Ευρώπη.

Η Πολωνία βρίσκεται επίσης σε πορεία να καταστεί ευρωπαϊκή στρατιωτική υπερδύναμη. Η αυξανόμενη δυναμική της ως βασικός πάροχος ασφάλειας και ο πιο σημαντικός σύμμαχος των ΗΠΑ στην Ευρώπη έχει επιπτώσεις. Η οικοδόμηση μιας ισχυρής άμυνας της ΕΕ χωρίς την Πολωνία ή η προώθηση της ιδέας του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν για τη στρατηγική αυτονομία της ΕΕ δεν μπορεί να συμβεί χωρίς τη Βαρσοβία.

Αυτός είναι ο λόγος που η προστασία της Βαρσοβίας είναι αδιέξοδο. Ο καλύτερος τρόπος για να γεφυρωθούν οι αντικρουόμενες προοπτικές του μέλλοντος της Ευρώπης φαίνεται να είναι η συμμετοχή σε διάλογο με τις πολωνικές ελίτ και την κοινωνία σε κάθε δυνατό επίπεδο.

Οι ευρωπαϊκές ελίτ θα πρέπει να βρουν έναν τρόπο να συμμετάσχουν στη μάχη για το κράτος δικαίου – όπου μια ισχυρή στάση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι απολύτως απαραίτητη – ενώ εξακολουθεί να ακούει τους φοβους της Πολωνίας – και άλλων συντηρητικών, δεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων – σχετικά με φεντεραλιστικές ιδέες. Εξάλλου, η Ευρώπη βασιζόταν πάντα στην έννοια του συμβιβασμού.

Δείτε τη δημοσίευση του πρωτότυπου άρθρου εδώ

Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων). Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Αποκάλυψη Μάρκο Ρούμπιο! Η κυβέρνηση Τραμπ θα κρατήσει την Κούβα στη μαύρη λίστα των χωρών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία

Ο Μάρκο Ρούμπιο τόνισε χθες πως η κομμουνιστική κυβέρνηση της νήσου έχει ανοικτά «φιλικές» σχέσεις με οργανώσεις όπως η Χαμάς και η Χεζμπολάχ, κινήματα που χαρακτηρίζονται τρομοκρατικές οντότητες από την Ουάσιγκτον.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο επόμενος επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας που ονόμασε ο Ντόναλντ Τραμπ έκρινε χθες Τετάρτη ότι η Κούβα πρέπει να βρίσκεται στη μαύρη λίστα της Ουάσιγκτον με τα κράτη που υποστηρίζουν την τρομοκρατία, αφήνοντας έτσι να εννοηθεί πως θα ακυρώσει την απόφαση που ανακοίνωσε μια ημέρα νωρίτερα ο Τζο Μπάιντεν.

Η κυβέρνηση του απερχόμενου Δημοκρατικού προέδρου έκανε γνωστό πως αφαιρεί την Κούβα από αυτή τη μαύρη λίστα -η οποία περιορίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις επενδύσεις- στο πλαίσιο συμφωνίας με την Αβάνα για την αποφυλάκιση 550 και πλέον διαδηλωτών που παρέμεναν υπό κράτηση στη νήσο της Καραϊβικής.

Ο προαλειφόμενος επόμενος επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, γιος κουβανών μεταναστών, ορκισμένος εχθρός της κομμουνιστικής επανάστασης με ηγέτη τον Φιδέλ Κάστρο που επικράτησε στην Κούβα το 1959, ο Μάρκο Ρούμπιο, δήλωσε χθες κατά τη διάρκεια ακρόασης στη Γερουσία ότι η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ δεν θεωρεί πως τη δεσμεύουν αποφάσεις της κυβέρνησης Μπάιντεν.

«Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία στο μυαλό μου πως ανταποκρίνεται στα κριτήρια για να χαρακτηριστεί κράτος που υποστηρίζει την τρομοκρατία», είπε ο γερουσιαστής της Φλόριντας, 53 ετών, χωρίς πάντως να πει ρητώς ότι θα ακυρώσει την απόφαση της απερχόμενης κυβέρνησης.

Λίγα 24ωρα προτού εγκαταλείψει τον Λευκό Οίκο το 2021, ο Ντόναλντ Τραμπ λάμβανε παρόμοια απόφαση, τοποθετώντας για ακόμη μια φορά την Κούβα στη μαύρη λίστα.

Ο Μάρκο Ρούμπιο τόνισε χθες πως η κομμουνιστική κυβέρνηση της νήσου έχει ανοικτά «φιλικές» σχέσεις με οργανώσεις όπως η Χαμάς και η Χεζμπολά, κινήματα που χαρακτηρίζονται τρομοκρατικές οντότητες από την Ουάσιγκτον.

«Γνωρίζουμε επίσης ότι το κουβανικό καθεστώς, για παράδειγμα, φιλοξενεί βάσεις κατασκοπείας όχι για μία, αλλά για δυο χώρες στην εθνική του επικράτεια, 90 μίλια (144 χλμ.) από τις ακτές των ΗΠΑ», πέταξε χωρίς άλλες διευκρινίσεις, αλλά χωρίς να υπάρχει καμιά αμφιβολία σε ποιες χώρες αναφερόταν.

Κατά την πρώτη του θητεία, ο Ντόναλντ Τραμπ φρόντισε να αναιρέσει τις συμφιλιωτικές χειρονομίες του προκατόχου του Μπαράκ Ομπάμα, που θεωρούσε αποτυχημένο τον αποκλεισμό και την απομόνωση που επιβάλλεται στο νησιωτικό κράτος από τις ΗΠΑ για πάνω από μισό αιώνα.

Μόλις τρεις ακόμη χώρες βρίσκονται σε αυτή τη μαύρη λίστα των ΗΠΑ: το Ιράν, η Βόρεια Κορέα και η Συρία.

Η επόμενη κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ αναμένεται να επανεξετάσει την υπόθεση αυτής της τελευταίας, μετά την πτώση του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ.

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Τι προβλέπει η συμφωνία εκεχειρίας Ισραήλ-Χαμάς

Η εκεχειρία θα τεθεί σε ισχύ την ερχόμενη Κυριακή στις 12:15 το μεσημέρι τοπική ώρα. Θα αφεθούν ελεύθεροι 33 ισραηλινοί όμηροι με αντάλλαγμα την αποφυλάκιση 1.650 Παλαιστινίων βαρυποινιτών για εγκλήματα τρομοκρατίας.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γράφει ο Γαβριήλ Χαρίτος, Deutsche Welle

Ύστερα από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, Ισραήλ και Χαμάς συμφώνησαν για τους όρους που θα καθορίσουν το πρώτο στάδιο της εκεχειρίας στη Γάζα, που θα διαρκέσει συνολικά 42 ημέρες. Πρόκειται για το πρώτο από τα τρία συνολικά στάδια της εκεχειρίας, με τελικό ορίζοντα τον πλήρη τερματισμό του πολέμου στον παλαιστινιακό θύλακα.

Σταδιακή απελευθέρωση Ισραηλινών ομήρων

Σύμφωνα με όσα έχουν ανακοινωθεί μέχρι στιγμής, το πρώτο στάδιο της εκεχειρίας θα τεθεί σε εφαρμογή την ερχόμενη Κυριακή, 19 Ιανουαρίου, στις 12:15 το μεσημέρι τοπική ώρα (και ώρα Ελλάδος). Κατά την διάρκεια των ερχόμενων έξι εβδομάδων, η Χαμάς πρόκειται να απελευθερώσει σταδιακά συνολικά 33 ισραηλινούς ομήρους, εκ των οποίων θα είναι όλες οι γυναίκες και τα παιδιά, καθώς επίσης και όσους άνδρες είναι ηλικίας άνω των 50 ετών. Συγκεκριμένα, την πρώτη μέρα της εκεχειρίας θα απελευθερωθούν τρεις όμηροι, την έβδομη μέρα θα αφεθούν ελεύθεροι άλλοι τέσσερεις όμηροι και στη συνέχεια θα απελευθερώνονται τρεις όμηροι ανά εβδομάδα. Οι όμηροι που βρίσκονται εν ζωή θα αφεθούν ελεύθεροι κατά προτεραιότητα. Την έκτη – και τελευταία – εβδομάδα του πρώτου σταδίου της εκεχειρίας, θα αφεθούν ελεύθεροι ο Αβέρα Μενγκίστου και ο Χισάμ Αλ-Σάγιεντ, αμφότεροι Ισραηλινοί υπήκοοι, που κρατούνται στη Γάζα από τη Χαμάς για πάνω από δέκα χρόνια.

Σταδιακή αποφυλάκιση Παλαιστινίων φυλακισμένων

Το Ισραήλ από την πλευρά του, για κάθε έναν όμηρο που θα απελευθερωθεί από τη Χαμάς, θα αποφυλακίσει ως αντάλλαγμα 30 Παλαιστινίους βαρυποινίτες που εκτίουν στις ισραηλινές φυλακές υψίστης ασφαλείας πολυετείς ποινές κάθειρξης για εγκλήματα που προβλέπονται από τη νομοθεσία κατά της τρομοκρατίας. Παράλληλα, για κάθε ισραηλινή στρατιώτη που τελεί σε ομηρία, το Ισραήλ θα αποφυλακίσει 50 Παλαιστινίους κατάδικους. Ανάλογα με τον τελικό αριθμό των ομήρων που θα απελευθερώσει η Χαμάς, αναμένεται να αποφυλακιστούν 990 έως 1.650 Παλαιστίνιοι βαρυποινίτες. Ωστόσο, όπως έχει ήδη συμφωνηθεί, δεν πρόκειται να αποφυλακιστούν μέλη της Χαμάς που ανήκουν στην ομάδα Νούχμπα, την επίλεκτη μονάδα καταδρομών της οργάνωσης, που συμμετείχε στην τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023. Όσοι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι εκτίουν ποινές κάθειρξης για εγκλήματα τρομοκρατίας, έχει οριστεί ότι θα επιστρέψουν στη Γάζα. Αντιθέτως, όσοι από αυτούς προέρχονται από τη Δυτική Όχθη και έχουν καταδικαστεί για δολοφονίες Ισραηλινών πολιτών και στρατιωτικών, δεν θα τους επιτραπεί να επιστρέψουν στις εστίες τους και θα εκτοπιστούν στο εξωτερικό – χωρίς, ωστόσο, να έχει ακόμη γίνει γνωστό σε ποιες χώρες θα μεταφερθούν μετά την αποφυλάκισή τους από τις ισραηλινές φυλακές υψίστης ασφαλείας.

Παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα

Όσον αφορά την ανθρωπιστική πτυχή της εκεχειρίας, η συμφωνία προβλέπει ότι κατά τη διάρκεια του πρώτου σταδίου της θα εισέρχονται καθημερινά στη Γάζα 600 οχήματα που θα μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια. 50 οχήματα με βενζίνη θα προορίζονται ειδικά για το βόρειο τμήμα του θύλακα.

Σταδιακή απόσυρση ισραηλινών δυνάμεων

Επίσης, στο πρώτο στάδιο της εκεχειρίας προβλέπεται η σταδιακή απόσυρση των ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων από στρατηγικά «σημεία-κλειδιά» του θύλακα. Συγκεκριμένα, από τη βόρεια Γάζα, οι Ισραηλινοί θα αποσυρθούν από την Τζαμπάλια, την Μπετ-Λαχία και το Μπετ-Χανούν. Θα εκκενωθεί ο Άξονας Νετσαρίμ, που διαχωρίζει τη Λωρίδα της Γάζας σε βόρειο και νότιο τμήμα. Συγχρόνως, το Ισραήλ θα αποχωρήσει από τη Ράφα της νότιας Γάζας, ενώ, κατόπιν ειδικών ρυθμίσεων που έχουν συμφωνηθεί μεταξύ του Ισραήλ, της Αιγύπτου και των Ηνωμένων Πολιτειών, το συνοριακό φυλάκιο της Ράφα, μεταξύ Γάζας-Αιγύπτου, θα επαναλειτουργήσει εν ευθέτω χρόνω και ενώ η αποχώρηση των Ισραηλινών από τη συγκεκριμένη περιοχή θα βρίσκεται σε εξέλιξη.

Με την ολοκλήρωση της εφαρμογής του πρώτου σταδίου της εκεχειρίας, οι ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις θα βρίσκονται παραταγμένες κατά μήκος της οριογραμμής Ισραήλ-Γάζας. Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι, καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου και από την έναρξη των χερσαίων ισραηλινών επιχειρήσεων, έχει ισοπεδωθεί από κτήρια μία περιμετρική ζώνη πλάτους ενός χιλιομέτρου κατά μήκος της οριογραμμής Ισραήλ-Γάζας, που καλύπτει συνολικά 60 τετραγωνικά χιλιόμετρα, αποτελώντας μία de facto ζώνη ασφαλείας.

Επανέναρξη διαπραγματεύσεων για το δεύτερο στάδιο της εκεχειρίας
Η συμφωνία προβλέπει ότι κατά την 16η ημέρα του πρώτου σταδίου της εκεχειρίας, το Ισραήλ και η Χαμάς θα αρχίσουν τις διαπραγματεύσεις που θα προσδιορίσουν τους όρους του δευτέρου σταδίου της εκεχειρίας, κατά το οποίο αναμένεται να απελευθερωθούν οι υπόλοιποι όμηροι που κρατούνται στη Γάζα, με αντάλλαγμα την σταδιακή αποφυλάκιση Παλαιστινίων βαρυποινιτών – στελεχών ενόπλων ομάδων, που συνεχίζουν να εκτίουν τις ποινές τους σε φυλακές υψίστης ασφαλείας του Ισραήλ.

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Middle East Eye: Γιατί η Τουρκία δεν επιδιώκει σύγκρουση με το Ισραήλ στη Συρία

Η Άγκυρα δεν έχει όρεξη για τέτοιες περιπέτειες, εν μέσω ελπίδων ότι ένα σταθερό κράτος μπορεί να αναδυθεί από τις στάχτες του καθεστώτος Άσαντ.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Άνθρωποι κρατούν ένα πανό του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καθώς μέλη της συριακής κοινότητας εκδηλώνουν την ικανοποίησή τους απο την πτώση του καθεστώτος Άσαντ, στην Κωνσταντινούπολη στις 8 Δεκεμβρίου 2024 (Κεμάλ Ασλάν/AFP)

Ηκατάρρευση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία έχει ανησυχήσει πολλές περιφερειακές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΑΕ και της Αιγύπτου – αλλά το Ισραήλ ανησυχεί ιδιαίτερα από αυτή την εξέλιξη.

Μια ισραηλινή κυβερνητική επιτροπή έχει μάλιστα προτείνει ότι μια Συρία που κυβερνάται από σουνίτες ισλαμιστές που δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ θα μπορούσε ενδεχομένως να αποτελέσει μεγαλύτερη απειλή για τη χώρα από το Ιράν, τον πρωταρχικό εχθρό του Ισραήλ.

Η επιτροπή ήταν ιδιαίτερα εκνευρισμένη από την επιρροή της Τουρκίας στη Συρία, υποστηρίζοντας ότι η Άγκυρα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη νέα συριακή κυβέρνηση ως αντιπρόσωπο «για να αποκαταστήσει το Οθωμανικό Στέμμα στην παλιά του αίγλη» – ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

Η έκθεση σημειώνει ότι η Άγκυρα θα μπορούσε να επανεξοπλίσει γρήγορα τη νέα συριακή κυβέρνηση, προκαλώντας πιθανώς μια άμεση σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας.

Είναι όμως αυτό ένα ρεαλιστικό σενάριο; Εν ολίγοις, η απάντηση είναι όχι.

Αν και ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει αποδυναμώσει σταδιακά τις διμερείς σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ – διακόπτοντας τις εμπορικές σχέσεις, αρνούμενος αεροπορικά ταξίδια σε ανώτερους Ισραηλινούς αξιωματούχους, κατηγορώντας το Τελ Αβίβ για γενοκτονία στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης και εκφωνώντας φλογερούς λαϊκιστικούς λόγους που υπαινίσσονται ότι ο τουρκικός στρατός θα μπορούσε μια μέρα να βοηθήσει τον παλαιστινιακό λαό – δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η Άγκυρα επιδιώκει στρατιωτική αντιπαράθεση με το Ισραήλ.

Εκτός από το γεγονός ότι τόσο η Τουρκία όσο και το Ισραήλ είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ και οι δύο πλευρές δεν έχουν εμπλακεί ποτέ σε στρατιωτική σύγκρουση, η Άγκυρα δεν έχει καμία όρεξη για τέτοιες περιπέτειες – ειδικά ενώ η περιοχή ήδη αντιμετωπίζει έναν συνεχιζόμενο πόλεμο μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, παράλληλα με την καταστροφή που εκτυλίσσεται στη Γάζα.

Οι στόχοι της Τουρκίας στη Συρία

Οι στόχοι της Τουρκίας στη Συρία είναι πολύ σαφείς και έχουν κοινοποιηθεί τόσο δημόσια όσο και ιδιωτικά σε όλους τους εμπλεκόμενους παράγοντες.

Πρώτον, όπως σημείωσε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, η Άγκυρα θέλει μια σταθερή Συρία που δεν αποτελεί απειλή για άλλα κράτη. Δεύτερον, η Τουρκία οραματίζεται ένα δημοκρατικό, ενιαίο και πολιτικό κράτος στη Συρία – ένα κράτος που αγκαλιάζει τις μειονότητες και όλες τις εθνοτικές ομάδες, ενώ θα εμποδίζει τον σχηματισμό ενός κράτους του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK).

Αφού φιλοξένησε εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες για περισσότερο από μια δεκαετία και διεξήγαγε πολλαπλές στρατιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες στοίχισαν τη ζωή Τούρκων και ξόδεψε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, η Άγκυρα θέλει μια Συρία που μπορεί να ανθίσει οικονομικά και κοινωνικά. Μια σύγκρουση με το Ισραήλ, είτε άμεση είτε έμμεση, δεν ευθυγραμμίζεται με αυτόν τον στόχο.

Μέχρι στιγμής, οι ενέργειες της Τουρκίας έχουν υποστηρίξει αυτούς τους στόχους.

Η Άγκυρα αρχικά – και σε μεγάλο βαθμό – έκανε τα στραβά μάτια στην αεροπορική εκστρατεία του Ισραήλ για την καταστροφή των υπολειμμάτων των στρατιωτικών εγκαταστάσεων του καθεστώτος Άσαντ. Αλλά αφού το Ισραήλ επέκτεινε σημαντικά τους στόχους του, ο Φιντάν ανακοίνωσε ότι η Τουρκία είχε μεταδώσει ένα μήνυμα στο Ισραήλ ότι τέτοιες επιθέσεις πρέπει να σταματήσουν.

Ο Φιντάν αναγνώρισε τις ανησυχίες του Ισραήλ ότι όπλα, όπως τα χημικά όπλα, θα μπορούσαν να πέσουν σε λάθος χέρια. Συγκεκριμένα, το Ισραήλ έχει αποφύγει να χτυπήσει οποιονδήποτε στόχο της Hayat Tahrir al-Sham (HTS).

Επιπλέον, η Τουρκία φέρεται να έχει κάνει τα πρώτα βήματα για τη δημιουργία μηχανισμού αποσύγκρουσης με τον ισραηλινό στρατό στη Συρία. Οι εκθέσεις αναφέρονται επίσης σε συνήθεις εμπλοκές μεταξύ τουρκικών και ισραηλινών υπηρεσιών πληροφοριών.

Επιπλέον, σύμφωνα με τις πηγές μου, η Άγκυρα έχει ενθαρρύνει τους ηγέτες του HTS, συμπεριλαμβανομένου του Ahmed al-Sharaa, να κάνουν δηλώσεις υπέρ της ηρεμίας με το Ισραήλ. Αρκετά στελέχη του HTS έχουν δηλώσει δημόσια ότι δεν επιδιώκουν σύγκρουση με το Ισραήλ.

Κίνδυνοι κατακερματισμού

Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με τις τουρκικές επαφές μου, υπάρχουν ενδείξεις ότι η Δαμασκός μπορεί να επιδιώξει να συνεργαστεί στρατιωτικά με την Άγκυρα, μεταφέροντας πιθανώς Τούρκους συμβούλους σε συριακές στρατιωτικές ακαδημίες και αεροπορικές βάσεις, για να βοηθήσουν στην επανίδρυση ενός ενοποιημένου συριακού στρατού υπό το συριακό υπουργείο Άμυνας.

Η Τουρκία έχει επίγνωση των ισραηλινών ανησυχιών σχετικά με μια τέτοια συνεργασία. Αυτό που ακούω είναι ότι οι αναπτύξεις της Τουρκίας θα είναι περιορισμένες. Δεν θα πήγαιναν πέρα ​​από τη Χάμα και, σε κάποιο βαθμό, τη Δαμασκό – μια προσπάθεια να καθησυχάσουν το Ισραήλ ότι οι ενέργειες της Άγκυρας δεν είναι εχθρικές.

Αλλά το Ισραήλ πρέπει να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι η Άγκυρα δεν θα ανεχθεί ένα κράτος που ελέγχεται από το PKK στη βόρεια Συρία. Η Τουρκία επέμενε με συνέπεια ότι οι κουρδικές ομάδες πρέπει να ενσωματωθούν σε ένα ενιαίο συριακό κράτος.

Μια ισραηλινή έκθεση πρότεινε πρόσφατα ότι το Τελ Αβίβ προτιμά μια κατακερματισμένη Συρία για να προστατεύσει τα συμφέροντά της για την ασφάλεια. Αυτό είναι λάθος.

Μια άλλη έκθεση στο Israel Hayom αυτή την εβδομάδα μίλησε επίσης για το σχέδιο του Ισραήλ για μια διεθνή διάσκεψη για τη διαίρεση της Συρίας σε καντόνια.

Μια κατακερματισμένη Συρία θα αποτελούσε πρόσφορο έδαφος για ένοπλες ομάδες, αποσταθεροποιώντας περαιτέρω την περιοχή και δημιουργώντας μακροπρόθεσμους κινδύνους για το Ισραήλ. Αντίθετα, μια δημοκρατική και χωρίς αποκλεισμούς Συρία εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων.

Δυστυχώς, είναι σαφές ότι η ηγεσία του Ισραήλ προτιμά να αντιμετωπίζει αυταρχικά καθεστώτα, τα οποία είναι πιο συναλλακτικά και αξιόπιστα στις καταπιεστικές πολιτικές τους – κάνοντας τον πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα και την κατεχόμενη Δυτική Όχθη ευκολότερο να δικαιολογηθεί.

Είναι αλήθεια ότι η Τουρκία έχει πλέον έναν φίλο στη Δαμασκό. Ο Ερντογάν πρόκειται να επωφεληθεί από αυτή τη σχέση σε πολλαπλά μέτωπα: σε εσωτερικό, οικονομικό και περιφερειακό επίπεδο.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η νέα συριακή κυβέρνηση θα γίνει τουρκικός πληρεξούσιος. Αντίθετα, εάν η τύχη είναι με το μέρος μας, η Συρία θα έχει -για πρώτη φορά- μια νόμιμη διοίκηση επικεντρωμένη σε ένα μόνο πράγμα: την ανοικοδόμηση της χώρας ως τόπου ειρήνης και ευημερίας.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τη συντακτική πολιτική του Middle East Eye.

*Ο Ραγκίπ Σοϊλού είναι επικεφαλής του Γραφείου Τουρκίας του MEE, με έδρα την Άγκυρα. Προηγουμένως, ήταν ανταποκριτής των τουρκικών μέσων ενημέρωσης Daily Sabah και ATV τόσο από την Ουάσιγκτον DC όσο και από το Λονδίνο. Έχει επίσης συνεισφέρει σε διάφορους ειδησεογραφικούς οργανισμούς, όπως το CNN και το Foreign Policy.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Αναλύσεις11 λεπτά πριν

Κρατηθείτε και αμυνθείτε! Ως πότε θα ανέχονται τους Τούρκους;

Ηχηρή προτροπή προς την Ελληνική, αλλά και Κυπριακή κυβέρνηση να σταθούν μαζί και συντονισμένα απέναντι στις επεκτατικές διαθέσεις της Τουρκίας

Άμυνα41 λεπτά πριν

Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις τοποθέτησαν δύο γέφυρες στην Αρμενία

Tοποθετήθηκαν σε περιοχές της Περιφέρειας LORI της βόρειας Αρμενίας, οι οποίες είχαν πληγεί από πρωτοφανείς πλημμύρες τον Μάιο του 2024.

Αναλύσεις1 ώρα πριν

Εξαιρετικά δύσκολο μείγμα που θα οδηγήσει σε έκρηξη

Κατάσταση που θα τη δούμε να εξελίσσεται το επόμενο διάστημα.

Ενδιαφέροντα2 ώρες πριν

Climate Fires and Anger as Fierce as the Santa Anna Winds

Berkeley Earth, a non-profit climate change organization, concluded that climate chaos was at its worst in the last decade. Its Global...

Διεθνή2 ώρες πριν

Αποκάλυψη Μάρκο Ρούμπιο! Η κυβέρνηση Τραμπ θα κρατήσει την Κούβα στη μαύρη λίστα των χωρών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία

Ο Μάρκο Ρούμπιο τόνισε χθες πως η κομμουνιστική κυβέρνηση της νήσου έχει ανοικτά «φιλικές» σχέσεις με οργανώσεις όπως η Χαμάς...

Δημοφιλή