Ρωσικές δυνάμεις στόχευσαν σήμερα το τουρκικής ιδιοκτησίας πλοίο ORINDA, ενώ ήταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι Izmail της Ουκρανίας στην περιοχή της Οδησσού, με αποτέλεσμα να προκληθεί πυρκαγιά στο πλοίο και να γίνουν εκκενώσεις σε κοντινές περιοχές λόγω κινδύνου έκρηξης.

Το Ορίντα, μεταφέροντας περίπου 4.000 τόνους υγροποιημένου αερίου πετρελαίου (LPG), βρέθηκε στο επίκεντρο των συνεχιζόμενων ρωσικών επιχειρήσεων κατά ουκρανικών υποδομών. Η φωτιά που ξέσπασε οδήγησε ακόμη και σε εκκενώσεις στο ρουμανικό χωριό Πλάουρου, ακριβώς απέναντι από το Ισμαΐλ.

Από σχετικό χάρτη στο φιλο-κυβερνητικό κανάλι AHaber προκύπτει ότι το πλοίο ήταν αρκετά μακριά από την Οδησσό, στα σύνορα Ρουμανίας / Μολδαβίας.

Δείτε τον χάρτη ΕΔΩ

Η Γενική Διεύθυνση Ναυτιλιακών Υποθέσεων της Τουρκίας επιβεβαίωσε ότι και τα 16 μέλη του τουρκικού πληρώματος απομακρύνθηκαν με ασφάλεια.

«Κανένας από αυτούς δεν τραυματίστηκε και έχουν μεταφερθεί σε ασφαλή τοποθεσία», ανέφερε η ανακοίνωση.

Ουκρανικά πυροσβεστικά συνεργεία επιχειρούν στην περιοχή, ενώ οι αρχές θα διεξάγουν λεπτομερή εκτίμηση των ζημιών μόλις η πυρκαγιά τεθεί υπό πλήρη έλεγχο. Τούρκοι αξιωματούχοι δηλώνουν ότι παρακολουθούν στενά την κατάσταση σε συνεργασία με τις ουκρανικές αρμόδιες υπηρεσίες.

Από την έναρξη του πολέμου, αρκετά τουρκικά ή τουρκικής σημαίας πλοία έχουν υποστεί ζημιές σε αντίστοιχες επιθέσεις, κυρίως όταν ήταν αγκυροβολημένα κοντά σε ουκρανικές εγκαταστάσεις, χωρίς όμως να υπάρχουν τραυματισμοί πληρωμάτων.

Ρωσική επίθεση σε ενεργειακή υποδομή – δεκάδες χιλιάδες χωρίς ρεύμα

Σε παράλληλο περιστατικό, ρωσικός πύραυλος έπληξε ενεργειακή εγκατάσταση της μεγαλύτερης ιδιωτικής εταιρείας της Ουκρανίας, Ντετέκ, στην Οδησσό, αφήνοντας 36.500 νοικοκυριά χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Οι αρμόδιες αρχές ανέφεραν ότι μέσω εφεδρικών γραμμών επανηλεκτρίστηκαν περίπου 4.000 σπίτια, ενώ για τα υπόλοιπα 32.500 θα απαιτηθεί σημαντικός χρόνος εργασιών.

🟥 Ukrayna’da Rusya tarafından vurulduğu iddia edilen Türk gemisinden ilk görüntüler… https://t.co/1eSZHACngC pic.twitter.com/uoGIclCf9K

— Halk TV (@halktvcomtr) November 17, 2025

ΠΗΓΗ: SigmaLive

«Το ζήτημα των Αρμενίων του Ναγκόρνο-Καραμπάχ δεν είναι ζήτημα συνόρων ή εθνότητας, αλλά της οικουμενικότητας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δηλώνουν 23 διεθνείς κοινοβουλευτικοί. – Le Monde

Μετάφραση από Armenian Weekly

Με την ευκαιρία της 2ης επετείου της απόφασης της 17ης Νοεμβρίου 2023 του Διεθνούς Δικαστηρίου, σε άρθρο της κορυφαίας γαλλικής εφημερίδας Le Monde, 23 κοινοβουλευτικοί από πολλές χώρες καλούν σε σεβασμό του διεθνούς δικαίου και στην επιστροφή των Αρμενίων του Ναγκόρνο-Καραμπάχ — κάτι που δεν έχει ακόμη γίνει, παρά τις σχετικές διεθνείς αποφάσεις. Ακολουθεί η πλήρης μετάφραση του άρθρου:

«Στις 17 Νοεμβρίου 2023, το Διεθνές Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση με την οποία διέταξε το Αζερμπαϊτζάν να διασφαλίσει άμεσα την ασφαλή, αξιοπρεπή και ανεμπόδιστη επιστροφή των εκτοπισμένων Αρμενίων του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, την προστασία της περιουσίας τους και τη διατήρηση της κληρονομιάς τους. Η απόφαση αυτή, ληφθείσα στο όνομα του διεθνούς δικαίου, υπερισχύει κάθε πολιτικής σκοπιμότητας, συνθήκης ή διμερούς συμφωνίας. Κι όμως, δύο χρόνια αργότερα, παραμένει γράμμα κενό.

Καμία ενέργεια δεν έχει αναληφθεί για να επιτραπεί η επιστροφή των εκτοπισμένων στα σπίτια τους, η προστασία των δικαιωμάτων τους ή η καταγραφή της κατάστασης των πόλεων και των χωριών που εγκατέλειψαν. Η περιουσία και η πολιτιστική κληρονομιά των Αρμενίων συνεχίζουν να καταστρέφονται, να αλλοιώνονται ή να επαναχρησιμοποιούνται στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, με στόχο την εξάλειψη κάθε ίχνους της παρουσίας και της μνήμης τους. Η παθητικότητα των διεθνών οργανισμών και κρατών είναι ανησυχητική — ιδίως σε μια εποχή όπου και άλλοι πληθυσμοί ανά τον κόσμο αντιμετωπίζουν παρόμοιες απειλές. Θα επιτρέψει άραγε η αδράνεια να θεωρηθεί ανεκτό αυτό που το διεθνές δίκαιο έχει ορίσει ξεκάθαρα ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και εθνοκάθαρση;

Ας υπενθυμίσουμε τα γεγονότα. Στις 19 Σεπτεμβρίου 2023, μετά από εννέα μήνες ολοκληρωτικού αποκλεισμού που αποσκοπούσε στην εκκένωση της περιοχής από τους κατοίκους της, το Αζερμπαϊτζάν εξαπέλυσε αποφασιστική στρατιωτική επίθεση στον θύλακα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Μέσα σε λίγες μέρες, οι τελευταίοι 120.000 Αρμένιοι της περιοχής — εξαντλημένοι από την πείνα, τις στερήσεις, την έλλειψη περίθαλψης και τρομοκρατημένοι από πράξεις βίας κατά αμάχων — αναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της εξορίας.

Μέχρι σήμερα, δεν έχει δοθεί καμία πολιτική απάντηση ανάλογη με τη σοβαρότητα του εγκλήματος. Η πραγματικότητα των συσχετισμών ισχύος δεν μπορεί να αναστέλλει την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου: το δικαίωμα των κατοίκων του Ναγκόρνο-Καραμπάχ να επιστρέψουν υπερβαίνει τις γεωπολιτικές σκοπιμότητες και παραμένει συλλογική ευθύνη που αναγνωρίζεται από διεθνείς συμβάσεις.

Σύγχυση μεταξύ ειρήνης και αδικίας

Το διεθνές δίκαιο είναι σαφές: το Άρθρο 12 του Διεθνούς Συμφώνου Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων αναγνωρίζει σε κάθε άνθρωπο το δικαίωμα να εισέλθει στη δική του χώρα. Το δικαίωμα αυτό δεν εξαρτάται από την επίσημη ιθαγένεια, αλλά από έναν βαθύ και διαρκή δεσμό με μια γη, έναν πολιτισμό, μια μνήμη. Το δικαίωμα αυτό δεν ανήκει στα κράτη, αλλά στα άτομα. Καμία αρχή — μέσω αδράνειας ή παραίτησης — δεν μπορεί να στερήσει τους δικαιούχους από αυτό.

Η σύγχυση μεταξύ ειρήνης και αδικίας βρίσκεται στον πυρήνα της ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, που υπογράφηκε στις 8 Αυγούστου στην Ουάσιγκτον. Παρουσιάστηκε ως ιστορικό κείμενο. Ωστόσο, η συμφωνία αυτή δεν περιλαμβάνει ούτε την επιστροφή των βίαια εκτοπισμένων, ούτε την απελευθέρωση των αιχμαλώτων πολέμου, ούτε την προστασία της αρμενικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Στην πράξη, επικυρώνει τα αποτελέσματα της εθνοκάθαρσης, ενώ ενισχύει τη στρατηγική θέση του Μπακού και των συμμάχων του. Τι είδους ειρήνη μπορεί να οικοδομηθεί πάνω σε παζάρια και στη διαγραφή του δικαίου;

Και πάνω απ’ όλα, ποιο κουτί της Πανδώρας ανοίγουν οι δημοκρατίες όταν σιωπούν μπροστά σε ένα έγκλημα τέτοιας κλίμακας; Τι αξία έχει το διεθνές δίκαιο, όταν είναι οι ίδιες που παραμερίζουν μια τόσο προφανή παραβίασή του; Το ζήτημα των Αρμενίων του Ναγκόρνο-Καραμπάχ δεν είναι ζήτημα συνόρων ή εθνότητας, αλλά της οικουμενικότητας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπιστίας όσων ισχυρίζονται ότι τα υπερασπίζονται.

Η άρνηση των δικαιωμάτων των βίαια εκτοπισμένων απλώς και μόνο επειδή είναι Αρμένιοι, ή η μεταβίβαση της ευθύνης αποκλειστικά στη Δημοκρατία της Αρμενίας, θα σήμαινε την απόρριψη της ίδιας της ιδέας της οικουμενικότητας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι πολιτικές θέσεις· είναι υποχρεώσεις που ισχύουν για όλα τα κράτη και υπερισχύουν κάθε συμμαχίας. Γι’ αυτό εμείς, κοινοβουλευτικοί από διάφορες χώρες, διακηρύσσουμε ότι η υπεράσπιση του δικαιώματος επιστροφής των Αρμενίων του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, η προστασία της κληρονομιάς τους και η εξασφάλιση δικαιοσύνης για τα θύματα αποτελούν κοινή ευθύνη — θεμελιωμένη στις αξίες μας και απαραίτητη για τη διαφύλαξη της ειρήνης και της δικαιοσύνης στον κόσμο.

Στα εθνικά κοινοβούλια, καθώς και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αναδύονται συγκλίνουσες πρωτοβουλίες ώστε οι δεσμεύσεις των διεθνών συμβάσεων να αποκτήσουν επιτέλους απτή μορφή: εξασφάλιση του δικαιώματος επιστροφής των εκτοπισμένων, προστασία της απειλούμενης πολιτιστικής κληρονομιάς και δίωξη όσων ευθύνονται για τις παραβιάσεις. Πρωτοβουλίες οργανώνονται ώστε να υπερασπιστούμε αυτή την κοινή ευθύνη και να επανέλθει ο σεβασμός του δικαίου στο επίκεντρο της πολιτικής δράσης.

Η δικαιοσύνη αρχίζει εκεί όπου οι συνειδήσεις αρνούνται να αποστρέψουν το βλέμμα. Καμία ειρήνη δεν μπορεί να γεννηθεί από τη λήθη.»

Οι υπογράφοντες

European Parliament

François-Xavier Bellamy, Member of the European Parliament (France), LR;
Nathalie Loiseau, Member of the European Parliament (France), Horizons;
Murielle Laurent, Member of the European Parliament (France), PS;
Loucas Fourlas – Member of the European Parliament (Cyprus), Christian Democrat;
Geadis Geadi, Member of the European Parliament (Cyprus), European Conservatives and Reformists;
Costas Mavrides, Member of the European Parliament (Cyprus), Democratic Party;

France

Étienne Blanc, French Senator for the Rhône, LR;
Gilbert-Luc Devinaz, French Senator for the Rhône, PS;
Emmanuel Mandon, French Deputy for the Loire, Les Démocrates;
Alexandra Martin, French Deputy for Alpes-Maritimes, LR;
Isabelle Santiago, French Deputy for Val-de-Marne, PS;

Switzerland

Erich Vontobel, Swiss National Councillor, Federal Democratic Union;
Alex Farinelli, Swiss National Councillor, Liberal-Radical Party;
Stefan Müller-Altermatt, Swiss National Councillor, The Centre;
Nicolas Walder, Swiss National Councillor, The Greens;
Carlo Sommaruga, Member of the Swiss Council of States, Swiss Socialist Party;

Denmark

Sjúrður Skaale, Denmark’s Parliament Member, Social Democratic Party;
Anders Vistisen, Denmark’s Parliament Member, Danish People’s Party;

Cyprus

Marios Mavridis, Member of the House of Representatives of Cyprus, Democratic Party;

Belgium

Karl Vanlouwe, Member of the Belgian Senate;

Argentina

Mónica Fein, Deputy of Argentina, Socialist Party;
Esteban Paulón, Deputy of Argentina, Socialist Party;

Uruguay

Gerardo Sotelo, Deputy of Uruguay, Independent Party;

Ο στρατάρχης Asim Munir (στο κέντρο) περιστοιχίζεται από τον αρχηγό της αεροπορίας Air Chief Marshal Zaheer Ahmad Baber Sidhu (αριστερά) και τον αρχηγό του ναυτικού Admiral Naveed Ashraf (δεξιά) στις 19 Μαΐου, μία ημέρα πριν λάβει τον πεντάστερο βαθμό από την κυβέρνηση.

Του Abid Hussain, Al Jazeera

Ισλαμαμπάντ, Πακιστάν – Το Πακιστάν κωδικοποίησε τη φιλόδοξη αναδιάρθρωση των ενόπλων δυνάμεών του και της δικαιοσύνης μετά την υπογραφή, την Πέμπτη, της 27ης Συνταγματικής Τροπολογίας από τον πρόεδρο Asif Ali Zardari.

Η τροπολογία, η οποία πέρασε από τα δύο νομοθετικά σώματα νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα εν μέσω διαμαρτυριών της αντιπολίτευσης και κριτικής από ακτιβιστές και εν ενεργεία δικαστές, επιφέρει μεγάλες αλλαγές στην ανώτατη δικαστική εξουσία της χώρας.

Όμως, πολλοί αναλυτές θεωρούν πως το πλέον καθοριστικό στοιχείο της είναι η σαρωτική αναθεώρηση του Άρθρου 243, της συνταγματικής διάταξης που ορίζει τη σχέση μεταξύ πολιτικής εξουσίας και στρατού.

Οι αλλαγές παρέχουν ισόβια ασυλία από ποινική δίωξη στα κορυφαία στρατιωτικά στελέχη, αναμορφώνουν σημαντικά την αρχιτεκτονική διοίκησης των ενόπλων δυνάμεων και γέρνουν περαιτέρω την εσωτερική ισορροπία υπέρ του στρατού.

Αναλυτές προειδοποιούν ότι αυτή η αμφιλεγόμενη μεταρρύθμιση κινδυνεύει να συγκρουστεί με βαθιά ριζωμένες θεσμικές κουλτούρες και να ταράξει τη λεπτή ισορροπία μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας.

Το Al Jazeera ζήτησε σχόλιο από το τμήμα δημοσίων σχέσεων των ενόπλων δυνάμεων, χωρίς να λάβει απάντηση.

Νέα δομή διοίκησης

Το αναθεωρημένο Άρθρο 243 θεσμοθετεί νέο αξίωμα, αυτό του Αρχηγού Αμυντικών Δυνάμεων (CDF), το οποίο θα κατέχεται ταυτόχρονα από τον Αρχηγό του Στρατού (COAS). Αυτό ουσιαστικά παρέχει στον αρχηγό του στρατού εξουσία διοίκησης πάνω στην Πολεμική Αεροπορία (PAF) και το Πολεμικό Ναυτικό (PN).

Ο εν ενεργεία COAS είναι ο στρατάρχης Asim Munir, ο οποίος ανέλαβε διοίκηση τον Νοέμβριο 2022 και προάχθηκε σε πεντάστερο αξιωματικό στις 20 Μαΐου φέτος, μόλις 10 ημέρες μετά τον τετραήμερο πόλεμο με την Ινδία.

Ο Munir έγινε μόλις ο δεύτερος Πακιστανός στρατιωτικός που λαμβάνει αυτόν τον βαθμό – μετά τον στρατάρχη Ayub Khan τη δεκαετία του 1960. Η αεροπορία και το ναυτικό ουδέποτε είχαν πεντάστερο αξιωματικό.

Η τροπολογία καταργεί επίσης τη θέση του Προέδρου της Μικτής Επιτροπής Αρχηγών Επιτελείων (CJCSC) στο τέλος του μήνα. Τη θέση κατέχει σήμερα ο στρατηγός Sahir Shamshad Mirza, ο οποίος αποστρατεύεται στις 27 Νοεμβρίου.

Επιπλέον, δημιουργείται το νέο αξίωμα Διοικητή της Εθνικής Στρατηγικής Διοίκησης (CNSC), επικεφαλής του πυρηνικού οπλοστασίου. Το αξίωμα θα κατέχεται αποκλειστικά από αξιωματικό του στρατού, κατόπιν διαβούλευσης με τον CDF, με θητεία 3 ετών και δυνατότητα ανανέωσης.

Τα πεντάστερα αξιώματα μετατρέπονται πλέον από τιμητικές αναφορές σε συνταγματικά αναγνωρισμένες θέσεις με ευρείες εξουσίες και προνόμια.

Οι πεντάστεροι αξιωματικοί αποκτούν ισόβια ασυλία από ποινική δίωξη και «διατηρούν βαθμό, προνόμια και στολή δια βίου».

Για την απομάκρυνσή τους απαιτείται πλειοψηφία 2/3 στο κοινοβούλιο, ενώ μια εκλεγμένη κυβέρνηση μπορεί να αποπεμφθεί με απλή πλειοψηφία.

Η ειδικός στο συνταγματικό δίκαιο Reema Omer σημείωσε ότι οι τίτλοι αυτοί «υπονοούν πραγματική εξουσία, όχι απλώς τιμητική». Η ισόβια ασυλία, είπε, είναι «ανησυχητική από την άποψη του κράτους δικαίου».

Ένας πρώην αντιστράτηγος δήλωσε ανώνυμα ότι οι αλλαγές φαίνεται να στοχεύουν στη «συγκέντρωση εξουσίας» στα χέρια του αρχηγού του στρατού.

Λίγες ώρες μετά την επικύρωση, η κυβέρνηση εισήγαγε τροποποιήσεις στους κανονισμούς των τριών κλάδων.

Με βάση τον νέο Στρατιωτικό Νόμο, η θητεία του αρχηγού του στρατού επανεκκινεί από την ημερομηνία ανάληψης του ρόλου του ως CDF.

Πριν από την τροποποίηση, η θητεία του είχε οριστεί ως πενταετής – έως το 2027. Με τις νέες ρυθμίσεις, παρατείνεται τουλάχιστον έως τον Νοέμβριο του 2030.

Στρατιωτική κυριαρχία – και ο ρόλος της σύγκρουσης με την Ινδία

Από το 1947, ο στρατός του Πακιστάν υπήρξε ο ισχυρότερος θεσμός της χώρας. Τέσσερα πραξικοπήματα και δεκαετίες άμεσης στρατιωτικής διακυβέρνησης συνοδεύτηκαν από σοβαρή επιρροή ακόμη και επί πολιτικών κυβερνήσεων.

Κανένας πρωθυπουργός δεν ολοκλήρωσε πλήρη πενταετή θητεία. Οι τρεις από τους τέσσερις στρατιωτικούς ηγέτες κυβέρνησαν πάνω από εννέα χρόνια.

Ο πρώην αρχηγός Bajwa παραδέχθηκε το 2022 ότι ο στρατός παρενέβαινε στην πολιτική για δεκαετίες, υποσχόμενος αλλαγή πορείας.

Αλλά δικαιωματικές οργανώσεις και κόμματα της αντιπολίτευσης υποστηρίζουν ότι η επιρροή του στρατού έχει ενισχυθεί ακόμη περισσότερο.

Η αναδιάρθρωση έρχεται έξι μήνες μετά τον σύντομο πόλεμο με την Ινδία, γεγονός που πολλοί συνδέουν με τα νέα μέτρα.

Ο καθηγητής Aqil Shah (Georgetown University) σημείωσε ότι η σύγκρουση δημιούργησε «το παράθυρο ευκαιρίας» για αυτή την «άνευ προηγουμένου διεύρυνση εξουσιών» του αρχηγού του στρατού.

Οι υποστηρικτές της τροπολογίας, ωστόσο, ισχυρίζονται ότι ενισχύει την ασφάλεια της χώρας και τη διακλαδική συνεργασία.

Φόβοι ανισορροπίας

Πρώην αξιωματικοί και αναλυτές δηλώνουν ότι η τροπολογία απειλεί να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την κυριαρχία του στρατού εις βάρος ναυτικού και αεροπορίας.

Η κατάργηση της CJCSC αφαιρεί έναν από τους ελάχιστους θεσμούς που μπορούσε να λειτουργήσει ως μηχανισμός εξισορρόπησης.

Αναλυτές προειδοποιούν ότι η αεροπορία και το ναυτικό ενδέχεται να χάσουν αυτονομία στον στρατηγικό σχεδιασμό και πιθανότατα και στις προαγωγές.

Ο Majid Nizami σημειώνει ότι η θέση CDF είναι ασαφής και ότι ο διπλός ρόλος του αρχηγού του στρατού μπορεί να δημιουργήσει τριβές.

Έλεγχος του πυρηνικού οπλοστασίου

Η τροπολογία ενισχύει επίσης τον στρατιωτικό έλεγχο στο πυρηνικό πρόγραμμα του Πακιστάν, αν και οι λεπτομέρειες παραμένουν θολές.

Το Strategic Plans Division (SPD), που διαχειρίζεται τους πυραύλους και τα πυρηνικά όπλα, λειτουργούσε ήδη στην πράξη υπό τον στρατό.

Πολιτικές συνέπειες

Οι επικριτές χαρακτηρίζουν την τροπολογία ως «συνταγματική παράδοση» της πολιτικής τάξης προς τον στρατό.

Η δημόσια προβολή του στρατάρχη Munir έχει αυξηθεί, ιδίως μετά τις επανειλημμένες επισκέψεις του στις ΗΠΑ, όπου ο Ντόναλντ Τραμπ τον αποκάλεσε «αγαπημένο μου στρατάρχη».

Ο πρώην πρωθυπουργός Imran Khan, φυλακισμένος για δύο χρόνια, κατηγορεί τον Munir ότι οργάνωσε το πραξικοπηματικού τύπου χτύπημα εναντίον του — κατηγορία που ο στρατός αρνείται.

Στις εκλογές του 2024, το PTI αποκλείστηκε ως κόμμα, αλλά ανεξάρτητοι υποψήφιοί του κέρδισαν τις περισσότερες έδρες.

Ο καθηγητής Shah υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση Sharif στηρίζει την τροπολογία επειδή θεωρεί τον Munir εγγυητή της εξουσίας της.

Ο αναλυτής Nizami προειδοποιεί ότι, αντί για συνεργασία μεταξύ των κλάδων, υπάρχει κίνδυνος δημιουργίας θεσμικής ανισορροπίας.