Ακολουθήστε μας

Νίκος Μελέτης

Σε κινούμενη άμμο η Τουρκία, η αγωνία για την επόμενη μέρα

Δημοσιεύτηκε

στις

Οι κρισιμότερες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών

Γράφει ο Νίκος Μελέτης

Οι εκλογές της 14ης Μαΐου στην Τουρκία μετά από δυο δεκαετίες παντοκρατορίας Ερντογάν είναι κομβικές για την μελλοντική πορεία της χώρας, καθώς το διακύβευμα δεν αφορά μόνο την εσωτερική σταθερότητα και την αντιμετώπιση διαλυτικών διχαστικών φαινομένων που υπονομεύουν τη συνοχή, αλλά και στον διεθνή προσανατολισμό της ο οποίος επηρεάζει την περιφερειακή σταθερότητα και σφραγίζει την ίδια την φυσιογνωμία της Τουρκίας.

Η αγωνία όλων είναι η διαχείριση της επόμενης ημέρας των εκλογών καθώς με την ανάδειξη νέου προέδρου στις 14 Μαΐου ή στην επαναληπτική εκλογή, η Τουρκία θα έχει να αντιμετωπίσει, είτε την ανατροπή ενός καθεστώτος που επί μια εικοσαετία άπλωσε βαθιά τις ρίζες σε κάθε θεσμό και κάθε κοινωνική η οικονομική δομή, είτε το καθεστώς αυτό ενισχυμένο με ενδεχόμενη επανεκλογή Ερντογάν, θα συνεχίσει ανενόχλητο την αυταρχική στροφή, επιχειρώντας να εξαφανίσει και να συρρικνώσει τις αντιτιθέμενες φωνές.

Η βαθιά πόλωση και τα διχαστικά μηνύματα των δυο αντιπάλων στις προεδρικές εκλογές έχουν διαχυθεί βαθιά στην τουρκική κοινωνία η οποία περισσότερο από κάθε άλλη φορά φαίνεται διχοτομημένη, και είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλέψει κανείς πως θα μπορέσει αυτό το χάσμα να γεφυρωθεί μετά τις προεδρικές εκλογές.

Ήδη οι συζητήσεις περί ενδεχόμενης νοθείας, περί παρέμβασης των ξένων δυνάμεων και όλα όσα προβάλλονται στην προεκλογική διαδικασία φυτεύουν τον σπόρο της αμφισβήτησης των αποτελεσμάτων είτε από την πλευρά Κιλιντσάρογλου που δικαιολογημένα φοβούνται επιχείρηση αλλοίωσης  της ψήφου από ένα αδίστακτο καθεστώς, αλλά και από την πλευρά Ερντογάν που θα επιχειρήσει να αποδώσει τυχόν ήττα  του σε επικράτηση των «ξένων ιμπεριαλιστών των «τρομοκρατών» και του λόμπι των επιτοκίων».

Αυτή η κατάσταση απονομιμοποιεί εκ προοιμίου τον νέο πρόεδρο που θα αναδειχθεί από τις κάλπες κάνοντας ακόμη πιο δύσκολο το έργο μιας εθνικής συμφιλίωσης.

Ο Ερντογάν έχει ήδη φτιάξει το αφήγημα της επόμενης ημέρας προκειμένου να περιορίσει την αντιπολίτευση, συνδέοντας ευθέως τον Κιλιτσάρογλου με το «όρος Καντιλ»(με το ΠΚΚ δηλαδή) και με τα ξένα συμφέροντα που τον στηρίζουν ελπίζοντας να χαλιναγωγήσουν την Τουρκία και να μην της επιτρέψουν να αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη. Το γεγονός μάλιστα ότι το φιλοκουρδικό κόμμα HDP στηρίζει τον κ.Κιλιντσάρογλου, φορτώνει ακόμη περισσότερο την ατζέντα καθώς μια οριακή νίκη του υποψήφιου της αντιπολίτευσης θα αποδοθεί από τον Ερντογάν στην στήριξη των «τρομοκρατών» του ΠΚΚ.

Μια νίκη του Ερντογάν μετά από τόσες δημοσκοπήσεις που έδειχναν προβάδισμα του υποψήφιου της Αντιπολίτευσης θα αμφισβητηθεί αυτομάτως και θα αποδοθεί στην παρέμβαση του βαθέως ερντογανικού κράτους…

Το μεγάλο ερώτημα βεβαίως είναι το πως η ανάδειξη νέου προέδρου στην Τουρκία θα επηρεάσει τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της κάτι που συνδέεται ευθέως και με την εσωτερική κατάσταση που θα διαμορφωθεί στην χώρα την επομένη των εκλογών.

Ο Ερντογάν παίζει δυνατά το χαρτί που είχε από την αρχή στα χέρια του και το οποίο τσαλάκωσε αρκετά η τραγωδία των σεισμών. Υπόσχεται ότι με την νίκη του θα ανοίξει ο δρόμος για τον «Αιώνα της Τουρκίας» και αυτό προϋποθέτει διατήρηση ή και διεύρυνση των αποστάσεων από την Δύση, πιο «ανεξάρτητη» πολιτική στην διεθνή σκηνή, κατοχύρωση ρόλου ισχυρής περιφερειακής δύναμης και φυσικά διατήρηση των καλών σχέσεων με την Μόσχα. 

Ο ιδιότυπος «εθνικιστικός ισλαμικός λαϊκισμός» που διαμορφώθηκε ως μοντέλο από τον Τ. Ερντογάν θα συνεχίσει να είναι ο μπούσουλας της χώρας.

Η προσπάθεια κατευνασμού των Αράβων στην οποία οδηγήθηκε κυρίως λόγω της ανάγκης της τουρκικής οικονομίας από άμεσες επενδύσεις, θα συνεχισθεί μέχρις ότου προκύψει αναπόφευκτα άλλο πεδίο περιφερειακής αντιπαράθεσης με την Σ. Αραβία ή την Αίγυπτο. Με το Ισραήλ η εξομάλυνση θα ακολουθεί το δύσβατο μονοπάτι που στρώνει το Παλαιστινιακό καθώς ο κ. Ερντογάν δεν θα σταματήσει να εμφανίζεται ως ο προστάτης των παλαιστινίων και να κλείνει το μάτι στα συνθήματα για «απελευθέρωση» της Ιερουσαλήμ.  

Σε ό,τι αφορά την Δύση, είναι προφανές ότι η Ε.Ε. όσο κι αν χώρες όπως η Γερμανία, η Ολλανδία κ.α. στηρίζουν την Τουρκία, μια ακόμη διολίσθηση σε αυταρχισμό και προβολή μιας αυτόνομης και συγκρουόμενης με τις ευρωπαϊκές επιλογές τουρκική εξωτερική πολιτική, θα διατηρήσουν τα μεγάλα εμπόδια για την ανάπτυξη των ευρωτουρκικών σχέσεων. Όσο για τις ΗΠΑ, θα είναι  ακόμη πιο δύσκολο το restart των σχέσεων, πολύ περισσότερο μάλιστα εάν ο κ. Μπάιντεν επιδιώξει και κατορθώσει να επανεκλεγεί στην προεδρία των ΗΠΑ.

Ο Ερντογάν θα επιδιώξει να παζαρέψει την ειδική σχέση με την Δύση, αλλά δεν υπάρχει πια απόθεμα εμπιστοσύνης για μια τέτοια «διαπραγμάτευση».

Ο Κιλιτσάρογλου δεν έχει άλλη επιλογή από το να ισορροπήσει μεταξύ του «μεγαλείου» του «Αιώνα της Τουρκίας» που προβάλει ο Ερντογάν και της αποκατάστασης των σχέσεων με την Δύση, στην οποία θα αναζητήσει στήριγμα απέναντι στο  καθεστώς Ερντογάν το οποίο θα προσπαθεί να τον υπονομεύσει σε κάθε βήμα του. Θα πρόκειται για μια αντιστροφή της ιστορίας  των αρχών της πρώτης δεκαετίας του αιώνα όταν ο Ερντογάν έχοντας μόλις κερδίσει τις πρώτες εκλογές αναζητούσε στήριξη από την Δύση προκειμένου να αντιμετωπίσει το κεμαλικό κατεστημένο…

Ο αντίπαλος του Ερντογάν  πάντως μπορεί να υπόσχεται και να εφαρμόσει  ένα πιο  δημοκρατικό μοντέλο διακυβέρνησης που θα προσφέρει επιχειρήματα στους υποστηρικτές της Τουρκίας, θα παραμείνει όμως στην σχέση με την Ρωσία για λόγους όχι μόνο γεωπολιτικούς αλλά και καθαρά οικονομικούς… Απαλλάσσοντας την χώρα του  από τα βαρίδια της διακυβέρνησης Ερντογάν θα είναι  πιο εύκολο να αποκαταστήσει της σχέσεις με την Συρία, την Αίγυπτο και τις χώρες του Κόλπου και να αναζητήσει νέα συνεννόηση με το Ισραήλ. Αν και στο θέμα των S400 οι αξιωματούχοι του CHP δηλώνουν ότι δεν θα επιστραφούν στην Ρωσία, εκφράζουν αισιοδοξία ότι μέσα στο νέο κλίμα που θα δημιουργηθεί με την Ουάσιγκτον θα ξεπερασθεί και το πρόβλημα της αγοράς των F-16 αλλά και των F-35 και θα μπουν βάσεις για πιο στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας.

Η «μητέρα των μαχών» στις 14 Μαΐου δεν κρίνει απλώς μια πιθανή ομαλή εναλλαγή εξουσίας σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Κρίνει τον γενικό προσανατολισμό και την μελλοντική ταυτότητα μιας μεγάλης χώρας, με κοινοβουλευτική παράδοση μεν αλλά συνηθισμένης σε πραξικοπήματα, σε εκτροπές, σε αυταρχικές πρακτικές. Και αυτό μεγαλώνει την αγωνία για την διαχείριση της επόμενης ημέρας…  

(*Θα ακολουθήσει επόμενο άρθρο για το πως οι εκλογές επηρεάζουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την Ανατολική Μεσόγειο)

liberal.gr

Συνέχεια ανάγνωσης

Εξωτερική Πολιτική

Το πλαίσιο και οι προκλήσεις του ελληνοτουρκικού διαλόγου για την υφαλοκρηπίδα

Δημοσιεύτηκε

στις

Γεραπετρίτης και Φιντάν θα αναλάβουν την ευθύνη για προκαταρκτικές συνομιλίες

Νίκος Μελέτης

Σύμφωνα με πληροφορίες οι κ. Γεραπετρίτης και Φιντάν θα αναλάβουν την ευθύνη για προκαταρκτικές συνομιλίες και εφόσον αυτές αποδώσουν, τότε τον Ιανουάριο στη διάρκεια του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας στην Άγκυρα θα δοθεί το πράσινο φως για τις τελικές συνομιλίες που πλέον θα γίνουν και επί χάρτου.

Οι ίδιες πηγές τόνιζαν ότι στο πλαίσιο των προκαταρκτικών συνομιλιών Γεραπετρίτη – Φιντάν θα αναζητηθεί σύγκληση στο θέμα του εύρους της διαφοράς, στο εφαρμοστέο δίκαιο και στις γενικές αρχές επί των οποίων θα διεξαχθούν οι συνομιλίες και φυσικά το χρονοδιάγραμμα αυτής της διαδικασίας.

Η ελληνική κυβέρνηση εδώ και εβδομάδες δια του υπουργού εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη ομιλεί για «ιστορική ευκαιρία» στα Ελληνοτουρκικά ενώ και ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης έκανε λόγο για «ευκαιρία» στις σχέσεις των δυο χωρών στην ομιλία του στον ΟΗΕ. Ο πρωθυπουργός στο κυριακάτικο μήνυμα του τόνισε ότι «συζητούμε με την Τουρκία δε σημαίνει ότι συμφωνούμε και σε όλα» απέφυγε πάντως να επισημοποιήσει την έναρξη αυτής της διαδικασίας.

Η Αθήνα εκτιμά ότι η διαδικασία προσέγγισης έχει αποδώσει και εάν δεν επιχειρηθεί τώρα η προσπάθεια επίλυσης της διαφοράς δύσκολα θα βρεθεί στο μέλλον αντίστοιχο κλίμα ώστε να υπάρξει μια σοβαρή προσπάθεια για συμφωνία στο θέμα της οριοθέτησης.

Αυτή η αντίληψη βεβαίως έχει να κάνει και με τη διαπίστωση ότι η διαδικασία προσέγγισης έχει τα όρια της και κάθε παράταση έστω και με αυτόν διάλογο θα είναι ευπρόσδεκτη, καθώς όσο υπάρχει η μεγάλη εκκρεμότητα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, το καλό κλίμα θα είναι ευάλωτο και εύθραυστο και ανά πάσα στιγμή θα μπορεί να ανατραπεί και να επιστρέψουμε με μεγαλύτερη μάλιστα «ορμή» στις εντάσεις του πρόσφατου παρελθόντος.

Βεβαίως, τα ελληνοτουρκικά προβλήματα δεν είναι «ψυχολογικού περιεχομένου» και θέματα «κλίματος». Ο πυρήνας των προβλημάτων είναι ο τουρκικός αναθεωρητισμός οι διεκδικήσεις της Τουρκίας εις βάρος της ελληνικής κυριαρχίας και των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, η αμφισβήτηση διεθνών δικαιοδοσιών και αρμοδιοτήτων της χώρας μας και η προσπάθεια επιβολής τετελεσμένων από την Τουρκία.

Και προς το παρόν τουλάχιστον το καλό κλίμα των τελευταίων 17 μηνών δεν έχει δείξει ότι έχει οδηγήσει σε «μαλάκωμα» ή αλλαγή των τουρκικών θέσεων. Η Τουρκία μάλιστα έχει δείξει ότι αντιλαμβάνεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο τους όρους για τη συνέχιση του ήπιου κλίματος, επικαλούμενη μάλιστα και τη Διακήρυξη των Αθηνών ερμηνεύοντας την αναφορά σε αποφυγή μονομερών κινήσεων ως υποχρέωση αποφυγής άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων από την Ελλάδα.

Η διαδικασία η οποία ξεκινά είναι πάντως υψηλού ρίσκου και αμφιβόλου αποτελέσματος.

Στις συνομιλίες Γεραπετρίτη – Φιντάν θα πρέπει να επιλυθούν μια σειρά θέματα: η εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας, η αποδοχή της γενικής αρχής ότι τα νησιά δικαιούνται πλήρη επήρεια, ότι δεν υπάρχουν «γκρίζες ζώνες», ότι η διαπραγμάτευση αφορά το σύνολο των θαλασσίων ζωνών σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο ως ενότητας, ότι η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων που θα προηγηθεί δεν είναι τμήμα της διαπραγμάτευσης, ότι το Τουρκολυβικό Μνημόνιο δε θα ληφθεί υπόψη στην οριοθέτηση, ότι εάν δεν υπάρξει συμφωνία η διαφορά θα παραπεμφθεί στη Χάγη με συνυποσχετικό…

Θα πρέπει επίσης να διασφαλιστεί, εφόσον η κυβέρνηση ανέλαβε το ρίσκο να ξεκινήσει πολιτική διαπραγμάτευση έστω και άτυπη, ότι το περιεχόμενο των συνομιλιών των δυο υπουργών εξωτερικών εάν δεν καταλήξουν σε συμφωνία δε θα είναι δεσμευτικό για τις δυο πλευρές.

Διότι στη διάρκεια των συνομιλιών των δυο υπουργών εξωτερικών ουσιαστικά θα καλυφθεί ο πυρήνας των διαφορών και απλώς μετά στο πλαίσιο μιας πιο διευρυμένης διαδικασίας θα γίνει η συζήτηση με χάρτες για την οριοθέτηση. Αυτό σημαίνει ότι η συζήτηση των δυο υπουργών δε θα είναι συζήτηση επί της διαδικασίας, αλλά η ουσιαστική διαπραγμάτευση της ουσίας της διαφοράς. Διότι το πρόβλημα της οριοθέτησης όπως έχει δείξει και η εμπειρία από τις Διερευνητικές Επαφές επί κυβέρνησης Κ. Σημίτη, δεν είναι τόσο η χάραξη των ορίων επί των χαρτών, αλλά η διαπραγμάτευση των πολιτικών θεμάτων που εγείρει η Τουρκία.

Ένα ακόμη ζήτημα που απασχολεί είναι ότι στο υπουργείο Εξωτερικών μέχρι στιγμής δεν έχει συγκροτηθεί υποστηρικτική ομάδα από εμπειρογνώμονες, νομικούς και έμπειρους διπλωμάτες ώστε να γίνει η ανάλογη προετοιμασία για να υπάρχει η αναγκαία νομική και τεχνική υποστήριξη που θα χρειαστεί ο υπουργός εξωτερικών σε μια τόσο κρίσιμη διαπραγμάτευση.

Ο Τούρκος πρόεδρος την Παρασκευή σε δηλώσεις του μετά την προσευχή, ρωτήθηκε για τα ελληνοτουρκικά και προκάλεσε σύγχυση καθώς ανέφερε ότι ο πρέσβης στην Αθήνα, Τσαγκαταϊ Ερτσιγιές, θα αναλάβει τις συνομιλίες με τον ομόλογο του χωρίς να διευκρινίσει τι ακριβώς εννοεί.

Ο Τούρκος πρεσβευτής στην Αθήνα θεωρείται ο πλέον έμπειρος στα θέματα οριοθετήσεων στο τουρκικό ΥΠΕΞ, καθώς ήταν διευθυντής και της αρμόδιας Διεύθυνσης και επί των ημερών του έγινε το Τουρκολυβικό Μνημόνιο και κατατέθηκαν μονομερώς οι χάρτες της Γαλάζιας Πατρίδας στον ΟΗΕ.

Από την ελληνική πλευρά τον ρόλο σε μια τέτοια διαδικασία θα μπορούσε να αναλάβει η Μ.Τελαλιάν πρώην επικεφαλής της Ειδικής Νομικής Υπηρεσίας του ΥΠΕΞ και συμβούλου του πρωθυπουργού για θέματα Διεθνούς Δικαίου, που διατηρεί στενή σχέση με την υφυπουργό Εξωτερικών Αλ. Παπαδοπούλου, η οποία πάντως είναι υποψήφια για τη θέση της διευθύντριας του Γραφείου Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΑΣΕ (ODHIR).

Παρά το γεγονός ότι την τελευταία πενταετία οι τουρκικές απαιτήσεις και διεκδικήσεις έχουν διευρυνθεί, η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση ίσως, να διερευνήσει τις δυνατότητες για συνεννόηση με την Τουρκία στο θέμα της οριοθέτησης, όπως έκαναν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις την τελευταία τουλάχιστον 40ετία,

Με την επίγνωση όμως ότι ούτε «θαύματα» γίνονται, ούτε μάγοι που βγάζουν «λαγό από το καπέλο» υπάρχουν…

liberal.gr

Συνέχεια ανάγνωσης

Εξωτερική Πολιτική

Υπάρχει πράγματι «ιστορική ευκαιρία» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις;

Δημοσιεύτηκε

στις

Είναι σαφές ότι η παρούσα διαδικασία προσέγγισης φθάνει στα όριά της

Στη συνάντηση όπως περιέγραψε και ο υπουργός εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης θα γίνει «επιβεβαίωση της διάθεσης διαλόγου, αποτίμηση μέχρι τώρα πορείας και προγραμματισμός επομένων βημάτων» και θα υπάρξει το χρονοδιάγραμμα για τον Πολιτικό Διάλογο, τη Θετική Ατζέντα και τα ΜΟΕ, με ορίζοντα την επόμενη συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας που θα πραγματοποιηθεί στην Τουρκία πιθανότατα στο τέλος του χρόνου.

Σε ένα διεθνές περιβάλλον που είναι εξαιρετικά ασταθές, η «μη ένταση» με την Τουρκία είναι θετική αλλά όσο παραμένουν στο τραπέζι οι διεκδικήσεις της Τουρκίας εις βάρος της χώρας μας και όσο εξελίσσεται η προσπάθεια ανάδειξης της Τουρκίας ως ηγεμονικής περιφερειακής δύναμης, υπάρχει διαρκώς ο κίνδυνος επιστροφής της έντασης καθώς η τουρκική πλευρά έχει εκλάβει εντελώς λανθασμένα, ως όρο για τη συνέχιση του σημερινού ήπιου κλίματος, την αποχή άσκησης εκ μέρους της Ελλάδας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Και αυτή ακριβώς η κατάσταση είναι που θέτει και τα όρια στην τωρινή διαδικασία εφόσον δεν επιλυθεί η διαφορά που αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.

Ο Γ. Γεραπετρίτης δήλωσε ότι η έναρξη της συζήτησης θα γίνει όταν ωριμάσουν οι συνθήκες και εναπόκειται στους δυο ηγέτες το πότε θα δώσουν το σύνθημα για την έναρξη των συνομιλιών για την οριοθέτηση. Βεβαίως, αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το εάν η Τουρκία δείξει ότι είναι διατεθειμένη για ουσιαστικές συνομιλίες εγκαταλείποντας θέσεις που είναι απαγορευτικές για την Ελλάδα καθώς άπτονται ακόμη και θεμάτων κυριαρχίας.

Ο Υπουργός Εξωτερικών τις τελευταίες ημέρες, βεβαίως, παρουσιάζει μια διαφορετική εικόνα για τα ελληνοτουρκικά δηλώνοντας ότι υπάρχει «ιστορική ευκαιρία» και ότι τώρα είναι η στιγμή για να λυθούν παλιές εκκρεμότητες, δήλωση η οποία προϊδεάζει για εξελίξεις στο μείζον αυτό ζήτημα.

Εξάλλου οι κ. Μητσοτάκης και Ερντογάν δε θα αποφασίσουν εν κενώ αλλά θα λάβουν την απόφαση τους μετά από την προεργασία η οποία θα γίνει από τους δυο υπουργούς εξωτερικών οι οποίοι το τελευταίο διάστημα είχαν τουλάχιστον δυο κατ ιδίαν συναντήσεις για την προετοιμασία της συνάντησης της Νέας Υόρκης.

Όμως εφόσον δεν έχουν προκύψει νέα δεδομένα (τα οποία εάν υπάρχουν πάντως έχουν κρατηθεί μυστικά) είναι εξαιρετικά δύσκολος ο εντοπισμός αυτής της «ιστορικής ευκαιρίας» στην οποία αναφέρεται ο Υπουργός Εξωτερικών. Και πάντως μέχρι στιγμής η Τουρκία δημοσίως κάθε άλλο παρά έχει απομακρυνθεί από πάγιες θέσεις οι οποίες και ευθύνονται για το γεγονός ότι δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα επίλυση στο πρόβλημα της οριοθέτησης.

Διότι ακόμη και στην περίοδο των διερευνητικών επαφών επί κυβέρνησης Κ. Σημίτη όταν οι δυο πλευρές έφθασαν πολύ κοντά, σύμφωνα με τους πρωταγωνιστές της εποχής, συμφωνία δεν υπήρξε καθώς η Τουρκία την τελευταία στιγμή πρόβαλε όλο και νέες αξιώσεις που αφορούσαν την εθνική κυριαρχία.

Τα τελευταία δείγματα γραφής της Άγκυρας κάθε άλλο προδιαθέτουν για «ιστορική ευκαιρία». Με τις επιστολές στον ΟΗΕ η Τουρκία έχει εγείρει επισήμως θέμα ελληνικής κυριαρχίας σε μεγάλο αριθμό νησιών με την επίκληση της δήθεν παραβίασης του όρου αποστρατικοποίησης, με αφορμή τα θαλάσσια πάρκα επανάφερε πλήρως τη διεκδίκηση των «γκρίζων ζωνών», με το τελευταίο επεισόδιο στην Κάσο έδειξε την αποφασιστικότητα της για επιβολή του Τουρκολιβυκού Μνημονίου…

Είναι σαφές ότι οποιαδήποτε συζήτηση όσο καλοπροαίρετα κι αν ξεκινήσει και ό,τι τέχνασμα κι αν εφευρεθεί για να προχωρήσει έστω και ως άσκηση εργασίας το θέμα της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, (ακόμη και για την προηγούμενη συνεννόηση για την άσκηση του δικαιώματος επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων) το θέμα του casus belli που αποσκοπεί στον περιορισμό της άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας αλλά και οι «γκρίζες ζώνες» που αφορούν αμφισβήτηση ελληνικής κυριαρχίας, είναι εμπόδια που δεν μπορούν να ξεπεραστούν.

Και εξάλλου είναι θέματα τα οποία ούτε στη Χάγη μπορούν να παραπεμφθούν λόγω και των ελληνικών επιφυλάξεων αλλά και για λόγους ουσίας καθώς θα σήμαινε ότι η Ελλάδα αποδέχεται να παραδοθεί η κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της στην κρίση ενός Δικαστηρίου.

Είναι κατανοητό ότι η αγωνία για το πόσο θα συντηρηθεί αυτό το ήπιο κλίμα στα ελληνοτουρκικά, γεννάει τον πειρασμό για το επόμενο βήμα ώστε να επιδιωχθεί η δυνατότητα επίλυσης του μείζονος θέματος της οριοθέτησης. Αλλά αυτή η αγωνία δεν μπορεί να μετατραπεί σε τροχοπέδη που θα διολισθήσει σε μια εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση με την Τουρκία που τελικά δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από μια διαπραγμάτευση επί των τουρκικών διεκδικήσεων και θα προσφέρει στην Τουρκία όσα μόνο με νικηφόρο πόλεμο θα αποκτούσε.

Και αυτό φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί «ιστορική ευκαιρία», τουλάχιστον για την Ελλάδα…

Πηγή: liberal.gr

Συνέχεια ανάγνωσης

Αίγυπτος

Λιβύη: Αντιδράσεις και στην κυβέρνηση για τη συμφωνία με την Τουρκία για έρευνες πετρελαίου και φυσικού αερίου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο υπουργός Πετρελαίου και Αερίου της Λιβύης κατήγγειλε σοβαρές παραβιάσεις και έκανε λόγο για μη εξουσιοδοτημένες συμφωνίες με την Τουρκία για έρευνες πετρελαίου και φυσικού αερίου

Σφοδρές αντιδράσεις και στο εσωτερικό της Λιβύης, με αμφισβήτηση της νομιμότητας του τελευταίου Μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση Ντμπεϊμπά με την Τουρκία για την ανάθεση στην τουρκική εταιρεια ΤΡΑΟ ερευνών για υδρογονάνθρακες στην Λιβύη, προκαλούν και οι τελευταίες δηλώσεις του τούρκου υπουργού ενέργειας Αλπαρσλαν Μπαϊρακτάρ ότι η χώρα του θα ανταποκριθεί στην «πρόσκληση» της λιβυκής πλευράς.

Ο υπουργός Πετρελαίου και Αερίου της Λιβύης Μοχαμεντ Αουν κατήγγειλε σοβαρές παραβιάσεις του νομικού πλαισίου από την κρατική εταιρεία πετρελαίου National Oil Corporation (NOC) υπό την καθοδήγηση της κυβέρνησης Ντμπεϊμπά. Ο Μ. Αουν έκανε λόγο συγκεκριμένα για μη εξουσιοδοτημένες συμφωνίες με την Τουρκία για έρευνες πετρελαίου και φυσικού αερίου στις ακτές της Λιβύης προειδοποιώντας ότι αυτές οι ενέργειες υπονομεύουν την ακεραιότητα και την αξιοπιστία της NOC που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του πετρελαϊκού τομέα της Λιβύης από το 1970.

Σύμφωνα με λιβυκά ΜΜΕ ο Αουν καταδίκασε την NOC για την προώθηση μιας πρότασης να στείλει ένα τουρκικό σκάφος σεισμικής έρευνας για να εξερευνήσει για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στα ανοικτά των ακτών της Λιβύης χωρίς να ακολουθήσει τις νομικές διαδικασίες. Τόνισε ότι τέτοιες συμφωνίες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται μέσω διαφανούς δημόσιου διαγωνισμού, κάτι που δεν έγινε στην προκειμένη περίπτωση. Επικρίνοντας την NOC ότι παραβιάζει τους νομικούς κανόνες ο κ.Αουν υποστήριξε ότι η παράκαμψη των νομικών κανόνων ανοίγει την πόρτα στη διαφθορά και αποδυναμώνει την εμπιστοσύνη του κοινού στον θεσμό.

Η Τουρκία εκμεταλλευόμενη την στρατιωτική και πολιτική στήριξη που προσφέρει στην προσωρινή και αμφισβητούμενη κυβέρνηση της Τρίπολης είχε υπογράψει το 2022 με την Λιβύη, Μνημονιο για κοινές έρευνες στις θαλάσσιες περιοχές της Λιβύης από την τουρκική κρατική εταιρεία ΤΡΑΟ σε συνεργασία με την NOC. Το Μνημόνιο αυτό είχε κηρυχθεί άκυρο από διοικητικό δικαστήριο της Τρίπολης ομως η Τουρκία συνεχίζει να το επικαλείται θεωρώντας ότι παραμένει σε ισχύ.

Ο Υπουργός ενέργειας της Τουρκίας μάλιστα μόλις την Τετάρτη παρουσιάζοντας το πρόγραμμα ερευνών και εξορύξεων της Τουρκίας ειχε εκφράσει το ενδιαφέρον της χώρας του για έρευνες για ενεργειακούς πόρουςστα ανοικτά της Λιβύης μετά από «πρόσκληση» των Λιβυκών Αρχών τονίζοντας ότι «η Λιβύη μας απηύθυνε πρόσκληση για να διεξάγουμε σεισμικές έρευνες στην θαλάσσια επικράτεια της και είμαστε πρόθυμοι να προχωρήσουμε..».

Η έντονη αντίδραση του Μ.Αουν εντάσσεται στην μεγαλη πολιτική σύγκρουση στο εσωτερικό της Λιβύης που έχει οδηγήσει τις προηγούμενες εβδομάδες στο κλείσιμο μεγάλων μονάδων παραγωγής πετρελαίου και μείωσης των εξαγωγών κατι που πλήττει την αξιοπιστία της NOC έναντι των ξένων αγορών και στερεί εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ο Μ.Αουν βρίσκεται σε διαρκή αντιπαράθεση και με τον πρωθυπουργό Ντμεϊμπά και πιθανότατα να θέλει να παίξει ρόλο σε μια μεταβατική κατάσταση.

Το γεγονός πάντως ότι κορυφώνεται η πολιτική κρίση στην Λιβύη χωρίς να είναι ορατή η αποκατάσταση της ομαλότητας υπάρχει ο κίνδυνος η Τουρκία να θελήσει να εκμεταλλευτεί την συγκυρία και να επιβάλει τετελεσμένα επισπεύδοντας την υλοποίηση του επίμαχου Μνημονίου , το οποίο θα φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την Ελλάδα εφόσον επιχειρηθούν έρευνες σε περιοχές της δυνητικής ελληνικής υφαλοκρηπίδας την οποία εποφθαλμιούν οι αξιώσεις της Τρίπολης βάσει του Τουρκολυβικού Μνημονίου αλλά και οι μονομερείς κινήσεις της με το κλείσιμο του Κόλπου της Σύρτης.

ΠΗΓΗ: protothema.gr
Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή