Η τριήμερη σύνοδος της συνεδρίασης της Ομάδας Εργασίας Τουρισμού G-20 που πραγματοποιήθηκε στο Σριναγκάρ από τις 22 έως τις 24 Μαΐου υπό την προεδρία της Ινδίας σηματοδότησε μια καμπή στην 75χρονη ιστορία του Τζαμού και του Κασμίρ.

Δεν θα ήταν δυνατό χωρίς την τολμηρή απόφαση που έλαβε το Κόμμα Bharatiya Janata να καταργήσει τα άρθρα 370 και 35Α του ινδικού συντάγματος. Αν και ισχυρίστηκαν ότι έδιναν στο Τζαμού και στο Κασμίρ «ειδικό καθεστώς», στην πραγματικότητα ήταν τα μεγαλύτερα εμπόδια στον δρόμο προς την οικονομική ανάπτυξη και την πολιτική ομαλότητα.

Επιτρέψτε μου λοιπόν να εμβαθύνω στα άρθρα 370 και 35Α για να καταλάβει ο αναγνώστης μου γιατί και πώς τα άρθρα 370 και 35Α παρεμπόδισαν την πρόοδο της κοιλάδας του Κασμίρ. Η 5η Αυγούστου 2019, η ημέρα κατά την οποία καταργήθηκαν τα άρθρα 370 και 35Α του ινδικού Συντάγματος, θα μείνει στη μνήμη στην ιστορία της περιοχής των Ιμαλαΐων του Τζαμού Κασμίρ και του Λαντάκ ως ημέρα που για πρώτη φορά στην ιστορία της ύπαρξής τους έγιναν ισότιμοι πολίτες με τους υπόλοιπους ανθρώπους που ζουν στη Δημοκρατία της Ινδίας.

Το άρθρο 370 τέθηκε σε εφαρμογή το 1954 με συνταγματική τροποποίηση και το 35Α επιβλήθηκε με προεδρικό διάταγμα. Τα άρθρα 370 και 35Α ήταν αυστηρά μια προσωρινή ρύθμιση που αφορούσε ζητήματα διακυβέρνησης της πρώην Πολιτείας του Τζαμού Κασμίρ, η οποία παρείχε στην πολιτεία το «Ειδικό Καθεστώς». Λόγω των προαναφερθέντων άρθρων του ινδικού συντάγματος, νομικά, πολιτικά ή οικονομικά πακέτα που εγκρίθηκαν από το ινδικό κοινοβούλιο για την ανάδειξη των περιθωριοποιημένων κοινοτήτων στην Ινδία δεν εφαρμόστηκαν αυτόματα στην πολιτεία Τζαμού Κασμίρ. Σύμφωνα με το άρθρο 35Α, οι Ινδοί πολίτες ή επιχειρήσεις δεν επιτρέπεται να αγοράζουν ή να κατέχουν ακίνητα στο κράτος. Αυτό θεωρήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για την προσέλκυση ινδών αλλά και ξένων επενδύσεων στην πολιτεία που είναι ζωτικής σημασίας ο τουρισμός,

Η έλλειψη οικονομικής ευημερίας στο Τζαμού Κασμίρ οδήγησε σε μια καθυστερημένη οικονομική υποδομή και στην άνοδο πολιτικών δυναστειών που κατάφεραν να εδραιώσουν το ηγεμονικό τους μονοπώλιο στην οικονομική δραστηριότητα του κράτους. Αυτές οι πολιτικές οικογένειες ήταν διεφθαρμένες μέχρι τον πυρήνα, ωστόσο λόγω της προστασίας που απολάμβαναν βάσει των άρθρων 370 και 35Α, οι υπηρεσίες καταπολέμησης της διαφθοράς δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν οποιαδήποτε έρευνα σχετικά με τις κακές πρακτικές στις οποίες συμμετείχαν για να αποσπάσουν μεγάλα κέρδη μέσω μίζες και φοροδιαφυγές. Το δικαίωμα ενημέρωσης ήταν απρόσιτο στην πολιτεία Τζαμού Κασμίρ.

Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας ότι κατά την περίοδο 2017-2018 η Ινδία δαπάνησε 8.227 Rs ανά άτομο, αλλά στο Τζαμού Κασμίρ ξόδεψε 27.258 Rs ανά άτομο. Με τόσο τεράστιες δαπάνες, το βιοτικό επίπεδο των λεγόμενων μόνιμων κατοίκων του Τζαμού Κασμίρ θα έπρεπε να ήταν πολύ καλύτερο από την υπόλοιπη χώρα.

Λοιπόν, πού ξοδεύτηκαν αυτά τα χρήματα; Λόγω του κωλύματος του άρθρου 370, δεν μπόρεσε να ξεκινήσει έρευνα για διαφθορά στο Τζαμού Κασμίρ. Ένα άλλο παράδειγμα είναι ότι από το 2006 έως το 2016, το 10 τοις εκατό των συνολικών κεντρικών κεφαλαίων της Ινδίας δαπανήθηκε στο Τζαμού Κασμίρ, παρόλο που αποτελούσε μόνο το ένα τοις εκατό του πληθυσμού της χώρας. Παρά αυτές τις προσπάθειες του κέντρου, η ανάπτυξη δεν ταιριάζει με τα φυλλάδια.

Η έλλειψη επιχειρηματικών ευκαιριών οδήγησε ακούσια σε υψηλή ανεργία και παρείχε ένα έδαφος άνθησης για τη στρατολόγηση των Τζιχάντ και το αφήγημα μίσους κατά της Ινδίας (διαβάστε Ινδουιστικό) που εκτοξεύτηκε σε όλη την πολιτεία. Από το 1988, 41.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας της τρομοκρατίας. Ο νόμος υποχρεωτικής εκπαίδευσης στην Ινδία από την ηλικία των έξι έως των δεκατεσσάρων ετών δεν ίσχυε για την πολιτεία του Τζαμού Κασμίρ. Ομοίως, το διδακτικό προσωπικό δεν θα μπορούσε να προσληφθεί ελεύθερα εκτός πολιτείας εκτός εάν υπό εξαιρετικές συνθήκες. Ως εκ τούτου, το ποσοστό αλφαβητισμού στο Τζαμού Κασμίρ ήταν κολλημένο στο 67% σε σύγκριση με την Ινδία όπου είναι 74 τοις εκατό.

Τώρα το Λαντάκ έχει γίνει μια ανεξάρτητη ενωσιακή επικράτεια που απολαμβάνει ίση θέση με εκείνη του Τζαμού Κασμίρ και της υπόλοιπης Ινδίας. Ως εκ τούτου, η κατάργηση των άρθρων 370 και 35α έχει επιβάλει κυρώσεις στους ανθρώπους του Τζαμού Κασμίρ και του Λαντάκ να απολαμβάνουν τα ίδια πολιτικά δικαιώματα που απολαμβάνουν και ο υπόλοιπος ινδικός πληθυσμός.

Σύμφωνα με το άρθρο 35Α, εάν ένας άνδρας υπήκοος του κράτους παντρευόταν μια γυναίκα που δεν ήταν υπήκοος του κράτους, θα γίνει αυτόματα υπήκοος του κράτους μέσω γάμου ακόμη και αν ανήκε στο Πακιστάν. Ωστόσο, εάν μια γυναίκα από το κράτος αποφάσιζε να παντρευτεί έναν ξένο, όχι μόνο ο σύζυγός της δεν γινόταν υπήκοος του κράτους αλλά η γυναίκα θα έχανε και το δικαίωμά της στην προγονική της περιουσία. Ένας κρατικός υπήκοος θα μπορούσε να έχει διπλή υπηκοότητα. Αλλά ένας Ινδός πολίτης δεν μπορούσε να γίνει κρατικός υπήκοος. Έτσι, αυτή η μεροληπτική ως προς το φύλο νομοθέτημα τερματίστηκε με την κατάργηση των άρθρων 370 και 35Α.

Χρειάστηκαν περισσότερα από 30 χρόνια και 41.000 ζωές προτού η κυβέρνηση της Ινδίας συνειδητοποιήσει ότι με την παραχώρηση στο κράτος του Τζαμού Κασμίρ το «Ειδικό Καθεστώς» του άφησε μόνο το Πακιστάν να διαδώσει ότι οι μουσουλμάνοι στο Κασμίρ αντιμετώπιζαν μια τερατώδη ινδική (διάβασε ινδουιστική) κατοχή που ήταν γενοκτονία των μουσουλμάνων στην κοιλάδα. Το Πακιστάν καλλιέργησε επίσης έναν στρατό από έναν καλά χρηματοδοτούμενο πληρεξούσιο ισλαμικού κλήρου στο Κασμίρ που χρησιμοποιήθηκε και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για να υποκινήσει το μίσος εναντίον μιας «ινδουιστικής» Ινδίας και να απαιτήσει τη συγχώνευση του Τζαμού Κασμίρ με το (αποτυχημένο κράτος) του Πακιστάν. Από οργανισμούς όπως το φερόμενο ως χρηματοδοτούμενο από το ISI Απελευθερωτικό Μέτωπο Τζαμού Κασμίρ (JKLF) μέχρι τη Διάσκεψη Hurriat και το Συμβούλιο Τζιχάντ, η κακή κληρονομιά της θεωρίας των δύο εθνών που επινοήθηκε από τον Muhammad Ali Jinnah, τον ιδρυτή του Πακιστάν, τοποθετήθηκε στην πρώτη γραμμή της πολιτιστικής και ιδεολογικής μάχης μεταξύ δημοκρατίας και θεοκρατίας στο Τζαμού Κασμίρ. Στο όνομα της θεωρίας των δύο εθνών, οι τοπικοί πολιτισμοί και γλώσσες τέθηκαν ως κατώτερες από αυτές της αραβικής θρησκευτικής και πολιτιστικής αφήγησης και γλώσσας.

Το άρθρο 370 ήταν μια διχαστική διάταξη στο ινδικό σύνταγμα που δεν θα επέτρεπε στον λαό του Τζαμού Κασμίρ και του Λαντάκ να ενσωματωθεί πλήρως στη δουλεία του ινδικού έθνους.

Έκανε διακρίσεις όχι μόνο με βάση το φύλο αλλά και με βάση τον τόπο γέννησης και την καταγωγή.

Οι Ινδουιστές και οι Σιχ που είχαν αναγκαστεί να μεταναστεύσουν λόγω του πολέμου Ινδο-Πακ το 1947 και το 1965 δεν έλαβαν το καθεστώς μόνιμου κατοίκου και εξακολουθούσαν να θεωρούνται πρόσφυγες χωρίς δικαίωμα ψήφου.

Μετά την κατάργηση του άρθρου 370, σε όλους τους πρόσφυγες παραχωρήθηκε κατοικία και έχουν γίνει πλέον ισότιμοι πολίτες. Ινδουιστές. Οι Σιχ και οι Χριστιανοί έχουν πλέον εγγυημένο μερίδιο 16 τοις εκατό σε θέσεις εργασίας που προορίζονται για θρησκευτικές και εθνοτικές μειονότητες. Αυτό είναι ένα μεγάλο άλμα για τη διασφάλιση ότι μπορεί να τερματιστεί οι θρησκευτικές διακρίσεις που αντιμετωπίζουν οι θρησκευτικές μειονότητες σε ένα κράτος με μουσουλμανική πλειοψηφία.

Μόνο λόγω της κατάργησης των άρθρων 370 και 35Α, σήμερα το Κασμίρ μπόρεσε να φιλοξενήσει μια σύνοδο της G-20 που έχει βάλει το Κασμίρ στον χάρτη των 50 κορυφαίων παγκόσμιων προορισμών για τουρισμό.

*Ο Δρ Amjad Ayub Mina είναι συγγραφέας και ακτιβιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Mirpur στο PoJk. Αυτή τη στιγμή ζει εξόριστος στο Ηνωμένο Βασίλειο.