Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις

Κρικόρ Τσακιτζιάν: Ένα νέο Μεσολόγγι, ζουν οι Αρμένιοι στο Ναγκόρνο Καραμπάχ

Δημοσιεύτηκε

στις

Στα χνάρια της Τουρκίας πορεύεται και το Αζερμπαϊτζάν. Καταπατά κάθε έννοια δικαίου και κάθε διεθνή συμφωνία που έχει υπογράψει και μάλιστα προσφάτως, όπως με την Αρμενία το 2020 και τις εγγυήτριες δυνάμεις της ΜΙΝΣΚ, (Ρωσία, Γαλλία, ΗΠΑ). 

Τρανταχτό παράδειγμα ο αποκλεισμός του διαδρόμου του Λατσίν, που είναι ο μοναδικός που ενώνει τους κατοίκους του Ναγκόρνο Καραμπάχ με την Αρμενία και τον έξω κόσμο, προκειμένου να φτάσει ανθρωπιστική βοήθεια. Σκοπός των Αζέρων, είναι η εγκατάλειψη της περιοχής από τους Αρμένιους, μέχρι να φύγει και ο τελευταίος ή ο αργός τους θάνατος από την πείνα και τις κακουχίες. 

Σ΄αυτή την επιχείρηση εθνοκάθαρσης από το Αζερμπαϊτζάν, φυσικά με τη στήριξη και καθοδήγηση της Τουρκίας, η διεθνής κοινότητα απλά συζητάει χαλαρά με τον πολιορκητή, εν προκειμένω το Αζερμπαϊτζάν κι έτσι κυλάει ο καιρός, ενώ οι 120.000 αποκλεισμένοι Αρμένιοι στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, λιμοκτονούν. Χθές καταγράφηκε και επίσημα ο πρώτος νεκρός Αρμένιος από την πολύμηνη πείνα. 

Στο Καραμπάχ αναβιώνει ένα νέο Μεσολόγγι, και οι Αζέροι καλούν τους Αρμένιους, σε μαζική έξοδο από την περιοχή. Οι ντόπιοι όμως, με απαράμιλλο σθένος δεν εγκαταλείπουν. Βλέπετε, υπάρχουν ακόμη λαοί που δεν αλλοτριώθηκαν και πιστεύουν ακόμη σε ιδανικά και θυσιάζονται για την πατρίδα τους και την πίστη τους, όσο κι αν στις μέρες μας δείχνει παράλογο και ξεπερασμένο κάτι τέτοιο. 

Υπάρχει κι αυτός ο λαός, που πάει κόντρα στις μόδες της εποχής και μάχεται για τη διατήρηση της ακεραιότητας της πατρίδας του. Δεν είναι διατεθειμένος να παραδώσει αμαχητί και χωρίς θυσίες, την πατρώα γη. Ναι, όσο κι αν μοιάζει με συμπεριφορά μιας άλλης εποχής, υπάρχουν κι αυτοί οι λαοί, που δεν παραδίδονται, που δεν την κοπανάνε από τον τόπο τους όταν αυτός δοκιμάζεται, όταν κινδυνεύει η πατρίδα να πέσει στα χέρια του εχθρού. Υπάρχει αυτός ο λαός, που κλαίει για τους νεκρούς του, όπως κλαίει για τις καμένες εκκλησίες του και για τη χαμένη γη που έπεσε στα χέρια του εχθρού, μετά από τις θυσίες των ηρώων του. 

Πώς όμως να συγκινήσει και να ενεργοποιήσει το δυτικό κόσμο ένα τέτοιο γεγονός, όταν όλα πια έχουν γίνει αντικείμενο συναλλαγής, χωρίς εθνικές κόκκινες γραμμές; Χωρίς αξίες και ιδανικά, παρά μόνο ευκαιριακό κέρδος και προσωρινή ειρήνη και εύθραυστη ευημερία. 

Ποιούς να ευαισθητοποιήσει όλη αυτή η θυσία, όταν σχεδόν όλοι, προσπαθούν να μας πείσουν, πως μόνες αξίες για να ζει κανείς, είναι η καλοπέραση και η βόλεψή μας. Όταν πληθαίνουν οι φωνές, όπως στη χώρα μας, που λένε, “δεν θα θυσιάσω το παιδί μου, για μια σπιθαμή γης ή θάλασσας, είναι ώρα για παραχωρήσεις”. Τέτοιοι λαοί δεν πρόκειται να τείνουν χείρα βοηθείας σε εκείνους που μάχονται για ιδανικά και αξίες υπέρτατες, όπως η πατρίδα και η ακεραιότητά της και δυστυχώς δεν το γνωρίζουν αλλά, είναι και οι ίδιοι καταδικασμένοι στο μέλλον να ζήσουν παρόμοιες τραγωδίες. Όταν θα καταλάβουν τι έχουν κάνει, τότε θα είναι πλέον αργά για δάκρυα. 

ΠΗΓΗ: politispress.gr

Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα χειριστή ασύρματων μέσων.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Τι θα σημάνει για την Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο μια εκλογή Τράμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ;

Ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ μπορεί να έχει σεισμικές επιπτώσεις και να οδηγήσει σε “ντόμινο” αλλαγών σχεδόν παντού

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ποιά είναι η “ατζέντα” που εκφράζει ο Τράμπ, αλλά συγκροτεί ένα πολύ ισχυρό “μέτωπο” μέσα στην Αμερικανική κοινωνία, με φιλοδοξίες να κυριαρχήσει στην αμερικανική πολιτική συνολικά;

Ενδεχόμενη εκλογή Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές μπορεί να έχει σεισμικές επιπτώσεις και να οδηγήσει σε “ντόμινο” αλλαγών όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά σχεδόν παντού

Του Θανάση Κ.

Τι θα σημάνει για την Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο, κυρίως, τον δυτικό, μια εκλογή Τράμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ;

Ασφαλώς, τίποτα δεν είναι “βέβαιο”.

Όλοι συμφωνούν, ωστόσο, ότι είναι πολύ πιθανό πια.

Τι θα σημάνει κάτι τέτοιο;

Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι τα συμφέροντα των χωρών, ιδιαίτερα των Μεγάλων Δυνάμεων, δεν αλλάζουν όταν επέρχεται κυβερνητική αλλαγή.
Αυτό γενικά είναι σωστό, αλλά έχει και σημαντικές εξαιρέσεις. Ιδιαίτερα όταν μια «κυβερνητική αλλαγή» συνιστά σοβαρή ανατροπή υπαρχουσών συσχετισμών μέσα στη χώρα, οδηγεί σε μετατόπιση γεωπολιτικών ισορροπιών στο διεθνές σκηνικό – κι αυτά τα δύο μαζί δημιουργούν μια σοβαρή “τομή” σε σχέση με το παρελθόν…

Η Γερμανία δεν ήταν ίδια μετά τον Μπίσμαρκ, ούτε μετά την εκθρόνιση του Κάϊζερ (την επαύριο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου),
η Γαλλία δεν ήταν η ίδια μετά τον Ντεγκώλ,
η Βρετανία δεν ήταν η ίδια μετά τη Θάτσερ,
η Αμερική δεν ήταν η ίδια μετά τον Ρέηγκαν,
η Ισπανία δεν ήταν η ίδια μετά τον Φράνκο,
η Περσία δεν ήταν η ίδια μετά τον Σάχη,
η Ρωσία δεν ήταν η ίδια μετά την αναρρίχηση του Πούτιν στην εξουσία,
η Κίνα δεν ήταν η ίδια μετά τον Μάο,
η Τουρκία δεν ήταν η ίδια μετά την επικράτηση του Ερντογάν
και η Ελλάδα δεν ήταν η ίδια μετά το 1974…

Αλλού οι μεγάλες αλλαγές έγιναν από εσωτερικές επαναστάσεις ή καθεστωτικές ανατροπές, αλλού έγιναν πιο ειρηνικά και ομαλά, όμως υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που μικρές, μεσαίες και μεγάλες χώρες άλλαξαν ουσιωδώς και την εσωτερική του λειτουργία και την εξωτερική τους συμπεριφορά.

Και, όταν μιλάμε πλέον για «υπερδυνάμεις», μεγάλες εσωτερικές ανατροπές, συχνά σηματοδότησαν σεισμικές αλλαγές και στον υπόλοιπο κόσμο…

Κάποιες φορές προχώρησαν σε δραστικές αλλαγές συμμαχιών, κάποιες άλλες σε μετατοπίσεις ενδιαφέροντος και προτεραιοτήτων, αλλά δεν είναι σπάνιο, καθώς εξελίσσονται, ωριμάζουν, δυναμώνουν ή παρακμάζουν μεγάλες δυνάμεις να ορίζουν πολύ διαφορετικά το εθνικό τους συμφέρον – ιδιαίτερα σε σχέδη με «τρίτες χώρες»…

Και μια τέτοια αλλαγή είναι πιθανό να σηματοδοτήσει ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ στην Αμερικανική Προεδρία…

* Πρώτον, θα πρόκειται για πολύ σπάνια εκλογή του ίδιου προσώπου για δεύτερη, ΜΗ συνεχόμενη, φορά στην Αμερικανική Προεδρία. Ο μόνος Αμερικανός Πρόεδρος μέχρι σήμερα, που εξελέγη μια φορά, ύστερα έχασε την επανεκλογή του κι ύστερα επανεξελέγη για δεύτερη φορά, ήταν ο Grover Cleveland – υπήρξε ο 22ος Πρόεδρος των ΗΠΑ (1885-89), και ο 24ος Πρόεδρος των ΗΠΑ (1893-97).

Αν το καταφέρει ο Τράμπ τώρα, θα είναι η δεύτερη φορά, σε μιαν ιστορική πορεία 225 ετών…

* Επίσης, ο Τράμπ ηγείται πλέον ενός Ρεπουμπλικανικού Κόμματος που έχει μετεξελιχθεί σε αληθινό λαϊκό Κόμμα, όχι πλέον Κόμμα “των ελίτ και των προνομιούχων”, όπως ήταν για πολλές δεκαετίες.

Τον στηρίζουν κυρίως τα μεσαία στρώματα στις ΗΠΑ, κυρίως της Αμερικανικής ενδοχώρας, έξω από τις χαώδεις μεγαλουπόλεις (Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες, Σαν Φρανσίσκο κλπ.) της δυτικής και της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ.

Εκφράζει όσους αντιτίθενται στην «παγκοσμιοποίηση», για την ακρίβεια όσους αντιτίθενται στη υποταγή της αμερικανικής κοινωνίας στο «όραμα» και τις ντιρεκτίβες της «παγκόσμιας διακυβέρνησης».

Στην πραγματικότητα τον Τράμπ στηρίζουν όσοι πιστεύουν σε ένα “εθνοκεντρικό” και “πολυκεντρικό” διεθνές σύστημα, κι όχι στην υποταγή σε ένα παγκόσμιο «ιερατείο» των “αφανών ισχυρών” (τύπου World Economic Forum με έδρα το Νταβός) …

Τα τελευταία χρόνια την “παγκοσμιοποίηση” την αμφισβήτησαν δύο κινήματα στη Δύση. Ένα με αριστερές καταβολές, ενάντια στον “νεοφιλελευθερισμό”, κι ένα με δεξιό πρόσημο ενάντια στην παράνομη μετανάστευση και στη woke κουλτούρα…

Στην περίπτωση του Τράμπ αυτά τα δύο συνενώθηκαν και δημιούργησαν μια δυναμική που αγκάλιασε ολόκληρη τη μεσαία τάξη απ’ άκρου εις άκρον την Αμερικανικής Ομοσπονδίας…

Κι έτσι πολλοί Ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί του παρελθόντος συσπειρώθηκαν πλέον με την Δημοκρατική υποψήφια Κάμαλα Χάρις (όπως ο πρώην Πρόεδρος Μπους και ο υπουργός του Άμυνας Ντίκ Τσέϊνι), αλλά και πολλοί επώνυμοι Δημοκρατικοί βγήκαν ανοιχτά υπέρ του Τράμπ -όπως η Τulsi Gabbard, πρώην αντιπρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος και βουλευτής από τη Χαβάη, ο Ρόμπερτ Κέννεντυ junior, η πρώην σύμβουλος του Προέδρου Κλίντον για τα “γυναικεία ζητήματα” Naomi Woolf κλπ.

Για να μην αναφερθούμε στον δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία Εlon Mask, ο οποίος το 2020 είχε στηρίξει πολιτικά και οικονομικά τους Δημοκρατικούς και τώρα πέρασε με τον Τράμπ…

* Τρίτον, ενώ κατά την πρώτη Προεδρική του θητεία (2017-2021) ο Τράμπ δεν έλεγχε ούτε το ίδιο το Κόμμα του (με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλές τριβές ακόμα και με υπουργούς του), σήμερα το ελέγχει απόλυτα.

Οι λεγόμενοι RINO’s (Republican In Name Only) δηλαδή μόνον “κατ’ όνομα Ρεπουμπλικάνοι”, έχουν πλήρως περιθωριοποιηθεί και στο Κόμμα και στη Γερουσία και στο Κογκρέσο.

Ακόμα, όχι μόνο έλεγξε το Κόμμα του εσωτερικά, αλλά κατάφερε να το δυναμώσει σε μια σειρά από “κρίσιμες” Πολιτείες, όπως η Αϊόβα, το Οχάϊο, η Φλόριντα, το Τέξας (τώρα μάλλον και η Νεβάντα) οι οποίες πέρασαν σταθερά πια στους Ρεπουμπλικάνους, ενώ το ενίσχυσε σημαντικά και σε μια σειρά από άλλες Πολιτείες που ήταν για χρόνια “προπύργια” των Δημοκρατικών και όπου η μάχη είναι πλέον αμφίρροπη (Γουισκόνσιν, Μίσιγκαν, Πενσυλβάνια – τις οποίες το 2016 τις κέρδισε οριακά ο Τράμπ, το 2020 τις έχασε οριακά και τώρα τις διεκδικεί με σοβαρές πιθανότητες).

Άρα ο Τράμπ έχει ενισχύσει την εσωτερική ενότητα αλλά και την απήχηση του Κόμματός του απ’ άκρου εις άκρον…

Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι αυτή τη φορά έχει και στελέχη που υποστηρίζουν την ατζέντα του, έτοιμα να στελεχώσουν τις κυβερνητικές θέσεις. Αντίθετα απ’ ό,τι συνέβη την προηγούμενη φορά, όταν τα περισσότερα στελέχη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος που τέθηκαν στη διάθεσή του ήταν RINO’s, δηλαδή ΔΕΝ συμφωνούσαν με την “ατζέντα Τράμπ” (την οποία και ο ίδιος δεν είχε τότε απόλυτα ξεκάθαρη στο μυαλό του…)

* Ποιά είναι όμως η “ατζέντα” που εκφράζει σήμερα ο Τράμπ, αλλά συγκροτεί ένα πολύ ισχυρό “μέτωπο” μέσα στην Αμερικανική κοινωνία, με φιλοδοξίες να κυριαρχήσει στην αμερικανική πολιτική συνολικά;

— Η αντίθεση στην παράνομη μετανάστευση. Και η αποφασιστική αντιμετώπισή της…
— Η πλήρης αντίθεση προς την woke κουλτούρα.
— Η αντίθεση στην “βιαστική ενεργειακή μετάβαση” και στην εσπευσμένη κατάργηση των υδρογονανθράκων.
— Η αντίθεση στην υπερβολικά “παρεμβατική” εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, που ανοίγει μέτωπα σε όλο τον κόσμο περισσότερα απ’ όσα αντέχει η Αμερική και συνασπίζει τους αντιπάλους της Αμερικής εναντίον της…
— Η αντιμετώπιση της “δημοσιονομικής εκτροπής” που εκτοξεύει το χρέος και προεξοφλεί νέα φορολογικά βάρη και οικονομική στασιμότητα για το μέλλον…
— Η αποκατάσταση πιο “δίκαιων” σχέσεων διεθνούς εμπορίου με τις ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις του υπόλοιπου κόσμου και η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας της Αμερικανικής Οικονομίας…

Η δραστική αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης συνδέεται και με το κρίσιμο ζήτημα της εσωτερικής ασφάλειας και της εγκληματικότητας. Που βρίσκεται σε έξαρση σχεδόν σε όλες τις δυτικές χώρες και που πλήττει κυρίως τις μεσαίες τάξεις και τα λαϊκά στρώματα.

Η απόρριψη της “βιαστικής πράσινης μετάβασης” φιλοδοξεί να λύσει το πρόβλημα της ενεργειακής φτώχειας, της ακρίβειας που πλήττει τα νοικοκυριά και της φθίνουσας ανταγωνιστικότητας που κλείνει τις επιχειρήσεις. Με άμεση απελευθέρωση κοιτασμάτων και αγωγών υδρογονανθράκων που είχαν απαγορευτεί επί Προεδρίας Μπάϊντεν (drill, baby, drill…)

Η αντιμετώπιση της woke κουλτούρας φιλοδοξεί να εξουδετερώσει ακρότητες που απειλούν την παραδοσιακή – “πυρηνική” – οικογένεια και διχάζουν την κοινωνία.

Η αντιμετώπιση της “δημοσιονομικής εκτροπής” ουσιαστικά σηματοδοτεί μείωση-αναδιάρθρωση δαπανών και ταυτόχρονη μείωση φόρων, ώστε και η ανταγωνιστικότητα να ενισχυθεί και η ακρίβεια να υποχωρήσει…

Τέλος η μείωση του στρατιωτικού παρεμβατισμού της Αμερικής στον υπόλοιπο κόσμο μαζί με την αποκατάσταση “δίκαιων” συνθηκών διεθνούς εμπορίου φιλοδοξεί να αποκαταστήσει τον ηγετικό ρόλο της Αμερικής με λιγότερες – και πιο στοχευμένες” δαπάνες. Και κυρίως να μην επιδοτούν οι ίδιες οι ΗΠΑ τους εμπορικούς ανταγωνιστές τους (π.χ. την Ευρώπη) και να μην χρηματοδοτούν εμμέσως οι ΗΠΑ τους ανερχόμενους αντιπάλους τους (π.χ. της Κίνα)

* Τα περισσότερα από τα στοιχεία αυτής της ατζέντας (με εξαίρεση το τελευταίο) τα υιοθετεί πλέον όλο και μεγαλύτερο πολιτικό φάσμα στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο:

Στην Ευρώπη δυνάμεις που συσπειρώνονται γύρω από την Μαρί Λεπέν στη Γαλλία, την Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία, τον Βιμ Βίλντερς στην Ολλανδία, τον Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία, τον Pier Poilievre τον ανερχόμενο ηγέτη στον Καναδά, των Friendrich Merz στη Γερμανία και μια σειρά από κυβερνητικά κόμματα στην Ευρώπη που ήδη βρίσκονται στην εξουσία, αλλά νοιώθουν να “ασφυκτιούν” υπό το “ευρωκατεστημένο” των Βρυξελλών (Σουηδία, Φιλανδία, Σλοβακία κλπ.)

Για όλους αυτούς η αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης και της woke κουλτούρας, καθώς και το φρενάρισμα της “βεβιασμένης πράσινης μετάβασης” είναι ουσιώδη στοιχεία του προγράμματός τους. Αλλά προσκρούουν στο “δυτικό κατεστημένο” των χωρών τους. Το οποίο, αν εκλεγεί ο Τράμπ στις ΗΠΑ κι εφαρμόσει την ατζέντα του, θα αποδυναμωθεί! Κι αυτό θα ενισχύσει και τις δικές τους πιθανότητες, είτε να έλθουν στην εξουσία των χωρών τους μιαν ώρα αρχύτερα, είτε να εφαρμόσουν πολιτικές που σήμερα δεν μπορούν…

Ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ μπορεί να έχει σεισμικές επιπτώσεις και στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο! Και να οδηγήσει σε “ντόμινο” κυβερνητικών αλλαγών σχεδόν παντού. Πολύ περισσότερο, που σε πολλές δυτικές χώρες (όπως στον Καναδά, την Γερμανία και τη Γαλλία, για παράδειγμα) οι κυβερνήσεις τους είναι ετοιμόρροπες, είτε υφέρπει ήδη ακυβερνησία…

Μια ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ στην Προεδρία, ιδιαίτερα αν συνοδεύεται από επικράτηση των Ρεπουμπλικανών και στη Γερουσία (που μοιάζει ιδιαίτερα πιθανή σήμερα) ή και επικράτησή τους και στη Βουλή (που μοιάζει λιγότερο πιθανή, ωστόσο) θα οδηγήσει σε νέα “μεγάλη ευθυγράμμιση” (major realingnement) στη Δύση. Αλλά και πέραν αυτής…

— Με άμεση επίπτωση στον Ρωσο-Ουκρανικό Πόλεμο, όπου η Δύση, υπό νέα ηγεσία πλέον, θα επιδιώξει μάλλον “ιστορικό συμβιβασμό” με τη Ρωσία…
— Με επιπτώσεις στη Μέση Ανατολή, επίσης, όπου η νέα Αμερικανική ηγεσία θα επιδιώξει να επαναφέρει τις “Συμφωνίες του Αβραάμ” (που είχαν ξεκινήσει επί Τράμπ) και να δημιουργήσει τη “μεγάλη συμμαχία” ανάμεσα στο Ισραήλ, τα κοσμικά Αραβικά καθεστώτα και τον Δυτικό κόσμο, ενάντια στον Ισλαμικό φονταμενταλισμό (Σουνιτικό και Σιιτικό).

— Αλλά και με απώτερες επιπτώσεις στην αντιμετώπιση της Κίνας και την επανα-προσέγγιση με την Ινδία, ώστε να αποδυναμωθεί ο “Ευρωασιατισμός” που στρέφεται όλο και περισσότερο κατά της Δύσης.
— Στην περιοχή μας, ιδιαίτερα, η εγγύτητα Τράμπ-Νετανιάχου μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα οδυνηρή για τον Ερντογάν. Ο οποίος πέρα από την οξύτατη αντιπαράθεσή του με το Ισραήλ, έχει προσχωρήσει και στον “Ευρωασιατισμό” – πράγμα που ανέχεται παθητικά η τωρινή αμερικανική ηγεσία, αλλά μάλλον ΔΕΝ θα το ανεχθεί εύκολα μια νέα διακυβέρνηση Τράμπ.

Το νεοφιλελεύθερο “δυτικό κατεστημένο” των τελευταίων ετών, έκανε τραγικά λάθη ή επέδειξε δραματικές ανεπάρκειες.
Και η ζημιά που έγινε δεν διορθώνεται εύκολα.

Όπως αποδείχθηκε, ΔΕΝ ήταν και πολύ…”φιλελεύθερο”! Στηρίχθηκε σε πρωτοφανείς προσπάθειες φίμωσης αντίθετων απόψεων (που συλλήβδην χαρακτηρίζονταν “ακροδεξιές”) και σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων – χώρια που συχνά εναγκαλίστηκε ακραίες-woke αντιλήψεις…

[Δείτε μόνο τι κατήγγειλε πρόσφατα ο Mark Zukerberg της παγκόσμιας πλατφόρμας Facebook]

Δεν ήταν ούτε ιδιαίτερα “νέο”! Προσχώρησε σε “προ-νεωτερικές” λογικές αμφισβήτησης των εθνικών κρατών και των εθνικών συνόρων που θυμίζουν περισσότερο την “Ιερά Συμμαχία” του 19ου Αιώνα…

Σε κάθε περίπτωση ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ θα αποτελέσει την απαρχή της ιστορικής προσαρμογής της Δύσης σε ένα κόσμο πιο “πολυκεντρικό” και πιο “εθνοκεντρικό”.

Όσοι νόμιζαν ότι βρίσκονται στη “σωστή πλευρά της Ιστορίας” μπορεί να βρεθούν μπροστά σε πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις…

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Τι σχεδιάζουν Γεραπετρίτης-Φιντάν για το Αιγαίο, σύμφωνα με Τούρκο αρθρογράφο

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Πέμπτης 31 Οκτωβρίου 2024.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Θέματα Εκπομπής 31ης Οκτωβρίου 2024
1. Τι σχεδιάζουν Γεραπετρίτης-Φιντάν για το Αιγαίο, σύμφωνα με Τούρκο αρθρογράφο
2. Τι ειπώθηκε στη συνάντηση του προέδρου Νίκου Χριστοδουλίδη με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν 41:00
3. Τουρκία: Αντιδρά στην Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – Σχεδιάζει γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κύπρου 50:10

 

Στα υπ’ όψιν της ελληνοτουρκικής «προσέγγισης»

Του Σάββα Καλεντερίδη

Πρώτα, τις 13 Μαρτίου 2022, είχαμε την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη, και το γεύμα με τον Ερντογάν, μετά το οποίο ο Έλληνας πρωθυπουργός, στον διάλογο που είχε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, Βαρθολομαίο, στο Σισμανόγλειο Μέγαρο, μεταξύ άλλων δήλωνε «…Πιστεύω ότι βάλαμε τα θεμέλια για τη βελτίωση των σχέσεών μας και κυρίως για να συνεργαστούμε στα μεγάλα ζητήματα, τα οποία αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε τεράστιες προκλήσεις”, τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης,.

Τον Δεκέμβρη του 2022, λίγα εικοσιτετράωρα μετά τις απειλές Ερντογάν ότι θα στείλει τους πυραύλους Ταϊφούν στην Αθήνα, ακολούθησε μια σημαντική συνάντηση «εξειδίκευσης». Ήταν τότε που, έπειτα από πρωτοβουλία της Γερμανίας και παρότρυνση των ΗΠΑ, δύο στενοί συνεργάτες των κ.κ. Μητσοτάκη και Ερντογάν, συναντιούνταν στις Βρεξέλλες, παρουσία του διπλωματικού συμβούλου του καγκελαρίου Σολτς. Η συνάντηση της Άννας-Μαρίας Μπούρα, τότε διευθύντριας του Διπλωματικού Γραφείου του Έλληνα Πρωθυπουργού, με τον Ιμπραχίμ Καλίν, τότε εξ απορρήτων του Τούρκου προέδρου και νυν διοικητή της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών (ΜΙΤ), έγινε υπό απόλυτη μυστικότητα, στα γραφεία της γερμανικής αντιπροσωπείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρουσία του Γενς Πλέτνερ, διπλωματικού συμβούλου του Γερμανού καγκελαρίου Όλαφ Σολτς και πρώην πρεσβευτής της Γερμανίας στην Αθήνα.

Εκεί, στις Βρυξέλλες, μπήκαν οι «ράγες» πάνω στις οποίες άρχισε να κινείται το «τρένο» της λεγόμενης ελληνοτουρκικής προσέγγισης, το οποίο αύξησε ταχύτητα μετά τον σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου του 2023, που προκάλεσε τον θάνατο σχεδόν 60.000 κατοίκων της Τουρκίας.

Έτσι, με βάση τη δοκιμασμένη συνταγή του σεισμού του Αυγούστου του 1999, μετά τον οποίον και πάλι οι «ενορχηστρωτές» κανόνισαν και τότε μια «ελληνοτουρκική προσέγγιση», φθάσαμε στον Δεκέμβρη του 2023, τότε που υπογράφηκε μεταξύ Μητσοτάκη-Ερντογάν το Σύμφωνο Φιλίας και Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας. Θα μου πείτε μπορεί να υπάρχει φιλία και συνεργασία με το μαχαίρι της μιας πλευράς στο λαιμό της άλλης, όπως είναι η ενεργός απειλή πολέμου της Τουρκίας κατά της Ελλάδας, είναι και παραείναι, αν το θέλουν οι «ενορχηστρωτές» και αν σημαντικό μέρος του πολιτικού προσωπικού της χώρας έχει συνηθίσει να «αμύνεται περί πάρτης».

Για την συνεχιζόμενη «ελληνοτουρκική προσέγγιση» έχουν ακουστεί και ειπωθεί πολλά, όμως τα επίσημα χείλη που χειρίζονται την υπόθεση στην Ελλάδα παραμένουν ερμητικά κλειστά. Χωρίς να υιοθετούμε αυτά που λέει ένας Τούρκος δημοσιογράφος, που συμμετείχε σε ελληνοτουρκικό φόρουμ που έγινε στην Αθήνα, στη διάρκεια του οποίου ο ίδιος γράφει ότι συνομίλησε με τον υπουργό και υφυπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, εννοώντας προφανώς τον κ. Γεραπετρίτη και την κα Παπαδοπούλου, θεωρούμε σκόπιμο να παραθέσουμε σε μετάφραση το άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Καράρ», έτσι, για να το έχουμε στα υπ’ όψιν.

Ακολουθεί το άρθρο του Mensur Akgün, ο οποίος για να συμμετέχει στο φόρουμ, προφανώς απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του Ερντογάν. Οι υπογραμμίσεις έγιναν από εμάς:

Εντυπώσεις από την Αθήνα

Mensur Akgün

Η Ελλάδα υπήρξε ο πιο προβληματικός γείτονας της Τουρκίας σε όλη την ιστορία της. Όποτε είχε την ευκαιρία, επεξέτεινε τα χερσαία σύνορά του και διεκδίκησε δικαιώματα πάνω στις θάλασσες. Συμμετείχε στην απόπειρα κατοχής της Ανατολίας μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έκανε μεγάλες προσπάθειες για την προσάρτηση της Κύπρου. Μέχρι πρόσφατα διατηρούσε την εξαιρετική της θέση στην αντίληψη της τουρκικής απειλής.

Υπήρξαν σοβαρές κρίσεις στις διμερείς σχέσεις, άλλοτε λόγω μικρών βράχων στη θάλασσα και άλλοτε λόγω εύκολα επιλύσιμων προβλημάτων. Επιβλήθηκαν αμοιβαίες κυρώσεις και οι δύο χώρες προσπάθησαν να θέσουν υπό ομηρία τους πολίτες τους από διαφορετική εθνοτική καταγωγή. Τα προβλήματα που σχετίζονται με την περιουσία και τα εμπόδια στη θρησκευτική λατρεία εξαλείφθηκαν. Ο Τύπος και η πολιτική πάντα αγαπούσαν να βγάζουν χρήματα και κέρδη από αυτά τα προβλήματα.

Ακόμη χειρότερα, μια ανθρωπιστική καταστροφή σημειώθηκε στις 6-7 Σεπτεμβρίου. Αλλά ευτυχώς, οι σχέσεις έχουν επανέλθει σε καλό δρόμο τώρα. Καταβάλλονται προσπάθειες για την επίλυση προβλημάτων μέσω διαπραγματεύσεων και τη διαχείριση αυτών που δεν μπορούν να επιλυθούν. Γίνονται συναντήσεις και επισκέψεις. Οι άμεσες επαφές είναι επίσης σημαντικές για να αποτραπεί η πρόκληση ανεπιθύμητων εντάσεων από τους στρατιωτικούς.

Η εντύπωση που αποκόμισα από τις συναντήσεις που είχαμε χωριστά στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα, πρώτα με τον Πρέσβη μας Çağatay Erciyes και μετά με τους δικούς μας συνομιλητές, ιδιαίτερα τον Υπουργό Εξωτερικών και τον Υφυπουργό, στο πλαίσιο του Τουρκοελληνικού Φόρουμ, είναι ότι η ελληνική πλευρά αντιμετωπίζει σοβαρά τη νέα διαδικασία που ξεκίνησε από τις πρωτοβουλίες του πρωθυπουργού Μητσοτάκη και του Προέδρου Ερντογάν.

Δίνουν σημασία στην επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Φιντάν στην Αθήνα, που θα πραγματοποιηθεί στις 8 Νοεμβρίου, αλλά δεν περιμένουν θαύματα. Πράγματι, η απογραφή των προβλημάτων είναι εξαιρετικά περίπλοκη και οι αμοιβαίες ευαισθησίες καθιστούν δύσκολο τον διαχωρισμό αυτής της πολυπλοκότητας και την επίτευξη λύσης. Ωστόσο, αν και όχι άμεσα, η εντύπωση που αποκόμισα κατατείνει στο ότι είναι δυνατόν οι δύο πλευρές να συναντηθούν σε κοινό έδαφος όσον αφορά το Αιγαίο.

Διότι παρόλο που δεν έχουν (επισήμως) εγκαταλείψει την επιμονή τους σε ένα πρόβλημα-μία λύση, σε περίπτωση που συμφωνηθεί η παραπομπή του θέματος της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στο συνυποσχετικό που θα υπογράψουν οι δύο χώρες, θα πρέπει να οριστικοποιηθεί κατά κάποιο τρόπο ποιο θα είναι το εύρος των χωρικών υδάτων. Η εντύπωση που αποκόμισα είναι ότι και αυτοί (οι Έλληνες συνομιλητές του) το γνωρίζουν αυτό.

Αλλά πιθανότατα θα περιμένουν από την Τουρκία να αναγνωρίσει το δικαίωμα της Ελλάδας να καθορίσει μονομερώς τα χωρικά ύδατα και να αποσύρει τη δήλωση του 1995 για τη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας, γνωστή ως απόφαση Casus Belli. Πιθανότατα εμείς δεν θα θελήσουμε να αποσύρουμε αυτήν την απόφαση, η οποία πρακτικά δεν έχει ιδιαίτερο νόημα, λόγω των αντιδράσεων που μπορεί να προκαλέσει στο εσωτερικό της χώρας.

Ωστόσο, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι μπορεί να επιτευχθεί συμβιβασμός εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις και υπάρχει η πολιτική βούληση. Πιστεύω ότι οι συνθήκες είναι κατάλληλες για να έρθουν οι δύο χώρες πιο κοντά και η Ελλάδα να εγκαταλείψει τις μαξιμαλιστικές της απαιτήσεις. Ωστόσο, θεωρώ ότι θα ήταν καλύτερο να προχωρήσουμε βήμα προς βήμα και να δώσουμε προτεραιότητα στα στρατιωτικά και πολιτικά μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης.

Προφανώς, οι αμοιβαίες επισκέψεις, το αυξημένο εμπόριο και οι επενδύσεις και η επιβολή ημι-σιωπηρών μορατόριουμ θα επιτρέψουν τη διαδικασία να προχωρήσει πιο εύκολα, και ακόμη και αν τα προβλήματα δεν μπορούν να επιλυθούν, θα είναι δυνατή η διαχείρισή τους για λίγο ακόμη. Ίσως η Ελλάδα συμφωνήσει να αναπτυχθούν κοινές πρωτοβουλίες σε ορισμένους τομείς που δεν συνεπάγονται άμεση κυριαρχία, όπως μια αποκλειστική οικονομική ζώνη που διεκδικούν και τα δύο μέρη.

Η ευκαιρία μας αυτή τη φορά είναι οι δύο πλευρές να κατανοήσουν η μία την άλλη και έστω και λίγο να εμπιστευτούν η μία την άλλη. Επίσης, τα προβλήματα στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή δημιουργούν έδαφος για να έρθουν τα δύο μέρη πιο κοντά. Σημειωτέον επίσης ότι οι Υπουργοί Εξωτερικών μοιάζουν μεταξύ τους από πολλές απόψεις. Είναι επίσης σημαντικό να μοιραστούμε τη θετική ατζέντα και την πεποίθηση ότι το ποδήλατο πρέπει πάντα να πατάει το πεντάλ για να μην πέσει.

Κατά τη γνώμη μου, η Ελλάδα έχει αφαιρέσει την παράμετρο Κύπρος από τον κατάλογο των διμερών σχέσεών της με την Τουρκία. Αναμφίβολα, οποιαδήποτε πρόοδος στο Κυπριακό έχει τη δυνατότητα να συμβάλει θετικά στις σχέσεις. Όμως η ελληνική πλευρά δεν σκοπεύει πλέον να εξαρτά το μέλλον των σχέσεων με την Κύπρο. Προφανώς και αυτοί, όπως και εμείς, επιθυμούν να διαχωρίσουν τα δύο θέματα όσο το δυνατόν περισσότερο…

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Κωνσταντίνος Γρίβας: Κοσμοϊστορική συγκυρία!

Ο παγκόσμιος χάρτης αλλάζει με αυτήν την εξέλιξη

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο κ. Κωνσταντίνος Γρίβας, Καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Τεχνολογιών στη Σχολή Ευελπίδων είναι σήμερα καλεσμένος στο newshub.gr

Οι πληροφορίες για προώθηση Βορειοκορεατών στρατιωτών στην περιοχή του Κουρσκ, έχει δημιουργήσει ποικίλες αντιδράσεις παγκοσμίως…

Αυτό που μας δείχνει το συμβάν, είναι σίγουρα μία κίνηση κλιμάκωσης από την πλευρά της Ρωσίας, μία επικίνδυνη κίνηση που δίνει πάτημα και στη Δύση να κλιμακώσει ανάλογα. Όμως αυτό που επίσης μας δείχνει, είναι το πόσο έχει προχωρήσει η περίφημη Ευρασιατική Συσπείρωση – Συμμαχία. Το πολύ ρευστό και επικίνδυνο γεωπολιτικό πεδίο, έχει οδηγήσει τις μεγάλες δυνάμεις της ευρασίας να βάλουν στην άκρη διαφορές τους και να συσπειρωθούν! Με αποκορύφωμα την εξέλιξη που είχαμε στο Καζάν, με την πολύ σημαντική προσέγγιση που είχαμε ανάμεσα στη Κίνα και την Ινδία. Οι δύο χώρες, με τεράστια αντιπαλότητα μέχρι πρότινος, επιθυμούν έντονα μία πολύ στενή σχέση με την Ρωσία.

«Εάν Κίνα και Ινδία καταφέρουν να βρουν ένα modus vivendi, το σχήμα παίρνει πολύ μεγαλύτερη δυναμική και θα μπορεί να αλλάξει γεωπολιτικά τον παγκόσμιο χάρτη!»

Η κίνηση λοιπόν των Βορειοκορεατών είναι πολύ σημαντική εάν αναλυθεί υπό το πρίσμα της Πανευρασιατικής Συμμαχίας – Συσπείρωσης που τείνει να δημιουργηθεί. Από στρατιωτικής σκοπιάς είναι επίσης μία σοφή κίνηση γιατί δίνει στη Ρωσία, μεγάλη δυνατότητα ευελιξίας, χωρίς να έχει τις απώλειες που θα την έφερναν σε αντίθεση με την κοινή γνώμη, στο εσωτερικό της χώρας.

Σχολιάζοντας τα δεδομένα λίγο πριν τις αμερικανικές εκλογές ο κ. Γρίβας μας λέει «Δεν θεωρώ ότι ο Τράμπ είναι η απόλυτη απειλή όπως κάποιοι στην Ελλάδα θέλουν να παρουσιάζουν. Αντιθέτως, γύρω από τον Τραμπ έχουν συσπειρωθεί οι πιο ορθολογικές δυνάμεις του αμερικανικού συστήματος εξουσίας που αντιλαμβάνονται το παγκόσμιο παιχνίδι ώς ένα γεωπολιτικό ανταγωνισμό και μόνο και θέλουν να λειτουργήσουν εθνοκεκντρικά μέσα σε αυτό. Στην πλευρά Χάρις έχουν αντίθετα συσπειρωθεί δυνάμεις που λειτουργούν πολύ πιο ανορθολογικά από τους ρεπουπμλικάνους. Προέρχονται για πολιτικά στοιχεία που προωθούν την κουλτούρα woak και για να λειτουργήσουν έχουν την τάση να δαιμονοποιούν τους γεωπολιτικούς αντιπάλους τους και έτσι καλύπτουν το πολιτικό τους κενό, παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους ως το αντίπαλο δέος στους δαιμονοποιημένους αντιπάλους. Αυτές οι πρακτικές δεν μπορούν να αντικρούσουν τη Κίνα και τη Ρωσία και θα αποδειχθούν αναποτελεσματικές αν όχι καταστροφικές!

Στην Ουκρανία ο πόλεμος πρέπει άμεσα να σταματήσει έστω και με μία χαλαρή ηρεμία γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφική κλιμάκωση!

Η επίσκεψη Χριστοδουλίδη στις ΗΠΑ και τον Λευκό Οίκο, είναι σίγουρα μία επιτυχία της Κυπριακής διπλωματίας. Μία ακόμα ένδειξη, ότι η κατάσταση στη Ουάσινγκτον αλλάζει αργά αλλά σταθερά και ότι ο αμερικανικός παράγοντας θέλει να έχει μια εποικοδομητική σχέση με την Ελλάδα και τη Κύπρο, ειδικά την ώρα που βλέπει ότι η Τουρκία αποτελεί μία σταθερή απειλή αποσταθεροποίησης στη περιοχή, εις βάρος των δυτικών συμφερόντων.

Για αυτό και εμείς στην Ελλάδα πρέπει να κατανοήσουμε ότι οφείλουμε να ορθώσουμε το ανάστημα μας για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα μας έναντι της Τουρκίας και να μην χάσουμε την σημαντική ευκαιρία να γίνουμε ένας δυνατός και στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ στην περιοχή. Εάν δεν φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων, τότε θα δώσουμε την εικόνα, «ότι δεν θα είναι η Ουάσιγκτον εκείνη που συνεργάζεται με την Αθήνα, αλλά αυτή που αποφασίζει είναι η Άγκυρα και οι εδώ παραφυάδες της!»

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πολιτική2 ώρες πριν

Χριστοδουλίδης: “Αποτέλεσμα του αναβαθμισμένου ρόλου της Κύπρου στην περιοχή η συνάντηση με Μπάιντεν”

«Ακολουθούμε με συνέπεια μια στρατηγική που βασίζεται στη Θουκυδίδεια κατανόηση των διεθνών σχέσεων και τη σημασία που αποκτούν οι παράγοντες...

Πολιτική2 ώρες πριν

Ο Μητσοτάκης προσεγγίζει τους ρεπουμπλικανούς! Μυστική συνάντηση με Πομπέο στην Ελλάδα

Ο Μάικ Πομπέο ο οποίος στο παρελθόν είχε διατελέσει υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Τραμπ αποτελεί ένα από τα φαβορί για...

Άμυνα6 ώρες πριν

Έτοιμη προς χρήση η βόμβα που εξερράγη την Πέμπτη στους Αμπελόκηπους! Βίντεο ντοκουμέντο από την έκρηξη

Το χτύπημα θα γινόταν κατά την επικρατέστερη εκδοχή χθες ή σήμερα τα ξημερώματα.

Πολιτική7 ώρες πριν

Η αφοπλιστική ατάκα του Χριστοδουλίδη στον Μπάιντεν για ένα έγκλημα 50 χρόνων

«Σεβαστέ πρόεδρε, η χώρα μου είναι υπό τουρκική κατοχή τα τεελυταία 50 χρόνια», ανέφερε ο Νίκος Χριστοδουλίδης στον Τζο Μπάιντεν...

Αναλύσεις8 ώρες πριν

Τι θα σημάνει για την Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο μια εκλογή Τράμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ;

Ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ μπορεί να έχει σεισμικές επιπτώσεις και να οδηγήσει σε "ντόμινο" αλλαγών σχεδόν παντού

Δημοφιλή