Λάζαρος Μαύρος
Νέα Υόρκη, από Ερντογάν έως Βικτώρια Νούλαντ…
Ο Ερντογάν περιφρόνησε τον Γκουτιέρες
Γράφει ο Λάζαρος Μαύρος
ΜΕ ΕΠΙΔΕΙΞΗ περιφρόνησης και προς το πρόσωπο του ίδιου του Γ.Γρ. του ΟΗΕ Αντόνιο Μανουέλ ντε Ολιβέιρα Γκουτέρες, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σηματοδότησε και στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών την κλιμάκωση εναντίον του ΟΗΕ, για το Κυπριακό, της έντασης που έχει μεθοδεύσει η Άγκυρα και στο πλαίσιο της οποίας προκάλεσε τα επεισόδια που διέπραξαν διατεταγμένα τα κατοχικά της όργανα εναντίον των Οηέδων της Ουνφικύπ προ μηνός (18 Αυγ. 2023) στη «Νεκρή Ζώνη» της Πύλας.
ΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΣ από το βήμα της 78ης ετήσιας συνόδου της Γενικής Συνέλευσης των Η.Ε. ο Ερντογάν εμφανίστηκε με σαφώς διατυπωμένη την τουρκική απαίτηση προς τον ΟΗΕ για αναγνώριση της «κυριαρχικής ισότητας» και του «ισότιμου διεθνούς καθεστώτος» του τουρκικού κατοχικού ψευδοκράτους.
– Και με τη διατύπωση όχι μόνο μομφής κατά της Ουνφικύπ για δήθεν παραβίαση της «ουδετερότητάς» της, αλλά πολύ περισσότερο και με έμμεση αμφισβήτηση της εντολής του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (Ψήφισμα 186 της 4ης Μαρτίου 1964) με την οποία βρίσκεται στην Κύπρο η Ειρηνευτική Δύναμη των Η.Ε. «Θεωρούμε ότι τα πρόσφατα γεγονότα στην Κύπρο [στην Πύλα] αποτελούν απόρροια αυτής της κενής θεσμικής δομής [δηλ. του ΣΑ του ΟΗΕ] που δεν εμπνέει πλέον καμία δικαιοσύνη και εμπιστοσύνη», είπε ο Ερντογάν.
ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, όμως, ο αδιάλλακτος στο Κυπριακό Ερντογάν, επέδειξε «ανοικτές αγκάλες» προς Μητσοτάκη αφ’ ενός και Νετανιάχου αφ’ ετέρου. Σε μία παράσταση περαιτέρω αποκλιμάκωσης των εντάσεων τις οποίες η Τουρκία είχε προκαλέσει τα προηγούμενα χρόνια σε βάρος της Ελλάδος και του Ισραήλ. Άφησε πίσω τις πολεμικές απειλές του ότι «θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ» εναντίον της Ελλάδος του «Μητσοτάκης γιόκ» και τις κατηγορίες του περί «εγκληματία» που εκτόξευσε και προσωπικά κατά του Ισραηλινού πρωθυπουργού…
Η ΑΛΛΑΓΗ των συμπεριφορών του Ερντογάν απέναντι στους Μητσοτάκη και Νετανιάχου, δύναται να εξιχνιασθεί εποφθαλμιώντας τα… αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη F-16…
Βελτιώνοντας την εικόνα των σχέσεων της Τουρκίας με Ελλάδα και Ισραήλ, ο Ερντογάν απευθύνεται πρωτίστως και σαφέστατα προς την Ουάσιγκτων. Ελπίζοντας ότι θα μειωθούν οι αμερικανικές ενστάσεις για την ενίσχυση της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Και ότι θα δυναμώσουν οι τάσεις επανασυγκόλλησης των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας, τις οποίες διατάραξε η στροφή του τουρκικού «εκκρεμούς» προς τη Ρωσία του Πούτιν.
ΤΟ ΕΙΡΗΣΘΩ της παρελθούσας Κυριακής 17.9.2023, υπό τον τίτλο «Η Τουρκία και το σαράβαλο τής ΔΔΟ της» κατέληγε με τη διατύπωση ότι «το αποτέλεσμα των συναντήσεων στη Νέα Υόρκη θα δείξει με ποιον τρόπο έχει μεθοδεύσει να δρομολογήσει τους ελιγμούς της για το επόμενο χρονικό διάστημα η Τουρκία – Κατακτητής». Μία εβδομάδα από τότε τα πράγματα φανερώνουν επαλήθευση των προβλέψεων:
(α) Τουρκία εναντίον ΟΗΕ για το Κυπριακό και
(β) Τουρκία προς ΗΠΑ, με… Ελλάδα και Ισραήλ.
Μεθοδεύσεις ενταγμένες πάντα στις στρατηγικές επιδιώξεις της Άγκυρας, ούτως ώστε να αναγνωρίζεται και να επωφελείται η Τουρκία ως «σκακιστής παγκόσμιας εμβέλειας», ικανός να παίζει επιτυχώς και με τη Μόσχα και με την Ουάσιγκτων, και με το ΝΑΤΟ και με την ΕΕ, πολύτιμος και γεωγραφικά για όλους ενεργός «διαμεσολαβητής», γείτονας της υφιστάμενης την συνεχιζόμενη από 24.2.2022 ρωσική εισβολή Ουκρανίας, παρών ενόπλως και στη Συρία και στη Λιβύη, με ανέκπτωτες και διακηρυγμένες νεο-οθωμανικές επιδιώξεις και στην Ανατολική Μεσόγειο…
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ, ενδεχομένως σημαντική για τα επερχόμενα στο Κυπριακό:
Στη Νέα Υόρκη την Πέμπτη 21.9.2023 ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης είχε συνάντηση με την βοηθό Υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτώρια Νούλαντ.
«Παλιά καραβάνα» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ η κ. Νούλαντ, είχε επιτύχει το 2014 εκείνο το περιεχόμενο της Κοινής Διακήρυξης Νίκου Αναστασιάδη – Ντερβίς Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου 2014 για τη «λύση» του Κυπριακού, το οποίο χαροποίησε πολύ την Τουρκία. Εξαιτίας της συμφωνηθείσας («μέχρι να συμφωνηθούν όλα») «ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ η οποία εκπηγάζει ΕΞΙΣΟΥ από Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους», της Ενωμένης Κυπριακής Ομοσπονδίας (ΕΚΟ) «η οποία θα αποτελείται από δύο συνιστώσες πολιτείες ισότιμου καθεστώτος»…
Όπερ έδει δείξαι, τι άραγε, μετά από μία ακόμη δεκαετία συνεχιζόμενης ανενόχλητης και ατιμώρητης τουρκικής κατοχής;
Λάζαρος Μαύρος
Περί Τουρκίας αλήθειες…
Η Τουρκία “πουλάει” στους πάντες την γεωπολιτική της αξία
ΓΝΩΡΙΖΕΙ η Τουρκία ότι την θεωρούν πολύτιμη. Λόγω γεωγραφίας. Και γεωστρατηγικών συμφερόντων πολλών αλληλο-ανταγωνιζομένων δυνάμεων. Γι’ αυτό ελίσσεται μεθοδικά κι επίμονα για να επιβάλλει βήμα-βήμα, όπου βρει ευκαιρία, τους δικούς της όρους. Εκείνους που η ίδια κρίνει ότι εξυπηρετούν, ότι δεν αντιστρατεύονται έστω κι αν ενίοτε επιβραδύνουν τις στρατηγικές της επιδιώξεις. Όπως με σαφήνεια και κατ’ επανάληψιν αυτές οι επιδιώξεις έχουν προσδιοριστεί στο διακηρυγμένο από την ίδια νεο-οθωμανικό επεκτατικό της όραμα, στην περιοχή, ως τα «σύνορα της καρδιάς» της…
– Γνωρίζει η Τουρκία μέχρι ποια όρια κάθε φορά την ανέχονται όσοι την θεωρούν πολύτιμη. Και επιλέγει να δοκιμάζει διαρκώς τις εκάστοτε αποτελεσματικότερες μεθοδεύσεις, ούτως ώστε να διευρύνει όσο μπορεί αυτά τα όρια.
– Αποφεύγοντας, όμως, κινήσεις που εγκυμονούν επικίνδυνα μπούμερανγκ. Οι μέχρι τούδε επιτυχίες της αυξάνουν την αυτοπεποίθησή της. Και ενδυναμώνουν την επιμονή της. Για χειρισμούς με λιγότερες αστοχίες. Ώστε να αισθάνεται ικανός διεθνούς εμβέλειας σκακιστής, που ως τέτοιος εκλαμβάνεται απ’ όλες τις άλλες ισχυρότερες -και μη- δυνάμεις στον κόσμο.
ΓΝΩΡΙΖΕΙ η Τουρκία να εκμεταλλεύεται προς ίδιον όφελος την αντιπαράθεση των υπερδυνάμεων Ρωσίας – ΗΠΑ. Και χειρίζεται τις σχέσεις της με την καθεμία, ώστε να αυξάνει το δικό της ειδικό βάρος, αισθανόμενη ότι την έχουν ανάγκη αμφότερες όπως και άλλες δυνάμεις. Σε εποχή που ο διπολισμός υποχωρεί, αναδυομένων και πλειόνων δρώντων. Με ιδιαίτερη προσοχή, καθώς δείχνει, μην εκπέσει στα ολέθρια σφάλματα των Νεοτούρκων που οδήγησαν κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918) στη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ προς μελέτη και εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων, η πολιτική, οι επιλογές και οι δράσεις που άσκησε τις δύο τελευταίες δεκαετίες η Τουρκία στα κρίσιμα παγκοσμίως και στη γειτονιά ζητήματα πολεμικών συρράξεων. Ιδίως από την εποχή της λεγόμενης αραβικής άνοιξης, τον συριακό εμφύλιο πόλεμο, τους τζιχαντιστές του ISIS, τον εμφύλιο της Λιβύης και μετέπειτα, στην συνεχιζόμενη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και στον πόλεμο Χαμάς – Ισραήλ.
– Πολιτική, επιλογές και δράσεις της Τουρκίας, εμφανέστατα διαφορετικές, μέχρι και αντίθετες από εκείνες της συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Στην οποία ανήκει, επαιρόμενη, μάλιστα, ότι διαθέτει και τον δεύτερο μεγαλύτερο αριθμητικά στρατό μετά από τις ΗΠΑ. Συμμαχία με ηγέτιδα τις ΗΠΑ, την οποία έδειξε η Τουρκία ότι δύναται να την εκβιάζει, αποτελεσματικά μάλιστα, ακόμη και για την αποδοχή Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
ΕΑΝ ΑΥΤΗ είναι η λιγότερο λαθεμένη αποτύπωση της πραγματικότητας στη ρέουσα σήμερα άκρως επισφαλή, ιδίως στη γειτονιά μας, συγκυρία, καίριας σημασίας είναι και το κρίσιμο ερώτημα που προκύπτει για το Κυπριακό και το Αιγαιακό. Επειδή αμφότερα αποτελούν τα δύο κρισιμότερα προβλήματα που συνεχίζει να κλιμακώνει ανυποχώρητα εναντίον του Ελληνισμού η παλαιόθεν μόνιμη τουρκική επεκτατική βουλιμία:
– Ποιες είναι άραγε οι υπέρτερες της Τουρκίας δυνάμεις ή οι διεθνείς οργανισμοί που έχουν τη βούληση και δύνανται να επηρεάσουν, να υποδείξουν και να αναγκάσουν την Τουρκία να τερματίσει την 50χρονη στρατιωτική κατοχή των εδαφών της Κύπρου και να πάψει να ορέγεται το Αιγαίο; Και:
– Ποια θα μπορούσαν να είναι ίσως τα επιδιωκόμενα από την Τουρκία πολύ μεγαλύτερα κέρδη, ώστε για χάρη τους να θυσιάσει και να εγκαταλείψει τις επιδιώξεις της εναντίον Ελλάδος και Κύπρου;
ΤΟ ΔΙΣΚΕΛΕΣ αυτό ερώτημα θέτει κατ’ ευθείαν υπό εξέταση τον πυρήνα της πολιτικής Αθηνών και Λευκωσίας στο τουρκικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει και από το οποίο υποφέρει ο Ελληνισμός σε Κύπρο και Ελλάδα. Μία πολιτική, η οποία τρέφει ελπίδες ότι: Αφ’ ενός η Τουρκία προκειμένου ν’ αποκτήσει προσόντα ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα θυσιάσει την έως τώρα στρατηγική της στο Κυπριακό και το Αιγαιακό. Και αφ’ ετέρου ότι τα κράτη – μέλη της ΕΕ απ’ τη μια μεριά και οι ΗΠΑ με τους υπόλοιπους του ΝΑΤΟ απ’ την άλλη, θ’ αποφασίσουν κάποια στιγμή να αναγκάσουν την Τουρκία να αποδεχθεί μια τέτοια, κατά την άποψή τους, “win-win” διευθέτηση. Αλλ’ αυτός ο πυρήνας της πολιτικής των ελπίδων, που διαρκεί χρόνια αναλλοίωτος, έχει αποδειχθεί εντελώς μάταιος και λανθασμένος. Συνετέλεσε επιπλέον προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση. Παρέσχε και συνεχίζει να παρέχει στην Τουρκία την αυτοπεποίθηση για ν’ αυξάνει ατιμωρητί τη βουλιμία της. Και να αναπτύσσει, θωπευόμενη ακόμη κι απ’ τα θύματά της, την περαιτέρω κλιμάκωση και διεύρυνση της νεο-οθωμανικής της στρατηγικής.
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΡΕΙΣ ημέρες η περιλάλητη συνάντηση του Υπ.Εξ. της Τουρκίας Χακάν Φιντάν με τους 27 ομολόγους του της Ε.Ε. φανέρωσε και πάλιν αυτήν την αλήθεια. Η Άγκυρα εκλαμβάνει την πρόσκληση ως βεβαίωση ότι, λόγω των περιστάσεων στα φλεγόμενα μέτωπα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής, οι Ευρωπαίοι εταίροι χρειάζονται πολύ περισσότερο την Τουρκία. Ότι την έχουν ανάγκη και γι’ αυτό την ικετεύουν. Και ότι, έτσι, διανοίγονται περισσότερες προοπτικές για να τους επιβάλει η Άγκυρα τους δικούς της όρους προς ικανοποίηση των δικών της απαιτήσεων.
– Αυτός ακριβώς είναι ο αυθεντικός τουρκικός τρόπος σκέψης και το πραγματικό νόημα των όσων είπε και όσων σκοπίμως παρέλειψε να πει ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας, προσκεκλημένος και συνδαιτυμόνας των 27 Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης την Πέμπτη, 29 Αυγούστου, στις Βρυξέλλες. Χρησιμοποίησε μεν χαμηλών τόνων περίτεχνο λεξιλόγιο και μη προκλητικές εκφράσεις, κατ’ ουσίαν, όμως, δεν ξεμάκρυνε ούτε χιλιοστό από τις γνώριμες απαιτήσεις του Ερντογάν προς την ΕΕ, περιλαμβανομένου βεβαίως και του Κυπριακού.
ΕΙΡΗΣΘΩ εν παρόδω ότι ο νυν Υπ.Εξ. της Τουρκίας αναδείχθηκε εκλεκτός συνεργάτης και σταθερά στενότατα έμπιστος, σε ζωτικότατης σημασίας για την επικράτηση του τουρκικού ισλαμικού καθεστώτος πόστα, αξιώματα και αποστολές, καθ’ όλη τη διάρκεια της μέχρι τώρα 22χρονης μονοκρατορίας τού και επίδοξου νεο-σουλτάνου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το όνομά του, Χακάν Φιντάν, είναι δύο λέξεις της τουρκικής που στην ελληνική μετάφρασή τους μπορούν ν’ αποδοθούν και ως αφέντης πρωτόβγαλτος. Αφέντης, το χακάν και νεαρός βλαστός, το γνώριμο παρ’ ημίν φυντάνι.
ΤΗΝ ΕΠΑΥΡΙΟΝ της παρουσίας Φιντάν στις Βρυξέλλες, πανηγυρίζοντας την 102η επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής του Ελληνισμού που πέτυχαν οι Τούρκοι το 1922, ο Ερντογάν διακήρυξε ξανά τους σαφέστατους στόχους της νεο-οθωμανικής επεκτατικής του στρατηγικής: “Από τη Συρία μέχρι το Βόρειο Ιράκ, από τη Λιβύη μέχρι τη Σομαλία, οι ένοπλες δυνάμεις μας εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους, όπου και αν αναλαμβάνουν αποστολές […] Ο στρατός μας αποτελεί την πηγή ελπίδας για τους καταπιεσμένους σε όλον τον κόσμο με τη σημαία και την ημισέληνο, που φέρει περήφανα ως σήμα τιμής”.
ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ σχόλια περιττεύουν…
Σημερινή
Κύπρος (Εθνική Φρουρά, Κύπρος 1974)
Ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων;
«Στρατηγική Κίνηση Υψηλής Πολιτικής Αξίας»
Γράφει ο Λάζαρος Μαύρος
ΑΞΙΖΕΙ ίσως να τύχει ενδελεχέστερων σχολιασμών εκείνη η μεγαλορρημοσύνη, την οποία εξεστόμισε 16η Αυγούστου στο ΡΙΚ, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Είχε πει: «Η απόφαση της Λευκωσίας να επιτρέψει τη συμμετοχή του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν στο επόμενο άτυπο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις 29 Αυγούστου, αποτελεί στρατηγική κίνηση, υψηλής πολιτικής αξίας»…
Αυτές οι πέντε τελευταίες λέξεις είναι το ζουμί της υπόθεσης: «Στρατηγική Κίνηση Υψηλής Πολιτικής Αξίας»!!! Οι των νεαροτέρων ηλικιών ακροαζόμενοι, πιθανόν να ανέκραξαν και την εκφραστικά μελωδικότερη κραυγή θαυμασμού «Ουάου». Οι δε γεροντότεροι αρχαιομαθείς θα θυμήθηκαν το ομηρικό μας «ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων;» (τι λόγια ξέφυγαν από των δοντιών σου τον φράχτη;).
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ γνωστό ποιου είδους Στρατηγική και τι περιεχόμενο του όρου εννοεί ο εκφωνήσας τις πέντε λέξεις. Η ουσία, όμως, μεθερμηνεύεται επί το απλούστερον με τα εξής περίπου λόγια: Η απόφαση της Λευκωσίας περί του Τούρκου υπ.Εξ. δείχνει ξανά ότι είμαστε τα… καλά παιδιά. Και, προφανώς, προσδοκούμε κάποια καλά λογάκια να πουν για μας οι εταίροι μας στην ΕΕ και οι τού Γ.Γρ. του ΟΗΕ αν τους το επιτρέψουν οι εκεί pen holders Βρετανοί. Δικαιούμαστε και ν’ αναφωνούμε πως οπτασιαζόμαστε «η Τουρκία να επιδείξει την ίδια βούληση» καλού παιδιού. Κι αν αρνηθεί, να την κάνουν «τ έ τ τ ε». Κι άλλα παρόμοια… πράσινα άλογα.
ΓΝΩΡΙΜΟΙ παλαιόθεν φαφλατισμοί άξιων οίκτου μάταιων και ανομολόγητων υποχωρήσεων.
– Παραγόμενοι από την χρόνια ανεπάρκεια τού Ελληνισμού, Αθηνών τε και Λευκωσίας: Της ανικανότητας και απροθυμίας να στρατηγήσουν επιδέξια την διεκδίκηση τής Απελευθέρωσης των σκλαβωμένων από την Τουρκία κυπριακών εδαφών.
– Προϊόντα προπατορικών ψευδαισθήσεων και της μακροχρόνιας αυταπάτης ότι δήθεν: Με τις διαδικασίες των «διακοινοτικών» συνομιλιών, δηλαδή του εκάστοτε Προέδρου της ΚΔ με τον εκάστοτε επικεφαλής του κατοχικού καθεστώτος της Τουρκίας (με την… εξίσωσή τους ως «ισοτίμων ηγετών δύο κοινοτήτων» τού και αριθμητικά πρωτοφανούς 82% = 18%) θα μπορούσε, τάχα μου, να εξευρεθεί, εκ συμφώνου με την Τουρκία Κατακτητή, μία αμοιβαίως αποδεκτή «λύση» τερματισμού τής τουρκικής κατοχής.
ΑΝΑΛΟΓΕΣ κομπορρημοσύνες εκφωνήθηκαν πολλάκις στο παρελθόν. Χωρίς στοιχειώδη χειρόφρενα σεμνότητας. Και δίχως προσγειωμένη ειλικρίνεια. Προς εντυπωσιασμό και παραπλανητικό καθησυχασμό του λαού, βεβαίως.
– Χρήσιμες είναι ίσως να υπενθυμιστούν, προς εμπέδωση συμπερασμάτων επί του προκειμένου, ακριβώς εξ αναλογίας αντίστοιχες, οι δηλώσεις περί «Αριστοτεχνικού Χειρισμού» που είχε κάνει 11 Ιουνίου 2008, στον «Φιλελεύθερο», ο τότε εκπρόσωπος του κυβερνώντος ΑΚΕΛ, επιχειρώντας να αποκρούσει τις επικρίσεις για την «Κοινή Δήλωση» (Joint Statement), Χριστόφια – Ταλάτ, που συνομολόγησαν την 23η Μαΐου 2008, υπό την αιγίδα του απεσταλμένου του ΟΗΕ, Ταγιέ Μπρουκ-Ζεριχούν, ο Πρόεδρος τής Κ.Δ., Δημήτρης Χριστόφιας κι ο επικεφαλής του κατοχικού ψευδοκράτους, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Επικρίθηκε έντονα ο ΠτΔ διότι, για πρώτη φορά, έκανε αποδεκτή την τουρκική απαίτηση περί «Συνεταιρισμού Δύο Ισότιμου Καθεστώτος Συνιστώντων Στέιτς» (κρατών, πολιτειών).
– Απαντώντας ο τότε εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ δήλωνε ότι: «Επειδή δεν μπορούν να εντοπίσουν πρόβλημα στον ΑΡΙΣΤΟΤΕΧΝΙΚΟ τρόπο που ο Πρόεδρος Χριστόφιας χειρίζεται το Κυπριακό, προσπαθούν από την πέτρα να δημιουργήσουν προβλήματα»…
– Η Τουρκία Κατακτητής πανηγύριζε, βεβαίως, τότε για τη νέα κι επιπρόσθετη υποχώρηση τών «Κκούπρους Ρουμλάρ», που αποταμίευσε για τα… περαιτέρω.
– Ο δε Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ντάνιελ Φριντ, ο οποίος είχε αυθημερόν ενημερωθεί από τον τότε Κυβερνητικό Εκπρόσωπο Στέφανο Στεφάνου για την «Κοινή Δήλωση» Χριστόφια – Ταλάτ, ενθουσιωδώς είχε χαρακτηρίσει το Joint Statement ως «το πλέον ισχυρό και σημαντικό, αλλά και συνάμα παραγωγικό βήμα από το δημοψήφισμα του 2004» («Χαραυγή», 24.5.2008)…
ΜΕ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ και επιπλέον… «Αριστοτεχνικές Στρατηγικές Κινήσεις Υψηλής Πολιτικής Αξίας» της Λευκωσίας, η Τουρκία προσέθεσε αργότερα στο θησαυροφυλάκιο του «Κεκτημένου των Συνομιλιών» και τις υποχωρήσεις τού επόμενου ΠτΔ Νίκου Αναστασιάδη:
– Από την «Κοινή Διακήρυξη» του (Joint Declaration) με τον Ντερβίς Έρογλου τής 11ης Φεβρουαρίου 2014 και ειδικά για την ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ «η οποία προέρχεται εξίσου από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους», έως και την Τουρκική Εκ Περιτροπής Προεδρία που τους την προσέφερε τελικά 5 Ιουλίου 2017, στην Πενταμερή τού Grans-Montana. Αποθηκευμένη κιόλας στο περίφημο έκτοτε «Πλαίσιο Γκουτέρες».
ΔΕΙΓΜΑΤΑ όλ’ αυτά, της διαχρονικής κατηφόρας των ελληνικών διολισθήσεων προς τις αυξανόμενες φέτα-φέτα τουρκικές απαιτήσεις στις διαδικασίες «λύσης». Διολισθήσεων, οι οποίες προσλαμβάνουν ενίοτε παραπλήσιους κατ’ ευφημισμόν χαρακτηρισμούς απόκρυψης της αρνητικής τους πραγματικότητας. Εισπράττοντας, όμως, «φασούλι-φασούλι γεμίζει το σακούλι» και στοιβάζοντας τις περί «ίσου καθεστώτος» και «εξίσου προερχομένης κυριαρχίας» προσφορές, η Τουρκία Κατακτητής όντως αριστοτεχνικά απαιτεί τώρα και την… φυσιολογική συνέχειά τους: «Κυριαρχική ισότητα και ίσο διεθνές καθεστώς». Και τ’ απαιτεί προκαταβολικά, ως «ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ» προϋπόθεση για ν’ αποδεχτεί επανέναρξη συνομιλιών.
– Συνομιλιών, όχι πλέον «διακοινοτικών» και «ομοσπονδιακών» ή «συνομοσπονδιακών», αλλά διαπραγματεύσεων διευθέτησης τών σχέσεων μεταξύ δύο ισοτίμων, ίσου διεθνούς καθεστώτος, και ισότιμης ξεχωριστής κυριαρχίας, δύο ανεξαρτήτων κρατών.
– Και η τουρκική απαίτηση δεν απευθύνεται μόνο προς την «ελληνοκυπριακή πλευρά», αλλά πρωτίστως προς τον ΟΗΕ. Εξ ου και οι μεθοδεύσεις που άρχισαν πέρυσι, 18 Αυγούστου 2023, στη «νεκρή ζώνη» με την παράσταση τουρκικού… ξυλοδαρμού Βρετανών Οηέδων της UNFICYP.
ΕΦΤΑΣΕ ίσαμ’ εδώ η Τουρκία 50 χρόνια απολαμβάνοντας το γεγονός ότι: Όχι μόνο ατιμώρητη και ανεμπόδιστη, αλλ’ επιπλέον και θωπευόμενη (ακόμα κι απ’ τα θύματά της που θέλουν, λένε, να της προσφέρουν «λουκούμι στο στόμα» και τα κοιτάσματα της ΑΟΖ) συνεχίζει την στρατιωτική κατοχή στα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου εμπεδώνει, τσιμεντώνει, διαιωνίζει και μονιμοποιεί το κατοχικό της ψευδοκράτος, τον παράνομο τουρκικό εποικισμό, την συντελεσθείσα εθνοκάθαρση, τον σφετερισμό των ελληνικών περιουσιών, την μεθοδικά σχεδιασμένη δημογραφική αλλοίωση, την ολοσχερή τουρκοποίηση και ισλαμοποίηση.
– Αυτό είναι πασιφανώς και αναντιρρήτως το εμπράγματο τουρκικό «Κεκτημένο» τών έως τώρα μακροχρόνιων «αριστοτεχνικών» και «στρατηγικών κινήσεων υψηλής πολιτικής αξίας» Λευκωσίας και Αθηνών, στις επί του Κυπριακού διαδικασίες.
ΠΑΡ’ ΟΛ’ ΑΥΤΑ, όμως, η κατά πολύ ισχυρότερη και για τις υπερδυνάμεις πολυτιμότερη έως σήμερα Τουρκία, αποτυγχάνει εισέτι να διαλύσει, να υποτάξει και να καταστήσει «Εκλιπούσα» την – εις χείρας των Ελλήνων Κυπρίων – Κυπριακή Δημοκρατία. Κι αυτό είναι το σπουδαιότερο εμπράγματο, επί του εδάφους, επί των θαλασσών και των αιθέρων, στην παγκόσμια νομιμότητα Κεκτημένο του Ελληνισμού. Του οποίου οι νέες γενιές, δόξα τω Θεώ, απαλλαγμένες ήδη εντελώς από τις προγονικές εμφύλιες πανούκλες, δικαιούνται να ελπίζουν ότι θα βρουν και θα αναδείξουν κάποτε στην εν Αθήναις και εν Λευκωσία ηγεσία, άξιους, ικανούς και πρόθυμους να στρατηγήσουν αποτελεσματικά και καρποφόρα την Στρατηγική της Απελευθέρωσης.
Στη φωτογραφία ο Χρίστος Κακουλλής που ζωγράφιζε πέρυσι το δικό του καυστικό «ξεχνώ», χωρίς πλέον το «δεν», εκεί στο «Παλλάς» της Πύλης Πάφου, στην εντός των τειχών Λευκωσία, απέναντι από την Γραμμή Αττίλα.
Σημερινή
Κύπρος (Εθνική Φρουρά, Κύπρος 1974)
Δεν είναι Τουρκίας εγκώμιον…
Η Ελλάς και η Κύπρος στις αδυσώπητες Συμπληγάδες
Γράφει ο Λάζαρος Μαύρος
ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ χώρα του ΝΑΤΟ έναντι των υπολοίπων εικοσιεννέα κρατών μελών τής Συμμαχίας, η Τουρκία, έθεσε όρους – τους δικούς της αποκλειστικά τουρκικών απαιτήσεων όρους – προκειμένου να άρει το δικό της μοναδικό στο ΝΑΤΟ βέτο και να εγκρίνει την εισδοχή στη Συμμαχία, της Φινλανδίας το 2023 και της Σουηδίας το 2024. Αφού οι δύο χώρες υποχρεώθηκαν πρώτα να ικανοποιήσουν τους όρους που τους έθεσε αυτή και μόνη, η Τουρκία.
– Τριάντα μία χώρες μ’ επικεφαλής την υπερδύναμη των ΗΠΑ, είκοσι εννέα κράτη – μέλη, συν δύο υποψήφια μέλη του ΝΑΤΟ, συμμορφώθηκαν στις απαιτήσεις τής μίας: Της Τουρκίας.
– Δεν αντέδρασαν, ούτε και διαμαρτυρήθηκαν. Αλλά υπάκουσαν στην ικανοποίηση των όρων τής μίας και μόνης: Της Τουρκίας.
– Γιατί άραγε;
ΑΥΤΗ Η ΜΙΑ και μόνη χώρα τής ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας, η Τουρκία, κατορθώνει ν’ αναπτύσσει αγαστές σχέσεις με τον υπ’ αριθμόν ένα εχθρόν του ΝΑΤΟ. Τον εισβολέα από 24 Φεβρουαρίου 2022 στην Ουκρανία. Την Ρωσία τού Πούτιν. Εναντίον τής οποίας το ΝΑΤΟ (πλην Τουρκίας) και η Ευρωπαϊκή Ένωση, επιβάλλουν έκτοτε διαδοχικά σκληρές κυρώσεις. Με παγκόσμιου οικονομικού κόστους επιπτώσεις. Και διατηρεί συνάμα η Τουρκία ασυνέφιαστες σχέσεις με την ίδια την Ουκρανία, θύμα του Πούτιν.
– Γιατί άραγε;
ΑΥΤΗ Η ΙΔΙΑ χώρα του ΝΑΤΟ είχε ήδη προκαλέσει την οργή της αμερικανικής ηγέτιδας, με την αγορά από τον Πούτιν και την εγκατάσταση στην Τουρκία των ρωσικών πυραύλων S-400. Προκάλεσε και κυρώσεις από τις ΗΠΑ. Ιδίως την «αποβολή» της από το πρόγραμμα πρόσκτησης των καινούργιων αεροσκαφών F-35 και τον εκσυγχρονισμό των F-16 της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας. Χωρίς όμως να «εκδιωχθούν» οι S-400, ήδη στις 15 τρέχοντος ο Αμερικανός πρέσβυς στην Άγκυρα Τζεφ Φλέικ, δήλωσε ότι για την πώληση στην Τουρκία μαχητικών F-16 έχουν ληφθεί οι απαραίτητες εγκρίσεις του Κογκρέσου και ότι συνεχίζονται ακόμη οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της Τουρκίας, της Lockheed Martin και άλλων προμηθευτών για τον καθορισμό λεπτομερειών όπως η συμμετοχή της Τουρκίας στο πρόγραμμα παραγωγής και οι προδιαγραφές παράδοσης. Ο Τζεφ Φλέικ είπε πως η τρέχουσα συμφωνία περιλαμβάνει την αγορά 40 νέων και 79 αναβαθμισμένων F-16. Για το πρόγραμμα τών F-35, από το οποίο αποβλήθηκε η Τουρκία, ο Αμερικανός πρέσβυς δήλωσε ότι η Ουάσιγκτων θέλει η Τουρκία να είναι ξανά σε θέση να αγοράσει F-35 αφού πρώτα επιλυθεί το θέμα των S-400.
– Γιατί άραγε;
ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΩΣ: Αυτή και μόνη χώρα του ΝΑΤΟ, η Τουρκία, αντιστρατεύεται διακηρυκτικά και επίμονα την στάση όλων των άλλων συμμάχων της, με πρώτες τις ΗΠΑ, στον συνεχιζόμενο φρικτό πόλεμο στην Γάζα που προκάλεσε από 7 Οκτωβρίου 2023 η σφαγή των 1.200 αμάχων Ισραηλινών από την ισλαμιστική παλαιστινιακή τρομοκρατική Χαμάς. Επευλογεί την Χαμάς, βρυχάται κατά του Ισραήλ και δεν παραλείπει να νοσταλγεί κιόλας, «στα σύνορα της καρδιάς της» και την υπό οθωμανική κυριαρχία… Ιερουσαλήμ.
– Γιατί άραγε;
ΜΕΡΙΚΑ δείγματα είναι αυτά τής γενικότερης πολιτικής που χρόνια τώρα καταφέρνει να επιβάλλει «φέτα-φέτα», σε συμμάχους και μη, η Τουρκία τού επί 22 χρόνια (2002-2024) μονοκράτορα Ερντογάν. Ασκώντας την επίμονη, συστηματική, μεθοδική και ανυποχώρητη κατεύθυνση της νεο-οθωμανικής στρατηγικής της. Στην περιοχή και στον κόσμο. Επιδιώκοντας να λογίζεται πλέον ως μία από τις σημαντικότερες δυνάμεις, με βαρύνοντα λόγο στην παγκόσμια σκακιέρα.
– Δεν καταγράφονται εδώ ως… εγκώμιο τής υπό τον Ερντογάν τουρκικής στρατηγικής και των επί μέρους τακτικών σχεδιασμών που υλοποιεί κατά περιστάσεις η Άγκυρα.
– Παρατίθενται ως κραυγάζουσες επισημάνσεις. Τις οποίες έχει πρώτιστο καθήκον να μελετά νυχθημερόν ακούραστα, για να ενεργεί με επιδεξιότητα, η εκλελεγμένη ηγεσία του Ελληνισμού σε Αθήνα και Λευκωσία. Ώστε να διαπλεύσουν σώες και αβλαβείς η Ελλάς και η Κύπρος τις αδυσώπητες Συμπληγάδες.
– Και καθίσταται κατεπειγόντως αναγκαία αυτή η υπόδειξη, επειδή διαφαίνονται χαρακτηριστικά δείγματα εμμονικής αγκίστρωσης σε διαχρονικώς αποδεδειγμένες αναποτελεσματικές επιλογές πολιτικής, έναντι της Τουρκίας.
– Οι οποίες τής προσέφεραν την ευχέρεια διαρκείας, ώστε ατιμώρητη, ανενόχλητη και θωπευόμενη να διαιωνίζει με τον Αττίλα την στρατιωτική κατοχή των βόρειων ελληνικών εδαφών της Κύπρου και ν’ αυξάνει, συστηματικά απειλητική, την επεκτατική της βουλιμία εναντίον τής Ελλάδος στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
ΕΥΣΕΒΩΝ πόθων παραμύθιασμα προ… αμνημονεύτων ετών που καλλιεργήθηκε εν Αθήναις και εν Λευκωσία, ήταν ότι: Προκειμένου η Τουρκία να επιτύχει την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα τερμάτιζε την στρατιωτική κατοχή τών εδαφών τής Κυπριακής Δημοκρατίας. Αποδεχόμενη ευρωπαϊκή «λύση» του Κυπριακού, θα εγκατέλειπε και τις επεκτατικές της βλέψεις κατά της Ελλάδος. Θα… εξευρωπαϊζόταν, εφαρμόζοντας εντός και εκτός Τουρκίας το ισχύον Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Και… ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα! Από την εποχή κιόλας τού αλήστου μνήμης πρωθυπουργού Μπουλέντ Ετζεβίτ. Κι όταν μάλιστα ανήλθε στην εξουσία το 2002 το κόμμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ουκ ολίγοι εκ των ημετέρων προθυμοτέρων τόν εγκωμίαζαν και ως… ισλαμο-δημοκράτη ευρωπαϊστή!
ΙΔΟΥ ΞΑΝΑ και πάλιν τώρα οι αμπάλατοι ευσεβείς πόθοι της Λευκωσίας. Διατυπωμένοι εκ στόματος του ΠτΔ Ν. Χριστοδουλίδη στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro 8ης Αυγούστου: «Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε μια win-win κατάσταση, μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία. Η Τουρκία θα μπορούσε να πλησιάσει πιο κοντά στην ΕΕ. Θα προτιμούσαμε να τη δούμε έτσι παρά ως μια χώρα που δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο»…
– Στην ίδια «γραμμή»: 16 Αυγούστου και ο Κυβερνητικός του Εκπρόσωπος, στο κρατικό ΡΙΚ: «Η απόφαση της Λευκωσίας να επιτρέψει τη συμμετοχή του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν στο επόμενο άτυπο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις 29 Αυγούστου, αποτελεί στρατηγική κίνηση, υψηλής πολιτικής αξίας. Πρόκειται για μια ενέργεια καλής θέλησης και πραγματικής βούλησης, η οποία εντάσσεται στις προσπάθειες της ελληνοκυπριακής πλευράς, για επανέναρξη διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό. Η συγκεκριμένη κίνηση, εμπίπτει και στο πλαίσιο των συμπερασμάτων που καθορίζουν τα ευρωτουρκικά, για σταδιακή, αναλογική και αναστρέψιμη προσέγγιση στις σχέσεις Βρυξελλών – Άγκυρας, πάντοτε υπό το πρίσμα της όποιας προόδου μπορεί να υπάρξει στο Κυπριακό. Η Κυπριακή Δημοκρατίας απέδειξε για ακόμη μία φορά την εποικοδομητική της στάση και εναπόκειται στην Τουρκία να επιδείξει την ίδια βούληση».
ΩΣΤΕ ΕΤΣΙ λοιπόν; «Στρατηγική κίνηση, υψηλής πολιτικής αξίας»!!! Παρέλκει η περί του ορισμού της στρατηγικής συζήτηση. Πρόκειται, όμως, εμφανώς για την νέα αμφίεση τής πολιτικής τού «καλού παιδιού», όπως την θυμούνται οι παλαιότεροι.
– Πολιτική που αυξάνει την αυτοπεποίθηση τής Τουρκίας για ν’ αφήνει, όπως πάντα, στα κρύα του λουτρού άλουτους όλους όσοι ανοήτως ανεπίδεκτοι στρατηγικής κατάρτισης εναποθέτουν τους ευσεβοποθισμούς τους στο να… «επιδείξει η Τουρκία την ίδια βούληση»!!!
-
Γαλλία2 ημέρες πριν
Έτοιμη η «πρώτη» Belharra
-
Εθνική Άμυνα2 ημέρες πριν
Έτοιμος σε 3 χρόνια ο ελληνικός Σιδερένιος Θόλος! Πόσο θα κοστίσει;
-
Ιράν3 ημέρες πριν
Κόκκινος συναγερμός στο κεντρικό Ισραήλ! Εκτοξεύτηκε βαλλιστικός πύραυλος από την Υεμένη – Αναχαιτίστηκε με επιτυχία λέει ο IDF
-
Video3 ημέρες πριν
Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή
-
Ιστορία1 ημέρα πριν
Πιέσεις στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση να ανοικτούν τα πρακτικά της Δίκης των Ελλήνων που εκτελέστηκαν στην Αμάσεια το 1921
-
Video3 ημέρες πριν
Ασταμάτητο το Ισραήλ! Βομβάρδισε Ρωσική βάση στην Συρία
-
Αναλύσεις5 ημέρες πριν
Quo vadis κύριε Γεραπετρίτη;
-
Γενικά θέματα5 ημέρες πριν
Μία νέα αρχή για το «Γεωπολιτικό»