Ακολουθήστε μας

Ιστορία - Πολιτισμός

Ο Σούλης, γενάρχης της φάρας του, έδωσε το όνομα στο Σούλι

Δημοσιεύτηκε στις

Γενάρχης της φάρας των Θανασάτων ο Σούλης (Θανασούλης, Θανασούλιος => Σούλιος)

Γράφει ο Σωτήρης Λ. Δημητρίου

Απόδοση από την αρβανίτικη: Σωτήρης Λ. Δημητρίου

Έχουν γραφτεί πολλές απόψεις, άλλες με κάποια λογική βάση και άλλες στηριγμένες σε μυθεύματα και σε αοριστολογίες της εποχής. Άλλες ηθελημένα, κάποιες αθέλητα.

Η πιο αξιόπιστη περίπτωση όλων είναι αυτή του Ηπειρώτη λόγιου και ιστορικού συγγραφέα Ιωάννη Λαμπρίδη στα  “Ηπειρωτικά Μελετήματα”, ο οποίος γράφει ότι το όνομα Σούλι προέρχεται από αρχηγό εποικιστικού γένους.

            «Στρατιώτης και φυλάρχης πατριός εκ της φυλής των Τσιάμηδων ην ο Σούλης, ος (= ο οποίος) σκηνώσας εν τη νυν ομώνυμω περιοχή δέδωκε κατά το σύνηθες και το όνομα αυτού εις ταύτην». [*Η Ένσταση στον Ι. Λαμπρίδη είναι μόνο ότι, «φυλή Τσιάμηδων» ουδέποτε υπήρξε, παρά μόνο ο  γεωγραφικός προσδιορισμός «Τσιαμουριά» και η κάτοικοί της οι «τσιάμηδες» ασχέτου γένους ή φυλής].

Ο Ι. Λαμπρίδης, στα «Ηπειρωτικά Μελετήματα», χωρίς να αναφέρει τις πηγές του γράφει ότι οι Σουλιώτες “ήδη το 1635 ήταν εχθροί των εξισλαμισθέντων περιοίκων”.
Να  σκεφτούμε ότι οι μαζικοί εξισλαμισμοί στην Ήπειρο άρχισαν μετά τα αποτυχημένο επαναστατικό κίνημα και τον μαρτυρικό θάνατο του Διονύσου του Φιλόσοφου το 1611.

Χειρόγραφα ενθυμήματα στο περιθώριο εκκλησιαστικού βιβλίου αρκετά ώστε να έχουμε πλήρη άποψη περί του γενάρχη ο οποίος έδωσε το όνομα στο Σούλι. Καταρρίπτονται οι υποθέσεις και τα διάφορα συμπεράσμα και προκύπτει, ότι κοντά στην αλήθεια ήταν ο Ι. Λαμπρίδης και η Β. Ψιμούλη.

Από γενάρχη, μάλλον πρώτο οικίσαντα στο Σούλι, ορθόδοξο αρβανιτόφωνο Έλληνα  με όνομα Θανάσης=>Θανασούλης=>Σούλης, ο οποίος ήταν ο γενάρχης των Σουλαίων και των Θανασάτων, πήρε το όνομα το Σούλι.

Σοβαρή ένδειξη ένα γράμμα μεταγενέστερο του Φώτου Τζαβέλλα, ο οποίος δεν έγραφε: «…πάω στο Σούλι» αλλά: «…πάω στου Σούλη» είναι σοβαρή ένδειξη ότι όλα τα άλλα ήταν υποθέσεις ή δόλια παραποίηση κάποιων που παραποίησαν πολλά τοπωνύμια τότε, καθώς και μεγάλο μέρος της ιστορίας του Σουλίου, προκαλώντας ως σήμερα υποψίες!

‘’Κατέφυγομεν εις Σούλιον άπαντες οι λίθον ξηρόν αντί δούλου θανάτου ασμένως προαιρούμενοι Γκουστ μουαγ Φαρε Θανασατων’’  (Αυγούστου μηνός φάρα (σόι) των Θανασάτων)

Ένα γένος από τα πρώτα του Σουλίου ήταν και η φάρα, των «Θανασάτων». Δημιουργήθηκε από μία κλάρα της αρχικής φάρας των «Σούληδων», η οποία ήταν αυτή που πρωτοκατοίκησε στο Σούλι. Κάποιος «Θανάσης Σούλης» από γενάρχη ονόματος Θανάση => Θανασούλη => Σούλη. Ιδρύθηκε τότε μία καινούργια οικογένεια, (το πρώτο παρακλάδι της φάρας των Σούληδων), η οποία γρήγορα πολλαπλασιάστηκε και μετονομάστηκε «φάρα των Θανασάτων».

            Πολλοί απόγονοι του Θανάση Σούλη, διατήρησαν το όνομα των προγόνων τους και μέσα στη φάρα των Θανασάτων. Το ίδιο όνομα, υπό τον τύπο Σούλη, Σούλ(ι)ο, Σούλ(ι)ος και Σούλας εμφανίζεται είτε ως μικρό όνομα, είτε ως επώνυμο προσώπων σε κείμενα του 16ου, 18ου και 19ου αιώνα.

Υπάρχει Βυζαντινό χειρόγραφο του 16ου αιώνα με τρείς θείες λειτουργίες. Στα περιθώρια των σελίδων αυτού του χειρογράφου υπάρχουν πολλές ενθυμήσεις και σημειώσεις. Πρόκειται για καταγραφή των σημαντικότερων γεγονότων της φυλής των Θανασάτων και των οικογενειών των Σουλαίων, των Γκιώνιδων, των Θανασάτων κλπ., όπως οι γεννήσεις παιδιών, η εγκατάλειψη του Σουλίου, η εγκατάσταση των Σουλιωτών στην Κέρκυρα κ.α.

Καπετάνιος Γιάννο Σούλος (1750-1808).

 (Γράφονταν έτσι, η  προφορά όμως τότε ήταν Σούλιος, όχι Σούλος, ούτε Σούλι-ος. Αυτό είναι «λεπτό» λάμδα στην προφορά χωρίς «ι» ενδιάμεσα)

Ο πρώτος Σούλος που αναφέρεται είναι ο Καπετάνιος Γιάννο Σούλος, αρχηγός φάρας των Θανασάτων. Γεννήθηκε στο Σούλι το 1750 και πέθανε το 1808 σε ηλικία 58 χρονών στην Κέρκυρα.

  ‘’Εν ετι Κυριο (1)808 απεβιωσε εν Κορφο ο προεστός των Θανασατον Καπιτανο Γιανο Σουλο ετον πεντικονταοκτο’’

Εδώ γίνεται θύμηση ηρωισμού του “παππού Θανάση” (Θανασάτες).

‘’Κουϋτήμ γκης Θανας πρες κριετε τετημπιδιετε Τουρκους του Σουλειμαν Τσαπαρη που εκλισθοισαν εν τη μπιεσοι ντε κλϊσε Αγιου Γεοργιου εν Σούλιον Λαφτας Γιανο’’

Απόδοση:

 (Ανάμνηση παππούς Θανάσης κόβει τα κεφάλια 18 Τούρκων του Σουλεϊμάν Τσάπαρη που εκλείσθησαν εν τη πίστη της εκκλησίας Αγίου Γεωργίου εν Σούλιον. Λαφτας Γιαννο). 

Δημήτριος Γιάννου Σούλ(ι)ος (1775-1826)

Τον Αύγουστο 1775 γεννήθηκε το ο Δημήτριος πρώτο παιδί του και κληρονόμος του καπετάνιου Γιάννου Σούλου και πέθανε το 1826 σε ηλικία 51 χρονών στην έξοδο του Μεσολογγίου.

Δείγμα ολόκληρης της σελίδας, στην οποίο χρησιμοποιήθηκε το περιθώριο για να αποτελέσει σημαντικό αρχείο!

‘’Εμπαϋτε μεντ γκουστ μουαγ ελερε παρε ντιαλε Δημητριος βαρηφ Γιανο Σουλο πη ρεχατ εν ετοι 775’’

Μετάφραση:      

 (Κάνω θύμηση (Ενθύμιον), Αύγουστο μήνα γεννημένο το πρώτο παιδί Δημήτριος και κληρονόμος του καπετάνιου Γιάννου Σούλ(ι)ου αγαλιάζουμε εν έτοι 1775).

Το ποσοστό του αναλφβητισμού στον λαό της πατρίδας μας τότε είναι γνωστό ότι ήταν σχεδόν ολοκληρωτικό, πόσο μάλλον στα απόμακρα και ορεινά μέρη. Τα «λίγα γράμματα» ακόμα πιο σπάνιο. Εκτός τους λόγιους και λοιπούς μορφωμένους, οι γραμματείς είχαν και εκείνοι καλή μόρφωση και έγραφαν όλοι στην καθαρεύουσα. Βλέπουμε να χρησιμοποιείται ευρέως στην γραφή! Έγραφαν καθ΄ υπαγόρευση, επιστολές, ημερολόγια κλπ. από την ομιλουμένη που τα άκουγαν τα μετάφραζαν στο γραπτό απ΄ευθείας καθαρεύουσα. Ας μη θεωρούμε ότι οι αγράμματοι μαχητές τους υπαγόρευαν όπως είναι γραμμένα. Όσα μπορούσαν να τα μεταφράσουν στην ελληνική, γραφόντουσαν απ΄ευθείας στην καθαρεύουσα. Όσα δεν μπορούσαν, οι γραμματείς τα έγραφαν όπως τα άκουγαν. Έτσι κι εδώ, βλέπουμε καθαρεύουσα και αρβανίτικα μαζί στο ίδιο κείμενο.

‘’Ιροηκος μαχομενως επεσε εν Μεσολογγιο ο ηρος Μητζο Γιανο. Κυριε μνησθητι ιροο Μητζο 826’’  (1826)

Από το Σεπτέμβριο του 1788 ο απεσταλμένος πρόξενος της Αυτοκράτειρας Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας Λουδοβίκος ή Λουΐζης Σωτήρης καταφτάνει στο Σούλι για να πείσει τους Σουλιώτες να συμμετάσχουν στον πόλεμο εναντίον του Αλή Πασά που είχε ξεκινήσει ένα χρόνο πριν.

Στις 2 Νοέμβριου 1788 ο Γιάννο Σούλο υπογράφει ως Σουλιώτης Καπετάνιος μια επιστολή που μαζί με άλλους Σουλιώτες – Πάσχο Κύρκο, Νάσιο Κόκκαλη, Γιωργάκης Τσεκούρης – έστειλαν προς τους Συνδίκους της Πρεβέζης -Ενετικής διοίκησης-, με την οποία ζητούσαν να απελευθερώσουν τον Μπέκα και άλλους τρεις συμπατριώτες τους, που είχαν συλληφθεί εκεί. Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά των 3000 μάχιμων ανδρών.

Γιάννος Μήτσου Σούλος (1794-1855)

Ξημερώματα της 20ης Απριλίου 1794 γεννήθηκε ο γιος του Δημήτριου Σούλου και εγγονός του Γιάννου της φάρας των Θανασατών. Πέθανε σε ηλικία 59 χρονών στην Ναύπακτο.

Ο ονομαστικός κατάλογος που είχε διασωθεί και αφορά τις οικογένειες Σουλιωτών που εγκαταστάθηκαν στην Ναύπακτο, καταρτήθηκε πέντε χρόνια μετά την εγκατάστασή τους στη Ναύπακτο, στις 14-5-1834 και περιλαμβάνει λοιπά στοιχεία της οικογένειας του Γιάννου.

‘’Σουλιον 1794 Απριλιου 20ης ορες 4 του νιχτως εγενηθοι ο Γιανο Μιτζο Σουλο της φαρας τον Θανασατον γκεζόνεμ εμαδε” Απόδοση των τελευταίων: «Χαίρομαι τα μέγιστα»

Σούλι Πρίσουνε – Παργα Γενάρης (1804)

Με την εγκατάλειψη του Σουλίου (Δεκέμβριος 1803) όλες οι οικογένειες των Σούληδων ή Σουλάτων ή Σουλαίων πήγαν στην Πάργα μαζί με την φάρα του Τζαβέλα. Στο χειρόγραφο της οικογένειας, που είχε πάρει μαζί του ο Γιάννος, αναφέρεται:

«Πρίσουνε Σούλλιον, Πάργα γενάρ 804» (1804)

*(έσπασε, χάλασε  το Σούλι, Πάργα Γενάρης (1)804).  

Από την Πάργα πέρασαν στην Κέρκυρα.

Από εκεί θα προωθηθούν, μέσα στο 1804, στα Επτάνησα, όπου θα παραμείνουν για χρόνια πρόσφυγες, άλλοι στο μεροκάματο και στην φτώχια και άλλοι ως μισθοφόροι στα στρατιωτικά σώματα που συγκροτούνται εκεί πρώτα από τους Ρώσους και, μετά το 1807, από τους Γάλλους. Με το νου στραμμένο στην απέναντι ηπειρωτική χώρα θα εκφράζουν, μέσα από τα αλβανόφωνα τραγούδια τους, νοσταλγία για τον τόπο τους και ευθύνες για τους αρχηγούς τους:

(Εδώ δύο μόνο στίχοι που είναι γραμμένοι σκόρπια στο βιβλίο) από ολόκληρο το τραγούδι.

“Τι μωρέ Φοτο τζαβελλα/ σι  να μπερε με καπελα/

Ψε ου πρεμ ψε ου βράμε/ Σούλην ε σκρέτε κου ε λιάμε;/

Αλη πασάιτ για δάμε Νατ ε ντιτ ριμ ε κλάϊμε”.

Απόδοση:

” Σύ μωρέ Φώτο Τζαβέλλα / τι μας έκαμες με καπέλλα, / γιατί κοπήκαμε γιατί σκοτωθήκαμε / το Σούλι το έρημο πού τ΄αφήσαμε, ΄/ Του Αλή πασά το δώσαμε / Μέρα νύχτα καθόμαστε και κλαίμε ” ).

‘’φατυ τι μορε φωτο τζαβέλα σι να μπερε με καπελα’’

Απόδοση: «Μοίρα     Εσύ μωρέ Φωτο Τζβέλλα πώς μας έκανες με καπέλα»

‘’Φατυ ντε Κορφουζ να χόδι ζουμ ντόρ με Μοσκοβέ’’

Απόδοση:«Μοίρα στην Κέρκυρα μας έριξε δώσαμε τα χέρια με τους Ρώσσους»

Στο χειρόγραφο των Σούληδων ή Σουλάτων ή Σουλαίων.

‘’Λαμπρί (1)835 εγενηθι Νασηο Λαζαρο υιος του Γιανο Μητζο προεστός των Θανασατον’’ 

‘’Πραβυ 1860 εγενηθη ο Δημήτριος πρωτοτοκος υιος του Νασιου Λαζάρου Μήτσου’’ 

          Όσο πλησιάζουμε στα τελευταία χρόνια, ο γραφικός χαρακτήρας, η ορθογραφία και η γλώσσα έχει διαφορές, ενώ δεν υπάρχει άνεση στην ελληνική γραφή και εξαλείφεται η αρβανίτικη..                                                                                                                          

Προκύπτει αβίαστα ότι αρχηγός εποικιστικού γένους ο Σούλης από το όνομα Θανάσης=>Θανασούλης =>Σούλης. Ομοίως και Θανασούλ(ι)ος=> Σούλ(ι)ος. Μία κλάρα από την ίδια φάρα πήρε το αρχικό Θανασάτες και παρέμεινε γνωστή ως Θανασάτες.

 Σε άλλο άρθρο θα υπάρξει συνέχεια ούτως ώστε να γίνουν γνωστά πολλά ιστορικά γεγονότα από αυτή την φάρα των Σούληδων, η οποία ήταν ιδρυτική του ηρωικού αυτού χωριού που έδωσε το όνομα της στο Σούλι!

Πηγή: Πέννα

Σχετικά θέματα
Profile Picture

Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων). Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία - Πολιτισμός

Χαίρει στον τάφο ο δρ Νιχάτ Ερίμ – «ΞΥΠΝΑΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ»

Μια «έρευνα» προσβολή προς των Ελληνισμό της Κύπρου…

Δημοσιεύτηκε

1 ημέρα πριν

στις

14 Μαρτίου 2025

από τον

Γράφει η Φανούλα Αργυρού, Σημερινή

Διαβάσαμε μια πολύ ανησυχητική είδηση στην αγγλόφωνη «Cyprus Mail» της 12ης Μαρτίου 2025. Στην οποία συνοψίζονται ξαφνικά τα αποτελέσματα μιας περίεργης το ελάχιστον, «έρευνας» του Πανεπιστημίου της Κύπρου. Που ούτε λίγο ούτε πολύ αποφαίνεται (όπως προβάλει και ο τίτλος της είδησης) ότι «Οι Κύπριοι δεν είναι και τόσο Έλληνες τελικά»!

Μεγάλη σύμπτωση θα έλεγε ένας, παραμονές της περιβόητης Πενταμερούς στις 17 Μαρτίου 2025, να τίθεται σε διάλογο το πόσο «Έλληνες» είναι οι «Ελληνοκύπριοι» από την “Cyprus Mail”, με ένα χρηματοδοτούμενο project εκατομμυρίων από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Κυπριακή Κυβέρνηση!

Ακόμα πιο περίεργο το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβεβαιώνει ότι η επιχορήγηση έχει ημερομηνία ξεκινήματος την 1.10.2019 και ολοκλήρωσης την 30.9.2027. Γιατί λοιπόν, η δημοσιότητα της «έρευνας» αυτή την εβδομάδα, από τόσες άλλες πριν ή μετά;

‘CY-BIOBANK Grant agreement ID: 857122’ has a ‘Start date’ of 1 October 2019 and an ‘End date’ of 30 September 2027.

https://cordis.europa.eu/project/id/857122/results

https://www.nature.com/articles/s41598-024-78644-4

https://cyprus-mail.com/2025/03/11/cypriots-not-so-greek-after-all-new-study-shows

Είχαμε την εντύπωση ότι τέτοιου είδους «έρευνες», για τις φυλετικές (racial) και τις γενετικές καταβολές (genetic origins) ανθρώπων είχαν εγκαταλειφθεί με την ήττα του καθεστώτος του Χίτλερ στη Γερμανία.

Η «έρευνα» του Πανεπιστημίου της Κύπρου σύμφωνα με τον σύνδεσμο πιο κάτω, αναφέρεται σε πηγές χρηματοδότησής της, ως από την Κυπριακή Κυβέρνηση, από τους πολίτες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και της ΚΔ) μέσω του «EU Horizon project» και το Πανεπιστήμιο Κύπρου.

https://cordis.europa.eu/project/id/857122/results

https://biobank.cy/academic-council/

CY-Biobank

H επιχορήγηση από την ΕΕ φθάνει σχεδόν τα €15 εκ. ευρώ. ( €14.999. 976,25).

Προστίθενται και από την Κυπριακή Δημοκρατία άλλα €15 εκ. και €8 εκ. από το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Δηλαδή σύνολο €38 εκατομμύρια ευρώ για να μας πουν ότι …«Οι Κύπριοι δεν είναι τόσο Έλληνες τελικά»…

Αυτό που προβάλει αυτή η «έρευνα» ενσυνείδητα ή ασυνείδητα και συνοπτικά είναι ένα δώρο στην κατοχική Τουρκία και το σχέδιο δρα Νιχάτ Ερίμ Νοεμβρίου 1956 για επανάκτηση της Κύπρου.

(Ολόκληρη η έκθεση Ερίμ σε ελληνική μετάφραση από τον κ. Χρ. Ιακώβου βρίσκεται στα βιβλία Κώστα Ν. Χατζηκωστή «Επτά Προεδρικά Πορτραίτα» 2023 και «ΞΥΠΝΑΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ – ΚΡΙΤΕΣ σας οι ΝΕΚΡΟΙ και οι ΑΓΕΝΝΗΤΟΙ» 2025).

Η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία έκφρασης είναι σεβαστές αλλά όλα έχουν τα ηθικά όριά τους. Ειδικά σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα από μια Τουρκία που από το 1956 έχει σχέδιο για επανάκτηση της Κύπρου με χίλιους δύο τρόπους εξού και οι δύο τουρκικές εισβολές του 1974. Που περιλάμβαναν και τον σκόπιμο εποικισμό με κουβαλητούς από τα βάθη της Ανατολίας.

Ο οποίος (σκόπιμος εποικισμός βάση σχεδίου Ερίμ 1956) ξεκίνησε ευθύς μετά τις δύο εισβολές και εντατικοποιήθηκε το 1975… Μεταφέροντας καραβάνια εποίκων από τα βάθη της Ανατολίας μαζί με τους μουχτάρηδές τους, όπως αναλυτικά αναφέρουν βρετανικές εκθέσεις της Βρετ. Ύπατης Αρμοστείας στη Λευκωσία προς το Λονδίνο. Ακριβώς για να αυξήσουν τον αριθμό των Τούρκων της Κύπρου από το μειονοτικό του 18% που ήταν το 1960.

Σημειώνω εδώ, ότι ο ανώτερος αξιωματούχος στο Φόρεϊν Όφις Sir John Killick, στη συνεδρία στην Ουάσιγκτον με τον Αμερικανό Υπ. Εξωτερικών Dr. Henry Kissinger στις 27 Αυγούστου 1974, είχε αναφέρει ότι η Τουρκία θα ξεκινούσε ενίσχυση του τουρκικού πληθυσμού κουβαλώντας εποίκους από την Τουρκία.

(Ο Sir John Killick είχε ηγηθεί της ομάδας που εστάλη από τον Βρετ. Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας James Callaghan για να εξασφάλιζαν πρόσωπο με πρόσωπο την υποστήριξη του Kissinger στην ΛΥΣΗ ΤΟΥΣ, τη Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία όπως ήθελαν οι Τούρκοι, που είχαν ήδη αποφασίσει στο Φόρεϊν Όφις στις 16.8.1974).

(Βιβλίο Φ.Α. «Διζωνική vs Δημοκρατία – 1955-2019»).

Γι’ αυτό τέτοιες έρευνες επηρεάζουν προς τον διαχωρισμό, την πόλωση και τις άμεσες αλλά και έμμεσες διακρίσεις που είναι ικανές να προκύψουν τονίζοντας εθνικές διαφορές. (Κοιτάξτε τι συμβαίνει στο Ηνωμένο Βασίλειο).

Εκείνο που το Πανεπιστήμιο Κύπρου όφειλε και οφείλει είναι να διεξάγει έρευνες, με τις χορηγίες ή μη της ΕΕ, για να καταγράψει τον σκόπιμο εποικισμό και την έκτασή του πάνω στις κλεμμένες περιουσίες των Ελλήνων (όχι τον Ελληνόφωνων) της Κύπρου. Να ενισχύσει τα όσα καταγράφονται στις ετήσιες εκθέσεις του Αμερικανικού Στέιτ Ντιπάρτμεντ για το δουλεμπόριο που διεξάγεται εκεί, την πορνεία, την εκμετάλλευση και κακομεταχείριση γυναικών και παιδιών και πάσης φύσεως διαφθορά, καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διεθνών συμβάσεων…

Τελικά, το τελευταίο βιβλίο του κ. Κώστα Ν. Χατζηκωστή του συγκροτήματος ΔΙΑΣ, « ΞΥΠΝΑΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ» δεν μπορούσε να εκδοθεί σε καλύτερο χρόνο…

Ερευνήτρια/δημοσιογράφος

Υ.Γ.: Ήδη βρήκαμε τρεις αναρτήσεις που άρχισαν να κεφαλαιοποιούν την «έρευνα» αυτή εις βάρος των ελληνικών μας συμφερόντων στην Κύπρο και της καταγωγής μας. Η πρώτη μάλιστα είναι τουρκική με έδρα το Λονδίνο, η οποία ανοικτά υποστηρίζει τον διαχωρισμό και το παράνομο καθεστώς στα κατεχόμενα.

Η τουρκική ιστοσελίδα www.tcexist.com φέρει τον χαρακτηριστικό τίτλο «Cyprus’s Genetic Truth: Debunking the Myth of Greek Cypriot DNA» με την πρώτη παράγραφο:

«A recent genetic study published in Cyprus Mail has unveiled that Cypriot men possess, only 10% and rarely at most, 30% Greek ancestry, debunking the long-held belief that Cyprus is an inherently Greek island.»

https://www.tcexist.com/tce-articles/cypruss-genetic-truth-debunking-the-myth-of-greek-cypriot-dna

«Cypriot DNA Study Reveals Limited Greek Ancestry, Diverse Origins»

https://greekcitytimes.com/2025/03/12/cypriot-dna-study-reveals-limited-greek-ancestry-diverse-origins/

«Most Cypriots Don’t Have Greek Descent – Nor Turkish – Study Finds»

https://www.thenationalherald.com/most-cypriots-dont-have-greek-descent-nor-turkish-study-finds/

Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ – Ανάρτηση του Βρετανικού Υπουργείου Άμυνας σε ιστοσελίδα των βρετανικών βάσεων για δεκαετίες και που μεταφέρθηκε στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο.

 

14.3. ΦΑΝΟΥΛΑ 2.png

Few countries can trace the course of their history over 10,000 years, but in approximately 8,000 BC the island of Cyprus was already inhabited and going through its Neolithic Age. Of all the momentous events that were to sweep the country through the next few thousand years, one of the most crucial was the discovery of copper – or Kuprum in Latin – the mineral which took its name from “Kypros”, the Greek name of Cyprus, and generated untold wealth.

The island’s strategic position, its copper deposits and its timber attracted the first Greeks who came to the island over 3,000 years ago at the end of the Trojan wars. They settled down, bringing in with them and establishing the Greek identity.

Over the centuries Cyprus came under the sway of various rulers including the Egyptians. Assyrians, Persians, the successors to Alexander the Great and the Romans, before Cyprus became part of the Byzantine Empire. Later came the Crusaders, the Frankish Lusignans and Venetians, Ottomans and British.

Cyprus gained its independence in 1960, for the first time in 3,500 years, but the Greek identity of language and culture has been retained.

http://webarchive.nationalarchives.gov.uk/+/http:/www.mod.uk:80/DefenceInternet/DefenceFor/ServiceCommunity/ACyprusPosting/Background/

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία - Πολιτισμός

Ο Γολγοθάς του Ευαγόρα Παλληκαρίδη! Τα βασανιστήρια, οι τελευταίες του ώρες

Έσερναν κυριολεκτικά ένα δεκαοκτάχρονο παιδί, ανδρείο και πρόωρα ώριμο από στρατόπεδο σε στρατόπεδο και από θάλαμο βασανισμού σε λοιπά παραπήγματα κολαστήρια.

Δημοσιεύτηκε

1 ημέρα πριν

στις

14 Μαρτίου 2025

από τον

Γράφει ο Γιάννης Πεγειώτης

Ας ιχνογραφήσομε τον Γολγοθά του Ευαγόρα από το βράδυ της συλλήψεώς του μέχρι την προσαγωγή του στο δικαστήριο. Μια απίστευτης σκληρότητας διαδικασία «ανακρίσεων» που είχε μεγάλη διάρκεια και πολυάριθμους σταθμούς.

Έσερναν κυριολεκτικά ένα δεκαοκτάχρονο παιδί, ανδρείο και πρόωρα ώριμο από στρατόπεδο σε στρατόπεδο και από θάλαμο βασανισμού σε λοιπά παραπήγματα κολαστήρια.

Μέχρι να φτάσει στην Ομορφίτα και στους επαγγελματίες βασανιστές είχε υποστεί τα πάνδεινα χωρίς να λυγίσει.

Στην Ομορφίτα τον μεγάλο αστυνομικό σταθμό, το κεντρικό κέντρο βασανιστηρίων και ανακρίσεων που λειτούργησε με ειδικά καταρτισμένους ανακριτές και βασανιστές. Εκεί έφτασε ο Ευαγόρας με τσακισμένα τα μάτια και κακοποιημένη τη σπονδυλική στήλη, όπου έδωσε μαθήματα ήθους και αντοχής.

Αφού βασανίστηκε με ακρότητα με τους ηλεκτρικούς δυνατούς λαμπτήρες προσώπου, στην απάνθρωπη ακολουθία των πέντε τεχνικών βασανισμού τους οποίους έφεραν οι ανακριτές από την Κένυα για να την «εξελίξουν» στα σώματα των παιδιών και των νέων μας, ο Ευαγόρας άντεξε και τη γεμάτη σωματικούς πόνους μοναξιά κατά τον εγκλεισμό στο δωμάτιο «ανάρρωσης», σκοτεινή επούλωση πληγών για περίπου επτά μερόνυχτα.

Αυτή ήταν η τακτική των πεπολιτισμένων…

Ένας μήνας απάνθρωπων βασανισμών μπορεί και περισσότερο. Ίσως, σχεδόν, δυο μήνες. Δεν ερευνήθηκε σε βάθος για να προβληθεί το μεγαλείο του ποιητή, του δισκοβόλου, του επαναστάτη, του συνειδητά ανυπότακτου στην αποικιοκρατία, του αντάρτη δασών. Του Έλληνα νησιώτη ακόλουθου του Διονυσίου Σολωμού. Του Ορθόδοξου Χριστιανού που ‘χε στο σακάκι του μια εικόνα του Χριστού και μια μικρή Καινή Διαθήκη.

Μετά από όλους τους βασανισμούς είχε το κουράγιο να σταθεί στο δικαστήριο των Βρετανών και να εξηγηθεί ωσάν Μακρυγιάννης, ωσάν Διονύσης Καρδιανός.

Ως Έλληνας Κύπριος που ηγάπα και ποθούσε την Ελευθερίαν έπραξε ως αντάρτης.

Δεν τους άφησε να δώσουν τας δικαστικάς τους παραστάσεις. Μετά από όλη αυτή τη σταύρωση είχε το κουράγιο να τραγουδά και να ψέλνει τις τελευταίες οκτώ ώρες του βίου του μέχρι να τον κοινωνήσει ο παπα-Αντώνης, να πει τους τελευταίους του πόνους και να κρατήσει τον σταυρό του στο στήθος του.

Ο Ευαγόρας ο εσταυρωμένος
ο της αγάπης και του αγνού έρωτος
ρωμαλέος έφηβος
περπάτησε μετά την εντεκάτην νυχτερινή
στο ικρίωμα χωρίς να δειλιάσει μπρος στους
δήμιους
με τον Διονύσιο Σολωμό σύντροφο τραγουδώντας
με την ευχή να είναι ο τελευταίος της αγχόνης.
Ευαγόρα…
Μεσάνυχτα και λιγοστοί μείναμε
Να δανειστούμε λίγη απ’ την καρδιά σου,
το πύρωμα εννοώ,
το Φως σου,
για τους δύσκολους χειμώνες.

Α ρε αδέρφι μας λεβέντικο.
Επλούμισές μας
ΑΓΑΠΗΝ, ΕΡΩΤΑΝ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ…

 

Υστερόγραφο θείου φωτός
Οι τελευταίες ώρες του Ευαγόρα διά χειρός Τεύκρου Λοΐζου
Κατά τα τελευταία έτη προνοία Κυρίου ο αγωνιστής Τεύκρος Λοΐζου που όντας κατάδικος στις Κεντρικές Φύλακες κοντά στο κελλί του μελλοθάνατου Ευαγόρα Παλληκαρίδη, κατέγραψε τις τελευταίες ώρες του ήρωα, όπως τις άκουσε και τις έζησε εκείνη την λαμπρή μέρα της θυσίας.

«Η οπτική μου επαφή περιοριζόταν μόνο στο παράθυρο του δωματίου της αγχόνης και καθόλου στο εσωτερικό. Άκουγα όμως τα πάντα καθαρότατα, μιας και απείχε μόνο μερικά μέτρα.

Γύρω στις τρεις το απόγευμα της ίδιας ημέρας, ενώ ήμουν κρεμασμένος απ’ τα σίδερα του παραθύρου κατοπτεύοντας εναγωνίως, άκουσα ένα δυνατό υπόκωφο γδούπο.

Τουκ! Πάγωσα! Σε μερικά λεπτά επαναλήφθηκε ο ίδιος γδούπος άλλες δυο φορές. Τουκ!
Τουκ! Ο θόρυβος από την πόρτα της καταπακτής ήταν καθαρός.

Έβαλα μια φωνή: ‘Δοκιμάζουν την αγχόνη’.

Ακολούθησαν ψίθυροι κι απόλυτη σιωπή. Αμέσως μετά τον τρίτο γδούπο ακούστηκε απόκοσμη, αγγελική λες, η φωνή του Παλληκαρίδη να ψάλλει: ‘Τον Νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω ίνα εισέλθω εν αυτώ. Λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, φωτοδότα και σώσον με…’. Ακολούθησε το ‘Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια…’, μετά, το ‘Μαύρ’ είν’ η νύκτα στα βουνά…’.

Τους θρησκευτικούς ύμνους διαδέχονταν πατριωτικά τραγούδια. Δε σταματούσε ούτε στιγμή. Για οχτώ ολόκληρες ώρες έψελνε και τραγουδούσε. Σταμάτησε γύρω στις έντεκα και μισή το βράδυ. Ακούστηκαν βαριά βήματα, αγγλικές ομιλίες, σύρτες στις πόρτες, ενώ φώτα άναβαν κι έσβηναν.

Έβαλα ξανά τη φωνή: ‘Παίρνουν τον στην κρεμάλα’!

Επικράτησε μια απέραντη βουβαμάρα. Άκρα σιωπή στης φυλακής τους τοίχους. Αγγελική ακούστηκε ξανά η φωνή του να ψάλλει τον εθνικό μας ύμνο. ‘Σε γνωρίζω από την κόψην του σπαθιού την τρομερήν… και σαν πρώτα αντρειω…’.

Κόπηκε η λέξη στη μέση από τον ήχο της καταπακτής κι έμεινε να αιωρείται, όπως ακριβώς και το αιωρούμενο σώμα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη…

‘Ετέλειωσεν’, ακούστηκε η φωνή μου δυνατή όσο ποτές άλλοτε.

Δεν ήταν φωνή, ήταν κραυγή, ήταν ουρλιαχτό.

Αυτό που ακολούθησε ήταν πράγματι εξέγερση. Φωνές, σπασίματα, φωτιές, κραυγές.

Θέλω να σταματήσω εδώ. Είπα πολύ περισσότερα απ’ όσα σκόπευα να πω».

Αυτή η μαρτυρία φωτίζει πιότερο το μεγαλείο του Παλληκαρίδη και το πώς βίωσε τη θεία Χάρη αφού κοινώνησε λίγες ώρες προ του απαγχονισμού.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία - Πολιτισμός

Ο εθνομάρτυρας Ευαγόρας Παλληκαρίδης

Ήταν ένας άγγελος της Ελλάδος, που πλέον κατέχει επίζηλη θέση, στο περίσεπτο αέτωμα των μαρτύρων του έθνους.

Δημοσιεύτηκε

1 ημέρα πριν

στις

14 Μαρτίου 2025

από τον

Πρότυπο εθνικής αξιοπρέπειας, ηθικής ευαισθησίας, δημοκρατικού ήθους και απαρασάλευτης πίστης στην ελευθερία, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης κατέχει περίσεπτη θέση στο αέτωμα των μαρτύρων του κυπριακού ελληνισμού. Αγωνίστηκε με πάθος και αμείωτη ένταση για την ανεξαρτησία της Κύπρου, ενάντια στην αγγλική αποικιοκρατία και την τουρκική επιβουλή και απαγχονίστηκε τον Μάρτιο του 1957, ποτίζοντας με το αθώο αίμα του, το δένδρο της κυπριακής ελευθερίας. Και σήμερα που η μαρτυρική νήσος της Κύπρου βάλλεται αλύπητα – και στο όνομά της ολάκερος ο ελληνισμός – απο τις ύαινες του διεθνούς τοκογλυφικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, η αναρρίπιση της ιερής μνήμης μαρτύρων του ηθικού αναστήματος Παλληκαρίδη, είναι περισσότερο απο ποτέ επιβεβλημένη. Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης είδε το φως της ζωής, στην Τσάδα της Πάφου στις 28 Φεβρουαρίου του 1938, αποτελώντας το τέταρτο παιδί της οικογένειας του Μιλτιάδη Παλληκαρίδη. Με έντονο το άνοιγμα της ηθικής ευαισθησίας του, στους διαρκείς αγώνες και τις προπαρασκευαστικές ζυμώσεις για την ανεξαρτησία της Κύπρου. Τα χρόνια της νιότης του συνέπεσαν με την αγγλική κυριαρχία στην Μεγαλόνησο και με την προσπάθεια αποτροπής κάθε κίνησης πρός την πολιτική της αυτονομία. Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης εμποστισμένος απο μικρός στα ιερά νάματα του πατριωτισμού και στην ιδέα της ηθικής και εθνικής ακεραίωσης των απανταχού αλύτρωτων ελλήνων, ευαισθητοποιήθηκε αμέσως στο εθνικό κέλευσμα της ανεξαρτησίας της Κύπρου. Ήδη ως άριστος μαθητής στις τάξεις του δημοτικού σχολείου, επιδεικνύει ξεχωριστή ωριμότητα για την ηλικία του στα εθνικά θέματα. Πρόσφορο έδαφος θα βρεί ο νεαρός Ευαγόρας για να εκδηλώσει τον πατριωτισμό του, στο μεγαλοπρεπές γεγονός της επικείμενης στέψης της βασίλισσας Ελισσάβετ, που αναμένεται να εορτασθεί με κάθε επισημότητα στις αποικίες. Η στέψη της βασίλισσας θα υλοποιούνταν στις 2 Ιουνίου.Και ήδη απο τις 2 Απριλίου,ο μικρός Ευαγόρας πρωταγωνιστούσε σε εκδηλώσεις εναντίον των Άγγλων. Στα πλαίσια του εορτασμού της στέψης, πολλά δημόσια κτίρια είχαν σημαιοστολισθεί με την αγγλική σημαία.

Είχε αναρτηθεί λοιπόν στην Πάφο στο «Ιακώβειο» Γυμναστήριο, η σημαία των Βρετανών. Ο Ευαγόρας μαζί με συμμαθητές του, αλλά και με φοιτητές απο το Λιασίδειο Κολέγιο, οργανώνουν αντιβρετανική διαδήλωση, με αίτημα την υποστολή της σημαίας των Άγγλων, αλλά και την εκκένωση του γηπέδου απο τους αστυνομικούς και τους στρατιώτες. Και σε μια έξαρση του πατριωτισμού του αναρριχήθηκε στον ιστό, υπέστειλε και έσκισε την αγγλική σημαία. Οπότε και σηματοδότησε την γενίκευση των κινητοποιήσεων. Οι νεολαίαοι ενθαρρυμένοι απο την στάση του Ευαγόρα συγκρούστηκαν με την αστυνομία, που ενισχύθηκε απο τους Τούρκους. Ωστόσο με σύνεση προκειμένου να αποτραπούν αιματηρά επεισόδια, ο διοικητής έδωσε εντολή να αποσυρθούν οι αστυνόμοι. Η στέψη της βασίλισσας επουδενί λόγω δεν έπρεπε να αμαυρωθεί απο τις αιματηρές συγκρούσεις. Όμως με την ενεργό αντίσταση των μαθητών και των φοιτητών, τελικά η εορτή της στέψης στην Πάφο ματαιώθηκε, συνιστώντας το μοναδικό μέρος που δεν συμμετείχε εορταστικά στο γεγονός. Για την υποστολή της σημαίας ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης συνελήφθη, αλλά ένεκα του νεαρού της ηλικίας του αφέθηκε ελεύθερος. Το επεισόδιο αυτό δρομολόγησε την ενεργή ανάμειξη πλέον του νεαρού Ευαγόρα, στο πατριωτικό κίνημα των Κυπρίων αγωνιστών. Έτσι μόλις 17 ετών αφήνει το σχολείο του και στρατεύεται στις αντάρτικες ομάδες της ΕΟΚΑ. Τον Νοέμβριο του 1955 στα πλαίσια των διαδηλώσεων που οργάνωσε η ΑΝΕ (Άλκιμος Νεολαία της ΕΟΚΑ), οι μαθητές συγκεντρώθηκαν για να καταγγείλουν τον αυταρχισμό της Βρετανικής αποικιοκρατίας. Ο στρατός και η αστυνομία είχαν εντολή να πυροβολήσουν τυφλά τους διαδηλωτές. Έγιναν συλλήψεις και απο τους πρώτους συλληφθέντες ο Ευαγόρας, κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε σε παράνομη κινητοποίηση. Ο νεαρός αγωνιστής αποποιήθηκε την κατηγορία και το δικαστήριο ανεβλήθη για τον Δεκέμβριο. Όμως είχε ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για τον νεαρό Κύπριο αγωνιστή. Προτού ξεκινήσει η δίκη του απο μια εσωτερική παρόρμηση, αισθάνθηκε την ανάγκη διαβλέποντας το επερχόμενο τέλος, να χαιρετήσει τους συμμαθητές του. Επεσκέφθη έτσι το σχολείο του χωρίς να γίνει αντιληπτός και άφησε στην έδρα ένα σημείωμά του.

Διάχυτο απο συγκίνηση, αλλά και απο το στοιχείο της τραγικότητας αφού προαισθαντόνταν το τέλος του, το σημειωμα έγραφε :

«Παλιοί συμμαθηταί, Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μην τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του. Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.

Θα πάρω μιαν ανηφορά θα πάρω μονοπάτια
να βρώ τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μεσ΄τα λαγκάδια πέρα και τις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι , βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι
Τη λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφορά θα πάρω μονοπάτια
να βρώ τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ΄ανεβώ, θα μπω σ΄ ένα παλάτι,
Το ξέρω θαν΄απάτη, δεν θαν αληθινό.
Μες΄το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω το θρόνο,
Βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.
Γειά σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι όποιος θελήσει για να βρεί ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο, ας πάρει
μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρεί τα σκαλοπάτια που παν στη λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρεί και εμένα. Αν ζώ, θα μ΄βρει εκεί.

Στίχοι έμπλεοι απο την ανένδοτη αγωνιστικότητα του νεαρού μαχητή, που ανεδείκνυαν μαζί με τον φλογερό πατριωτισμό του και το έξοχο λυρικό κύτταρο της ψυχής του. Δοθέντος ότι ο νεαρός Ευαγόρας, πέραν της αριστείας του στο σχολείο, διακρίνονταν για τον επίζηλο λυρικό του οίστρο. Και οι δάσκαλοί του και οι συμμαθητές του, αναγνώριζαν στο πρόσωπό του, παρά την νεαρή ηλικία του ένα ώριμο και ξεχωριστό ποιητικό ταλέντο. Και τις λίγες ώρες της ηθικής του ξαποστασιάς ο νεαρός αγωνιστής, παράλληλα με την μελέτη πατριωτικών βιβλίων, τις αφιέρωνε για να καταστρώσει, τούς εκπληκτικούς του στίχους, που μαρτυρούσαν μια σπάνια και ελπιδοφόρα λυρική συνείδηση. Τα λίγα ποιήματά του που έχουν διασωθεί, επιβεβαιώνουν, ότι αν δεν είχε φύγει τόσο πρόωρα και άδικα απο την ζωή, θα εξελίσσονταν σε έναν σπουδαίας αισθητικής αξίας ποιητή. Οι στίχοι του Ευαγόρα, είχαν παράλληλα με την αισθητική τους επιμέλεια και ένα ασύγγνωστο ηθικό βάθος, που τεκμηριώνει την προηγμένη για την ηλικία του πνευματική ωριμότητα. Φεύ έφυγε νέος, θυσιαζόμενος στον βωμό της ελευθερίας, της Κυπριακής πατρίδας.

Το τέλος θα έλθει πάραυτα μετά απο μια άλλη σύλληψη στην πυρά πάντα του αγώνα ανεξαρτησίας των μαρτυρικών Κυπρίων αδελφών μας. Στις 18 Δεκεμβρίου του 1956 ο νεαρός Ευαγόρας, απο κοινού με άλλους 2 συντρόφους του μετέφεραν όπλα απο την Λυσό. Ατυχώς όμως έπεσαν πανω σε αγγλική περίπολο. Οι άλλοι δυο σύντροφοι του Ευαγόρα κατόρθωσαν να διαφύγουν, αλλά αυτός συνελήφθη. Έφερε μαζί του ένα οπλοπολυβόλο Μπρέν, που όμως γρασαρισμένο καθώς ήταν, δεν μπορούσε να χρησιομοποιηθεί άμεσα. Όμως στην κατοχή του βρέθηκαν και 3 γεμιστήρες, που τεκμηρίωναν κατά τους Άγγλους την ενοχή του. Η καγηγορία του ήταν σαφής, κατοχή και διακίνησε οπλισμού, με σκοπό ανατρεπικές ενέργειες. Τον μετήγαν στην Λευκωσία και η δίκη του προσδιορίστηκε για τις 25 Φεβρουαρίου. Παρότι οι συνήγοροι του νεαρού Ευαγόρα κατέβαλαν προσπάθεια να τον πείσουν να ομολογήσει και να ελαφρύνει έτσι τη θέση του, ο Παλληκαρίδης σαν γνήσιος πατριώτης, ήταν ακλόνητος στις αντιαποικιοκρατικές θέσεις του. Είχε επίγνωση όι βάδιζε πρός το θάνατο και μάλιστα με το μαρτύριο του απαγχονισμού, αλλά έμεινε ανένδοτος στη σαφή και ωμή παραδοχή της κατηγορίας του. Περιορίστηκε στη λιτή, αλλά τόσο μεστή σε σπάνιο για την ηλικία του πατριωτικό ήθος δήλωση : «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε.Ότι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος, όστις ζητεί την ελευθερίαν του.Τίποτα άλλο». Ο διαφαινόμενος απαγχονισμός του Ευαγόρα κινητοποίησε την μαθητιώσα και φοιτητιώσα νεολαία. Αμέσως μετά την καταδίκη του όλοι οι μαθητές του Γυμνασίου Πάφου, αποσύρθηκαν απο τα μαθήματά τους, με αίτημα την απονομή χάριτος στον νεαρό Ευαγόρα. Απέστειλαν μάλιστα και τηλεγράφημα στον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών Χάρντινγκ ζητώντας σθεναρά την χάρη. Απο την στιγμή εκείνη σύσσωμος ο κυπριακός ελληνισμός, επιφανείς προσωπικότητες απο την Ελλάδα και την Ευρώπη, θρησκευτικοί ηγέτες, αλλά και άνθρωποι των γραμμάτων και του πολιτισμού απο όλον τον κόσμο, ένωσαν δυναμικά την φωνή τους πρός την αγγλική κυβέρνηση και διπλωματία για απονομή χάριτος, στον μαρτυρικό νεαρό Κύπριο αγωνιστή. Στην Αθήνα η «Κυπριακή αδελφότητα Αθηνών» απευθύνει θερμή πράκληση στον βασιλέα Παύλο, να παρέμβει και να αποτρέψει τον απαγχονισμό. Σύσσωμο το Ελληνικό Κοινοβούλιο αποστέλλει τηλεγραφήματα στην Βουλή των Κοινοτήτων και τα Ηνωμένα Έθνη, ζητώντας χάρη. Στον μεγάλο αγώνα αποτροπής της εκτέλεσης της ποινής, ενώνονται ακόμα ο αρχιεπίσκοπος Δωρόθεος, ο Δήμαρχος Λευκωσίας Δέρδης, ο χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος Γεννάδιος, ο αρχιεπίσκοπος Νοτίου Αφρικής Νικόδημος, συντεχνίες απο την Αγγλία, 40 Άγγλοι βουλευτές του εργατικού κόμματος, ο αμερικανός γερουσιαστής Fulton, πλήθος διανοουμένων απο όλο τον κόσμο, μα και απλοί πολίτες που αισθάνονται ντροπή και απέχθεια για την αντιανθρώπινη πάνω απο όλα επικείμενη εκτέλεση του νεαρού κυπρίου αγωνιστή. Εις μάτην όμως διότι τόσο ο υπουργός Εξωτερικών Χάρντινγκ, όσο και η αγγλική διπλωματία ευρύτερα, είναι αμετάπειστοι στον ειδεχθή απαγχονισμό του τραγικού Ευαγόρα. Συγκλονισμένη η παγκόσμια κοινότητα παρακολουθεί τις εξελίξεις, προσμένοντας το θαύμα της αποτροπής της ποινής.

Ο Κύπριος όμως νεομάρτυρας έχει επίγνωση του μαρτυρικού του τέλους. Με την ηθική λεβεντιά και την ψυχική μεγαλωσύνη, που διέκρινε αείποτε όλους τους ήρωες της ελληνικής ελευθερίας, περιμένει καρτερικά τον απαγχονισμό του, υπακούοντας στο υπέρτατο χρέος για την πατρίδα. Με στωϊκότητα και καρτερία δέχεται την τραγική μοίρα του έλληνα μάρτυρα. Επιδεικνύοντας στωϊκισμό, περιορίζεται σε ένα απέριττο γράμμα, μέσα στο οποίο αποτυπώνει την θέρμη και την ηθική ζέση της αθάνατης ελληνικής ψυχής. Γράφει συγκινητικά :

«Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου.Ίσως αυτό νάναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει.Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα.Μη ρωτάτε γιατί».

Με τον μαρτυρικό του απαγχονισμό, ο λαμπρός νέος Ευαγόρας Παλληκαρίδης, πότισε το δένδρο της Κυπριακής ελευθερίας και αποτύπωσε ανεξάλειπτα το στίγμα του, στον μακρύ αγώνα για την πολιτική ανεξαρτησία του Κυπριακού ελληνισμού. Ήταν ένας άγγελος της Ελλάδος, που πλέον κατέχει επίζηλη θέση, στο περίσεπτο αέτωμα των μαρτύρων του έθνους.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Διεθνή38 λεπτά πριν

Σχέδια για την ασφάλεια της Ουκρανίας από τη “συμμαχία των προθύμων”

«Θα ενισχύσουμε την άμυνα και τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας και θα είμαστε έτοιμοι να αναπτυχθούμε ως συμμαχία των προθύμων,...
Οικονομία1 ώρα πριν

Πότε θα μπορούσε η αιμορραγία στις αγορές να αναγκάσει τον Τραμπ σε οπισθοχώρηση στον εμπορικό του πόλεμο

Ο Αμερικανός πρόεδρος έχει ανακοινώσει μια σειρά δασμών για τις εισαγωγές προϊόντων από πολλές χώρες, ξεκινώντας ένα εμπορικό πόλεμο που...
Διεθνή2 ώρες πριν

Χριστιανοί λένε απεγνωσμένα στον Τραμπ “κάνε κάτι”

Ελληνόφωνο δελτίο ειδήσεων με την υποστήριξη της Δημόσιας Ραδιοφωνίας της Αρμενίας
Διεθνή2 ώρες πριν

Το Κουρσκ αποδεικνύεται μεγάλο στοίχημα των Ουκρανών που αποδείχθηκε επώδυνο λάθος! Οι Ρώσοι ανακατέλαβαν άλλους δύο οικισμούς – Ο Ζελένσκι λέει ότι η μάχη του Κιέβου συνεχίζεται

Τις τελευταίες μέρες οι ρωσικές δυνάμεις ανακαταναλαμβάνουν πολλές περιοχές τον έλεγχο των οποίων είχαν μέχρι τώρα οι δυνάμεις του Κιέβου,...
Διεθνή3 ώρες πριν

Συνέντευξη Μέρκελ στη Berliner Zeitung! Όταν έρχεται η ώρα της διπλωματίας δεν μπορεί να αποφασίζει μόνος του ο Ζελένσκι

Μιλά για τα ειδικά κονδύλια για την Αμυνα του Μερτς, το επεισόδιο στην Ουάσιγκτον και τη διαφορά μεταξύ όσων καταλαβαίνουν...

Δημοφιλή