Στις πρώτες συναντήσεις της με τους δύο ηγέτες η Ολγκιν πήγε για να γνωριστούν, να τους ακούσει τι έχουν να της πουν σε σχέση με το Κυπριακό αλλά και η ίδια από πλευράς της να τους αφήσει να αντιληφθούν ότι μπήκε στην όλη προσπάθεια έχοντας μια συγκεκριμένη στόχευση και με στόχο να βγάλει κάποιο αποτέλεσμα. Έδειξε να ξέρει ποιες είναι οι σημερινές πραγματικότητες και κυρίως το πόσο δύσκολο θα είναι το παιχνίδι που θα χρειαστεί να παίξει προκειμένου να πετύχει άρση του αδιεξόδου. Και μέσα από τις δύο συναντήσεις της πρώτα με Χριστοδουλίδη και εν συνεχεία με Τατάρ είδε ξεκάθαρα που στέκουν τα πράγματα.
Η Μαρία Άνχελα Ολγκίν Κουεγιάρ στις δημόσιες δηλώσεις φρόντισε θα βάλει το πλαίσιο της πρώτης της αποστολής στο νησί: «Οι ηγέτες πρέπει να αναζητήσουν ένα κοινό έδαφος». Και η πρόθεση των Ηνωμένων Εθνών είναι να βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση. Όσο για την ίδια είπε πως αυ8τό που θα κάνει είναι να ακούσει τους ανθρώπους, την κοινωνία των πολιτών, της ανάγκες του λαού, το τι θέλει». Μεταφέροντας δε τη δική της εμπειρία από την ειρηνευτική διαδικασία στην Κολομβία υπέδειξε πως «το πιο σημαντικό είναι να ακούς» όχι μόνο τους ηγέτες αλλά και το λαό και την κοινωνία των πολιτών.
Πέραν όμως από τα μηνύματα με αποδέκτες και στις δύο πλευρές του συρματοπλέγματος η Ολγκίν φρόντισε να κρατήσει χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών. Είπε ότι θα προσπαθήσει να δώσει εκ νέου ώθηση στη διαδικασία και να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Ξεκαθάρισε επίσης ότι δεν θέλει εγκλωβιστεί μέσα σε δηλώσεις, τονίζοντας πως όσα λιγότερα λέει τόσο περισσότερο μπορεί να εργαστεί.
Σήμερα προγραμματίζει να συναντηθεί μεταξύ άλλων και με τους δύο διαπραγματευτές με τους οποίους θα εργαστεί ένας εκ των συνεργατών της που θα μείνει στο νησί σε μόνιμη βάση και θα συνομιλεί με τις δύο πλευρές. Ο πρώτος κύκλος επαφών της Ολγκίν θα ολοκληρωθεί με τις επισκέψεις που θα πραγματοποιήσει σε Αθήνα, Λονδίνο, Άγκυρα και Βρυξέλλες.
Εάν θα έχει και μια δεύτερη συνάντηση με τους δύο ηγέτες προς το τέλος της εβδομάδας πριν αναχωρήσει από το νησί αυτό δεν αποκλείεται, αλλά θα εξαρτηθεί από την πορεία των άλλων συναντήσεων. Το σίγουρο είναι πως μια κοινή συνάντηση της με τους δύο ηγέτες είναι εκτός ατζέντας και γι’ αυτό φρόντισε και πάλι ο Ερσίν Τατάρ. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης εμφανίστηκε έτοιμος να πάει σε μια τέτοια συνάντηση, όχι όμως ο Ερσίν Τατάρ ο οποίος στις δηλώσεις του ξεκαθάρισε πως εάν αποδεχόταν μια τριμερή συνάντηση θα δημιουργούσε την εντύπωση ότι παρακάθεται στο ίδιο τραπέζι με τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη και ότι οι συνομιλίες συνεχίζονται από το σημείο που είχαν διακοπεί στο Κραν Μοντάνα. «Μια εντύπωση την οποία συνεχώς προσπαθεί να δημιουργήσει ο κ. Χριστοδουλίδης. Εγώ είπα ότι αυτή είναι μια συνάντηση στην οποία δεν μπορώ να παραστώ», επεσήμανε.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης, δήλωσε πως εάν υπάρχει ανάλογη βούληση και στην τουρκοκυπριακή πλευρά, όπως υπάρχει στην ελληνοκυπριακή τότε η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων μπορεί να επανέλθει πολύ σύντομα. Στις δηλώσεις του ο Εκπρόσωπος ανέφερε ότι «κατά τη συνάντηση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επανέλαβε για ακόμη μια φορά την ετοιμότητα μας για επανέναρξη των συνομιλιών από το σημείο που έχουν διακοπεί, σύμφωνα και με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, στη βάση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας». Πρόσθεσε ακόμα πως «έχουμε επαναλάβει την προσήλωση μας να προσέλθουμε σε αυτή τη νέα περίοδο που ανοίγεται μπροστά μας με τον διορισμό της προσωπικής απεσταλμένης, με ειλικρινή πολιτική βούληση, να συνεχίσουμε να συμβάλλουμε ωφέλιμα, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για επανέναρξη των συνομιλιών».
Ως προς το ενδεχόμενο να τεθεί κάποιο χρονοδιάγραμμα προκειμένου να ξεκαθαρίσει εάν έχει μέλλον αυτή η προσπάθεια ο Κ. Λετυμπιώτης είπε ότι «δεν υπάρχει κάποιο χρονοδιάγραμμα, δεν υπάρχει κάποιο χρονικό περιθώριο. Βεβαίως εμείς θεωρούμε ότι αν υπάρχει η ίδια πολιτική βούληση και από την άλλη πλευρά, η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων μπορεί να επέλθει πολύ σύντομα». Τέλος ανέφερε ότι ο ίδιος διορισμός της ως προσωπικής απεσταλμένης αποτελεί ένα μήνυμα του Γενικού Γραμματέα.
Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό.
Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων).
Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας).
Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.
Ποιος θα σηκώσει πρώτος το τηλέφωνο; Ο «σιωπηλός Κινέζος» ή ο «απρόβλεπτος» Αμερικανός, διερωτάται η γαλλική Le Monde.
«Ο Σι Τζινπίνγκ, ο μαρξιστής-λενινιστής ιδεολόγος, πεπεισμένος για την ανωτερότητα του κινεζικού τύπου σοσιαλισμού και την αναγκαιότητα της χώρας του για παγκόσμια επικράτηση; Ή ο Ντόναλντ Τραμπ, μια αυτοαποκαλούμενη πολιτική ιδιοφυΐα, μεθυσμένος από μια εξουσία που, σύμφωνα με τις διαθέσεις του, του επιτρέπει να παίζει με την παγκόσμια οικονομία σαν να του ανήκει;»
«Περιμένουμε ένα τηλεφώνημα από το Πεκίνο », είπε ο πρόεδρος Τραμπ, μετά την επιβολή των δασμών στην Κίνα, ύψους 245%.
Αλλά με τον κινέζο πρόεδρο Σι, ο Τραμπ φαίνεται να προσκρούει στο… Σινικό Τείχος. Δεν υπάρχει θέμα υποχώρησης της Κίνας στις ΗΠΑ, λένε βετεράνοι Ευρωπαίοι διπλωμάτες, που έχουν υπηρετήσει στο παρελθόν στο Πεκίνο.
«Γιατί όσο και αν τονίζει ο Αμερικανός πρόεδρος πώς θέλει διαπραγματεύσεις με το Πεκίνο, οι Κινέζοι θεωρούν πώς για την ομάδα Τραμπ το θέμα δεν είναι μόνο οι πέρα δασμοί. Αυτό που διακυβεύεται μεταξύ της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών υπερβαίνει κατά πολύ τα οικονομικά. Συναγωνίζονται για την παγκόσμια υπεροχή».
Σύμφωνα με τη Le Monde, η εμπορική συνθηκολόγηση που επιθυμεί ο Τραμπ έχει πολύ άσχημη απήχηση στην Κίνα, μια χώρα που «εκτρέφεται» με εκδίκηση για τις ταπεινώσεις που της προκάλεσε η Δύση τον 19ο αιώνα με τους Πολέμους του Οπίου».
Ηδη, η Κίνα μπόρεσε να επιτύχει, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 έως σήμερα, ένα τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα με τον υπόλοιπο κόσμο (992, 16 δισ. δολάρια, σύμφωνα με εκτιμήσεις μόνο για το 2024, εκ των οποίων πάνω από 331 δισ. μόνο με τις ΗΠΑ). Μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2025, το εμπορικό πλεόνασμα της Κίνας με τις ΗΠΑ ήταν πάνω από 75 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η παγκόσμια υπεροχή
Η νέα εμπορική σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας είναι το τελευταίο επεισόδιο στη μονομαχία του αιώνα για παγκόσμια υπεροχή.
Υπέρμαχος του προστατευτισμού από τη δεκαετία του 1980, ο Τραμπ πιστεύει ότι η ανανεωμένη δύναμη της Αμερικής βρίσκεται στην αυτονομία της.
Αντίθετα, ο Σι βασίζεται στην παγκοσμιοποίηση για να εξασφαλίσει την κυριαρχία της Κίνας. Η χώρα έχει χτίσει μια τεράστια μεταποιητική βιομηχανία και η φιλοδοξία της είναι να κατακτήσει το μεγαλύτερο μερίδιο της παγκόσμιας αγοράς, κυρίως χάρη στο ελεύθερο εμπόριο. «Φαίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι ο δασμολογικός πόλεμος που εξαπέλυσε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είναι στην πραγματικότητα μια σαφής προσπάθεια να περιοριστεί η υπερβολική δύναμη της Κίνας, ο πραγματικός στόχος της δασμολογικής πολιτικής της αμερικανικής κυβέρνησης», συνοψίζουν οι βετεράνοι διπλωμάτες.
Αλλωστε, ήταν ο τέως πρόεδρος Μπάιντεν που ξεκίνησε μια πολιτική ισχυρών εντάσεων με την Κίνα, όχι μόνο για το θέμα που σχετίζεται με την Ταϊβάν, αλλά και για την εξαγωγή ημιαγωγών. Τον Οκτώβριο του 2022, οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν ευρείς εξαγωγικούς περιορισμούς σε προηγμένα τσιπ και εξοπλισμό κατασκευής ημιαγωγών.
«Στόχος είναι ο περιορισμός της πρόσβασης της Κίνας σε ημιαγωγούς αιχμής, με μια ευρεία προσπάθεια αποκοπής της Κίνας από τους πιο ισχυρούς επεξεργαστές υπολογιστών στον κόσμο, τις εισροές που απαιτούνται για την ανάπτυξη και λειτουργία εξελιγμένων συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης», εξηγούν Ευρωπαίοι επιστήμονες.
Πριν από οποιονδήποτε άλλον, η Κίνα είχε καταλάβει άλλωστε ότι το μέλλον θα διαδραματιζόταν στην ενεργειακή μετάβαση και τα μικροτσίπ, και η επεκτατική της πολιτική στην Αφρική και τη Νότια Αμερική στόχευε ακριβώς σε αυτόν ακριβώς τον σκοπό.
Ο πρόεδρος Τραμπ έχει ήδη απειλήσει να πλήξει με πρόσθετους δασμούς όποιον κάνει συμφωνίες με τους Κινέζους.
Σύμφωνα μάλιστα με πηγές που είναι εξοικειωμένες με τις εμπορικές διαπραγματεύσεις ΗΠΑ -ΕΕ, η κυβέρνηση Τραμπ ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο να επεκτείνει τον πόλεμο εναντίον του Πεκίνου πέρα από τους δασμούς που ισχύουν σήμερα.
Εμπόδια στις κινεζικές εξαγωγές
Στο πλαίσιο αυτής της συνεχιζόμενης συζήτησης, η Ουάσιγκτον, μεταξύ άλλων στόχων, θέλει να εφαρμόσει ένα σχέδιο παρεμπόδισης των κινεζικών εξαγωγών σε παγκόσμια κλίμακα. «Οι εξαγωγές ήταν η «σωτηρία» της κινεζικής οικονομίας και εάν ο Τραμπ επιμείνει με τους δασμούς, οι κινεζικές εξαγωγές στις ΗΠΑ θα μπορούσαν να μειωθούν κατά ένα τέταρτο έως ένα τρίτο», δήλωσε στο BBC ο Χάρι Μέρφι Κρουζ, οικονομολόγος της Moody’s Analytics.
Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι σε ορισμένους τομείς, όπως εκείνους που σχετίζονται με την ενεργειακή μετάβαση, είναι αδύνατο να αντικατασταθούν τα κινεζικά προϊόντα. Για παράδειγμα, η Κίνα έχει σχεδόν το μονοπώλιο στην παραγωγή ηλιακών συλλεκτών.
Το Πεκίνο έχει επίσης τον έλεγχο του 70% των θεμελιωδών σπάνιων γαιών, από τις οποίες προέρχονται αυτά τα πολύ πολύτιμα υλικά, για την κατασκευή πολλών τεχνολογικών προϊόντων, όπως μικροτσίπ ή βασικών εξαρτημάτων στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι μία από τις πρώτες κινεζικές αντιδράσεις στην αύξηση των αμερικανικών δασμών ήταν ακριβώς η διακοπή στις εξαγωγές σπάνιων γαιών. Έτσι, μια μετωπική σύγκρουση κινδυνεύει να αποτελέσει πρόβλημα για όλους.
«Κλειδί» η ΕΕ
Η συστηματική προσπάθεια των ΗΠΑ είναι περιορίσουν την πρόσβαση της Κίνας σε προηγμένες τεχνολογίες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν καμία πρόθεση να χάσουν την τεχνολογική τους υπεροχή, η οποία κινδυνεύει σοβαρά από τις προσπάθειες του Σι Τζιπίνγκ, σε μεγάλο βαθμό επιτυχημένες, να γίνει η Κίνα υπερδύναμη και σε αυτόν τον τομέα και να μην είναι απλώς το εργοστάσιο του κόσμου.
Ο πραγματικός σκοπός του Τραμπ είναι να διαπραγματευτεί μειώσεις δασμών με χώρες και οικονομικές περιοχές, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση που θα συμφωνήσουν να περιορίσουν τις κινεζικές εισαγωγές τους. Και, σε αυτόν τον τομέα, η ΕΕ είναι το «κλειδί».
Από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος των δασμών, υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός αναλύσεων που υποστηρίζουν ότι η Κίνα είναι έτοιμη να ανακατευθύνει μεγάλο μέρος των εξαγωγών της από τις ΗΠΑ, στην Ευρώπη. Η ΕΕ είναι ένα μπλοκ όπου οι καταναλωτές εμφανίζουν προτιμήσεις παρόμοιες με αυτές των Αμερικανών. «Εάν η ΕΕ δεν απαντήσει επιβάλλοντας φραγμούς και δασμούς σε προϊόντα κινεζικής κατασκευής, οι παραγωγοί του ασιατικού γίγαντα θα πλημμυρίσουν τη Γηραιά Ήπειρο με τα προϊόντα τους», λένε Αμερικανοί αναλυτές.
Η Ουάσιγκτον έχει αποφασίσει σημαντικές εξαιρέσεις για τις εξαγωγές αμερικανικών ψηφιακών κολοσσών που έχουν εγκαταστήσει τα εργοστάσιά τους στην Κίνα. Ωστόσο, τίποτα δεν είναι πραγματικά σίγουρο με τον Τραμπ.
Το «όπλο» του χρέους
Η Κίνα έχει άλλωστε ένα εντελώς διαφορετικό «όπλο» στα χέρια της, που αν το χρησιμοποιήσει, θα μπορούσε να βυθίσει τις ΗΠΑ στο χάος: Τα αμερικανικά ομόλογα.
Η Κίνα έχει μεγάλες συμμετοχές σε αμερικανικά κρατικά ομόλογα. Κατέχει περίπου 760 δισεκατομμύρια δολάρια σε αμερικανικά ομόλογα και αν τα πουλούσε, θα βύθιζε τις ΗΠΑ στο χάος.
«Μια μαζική πώληση αμερικανικών κρατικών ομολόγων από την Κίνα θα αύξανε την προσφορά ομολόγων στην αγορά, γεγονός που θα μείωνε τις τιμές τους και θα αύξανε τις αποδόσεις.Οι υψηλότερες αποδόσεις αυξάνουν το κόστος χρηματοδότησης για την κυβέρνηση, τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές στις ΗΠΑ, καθώς τα στεγαστικά και τα επιχειρηματικά δάνεια, γίνονται πιο ακριβά» εξηγούν Αμερικανοί οικονομολόγοι.
Αυτό θα μπορούσε να επιβραδύνει την αμερικανική οικονομία ή, στη χειρότερη περίπτωση, να προκαλέσει ύφεση. Για παράδειγμα, εκτιμάται ότι μια σημαντική πώληση θα μπορούσε να αυξήσει τις αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων κατά 0,5 έως 1%, κάτι που θα είχε σημαντικές συνέπειες.
Μια πώληση αμερικανικών ομολόγων θα μπορούσε να αποδυναμώσει την εμπιστοσύνη και στο δολάριο, καθώς η Κίνα θα μπορούσε να μετατρέψει σε άλλα νομίσματα, μεγάλα αποθεματικά σε δολάρια. Μια υποτίμηση του δολαρίου θα έκανε τις εισαγωγές στις ΗΠΑ πιο ακριβές και θα τροφοδοτούσε τον πληθωρισμό, γεγονός που θα αύξανε το κόστος ζωής. Ωστόσο, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ θα μπορούσε να παρέμβει αγοράζοντας ομόλογα για να σταθεροποιήσει την αγορά, όπως συνέβη στο παρελθόν σε άλλες αναταραχές.
Αν και ορισμένοι οικονομολόγοι θεωρούν αυτό το σενάριο ως μη ρεαλιστικό επειδή θα είχε επίσης μειονεκτήματα και για την Κίνα, υπάρχουν λόγοι που το κάνουν αρκετά πιθανό. Ο πιο σημαντικός λόγος: η Κίνα είναι απίθανο να αγνοεί πόσο εύκολο ήταν, στην περίπτωση της Ρωσίας, να παγώσουν οι ρωσικές καταθέσεις σε ξένες τράπεζες, λόγω των κυρώσεων για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Εάν οι ΗΠΑ έκαναν το ίδιο όσον αφορά τα κρατικά ομόλογα που κατέχει η Κίνα, το Πεκίνο δεν θα μπορούσε πλέον να πουλήσει αυτά τα ομόλογα. Θα ήταν λοιπόν λογικό η Κίνα να πουλάει όσα ομόλογα μπορεί. Αλλωστε τον τελευταίο χρόνο φαίνεται να έχει πουλήσει αμερικανικά κρατικά ομόλογα, άνω των 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Το Πακιστάν αποτελεί εδώ και καιρό, παράδειγμα του φαινομένου που είναι γνωστό ως «η κατάρα των πόρων». Οι χώρες με μεγάλα αποθέματα φυσικών πόρων βιώνουν γενικά χαμηλότερη οικονομική μεγέθυνση σε σχέση με άλλες χώρες. Επίσης, συχνά η κατοχή και διαχείρισή τους συνδέεται με αυξημένα επίπεδα διαφθοράς και έλλειψη δημοκρατικών θεσμών .
Τα ορυκτά αποθέματα του Πακιστάν, τα οποία περιλαμβάνουν τεράστια κοιτάσματα χαλκού και χρυσού, καθώς και κρίσιμα ορυκτά όπως το λίθιο, εκτιμάται ότι καλύπτουν περισσότερα από 230.000 τετραγωνικά μίλια – δηλαδή περισσότερο από το διπλάσιο μέγεθος του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το Ισλαμαμπάντ διατυμπανίζει εδώ και καιρό τον ορυκτό του πλούτο, ο οποίος σήμερα εκτιμάται σε 8 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ωστόσο δίνει μάχη να βρει πρόθυμους επενδυτές.
ποροκαι η απόφαση της Κίνας να αναστείλει τις εξαγωγές σπάνιων γαιών δίνει τώρα στις ΗΠΑ πρόσθετο κίνητρο να διερευνήσουν τις ευκαιρίες στο Πακιστάν.
Σύμφωνα με τον Πακιστανό πρωθυπουργό, οι επενδύσεις σε ορυκτά μπορούν να μειώσουν την εξάρτηση του Πακιστάν από τη διεθνή χρηματοδότηση και να ενισχύσουν τη μακροπρόθεσμη οικονομική βιωσιμότητά του.
Δυσκολία εύρεσης κοινού τόπου συνεργασίας και ζητήματα ασφαλείας
Ωστόσο, οι προοπτικές για την αμερικανο-πακιστανική συνεργασία στον τομέα των ορυκτών δεν πρέπει να υπερτιμηθούν- σοβαροί κίνδυνοι ασφαλείας καθιστούν μια τέτοια συνεργασία επικίνδυνο στοίχημα.
Τα ορυκτά, μπορεί να φαίνονται ως νέο ελκυστικό πεδίο για μια σχέση που δυσκολεύεται να βρει ερείσματα για σύναψη συμφωνίας εταιρικής σχέσης μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν το 2021.
Τα ζητήματα ασφαλείας, ωστόσο, αποτελούν τεράστια πρόκληση. Οι συνθήκες του Πακιστάν είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες για τους υποψήφιους επενδυτές στον τομέα της εξόρυξης.
Η χώρα υπέστη 521 τρομοκρατικές επιθέσεις πέρυσι, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Μελετών για την Ειρήνη του Πακιστάν – μια αύξηση 70 % από το 2023.
Περισσότερο από το 95 % των επιθέσεων έγιναν στις επαρχίες του Balochistan και Khyber Pakhtunkhwa -όπου, σύμφωνα με την επίσημη χαρτογράφηση των ορυκτών πόρων, βρίσκονται τα περισσότερα από τα γνωστά κοιτάσματα.
Αποτυχία να προστατευθούν οι Κινέζοι επενδυτές
Ως εκ τούτου, οι επίδοξοι επενδυτές ορυκτών, θα πρέπει να δραστηριοποιηθούν σε μία περιοχή – πυριτιδαποθήκη. Ο αρχηγός του στρατού έχει υποσχεθεί να παρέχει ασφάλεια αλλά το Πακιστάν ήδη έχει αποτύχει να αντιμετωπίσει ικανοποιητικά τις ανησυχίες για την ασφάλεια των επενδυτών από την Κίνα -τον στενότερο σύμμαχό του- παρά την ανάπτυξη χιλιάδων δυνάμεων για την προστασία των κινεζικών έργων υποδομής.
Οι επιχειρηματίες θα μπορούσαν να επιστρατεύσουν δικές τους δυνάμεις ασφαλείας, αλλά και αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι, καθώς κάτι τέτοιο είναι παράνομο στην χώρα, και αν το Ισλαμαμπάντ ενέδιδε, θα προκαλούσε ακόμη μεγαλύτερη αστάθεια.
Ελλείψεις σε υποδομές και ενέργεια
Υπάρχουν επίσης ελλείψεις σε υποδομές και ενέργεια. Για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός του Πακιστάν Σεχμπάζ Σαρίφ,κάλεσε τους επενδυτές να διυλίζουν και να επεξεργάζονται τα ορυκτά στη χώρα. Αλλά στελέχη της Barrick Gold με έδρα τον Καναδά, μιας από τις λίγες ξένες εταιρείες εξόρυξης που δραστηριοποιούνται σήμερα στο Πακιστάν, λένε ότι δεν υπάρχει επαρκής φτηνή και αξιόπιστη ηλεκτρική ενέργεια. Η Barrick Gold συνεργάζεται με το Πακιστάν για την ανάπτυξη ενός ορυχείου χρυσού και χαλκού στο Μπαλουχιστάν.
Δεδομένων των παραπάνω, η προαναφερόμενη «κατάρα των πόρων» μάλλον δεν πρόκειται να σπάσει σύντομα.
Η καθαίρεση του πρώην προέδρου Γιουν Σουκ Γέολ αποκάλυψε πολλές ρωγμές στην κοινωνική συνοχή της Νότιας Κορέας. Μία από τις πιο έντονες διαπερνά τη μεγάλη χριστιανική κοινότητα της χώρας.
Οι Ευαγγελικοί Xριστιανοί αναδείχθηκαν σε μερικούς από τους θερμότερους υποστηρικτές του Γιουν, ιδιαίτερα μετά την αποτυχημένη απόπειρά του να επιβάλει στρατιωτικό νόμο, όπως αναφέρει σε ρεπορτάζ του ο Economist. Ο ακροδεξιός πάστορας Τζον Κουάνγκ-χουν διοργάνωσε υπέρ του μαζικές συγκεντρώσεις με σύνθημα «Σώστε την Κορέα». Στον αντίποδα, το Εθνικό Συμβούλιο Εκκλησιών της Κορέας —ένα πιο μετριοπαθές οικουμενικό σώμα— χαιρέτισε την «ιστορική απόφαση» του Συνταγματικού Δικαστηρίου για την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Ο χριστιανισμός διαδραματίζει διαχρονικά ισχυρό ρόλο στην κοινωνική και πολιτική ιστορία της Νότιας Κορέας. Περίπου το 30% του πληθυσμού αυτοπροσδιορίζεται ως χριστιανικό. Είναι αρκετά υψηλό ποσοστό για ασιατική χώρα.
Ιστορικά, οι Προτεσταντικές εκκλησίες είχαν ευθυγραμμιστεί με τα αυταρχικά καθεστώτα του Ψυχρού Πολέμου, ενώ οι Καθολικοί βρέθηκαν στην πρωτοπορία του αγώνα για εκδημοκρατισμό τη δεκαετία του 1980. Σήμερα οι γραμμές δεν είναι τόσο καθαρές, αλλά οι διαιρέσεις παραμένουν έντονες. «Οι Xριστιανοί αποτελούμε έναν δικό μας άξονα στο φάσμα μιας πολωμένης κοινωνίας – δεν ευθυγραμμιζόμαστε ομοιόμορφα», λέει στον Economist ο Τσο Σουνγκ-χιόν από το Καθολικό Ραδιοτηλεοπτικό Δίκτυο Ειρήνης.
Το κέντρο βάρους μετατοπίζεται
Σε πολλές περιπτώσεις, η μειονοτική θέση του Xριστιανισμού στην Ασία έρχεται σε αντίθεση με την επιρροή του. Εκτός από τις Φιλιππίνες και το Ανατολικό Τιμόρ, δεν υπάρχει άλλη πλειοψηφικά χριστιανική χώρα στην ήπειρο. Ωστόσο, καθώς η χριστιανική πίστη υποχωρεί στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, «το κέντρο βάρους του χριστιανισμού μετατοπίζεται», τονίζει ο Μάθιους Τζορτζ Τσουνάκαρα από το Χριστιανικό Συμβούλιο της Ασίας, έναν οικουμενικό περιφερειακό οργανισμό.
Η Αφρική και η Λατινική Αμερική παραμένουν βασικές περιοχές αύξησης του ποιμνίου, αλλά και η Ασία καταγράφει ρόλο. Μεταξύ 2020 και 2025, ο χριστιανικός πληθυσμός της Ασίας αυξήθηκε κατά μέσο όρο 1,6% ετησίως. Τον περασμένο Νοέμβριο, ως ένδειξη της αυξανόμενης σημασίας της περιοχής, ο Πάπας Φραγκίσκος επισκέφθηκε τη Νοτιοανατολική Ασία.
Όλο και περισσότεροι ηγέτες του χριστιανικού κόσμου προέρχονται από την Ασία, παρατηρεί ο Τοντ Τζόνσον του Θεολογικού Σεμιναρίου Gordon-Conwell στη Βοστώνη. Το Κίνημα της Λωζάννης, που ίδρυσε ο Αμερικανός πάστορας Μπίλι Γκράχαμ, ηγείται σήμερα ένας Κορεατοαμερικανός που δραστηριοποιείται έντονα στην Ιαπωνία.
Πρόσφατοι επικεφαλής της Πεντηκοστιανής Παγκόσμιας Αδελφότητας και της Παγκόσμιας Ευαγγελικής Συμμαχίας ήταν ένας Μαλαισιανός και ένας Φιλιππινέζος, αντίστοιχα. Οι Νοτιοκορεάτες ιεραπόστολοι συγκαταλέγονται στους πιο δραστήριους παγκοσμίως. Ένας Καρδινάλιος από τη Νότια Κορέα, ο Λάζαρος Γιου Χέουνγκ-Σικ, αναφέρεται συχνά ως πιθανός επόμενος Πάπας.
Πολλαπλές ταυτότητες
Ίσως οι Χριστιανοί στην Ασία να είναι περισσότεροι απ’ όσους καταγράφονται επίσημα. Ο Φενγκγκάνγκ Γιανγκ από το Πανεπιστήμιο Purdue στην Ιντιάνα θεωρεί ότι πολλές έρευνες υποεκτιμούν τον αριθμό των χριστιανών στην Ασία, καθώς υποχρεώνουν τους ερωτώμενους να διαλέξουν μία και μόνο θρησκεία, τη στιγμή που οι πνευματικές πρακτικές στην περιοχή είναι συχνά υβριδικές.
Στην Ιαπωνία, για παράδειγμα —όπου ο Χριστιανισμός καταδιώχθηκε βίαια έως τα τέλη του 19ου αιώνα— εκτιμάται ότι μόλις το 1% του πληθυσμού είναι Χριστιανοί. Αν όμως επιτρεπόταν στους ερωτώμενους να δηλώσουν πολλαπλές θρησκευτικές ταυτότητες, το ποσοστό θα μπορούσε να φτάσει το 3–4%, σύμφωνα με τον Γιανγκ.
Οι Χριστιανοί πρωθυπουργοί
Ο Χριστιανισμός έχει επίσης δυσανάλογη επιρροή στην εκπαίδευση —και συνεπακόλουθα στις ελίτ της περιοχής. Στην Ιαπωνία, 9 από τους 65 πρωθυπουργούς της μεταπολεμικής περιόδου (περίπου 14%) ήταν Χριστιανοί, συμπεριλαμβανομένου του σημερινού ηγέτη Ισίμπα Σιγκέρου. «Αν θέλει κανείς να εντοπίσει έναν κοινό παρονομαστή, αυτός είναι η εκπαίδευση», λέει ο Λέβι ΜακΛάφλιν από το Πανεπιστήμιο North Carolina State. Πολλά κορυφαία ιδιωτικά σχολεία της Ιαπωνίας έχουν χριστιανικές ρίζες.
Από τα περίπου 600 ιδιωτικά πανεπιστήμια της χώρας, το 10% είναι χριστιανικά, υπολογίζει ο Γιοΐτσι Γιαμαγκούτσι, πρόεδρος του Χριστιανικού Πανεπιστημίου του Τόκιο. Στη Νότια Κορέα η επιρροή είναι ακόμη πιο έντονη: περίπου το 70% των μεταπολεμικών προέδρων ήταν χριστιανοί, ενώ σχεδόν το ένα τρίτο των πανεπιστημίων της χώρας είναι επίσης χριστιανικά, σύμφωνα με τον Κιμ Ουν-γκι του Πανεπιστημίου Κορέας.
Δείξε μου τον άνθρωπο
Η σύγχρονη χριστιανική κοινότητα της Νότιας Κορέας είναι εξαιρετικά ποικιλόμορφη. «Υπάρχει ένα ολόκληρο φάσμα από την άκρα δεξιά έως την άκρα αριστερά, όχι μόνο στην κοινωνία αλλά και μέσα στις ίδιες τις εκκλησίες», λέει ο Κιμ. Οι πιστοί συχνά συμπλέουν με τους προοδευτικούς σε θέματα όπως τα δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ στα κοινωνικά ζητήματα ευθυγραμμίζονται με τους συντηρητικούς.
Οι ευαγγελικές εκκλησίες της Νότιας Κορέας βρίσκονται στην πρωτοπορία της αντίστασης κατά των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Οι μεγα-εκκλησίες διατηρούν στενούς δεσμούς με τις αμερικανικές. Την περασμένη χρονιά, ο Ντόναλντ Τραμπ τζούνιορ —γιος του πρώην προέδρου των ΗΠΑ— μίλησε στη μεγα-εκκλησία Yoido Full Gospel Church στη Σεούλ, τη μεγαλύτερη στον κόσμο. «Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για όλες τις ιουδαιοχριστιανικές αξίες στις οποίες πιστεύουμε και που μοιράζεστε μαζί μας», δήλωσε. Οι εκκλησίες αυτές μπορούν να ασκήσουν «τεράστια επιρροή» στην κορεατική πολιτική κινητοποιώντας μαζικά τους πιστούς, λέει ο πάστορας Λι Ντονγκ-χουάν, ο οποίος καθαιρέθηκε από τη Μεθοδιστική Εκκλησία της χώρας λόγω της στήριξής του στα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων.
Ο ίδιος πάντως σημειώνει πως ένας μικρός αλλά αυξανόμενος αριθμός προοδευτικών ιερέων στηρίζει τα τελευταία χρόνια τα pride της Νότιας Κορέας. Η προσωπική του μεταστροφή συνέβη όταν ένα μέλος του ποιμνίου του του εκμυστηρεύτηκε ότι είναι γκέι. «Ο Ιησούς αποδεχόταν όλους τους ανθρώπους», λέει. «Εσύ, σήμερα, σε ποια πλευρά νομίζεις πως θα στεκόταν;»
