Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση προς όφελος των Τουρκοκυπρίων δεν λύνουν το Κυπριακό. Περίμενε κανένας ότι θα το έλυναν; Μάλλον ναι, αν κρίνουμε από τις εκφράσεις που χρησιμοποίησαν οι εφημερίδες μας για να τα παρουσιάσουν.

Την ώρα που στα κατεχόμενα η Αβρούπα έγραφε «ενώ η «κυβέρνηση» στα κατεχόμενα κάθε μέρα τους ζορίζει ακόμη περισσότερο, η κυβέρνηση το νότο άπλωσε το χέρι της στους Τουρκοκύπριους», στις ελεύθερες περιοχές οι εφημερίδες έγραφαν: «κούφια μέτρα για τους Τουρκοκύπριους» και «εξήγγειλε 14 ημίμετρα για τους Τ/κ ο Πρόεδρος». Και το ΑΚΕΛ είχε παράπονο ότι «δεν περιλήφθηκαν μέτρα που αφορούν την καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης και της επαναπροσέγγισης μεταξύ των δύο κοινοτήτων».

Αλλά, αν δεν αφορά την καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης το ότι η Κυπριακή Δημοκρατία θα πληρώνει συντάξεις χηρείας, οι Τ/κ θα έχουν πρόσβαση στο Ινστιτούτου Νευρολογίας, θα έχουν κάλυψη έκτακτων και επειγόντων φαρμακευτικών αναγκών, θα διευρυνθεί ο κατάλογος αγαθών στο πλαίσιο του Κανονισμού της Πράσινης Γραμμής με την προσθήκη έξι προϊόντων, που οι ίδιοι οι Τ/κ ζητούσαν, τότε τι είναι καλλιέργεια; Οι δικοινοτικές χορωδίες και οι κοινωνικές εκδηλώσεις;

Αυτό που περίμεναν και απογοητεύτηκαν οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι (της φιλοσοφίας του σουρεαλισμού) είναι να δοθούν άνευ όρων και προϋποθέσεων υπηκοότητες σε παιδιά μεικτών γάμων. Τριάντα με σαράντα χιλιάδες. Κάτι, που άπτεται του διεθνούς εγκλήματος πολέμου, του εποικισμού. Θα μου πείτε, αφού έχουν ήδη διαγράψει αυτό το έγκλημα, έχουν αποδεχθεί τους έποικους ως «σύνοικο στοιχείο», γιατί να μην ικανοποιηθεί ΚΑΙ αυτό το αίτημα; Με κάποιες προϋποθέσεις, οι οποίες αποφασίστηκαν από το Υπουργικό το 2007, ανοίγει ο δρόμος να εξεταστούν και τέτοιες περιπτώσεις, «χωρίς την ίδια στιγμή να υπονομεύεται το πολιτικό πλαίσιο για καταγγελία του εποικισμού», όπως σωστά εξηγούσε ο αν. κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Αντωνίου.

Αλλά, οι «δικοί μας» δεν θέλουν προϋποθέσεις, δεν τους ενδιαφέρει ο εποικισμός και το πολιτικό πλαίσιο. Όμως γιατί μηδενίζουν όλα τα μέτρα; Αφού είναι προς την κατεύθυνση που επιθυμούν: Τον διαμελισμό. Πέρα από όσα στην πράξη και σε προσωπικό επίπεδο είναι βοηθητικά για αρκετούς Τουρκοκύπριους, η πολιτική φιλοσοφία τους δεν είναι προς την κατεύθυνση της πραγματικής επανένωσης, αλλά της πλάι – πλάι ειρηνικής διαβίωσης.

Ας μην κοροϊδευόμαστε, λοιπόν, με τα περί κουλτούρας και επαναπροσέγγισης. Κουλτούρα οριστικού διαχωρισμού δημιουργείται, αυτή είναι η αλήθεια. Όταν αυξάνονται τα προϊόντα που θα περνούν από τη γραμμή, όταν θα διαπλατυνθεί το οδόφραγμα στον Άγιο Δομέτιο και θα στελεχωθούν περαιτέρω τα σημεία διέλευσης για να διευκολυνθεί το πήγαινε – έλα, κ.α., ποια κουλτούρα καλλιεργούν; Της διάλυσης των διαχωριστικών γραμμών ή της βελτίωσης των συνθηκών διαχωρισμού;

Ακόμα και όσα αφορούν προσωπικά κάποιους Τ/κ, όπως η σύνταξη χηρείας, η Κάρτα Πολιτισμού Νέων, η πρόσβαση ασθενών κ.α., ποιο μήνυμα στέλνουν στους Τουρκοκύπριους; Ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι καλή και αγαθή και να την αγαπήσουν; Ή ότι καλά είναι εκεί που βρίσκονται στα κατεχόμενα και θα είναι καλύτερα με τη βοήθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς να χρειάζεται να την σεβαστούν; Ούτως ή άλλως, δεν έχουμε και κανένα θετικό μήνυμα από τους Τουρκοκύπριους;

Με όλα αυτά δεν υπονοώ ότι δεν πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και ευέλικτοι με τους Τουρκοκύπριους, και καλά κάνει η νόμιμη κυβέρνηση της Κύπρου να βρίσκει τρόπους να είναι αρωγός, ειδικά σε ζητήματα ανθρωπιστικής φύσεως. Όπως είναι σε πάρα πολλά μέχρι τώρα. Αλλά, σε πολιτικό επίπεδο είτε θα μείνουμε σταθεροί στην επιδίωξη του ενός κράτους και της επανένωσης του εδάφους και του λαού, είτε ας ομολογήσουμε επιτέλους ότι έχουμε χωνέψει πως αυτό είναι ανέφικτο και να δούμε τι κάνουμε παρακάτω. Δεν γίνεται να κοροϊδεύουμε εσαεί τους εαυτούς μας ότι αυτό επιδιώκουμε, αλλά στην πράξη να νομιμοποιούμε βήμα με βήμα τα τετελεσμένα της κατοχής και τον διαμελισμό της Κύπρου, του εδάφους, του λαού και του κράτους.

Το επόμενο βήμα ποιο θα είναι αλήθεια; Να ακούσουμε πιο δεκτικά τις εκκλήσεις του Τατάρ (έτσι το παρουσίασαν: Έκκληση Τατάρ για συνεργασία σε θέματα Ενέργειας), να συνεργαστούμε στα θέματα ενέργειας, να συνδεθούμε με ηλεκτρικό καλώδιο με την Τουρκία για να έχουμε ρεύμα και να μην γυρεύουμε σύνδεση με την Ελλάδα που είναι μακριά; «Τους καλώ για άλλη μια φορά. Ας συνεργαστούμε. Ας λύσουμε το ενεργειακό ζήτημα της Κύπρου με αυτήν την καλωδιακή σύνδεση μέσω Τουρκίας», έλεγε προχτές. Ε, κι αυτό είναι «καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης», ποιος έχει αμφιβολία; Αλλά, όλα έχουν ένα όριο, διότι έχουμε κατοχή. Ή, μήπως όχι;

Φιλελεύθερος