Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις

Της πίκρας το προζύμι στην ιστορία της Βορείου Ηπείρου

Δημοσιεύτηκε στις

 Στον μακραίωνα ιστορικό βίο του ο Ελληνισμός αντιμετώπισε πολλές περιπέτειες και, για να επιβιώσει, διεξήγαγε σκληρούς και αδυσώπητους εθνικούς αγώνες έναντι επιβουλέων του που είχαν πολλαπλάσια ισχύ.

  Τις σκληρές δοκιμασίες τις αντιμετώπισε με αξιοθαύμαστη γενναιότητα και βγήκε νικητής σχεδόν πάντα, αλλά δεν έγινε το ίδιο όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει την αδικία των άλλων. Εκεί γονάτισε…

 Μια ιστορία που γονάτισε τον Ελληνισμό λόγω της κατάφωρης αδικίας σε βάρος του είναι η ιστορία της  αδικημένης και δοκιμαζόμενης έναν αιώνα τώρα Βορείου Ηπείρου από τον Αλβανό δυνάστη (καθόλου τυχαίος ο όρος, όταν η δύναμη της πυγμής του περιλαμβάνει διώξεις, λεηλασίες, καταπιέσεις και παραβιάσεις ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων σε βάρος της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας Βορείου Ηπείρου).

  Της Βορείου Ηπείρου που, αν και απελευθερώθηκε τρεις φορές  από τον Ελληνικό Στρατό (1912-1913-1940), δόθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις στην Αλβανία με το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας (1914) το οποίο ολοκλήρωσε τον τεμαχισμό της Ηπείρου σε Βόρεια και Νότια — τεμαχισμό με αφετηρία το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, 17/12/’13 — παραχωρώντας οριστικά τη Βόρεια Ήπειρο στην Αλβανία.

   Ας πιάσουμε όμως το νήμα έναν αιώνα πριν. Ήταν τότε που — μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τον οθωμανικό ζυγό κατά τον Α’ Βαλκανικό πόλεμο (1912-’13) — πήρε σειρά η τουρκοκρατούμενη Ήπειρος η οποία — μετά από τρίμηνη σχεδόν πολεμική αναμέτρηση  — γιόρτασε την απελευθέρωσή της (21 Φεβρουαρίου 1913) και την ένωσή της με την Ελλάδα.

   Απελευθέρωση που έγινε αφορμή για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών (βλ. αυτονομιστικός Αγώνας για ανεξαρτησία Βορείου Ηπείρου που κατέληξε στο Πρωτόκολλο της Κέρκυρας την 17η Μαΐου 1914 μεταξύ της αλβανικής κυβέρνησης υπό τον Γερμανό πρίγκιπα Βιλχελμ Βιντ [εκλεκτό των Μεγάλων Δυνάμεων ”βασιλιά της Αλβανίας”] και του προέδρου της ”Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου” Γεωργίου Χρηστάκη-Ζωγράφου).

   Πρωτόκολλο που αναγνώρισε την αυτονομία της Βορείου Ηπείρου (η οποία εξασφάλιζε σημαντικά δικαιώματα στην Ελληνική Μειονότητα) βάζοντας τέλος στις ένοπλες συγκρούσεις οι οποίες είχαν προηγηθεί μεταξύ αλβανικής χωροφυλακής-ατάκτων και  Βορειοηπειρωτών ιερολοχιτών και 7.000 ενόπλων  υπό τις διαταγές του Χρηστάκη-Ζωγράφου, χάρη στις διπλωματικές ικανότητες του οποίου απέκτησε επίσημα η Βόρεια Ήπειρος την αυτονομία της (με τις Μεγάλες Δυνάμεις εγγυήτριες της τήρησης των όρων, κάτι που το αξίωνε η προσωρινή Κυβέρνηση των αυτονομιστών της Βορείου Ηπείρου).

 Όρων που δεν ήταν απόλυτα ικανοποιητικοί για τα συμφέροντα του Ελληνισμού, αφού οι εξής δύο όροι ήταν μόνο ευνοϊκοί για τους Βορειοηπειρώτες: α) Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία θα γινόταν παράλληλα με την αλβανική (έστω κι αν περιοριζόταν στις τρεις πρώτες τάξεις μόνο) και β) Η θρησκευτική διδασκαλία θα γινόταν αποκλειστικά στα ελληνικά.

   Κατά τα άλλα, το αλβανικό κράτος — με το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας — απόκτησε υπόσταση δια της ενίσχυσης του ρόλου της αλβανικής κυβέρνησης του Οθωμανο-Αλβανού πρωθυπουργού Τουρχάν Πασά Περμέτι (που επανήλθε ως πρωθυπουργός το 1918-’20), δεδομένου ότι οι σκληροί όροι για την Ελλάδα και ενισχυτικοί για την Αλβανία προέβλεπαν: 

  1) Την απαγόρευση συγκρότησης στρατιωτικών μονάδων από μη ντόπιους (σ.σ: Ωστόσο, λίγους μήνες αργότερα [14 Οκτωβρίου 1914] — ο Ελληνικός Στρατός, μετά από εντολή των Δυνάμεων της Τριπλής Συνεννόησης (Αντάντ) που ήθελαν να σταματήσουν την χαώδη κατάσταση στην Αλβανία, ανακατέλαβε τη Β. Ήπειρο την οποία είχε απελευθερώσει το ’12). 2) Τη δυνατότητα στην αλβανική κυβέρνηση να διορίζει και να απολύει Αξιωματούχους και ανώτερους υπαλλήλους και 3. Τη στρατολόγηση αυτόχθονων, ντόπιων στην χωροφυλακή.

   Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι η ανακατάληψη της Βορείου Ηπείρου από τους Έλληνες δεν σηματοδοτούσε την ενσωμάτωσή της στην Ελλάδα, γιατί οι επικεφαλής της ΑΝΤΑΝΤ είχαν ξεκαθαρίσει πως αυτή θα αποκτούσε οριστική μορφή μόνο στην περίπτωση που θα έμπαινε στο πλευρό τους η Ελλάδα κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

   Φευ! Η Ελλάδα μπήκε σ’ αυτόν (28 Ιουλίου 1914 – 11 Νοεμβρίου 1918) μαζί τους δυο μήνες αργότερα, αλλά οι Σύμμαχοι την εξαπάτησαν. Η Βόρεια Ήπειρος δεν ενσωματώθηκε ποτέ στον εθνικό μας κορμό. Στην Ελλάδα επιβλήθηκαν αυστηροί όροι, απαγορευτικοί για τυχόν παρέμβασή της (”Και να είχε ηττηθεί η Ελλάς, δεν θα της επιβάλλονταν σκληρότεροι όροι για την Ήπειρο”: Συνταγματάρχης Murray, Λονδίνο 7/01/’14) και έτσι η γη που απελευθέρωσε ο Ελληνικός Στρατός έμεινε στην Αλβανία…

   Άξιο λόγου είναι, επίσης, το γεγονός ότι — κατά την Πανηπειρωτική Συνδιάσκεψη στο Δέλβινο (23 Ιουνίου-26 Ιουλίου 1914) — επικύρωσαν το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας (από πλευράς ελληνικής μειονότητας) όλοι οι αυτονομιστές Βορειοηπειρώτες με επικεφαλής τον Ζωγράφο  (πειθόμενοι απ’ τον Έλληνα πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο) πλην των Χειμαρριωτών οι οποίοι επέμεναν υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα με σύνθημα το ”Ένωσις ή Θάνατος”.

   Η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου, ωστόσο, έκανε αποδεκτή τη συμφωνία του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας στοχεύοντας στη συμφιλίωση των Βορειοηπειρωτών με την Αλβανική Κυβέρνηση. Μόνο που, πριν εφαρμοστεί το Πρωτόκολλο, κηρύχθηκε ο ”Μεγάλος Πόλεμος” (Α’ ΠΠ). Κι έτσι αυτό δεν εφαρμόστηκε ποτέ, αλλά και ΔΕΝ αναιρέθηκε από μετέπειτα συνθήκη. Άρα είναι σε ισχύ επ’ αόριστον κι αυτό δεν κόβει τις γέφυρες των ονείρων..

   Ονείρων που φαίνεται να μην έχουν καμιά δυνατότητα να πραγματοποιηθούν με τα ως τώρα δεδομένα: α) Την αποδοχή εκ μέρους μας διακομματικά και διακυβερνητικά ως τετελεσμένου της εξαπάτησης των Συμμάχων της ΑΝΤΑΝΤ ότι θα αποδέχονταν ενσωμάτωση της Β. Ηπείρου με την Ελλάδα, αν έμπαινε στο πλευρό τους κατά τον Α’ ΠΠ και…

  β) Την ύπαρξη συμφερόντων που στηρίζουν την Αλβανία έναντι της Ελλάδας και των Βορειοηπειρωτών (βλ. Ιταλία και Γερμανία, χωρίς να ξεχνάμε και τις μπίζνες του ζεύγους Μπλερ με τον Ράμα απ’ τη στιγμή που το νομικό γραφείο ”Omnia Strategy” της Σερί Μπλερ [συζύγου του πρώην Βρετανού πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ] που θα εκπροσωπήσει την Αλβανία στη Χάγη, όταν θα πάνε από κοινού Ελλάδα-Αλβανία για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Ιόνιο).

 Κι αυτό το τελευταίο δεδομένο με τα πισώπλατα ”μαχαιρώματα” σε βάρος  των βορειοηπειρωτικών συμφερόντων είναι η αιτία που εμμένει ο Αλβανός πρωθυπουργός στην υπόθεση  του νεοεκλεγέντα (15/5/’23) δημάρχου Χειμάρρας, όπου η αδικία έχει ξεπεράσει κάθε όριο λογικής σε βάρος του.

 Σε βάρος του προσφάτως μεταφερθέντα για λόγους ασφαλείας από τις φυλακές Δυρραχίου σε αυτές του Φίερι, Φρέντι Μπελέρη, ο οποίος — σε σκηνικό βγαλμένο από την εποχή του Ενβέρ Χότζα, όπου κυριαρχούσε η αδικία και το πογκρόμ κατά των Βορειοηπειρωτών — παραμένει φυλακισμένος  παράνομα και αναίτια προς  διακωμώδηση της δημοκρατίας στην Αλβανία και του κύρους της Ευρώπης, η οποία — όπως αποδείχθηκε –κηδεμονεύεται από κράτη-μέλη ”ύποπτα” για τα μυστικά πάρε δώσε  τους με τον Ράμα…

   Γι’ αυτό η Ελλάδα πρέπει να έχει άγρυπνα τα μάτια της ψυχής της προς υπεράσπιση των αδικημένων αδελφών μας στην Βόρεια Ήπειρο. Και οι Βορειοηπειρώτες να μην υποστείλουν τη σημαία των προσδοκιών τους όσο κι αν είναι άνυδρο το περιβάλλον ευδοκίμησής τους.

 Να μην υποστείλουν τη σημαία της αντίστασης στις μεθοδεύσεις του Ράμα, γιατί — όπως λέει και ο Γιώργος Σεφέρης (”Σαλαμίνα της Κύπρος”) — ”Δεν αργεί να καρπίσει τ’ αστάχυ // δε χρειάζεται μακρύ καιρό //για να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι, //δε χρειάζεται μακρύ καιρό”…

 

Κρινιώ Καλογερίδου

Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα Χειριστή Ασυρμάτων Μέσων.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Αναλύοντας τις επιλογές Τραμπ και τις καταιγιστικές εξελίξεις που προκαλούν

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στρατηγικοί προσανατολισμοί, ηγεμονικές δυνάμεις και περιφέρειες, σ΄ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα.

Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος

Σημείωση. Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε και αναρτήθηκε πρώτη φορά σε μέσο ενημέρωσης την προηγούμενη της με κάθε κριτήριο πολύ σημαντικής τηλεφωνικής συνομιλίας Τραμπ-Πούτιν που διήρκεσε που διήρκεσε πάνω από μια ώρα. Στο κείμενο που ακολουθεί και σε άλλα που επέρχονται θα αναλύονται με αξιολογικά ουδέτερο τρόπο οι στρατηγικοί προσανατολισμοί του προέδρου της ισχυρότερης ηγεμονικής δύναμης. Θα τυγχάνουν, μεταξύ άλλων, περιγραφής και ερμηνείας τα διαμορφωτικά κριτήρια και παράγοντες που σταδιακά θα ανασυντάξουν τους συσχετισμούς εντός του Πολυπολικού διεθνούς συστήματος. Η «ολόθερμη» προσέγγιση της Μόσχας από τον νέο Πρόεδρο, χωρίς να προδικάσουμε το αποτέλεσμα, είναι σε κάθε περίπτωση μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Προχωρώντας προς νέες πλανητικές ισορροπίες πολλά έπονται τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια. Το ζήτημα είναι κατά πόσο σε κάποιες Βαλκανικές και Μεσογειακές χώρες τα πολιτικά «ελίτ» και φορείς επιστημονικών ή «επιστημονικών» τίτλων α) δεν θα επαναλάβουν, μεταξύ άλλων, τις ασυναρτησίες περί «καλών πλευρών» και «κακών πλευρών» (όπως πάντα είχαμε διαχρονικά υπάρχουν μόνο ανελέητες και αδίστακτες ηγεμονικές δυνάμεις), β) δεν θα συνεχίσουν τα «παγκοσμιοποιητικά παραμιλητά», γ) θα καταλάβουν πως τα ιδεολογήματα περί ανθρωπολογικής εξομοίωσης και πολιτικής εξίσωσης του πλανήτη είναι ανυπόστατα δ) θα καταλάβουν ότι τα λεγόμενα «μ»κο συνειδητά ή ανεπίγνωστα υπηρετούν πολιτικές soft power ή αθέμιτα συμφέροντα στα πεδία της ιδιωτείας και ε) όσοι είναι θεμιτών προθέσεων θα αντιληφθούν ότι τα εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα αποτελούν πνευματικό δηλητήριο που εν δυνάμει αποδυναμώνει και εξαφανίζει κράτη και κοινωνίες.

Κατ’ αρχάς, τονίζεται ότι η εκλογή νέου προέδρου στις ΗΠΑ με ριζοσπαστικά διαφορετικές επιλογές από τους προκατόχους του, εκκόλαψε καταιγιστικές ανακατατάξεις οι οποίες για πολλούς είναι πέραν κάθε φαντασίας. Όμως, για μερικούς άλλους η διαμόρφωση ενός νεου Μεταψυχροπολεμικού στρατηγικού περιβάλλοντος ήταν αναμενόμενη. Στο σύντομο κείμενο που ακολουθεί θα γίνει προσπάθεια να αναφερθούν τουλάχιστον τα κύρια και σημαντικά, πρωτίστως τα κριτήρια και οι παράγοντες που ανεξαρτήτως προσώπων προσδιορίζουν τους προσανατολισμούς και τις εξισορροπητικές στρατηγικές εντός ενός κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος.

Πρώτον, οι αναλυτές της στρατηγικής τα κείμενα των οποίων οικοδομούνται πάνω στα αξιώματα του Θουκυδίδειου Παραδείγματος που ισχύουν για κάθε κρατοκεντρικό διεθνές σύστημα (Waltz, Kennan, Mearsheimer ε.α.) τόνιζαν ότι ο πολυπολικός κόσμος πολλών μεγάλων δυνάμεων κατόχων πυρηνικών όπλων καθώς εκκολαπτόταν -ήδη από την δεκαετία του 1980- απαιτούσε νέες στρατηγικές λογικές και νέες στρατηγικές προσεγγίσεις.

Δεύτερον, τονιζόταν:

α) Οι ΗΠΑ ήταν μετά το 1990 η συντριπτικά ισχυρότερη ηγεμονική δύναμη αλλά αυτό δεν θα κρατούσε πολύ, ιδίως λόγω έγερσης της κινεζικής ισχύος στην οικονομία, την τεχνολογία και τα πολεμικά μέσα.

β) Κατά συνέπεια, υποστηριζόταν από τους αναλυτές της στρατηγικής, ήταν προς το συμφέρον της Αμερικής αλλά και όλων των κρατών αφενός να μην υπερ-επεκταθεί όπως τελικά έγινε με τους «επεμβατικούς» «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» στις περιφέρειες καθότι η ιστορική εμπειρία διδάσκει τελική συρρίκνωση ή και πτώση (Αθήνα, Ναπολέων, Χίτλερ, Ιάπωνες στην Κίνα) και αφετέρου, όπως είχε την δυνατότητα να το κάνει να επιδιώξει ένα modus vivendi πλανητικών στρατηγικών ισορροπίας και συμφερόντων. Επίσης, αποτελεσματικούς θεσμούς διεθνούς διακυβέρνησης κοινών κινδύνων και κοινών προβλημάτων αντίστοιχους με τις συμφωνίες SALT/ABM το 1972-3 και Ευρωπυραύλων την δεκαετία του 1980 – πχ για την τρομοκρατία, τον κίνδυνο πυρηνικού ολοκαυτώματος κτλ.

Τρίτον, παρά το ότι ολοφάνερα έτσι προσανατολίζεται η νέα Αμερικανική κυβέρνηση η σταθεροποίηση ενός διεθνούς συστήματος με όρους ισορροπίας και συμφερόντων είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, ιδιαίτερα μετά τους δύο συντρέχοντες μεγάλους πολέμους και τις άλλες διενέξεις στις περιφέρειες. Για παράδειγμα, πριν τον άχαρο και άσκοπο πόλεμο της Ουκρανίας ένα κύριο επιχείρημα πολλών -συμπεριλαμβανομένων των Γκωλικών αλλά και τα υπονοούμενα του Μακρόν το 2019 -το ΝΑΤΟ είναι εγκεφαλικά νεκρό …)- ήταν ο στρατηγικός ορθολογισμός με την επιδίωξη μιας νέας πλανητικής ισορροπίας και ιδιαίτερα την «ήπια» ανάσχεση τυχόν κινεζικών ηγεμονικών αξιώσεων με προσέγγιση της Ρωσίας. Αντί αυτού είχαμε τον πόλεμο της Ουκρανίας, την σύγκλιση των Ανατολικών μεγάλων δυνάμεων, τον κίνδυνο πυρηνικού ολοκαυτώματος και την πρόκληση της συντρέχουσας πρωτοφανούς διεθνούς αστάθειας.

Τέταρτο, αφού τονιστεί ότι το εγχείρημα των σημερινών Αμερικανών ηγετών για νέες ισορροπίες χωρίς πολέμους δεν είναι μόνο δύσκολο αλλά ίσως και ανέφικτο, μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής κύρια και σημαντικά:

Α) Σε μια εκτιμάται σημαντική συνέντευξη του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Ρόμπιο στις 30.1.2025 (https://x.com/MyLordBebo/status/1885593143413751958) προσδιόρισε το σκεπτικό και την απόφαση οι στρατηγικές αποφάσεις τους να απορρέουν από πολιτικό και στρατηγικό ορθολογισμό, δηλαδή να εδράζονται στο εθνικό συμφέρον όλων των εμπλεκομένων δυνάμεων και πάνω στην πλάστιγγα κόστους/οφέλους εναλλακτικών προσεγγίσεων να επιλέγονται οι πλέον συμφέρουσες (όλων). Ταυτόχρονα ο ΥΠΕΞ τόνισε ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν κατανοήσει την έλευση του Πολυπολισμού και τις συνέπειες. https://ac71941a78dbb287eda80f3d2423825c.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-41/html/container.html

Β) Για πολλά ζητήματα οι ΗΠΑ (Γροιλανδία, Παναμάς, Καναδάς, Γάζα) αλλά και άλλες ηγεμονικές δυνάμεις όπως η Ρωσία (Ουκρανία αλλά εν δυνάμει όχι μόνο) και η Κίνα (Ταϊβάν) ήδη υιοθετούν αναθεωρητικές θέσεις οι οποίες εάν εκπληρωθούν προκαλούν ριζική αλλαγή της δομής και των λειτουργιών των διεθνών θεσμών και τους διεθνούς δικαίου. Τι έπεται; Μάλλον άγνωστο ή δύσκολο να προβλεφθεί, όπως δύσκολο είναι να προβλέψουμε κατά πόσο θα επιμείνουν σε αυτές και άλλες αναθεωρητικές στάσεις ή κατά πόσο με όρους κοινών συμφερόντων θα επιδιώξουν το προαναφερθέν modus vivendi πλανητικά και στις περιφέρειες. Ο ρόλος των κρατικών επιτελείων κάθε κράτους είναι να μελετούν, σταθμίζουν και εκτιμούν ορθά το πως εξελίσσονται αυτά τα ζητήματα.

Τέλος αλλά όχι το τελευταίο που θα μπορούσε να αναφερθεί συνοπτικά, είναι πως μέχρι να σταθεροποιηθούν οι τάσεις -εάν σταθεροποιηθούν- αν κάτι είναι σίγουρο είναι ότι θα έχουμε αλλαγές συνόρων ή και περίπου κατεδάφιση κρατών όπως στην Συρία. Πάνω στην Κλίνη του Προκρούστη των όπως πάντα ανελέητων ηγεμονικών συναλλαγών και ανακατατάξεων αναλώσιμα θα είναι α) εκείνα τα περιφερειακά κράτη :

α) τα οποία δεν στηρίζουν τις αποφάσεις στο εθνικό συμφέρον,

β) δεν διαθέτουν επαρκή ισχύ και αξιόπιστη εθνική στρατηγική υιοθετώντας αντίθετα κατευναστικές στάσεις,

γ) δεν γνωρίζουν να συναλλάσσονται εντός και εκτός συμμαχιών για συμμετρικές σχέσεις με όρους εθνικών συμφερόντων και

δ) στις πολιτικές και άλλες συζητήσεις καταμαρτυρείται πως κυριαρχεί άγνοια τόσο του χαρακτήρα και των λειτουργιών κάθε κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος όσο και τον διαχρονικά πανόμοιο χαρακτήρα των στρατηγικών των ηγεμονικών δυνάμεων.

Π. Ήφαιστος – PIfestos

www.ifestos.edu.gr  www.ifestosedu.gr  ifestosedu@gmail.com

Twitter https://twitter.com/ifestosedu

Linkedin https://www.linkedin.com/in/panayiotis-ifestos-0b9382131/

Instagram https://www.instagram.com/p.ifestos/

Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos

Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/

Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/

«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos

«ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός, μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus Έθνος και Πολιτισμός» https://piotita.gr/?p=41774

Φιλοπατρία, Δημοκρατία, Ελευθερία https://www.facebook.com/groups/philopatria/

Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos

Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB

Διεθνής πολιτική 21ος  αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/

ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/

Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/

Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/

Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/

Παναγιώτης Κονδύλης – https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/

Θολό Ευρωπαϊκό Βασίλειο των πρώην αποικιοκρατών και της Ευρωπαϊκής “Ένωσης” https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/

Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/

Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/

Πίνακες διαλέξεων και σημειώσεις διαλέξεων – πίνακες συντομογραφικής απεικόνισης πτυχών του διεθνούς συστήματος  https://wp.me/p3OqMa-1GG

Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει βοήθεια από κανένα σύμμαχο

Η εμπλοκή ενός κράτους σε πόλεμο προκειμένου να βοηθήσει ένα σύμμαχο κράτος δεν είναι αυτονόητη, ειδικά εάν έχουν αλλάξει οι γεωπολιτικές συνθήκες υπό τις οποίες δόθηκε η αρχική υπόσχεση. Για τον λόγο αυτόν τα κράτη πρέπει να είναι προσεκτικά στο τι περιμένουν από τους συμμάχους τους.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

«Η προστασία από συμμαχίες είναι εξαιρετικά αβέβαιη και τα κράτη που θέλουν να επιβιώσουν σε ένα ρευστό και ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα πρέπει να μεριμνήσουν από μόνα τους για την ασφάλειά τους δημιουργώντας στρατιωτική ισχύ (αρχή της αυτοβοήθειας). Αν την ώρα της κρίσης βρεθούν μόνα τους, πρέπει να μπορούν να αντεπεξέλθουν»

Τα όρια των συμμαχιών

Γράφει ο Αθανάσιος Πλατιάς, Τα Νέα

Οι συμμαχίες είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στην εξωτερική πολιτική των κρατών. Το κλειδί στις συμμαχίες είναι η αξιοπιστία τους, δηλαδή πόσο αξιόπιστη είναι η υπόσχεση αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής όταν φθάσει η ώρα της αλήθειας. Η εμπλοκή ενός κράτους σε πόλεμο προκειμένου να βοηθήσει ένα σύμμαχο κράτος δεν είναι αυτονόητη, ειδικά εάν έχουν αλλάξει οι γεωπολιτικές συνθήκες υπό τις οποίες δόθηκε η αρχική υπόσχεση. Για τον λόγο αυτόν τα κράτη πρέπει να είναι προσεκτικά στο τι περιμένουν από τους συμμάχους τους.

Οι συμμαχίες έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο για όσο διάστημα υπάρχει σύμπλευση συμφερόντων. Ομως τα γεωπολιτικά συμφέροντα είναι ευμετάβλητα. Για παράδειγμα, τα συμφέροντα των Ευρωπαίων και των ΗΠΑ συνέπλεαν για δεκαετίες όσο υπήρχε η σοβιετική απειλή. Αυτή την εποχή, όμως, είναι αμφίβολο εάν συμπίπτουν.

Το κέντρο βάρους του πλανήτη έχει μετατοπιστεί από την Ευρώπη στη Νοτιοανατολική Ασία και διαφαίνεται ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση θέλει να απαγκιστρωθεί από την Ευρώπη και να επικεντρωθεί στην ανάσχεση της αναδυόμενης Κίνας. Αυτό αποτελεί πρόβλημα και για την Ελλάδα που τα τελευταία χρόνια είχε επενδύσει στην εμβάθυνση των αμυντικών δεσμών της με τις ΗΠΑ.

Αυτή η σχέση είχε συμβάλει στην ποιοτική ενίσχυση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ως εργαλείο αποτροπής της αναθεωρητικής Τουρκίας.Η Ελλάδα είχε επίσης επενδύσει στην εμβάθυνση των διμερών σχέσεων με τη Γαλλία. Η σχέση αυτή βασιζόταν σε γεωπολιτική σύμπλευση συμφερόντων, αφού ο ακτιβισμός της Τουρκίας στην Αφρική και την Ανατολική Μεσόγειο είχε ενοχλήσει τη Γαλλία.

Στο πλαίσιο αυτά η Ελλάδα είχε εκτρέψει μεγάλο μέρος αμυντικών προμηθειών στη Γαλλία (προμήθεια αεροσκαφών Ραφάλ και φρεγατών Belharra). Η στρατηγική αυτή σχέση οδήγησε μάλιστα στην υπογραφή μιας σημαντικής πολιτικής συμφωνίας αμυντικής συνδρομής. Ομως και αυτή η στρατηγική σχέση έχει πρόσφατα τεθεί σε αμφιβολία λόγω της πολιτικής ρευστότητας στη Γαλλία, αλλά και λόγω της απόφασης της κοινοπραξίας στην οποία συμμετέχει η Γαλλία να προμηθεύσει στην Τουρκία τους πανίσχυρους πυραύλους meteor. Οι πύραυλοι αυτοί εξουδετερώνουν σε μεγάλο βαθμό το ποιοτικό πλεονέκτημα που έδινε στην ελληνική πλευρά η προμήθεια των Rafale και Belharra.

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα ανέπτυξε επίσης ένα πλέγμα αμυντικών σχέσεων με χώρες της ευρύτερης περιφέρειας, όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ. Συνδετικό δεσμό με τις χώρες αυτές αποτελούσε η γενικευμένη επιθετικότητα της Τουρκίας και οι εχθρικές επεμβάσεις της στα διάφορα ζητήματα που τις αφορούσαν ατομικώς.

Συνεπώς, οι σχέσεις που η Ελλάδα έχει συνάψει με τις χώρες αυτές στηρίζονται στη λογική της αντισυσπείρωσης. Η λογική αυτή είναι εκ των πραγμάτων συγκυριακή.Εχουν ήδη φανεί τα όρια αυτών των περιφερειακών συμμαχιών. Το Ισραήλ έχει ανοιχτά πολλαπλά μέτωπα και το τελευταίο πράγμα που θα επιθυμούσε είναι μια αντιπαράθεση με την Τουρκία. Η Αίγυπτος είναι αποδυναμωμένη και έχει στρέψει την προσοχή της στην εμπέδωση της εσωτερικής σταθερότητας, ενώ έχουν εξομαλυνθεί οι σχέσεις της Τουρκίας με τα ΗΑΕ και τη Σαουδική Αραβία.

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η προστασία από συμμαχίες είναι εξαιρετικά αβέβαιη και τα κράτη που θέλουν να επιβιώσουν σε ένα ρευστό και ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα πρέπει να μεριμνήσουν από μόνα τους για την ασφάλειά τους δημιουργώντας στρατιωτική ισχύ (αρχή της αυτοβοήθειας). Αν την ώρα της κρίσης βρεθούν μόνα τους, πρέπει να μπορούν να αντεπεξέλθουν.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει βοήθεια από κανένα σύμμαχο, αλλά πρέπει να αναπτύξει τις δικές της αποτρεπτικές δυνατότητες αυξάνοντας κατά 50% τουλάχιστον τις αμυντικές της δαπάνες. Η αύξηση αυτή πρέπει να κατευθυνθεί αποκλειστικά στην εντατικοποίηση του εξοπλιστικού της προγράμματος. Η αποτροπή της Τουρκίας στοιχίζει ακριβά, αλλά το κόστος είναι πολύ μικρότερο από το κόστος του πολέμου ή από το κόστος της μετατροπής της χώρας σε δορυφόρο της Τουρκίας (φινλανδοποίηση).

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Ο Τσίπρας ή αγνοεί στοιχειώδη πράγματα απο την ιστορία ή εξετέλεσε διαταγές της Ουάσιγκτον

Υπενθυμίζω πως ο κ. Τσίπρας συμφώνησε με την ηγεσία της γειτονικής χώρας και αποδέχτηκε ότι υπάρχει Μακεδονικό έθνος που δεν είναι ελληνικό και μακεδονική γλώσσα η οποία δεν είναι μια απο τις αρχαιοελληνικές διαλέκτους.

Δημοσιεύτηκε

στις

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης
Ο κ. Τσίπρας απένειμε, χθές, βραβεία “για την Ειρήνη και τη Συνεργασία των Βαλκανικών λαών με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών”, όπως είναι ο εύηχος τίτλος της εκδήλωσης. Η αίθουσα εδώ δείχνει να είναι το αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, στο οποίο πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση του γνωστού εργαστηρίου του Τμήματος Βαλκανικών Σπουδών που προκάλεσε αντιδράσεις. Και φοιτητές που βραβεύθηκαν ανήκουν στο Τμήμα αυτό.
Δεξιά στη φωτογραφία ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Στέλιος Κατρανίδης, ένας πρύτανης που προσπαθεί, ανεπιτυχώς, να κρατήσει ισορροπίες.
Αριστερά, την κυρία δεν την γνωρίζω και δίπλα της ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Στέλιος Αγγελούδης.

Υπενθυμίζω πως ο κ. Τσίπρας συμφώνησε με την ηγεσία της γειτονικής χώρας και αποδέχτηκε ότι υπάρχει Μακεδονικό έθνος που δεν είναι ελληνικό και μακεδονική γλώσσα η οποία δεν είναι μια απο τις αρχαιοελληνικές διαλέκτους.

Ένα συνονθύλευμα εθνοτήτων αυτοαποκλήθηκε μακεδόνες, ο αυτοπροσδιορισμός τους υποστηρίχθκε απο τον Τίτο και τον Στάλιν έγινε αποδεκτός απο τους Αμερικανούς για δικούς τους λόγους και ταλάνισε- και συνεχίζει να ταλανίζει- τα Βαλκάνια.
Είναι οι μπαχαλάκηδες των βαλκανίων.
Ο κ. Τσίπρας ή αγνοεί στοιχειώδη πράγματα απο την ιστορία, ή εξετέλεσε διαταγές της Ουάσιγκτον, μέρος της οποίας τον επαναφέρει στο προσκήνιο, ή λειτούργησε ιδεοληπτικά ως αριστερός γαρ.
Μου φαίνεται συντρέχουν και οι τρείς λόγοι. Οι αμερικανοί του το ξεπληρώνουν.
Θα διδάξει στο Χάρβαρντ, λένε πως έμαθε αγγλικά και θα τον επαναφέρουν στο πολιτικό σκηνικό.
Πρέπει, όμως, οι Αμερικανοί να βρουν και ψηφοφόρους να τον ψηφίσουν εκτός και αν έχουν μεριμνήσει και γι αυτό. Τόσα εκατομμύρια μεταναστών κάπου θα φανούν χρήσιμα.
Τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης πρώτη φορά τον βλέπω σε τέτοια εκδήλωση. Συυμμερίσθηκε το περιεχόμενό της;
Να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τα “νέα” πρόσωπα της πόλης.

Οι Αθηναίοι ποτέ δεν αποδέχθηκαν την ελληνικότητα των μακεδόνων αλλά αυτό ήταν ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας που ένοιωθαν και συνεχίζουν να νοιώθουν. Αναφέρομαι στους αθηναίους με την ιδεολογία της Αθήνας του Δημοσθένη, που θεωρούσε οτι η ελληνική ιστορία σταμάτησε στη Μάχη της Χαιρώνειας. Ούτε και οι κοραϊστές θεωρούν τους Μακεδόνες Έλληνες. (Αυτοί δεν θεωρούν ελληνικό και το Βυζάντιο, ούτε στον πολιτισμό του).

Όσοι εκ των αναγνωστών θελήσουν να διαμαρτυρηθούν γι αυτά που γράφω, να πιέσουν, πρώτα, την κυβέρνησή τους να τοποθετήσει στο Σύνταγμα άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Αριστοτέλη και του Δημόκριτου και μετά να αρχίσουν τα σχόλια.
Οι τρείς μεγαλύτερες μορφές της αρχαιότητας, Αλέξανδρος, Αριστοτέλης και Δημόκριτος λείπουν απο την κατ όνομα Ελληνική πρωτεύουσα.
Είναι η Αθήνα πρωτεύουσα της Ελλάδας; Ή η Ελλάδα βρίσκεται υπο αθηναϊκή κατοχή;
Ο υπουργός της Νέας Δημοκρατίας Κ. Τσιάρας προχθές στον Έβρο ήταν σαφέστατος: πρώτη φορά βγαίνω εκτός Ελλάδας δήλωσε στα ΜΜΕ του Έβρου. Εκτός Ελλάδας ήταν ο Έβρος.
Για το σύνολο της Αθήνας η Ελλάδα βρίσκεται στο λεκανοπέδιο.
Για εμάς, το λεκανοπέδιο κάθε άλλο παρά Ελλάδα θυμίζει. Ελλάδα είναι ο ελλαδικός χώρος εκτός Αθηνών και βρίσκεται υπο αθηναϊκή κατοχή.
Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Διεθνή1 ώρα πριν

Την έκδοση διεθνούς εντάλματος σύλληψης του Ιλχάμ Αλίεφ απαιτούν αρμενικές οργανώσεις στη Γαλλία!

Το έγγραφο αναφέρει ότι οι στρατιωτικές ενέργειες του Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ από τις 27 Σεπτεμβρίου 2020 έως τις 4 Οκτωβρίου...

Διεθνή2 ώρες πριν

Politico: «Η Ρωσία θα μπορούσε να ξεκινήσει μεγάλο πόλεμο στην Ευρώπη εντός πενταετίας» λέει η Υπηρεσία Πληροφοριών της Δανίας

Το 2024 ο Τραμπ είχε δηλώσει ότι θα «ενθάρρυνε» τη Ρωσία να επιτεθεί σε οποιαδήποτε χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ που δεν...

Διεθνή3 ώρες πριν

Reuters: Kyiv, EU alarmed by prospect of ‘dirty deal’ after Trump-Putin call

KYIV/BRUSSELS, Feb 13 (Reuters) – Ukraine and its European allies demanded on Thursday that they be included in any peace...

Διεθνή3 ώρες πριν

Pakistan Proves its Role as a State-Sponsor of International Terrorism by Hosting Hamas Members in PoJK

On February 5, Pakistan hosted key members of the Hamas terror outfit in Pakistan Occupied Jammu and Kashmir’s (PoJK) Rawalakote...

Διεθνή3 ώρες πριν

Ριάντ, ο πιθανός τόπος συνάντησης Τραμπ-Πούτιν! Το Κίεβο υπό πίεση για συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις

Κρίσιμες εξελίξεις αναμένονται το προσεχές διάστημα στο ζήτημα της ουκρανικής κρίσης

Δημοφιλή