Hymns and music should be “de-Westernized” and incorporate “red” elements, participants at a training seminar in Xiamen were told.

Having “Sinicized” their places of worship, education, Bible study, and even the Bible itself what more can Chinese Christians “Sinicize”? The answer is—music.

“Bitter Winter” regularly discusses “Sinicization.” Our readers know that it is not about adapting religion to Chinese culture: otherwise, a plan for “Sinicizing Taoism,” which exists, would not make sense. It is about adapting religion to the CCP’s ideology.

While this is indeed the key to understanding “Sinicization,” it is also true that it includes a struggle to eliminate all the features of religions that the CCP considers “foreign.” The domes and minarets of mosques are razed since “Sinicization” is also intended as “de-Arabization.” For Christians, “Sinicization” includes “de-Westernization.” Cutting ties with the time of the missionaries was done long ago, yet the CCP still fastidiously looks for anything that can still be “de-Westernized.”

Now, it’s music. This is not totally new. Old beloved hymns have been long since abandoned. It is not rare to see “red” songs performed in Christian churches or outside of them, in the processions preceding the Sunday services. However, Christians are now being told that something much more comprehensive and radical is needed.

Last month, a “National Sacred Music Sinicization Training Seminar” organized by the government-controlled Two National Christian Councils concluded in Xiamen, Fujian.

Over sixty pastoral workers, theological teachers, and experts from across China gathered to discuss the “Sinicization” of Christian sacred music. Pastor Shan Weixiang, Vice Chairman of the Three-Self Patriotic Movement Committee, delivered the opening speech, followed by a welcome address from Pastor Yue Qinghua, Vice President of the China Christian Association.

Participants were told that “Sinicizing” Christian music is a key target of the “Second five-year plan for the Sinicization of Christianity.” They should be prepared to surrender even more old hymns (although, perhaps to prevent reactions, they were told that a few will be kept) and adapt both traditional Chinese songs and “red” songs. Even Christian music as Chinese believers have known it for centuries seems to be about to disappear.

SOURCE: Bitter Winter

Οι τρέχουσες διαδηλώσεις αντιπροσωπεύουν μια κρίσιμη συγκυρία για το Πακιστάν. Ενώ η άμεση εστίαση είναι στον Imran Khan και το κόμμα του, το υποκείμενο ζήτημα είναι η ανισορροπία δυνάμεων μεταξύ των πολιτικών θεσμών και του στρατού.

Η σκληρή απάντηση στις ειρηνικές διαδηλώσεις χρησιμεύει μόνο για να βαθύνει το χάσμα μεταξύ του κράτους και των πολιτών του, ωθώντας τη χώρα περαιτέρω προς τη δυσλειτουργία.

Του A. Shafaq*

Η συνεχιζόμενη πολιτική κρίση στο Πακιστάν ανέδειξε για άλλη μια φορά τις βαριές τακτικές του κράτους εναντίον των πολιτών του. Καθώς οι ειρηνικοί διαδηλωτές απαιτούν λογοδοσία από την εγκατάσταση και την απελευθέρωση του πρώην πρωθυπουργού Imran Khan, η πακιστανική κυβέρνηση και ο στρατός εξαπέλυσαν ένα κύμα κατασταλτικών μέτρων που απειλούν τους δημοκρατικούς κανόνες και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό το εκτυλισσόμενο έπος υπογραμμίζει την ευθραυστότητα της αστικής διακυβέρνησης σε ένα έθνος όπου οι αγώνες για την εξουσία κυριαρχούνται εδώ και καιρό από τον στρατό και τις εδραιωμένες πολιτικές ελίτ.

Η τελευταία σύγκρουση εκτυλίχθηκε στο Ισλαμαμπάντ, όπου χιλιάδες υποστηρικτές του κόμματος Tehreek-e-Insaf (PTI) του Πακιστάν του Imran Khan είχαν συγκεντρωθεί για να απαιτήσουν την απελευθέρωσή του και να διαμαρτυρηθούν για την κλοπή της εντολής. Σε μια σαρωτική επιδρομή αργά τη νύχτα στις 26 Νοεμβρίου, οι δυνάμεις ασφαλείας διέλυσαν τους διαδηλωτές με ανησυχητική δύναμη. Οι αναφορές αναφέρουν ότι περισσότεροι από 500 διαδηλωτές συνελήφθησαν, με αστυνομικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις να περιπολούν την πόλη για να συλλάβουν όσους κατάφεραν να ξεφύγουν από την αρχική καταστολή.

Η απάντηση της κυβέρνησης ξεπέρασε τις απλές συλλήψεις. Το Ισλαμαμπάντ έχει ουσιαστικά αποκλειστεί, με τους δρόμους αποκλεισμένους από εμπορευματοκιβώτια, τις υπηρεσίες κινητού Διαδικτύου να έχουν ανασταλεί και οι δημόσιες συγκεντρώσεις να έχουν απαγορευτεί για δύο μήνες. Οι διαδηλωτές, αποφασισμένοι να φτάσουν στην πρωτεύουσα από προπύργια του PTI, όπως η Khyber Pakhtunkhwa, αντιμετώπισαν βίαιη καταστολή, συμπεριλαμβανομένων καταγγελιών για πυρά από την αστυνομία. Αυτή η δρακόντεια απάντηση υπογραμμίζει μια συστηματική προσπάθεια καταστολής της διαφωνίας και φίμωσης των φωνών της αντιπολίτευσης.

Στο επίκεντρο των διαδηλώσεων βρίσκεται το αίτημα για την απελευθέρωση του Imran Khan, ο οποίος έχει φυλακιστεί με πολλαπλές κατηγορίες που ευρέως θεωρούνται ως πολιτικά υποκινούμενες. Η εκδίωξη του Khan με ψηφοφορία μομφής το 2022, ο επακόλουθος αποκλεισμός του από τις εκλογές και η εμπλοκή του σε περισσότερες από 150 νομικές υποθέσεις έχουν εγείρει ερωτήματα σχετικά με την αμεροληψία της δικαιοσύνης του Πακιστάν και την ακεραιότητα των δημοκρατικών θεσμών του.

Οι υποστηρικτές του PTI θεωρούν αυτές τις ενέργειες ως μέρος μιας ευρύτερης συνωμοσίας για να διαλύσουν το κόμμα τους και να αποτρέψουν την επιστροφή του Χαν στην εξουσία. Τα παράπονά τους εκτείνονται πέρα ​​από τη φυλάκισή του για να συμπεριλάβουν ισχυρισμούς για εκλογική νοθεία στις κάλπες του Φεβρουαρίου 2024 και συνταγματικές τροποποιήσεις που έχουν διευρύνει τον κυβερνητικό έλεγχο στο δικαστικό σώμα. Για πολλούς, οι διαμαρτυρίες δεν αφορούν μόνο τον Khan αλλά για την ευρύτερη διάβρωση της δημοκρατίας στο Πακιστάν.

Η μεγάλη επιρροή του στρατού στην πολιτική του Πακιστάν είναι ένα κρίσιμο σκηνικό για την τρέχουσα αναταραχή. Ιστορικά, οι ένοπλες δυνάμεις διαδραμάτισαν κυρίαρχο ρόλο στη διαμόρφωση του πολιτικού τοπίου της χώρας, υπονομεύοντας συχνά τις πολιτικές κυβερνήσεις για να διατηρήσουν την εξουσία τους. Η ανάδειξη του Khan ως λαϊκιστή ηγέτη που αμφισβητούσε αυτό το status quo τον έκανε στόχο του κατεστημένου.

Από την ανατροπή του, ο στρατός έχει κατηγορηθεί για ενορχήστρωση ενός «ήπιου πραξικοπήματος» υποστηρίζοντας την τρέχουσα κυβέρνηση υπό την ηγεσία του πρωθυπουργού Σεχμπάζ Σαρίφ. Το αστικό πρόσωπο αυτού του υβριδικού καθεστώτος περιόρισε επιθετικά τις δημοκρατικές ελευθερίες, τροποποίησε το σύνταγμα για να εδραιώσει την εξουσία και κατέστειλε τις φωνές που διαφωνούν. Η επιλεκτική χρήση των νόμων για την εξάρθρωση του PTI και η στοχευμένη σύλληψη των ηγετών του αποτελούν παράδειγμα της έκτασης στην οποία το κατεστημένο είναι διατεθειμένο να προχωρήσει για να διατηρήσει την εξουσία του.

Η τρέχουσα κατάσταση στο Πακιστάν έχει εντυπωσιακές ομοιότητες με άλλες περιπτώσεις στρατιωτικής επέμβασης στην πολιτική πολιτική σε όλο τον κόσμο. Η αιγυπτιακή επανάσταση του 2011, η οποία αρχικά υποσχέθηκε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, είδε τελικά την εξουσία να επανέλθει στον στρατό υπό τον Abd el-Fattah el-Sisi. Το αιγυπτιακό παράδειγμα χρησιμεύει ως προειδοποιητική ιστορία, καταδεικνύοντας πώς η καταστολή των φωνών των πολιτών και η κυριαρχία των κρατικών θεσμών μπορεί να εκτροχιάσει τις δημοκρατικές φιλοδοξίες.

Στο Πακιστάν, το κεντρικό ερώτημα παραμένει: ποιος ασκεί την εξουσία και με ποιον σκοπό; Η απάντηση έχει βαθιές επιπτώσεις για το μέλλον της χώρας. Εάν η τρέχουσα τροχιά συνεχιστεί, με τον στρατό να σφετερίζεται την πολιτική εξουσία και να καταπατούνται οι δημοκρατικοί κανόνες, το Πακιστάν κινδυνεύει να γίνει ψευδοδημοκρατία – ένα σύστημα που διατηρεί την πρόσοψη της πολιτικής διακυβέρνησης αλλά ουσιαστικά ελέγχεται από μη εκλεγμένες δυνάμεις.

Η αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας είναι απαραίτητη για την επίλυση της πολιτικής κρίσης του Πακιστάν. Αυτό απαιτεί αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών της αναταραχής, συμπεριλαμβανομένης της απελευθέρωσης πολιτικών κρατουμένων, της ανατροπής αμφιλεγόμενων συνταγματικών τροποποιήσεων και της διεξαγωγής ελεύθερων και δίκαιων εκλογών. Χωρίς αυτά τα βήματα, η δημόσια δυσαρέσκεια θα συνεχίσει να σιγοβράζει, ενδεχομένως να ξεσπάσει σε πιο εκτεταμένη αστάθεια.

Οι τρέχουσες διαδηλώσεις αντιπροσωπεύουν μια κρίσιμη συγκυρία για το Πακιστάν. Ενώ η άμεση εστίαση είναι στον Imran Khan και το κόμμα του, το υποκείμενο ζήτημα είναι η ανισορροπία δυνάμεων μεταξύ των πολιτικών θεσμών και του στρατού. Η σκληρή απάντηση στις ειρηνικές διαδηλώσεις χρησιμεύει μόνο για να βαθύνει το χάσμα μεταξύ του κράτους και των πολιτών του, ωθώντας τη χώρα περαιτέρω προς τη δυσλειτουργία.

*Ο A. Shafaq είναι ψευδώνυμο ερευνητή και λέκτορα σε ένα από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια της Καμπούλ.

ΠΗΓΗ: Afghan Diaspora Network

Ισραηλινά τεθωρακισμένα βρίσκονται μόλις 20 χλμ. νοτίως της Δαμασκού. Καταστράφηκε ολοσχερώς το συριακό ναυτικό. Στόχος η δημιουργία αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης στην νότια Συρία.

Γράφει ο Γαβριήλ Χαρίτος, Deutsche Welle

Σε απόσταση μόλις 20 χιλιομέτρων νοτίως της Δαμασκού βρίσκονται από σήμερα το πρωί ισραηλινά τεθωρακισμένα, ενώ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η προέλαση των ισραηλινών χερσαίων δυνάμεων στην νότια Συρία, ελέγχοντας πλήρως και χωρίς αντίσταση δεκάδες συριακά χωριά και κωμοπόλεις. Η εξέλιξη αυτή σημειώνεται μετά την χθεσινή εντολή του ισραηλινού υπουργού Άμυνας, Ισράελ Κατς, να καταστραφούν όλες οι συριακές στρατιωτικές υποδομές στην περιοχή πέραν της νεκρής ζώνης των Υψωμάτων του Γκολάν και έως την περιοχή Τζάμπαλ Αλ-Ντρουζ της νότιας Συρίας που συνορεύει με την Ιορδανία και ελέγχεται από την κοινότητα των Δρούζων.

Στόχος η «αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη»

Στόχος της ισραηλινής προέλασης είναι η δημιουργία αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης εντός του συριακού εδάφους. Στρατιωτικοί παράγοντες δηλώνουν σε ισραηλινά μέσα ότι αντικειμενικός σκοπός των επιχειρήσεων στη Συρία είναι να εμποδίσουν τους αντάρτες να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τις στρατιωτικές υποδομές και το οπλοστάσιο του καθεστώτος Άσαντ, προκειμένου να μην στραφούν μελλοντικά κατά του Ισραήλ. Με χθεσινές του δηλώσεις, ο υπουργός Εξωτερικών Γκιντόν Σάαρ διευκρίνισε ότι η παρουσία του ισραηλινού στρατού στην περιοχή είναι «προσωρινή, προκειμένου να μην επαναληφθεί μία ‘νέα 7η Οκτωβρίου’ στο βόρειο Ισραήλ». Πάντως οι διευκρινήσεις Σάαρ δεν έπεισαν τις κυβερνήσεις της Ιορδανίας, της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας, οι οποίες με επίσημες ανακοινώσεις τους καταδίκασαν την ισραηλινή προέλαση στη Συρία, την οποία και χαρακτήρισαν ως κατάφορη παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Από την άλλη, ισραηλινές κυβερνητικές πηγές αναφέρουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ήδη ενημερωθεί και έχουν εγκρίνει την προέλαση.

Ολονύχτιο σφυροκόπημα σε στρατιωτικούς στόχους

Αραβικά ειδησεογραφικά δίκτυα αναφέρουν ότι κατά την διάρκεια της νύχτας, ισραηλινά και αμερικανικά ελικόπτερα έπληξαν συριακούς στρατιωτικούς στόχους στην οροσειρά Καλμόν στα περίχωρα της Δαμασκού. Καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας ισραηλινά πολεμικά αεροπλάνα σφυροκόπησαν στρατιωτικά αεροδρόμια και αποθήκες οπλισμού του τακτικού συριακού στρατού στην κεντρική και βόρεια Συρία. Στους στόχους συγκαταλέγονται το στρατιωτικό αεροδρόμιο Αλ-Σουεϊρατ στα περίχωρα της Χομς, στρατιωτικές βάσεις στις επαρχίες Ράκα και Χάσκα, εργοστασιακές μονάδες της συριακής στρατιωτικής βιομηχανίας στα περίχωρα του Χαλεπίου και εργοστάσιο παραγωγής χημικού οπλισμού στην επαρχία της Δαμασκού. Βομβαρδίστηκε επίσης το στρατιωτικό αεροδρόμιο, που βρίσκεται στα περίχωρα της πόλης Καμίσλι της βορειοανατολικής Συρίας, που αποτελεί διοικητικό κέντρο της ντε φάκτο αυτόνομης περιοχής των Κούρδων της Συρίας, σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από τα σύνορα με την Τουρκία – ο βορειότερος και εγγύτερος προς την Τουρκία συριακός στρατιωτικός στόχος που έπληξε η ισραηλινή πολεμική αεροπορία από την έναρξη του συριακού εμφυλίου μέχρι σήμερα.

Όπως μεταδίδει σήμερα το κρατικό ισραηλινό ραδιόφωνο, ως αποτέλεσμα συντονισμένης επιχείρησης του ισραηλινού ναυτικού και της αεροπορίας καταστράφηκαν ολοσχερώς οι δυνάμεις του συριακού ναυτικού, ύστερα από σφοδρότατους βομβαρδισμούς που πραγματοποιήθηκαν καθ’ όλη την διάρκεια της νύχτας στις ναυτικές βάσεις που βρίσκονται στα περίχωρα των παραλιακών πόλων Μινά Αλ-Μπαϊντά και Λατάκεια.

Το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εδρεύει στο Λονδίνο αναφέρει ότι μέσα σε 48 ώρες αφότου κατέρρευσε το καθεστώς Άσαντ, το Ισραήλ βομβάρδισε στη Συρία τουλάχιστον 250 στόχους.