Αναλύσεις
GeoEurope: Αγροτικά πειράματα στην Αφρική
Ο Μπιλ Γκέιτς δεν επενδύει τα χρήματά του σε οποιαδήποτε ευκαιρία, αλλά σε συγκεκριμένους τομείς στους οποίους μπορεί να υπάρξει προοπτική.
Πρόσφατα, μαζί με το ίδρυμα Novo Nordisk και το Wellcome Trust, επένδυσε 300 εκατομμύρια δολάρια σε τρία χρόνια για να χρηματοδοτήσει επιστημονικές έρευνες στους αγαπημένους του τομείς: κλιματική αλλαγή, παγκόσμια φτώχεια, μολυσματικές ασθένειες και μικροβιακή αντοχή στα αντιβιοτικά.
Μια βιομηχανία έχει δημιουργηθεί γύρω από αυτό το είδος επιδοτήσεων με άμεσο αντίκτυπο στα πρωτοσέλιδα των ειδήσεων και σε ομάδες επιστημόνων που ενδιαφέρονται για αυτού του είδους τις δραστηριότητες.
Σύμφωνα με τον John-Arne Rottingen, διευθυντή της φαρμακευτικής εταιρείας Wellcome Trust, «είναι απαραίτητο να προβλέψουμε», δηλαδή πρέπει να αναζητήσουμε προβλήματα εκεί που δεν φαίνονται σήμερα. Σύμφωνα με αυτή τη λογική, οι λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα δεν είναι πολιτικές ή οικονομικές, αλλά τεχνικές και επιστημονικές.
Ο παλιός Τρίτος Κόσμος και νυν Παγκόσμιος Νότος είναι ένα από τα αγαπημένα εργαστήρια για αυτές τις έρευνες, επειδή κανείς δεν προσελκύει τα φώτα της δημοσιότητας, όπως στις χώρες του Κέντρου. Αλλά αυτές οι έρευνες, δεν έχουν πάντα ένα θετικό τέλος.
Το ίδρυμα του Μπιλ Γκέιτς διοχέτευσε πολλά χρήματα για την ανάπτυξη γενετικά τροποποιημένων σπόρων στην Αφρική και απέτυχε. Ίσως να προσπαθήσει και πάλι, αυτή τη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες ή στη Γαλλία. Στην Αφρική η «αειφόρος γεωργία» ίσως να είναι μη βιώσιμη.
Ο Γκέιτς και το ίδρυμά του ήθελαν να φτιάξουν φυτικές ποικιλίες που θα μπορούσαν να αντισταθούν σε έντομα και ασθένειες, σε συνεργασία με τοπικά και διεθνή ερευνητικά ιδρύματα.
Η Joeva Sean Rock, ερευνήτρια αναπτυξιακών μελετών στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και συνεργάτης στο έργο mBio, επικρίνει τον τρόπο με τον οποίο οι ερευνητές του Gates ανέλαβαν πρωτοβουλίες που συχνά «προσαρμόστηκαν περισσότερο στα συμφέροντα των ιδιωτικών εταιρειών, παρά στις πραγματικές ανάγκες των Αφρικανών αγροτών».
Οι γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες έχουν αποτύχει στην αφρικανική γεωργία. Ένας μεγάλος αριθμός έργων δεν έχει προχωρήσει ποτέ πέρα από την ερευνητική φάση. Σύμφωνα με στοιχεία από το έργο mBio, περίπου το 60% της δημόσιας χρηματοδότησης έρευνας δεν έχει οδηγήσει σε εμπορεύσιμα προϊόντα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αποτυχίας είναι η συνεργασία που δημιουργήθηκε στη Μπουρκίνα Φάσο, όπου τελικά εγκαταλείφθηκε το βαμβάκι Bt που αναπτύχθηκε από τη Monsanto, σε συνεργασία με τοπικούς ερευνητές μεταξύ 2008 και 2016. Η κατώτερη ποιότητα των παραγόμενων ινών έχει τα παραγόμενα προϊόντα μη πωλήσιμα, αφήνοντας τους αγρότες σε χρέη λόγω του υψηλού κόστους των σπόρων και των πρώτων υλών που απαιτούνται για την καλλιέργειά τους.
Τα αγροτικά πειράματα που προωθούσε ο Μπιλ Γκέιτς, φαίνεται να έχουν καταρρεύσει. Οι προτιμώμενες τεχνολογικές επιλογές, έχουν αποδειχθεί ακριβές και ελάχιστα προσαρμοσμένες στην αφρικανική γεωργική πραγματικότητα, ενώ αμφισβητήθηκαν από οργανώσεις όπως η Δράση κατά της πείνας, που αρνούνται να στηρίξουν έργα που βασίζονται σε γενετικά τροποποιημένους σπόρους, λόγω των χρεών που δημιουργούν για τους μικρούς αγρότες.
ΠΗΓΗ: GeoEurope
Αναλύσεις
Εθνική Ασφάλεια δεν είναι μόνο η άμυνα αλλά και οι πυρκαγιές με τις πλημμύρες!
Η Ελλάδα έχει βρεθεί αντιμέτωπη τα τελευταία χρόνια με αρκετά από τα εν λόγω φυσικά φαινόμενα, έχοντας «πληρώσει ακριβά» τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης.
Γιατί (και) οι δασικές πυρκαγιές και οι πλημμύρες είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας και πως μπορούν να αντιμετωπιστούν
Απομυθοποίηση της εθνικής ασφάλειας –η οποία δεν περιλαμβάνει μόνο την εθνική άμυνα ενός κράτους– και την επεξήγηση της επίδρασης που έχουν τόσο οι πυρκαγιές όσο και οι πλημμύρες σε αυτήν. Η Ελλάδα έχει βρεθεί αντιμέτωπη τα τελευταία χρόνια με αρκετά από τα εν λόγω φυσικά φαινόμενα, έχοντας «πληρώσει ακριβά» τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης. Η κατανόηση επομένως σε βάθος του συγκεκριμένου ζητήματος και των ενδεικνυόμενων τρόπων αντιμετώπισης των απειλών θα συμβάλλει θετικά στην ενίσχυση της εθνικής ασφάλειας.
Γράφει ο Γιώργος Κουκάκης
Η περίοδος που διανύουμε αποτελεί ίσως μία από τις πιο ήρεμες περιόδους στην Ελλάδα όσον αφορά τις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν, καθώς η αντιπυρική περίοδοςi έχει τελειώσει για τις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας,ii ενώ η πτώση της θερμοκρασίας δεν είναι τόσο μεγάλη ούτε οι βροχοπτώσεις τόσο έντονες ώστε να υπάρχει αυξημένος κίνδυνος δασικών πυρκαγιών και περιπτώσεων αποκλεισμού ολόκληρων περιοχών λόγω έντονων χιονοπτώσεων και πλημμυρικών φαινομένων αντίστοιχα. Το γεγονός αυτό καθιστά τη παρούσα περίοδο ιδανική για αναστοχασμό, εξαγωγή συμπερασμάτων και φυσικά κατάλληλη προετοιμασία σε όλα τα επίπεδα, ώστε να αποφύγουμε την επανάληψη δυσάρεστων περιστατικών του παρελθόντος τα οποία έπληξαν την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας,
Στο σημείο αυτό, ίσως πολλοί να αναρωτιούνται τι σχέση έχει η εθνική ασφάλεια με τις δασικές πυρκαγιές, τις πλημμύρες και τα υπόλοιπα ακραία καιρικά φαινόμενα. Αυτό ακριβώς είναι και το μεγάλο σφάλμα που επικρατεί στην αντίληψη των περισσοτέρων πολιτών, καθώς η εθνική ασφάλεια έχει εσφαλμένως συνδεθεί αποκλειστικά με την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής ανεξαρτησίας ενός κράτους, δηλαδή την εθνική άμυνα. Αν όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε τι είναι η εθνική ασφάλεια;
Εθνική ασφάλεια είναι η προστασία του κράτους και των πολιτών αυτού από κάθε είδους απειλή που στρέφεται εναντίον τους και η οποία επηρεάζει τόσο την εύρυθμη λειτουργία του κράτους όσο και την ευημερία των πολιτών.iii Ανάλογα δε με το είδος της απειλής και τον τομέα πολιτικής (policy field) που επηρεάζει, η εθνική ασφάλεια χωρίζεται στις ακόλουθες (όχι αποκλειστικές) κατηγορίες (Εικόνα 1):
1. Στρατιωτική ασφάλεια (military security).
2. Οικονομική ασφάλεια (economic security).
3. Ενεργειακή ασφάλεια (energy security).
4. Ασφάλεια κρίσιμων εθνικών υποδομών (critical infrastructure security).
5. Θαλάσσια ασφάλεια (maritime security).
6. Επισιτιστική ασφάλεια (food security).
7. Περιβαλλοντική ασφάλεια (environmental security).
8. Υγειονομική ασφάλεια (health security).
9. Εσωτερική ασφάλεια (domestic/internal/homeland security).
10. Κυβερνοασφάλεια (cyber security).
11. Πολιτιστική ασφάλεια (cultural security).
12. Δημογραφική ασφάλεια (demographic security).
13. Υδατική ασφάλεια (water security).
14. Ασφάλεια πληροφοριών (information security).
15. Πολιτική ασφάλεια (political security).
16 Διαστημική ασφάλεια (space security).
Εκ πρώτης όψεως, γίνεται αντιληπτό ότι τόσο οι δασικές πυρκαγιές όσο και οι πλημμύρες καθώς και τα υπόλοιπα ακραία καιρικά φαινόμενα εμπίπτουν στην κατηγορία της περιβαλλοντικής ασφάλειας, καθώς τα βασικά αίτια που τις προκαλούν –εξαιρώντας τις ενδεχόμενες κακόβουλες ενέργειες– σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή και έχουν σοβαρές αρνητικές συνέπειες στο περιβάλλον. Όταν ωστόσο τα εν λόγω φαινόμενα έχουν τόσο μεγάλη έκταση και ένταση ώστε να επηρεάζουν την εύρυθμη λειτουργία του κράτους και την ευημερία των πολιτών αυτού, τότε επηρεάζουν και άλλες συνιστώσες της εθνικής ασφάλειας με κυριότερες την οικονομική ασφάλεια,iv την ενεργειακή ασφάλεια vκαι την ασφάλεια κρίσιμων εθνικών υποδομών.vi
Το γεγονός αυτό έγινε δυστυχώς αντιληπτό στην Ελλάδα τόσο κατά τις δασικές πυρκαγιές που σημειώθηκαν στην Εύβοια, τον Έβρο και τη Ρόδο τα τελευταία χρόνια όσο και κατά τις πλημμύρες που σημειώθηκαν στη Θεσσαλία τον Σεπτέμβριο του 2023, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα τη ζημίωση της εθνικής οικονομίας και την καταστροφή μεγάλου μέρους των περιουσιακών στοιχείων των πολιτών.vii Ιδιαίτερα λυπηρό δε είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν είναι το μόνο Ευρωπαϊκό κράτος που αντιμετώπισε τέτοια φαινόμενα, καθώς τεράστιες εκτάσεις κάηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στην Ισπανία και την Πορτογαλία,viii ενώ έντονα καιρικά φαινόμενα σημειώθηκαν μεταξύ άλλων στη Γερμανία, τη Σερβία και τη Ρουμανία το καλοκαίρι του 2023,ix και καταστροφικές πλημμύρες στην Ισπανία μόλις πρόσφατα.x Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί ότι σύμφωνα με το Νόμο 4662/2020 ως καταστροφή ορίζεται:
«Η σοβαρή διαταραχή της λειτουργίας της κοινωνίας, που προκαλεί εκτεταμένες ανθρώπινες, υλικές και περιβαλλοντικές απώλειες, οι οποίες ξεπερνούν την ικανότητα της πληγείσας κοινωνίας να τις αντιμετωπίσει με ίδια μέσα και πόρους».xi
Όσον αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης –δηλαδή τις τακτικές και διαχειριστικές αποφάσεις που λαμβάνονται και τις επιχειρησιακές δραστηριότητες που σχεδιάζονται και υλοποιούνται– κάθε είδους καταστροφής, αυτός σύμφωνα πάντα με τον προαναφερθέντα νόμο περιλαμβάνει τέσσερα (4) στάδια τα οποία συνθέτουν τον κύκλο διαχείρισης καταστροφής (Εικόνα 2).xii Τα στάδια αυτά είναι τα ακόλουθα:
1. Πρόληψη (Prevention) – Μετριασμός (Mitigation), η οποία περιλαμβάνει το σύνολο των δράσεων και μέτρων που στοχεύουν στην απόλυτη αποφυγή των δυνητικών επιπτώσεων των κινδύνων και στην ελαχιστοποίηση των φυσικών, τεχνολογικών καταστροφών και λοιπών απειλών.
2. Ετοιμότητα (Preparedness/Preparation), η οποία περιλαμβάνει το σύνολο δράσεων και μέτρων που λαμβάνονται εκ των προτέρων για να διασφαλίσουν αποτελεσματική αντίδραση σε περιπτώσεις καταστροφών.
3. Αντιμετώπιση (Response), η οποία περιλαμβάνει τις δράσεις, κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά την καταστροφή, για την προστασία της ζωής και της υγείας των ανθρώπων, για την αντιμετώπιση άμεσων αναγκών διαβίωσής τους και για τη διασφάλιση παροχής αρωγής και υποστήριξης για τον μετριασμό των επιπτώσεων της καταστροφής.
4. Αποκατάσταση (Relief/Recovery), η οποία περιλαμβάνει δράσεις μετά από μία καταστροφή με στόχο την αποκατάσταση ή τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης κατά τις πρώτες ώρες και ημέρες μετά την εκδήλωσή της.
Ένας ακόμα παράγοντας στον οποίο θα πρέπει να δοθεί έμφαση είναι η ατομική ευθύνη που φέρουν οι πολίτες, καθώς η συνολική γενική ευθύνη που όντως φέρει το κράτος δεν τους απαλλάσσει από το δικό τους μερίδιο, το οποίο συνίσταται στην κατάλληλη ατομική προετοιμασία αλλά και τη συνεισφορά τους στο μέτρο του δυνατού στις δράσεις του κράτους κατά τη διάρκεια των τεσσάρων προαναφερθέντων σταδίων. Κατά τη διάρκεια δε της εκδήλωσης κάποιας καταστροφής (3ο στάδιο) εξαιρετικά σημαντικό ρόλο διαδραματίζει ο εθελοντισμός, ο οποίος δρα επικουρικά όσον αφορά τις ενέργειες του κρατικού μηχανισμού.
Για να αναπτυχθεί όμως η ατομική ευθύνη, η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της κουλτούρας ασφάλειας το οποίο θα πρέπει να έχει καλλιεργηθεί, απαιτείται η εφαρμογή μίας ολιστικής προσέγγισης του ζητήματος, η οποία θα έχει ως κεντρικό άξονα την επιμόρφωση των πολιτών από μικρή ηλικία σε όλες τις βαθμίδες της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, και την εν συνεχεία παροχή δια βίου μάθησης σε συνδυασμό με την κατάλληλη προβολή και προώθηση των σχετικών δράσεων με τη βοήθεια των Μέσων Μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ) και Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ).
Εν κατακλείδι, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους ότι αφενός μεν η εθνική ασφάλεια είναι υπόθεση όλων των πολιτών και όχι μόνο του κράτους, αφετέρου δε ότι η ασφάλεια αποτελεί σημαντικό καταλύτη και προϋπόθεση της ανάπτυξης και ΟΧΙ τροχοπέδη αυτής, καθώς σύμφωνα με τον Άγγλο φιλόσοφο Thomas Hobbes (1588-1679)xiii:
«[…] χωρίς ασφάλεια δεν υπάρχει χώρος για τη βιομηχανία […] δεν υπάρχουν τέχνες, δεν υπάρχουν γράμματα, δεν υπάρχει κοινωνία και το χειρότερο απ’ όλα, υπάρχει συνεχής φόβος και ο κίνδυνος βίαιου θανάτου, η ζωή του ανθρώπου είναι μοναχική, φτωχή, άσχημη, κτηνώδης και σύντομη».xiv
i Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας. (χ.η.). Αντιπυρική Περίοδος. https://civilprotection.gov.gr/antipyriki-periodos
ii Dasarxeio.com. (2024, Οκτώβριος 23). Παράταση αντιπυρικής περιόδου. https://dasarxeio.com/2024/10/23/140361/
iii Holmes, K. (2015). What Is National Security?. The Heritage Foundation, 23 https://www.heritage.org/sites/default/files/2019-10/2015_IndexOfUSMilitaryStrength_What%20Is%20National%20Security.pdf
iv Koukakis, G. (2024). Understanding National Security – Part II: The component of Economic Security. Geostrategic Pulse. Issue 297, 31-46. https://www.researchgate.net/publication/383861884_Understanding_National_Security_-_Part_II_The_Component_of_Economic_Security
v Σταμπολής, Κ.& Μεζαρτάσογλου, Δ. (2018). Η Ενεργειακή Ασφάλεια της Ελλάδας και Προτάσεις για την Βελτίωσή της [Μελέτη (Μ 51)]. Ινστιτούτο Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Αθήνα, 9. https://www.iene.gr/articlefiles/energgeiki-asfaleia_elladas.pdf
vi Żaboklicka, E. (2020). Critical infrastructure in the shaping of national security. Security and Defence Quarterly, 28(1), 70-81. https://doi.org/10.35467/sdq/118585
vii Ρομπόλης, Σ. & Μπέτσης, Β. (2023, Σεπτέμβριος 22). Οι συνέπειες των πλημμυρών στη Θεσσαλία και η ελληνική οικονομία. Οικονομικός Ταχυδρόμος.https://www.ot.gr/2023/09/22/apopseis/experts/oi-synepeies-ton-plimmyron-sti-thessalia-kai-i-elliniki-oikonomia/
viii Ρουγγέρη, Ν. (2024, Ιούνιος 22). Φωτιές; Κινδυνεύει η Ευρώπη να καεί; – Οι mega fires ήρθαν για να μείνουν. In.gr. https://www.in.gr/2024/06/22/in-science/perivallon-b-science/foties-kindyneyei-eyropi-na-kaei-oi-mega-fires-irthan-gia-na-meinoun/
ix FLASH. (2024, Ιούνιος 20). Ακραία καιρικά φαινόμενα «διαλύουν» την Ευρώπη – «Πνίγεται» η Γερμανία – «βράζει» η Ρουμανία. https://www.flash.gr/akraia-kairika-fainomena-dialyoyn-tin-eyropi-pnigetai-i-germania-vrazei-i-roymania-943001
x CNN Greece. (2024, Οκτωβρίου 30). Πλημμύρες στην Ισπανία: Τους 62 έφτασαν οι νεκροί – Αγωνία για τους αγνοούμενους. https://www.cnn.gr/kosmos/story/446334/plimmyres-stin-ispania-tous-62-eftasan-oi-nekroi
xi Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας. (2020, Φεβρουάριος 07). Νόμος Υπ’Αριθ.4662 , Εθνικός Μηχανισμός Διαχείρισης Κρίσεων και Αντιμετώπισης Κινδύνων, αναδιάρθρωση της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, αναβάθμιση συστήματος εθελοντισμού πολιτικής προστασίας, αναδιοργάνωση του Πυροσβεστικού και άλλες διατάξεις (ΦΕΚ Α27) [Επίσημο Έγγραφο], 307. https://search.et.gr/el/fek/?fekId=598564
xii Οπ.π.
xiii Sorell, T. (2024, September 12). Thomas Hobbes. Encyclopedia Britannica. https://www.britannica.com/biography/Thomas-Hobbes
xiv Coupland, R. (2001). Humanity: What is it and how does it influence international law?. ICRC.83(844), 980. https://international-review.icrc.org/sites/default/files/S156077550018349Xa.pdf
Αναλύσεις
Τι πρέπει να κάνει τώρα η Ελλάδα για την διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων
Τρεις βασικές κινήσεις που προτείνει ο πρέσβης ε.τ. Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων.
Η Γερμανία οφείλει στη χώρα μας από την περίοδο της Κατοχής, μετά τον ανατοκισμό, 2 τρις ευρώ
Τρεις βασικές κινήσεις που προτείνει ο πρέσβης ε.τ. Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων.
Γράφει ο Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος, πρέσβης επί τιμή
Έφυγε ο Γερμανός Πρόεδρος από τη χώρα μας αφού επανέλαβε την πάγια ανθελληνική θέση του Βερολίνου ότι το θέμα των επανορθώσεων έχει κλείσει. Ο ξένος Τύπος, ο γερμανικός κυρίως, έδωσε μεγάλη δημοσιότητα στο ότι η Ελλάδα έθεσε το θέμα των επανορθώσεων σε ανώτατο επίπεδο δημιουργώντας την εντύπωση ότι ήταν σαν να το έθετε για πρώτη φορά, ενώ είναι γνωστό ότι οι Πολεμικές Αποζημιώσεις, Επανορθώσεις και τα Κατοχικά Δάνεια σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο δεν παραγράφονται ποτέ και καταβάλλονται έντοκα από τον κατακτητή.
Ας δούμε τώρα που έχει πάρει έκταση το θέμα τι πρέπει να κάνει άμεσα η ελληνική κυβέρνηση για την διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων:
1.Να κληθεί ο Γερμανός πρέσβης στο Υπουργείο Εξωτερικών (και όχι ο Έλληνας πρέσβης στο γερμανικό ΥΠΕΞ) και να του εκφραστεί η δυσαρέσκεια της Αθήνας για τη δήλωση του Γερμανού Προέδρου κ. Frank–Walter Steinmeier ότι «το θέμα των επανορθώσεων έχει κλείσει για τη Γερμανία». Στη συνέχεια θα πρέπει να του τονιστεί ότι δεν είναι δυνατόν το Βερολίνο να αναγνωρίζει πολεμικές επανορθώσει στην Πολωνία (κάτι που έγινε πριν από τρεις μήνες) και να μην τις αναγνωρίζει για την Ελλάδα, η οποία ουδέποτε παραιτήθηκε από τις απαιτήσεις προς την Γερμανία όπως αναλυτικά τεκμηρίωσε η Επιστημονική Επιτροπή της Γερμανικής Βουλής σε έκθεσή της που δημοσιεύτηκε το 2019. Επίσης, να προταθεί η έναρξη διαλόγου για το φλέγον θέμα μεταξύ Αθηνών και Βερολίνου με την προειδοποίηση ότι, σε περίπτωση άρνησης, η Ελλάδα θα εφαρμόσει την απόφαση 11/2000 του Αρείου Πάγου που προβλέπει τη δυνατότητα κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων του Γερμανικού Δημοσίου στην Ελλάδα. Η απόφαση αυτή αναφέρεται στην υπόθεση του Διστόμου όπου είχε απορριφθεί η ασκηθείσα από τη Γερμανία αναίρεση κατά της απόφασης 137/1197 του Πρωτοδικείου Λειβαδιάς που είχε επιδικάσει 9,5 δις δραχμές (57 εκατ. γερμαν.μάρκα), καθιστώντας την έτσι τελεσίδικη.
2.Διεθνοποίηση του θέματος. Η Πολωνία έστειλε τον Δεκέμβριο του 2022 επιστολές για τις πολωνικές επανορθώσεις στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, τον Πρόεδρο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ κι όλα τα όργανα του ΟΗΕ, στο Συμβούλιο της Ευρώπης κ.λπ. Η διεθνοποίηση του θέματος από την Βαρσοβία είχε σαν αποτέλεσμα την αναγνώριση του χρέους από τη Γερμανία πριν από τρεις μήνες. Ανάλογη πρωτοβουλία πρέπει να αναλάβει και η Αθήνα. Επίσης, θα πρέπει να τεθεί το θέμα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με την απειλή ότι η Ελλάδα θα σταματήσει να πληρώνει προς την Γερμανία τις οφειλές της στα πλαίσια των μνημονιακών μας υποχρεώσεων κι ας υπάρχει απαγόρευση ενός τέτοιου συμψηφισμού αναφορικά με τα μνημόνια. Σχετικές κινήσεις μπορεί να γίνουν και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξουν Έλληνες ευρωβουλευτές που θα καταψηφίσουν το ψήφισμα για τις γερμανικές επανορθώσεις, όπως συνέβη στο παρελθόν.
3.Παράλληλα και ταυτόχρονα με τα παραπάνω, η Ελλάδα θα πρέπει να προσφύγει μονομερώς στο Δικαστήριο Συμβιβασμού και Διαιτησίας του ΟΑΣΕ, σύμφωνα με τα άρθρα 20 και 26 της Σύμβασης περί Συμβιβασμού και Διαιτησίας.
Επίσης, το Ελληνικό Κοινοβούλιο πρέπει να επικαιροποιήσει τα παλαιότερα ψηφίσματά του για τις γερμανικές επανορθώσεις.
Τέλος, είναι σημαντικό να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις της κοινωνίας των πολιτών και των μαρτυρικών πόλεων. Οι κινητοποιήσεις μπορεί να λάβουν και τη μορφή συνεδρίων στην Ελλάδα και τη Γερμανία καθώς είναι αναγκαίο να ενημερωθεί η γερμανική κοινή γνώμη για το χρέος της χώρας της.
Η Γερμανία οφείλει στη χώρα μας από την περίοδο της Κατοχής, μετά τον ανατοκισμό, 2 τρις ευρώ (αποζημιώσεις για τα θύματα εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας € 1 τρις, αποζημιώσεις για την καταστροφή των υποδομών € 595 δις και αποπληρωμή των κατοχικών δανείων € 506 δις), ενώ πρέπει να μας επιστρέψει 8.500 αρχαιολογικούς θησαυρούς και 460 πίνακες των οποίων η αξία είναι ανεκτίμητη.
Μόνο αν πραγματοποιηθούν τα παραπάνω προτεινόμενα είναι δυνατόν να ασκηθεί πίεση στη Γερμανία να αναγνωρίσει την ύπαρξη του χρέους της, γεγονός που θα επιτρέψει στη συνέχεια την έναρξη διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο κρατών.
Αναλύσεις
Αντιμέτωπη με τον Πόλεμο του Κυβερνοχώρου η Ευρωπαϊκή Ένωση
Οι κυβερνοεπιθέσεις ενάντια στα κράτη-μέλη και τις κρίσιμες υποδομές της Ένωσης αυξάνονται με ανησυχητικό ρυθμό, προκαλώντας σημαντικά ερωτήματα για την ασφάλεια, τη σταθερότητα και τη διατήρηση της ψηφιακής κυριαρχίας της ΕΕ.
Τα τελευταία χρόνια, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) έχει βρεθεί στο επίκεντρο μιας κλιμακούμενης ψηφιακής σύγκρουσης.
Γράφει ο Φίλιππος Χατζής, Intelligence and Security
Οι κυβερνοεπιθέσεις ενάντια στα κράτη-μέλη και τις κρίσιμες υποδομές της Ένωσης αυξάνονται με ανησυχητικό ρυθμό, προκαλώντας σημαντικά ερωτήματα για την ασφάλεια, τη σταθερότητα και τη διατήρηση της ψηφιακής κυριαρχίας της ΕΕ. Οι επιθέσεις αυτές δεν περιορίζονται μόνο στην οικονομική και τεχνολογική ζημιά, αλλά απειλούν και τη δημοκρατική ακεραιότητα των ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Απειλές, Προκλήσεις και Στρατηγικές Αντίδρασης.
Ποιοι Βρίσκονται Πίσω από τις Επιθέσεις;
Οι κυβερνοαπειλές κατά της ΕΕ προέρχονται κυρίως από κρατικούς και μη κρατικούς φορείς, με πρωταγωνιστές χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα. Τα τελευταία χρόνια, οι επιθέσεις αυτές έχουν λάβει τη μορφή συντονισμένων κυβερνοεκστρατειών με γεωπολιτικά κίνητρα. Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022, παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση των κυβερνοεπιθέσεων που στοχεύουν στην αποσταθεροποίηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών και στη δημιουργία χάους. Οι επιθέσεις περιλαμβάνουν επιθέσεις διακοπής υπηρεσιών (DDoS), επιθέσεις ransomware, καθώς και επιθέσεις παραπληροφόρησης που επηρεάζουν εκλογικές διαδικασίες και βασικές υποδομές.
Συχνά, οι κυβερνοεπιθέσεις ξεκινούν από ομάδες που υποστηρίζονται από κρατικούς παράγοντες, με στόχο την αποδυνάμωση της ανθεκτικότητας της ΕΕ και τη μείωση της εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς της. Για παράδειγμα, οι ομάδες αυτές χρησιμοποιούν προχωρημένες τακτικές, όπως επιθέσεις phishing και κακόβουλα λογισμικά που μπορούν να διαταράξουν τη λειτουργία κρίσιμων υποδομών όπως τα δίκτυα ενέργειας, οι τράπεζες και οι δημόσιες υπηρεσίες.
Στατιστικά Στοιχεία για τις Επιθέσεις
Το 2023, οι κυβερνοεπιθέσεις κατά της ΕΕ παρουσίασαν άνοδο κατά 38%, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Κυβερνοασφάλειας (ENISA). Οι περισσότερες από αυτές τις επιθέσεις ήταν είτε συντονισμένες είτε προερχόμενες από ομάδες που υποστηρίζονται από κυβερνήσεις εκτός της ΕΕ. Οι επιθέσεις που στοχεύουν την ΕΕ έχουν καταστεί τόσο συχνές και περίπλοκες, ώστε έχουν επηρεάσει ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, θεσμούς και πολίτες, ενώ ο κίνδυνος για μεγαλύτερης κλίμακας κυβερνοεπιθέσεις είναι συνεχώς αυξανόμενος.
Τι Κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την Αντιμετώπιση των Απειλών;
Η ΕΕ έχει αναγνωρίσει την επιτακτική ανάγκη για ενίσχυση της κυβερνοασφάλειας και έχει προχωρήσει σε σημαντικές ενέργειες για να προστατεύσει τις κρίσιμες υποδομές της. Το Δεκέμβριο του 2020, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης παρουσίασαν μια νέα στρατηγική για την κυβερνοασφάλεια. Αυτή η στρατηγική περιλαμβάνει την ενίσχυση της ανθεκτικότητας της ΕΕ απέναντι στις κυβερνοεπιθέσεις και την ανάπτυξη ισχυρότερων μέτρων προστασίας για τις υποδομές υψηλής κρισιμότητας.
Το 2023, η ΕΕ θέσπισε νέους κανονισμούς για την ενίσχυση της κυβερνοασφάλειας στα θεσμικά όργανα της Ένωσης, καθιστώντας υποχρεωτική την εφαρμογή μέτρων ασφάλειας σε όλα τα κράτη-μέλη. Το δίκτυο EU CyCLONe, το οποίο δημιουργήθηκε το 2020 και θεσπίστηκε επίσημα με την οδηγία NIS2 τον Ιανουάριο του 2023, παίζει καθοριστικό ρόλο στο συντονισμό της αντίδρασης της ΕΕ σε κρίσεις κυβερνοασφάλειας. Το EU CyCLONe ενισχύει τη συνεργασία μεταξύ των κρατών-μελών και διευκολύνει την ταχεία ανταπόκριση σε μεγάλης κλίμακας κυβερνοαπειλές.
Οι Επενδύσεις της ΕΕ στην Κυβερνοασφάλεια
Η ΕΕ επενδύει συνεχώς στην κυβερνοασφάλεια, με στόχο τη δημιουργία ενός ασφαλούς και ανθεκτικού ψηφιακού περιβάλλοντος. Τα κράτη-μέλη της ΕΕ ενισχύουν τις ικανότητές τους στην ανίχνευση και την πρόληψη επιθέσεων, ενώ η Ένωση στηρίζει πρωτοβουλίες για την εκπαίδευση των πολιτών και την ενίσχυση της ευαισθητοποίησης σε θέματα κυβερνοασφάλειας.
Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί, η ΕΕ αναγνωρίζει ότι η απειλή του κυβερνοχώρου είναι συνεχώς εξελισσόμενη. Η ανάγκη για προσαρμογή στις νέες προκλήσεις παραμένει επιτακτική, και η Ένωση είναι αποφασισμένη να διατηρήσει την κυριαρχία της στο ψηφιακό πεδίο, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την προστασία των πολιτών της και των δημοκρατικών της θεσμών.
Η μάχη στον κυβερνοχώρο είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται στο στόχαστρο των πιο εξελιγμένων ψηφιακών απειλών, αλλά ανταποκρίνεται δυναμικά μέσα από συντονισμένες στρατηγικές και επενδύσεις στην ασφάλεια. Με τη συνεχή ενίσχυση των συστημάτων προστασίας και τη στενή συνεργασία των κρατών-μελών, η ΕΕ στοχεύει να παραμείνει ανθεκτική και ισχυρή στον κυβερνοχώρο, προστατεύοντας την ασφάλεια και την ελευθερία των πολιτών της.
-
Γενικά θέματα2 εβδομάδες πριν
Τί είναι αυτά τα μυστηριώδη φωτεινά στίγμα στον ουρανό της Κύπρου;
-
Διεθνή2 εβδομάδες πριν
Ανατριχιαστικές εικόνες με τον νεκρό ηγέτη της Χαμάς (ΦΩΤΟ)
-
Αναλύσεις2 εβδομάδες πριν
Η Αθήνα παραδίδει τη Θράκη
-
Video4 εβδομάδες πριν
Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή
-
Άμυνα4 εβδομάδες πριν
Έτοιμος σε 3 χρόνια ο ελληνικός Σιδερένιος Θόλος! Πόσο θα κοστίσει;
-
Άμυνα4 εβδομάδες πριν
Έτοιμη η «πρώτη» Belharra
-
Αναλύσεις4 εβδομάδες πριν
Πιέσεις στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση να ανοικτούν τα πρακτικά της Δίκης των Ελλήνων που εκτελέστηκαν στην Αμάσεια το 1921
-
Video3 εβδομάδες πριν
Ανατριχιαστική ομιλία Μπακασέτα πριν βγει η Εθνική στο Γουέμπλεϊ: “Να θυσιαστούμε για να τιμήσουμε τον Μπάλντοκ”