Αναλύσεις
ΚΥΠΡΙΑΚΟ – Τζάκ Στρο, Αλεξάντερ Ντάουνερ βίος και πολιτεία
Γράφει η Φανούλα Αργυρού*
Να θυμίσουμε ποια είναι τα δύο αυτά πρόσωπα, Τζάκ Στρο και Αλεξάντερ Ντάουνερ, τα οποία πρόσφατα …επανήλθαν συντονισμένα, να μας «λύσουν» το Κυπριακό. Και τα οποία υπηρέτησαν και υπηρετούν αρκετά καλά τα τουρκικά συμφέροντα. Όσο αυτοί επανέρχονται τόσο και εμείς θα υπενθυμίζουμε το βίο και πολιτεία τους.
Επανέρχομαι λοιπόν μετά το σύντομο παραπολιτικό μου σχόλιο στην ιστοσελίδα της «Σημερινής» 5/6/24 «Τζακ Στρο, Αλεξάντερ Ντάουνερ, τους έβγαλαν σεργιάνι!!!»
https://simerini.sigmalive.com/article/2024/6/5/tzak-stro-alexanter-ntaouner-tous-ebgalan-sergiani/
Lord Jack Straw – Βρετανός Σοσιαλιστής ΥΠΕΞ 2001 – 2006
Ο τιμηθείς για τις υπηρεσίες του από το τουρκικό κράτος και το παράνομο καθεστώς στα κατεχόμενα, Βρετανός Σοσιαλιστής Υπουργός των Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας (Φόρειν Όφις) επί «Σχεδίου Ανάν» (βλέπε Σερ Ντέιβιντ Χάνει/Φόρειν ΄Οφις) Τζάκ Στρο, μετέπειτα Λόρδος Στρο, δήλωσε τα εξής σε συγκέντρωση σε αίθουσα της Βουλής των Κοινοτήτων το Φεβρουάριο 2006. Έγραψε η τουρκική εφημερίδα στο Λονδίνο «Λόντρα Γκαζέτ» 22 Φεβρουαρίου 2006:
«Αν με ρωτούσατε ποιος είναι ο μεγαλύτερός μου εκνευρισμός (μετά την αποχώρησή μου από το Φόρεϊν Όφις) είναι ότι στις 26 Απριλίου 2004, ενόψει της απόφασης υπέρ του σχεδίου επανένωσης της Κύπρου στον Βορρά και την απόρριψή του από τον Νότο, αποφασίσαμε ομόφωνα να πάρουμε τα μέτρα εκείνα που να τερματίζουν την απομόνωση των Τουρκοκυπρίων. Και παρ’ όλες τις συνεχείς αποφασιστικές προσπάθειες του Πρωθυπουργού …ο τερματισμός της απομόνωσης δεν έγινε κατορθωτός… Η βρετανική κυβέρνηση γνωρίζει τον εκνευρισμό των Τουρκοκυπρίων».
Και επανέλαβε την υπόσχεσή του ότι θα έκαναν ό,τι μπορούσαν, για να κάνουν σίγουρο ότι οι υποσχέσεις θα κρατηθούν κατά γράμμα αλλά και σε πνεύμα.
Δύο μέρες, λοιπόν, μετά το δημοψήφισμα στην Κύπρο της 24ης Απριλίου 2004, έγινε σύσκεψη ομολόγησε ο Στρο στο Φόρεϊν Όφις και αποφάσισαν εκδικητικά να προωθήσουν το απευθείας εμπόριο με τα κατεχόμενα μέσω της Ε.Ε δηλαδή την αναγνώριση!
Αλλά πρέπει να πάμε πίσω και στις 2 Ιουλίου 2004. Λίγες μόνο εβδομάδες μετά το ΟΧΙ μας (24.4.2004 απορρίπτοντας το «Σχέδιο (τους) Ανάν»). Να δούμε τι έγραψε η ηλεκτρονική «Independent» με τίτλο « Ο Στρο υπόσχεται να βοηθήσει να τερματιστεί η απομόνωση της Βόρειας Κύπρου». Ο Στρο, ως Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας, συναντήθηκε με τον λεγόμενο τότε πρωθυπουργό Μεχμέτ Αλί Ταλάτ και του είπε έγραψε η εφημερίδα: «Διαβεβαιώνω τους Τουρκοκυπρίους της Βρετανίας για τη δέσμευσή μου να βοηθήσω να υλοποιηθεί η ευρωπαϊκή πολιτική για τερματισμό της οικονομικής απομόνωσης, και να φέρουμε τους Τουρκοκυπρίους πιο κοντά στην ΕΕ, για να απολαμβάνουν όλοι οι Κύπριοι τα οφέλη της ευρωπαϊκής συμμετοχής σε ειρήνη και ευημερία». Δηλαδή ενόσω υπηρετούσε ως ΥΠΕΞ της «εγγυήτριας» Βρετανίας…
Στις 22 Νοεμβρίου 2011, ο Τζακ Στρο, βραβεύθηκε στο Λονδίνο από τον Τούρκο ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου, σε τελετή απονομής βραβείων στους πλέον επιτυχημένους Τούρκους επιχειρηματίες «Most Successful Turks».
«Δεν είναι μόνο ο πλέον υποστηρικτικός Βρετανός, είναι ο μεγαλύτερος εθελοντής Τούρκος, ο Τζακ Στρο», δήλωσε ο Νταβούτογλου.
«Ο ένας ξεφτιλισμένος βραβεύει και ο άλλος ξεφτιλισμένος παίρνει το βραβείο»
«Ο ψευδοϋπουργός του ψευδοκράτους των κατεχομένων εδαφών της Κύπρου, Tahsin Ertuğruloğlu, βραβεύει τον πρώην υπουργό Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου, Jack Straw.
Φτου σας ξεφτιλισμένοι, κυρίως ο δεύτερος». Αναρτήθηκε από Σάββα Καλεντερίδη.
Τζάκ Στρο 2012 τιμήθηκε ξανά από την τουρκική κυβέρνηση
Στις 23 Οκτωβρίου 2012 η Lancashire Telegraph έγραψε ότι ο Τζάκ Στρο πήγε στην Τουρκία για να τιμηθεί (ξανά!) με την μεγαλύτερη τιμή που προσφέρει η Τουρκία σε ιδιώτες πέραν αρχηγών κρατών. Η μεγαλύτερη τιμή σε « ένα πολιτικό που προσεγγίζει τον ισλαμικό κόσμο και τις μουσουλμανικές κοινωνίες με ειλικρίνεια και φιλία».
Ο Τούρκος Πρόεδρος Α. Γκιούλ (A.Gul) κατά την τελετή επαίνεσε τον Τζακ Στρο ως «φίλο της Τουρκίας και του τουρκικού λαού» τονίζοντας τις προσπάθειές του για να γίνει η Τουρκία μέλος της ΕΕ και για την υποστήριξή του στην υπόθεση των Τουρκο-κυπρίων.
Στις 15 Απριλίου 2011 ο Τζάκ Στρο πληρώθηκε £2,000 (από την Τουρκία) για συμμετοχή σε συνέδριο στην Κωνσταντινούπολη στις 24.3.2011, παρευρέθηκε μετά της συζύγου του. . Όλα τα έξοδα, διαμονής και φαγητού πληρωμένα από την τουρκική κυβέρνηση, ανέρχονταν σε £2,910. Δήλωση του ιδίου στο Commons Register of Financial Interests, 3.5.2011.
https://publications.parliament.uk/pa/cm/cmregmem/120305/straw_rt-hon-jack.htm
Στις 7/9/23 με ανάρτησή της η Εθνική Κυπριακή Ομοσπονδία Ηνωμένου Βασιλείου απάντησε σε ένα άλλο φιλοτουρκικό άρθρο του στο «Politico» και έγραψε :
«Ο Jack Straw έδειξε για άλλη μια φορά ότι παραμένει παγωμένος στο χρόνο με το πρόσφατο άρθρο του στο Politico. Το άρθρο του στερείται ουσίας και αγνοεί την ιστορική πραγματικότητα, το διεθνές δίκαιο και τις υποχρεώσεις της Συνθήκης του Ηνωμένου Βασιλείου προς την Κύπρο. Επιπλέον, οι εισηγήσεις του θα οδηγούσαν σε όμηρο της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία, μια χώρα που κατέχει παράνομα το ένα τρίτο του εδάφους της.
Δυστυχώς όμως, το άρθρο του δεν αποτελεί έκπληξη. Οι στενοί δεσμοί του με την Τουρκία είναι γνωστοί και περιλαμβάνουν την εγγραφή του πάνω από £27.000 από συμφέροντα που σχετίζονται με την Τουρκία τα τελευταία του χρόνια ως βουλευτής. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η πολιτική καριέρα του Στρο τελείωσε με ένα σκάνδαλο cash for access. Ενώ έλαβε άδεια από τον κοινοβουλευτικό επίτροπο για τα πρότυπα, η OfCom είπε κατά την άποψή τους ότι επιδίωξε να εκμεταλλευτεί.»
https://x.com/ukcypriotfed/status/1699808326635155862?s=46&t=8BBVGBeQrWa1lv99LKqt3g
Και έτσι συνεχίζεται ο βίος και πολιτεία του Τζάκ Στρο. Βλέπε «Ή δεν υπάρχουν οι 50 βουλευτές ή είναι θρασύδειλα ανθρωπάκια…» απάντηση στο δημοσίευμα της «Independent» 30.5.2024 για τη νέα προσπάθεια του Τζάκ Στρο να προωθήσει αναγνώριση των κατεχομένων και απευθείας πτήσεις από ΗΒ…
Alexander Downer – Λομπίστας της Τουρκίας
Και νάσου συντονισμένα και ο Αυστραλός Αλεξάντερ Ντάουνερ έτρεξε από την Αυστραλία (!) να επισκεφθεί τα κατεχόμενα μέσω του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου, παράλληλα με το δημοσίευμα της «Independent» για απευθείας… πτήσεις!
Επιβεβαιώνεται από την εφημερίδα «Πολίτης» (1.6.2024) ότι ο Ντάουνερ είναι έμμισθος λομπίστας της Τουρκίας για το Κυπριακό και σε άλλα θέματα. Είδε τον Ε. Τατάρ και είπε ότι χρειάζονται…νέες ιδέες για το Κυπριακό!
Υπενθυμίζεται ότι στις 17 Ιουλίου 2008 ο τότε ΓΓ του ΟΗΕ Ban Ki-moon είχε διορίσει τον πρώην ΥΠΕΞ της Αυστραλίας Αλεξάντερ Ντάουνερ ως Ειδικό Σύμβουλο για το Κυπριακό. Τελικά το Φεβρουάριο του 2014 παραιτήθηκε και ανέλαβε Υπ. Αρμοστής της Αυστραλίας στο Λονδίνο.
«Ο μεσολαβητής που είναι πράκτορας!»
Αξίζει να αναφέρω ότι από τις 23 Νοεμβρίου 2009 είχε γράψει στο «Βήμα» της Κυριακής στην Αθήνα ο Αγγ. Αθανασόπουλος, με τίτλο « Ο μεσολαβητής που είναι πράκτορας!» και ότι « Ο ειδικός απεσταλμένος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για το Κυπριακό Αλεξάντερ Ντάουνερ εργάζεται για βρετανική εταιρεία κατασκοπείας…»
Τα χρόνια του ως ειδικός σύμβουλος για το Κυπριακό, καλύπτονται από ακραίο φιλοτουρκισμό και παρόλο που και η Βουλή των Αντιπροσώπων το Φεβρουάριο του 2013 εξέδωσε ψήφισμα εναντίον του για «μεροληπτική θέση, επιζήμιες δηλώσεις και ενέργειες», ο πρώην Ύπ. Αρμοστής της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αυστραλία, Αχιλλέας Αντωνιάδης το 2013 έγραψε με παραδείγματα για τον φιλοτουρκισμό και ήταν ο λάθος άνθρωπος για τη θέση εκείνη, και παρόλο ότι αποκαλύφθηκε και έγγραφο του ΟΗΕ για τις ενέργειες του, διατηρήθηκε στη θέση του μέχρι το 2014. Όταν αντικαταστάθηκε από άλλο «όμοιό» του τον διαβόητο Νορβηγό Εσπεν Μπαρθ Άιντα και βρέθηκε Υπ. Αρμοστής στο Λονδίνο!
Για τον Α. Ντάουνερ έγραψε και η γνωστή δημοσιογράφος Helena Smith στις 22 Φεβρουαρίου 2010 με τίτλο « Greek Cypriot’ anger at ‘biased’ Downer» στην “Sydney Morning Herald”.
https://www.smh.com.au/world/greek-cypriots-anger-at-biased-downer-20100221-onzm.html
“Cyprus Parliament rebukes Downer” 3.2.2013
«Downer is definitely the wrong man for the job» – by Achilleas Antoniades – Cyprus Mail – June 2, 2013
https://archive.cyprus-mail.com/2013/06/02/downer-is-definitely-the-wrong-man-for-the-job/
«Κεραυνοί» κομμάτων κατά Ντάουνερ για το έγγραφο του ΟΗΕ 17.5.2013
https://www.sigmalive.com/news/politics/45735/keravnoi-kommaton-kata-ntaouner-gia-to-eggrafo-tou-oie
Την 1.4.2018 ο συνάδελφος Μάριος Πούλλαδος με τίτλο « Βρετανική πλεκτάνη Ντάουνερ κατά Τραμπ» έγραψε αποκαλυπτικά στοιχεία για τη σχέση του με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες μέσω της εταιρίας Hakluyt…
Μεταξύ άλλων: «Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις μέρες και τα έργα του πρώην Ειδικού Συμβούλου του ΟΗΕ στην Κύπρο Αλεξάντερ Ντάουνερ; Ο Αυστραλός διπλωμάτης, που υπήρξε κατά πολλούς αγωγός της αγγλικής διπλωματίας στο νησί, ήταν αυτός μας κληροδότησε τις παραχωρήσεις των διαπραγματεύσεων Χριστόφια-Ταλάτ, υπό τη μορφή εγγράφου «συγκλίσεων», μεταξύ των δύο πλευρών…»
https://simerini.sigmalive.com/article/2018/4/1/bretanike-plektane-ntaouner-kata-tramp/
Ως συνήθως για το Κυπριακό, να μην ξεχνιόμαστε, όλα ξεκινούν από το Λονδίνο…
*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
ΠΗΓΗ:ΣΗΜΕΡΙΝΗ 16/6/2024
Αναλύσεις
Κρίσιμες οι επόμενες ημέρες για επίθεση του Ιράν ή του Ισραήλ
Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Παρασκευής 1 Νοεμβρίου 2024
Θέματα Εκπομπής 1ης Νοεμβρίου 2024
1. Για εμβάθυνση των σχέσεων Ελλάδας-Ινδίας μίλησαν Μητσοτάκης-Μόντι
2. Κύπρος-Τουρκία: Η τουρκική κυβέρνησης σχεδιάζει γεωτρήσεις στις θαλάσσιες περιοχές του ψευδοκράτους το 2025 09:10
3. Κρίσιμες οι επόμενες ημέρες για επίθεση του Ιράν ή του Ισραήλ 20:40
4. ΗΠΑ: Στην «κόψη του ξυραφιού» ο προεκλογικός αγώνας 36:00
5. Ρωσία-Ουκρανία: Συνεχίζονται οι μάχες στα μέτωπα
Αναλύσεις
Το σιωνιστικό αδιέξοδο
Ο Νετανιάχου δεν αντιπροσωπεύει τον εαυτό του αλλά ένα αρχαίο σύστημα
Μπορούν οι Ισραηλινοί να σταματήσουν την αιώνια κλιμάκωση ή είναι καταδικασμένοι να συνεχίσουν μέχρι τον Αρμαγεδώνα;
Ο ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Το συσσωρευμένο μίσος και το συσσωρευμένο τραύμα των δυο λαών ήταν και παραμένει τόσο μεγάλο ώστε και σήμερα να μην υφίσταται βιώσιμη λύση για ειρήνη στην περιοχή.
Γράφει ο Μανώλης Σκούληκας
Από την εποχή της Αιγυπτιακής και Βαβυλωνιακής δουλείας και της βίαιης Διασποράς, ο Εβραϊκός λαός έχει βιώσει ανείπωτες καταπιέσεις και διώξεις που έχουν αλλοτριώσει την ομαδική ψυχή του σε τέτοιο βαθμό ώστε να αντιδρά εξίσου βίαια κατά την αδήριτη προσπάθειά του να διεκδικήσει μια γη για το Ισραηλινό έθνος. Η κλιμάκωση είναι συστημική επιταγή για τους Ισραηλινούς από την οποία δεν μπόρεσαν και πιθανώς δε θα μπορέσουν ποτέ να απαλλαγούν.
Όταν στις αρχές τις δεκαετίας του 1920, ξεκίνησαν τα πρώτα πογκρόμ εναντίον των Εβραίων εποίκων και κατοίκων της Παλαιστίνης, πολλοί διασώθηκαν από Άραβες γείτονες τους που έβαλαν τα κορμιά τους μπροστά από τις πόρτες των εβραϊκών οικογενειών και έκαναν τους ομόθρησκούς τους να οπισθοχωρήσουν. Όμως μέχρι το τέλος της δεκαετίας η κλιμακούμενη αντεκδίκηση από φανατικούς μουσουλμάνους που διεκδικούσαν την πατρίδα τους με τον μόνο τρόπο που τους έμενε εντός της άκριτα μεροληπτικής (υπέρ των Εβραίων) Αγγλικής επικυριαρχίας αλλά και της ακραίας Σιωνιστικής ακροδεξιάς στην Παλαιστίνη που αν και μειοψηφούσα, αποτελούσε το μόνο μέσο άμυνας στα μουσουλμανικά πογκρόμ, δεν θα άφηναν χώρο έκτοτε για μια ειρηνική λύση και συνύπαρξη.
Οι δολοφονίες του Σαντάτ, του Ραμπίν, όπως και η περιθωριοποίηση άλλων πολιτικών που προσπάθησαν για την ειρήνη, ενδεικνύουν ότι η πλειοψηφία των Εβραϊκών και Αραβικών πληθυσμών είτε δε θέλουν την ειρήνη είτε είναι εγκλωβισμένοι από τις ακραίες μειοψηφίες που έχουν σκοπό την εθνοκάθαρση ή και γενοκτονία των αντιπάλων τους.
Πως όμως ξεκίνησε όλη αυτή ακρότητα;
Ας θυμηθούμε τους Εβραίους στη Αίγυπτο που σύμφωνα με τη Βίβλο στέναζαν υπό το ζυγό του Φαραώ και δεν είχαν μια πατρίδα για να εδράσουν το έθνος τους. Όταν η Ερυθρά θάλασσα έκλεισε πίσω τους, ο μόνος δρόμος που τους έμενε ήταν εμπρός προς το άγνωστο μιας ακαθόριστης Θεϊκής υπόσχεσης, με μόνο τους όπλο την πίστη τους στο πεπρωμένο ενός περιούσιου λαού. Αν απομακρύνονταν από αυτήν την πεποίθηση ο όλεθρος θα ήταν άμεσος και αναπόφευκτος. Με την πλάτη στον τοίχο και καμένες όλες τις γέφυρες πολέμησαν με πολλούς λαούς -που σύμφωνα με τη Βίβλο γενοκτόνησαν- μέχρι να πετύχουν το αρχικά φαινομενικά ακατόρθωτο όνειρό τους- τη γη της Επαγγελίας. Αργότερα αντιστάθηκαν πέρα από κάθε λογική στους επικυρίαρχους τους μέσα από την ίδια πεποίθηση του περιούσιου λαού και την νοοτροπία των καμένων γεφυρών. Η υποταγή και η συνύπαρξη τους φαινόταν αδύνατη, ένα ανοσιούργημα απέναντι στη Διαθήκη του Θεού τους που απαιτούσε αποκλειστικότητα και υποσχόταν την περιούσια θέση. Όμως σαν αυτό-εκπληρούμενη προφητεία, σαν συστημική «κατάρα», η διασπορά επέπεσε για δεύτερη φορά μέσα από την σκληρή τιμωρία των Ρωμαίων επικυρίαρχων τους. Ο αυτοκράτορας Αδριανός τους διασκόρπισε σε όλη του την Αυτοκρατορία και έκτοτε εξαναγκάστηκαν να κρατούν τη θρησκευτική και εθνική τους ταυτότητα κάτω από ανείπωτες ταπεινώσεις και καταπιέσεις, σαν τις εποχές της σκλαβιάς στους Αιγυπτίους και τους Βαβυλωνίους. Αρκετοί αλλαξοπίστησαν υπό την πίεση αλλά οι υπόλοιποι ενδυναμώθηκαν μέσα από αυτήν την δοκιμασία αιώνων και κάθε χρόνο στο Γιομ Κιπούρ εύχονταν ο ένας στον άλλον: «Του Χρόνου στην Ιερουσαλήμ».
Μέχρι που η στιγμή ήρθε. Με την υποστήριξη των σιωνιστών τραπεζιτών του Λονδίνου, ο εποικισμός της Παλαιστίνης ξεκίνησε στις αρχές του 20ου αιώνα. Οι κατατρεγμένοι Εβραίοι της Ουκρανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης του μεσοπολέμου έφτασαν και αυτοί στη Γη της επαγγελίας με καμένες τις γέφυρες πίσω τους. Συνάντησαν πάλι πογκρόμ και ρατσισμό από ένα λαό που έβλεπε τη χώρα του να εποικίζεται χωρίς καμμιά προστασία από τους Οθωμανούς και κατόπιν Άγγλους επικυρίαρχους του. Αν και η συντριπτική πλειοψηφία των εποίκων και των πολιτικών του ήταν προοδευτικοί κεντροαριστεροί που απλά ήλπιζαν σε μια ειρηνική συνύπαρξη, η άμετρη εποικιστική πολιτική και η τραγική κατάσταση των παλαιστινίων της εποχής που είχαν υποστεί ένα φρικτά πολύνεκρο λιμό κατά τον Α’ΠΠ δεν αφήσαν πολλές ελπίδες για μια τέτοια έκβαση και σύντομα οι αντεκδικήσεις από τις αντίπαλες ριζοσπαστικές/εθνικιστικές μερίδες των δυο λαών είχαν κλείσει οριστικά αυτήν την πόρτα.
Το 1930, η εναλλακτική να αποικισθεί μόνο η Γαλιλαία δεν ήταν ούτε και αυτή βιώσιμη καθώς δεν έλυνε το πρόβλημα της ιερής πόλης της Ιερουσαλήμ που διεκδικείτο και από τους δυο λαούς, δεν εξασφάλιζε και πάλι πληθυσμιακή πλειοψηφία των Εβραίων ακόμα και σε αυτή τη μικρή περιοχή χωρίς μια εθνοκάθαρση που εκείνη την εποχή ήταν αδύνατη, ενώ δεν εξασφάλιζε την ειρηνική συνύπαρξη του κράτους της Γαλιλαίας με τους εχθρικούς Άραβες γείτονές του.
Έτσι, οι Εβραίοι βρέθηκαν πάλι με καμένες τις γέφυρες πίσω τους. Η μόνη τους ελπίδα ήταν να πολεμήσουν μέχρι τέλους για να αποκτήσουν ένα κράτος στη Γη της Επαγγελίας, ακριβώς όπως το είχαν κάνει οι πρόγονοι τους. Η αντισημιτική στάση της Χιτλερικής Ευρώπης και η τραγική αποκάλυψη του Ολοκαυτώματος σφράγισαν την απόφαση τους αυτή και το πνεύμα της Μασάντα («Ποτέ ξανά») όπλισε τους νέους εποίκους που κατέκλυσαν το μεταπολεμικό Ισραήλ με την ιδιά ζέση που κατέκλυζε τους προγόνους τους έναντι των Φιλισταίων (από όπου κατά τραγική ειρωνεία έχει λάβει το όνομα της η Παλαιστίνη)
Απομονωμένοι και υπερφαλαγγισμένοι από παντού οι Εβραίοι πολέμησαν και δεν σταμάτησαν να πολεμούν μέχρι την τελική τους νίκη. Αυτή η ακραία συστημική τους θέση τους στερεί την πιθανότητα ειρηνικής συνύπαρξης και τους στοιχίζει τόσο στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων όσο και στις ειρηνικές περιόδους αλλά όσο νιώθουν ακόμα τα άρματα του Φαραώ να τους καταδιώκουν δεν θα σταματήσουν να εκδραματίζουν το ρόλο του πρόμαχου ενός «περιούσιου λαού».
Αναλύσεις
Τι θα σημάνει για την Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο μια εκλογή Τράμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ;
Ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ μπορεί να έχει σεισμικές επιπτώσεις και να οδηγήσει σε “ντόμινο” αλλαγών σχεδόν παντού
Ποιά είναι η “ατζέντα” που εκφράζει ο Τράμπ, αλλά συγκροτεί ένα πολύ ισχυρό “μέτωπο” μέσα στην Αμερικανική κοινωνία, με φιλοδοξίες να κυριαρχήσει στην αμερικανική πολιτική συνολικά;
Ενδεχόμενη εκλογή Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές μπορεί να έχει σεισμικές επιπτώσεις και να οδηγήσει σε “ντόμινο” αλλαγών όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά σχεδόν παντού
Του Θανάση Κ.
Τι θα σημάνει για την Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο, κυρίως, τον δυτικό, μια εκλογή Τράμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ;
Ασφαλώς, τίποτα δεν είναι “βέβαιο”.
Όλοι συμφωνούν, ωστόσο, ότι είναι πολύ πιθανό πια.
Τι θα σημάνει κάτι τέτοιο;
Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι τα συμφέροντα των χωρών, ιδιαίτερα των Μεγάλων Δυνάμεων, δεν αλλάζουν όταν επέρχεται κυβερνητική αλλαγή.
Αυτό γενικά είναι σωστό, αλλά έχει και σημαντικές εξαιρέσεις. Ιδιαίτερα όταν μια «κυβερνητική αλλαγή» συνιστά σοβαρή ανατροπή υπαρχουσών συσχετισμών μέσα στη χώρα, οδηγεί σε μετατόπιση γεωπολιτικών ισορροπιών στο διεθνές σκηνικό – κι αυτά τα δύο μαζί δημιουργούν μια σοβαρή “τομή” σε σχέση με το παρελθόν…
Η Γερμανία δεν ήταν ίδια μετά τον Μπίσμαρκ, ούτε μετά την εκθρόνιση του Κάϊζερ (την επαύριο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου),
η Γαλλία δεν ήταν η ίδια μετά τον Ντεγκώλ,
η Βρετανία δεν ήταν η ίδια μετά τη Θάτσερ,
η Αμερική δεν ήταν η ίδια μετά τον Ρέηγκαν,
η Ισπανία δεν ήταν η ίδια μετά τον Φράνκο,
η Περσία δεν ήταν η ίδια μετά τον Σάχη,
η Ρωσία δεν ήταν η ίδια μετά την αναρρίχηση του Πούτιν στην εξουσία,
η Κίνα δεν ήταν η ίδια μετά τον Μάο,
η Τουρκία δεν ήταν η ίδια μετά την επικράτηση του Ερντογάν
και η Ελλάδα δεν ήταν η ίδια μετά το 1974…
Αλλού οι μεγάλες αλλαγές έγιναν από εσωτερικές επαναστάσεις ή καθεστωτικές ανατροπές, αλλού έγιναν πιο ειρηνικά και ομαλά, όμως υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που μικρές, μεσαίες και μεγάλες χώρες άλλαξαν ουσιωδώς και την εσωτερική του λειτουργία και την εξωτερική τους συμπεριφορά.
Και, όταν μιλάμε πλέον για «υπερδυνάμεις», μεγάλες εσωτερικές ανατροπές, συχνά σηματοδότησαν σεισμικές αλλαγές και στον υπόλοιπο κόσμο…
Κάποιες φορές προχώρησαν σε δραστικές αλλαγές συμμαχιών, κάποιες άλλες σε μετατοπίσεις ενδιαφέροντος και προτεραιοτήτων, αλλά δεν είναι σπάνιο, καθώς εξελίσσονται, ωριμάζουν, δυναμώνουν ή παρακμάζουν μεγάλες δυνάμεις να ορίζουν πολύ διαφορετικά το εθνικό τους συμφέρον – ιδιαίτερα σε σχέδη με «τρίτες χώρες»…
Και μια τέτοια αλλαγή είναι πιθανό να σηματοδοτήσει ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ στην Αμερικανική Προεδρία…
* Πρώτον, θα πρόκειται για πολύ σπάνια εκλογή του ίδιου προσώπου για δεύτερη, ΜΗ συνεχόμενη, φορά στην Αμερικανική Προεδρία. Ο μόνος Αμερικανός Πρόεδρος μέχρι σήμερα, που εξελέγη μια φορά, ύστερα έχασε την επανεκλογή του κι ύστερα επανεξελέγη για δεύτερη φορά, ήταν ο Grover Cleveland – υπήρξε ο 22ος Πρόεδρος των ΗΠΑ (1885-89), και ο 24ος Πρόεδρος των ΗΠΑ (1893-97).
Αν το καταφέρει ο Τράμπ τώρα, θα είναι η δεύτερη φορά, σε μιαν ιστορική πορεία 225 ετών…
* Επίσης, ο Τράμπ ηγείται πλέον ενός Ρεπουμπλικανικού Κόμματος που έχει μετεξελιχθεί σε αληθινό λαϊκό Κόμμα, όχι πλέον Κόμμα “των ελίτ και των προνομιούχων”, όπως ήταν για πολλές δεκαετίες.
Τον στηρίζουν κυρίως τα μεσαία στρώματα στις ΗΠΑ, κυρίως της Αμερικανικής ενδοχώρας, έξω από τις χαώδεις μεγαλουπόλεις (Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες, Σαν Φρανσίσκο κλπ.) της δυτικής και της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ.
Εκφράζει όσους αντιτίθενται στην «παγκοσμιοποίηση», για την ακρίβεια όσους αντιτίθενται στη υποταγή της αμερικανικής κοινωνίας στο «όραμα» και τις ντιρεκτίβες της «παγκόσμιας διακυβέρνησης».
Στην πραγματικότητα τον Τράμπ στηρίζουν όσοι πιστεύουν σε ένα “εθνοκεντρικό” και “πολυκεντρικό” διεθνές σύστημα, κι όχι στην υποταγή σε ένα παγκόσμιο «ιερατείο» των “αφανών ισχυρών” (τύπου World Economic Forum με έδρα το Νταβός) …
Τα τελευταία χρόνια την “παγκοσμιοποίηση” την αμφισβήτησαν δύο κινήματα στη Δύση. Ένα με αριστερές καταβολές, ενάντια στον “νεοφιλελευθερισμό”, κι ένα με δεξιό πρόσημο ενάντια στην παράνομη μετανάστευση και στη woke κουλτούρα…
Στην περίπτωση του Τράμπ αυτά τα δύο συνενώθηκαν και δημιούργησαν μια δυναμική που αγκάλιασε ολόκληρη τη μεσαία τάξη απ’ άκρου εις άκρον την Αμερικανικής Ομοσπονδίας…
Κι έτσι πολλοί Ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί του παρελθόντος συσπειρώθηκαν πλέον με την Δημοκρατική υποψήφια Κάμαλα Χάρις (όπως ο πρώην Πρόεδρος Μπους και ο υπουργός του Άμυνας Ντίκ Τσέϊνι), αλλά και πολλοί επώνυμοι Δημοκρατικοί βγήκαν ανοιχτά υπέρ του Τράμπ -όπως η Τulsi Gabbard, πρώην αντιπρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος και βουλευτής από τη Χαβάη, ο Ρόμπερτ Κέννεντυ junior, η πρώην σύμβουλος του Προέδρου Κλίντον για τα “γυναικεία ζητήματα” Naomi Woolf κλπ.
Για να μην αναφερθούμε στον δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία Εlon Mask, ο οποίος το 2020 είχε στηρίξει πολιτικά και οικονομικά τους Δημοκρατικούς και τώρα πέρασε με τον Τράμπ…
* Τρίτον, ενώ κατά την πρώτη Προεδρική του θητεία (2017-2021) ο Τράμπ δεν έλεγχε ούτε το ίδιο το Κόμμα του (με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλές τριβές ακόμα και με υπουργούς του), σήμερα το ελέγχει απόλυτα.
Οι λεγόμενοι RINO’s (Republican In Name Only) δηλαδή μόνον “κατ’ όνομα Ρεπουμπλικάνοι”, έχουν πλήρως περιθωριοποιηθεί και στο Κόμμα και στη Γερουσία και στο Κογκρέσο.
Ακόμα, όχι μόνο έλεγξε το Κόμμα του εσωτερικά, αλλά κατάφερε να το δυναμώσει σε μια σειρά από “κρίσιμες” Πολιτείες, όπως η Αϊόβα, το Οχάϊο, η Φλόριντα, το Τέξας (τώρα μάλλον και η Νεβάντα) οι οποίες πέρασαν σταθερά πια στους Ρεπουμπλικάνους, ενώ το ενίσχυσε σημαντικά και σε μια σειρά από άλλες Πολιτείες που ήταν για χρόνια “προπύργια” των Δημοκρατικών και όπου η μάχη είναι πλέον αμφίρροπη (Γουισκόνσιν, Μίσιγκαν, Πενσυλβάνια – τις οποίες το 2016 τις κέρδισε οριακά ο Τράμπ, το 2020 τις έχασε οριακά και τώρα τις διεκδικεί με σοβαρές πιθανότητες).
Άρα ο Τράμπ έχει ενισχύσει την εσωτερική ενότητα αλλά και την απήχηση του Κόμματός του απ’ άκρου εις άκρον…
Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι αυτή τη φορά έχει και στελέχη που υποστηρίζουν την ατζέντα του, έτοιμα να στελεχώσουν τις κυβερνητικές θέσεις. Αντίθετα απ’ ό,τι συνέβη την προηγούμενη φορά, όταν τα περισσότερα στελέχη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος που τέθηκαν στη διάθεσή του ήταν RINO’s, δηλαδή ΔΕΝ συμφωνούσαν με την “ατζέντα Τράμπ” (την οποία και ο ίδιος δεν είχε τότε απόλυτα ξεκάθαρη στο μυαλό του…)
* Ποιά είναι όμως η “ατζέντα” που εκφράζει σήμερα ο Τράμπ, αλλά συγκροτεί ένα πολύ ισχυρό “μέτωπο” μέσα στην Αμερικανική κοινωνία, με φιλοδοξίες να κυριαρχήσει στην αμερικανική πολιτική συνολικά;
— Η αντίθεση στην παράνομη μετανάστευση. Και η αποφασιστική αντιμετώπισή της…
— Η πλήρης αντίθεση προς την woke κουλτούρα.
— Η αντίθεση στην “βιαστική ενεργειακή μετάβαση” και στην εσπευσμένη κατάργηση των υδρογονανθράκων.
— Η αντίθεση στην υπερβολικά “παρεμβατική” εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, που ανοίγει μέτωπα σε όλο τον κόσμο περισσότερα απ’ όσα αντέχει η Αμερική και συνασπίζει τους αντιπάλους της Αμερικής εναντίον της…
— Η αντιμετώπιση της “δημοσιονομικής εκτροπής” που εκτοξεύει το χρέος και προεξοφλεί νέα φορολογικά βάρη και οικονομική στασιμότητα για το μέλλον…
— Η αποκατάσταση πιο “δίκαιων” σχέσεων διεθνούς εμπορίου με τις ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις του υπόλοιπου κόσμου και η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας της Αμερικανικής Οικονομίας…
Η δραστική αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης συνδέεται και με το κρίσιμο ζήτημα της εσωτερικής ασφάλειας και της εγκληματικότητας. Που βρίσκεται σε έξαρση σχεδόν σε όλες τις δυτικές χώρες και που πλήττει κυρίως τις μεσαίες τάξεις και τα λαϊκά στρώματα.
Η απόρριψη της “βιαστικής πράσινης μετάβασης” φιλοδοξεί να λύσει το πρόβλημα της ενεργειακής φτώχειας, της ακρίβειας που πλήττει τα νοικοκυριά και της φθίνουσας ανταγωνιστικότητας που κλείνει τις επιχειρήσεις. Με άμεση απελευθέρωση κοιτασμάτων και αγωγών υδρογονανθράκων που είχαν απαγορευτεί επί Προεδρίας Μπάϊντεν (drill, baby, drill…)
Η αντιμετώπιση της woke κουλτούρας φιλοδοξεί να εξουδετερώσει ακρότητες που απειλούν την παραδοσιακή – “πυρηνική” – οικογένεια και διχάζουν την κοινωνία.
Η αντιμετώπιση της “δημοσιονομικής εκτροπής” ουσιαστικά σηματοδοτεί μείωση-αναδιάρθρωση δαπανών και ταυτόχρονη μείωση φόρων, ώστε και η ανταγωνιστικότητα να ενισχυθεί και η ακρίβεια να υποχωρήσει…
Τέλος η μείωση του στρατιωτικού παρεμβατισμού της Αμερικής στον υπόλοιπο κόσμο μαζί με την αποκατάσταση “δίκαιων” συνθηκών διεθνούς εμπορίου φιλοδοξεί να αποκαταστήσει τον ηγετικό ρόλο της Αμερικής με λιγότερες – και πιο στοχευμένες” δαπάνες. Και κυρίως να μην επιδοτούν οι ίδιες οι ΗΠΑ τους εμπορικούς ανταγωνιστές τους (π.χ. την Ευρώπη) και να μην χρηματοδοτούν εμμέσως οι ΗΠΑ τους ανερχόμενους αντιπάλους τους (π.χ. της Κίνα)
* Τα περισσότερα από τα στοιχεία αυτής της ατζέντας (με εξαίρεση το τελευταίο) τα υιοθετεί πλέον όλο και μεγαλύτερο πολιτικό φάσμα στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο:
Στην Ευρώπη δυνάμεις που συσπειρώνονται γύρω από την Μαρί Λεπέν στη Γαλλία, την Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία, τον Βιμ Βίλντερς στην Ολλανδία, τον Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία, τον Pier Poilievre τον ανερχόμενο ηγέτη στον Καναδά, των Friendrich Merz στη Γερμανία και μια σειρά από κυβερνητικά κόμματα στην Ευρώπη που ήδη βρίσκονται στην εξουσία, αλλά νοιώθουν να “ασφυκτιούν” υπό το “ευρωκατεστημένο” των Βρυξελλών (Σουηδία, Φιλανδία, Σλοβακία κλπ.)
Για όλους αυτούς η αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης και της woke κουλτούρας, καθώς και το φρενάρισμα της “βεβιασμένης πράσινης μετάβασης” είναι ουσιώδη στοιχεία του προγράμματός τους. Αλλά προσκρούουν στο “δυτικό κατεστημένο” των χωρών τους. Το οποίο, αν εκλεγεί ο Τράμπ στις ΗΠΑ κι εφαρμόσει την ατζέντα του, θα αποδυναμωθεί! Κι αυτό θα ενισχύσει και τις δικές τους πιθανότητες, είτε να έλθουν στην εξουσία των χωρών τους μιαν ώρα αρχύτερα, είτε να εφαρμόσουν πολιτικές που σήμερα δεν μπορούν…
Ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ μπορεί να έχει σεισμικές επιπτώσεις και στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο! Και να οδηγήσει σε “ντόμινο” κυβερνητικών αλλαγών σχεδόν παντού. Πολύ περισσότερο, που σε πολλές δυτικές χώρες (όπως στον Καναδά, την Γερμανία και τη Γαλλία, για παράδειγμα) οι κυβερνήσεις τους είναι ετοιμόρροπες, είτε υφέρπει ήδη ακυβερνησία…
Μια ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ στην Προεδρία, ιδιαίτερα αν συνοδεύεται από επικράτηση των Ρεπουμπλικανών και στη Γερουσία (που μοιάζει ιδιαίτερα πιθανή σήμερα) ή και επικράτησή τους και στη Βουλή (που μοιάζει λιγότερο πιθανή, ωστόσο) θα οδηγήσει σε νέα “μεγάλη ευθυγράμμιση” (major realingnement) στη Δύση. Αλλά και πέραν αυτής…
— Με άμεση επίπτωση στον Ρωσο-Ουκρανικό Πόλεμο, όπου η Δύση, υπό νέα ηγεσία πλέον, θα επιδιώξει μάλλον “ιστορικό συμβιβασμό” με τη Ρωσία…
— Με επιπτώσεις στη Μέση Ανατολή, επίσης, όπου η νέα Αμερικανική ηγεσία θα επιδιώξει να επαναφέρει τις “Συμφωνίες του Αβραάμ” (που είχαν ξεκινήσει επί Τράμπ) και να δημιουργήσει τη “μεγάλη συμμαχία” ανάμεσα στο Ισραήλ, τα κοσμικά Αραβικά καθεστώτα και τον Δυτικό κόσμο, ενάντια στον Ισλαμικό φονταμενταλισμό (Σουνιτικό και Σιιτικό).
— Αλλά και με απώτερες επιπτώσεις στην αντιμετώπιση της Κίνας και την επανα-προσέγγιση με την Ινδία, ώστε να αποδυναμωθεί ο “Ευρωασιατισμός” που στρέφεται όλο και περισσότερο κατά της Δύσης.
— Στην περιοχή μας, ιδιαίτερα, η εγγύτητα Τράμπ-Νετανιάχου μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα οδυνηρή για τον Ερντογάν. Ο οποίος πέρα από την οξύτατη αντιπαράθεσή του με το Ισραήλ, έχει προσχωρήσει και στον “Ευρωασιατισμό” – πράγμα που ανέχεται παθητικά η τωρινή αμερικανική ηγεσία, αλλά μάλλον ΔΕΝ θα το ανεχθεί εύκολα μια νέα διακυβέρνηση Τράμπ.
Το νεοφιλελεύθερο “δυτικό κατεστημένο” των τελευταίων ετών, έκανε τραγικά λάθη ή επέδειξε δραματικές ανεπάρκειες.
Και η ζημιά που έγινε δεν διορθώνεται εύκολα.
Όπως αποδείχθηκε, ΔΕΝ ήταν και πολύ…”φιλελεύθερο”! Στηρίχθηκε σε πρωτοφανείς προσπάθειες φίμωσης αντίθετων απόψεων (που συλλήβδην χαρακτηρίζονταν “ακροδεξιές”) και σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων – χώρια που συχνά εναγκαλίστηκε ακραίες-woke αντιλήψεις…
[Δείτε μόνο τι κατήγγειλε πρόσφατα ο Mark Zukerberg της παγκόσμιας πλατφόρμας Facebook]
Δεν ήταν ούτε ιδιαίτερα “νέο”! Προσχώρησε σε “προ-νεωτερικές” λογικές αμφισβήτησης των εθνικών κρατών και των εθνικών συνόρων που θυμίζουν περισσότερο την “Ιερά Συμμαχία” του 19ου Αιώνα…
Σε κάθε περίπτωση ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ θα αποτελέσει την απαρχή της ιστορικής προσαρμογής της Δύσης σε ένα κόσμο πιο “πολυκεντρικό” και πιο “εθνοκεντρικό”.
Όσοι νόμιζαν ότι βρίσκονται στη “σωστή πλευρά της Ιστορίας” μπορεί να βρεθούν μπροστά σε πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις…
-
Γενικά θέματα2 εβδομάδες πριν
Τί είναι αυτά τα μυστηριώδη φωτεινά στίγμα στον ουρανό της Κύπρου;
-
Διεθνή2 εβδομάδες πριν
Ανατριχιαστικές εικόνες με τον νεκρό ηγέτη της Χαμάς (ΦΩΤΟ)
-
Αναλύσεις2 εβδομάδες πριν
Η Αθήνα παραδίδει τη Θράκη
-
Video4 εβδομάδες πριν
Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή
-
Άμυνα4 εβδομάδες πριν
Έτοιμος σε 3 χρόνια ο ελληνικός Σιδερένιος Θόλος! Πόσο θα κοστίσει;
-
Άμυνα4 εβδομάδες πριν
Έτοιμη η «πρώτη» Belharra
-
Αναλύσεις4 εβδομάδες πριν
Πιέσεις στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση να ανοικτούν τα πρακτικά της Δίκης των Ελλήνων που εκτελέστηκαν στην Αμάσεια το 1921
-
Video3 εβδομάδες πριν
Ανατριχιαστική ομιλία Μπακασέτα πριν βγει η Εθνική στο Γουέμπλεϊ: “Να θυσιαστούμε για να τιμήσουμε τον Μπάλντοκ”