Είναι ειλημμένη η απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών να προχωρήσουν με όλες τις απαραίτητες διαδικασίες ώστε η Ουκρανία να μπορεί να χρησιμοποιεί το αμερικανικό πολεμικό υλικό εντός της ρωσικής επικράτειας.
Είναι μία εξαιρετικής σημασίας εξέλιξη και την ίδια στιγμή πολύ μεγάλης επικινδυνότητας, καθώς θεωρείται κλιμάκωση της ανάμειξης των Αμερικανών στον ρωσικό πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας.
Ποιο θα είναι άραγε το επόμενο βήμα; Η αποστολή και Αμερικανών στρατιωτών στην Ουκρανία; Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να απαντήσει με βεβαιότητα αυτό το ερώτημα.
Και το λέω αυτό, διότι είχαμε διαψεύσεις από την Αμερική και τους συμμάχους τους για την άδεια χρήσης του πολεμικού υλικού τους από την Ουκρανία για επιθετικούς σκοπούς. Η άδεια ήταν μόνο για αμυντικούς λόγους. Αλλά τελικά δόθηκε. Οπότε, μπορεί να ξυπνήσουμε ένα πρωί και να πληροφορηθούμε ότι ο Λευκός Οίκος θα στείλει και στρατό.
Ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν επιβεβαίωσε ότι δόθηκε ήδη η έγκριση για τη χρήση του αμερικανικού υλικού από το Κίεβο, μέσα στο ρωσικό έδαφος.
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας είχε ζητήσει άδεια όταν ο ουκρανικός στρατός απέτυχε να αποκρούσει τις επιθέσεις των Ρώσων στο Χάρκοβο. Ήδη οι ρωσικές δυνάμεις έχουν σημειώσει επιτυχίες στη συγκεκριμένη περιοχή.
Η έγκριση ήρθε από τον ίδιο τον Αμερικανό πρόεδρο όπως είθισται. Ο κ. Μπάιντεν έχει αποφασίσει να θέσει την Ουκρανία ως ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, εδώ στην Ουάσιγκτον, στις 11 Ιουλίου.
Όπως καταλαβαίνει κανείς από τις δηλώσεις ηγετών συμμαχικών χωρών, θα υπάρξουν αντιδράσεις για την άδεια χρήσης δυτικών όπλων από την Ουκρανία.
Η λύση νομίζω έχει βρεθεί. Η κάθε χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ θα αποφασίζει η ίδια. Άλλωστε τα περισσότερα όπλα που διαθέτουν οι χώρες μέλη είναι αμερικανικά οπότε την έγκριση πρέπει να την δώσει η Αμερική.
Ο κ. Μπλίνκεν έλυσε πολλές απορίες χθες στην Πράγα για την Ουκρανία. Το συμπέρασμα είναι ότι η απόφαση του Λευκού Οίκου παραμένει η ίδια, και πιο ενισχυμένη θα έλεγα.
Θα συνεχιστεί η στρατιωτική στήριξη του Κιέβου μέχρι το τέλος, όποιο και αν είναι αυτό. Πάντως, δεν θα εγκαταλειφθεί η Ουκρανία από την Ουάσιγκτον και άλλες δυτικές πρωτεύουσες. Φυσικά, εάν κερδίσει τις αμερικανικές εκλογές ο Ντόναλντ Τραμπ, μπορεί τα πράγματα να αλλάξουν…
Αυτό που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι ο κ. Μπάιντεν έδωσε το πράσινο φως εδώ και μέρες χωρίς η απόφαση του να δημοσιοποιηθεί, παρά μόνο προχθες το βράδυ όταν αξιωματούχος του Λευκού Οίκου διέρρευσε την πληροφορία σε αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.
Ο αξιωματούχος είπε ότι ο Πρόεδρος ζήτησε να δοθεί η δυνατότητα στους Ουκρανούς να ανταποδίδουν τα πλήγματα στις ρωσικές δυνάμεις που τους επιτίθενται ή ετοιμάζονται να τους επιτεθούν. Και έδωσε την άδεια στο Πεντάγωνο να επισπεύσει τις διαδικασίες.
Είναι μία πολύ επικίνδυνη απόφαση με δεδομένη την αποφασιστικότητα των Ρώσων να απαντήσουν. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν με την προεδρική απόφαση η Αμερική εισέρχεται στον πόλεμο. Στην Ουάσιγκτον λένε όχι, αλλά οι επόμενες εβδομάδες και μέχρι τη σύνοδο του ΝΑΤΟ είναι εξαιρετικά επικίνδυνες και κρίσιμες, και η απάντηση θα δοθεί.
Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο (AFP) από την Πράγα:
Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ απέρριψε τις ρωσικές απειλές για κλιμάκωση, μετά την απόφαση των ΗΠΑ να επιτρέψουν στην Ουκρανία να πλήξει τη Ρωσία με αμερικανικά όπλα.
«Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο (…) Αποτελεί μέρος των προσπαθειών του (Ρώσου) προέδρου (Βλαντίμιρ) Πούτιν να εμποδίσει τους συμμάχους του ΝΑΤΟ να στηρίξουν την Ουκρανία», δήλωσε ο Στόλτενμπεργκ πριν από την έναρξη της συνεδρίασης των υπουργών Εξωτερικών των χωρών μελών της Συμμαχίας στην Πράγα.
Δημοσίευμα του Politico, που επικαλείται τρεις Αμερικανούς αξιωματούχους και δύο καλά πληροφορημένες πηγές που δεν κατονομάζει, ανέφερε ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν έδωσε σιωπηρά άδεια στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει αμερικανικά οπλικά συστήματα σε επιθέσεις εναντίον ρωσικών παραμεθόριων περιοχών, αποκλειστικά κοντά στην περιοχή του Χαρκόβου.
«Ο πρόεδρος πρόσφατα έδωσε εντολή στην ομάδα του να διασφαλίσει ότι η Ουκρανία είναι σε θέση να χρησιμοποιεί αμερικανικά όπλα για τον σκοπό της αντεπίθεσης στο Χάρκοβο, ώστε η Ουκρανία να μπορεί να απαντήσει στις ρωσικές δυνάμεις που την πλήττουν ή που προετοιμάζονται να την πλήξουν», δήλωσε ένας από τους Αμερικανούς αξιωματούχους.
Ωστόσο ο ίδιος τόνισε ότι «δεν έχει αλλάξει» η πολιτική των ΗΠΑ, βάσει της οποίας δεν επιτρέπεται στο Κίεβο να χρησιμοποιεί πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς για πλήγματα εντός της Ρωσίας.
Ουσιαστικά, η Ουκρανία τώρα μπορεί να χρησιμοποιήσει όπλα που της έχουν δοθεί από τις ΗΠΑ, όπως ρουκέτες και εκτοξευτήρες ρουκετών, για να καταρρίπτει ρωσικούς πυραύλους που κατευθύνονται προς το Κίεβο, εναντίον στρατευμάτων που συγκεντρώνονται στη ρωσική πλευρά των συνόρων κοντά στο Χάρκοβο ή εναντίον ρωσικών βομβαρδιστικών που εκτοξεύουν βόμβες εναντίον ουκρανικού εδάφους.
Ωστόσο ο αξιωματούχος τόνισε ότι η Ουκρανία δεν μπορεί να χρησιμοποιεί αυτά τα όπλα για να πλήττει μη στρατιωτικές υποδομές ή να εκτοξεύει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς εναντίον στρατιωτικών στόχων βαθιά στο ρωσικό έδαφος.
Κλιμάκωση
Ο Στόλτενμπεργκ, που τάσσεται υπέρ της άρσης των περιορισμών στη χρήση των δυτικών όπλων που παρέχονται στην Ουκρανία, υποβάθμισε τη σημασία της αμερικανικής αλλαγής στάσης, υπογραμμίζοντας ότι δυτικά όπλα έχουν ήδη παραδοθεί στο Κίεβο χωρίς να τεθεί κανένας περιορισμός στη χρήση τους.
«Η Βρετανία για παράδειγμα προσφέρει ήδη εδώ και καιρό πυραύλους Storm Shadow χωρίς κανέναν περιορισμό», υπογράμμισε.
Το Κρεμλίνο κατηγόρησε προχθες Πέμπτη το ΝΑΤΟ ότι «προκαλεί» την Ουκρανία για να παρατείνει «έναν παράλογο πόλεμο».
«Και σε ό,τι αφορά την κλιμάκωση, η Ρωσία είναι αυτή που ξεκίνησε την κλιμάκωση εισβάλλοντας σε άλλη χώρα και τη συνεχίσε τις τελευταίες εβδομάδες ανοίγοντας ένα νέο μέτωπο: πλήττοντας την Ουκρανία από θέσεις που βρίσκονται βαθιά στη Ρωσία», κατήγγειλε ο Στόλτενμπεργκ.
Πολλές χώρες, ανάμεσά τους η Πολωνία και η Ολλανδία, προσφέρουν ήδη όπλα στην Ουκρανία χωρίς κανέναν περιορισμό στη χρήση τους. Η Γαλλία ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα ότι τάσσεται υπέρ αυτού, εκτιμώντας ότι η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να αμύνεται, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι πλήττει νόμιμους στρατιωτικούς στόχους μέσα στο ρωσικό έδαφος.
Από την άλλη, η Γερμανία εξακολουθεί να μην επιθυμεί να επιτρέψει τη χρήση όπλων που παρέχει στην Ουκρανία για πλήγματα ενός της Ρωσίας. Εξάλλου αρνείται να παραδώσει στο Κίεβο πυραύλους Taurus, παρά την επιμονή της Ουκρανίας.
Στο Χάρκοβο, «σε μια μεγάλη πόλη κοντά στα ρωσικά σύνορα, το δικαίωμα στην άμυνα σημαίνει επίσης να εμποδίζονται οι ρουκέτες να πλήττουν σχολεία, νοσοκομεία ή σούπερ μάρκετ», υπογράμμισε χθες από την Πράγα η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας Αναλένα Μπέρμποκ.
Όμως πρόσθεσε: «Κάνουμε ό,τι χρειάζεται ώστε το ΝΑΤΟ να μην συρθεί στον πόλεμο».
* Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Hellas Journal
Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα Χειριστή Ασυρμάτων Μέσων.
Η Ουάσιγκτον τον υποδέχεται μάλιστα με πολικό ψύχος, αναγκάζοντας τον νέο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών να ορκιστεί στο εσωτερικό του Καπιτωλίου – όπως ο Ρόναλντ Ρίγκαν πριν από 40 χρόνια.
Ο Ντόναλντ Τραμπ επιστρέφει και επισήμως από σήμερα, με τον αέρα του θριαμβευτή, στον Λευκό Οίκο.
Η Ουάσιγκτον τον υποδέχεται μάλιστα με πολικό ψύχος, αναγκάζοντας τον νέο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών να ορκιστεί στο εσωτερικό του Καπιτωλίου – όπως ο Ρόναλντ Ρίγκαν πριν από 40 χρόνια.
Ο Τραμπ ξεκινά τη δεύτερη θητεία του παντοδύναμος. Με πολύ υψηλά ποσοστά δημοτικότητας και κυρίως έχοντας στο πλευρό του όλους τους αμερικανικούς κολοσσούς. Αλλά και τους περισσότερους δισεκατομμυριούχους στο υπουργικό του συμβούλιο.
Η εταιρική Αμερική έχει αγκαλιάσει τον πρόεδρο Τραμπ, ελπίζοντας ότι με την οικονομική και εμπορική του πολιτική θα κάνει ξανά την Αμερική μεγάλη.
«Στην πρώτη θητεία όλοι με πολεμούσαν», είπε ο Τραμπ σε μια συνέντευξη Τύπου. «Σε αυτή τη θητεία όλοι θέλουν να είναι φίλοι μου».
Στην εξωτερική του πολιτική, ο νέος πρόεδρος θα έχει στόχο να δώσει πίσω στις ΗΠΑ περισσότερη οικονομική δύναμη, διοχετεύοντας όλους τους πόρους στην πατρίδα του – μια πολύ αξιοσημείωτη αλλαγή κατεύθυνσης, δηλαδή.
Την ίδια ώρα, στην Ευρώπη, πολλοί διερωτώνται αν οι «παγωμένοι άνεμοι» που φυσούν στην αμερικανική πρωτεύουσα την ημέρα της ορκωμοσίας θα περάσουν και στην άλλη ακτή του Ατλαντικού…
Ο Τραμπ, άλλωστε, δεν μπήκε καν στον κόπο να καλέσει την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην τελετή ορκωμοσίας, παρά μόνο την Ιταλίδα πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι. Σημάδι των καιρών, για το ποιους βλέπει ως συμμάχους στην Ευρώπη.
Αλλά και η Ε.Ε. αντιμετωπίζει τη δεύτερη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ χωρίς σαφή στρατηγική. Με ένα πρωτοφανές ηγετικό κενό και με φόβους για έναν εμπορικό πόλεμο που απειλεί να σπρώξει την Ευρωζώνη στην ύφεση.
Η κατάσταση αυτή ενισχύει τον ακροδεξιό λαϊκισμό. Τα αστικά κόμματα υφίστανται τραυματικές αποτυχίες στις εκλογές. Γιατί δεν μπορούν να βρουν ικανοποιητικές απαντήσεις στις επαναλαμβανόμενες κρίσεις.
Στην προσπάθεια ανταγωνισμού με την Άκρα Δεξιά για τη λαϊκή ψήφο, κάποια κόμματα κινούνται προς τα δεξιά, άλλα βασίζονται σε χαρισματικούς ηγέτες ή σε συνεργασία με την Ακροδεξιά. Όλοι στην Ευρώπη προσπαθούν να προσαρμοστούν, δηλαδή, στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται.
Στην Ελλάδα, μένει να δούμε πόσο η πολιτική Τραμπ θα επηρεάσει και θα αλλάξει το πολιτικό μας σύστημα. Γιατί αλλαγές θα υπάρξουν – γίνονται ήδη. Όπως και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Ο Γκίντεον Ράχμαν, αναλυτής των Financial Times, μιλά με τον Μάικλ Ιγκνατίεφ, τον πρώην ηγέτη του κόμματος των Φιλελευθέρων του Καναδά, για το πώς θα αντιμετωπίσει η χώρα με τον πρόσφατα εχθρικό νότιο γείτονά της όταν υφίσταται αλλαγή ηγεσίας στο εσωτερικό. Συζητούν την απειλή του Ντόναλντ Τραμπ να αυξήσει τους τιμωρητικούς δασμούς στις καναδικές εισαγωγές και πώς να απαντήσουν στην πρότασή του να γίνει ο Καναδάς η 51η πολιτεία των ΗΠΑ.
Η «μικρή» κατά πολλούς Ελλάς διαθέτει ένα «πυρηνικό όπλο» που όμως αρνείται να χρησιμοποιήσει. Είναι ο πολιτισμός της και αυτό το λέει ο Δρ Ιωάννης Μάζης σε συνέντευξη του στο millitaire channel. Όσοι βιαστούν να πουν ότι είναι παράδοξο να μιλάμε με τον κ.Μάζη για πολιτισμό καλό θα ήταν να δουν όλη τη συνέντευξη του.
Ο κ.Μάζης παραδίδει μάθημα για την «ήπια ισχύ», την οποία σήμερα στην Αθήνα κάποιοι επικαλούνται μόνο για να «κρυφτούν» και να μην κάνουν τίποτα. Ούτε καν να χρησιμοποιήσουν αυτή την ήπια ελληνική ισχύ , έστω στην «περίμετρο» μας.
Η Ελλάδα που έχει σχεδόν παντού στον πλανήτη ριζωμένους πληθυσμούς είναι απούσα από παντού. Ειδικά από την γειτονιά της όπου εκτυλίσσονται δραματικές εξελίξεις. Τελευταία στη Συρία, όπου οι ελληνορθόδοξοι της Αντιοχείας ζήτησαν βοήθεια και προστασία από την Ιταλίδα πρωθυπουργό Μελόνι!
Η συζήτηση με τον κ.Μάζη γίνεται με αφορμή το τελευταίο του έργο. Ο καθηγητής Μάζης σχολιάζει και κάνει εκσυγχρονισμό τεκμηρίωσης στο βιβλίο της F.S. Saunders: «Πολιτιστικός ψυχρός πόλεμος – η CIA και ο κόσμος των τεχνών και των γραμμάτων».
Όπως αναφέρει ο ίδιος στην περίληψη του βιβλίου «καθόλην την διάρκεια της θητείας μου ως Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας […] δεν έπαψα να τονίζω τη σημασία του Πολιτισμού ως Γεωπολιτικού Πυλώνα Ισχύος […] μεταξύ των τεσσάρων Γεωπολιτικών Πυλώνων Ισχύος τους οποίους είχα εντάξει στη Θεωρία μου, της Συστημικής Γεωπολιτικής Αναλύσεως […]. Όταν […] εντόπισα το πόνημα της F.S. SAUNDERS, (The Cultural Cold War. The CIA and the World of Arts and Letters, The New Press, NY, 2000) κατάλαβα ότι στην πολύ σοβαρή αυτή έρευνα εύρισκα όλα τα αποδεικτικά στοιχεία της Θεωρίας μου και ειδικά για έναν πολύ ευαίσθητο και δυσκατανόητο πυλώνα γεωπολιτικής ισχύος που οι μαθητές μου εξεπλήσσοντο όταν με άκουγαν να τον διδάσκω αναδεικνύοντάς τον ως τέτοιο. Δεν μπορούσαν να φαντασθούν πως η «αθώα Τέχνη» μπορούσε μέσω της χειραγώγησής της και της προπαγανδιστικής της επιβολής να μετατραπεί σε ισχυρό όπλο κοινωνικοπολιτικής, ιδεολογικής και οικονομικής χειραγώγησης των εθνικών κοινωνικών σχηματισμών!
Το κείμενο αυτό, πλην μερικών ακροθιγών αναφορών (κάποιες αναφορές ή χρήση ελάχιστων στοιχείων του) σε αρθρογραφία ελλήνων ακαδημαϊκών, επιστημόνων, λογοτεχνών, κριτικών τέχνης και σχολιαστών, δεν έχει γίνει ποτέ γνωστό στην συγκλονιστική για τις Τέχνες και τα Γράμματα ολότητά του. Δεν θα ήθελα να αναφέρω έναν ατελή πίνακα των σημαντικών, ούτως ή άλλως συμβολών αυτών στην παρούσα έκδοση και να αδικήσω κάποιον από τους συγγραφείς τους. Επιφυλάσσομαι να το πράξω στην Δεύτερη Εκδοση, κάνοντας μια ιδιαίτερα σχολαστική έρευνα για ό,τι σχετικό έχει γραφεί.
Στόχευσα να εμπλουτίσω το εξαιρετικό αυτό πόνημα της F.S. Saunders με κείμενα τα οποία κατά την διάρκεια της συγγραφής του παρόντος πονήματος δεν ήταν διαθέσιμα στην Συγγραφέα. Και νομίζω ότι, ως ένα βαθμό το πέτυχα, συλλέγοντας, μεταφράζοντας, σχολιάζοντας (με επεξηγηματικά σχόλια πολύτιμα για τον αναγνώστη) και παραθέτοντας στο Παράρτημα Κειμένων Τεκμηρίωσης μια σημαντική σειρά πρωτότυπων εγγράφων που διαφωτίζουν ακόμη περισσότερο τον αναγνώστη για την θεωρητική και ιδεολογική βάση του εγχειρήματος της CIA του Άλλεν Ντάλες από το 1947 μέχρι το 1968.
Όπως γίνεται αντιληπτό, με το βιβλίο αυτό δεν έχω σκοπό να… προαγάγω την… ακαδημαϊκή μου εξέλιξη η οποία έχει λήξει ευδοκίμως εδώ και τρία, περίπου, χρόνια. Ούτε με ενδιαφέρει να… εμπλουτίσω το ήδη ανιαρό στην ανάγνωσή του βιογραφικό μου σημείωμα (uoa scholar ioannis mazis). Επιθυμώ απλώς να ενημερώσω κάθε καλόπιστο και καλλιεργημένο έλληνα πολίτη, που ενδιαφέρεται για την Γεωπολιτική της Τέχνης και του Πολιτισμού σχετικά με το παρασκήνιο των χειραγωγήσεων των κοινωνιών και της Σκέψης στο όνομα της «Ελευθερίας» και του «αντικομμουνισμού». […]
Ο κ.Μάζης είναι μαχητής που χρησιμοποιεί την ήπια ισχύ. Το ταλέντο του στη ζωγραφική γνωστό και μερικά από τα τελευταία του έργα, όπως θα διαπιστώσετε έχουν να κάνουν με σημαντικές μορφές του Ελληνισμού. Το μήνυμα των έργων του , αν έπρεπε να βάλουμε ένα τίτλο είναι «ενότητα-ομοψυχία».
