Ακολουθήστε μας

Ιστορία - Πολιτισμός

Νέα έρευνα PISA (ΟΟΣΑ): Απογοητευτική επίδοση των Ελλήνων μαθητών στη δημιουργική σκέψη

Δημοσιεύτηκε στις

Της Ελευθερίας Πιπεροπούλου

Απογοητευτικές επιδόσεις και ως προς τη Δημιουργική Σκέψη καταγράφουν οι Έλληνες μαθητές, σύμφωνα με τα αποτελέσματα του τρίτου μέρους του διαγωνισμού PISA 2022 που ανακοίνωσε πριν από λίγο ο ΟΟΣΑ, επιβεβαιώνοντας, για μία ακόμα φορά, την ανησυχητική πραγματικότητα της εκπαίδευσης στην Ελλάδα.

Τα στοιχεία έρχονται για μία ακόμη φορά να καταδείξουν μια βαθιά ριζωμένη και διαχρονική έλλειψη ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας.

Σύμφωνα με την έκθεση “PISA 2022 – Volume III: Creative Minds, Creative Schools” του ΟΟΣΑ, οι Έλληνες μαθητές καταγράφουν επιδόσεις χαμηλότερες του μέσου όρου του Οργανισμού και από τις χαμηλότερες επιδόσεις στην Ευρώπη. Ειδικότερα, η Ελλάδα κατέγραψε στη Δημιουργική Σκέψη βαθμολογία 27 (με το 60 να είναι το ανώτατο προβλεπόμενο σκορ), καταγράφοντας την ίδια επίδοση με την Κόστα Ρίκα και τις περιοχές της Ουκρανίας. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 33, ενώ η πρώτη στη λίστα Σιγκαπούρη “έπιασε” βαθμολογία 41, αποτελώντας το κορυφαίο εκπαιδευτικό σύστημα ως προς τη δημιουργική σκέψη. Η Ελλάδα κατατάσσεται στην 36η θέση από τις συνολικά 64 περιοχές που συμμετείχαν στο τεστ Δημιουργικής Σκέψης. Σημειώνεται ότι είναι η πρώτη φορά που η PISA αξιολογεί τη δημιουργική σκέψη των μαθητών.

Απογοητευτικό είναι επίσης ότι ενώ η αξιολόγηση έδειξε ότι πολύ λίγοι μαθητές στις χώρες του ΟΟΣΑ πέτυχαν το χαμηλότερο επίπεδο δημιουργικής σκέψης (Επίπεδο 1), στην Κολομβία, τη Σλοβακία, την Ελλάδα, το Ισραήλ και την Κόστα Ρίκα (με σειρά από το μεγαλύτερο προς το μικρότερο ποσοστό), πάνω από 1 στους 10 μαθητές είχαν επιδόσεις στο Επίπεδο 1 ή χαμηλότερα.

Μάλιστα, το ποσοστό των μαθητών στην Ελλάδα με επιδόσεις κάτω της baseline (ήτοι Επίπεδο 2 ή χαμηλότερα) ανέρχεται σε 36,2%, ενώ το ποσοστό των μαθητών που πέτυχαν επιδόσεις Επιπέδου 5 ή 6 διαμορφώθηκε στο 9,5%. Συγκριτικά, τα αντίστοιχα ποσοστά στη Σιγκαπούρη διαμορφώνονται σε 5,7% (για τους μαθητές με επίδοση Επιπέδου 2 ή χαμηλότερα) και 57,8% (για εκείνους με επιδόσεις Επιπέδου 5 ή 6). 

Δώδεκα χώρες (Σιγκαπούρη, Κορέα, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Εσθονία, Φινλανδία, Δανία, Λετονία, Βέλγιο, Πολωνία και Πορτογαλία – με φθίνουσα σειρά) παρουσίασαν σημαντικά υψηλότερες επιδόσεις από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ στη δημιουργική σκέψη, με μέσους όρους βαθμολογίας μεταξύ 41 και 34 βαθμών στην κλίμακα της δημιουργικής σκέψης. 

Υπενθυμίζεται ότι τα δύο πρώτα μέρη του διαγωνισμού PISA 2022 είχαν ανακοινωθεί τον περασμένο Δεκέμβριο, με τα αποτελέσματα να δείχνουν ότι η βαθμολογία της Ελλάδας ήταν χαμηλότερη σε σχέση με το 2018 και στις τρεις υπό εξέταση δεξιότητες -κατανόηση κειμένου, μαθηματικά και φυσικές επιστήμες- που πρέπει να έχουν οι μαθητές έως τα 15 τους χρόνια.

Ο διαγωνισμός Programme for International Student Assessment (PISA) του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) κανονικά έπρεπε να πραγματοποιηθεί το 2021, ωστόσο καθυστέρησε κατά ένα έτος, λόγω της πανδημίας. Το 2022, περίπου 690.000 μαθητές συμμετείχαν στην αξιολόγηση PISA, αντιπροσωπεύοντας περίπου 29 εκατομμύρια 15χρονους από σχολεία σε 81 συμμετέχουσες χώρες/οικονομίες. Στην πρώτη της προσπάθεια να μετρήσει τις δεξιότητες δημιουργικής σκέψης, η PISA του 2022 αξιολόγησε μαθητές 15 ετών σε 64 χώρες και οικονομίες. 

Οι μαθητές της PISA είναι ηλικίας μεταξύ 15 ετών και 3 μηνών έως 16 ετών και 2 μηνών κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης, και έχουν ολοκληρώσει τουλάχιστον 6 χρόνια τυπικής εκπαίδευσης. Αυτό ισχύει ανεξαρτήτως του τύπου του ιδρύματος στο οποίο είναι εγγεγραμμένοι, αν παρακολουθούν πλήρη ή μερική φοίτηση, αν παρακολουθούν ακαδημαϊκά ή επαγγελματικά προγράμματα, και αν φοιτούν σε δημόσια ή ιδιωτικά σχολεία ή σε ξένα σχολεία εντός της εκάστοτε χώρας. 

Διαφορές εντός των ίδιων χωρών 

Διαφορές όμως στις αποδόσεις καταγράφονται και ανάμεσα σε μαθητές που προέρχονται από τις ίδιες περιοχές. 

Όσον αφορά στις διαφορές μεταξύ φύλων, για παράδειγμα, σε καμία χώρα/οικονομία τα αγόρια δεν ξεπέρασαν τα κορίτσια. Στην Ελλάδα, τα κορίτσια πέτυχαν μέση βαθμολογία 28, ενώ τα αγόρια 26. 

Επιπλέον, οι μαθητές με υψηλότερο κοινωνικοοικονομικό στάτους είχαν κατά μέσο όρο καλύτερες επιδόσεις στη δημιουργική σκέψη, με βαθμολογία περίπου κατά 9,5 μονάδες υψηλότερη από τους μειονεκτούντες μαθητές. 

Παράλληλα, όπως θα ήταν αναμενόμενο, οι μαθητές που φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία εμφανίζουν γενικά καλύτερη απόδοση στην αξιολόγηση της δημιουργικής σκέψης σε σχέση με εκείνους που φοιτούν σε δημόσια σχολεία, στην πλειοψηφία χωρών και οικονομιών. Ωστόσο, η ένταση αυτής της συσχέτισης διαφέρει μεταξύ των χωρών/οικονομιών. Στις χώρες και οικονομίες που απέδωσαν κάτω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ στη δημιουργική σκέψη (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας), ο τύπος σχολείου έχει πιο σημαντική σχέση με τις επιδόσεις: σε πάνω από τα δύο τρίτα αυτών των χωρών/οικονομιών, οι μαθητές ιδιωτικών σχολείων ξεπέρασαν τους συνομηλίκους τους στα δημόσια σχολεία. Στην Ελλάδα, η διαφορά στις επιδόσεις μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων σχολείων διαμορφώνεται στις 7 μονάδες. 

για τη συνέχεια   Capital

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία - Πολιτισμός

Έξι Πρόεδροι με άλλοθι τη μεγαλύτερη ΑΠΑΤΗ για τη απαρτχάιντ ΔΔΟ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

γράφει η Φανούλα Αργυρού*

Με άρθρα μου στη «Σημερινή» από το 2015 ξεσκέπασα την μεγαλύτερη ΑΠΑΤΗ στο Κυπριακό: Δεν υπήρξαν επικαλούμενες «Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου» 1977/79. Στις 12 Φεβρουαρίου 1977 στη συνεδρία που έλαβε χώρα στη Λευκωσία προεδρεύοντος του τότε ΓΓ του ΟΗΕ Κούλτ Βάλτχαιμ οι Μακάριος και Ντενκτάς συνεννοήθηκαν για 4 κατευθυντήριες γραμμές ως οδηγίες προς τους διαπραγματευτές για επανέναρξη του ενδο-κοινοτικού διαλόγου. Αυτές κρατήθηκαν στα πρακτικά της συνεδρίας από τον ΟΗΕ. 

Αλλά ενσυνείδητα και σταδιακά σκόπιμα  αναβαθμίστηκαν σε ένα μεγάλο ψέμα, μια απάτη,  από τους υποστηρικτές και προωθητές της βρετανο-τουρκικής απαρτχάιντ Δικοινοτικής, Διζωνικής Ομοσπονδίας (από το 1956).   Οι 4 κατευθυντήριες γραμμές ανακοινώθηκαν ως ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΘΕΝΤΑ και όχι «Συμφωνίες» τόσο από την Κυπριακή Κυβέρνηση όσο και τον ΟΗΕ και στη Βουλή των Κοινοτήτων στο Λονδίνο!

Ήταν με έκπληξη που 4 χρόνια αργότερα,   ξεπρόβαλε ευαισθητοποιημένο ένα άτομο και με δική του μελέτη να γράψει. ΄Ηταν ο πρώην βουλευτής κ. Νίκος Κουτσού, βλέπε  «Σημερινή» 19 Δεκεμβρίου 2019 με τίτλο « Η ερμηνεία του κειμένου των κατευθυντηρίων γραμμών της 12ης Φεβρουαρίου – Η μεγαλύτερη ιστορική διαστρέβλωση στην πορεία του Κυπριακού».

https://simerini.sigmalive.com/article/2021/12/19/e-ermeneia-tou-keimenou-ton-kateuthunterion-grammon-tes-12es-phebrouariou/ 

Έγραψε μεταξύ άλλων: « Μέχρι σήμερα υπάρχουν τρεις εκδοχές. Μια ότι πρόκειται για πρακτικά, τα οποία μάλιστα δεν φέρουν υπογραφές, η άλλη για ανακοινωθέν και η τρίτη ότι πρόκειται για συμφωνία. Ενώ στην αρχή λέχθηκε ότι δεν φέρουν την υπογραφή του Μακαρίου, στη συνέχεια λέχθηκε ότι ούτε του Ντενκτάς υπάρχει υπογραφή, ούτε κάποιου άλλου. Απ’ ό,τι γνωρίζω, ούτε στο Εθνικό Συμβούλιο, ούτε δημόσια παρουσιάστηκε ποτέ τέτοια συμφωνία ή έγγραφο…. Άρα, αν υπάρχει, μπορεί κάθε στιγμή να δημοσιευθεί. Κατά την άποψή μου δεν υπάρχει, άρα δεν πρέπει να νιώθουμε δεσμευμένοι από μίαν ανύπαρκτη συμφωνία …»

Γ. Βασιλείου                                     Γλ. Κληρίδης                    Τ. Παπαδόπουλος
Δ. Χριστόφιας        Ν. Αναστασιάδης  Ν.Χριστοδουλίδης

Ο κ. Νίκος Κουτσού επανήλθε στο θέμα και στις 8 Οκτωβρίου 2024 στον «Φιλελεύθερο» με τίτλο «Νόμος μας η αλήθεια – Οι εσωτερικές συγχύσεις και οι επιπτώσεις» στο οποίο έγραψε μεταξύ άλλων και πάλι:

«…Χαρακτηρίζεται ως συμφωνία ένα κείμενο  που δεν υπογράφηκε ποτέ από κανένα και το οποίο  μας είπε ο τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ κ.  Βάλντχαϊμ, σε κείμενο του προς το Σ.Α. (αρ. εισήγησης S12323), ημερ. 22 Απριλίου 1977) ότι αποτελεί “ανακοίνωση» …» https://www.philenews.com/apopsis/paremvaseis-ston-f/article/1515438/nomos-mas-i-alithia-i-esoterikes-sigchisis-ke-i-epiptosis/ 

Τώρα επανέρχομαι στα δικά μου άρθρα ξεκινώντας από το πρώτο στις 31.8.2015 στη «Σημερινή», στο οποίο έγραψα μεταξύ άλλων. 

«Φανερώστε τις υπογραφές αν υπάρχουν

«Τόσο τον Φεβρουάριο του 1977 όσο και τον Μάιο του 1979 δεν υπήρξαν «Συμφωνίες Κορυφής», αλλά «κατευθυντήριες γραμμές». Αυθαίρετα κάποιοι τις έχουν αναγάγει διαχρονικά (σε ικανοποίηση και των ξένων) σε «Συμφωνίες» (με κεφαλαίο Σ για να καλύπτουν τις δικές τους υποχωρήσεις υπέρ των τουρκικών απαιτήσεων. Ακόμα και σε συζητήσεις στη Βουλή των Λόρδων (Westminster), π.χ. 8 Μαρτίου 1978, η αναφορά ήταν για «κατευθυντήριες γραμμές» – guidelines (με μικρό g). Παρ’ όλα ταύτα… παράδειγμα η κατασκευή, «μεταμόρφωση» σε «Συμφωνία» (με κεφαλαίο Σ  στην 3η παράγραφο της Κοινής Διακήρυξης Αναστασιάδη/Έρογλου 11 Φεβρουαρίου 2014, όπου επικαλούνται «High Level Agreements/ Υψηλού Επιπέδου Συμφωνίες».
Καλείται, λοιπόν, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και το Υπουργείο Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας να δημοσιοποιήσουν στον λαό, αν υπάρχουν τέτοιες επικαλούμενες «Συμφωνίες» (με κεφαλαίο Σ) με τις υπογραφές του τότε μ. Προέδρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και Τουρκοκύπριου ηγέτη μ. Ραούφ Ντενκτάς αφενός και μ. Προέδρου Σπύρου Κυπριανού αφενός και Τουρκοκύπριου ηγέτη μ. Ραούφ Ντενκτάς αφετέρου. Ακόμα παραπέμπω, εκτός των ξένων εγγράφων που αναφέρονται σε «κατευθυντήριες γραμμές» και όχι «συμφωνία», στο βιβλιάριο του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας, που εξεδόθη τον Μάρτιο του 1977 στη Λευκωσία, καλύπτοντας τις ενδοκοινοτικές συνομιλίες στη Βιέννη μεταξύ 31 Μαρτίου – 7 Απριλίου 1977, στη δεύτερη σελίδα του οποίου τονίζεται: «Στις 12 Φεβρουαρίου 1977, σε συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, κ. Ραούφ Ντενκτάς στη Λευκωσία, εν τη παρουσία του Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Κουρτ Βάλτχαιμ, συμφωνήθηκαν οι ακόλουθες κατευθυντήριες γραμμές για την επανέναρξη των συνομιλιών…

Η νομική πρόκληση

Όμως, έστω και να υποθέσει ένας ότι το κείμενο των «κατευθυντήριων» εκείνων «γραμμών» συνιστούσε «συμφωνία» ή νομικό έγγραφο από το 1977 ή το 1979 αντίστοιχα, είναι ξεπερασμένα, γιατί αντιβαίνουν στα όσα βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέλος της οποίας είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, και άρα άκυρα! Απλώς γιατί οι νόμοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπερισχύουν όλων των εσωτερικών νόμων της κάθε χώρας-μέλους, οι οποίοι αντίκεινται στο Δίκαιο της ΕΕ. Αυτό εντοπίστηκε και καταγράφτηκε πριν από χρόνια από τον Βρετανό αρχιδικαστή Lord Denning MR σε σχέση με τη Συνθήκη της Ρώμης (βλέπε ομιλία στις 24 Ιουνίου 2010 στο Gray’s Inn στο Λονδίνο από τον Λόρδο Neuberger of Abbotsbury, τον τότε Master of the Rolls, με τίτλο «The incoming tide: The civil law, the common law, referees and advocates»). Εδώ έγκειται και η επιμονή του κ. Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος θέλει η όποια διευθέτηση του Κυπριακού να κατοχυρώνεται από το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ούτως ώστε να αποφύγει τον κίνδυνο μελλοντικής νομικής πρόκλησης…»

Πού είναι οι συμφωνίες; 31.8.2015 

https://simerini.sigmalive.com/article/2015/8/31/pou-einai-oi-sumphonies/ 

Το έγγραφο A. Gillon.

Στις 16 Οκτωβρίου 2015 έγραψα:

«…Δεν υπήρξαν είτε «Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου» είτε «Χαμηλού Επιπέδου», αλλά ένα πρακτικό, το οποίο αναγορεύθηκε σε «Συμφωνία Κορυφής», για να δικαιολογηθούν όλες οι υποχωρήσεις της ε/κ πλευράς.


Στις 14 Φεβρουαρίου 1977, δύο μέρες μετά τη συνάντηση Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς στη Λευκωσία, εν τη παρουσία του τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ Κουρτ Βάλντχαϊμ, ο τότε Βρετανός Ύπατος Αρμοστής, αφού είδε τον Βάλντχαϊμ και εξασφάλισε από πρώτο χέρι το τι έλαβε χώρα, έστειλε ενημερωτικό τηλεγράφημα στο Φόρεϊν Όφις, τονίζοντας ότι ΣΤΑ ΚΡΑΤΗΘΕΝΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ από ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ, καταγράφτηκαν οι λεπτομέρειες της συζήτησης και οι οδηγίες (instructions) προς τους διαπραγματευτές (to the negotiators) των δύο πλευρών ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΣΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ (δηλαδή το πρακτικό). Δηλαδή, από κρατηθέντα πρακτικά, σκόπιμα και ενσυνείδητα κάποιοι τα ανήγαγαν ψευδώς, παραπλανητικά, διαστρεβλωτικά σε «Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου», για να ξεγελούν τον λαό και να καταπατούν τα συμφέροντα της πατρίδας μας.


Έγραψε ο ́Υπατος Αρμοστής μεταξύ άλλων ξεκαθαρίζοντας:
« … The agreed instructions to the negotiators had been worked out painstakingly and word by word – Waldheim clearly considered this the major achievement of the meeting… No document had been signed, but the minutes of the meeting, taken by the UN, included the points on the basis of which the negotiators would work. It had been agreed in principle that Cyprus would be federal, unitary, bicommunal, independent and non-aligned…»


(… Οι οδηγίες που συμφωνήθηκαν προς τους διαπραγματευτές ήταν σκληρή δουλειά λέξη προς λέξη – την οποία ο Βάλντχαϊμ θεωρεί κύριο επίτευγμα της συνάντησης… Κανένα έγγραφο δεν υπογράφτηκε, όμως τα πρακτικά της συνάντησης, που κράτησαν τα Ηνωμένα Έθνη, περιλαμβάνουν τα σημεία στη βάση των οποίων θα δουλέψουν οι διαπραγματευτές. Ως αρχή συμφωνήθηκε η Κύπρος να είναι ομόσπονδη, ενωμένη, δικοινοτική, ανεξάρτητη και αδέσμευτη…).


Έτσι, τα πρακτικά…μεταμορφώθηκαν σε «Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου» 
ΦΑΝΤΑΣΜΑ!

Με αποκορύφωμα την Κοινή Διακήρυξη της 11ης Φεβρουαρίου 2014… στην οποία με την ενοχή και ανοχή της Γραμματείας του ΟΗΕ- γίνεται αναφορά σε ανύπαρκτες «Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου». Όμως, εδώ δημιουργήθηκε πλέον ένα σοβαρότατο πρόβλημα. Γιατί, όταν αναφέρει ότι «η διευθέτηση (του Κυπριακού) θα βασίζεται σε μια δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως καταγράφηκε στα σχετικά Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και των Συμφωνιών Υψηλού Επιπέδου» ενόψει της πραγματικότητας, ότι ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ, ΟΥΤΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ, ούτε αναφορά σε Διζωνική στο πρακτικό εκείνο που κράτησαν τα Ηνωμένα Έθνη, η Διακήρυξη εκείνη δεν αξίζει ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο γράφτηκε…»

Φάντασμα οι «Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου» 16.10.2015 

https://simerini.sigmalive.com/article/2015/10/16/phantasma-oi-sumphonies-upselou-epipedou/ 

Το πρακτικό για τη συνάντηση Θάτσερ/Κυπριανού στη Λουσάκα το 1979

Στις 30 Οκτωβρίου 2015 έγραψα:

«…Τα ψέματα της ΔΔΟ…Στις 25 Αυγούστου 2015, ο Πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης είπε: «Επιτέλους κάποιες των αποφάσεων, κάποιες των Συμφωνιών Κορυφής, που οι ηγέτες μας τις υπέγραψαν, θα πρέπει να μας δεσμεύουν όλους» («Σημερινή», 26.8.2015).
Μα όταν ούτε Συμφωνίες Κορυφής υπήρξαν, ούτε υπογραφές για ποιες τέτοιες, για ποιους ηγέτες που τις υπέγραψαν και που πρέπει να μας δεσμεύουν αναφέρθηκε ο Πρόεδρος ενώπιον των Αποδήμων; Ένας Πρόεδρος δεν επιτρέπεται να ξεστομίζει τέτοιες παραπλανητικές δηλώσεις για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να επικαλείται Συμφωνίες-φάντασμα και ανύπαρκτες υπογραφές (δηλαδή του 1977/79)…

«Αδήριτος ανάγκη» η εξαπάτηση του λαού 30 Οκτώβριος 2015

http://www.sigmalive.com/simerini/politics/279629/adiritos-anagki-i-eksapatisi-tou-laou

Ολοκληρώνω  με τα ακόλουθα ιστορικά γεγονότα.

  1. Στη συνάντηση που είχε με την μ. Πρωθυπουργό Μάργκαρετ Θάτσερ ο επίσης μ. Πρόεδρος Σπύρος Κυπριανού στα πλαίσια της Διάσκεψης της Κοινοπολιτείας στη Λουσάκα στις 31 Ιουλίου 1979, όταν της ανέφερε ότι ο όρος διζωνικότητα δεν αναφέρεται και δεν χρησιμοποιείται σε κανένα σύνταγμα « η πρωθυπουργός συμφώνησε ότι δεν πρόκειται για όρο που χρησιμοποιείται στο Διεθνές Δίκαιο». Παραθέτω το πρακτικό της συνάντησης.
  2. Σε έγγραφο με τίτλο « Κύπρος: Η ιδέα της διζωνικότητας» ημερ. 1η Νοεμβρίου 1983, δεκατέσσερις μέρες πριν από τη μονομερή, από τον Ραούφ Ντενκτάς  ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η κα A. Gillon από το τμήμα έρευνας του Φόρεϊν Όφις σε ερώτηση, αν οι Ελληνοκύπριοι είχαν δεχθεί την έννοια της διζωνικότητας, σε σχέση με την αναφορά του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ στην πρώτη συνάντηση του νέου γύρου των συνομιλιών στις 9 Αυγούστου 1980, απάντησε με ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ«The answer is no».  

Η κα Α. Gillon διέψευσε τον ΓΓ του ΟΗΕ για λανθασμένη δήλωση και εξήγησε πως είχαν τα πράγματα. 

  1. Η Άγκυρα επιβεβαίωσε 

 Τον Οκτώβριο του 1979 Ο E. Karasapan, του τουρκικού ΥΠΕΞ  είπε σε αξιωματούχο της βρετανικής πρεσβείας στην Άγκυρα  «Οι Ελληνοκύπριοι ποτέ δεν θα δεχθούν διζωνικές διευθετήσεις». Τον ρώτησαν κατά πόσο είχαν δεχθεί την αρχή (της διζωνικότητας) στο παρελθόν και ο Karasapan αρνήθηκε και είπε ότι οι Ελληνοκύπριοι το μόνο που είχαν δεχθεί ήταν τον δικοινοτισμό.

  1. Ο Μακάριος είχε δεχθεί κρυφά από το λαό τη ΔΔΟ από το 1975,  όμως ΔΕΝ υπέγραψε τίποτα…
  1. 649/90

Εξού και το  επιστέγασμα της ΑΠΑΤΗΣΤο  ψήφισμα 649/90 επί Γιώργου Βασιλείου δίχως λαϊκή εντολή. Ο τότε αντιπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ Gustav Feissel (6.3.1990) αποκάλυψε ότι η βιασύνη για το ψήφισμα 649 ήταν για να διδόταν νομιμότητα (legitimacy) στις κατευθυντήριες γραμμές και έτσι να δέσμευαν αμφότερες τις πλευρές στη διαδικασία λύσηςΜε τη προτροπή του Φόρειν ΄Οφις. Το ψήφισμα εκδόθηκε το 1990 όταν αντιπρόσωπος του ΗΒ στον ΟΗΕ ήταν ο Sir Crispin Tickell εμφανίζοντας τη  Δι-κοινοτική, Δι-ζωνική Ομοσπονδία για πρώτη φορά σε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ουσιαστικά συνέτεινε (χάρη στο Γ. Βασιλείου)  όπως το Σ.Α. υποστηρίξει ανοικτά τη νεο-αποικιακή μορφή «ομοσπονδίας», που αντικατόπτριζε τις πολιτικές της Τουρκίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Των δύο τελευταίων αποικιακών ηγεμόνων του νησιού. Ο Sir Tickell αντικαταστάθηκε τον ίδιο χρόνο από   Sir David Hannay…

Βλέπε εγχειρίδιο « ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΕΡΩΤΑΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ», Σελ 8-9. https://online.fliphtml5.com/uzyoe/xbyc/

Και «Η βιασύνη για το 649/90 – «Νομιμότητα» στις κατευθυντήριες!» Φ.Α

https://simerini.sigmalive.com/article/2020/9/13/e-biasune-gia-to-64990-nomimoteta-stis-kateuthunteries/  

  1. Στις 24.4.2004 ο λαός με τη ψήφο του την έστειλε στον αγύριστο μαζί με το «Σχέδιο Ανάν» αλλά οι διζωνικοί Πρόεδροι και κομματάρχες αρνούνται να το σεβαστούν. 

Άλλα  άρθρα Φ.Α.:

Με καθυστέρηση 39 χρόνων η «αποκάλυψη» Γ. Μάτση  17.11.2016 

https://simerini.sigmalive.com/article/2016/11/17/me-kathusterese-39-khronon-e-apokalupse-g-matse/ 

Λύση από μηδενική βάση, από την εισβολή και πέρα  29.11.2016

www.sigmalive.com/simerini/analiseis/383528/lysi-apo-mideniki-vasi-apo-tin-eisvoli-kai-pera 

Μια ιστορία παραπλάνησης και ψευδαισθήσεων18.3.2016 και 19.3.2016 

https://simerini.sigmalive.com/article/2016/3/18/mia-istoria-paraplaneses-kai-pseudaistheseon7d9f1eb8-ea7c-405c-88f4-fe868dbb21ae/ 

https://simerini.sigmalive.com/article/2016/3/19/mia-istoria-paraplaneses-kai-pseudaistheseon/ 

Πηγές: Βρετανικό Εθνικό Αρχείο, βιβλίο γράφουσας «Διζωνική vs Δημοκρατία 1955-2019». 

*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος 

ΠΗΓΗ: ΣΗΜΕΡΙΝΗ 10/11/2024

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία - Πολιτισμός

Τα θαύματα του Αγίου Μηνά! Τί λέει η παράδοση για το πως έσωσε το Ηράκλειο απ’τους Τούρκους

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στις 11 Νοεμβρίου εορτάζεται από την Εκκλησία μας η μνήμη του Αγίου Μηνά πολιούχου του Ηρακλείου Κρήτης, της Καστοριάς και της Σαλαμίνας.

Ο Άγιος Μηνάς γεννήθηκε στην Αίγυπτο στα μέσα περίπου του 3ου αιώνα μ.Χ. από γονείς ειδωλολάτρες. Ωστόσο, το ειδωλολατρικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωνε, δεν κατάφερε να σκληρύνει την καρδιά του η οποία, όταν ήλθε η στιγμή, σκίρτησε ακούγοντας την φωνή του «ἐτάζοντος καρδίας καὶ νεφρούς» (Ψαλμοί 7,10) Θεού και έτσι ο, έφηβος ακόμη, Μηνάς έγινε χριστιανός.

Μεγαλώνοντας, επέλεξε να σταδιοδρομήσει στον Ρωμαϊκό στρατό, στο ιππικό τάγμα των Ρουταλικών, υπό την διοίκηση του Αργυρίσκου. Η έδρα της μονάδας του ήταν στο Κοτυάειον (σημερινή Κιουτάχεια) της Μικράς Ασίας. Εκεί ο Μηνάς διακρίθηκε και για την φρόνησή του αλλά και για το ανδρείο του φρόνημα και γι’ αυτό έχαιρε εκτιμήσεως στο κύκλο των στρατιωτικών.

Δυστυχώς όμως, τρεις αιώνες μετά την έλευση του Χριστού και ο παλαιός κόσμος ακόμη δεν ήθελε να δεχθεί το λυτρωτικό μήνυμα της Αναστάσεως, παραμένοντας αυτάρεσκα, εγωιστικά και αυτοκαταστροφικά προσκολλημένος στη φθορά και το σκοτάδι. Οι αυτοκράτορες της Ρώμης άρχισαν και πάλι «πρὸς κέντρα λακτίζειν» (Πράξεις 26,14). Ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιανός διέταξαν διωγμό εναντίον των λογικών προβάτων του Χριστού, διωγμό ο οποίος κράτησε από το 303 έως το 311 μ.Χ. Έτσι, οι Ρωμαίοι στρατιώτες διατάχθηκαν να συλλαμβάνουν και να τυραννούν τους χριστιανούς προσπαθώντας να τους κάνουν να αλλαξοπιστήσουν. Αυτή ήταν και η πρώτη κρίσιμη στιγμή κατά την οποία ο Μηνάς κλήθηκε να πει «το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι». Η πίστη του στον Χριστό νίκησε την κοσμική «σύνεση» και λογική.

Ο Άγιος δεν άντεξε, πέταξε στη γη την στρατιωτική του ζώνη απεκδυόμενος μ’ αυτόν τον τρόπο την ιδιότητα του στρατιώτη – διώκτη των χριστιανών, και διέφυγε στο παρακείμενο όρος. Εκεί ασκήτευε, προτιμώντας την συντροφιά των θηρίων της φύσης από την συντροφιά των αποθηριωμένων ειδωλολατρών. Εκεί, «ἐν ἐρημίαις πλανώμενος καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταὶς ὀπαὶς τῆς γῆς» (Προς Εβραίους 11,38), έζησε επί αρκετό διάστημα με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Η ασκητική ζωή και η ησυχία εθέρμαναν την καρδιά του ανάβοντας τον θείο έρωτα και τον πόθο του μαρτυρίου.

Έτσι, σε ηλικία πενήντα περίπου ετών, μετά από θεία αποκάλυψη ότι είχε φτάσει η ώρα του μαρτυρίου, κατέβηκε στην πόλη, σε μέρα ειδωλολατρικού πανηγυριού και με παρρησία, εν μέσω των μαινομένων ειδωλολατρών, ομολόγησε τον Χριστό ως τον ένα και αληθινό Θεό, μυκτηρίζοντας τα κωφά και αναίσθητα είδωλα. Συνελήφθη και σύρθηκε δερόμενος μπροστά στον Πύρρο, τον διοικητή της πόλεως. Εκεί, μιλώντας με θάρρος, αποκάλυψε το όνομά του, την καταγωγή του, το στρατιωτικό του παρελθόν και, φυσικά, διεκήρυξε με τόλμη και αταλάντευτη επιμονή την πίστη του στον Χριστό. Οδηγήθηκε στη φυλακή και το πρωί της επομένης ημέρας, μετά το πέρας του ειδωλολατρικού πανηγυριού, τον παρουσίασαν και πάλι ενώπιον του ηγεμόνος ο οποίος τον κατηγόρησε ότι εξύβρισε τους θεούς και μάλιστα μπροστά του και ότι λιποτάκτησε από τον στρατό. Ο Άγιος αποδέχθηκε τις κατηγορίες χωρίς δισταγμό.

Ο Πύρρος, ευλαβούμενος στην αρχή την ηλικία και την ευκοσμία του, προσπάθησε με λόγια και υποσχέσεις αλλά και με απειλές στη συνέχεια, να τον αποσπάσει από την πίστη του Χριστού. Όταν οι προσπάθειές του προσέκρουσαν στην σταθερή άρνηση του Αγίου, διέταξε να τον υποβάλουν σε ανυπόφορα βασανιστήρια. Οι δήμιοι τον μαστίγωσαν τόσο πολύ ώστε άλλαξαν δύο και τρεις φορές οι μαστιγωτές του. Τον κρέμασαν και τον έγδερναν μέχρι που άρχισαν να φαίνονται τα εσωτερικά όργανα του Αγίου. Έπειτα, σαν να μην έφθαναν αυτά, έτριβαν το καταπληγωμένο του σώμα με τρίχινο ύφασμα και στο τέλος τον έσερναν γυμνό και κατακρεουργημένο πάνω σε μεταλλικά αγκάθια. Όλα τα υπέμενε με γενναιότητα και καρτεροψυχία ο Μάρτυς του Χριστού, εφαρμόζοντας το Ευαγγελικό «καὶ μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτείναι» (Ματθαίος 10,28).

Μάλιστα, την ώρα του μαρτυρίου, κάποιοι παλιοί συστρατιώτες του τον προέτρεπαν να θυσιάσει στα είδωλα λέγοντας ότι ο Θεός του θα τον δικαιολογήσει βλέποντας τα βασανιστήρια στα οποία τον υπέβαλλαν. Ο Άγιος αρνήθηκε αποφασιστικά και τους απάντησε ότι προσφέρει θυσία ακόμη και τον εαυτό του στον Χριστό, ο οποίος τον ενδυναμώνει για να υπομένει τις πληγές.

Ο ηγεμόνας, θαυμάζοντας την ευστοχία και την σοφία των απαντήσεων του Μάρτυρα, τον ρώτησε απορημένος πώς είναι δυνατόν ένας τραχύς στρατιώτης σαν αυτόν να μπορεί να απαντά κατ’ αυτόν τον τρόπο. Και ο Άγιος, με τη φώτιση του Θεού, του αποκρίθηκε ότι αυτή την ικανότητα την χαρίζει στους μάρτυρές του ο Χριστός, όπως έχει υποσχεθεί στο Ευαγγέλιο: «ὅταν δὲ προσφέρωσιν ὑμᾶς ἐπὶ τᾶς συναγωγᾶς καὶ τᾶς ἀρχὰς καὶ τᾶς ἐξουσίας, μὴ μεριμνᾶτε πῶς ἢ τί ἀπολογήσησθε ἢ τί εἴπητε. Τὸ γὰρ Ἅγιον Πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς ἐν αὐτῇ τὴ ὥρα ἃ δεῖ εἰπειν» (Λουκά ιβ’, 11-12).

Τότε, απελπισμένος ο τύραννος, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν. Βαδίζοντας προς τον τόπο της εκτέλεσης ο Άγιος πρόλαβε να ζητήσει από κάποιους κρυπτοχριστιανούς να μεταφέρουν το λείψανό του στην Αίγυπτο.

Ο αποκεφαλισμός του έγινε την 11η Νοεμβρίου στις αρχές του 4ου αι. μ.Χ. (πιθανότατα το 304 μ.Χ.) και έτσι η ψυχή του πέταξε χαρούμενη προς τον Σωτήρα Χριστό τον οποίο τόσο επόθησε ο Άγιος και για τον οποίο θυσιάσθηκε. Οι δήμιοι άναψαν φωτιά για να κάψουν το σώμα του.

Ότι κατάφεραν οι χριστιανοί να περισώσουν από την πυρά το μετέφεραν στην Αίγυπτο και το έθαψαν κοντά στην Μαρεώτιδα λίμνη, νοτιοδυτικά της Αλεξάνδρειας.

Στο σημείο εκείνο σταμάτησε, κατά την παράδοση, η καμήλα που μετέφερε τα λείψανα αρνούμενη πεισματικά να προχωρήσει. Έτσι οι χριστιανοί κατάλαβαν ότι ήταν θέλημα Θεού να ενταφιασθούν εκεί τα λείψανα του Αγίου.

Η περιοχή του τάφου πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε προσκυνηματικό – λατρευτικό κέντρο.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος, όταν ήταν Πατριάρχης Αλεξανδρείας ο Μέγας Αθανάσιος, ανήγειρε ναό πάνω στον τάφο του Αγίου. Σε λίγα χρόνια δημιουργήθηκε εκεί εκτεταμένο κτιριακό συγκρότημα το οποίο περιελάμβανε δύο ναούς, μοναστήρι, ξενώνες και άλλες εγκαταστάσεις.

Θαύματα του Αγίου Μηνά
Ένας από τους ασκητές της εποχής μας, ο γέρων Πορφύριος, είχε πει στα πνευματικά του τέκνα ότι μετά την κοίμησή του θα είναι πιο κοντά τους απ’ όσο ήταν εν ζωή, διότι πλέον δεν θα υπάγεται στους βιολογικούς νόμους του ανθρωπίνου σώματος. Έτσι και ο Άγιος Μηνάς, επί χίλια επτακόσια χρόνια τώρα μετά την εκδημία του, δεν έχει πάψει να βρίσκεται κοντά στους πιστούς, βοηθώντας όσους με πίστη και ελπίδα στον Θεό τον επικαλούνται.

Από τα πολλά θαύματα του Αγίου που διασώζει η παράδοση θα αναφερθούν στη συνέχεια λίγα και χαρακτηριστικά.

α) Ο άπληστος ξενοδόχος
Κάποιος χριστιανός από την Κωνσταντινούπολη, οδεύοντας για το πανηγύρι του Αγίου Μηνά και έχοντας μαζί του αρκετά χρήματα, κατέλυσε σε ένα ξενοδοχείο. Ο ξενοδόχος είδε τα ξένα χρήματα και, κυριευμένος από απληστία, σκότωσε τον προσκυνητή, τον διεμέλισε και έβαλε τα κομμάτια του σε μία σπυρίδα (ζεμπίλι). Ενώ σκεφτόταν που να θάψει τα μέλη του θύματός του για να μην αποκαλυφθεί το έγκλημα, καταφθάνει στο ξενοδοχείο ένας έφιππος στρατιώτης, ο Άγιος Μηνάς, και τον ρωτάει επίμονα πού βρίσκεται ο προσκυνητής. Ο ξενοδόχος τον διαβεβαιώνει ότι δεν γνωρίζει τίποτε αλλά ο Άγιος ξεπεζεύει, εισέρχεται στα ενδότερα του ξενώνα, βρίσκει την σπυρίδα, την φέρνει μπροστά του και τον ρωτάει με φοβερό και άγριο βλέμμα να του πει ποιος είναι ο νεκρός.

Τότε ο φονιάς έφριξε, πέφτοντας άφωνος και τρέμων στα πόδια του άγνωστου ιππέα. Ο Άγιος συνάρμοσε τα μέλη του θύματος, προσευχήθηκε και ανέστησε το νεκρό προσκυνητή παραγγέλνοντάς του να δοξάζει τον Θεό. Ο αναστημένος, σαν να είχε εγερθεί από τον ύπνο, κατάλαβε όσα έπαθε, εδόξασε τον Θεό και προσκύνησε τον Άγιο.

Μόλις ο φονιάς συνήλθε από τον τρόμο του και σηκώθηκε, του πήρε ο Άγιος τα κλεμμένα χρήματα και τα επέστρεψε στον προσκυνητή λέγοντάς του να συνεχίσει τον δρόμο του.

Έπειτα, για να ολοκληρώσει την ευεργεσία του Θεού, στράφηκε προς τον ξενοδόχο, τον έδειρε όπως του άξιζε, τον ενουθέτησε, του έδωσε συγχώρηση για το έγκλημά του προσευχόμενος γι’ αυτόν, καβάλησε το άλογό του και έγινε άφαντος. Τότε μόνο κατάλαβε ο ξενοδόχος ότι ο στρατιώτης αυτός ήταν ο Άγιος Μηνάς, γεγονός που θυμίζει την εμπειρία των δύο Αποστόλων κατά την πορεία τους προς Εμμαούς, με την συντροφιά του αναστημένου Χριστού. (Λουκά κδ’,31).

β) Η σωτηρία του υπηρέτη
Κάποιος πλούσιος χριστιανός έταξε στον Άγιο Μηνά να προσφέρει έναν ασημένιο δίσκο στο ναό του. Παρήγγειλε λοιπόν στον αργυροχόο δύο δίσκους και του ζήτησε στον μεν ένα να γράψει το όνομα του Αγίου στον δε άλλον το όνομα το δικό του. Επειδή όμως ο δίσκος ο προορισμένος για τον Άγιο έγινε λαμπρότερος και ωραιότερος, ο χριστιανός, από απληστία κινούμενος, δίχως να ντραπεί τον κράτησε για τον εαυτό του.

Ταξιδεύοντας λοιπόν στη θάλασσα, δείπνησε στο πλοίο χρησιμοποιώντας ασυλλόγιστα και χωρίς ευλάβεια τον δίσκο του Αγίου. Μετά το δείπνο ο υπηρέτης του ανευλαβούς χριστιανού προσπάθησε να πλύνει τον δίσκο στη θάλασσα με αποτέλεσμα να του πέσει στο νερό και να βυθισθεί. Τότε ο νεαρός υπηρέτης φοβήθηκε πολύ, σάστισε και, προσπαθώντας να πιάσει τον δίσκο, έπεσε κι αυτός στη θάλασσα.

Όταν ο κύριός του αντελήφθη το συμβάν, συναισθάνθηκε ότι πλήρωνε τα επίχειρα της απληστίας του και τυπτόμενος από την συνείδησή του, παρακαλούσε τον Θεό να βρει έστω το λείψανο του μικρού υπηρέτη του, τάζοντας να δώσει στο ναό του Αγίου Μηνά και τον δεύτερο δίσκο, και τα χρήματα που άξιζε ο χαμένος στη θάλασσα δίσκος. Αφού βγήκε στη στεριά περίμενε με αγωνία στην ακρογιαλιά μήπως και εκβρασθεί το πτώμα του υπηρέτη. Και ενώ παρατηρούσε τη θάλασσα, βλέπει τον μικρό να βγαίνει ζωντανός από το νερό κρατώντας στα χέρια του και τον ασημένιο δίσκο του Αγίου!

Ο πλούσιος έφριξε από το θαύμα και έβγαλε φωνή μεγάλη την οποία ακούγοντας οι επιβάτες του πλοίου βγήκαν όλοι έξω και, βλέποντας το συμβάν, ρωτούσαν τον υπηρέτη, που τους διηγήθηκε τα εξής: «Μόλις έπεσα στη θάλασσα, παρουσιάσθηκαν μπροστά μου τρεις άνθρωποι. Ο μεγαλύτερος από αυτούς φορούσε στρατιωτική στολή, ο άλλος ήταν νεαρός και ο τρίτος ήταν Διάκονος. Αυτοί οι τρεις με πήραν μαζί τους από τον βυθό και περπατώντας χθες και σήμερα, με έφεραν μέχρι εδώ».

Ο κύριος του παιδιού και οι επιβάτες του πλοίου ακούγοντας το εξαίσιο θαύμα, εδόξαζαν τον Θεό και εθαύμαζαν για τους τρόπους που χρησιμοποιεί προκειμένου οι άνθρωποι «εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθείν» (Προς Τιμόθεο Β’ 3,7).

Οι τρεις που έσωσαν τον υπηρέτη ήταν ο Άγιος Μηνάς (ο στρατιωτικός), ο Άγιος Βίκτωρ (ο νεαρός) (βλέπε ίδια ημέρα) και ο Άγιος Βικέντιος (ο Διάκονος) (βλέπε ίδια ημέρα).

Οι δύο τελευταίοι Άγιοι εμαρτύρησαν την ίδια ημέρα με τον Άγιο Μηνά. Τον 2ο αι. μ.Χ.. ο Άγιος Βίκτωρ γδάρθηκε ζωντανός από τους ειδωλολάτρες και τον 3ο αι. μ. Χ. ο Άγιος Βικέντιος πέθανε έπειτα από σταύρωση και εξάρθρωση των μελών στην οποία τον υπέβαλαν οι βασανιστές του.

γ) Το θαύμα στο Ηράκλειο της Κρήτης που έγινε το 1826 μ.Χ.
Ακόμη ένα θαύμα του Αγίου Μηνά έλαβε χώρα το 1826 μ.Χ. στο Ηράκλειο της Κρήτης, πόλη στην οποία ιδιαιτέρως τιμάται ο Άγιος. Το 1821 μ.Χ., μετά την έκρηξη της μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης εναντίον των Τούρκων, οι κατακτητές προχώρησαν σε σφαγές χιλιάδων αμάχων σε πολλές περιοχές. Από τους πρώτους που πλήρωσαν με το αίμα τους την επανάσταση ήταν και οι κάτοικοι της Κρήτης. Μεταξύ των χιλιάδων θυμάτων ήταν ο Μητροπολίτης Κρήτης, οι Επίσκοποι Χανίων, Κνωσού, Χεροννήσου, Λάμπης, Σητείας κ.α. οι οποίοι εσφάγησαν, την 24η Ιουνίου 1821 μ.Χ., στον περίβολο του Μητροπολιτικού Ναού του Ηρακλείου. Μάλιστα ο ιερουργών ιερέας εσφάγη πάνω στην Αγία Τράπεζα!

Πέντε χρόνια αργότερα, το 1826 μ.Χ., οι Τούρκοι του Ηρακλείου σχεδίαζαν να προβούν σε σφαγή των Χριστιανών, και πάλι στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, στις 18 Απριλίου, ημέρα του Πάσχα, την ώρα της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας για να πιάσουν τους Χριστιανούς απροετοίμαστους. Για αντιπερισπασμό έβαλαν φωτιά σε διάφορα απομακρυσμένα σημεία της πόλης, ενώ οπλισμένα στίφη είχαν συγκεντρωθεί έξω από το ναό, περιμένοντας την ώρα της αναγνώσεως του Ευαγγελίου για να εισβάλουν και να αρχίσουν την σφαγή.

Μόλις όμως άρχισε η ανάγνωση εμφανίσθηκε ένας ασπρομάλλης ηλικιωμένος ιππέας που έτρεχε γύρω από το ναό κραδαίνοντας το ξίφος του και κυνηγώντας τους επίδοξους σφαγείς οι οποίοι τράπηκαν πανικόβλητοι σε φυγή. Έτσι σώθηκαν οι πολύπαθοι Χριστιανοί του Ηρακλείου από τον φοβερό κίνδυνο.

Οι Τούρκοι νόμισαν ότι ο καβαλάρης ήταν μουσουλμάνος πρόκριτος απεσταλμένος από τον Διοικητή της πόλης για να ματαιώσει την σφαγή. Όταν διαμαρτυρήθηκαν στον Διοικητή, αυτός τους διαβεβαίωσε ότι δεν γνώριζε τίποτε και μάλιστα διαπιστώθηκε ότι ο συγκεκριμένος πρόκριτος δεν είχε βγει καθόλου από το σπίτι του.

Κατάλαβαν τότε οι Τούρκοι ότι επρόκειτο για θαύμα του Αγίου Μηνά, κοινοποίησαν το γεγονός στους Έλληνες και από τότε οι Mουσουλμάνοι ηυλαβούντο πολύ τον Άγιο, προσφέροντας μάλιστα και δώρα στο ναό του. Το θαύμα αυτό του Αγίου Μηνά καθιερώθηκε να τιμάται στο Ηράκλειο την Τρίτη της Διακαινησίμου, οπότε και εκτίθεται σε προσκύνηση, κατά τον εσπερινό, λείψανο του Αγίου.

δ) Το θαύμα στον πατήρ Γεώργιο
«Μεταξύ των αδικημένων Πατέρων της Εκκλησίας μας είναι και ο Οσιώτατος πατήρ Γεώργιος, ο Χατζη-Γεώργης, ο οποίος είναι ένας σύγχρονος Άγιος της εποχής μας, αλλά, μπορούμε να πούμε, και μεγάλος Άγιος, ανάλογα με την εποχή μας.», γράφει ο Γέρων Παϊσιος ο Αγιορείτης.

Ο Γέρων Χατζη-Γεώργης (1809 – 1886 μ.Χ.), «ο μέγας και περιβόητος ασκητής», ασκήτευσε στο Άγιον Όρος επί μακρό χρονικό διάστημα. Επί αρκετά χρόνια έμενε στην Κερασιά, στο μεγάλο Κελί του Αγίου Δημητρίου και Αγίου Μηνά, ως υποτακτικός του Παπα-Νεόφυτου στην αρχή και ως Γέρων της Συνοδείας από το 1848 μ.Χ. και έπειτα. «Κάποτε, ενώ ο Γέροντας ησχολείτο με το εργόχειρο, κατά λάθος κατάπιε μεγάλη βελόνα και προσευχήθηκε προς τον μεγαλομάρτυρα Μηνά.

Στάθηκε τότε ο άγιος ενώπιόν του, έβαλε το χέρι στον λαιμό του και έβγαλε την βελόνα».

ε) Το θαύμα στο Ελ Αλαμέιν το 1942 μ.Χ.
Το 1942 μ.Χ., κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι υπό τον Ρόμμελ δυνάμεις του Άξονα στην Αφρική είχαν καταφέρει να προελάσουν τόσο ώστε να είναι ορατός ο κίνδυνος να φθάσουν στην Διώρυγα του Σουέζ. Στην περιοχή του Ελ Αλαμέιν (αραβική παραφθορά του ονόματος του Αγίου Μηνά), όπου βρισκόταν τα ερείπια ναού του Αγίου Μηνά και ίσως και ο τάφος του, οι αντίπαλες δυνάμεις προετοιμάζονταν για την αποφασιστική σύγκρουση η οποία θα έκρινε το αν οι Σύμμαχοι θα κατάφερναν να παραμείνουν στην Αφρική.

Μεταξύ των συμμαχικών στρατευμάτων βρισκόταν και ελληνική στρατιωτική δύναμη, η οποία πήρε μέρος στη μάχη. Ένα από τα βράδια εκείνα, πολλοί στρατιώτες είδαν τον Άγιο Μηνά να βγαίνει από τα ερείπια του ναού του οδηγώντας ένα καραβάνι με καμήλες, όπως απεικονίζεται σε μία από τις παλαιές αγιογραφίες του ναού του, και να μπαίνει μέσα στο στρατόπεδο των εχθρικών δυνάμεων.

Η εμφάνιση αυτή κατατρόμαξε τους Γερμανούς και υπονόμευσε καίρια το ηθικό τους, πράγμα που συνέβαλε καθοριστικά στη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων.

Σε ανταπόδοση της ευεργεσίας αυτής του Αγίου παραχωρήθηκε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ο τόπος εκείνος και ξανακτίσθηκε ο ναός καθώς και μοναστήρι του Αγίου Μηνά.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία - Πολιτισμός

Μεγάλη η χάρη σου Χατζηεφέντη! Σήμερα εορτάζει ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης – Τον έτρεμαν οι Τούρκοι – “Η πίστη μας δεν πουλιέται” έλεγε – Βάφτισε τον Άγιο Παΐσιο

Τη μνήμη του Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκη τιμά σήμερα, 10 Νοεμβρίου, η Εκκλησία μας.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο Οσιότατος Αρσένιος ο Καππαδόκης γεννήθηκε γύρω στα 1840 μ.Χ. στα Φάρασα ή Βαρασιό, στο Κεφαλοχώρι των έξι Χριστιανικών χωριών της περιφερείας Φαράσων της Καππαδοκίας. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι σε αρετές και μέτριοι σε αγαθά. Είχαν αποκτήσει δύο αγόρια, τον Βλάσιο και τον Θεόδωρο (τον Άγιο Αρσένιο).

Τη μνήμη του Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκη τιμά σήμερα, 10 Νοεμβρίου, η Εκκλησία μας.

Από μικρή ηλικία έμειναν ορφανά και τα προστάτεψε η θεία τους, αδελφή της μητέρας τους. Ένα θαυμαστό γεγονός που συνέβηκε στα παιδιά και την θαυματουργική διάσωση του μικρού τότε Θεόδωρου από τον Άγιο Γεώργιο που τον έσωσε από βέβαιο πνιγμό, είχε ως αποτέλεσμα, για τον μεν Βλάσιο να δοθεί με τον δικό του τρόπο στον Θεό, να τον δοξολογεί ως δάσκαλος της Βυζαντινής Μουσικής και κατέληξε αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, για τον Θεόδωρο δε να θέλει να γίνει καλόγερος.

Στη συνέχεια μεγαλώνοντας, στάλθηκε στη Νίγδη και μετά στη Σμύρνη όπου τέλειωσε τις σπουδές του.

Στα είκοσι έξι του περίπου χρόνια πήγε στην Ιερά Μονή Φλαβιανών του Τιμίου Προδρόμου (Ζιντζί-Ντερέ) όπου αργότερα εκάρη Μοναχός και πήρε το όνομα Αρσένιος. Δυστυχώς όμως δε χάρηκε πολύ την ησυχία του, διότι εκείνη την εποχή είχαν ανάγκη μεγάλη από δασκάλους και ο Μητροπολίτης Παΐσιος ο Β’, τον χειροτόνησε Διάκο και τον έστειλε στα Φάρασα για να μάθει γράμματα στα εγκαταλειμμένα παιδιά. Αυτό φυσικά γινόταν στα κρυφά, με χίλιες δυο προφυλάξεις, για να μη μάθουν τίποτε οι Τούρκοι. Στο τριακοστό έτος της ηλικίας του χειροτονήθηκε στην Καισαρεία πρεσβύτερος με τον τίτλο του Αρχιμανδρίτου και την ευλογία ως Πνευματικός.

Άρχισε πια η πνευματική του δράση να γίνεται μεγαλύτερη και να απλώνεται. Με την άφθονη Θεία Χάρη που τον προίκισε ο Θεός θεράπευε τις ψυχές και τα σώματα των πονεμένων ανθρώπων. Είχε πολλή αγάπη στον Θεό και προς την εικόνα Του, τον άνθρωπο και όχι στον εαυτό του, διότι, όταν έβλεπε πολύ πόνο και καταπίεση Τουρκική, η αγάπη τον έβγαζε έξω από τον εαυτό του και έξω από το χωριό του και αγκάλιαζε και τα γύρω χωριά. Θεράπευε αδιάκριτα τον ανθρώπινο πόνο όπου τον συναντούσε σε Χριστιανούς ή Τούρκους. Για τον Άγιο δεν είχε καμιά σημασία, διότι έβλεπε στο πρόσωπό τους, την με πολλή αγάπη πλασθείσα εικόνα του Θεού. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα που επετέλεσε ο Άγιος με τη Χάρη του Θεού. Στείρες γυναίκες τεκνοποιούσαν, αφού τις διάβαζε ευχή ή έδιδε «φυλακτό» που ήταν ένα κομμάτι χαρτί γραμμένο με κάποιες ευχές που τις έγραψε ο ίδιος. Διάβαζε το Άγιο Ευαγγέλιο σε σοβαρές περιπτώσεις, όπως στους τυφλούς, βουβούς, χωλούς παραλυτικούς, δαιμονιζομένους και γινόντουσαν καλά, μόλις τελείωνε την ανάγνωση. Πολλοί Χριστιανοί και Τούρκοι είχαν θεραπευθεί, αφού πήραν χώμα από το κατώφλι του κελιού του και αναμιγνύοντάς το με λίγο νερό το έπιναν, πιστεύοντας ότι θα εθεραπεύοντο και η πίστη τους που είχαν στον Άγιο, έκανε το θαύμα. Χρήματα φυσικά δε δεχόταν ποτέ ούτε κι έπιανε στα χέρια του.

Συνήθιζε να λέγει «η πίστη μας δεν πουλιέται».

Βίωνε ολοκληρωτικά και «έπασχε τα Θεία». Ζούσε με αυταπάρνηση, διότι αγαπούσε πολύ πρώτα τον Θεό και μετά την εικόνα Του, τον πλησίον. Αιματηρούς αγώνες και προσπάθειες κατέβαλε για να διατηρήσει τους συγχωριανούς και τους συμπατριώτες του στην πίστη, για να μην κλονιστούν και αλλαξοπιστήσουν στις χαλεπές εκείνες ημέρες και εποχές, από τις πολλές και διάφορες πιέσεις που δεχόντουσαν από τους Τούρκους, αλλά και από διάφορους προβατόσχημους λύκους, τους προτεστάντες, που προσπαθούσαν να ποιμάνουν την ποίμνη του Χριστού.

Το κελί του, μικρό, απέριττο, ευρισκόταν μέσα στον κόσμο. Ζούσε μέσα στον κόσμο, αλλά συγχρόνως κατόρθωνε να ζει και εκτός του κόσμου.

Σε αυτό, καθώς και για τα θεία του κατορθώματα, πολύ τον βοηθούσαν οι δύο ημέρες (η Τετάρτη και η Παρασκευή) που έμενε έγκλειστος στο κελί του, προσευχόμενος. Οι οποίες καρποφορούσαν περισσότερο πνευματικά τότε, διότι αγίαζαν και την εργασία των άλλων ημερών. Ώρες έμενε γονατιστός προσευχόμενος στον Θεό για τον λαό Του, που τον είχε εμπιστευθεί στα ασκητικά χέρια του δούλου Του Αρσενίου. Η μεγάλη ευαισθησία του Αγίου Πατρός δεν άντεχε να κάνει κανένα κακό στην πλάση. Ιδιαίτερα στα ζώα. Ποτέ του δεν κάθισε σε ζώο να το κουράσει, για να ξεκουράσει τον εαυτό του. Προτιμούσε πάντοτε να βαδίζει πεζός και όπως συνήθιζε ξυπόλυτος. Είχε πάντοτε μπροστά του τον Χριστό που ποτέ Του δεν κάθισε σε ζώο – μόνο μια φορά – και όπως χαρακτηριστικά έλεγε: «Εγώ που είμαι χειρότερος και από το γαϊδουράκι, πως να καθίσω σ’ αυτό;» Για να κρύψει τις αρετές του από τα μάτια των ανθρώπων και να αποφύγει έτσι τους επαίνους, κατάφευγε σ’ ορισμένες «ιδιοτροπίες». Παρουσιαζόταν σαν σκληρός θυμώδης, οξύθυμος, απόπαιρνε τις διάφορες γυναίκες, που από αγάπη γι’ αυτόν και ευγνωμοσύνη προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν, με διάφορους τρόπους, να του μαγειρεύουν και να του στέλνουν φαγητό. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε στον πιστό του φίλο και ψάλτη Πρόδρομο τα εξής: «Εάν ήθελα να με υπηρετούν γυναίκες, θα γινόμουν έγγαμος ιερεύς και θα με υπηρετούσε παπαδιά. Τον καλόγηρο που τον υπηρετούσε γυναίκες, δεν είναι καλόγηρος».

Όταν ύψωνε τα χέρια του για να παρακαλέσει για κάτι τον Θεό, άρχιζε να τον παρακαλεί προσευχόμενος και φωνάζοντας, «Θεέ μου!» λες και ξεκοβόταν η καρδιά του εκείνη την ώρα, και θαρρείς πώς έπιανε τον Χριστό από τα πόδια και δεν του έκανε το αίτημά του. «Εμείς», όπως έλεγαν οι Φαρασιώτες, «στην Πατρίδα μας τι θα πει γιατρός, δεν ξέραμε στον Χατζεφεντή τρέχαμε. Στην Ελλάδα μάθαμε από γιατρούς, αλλά αν τα πούμε στους εντόπιους, τους φαίνονται παράξενα».

Εκτός από τα άλλα του χαρίσματα είχε και το προορατικό χάρισμα. Είχε πληροφορηθεί από τον Θεό, πως θα έφευγαν για την Ελλάδα και έγινε στις 14 Αυγούστου του 1924 μ.Χ. με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Γνώριζε από προηγουμένως και τον θάνατό του και ότι αυτός θα συνέβαινε σ’ ένα νησί.

Η αγία του μορφή συνέχεια σκοπούσε Χάρη και παρηγοριά.

Το πρόσωπό του έλαμπε από την ασκητική γυαλάδα, που έμοιαζε σαν το χρώμα του φτιασμένου κυδωνιού.

Είχε πια εξαϋλωθεί από τους υπερφυσικούς πνευματικούς αγώνες, που έκανε από αγάπη στον Χριστό, καθώς και από τους πολλούς του κόπους για την αγάπη προς το ποίμνιο του, που το ποίμανε πενήντα χρόνια σαν καλός Ποιμένας.

Τρεις μέρες πριν την εκδημία του ήλθε η Παναγία, τον γύρισε σ’ όλο το Άγιο Όρος, τα Μοναστήρια, τους Ναούς που τόσο επιθυμούσε να δει και δεν είχε αξιωθεί και του είπε ότι σε τρεις ημέρες θα παρουσιαστεί στον Κύριο, που τόσο πολύ αγάπησε και έδωσε όλο του τον εαυτό σ’ Αυτόν.

Κοιμήθηκε στις 10 Νοεμβρίου του 1924 μ.Χ. στην Κέρκυρα.

Με λίγα λόγια αυτός ήταν ο Άγιος Αρσένιος. Ας έχομε όλοι τις Αγίες του Ευχές.

Σημείωση: Από την Κέρκυρα, το 1958 μ.Χ., τα λείψανα του μεταφέρθηκαν από τον μοναχό Παΐσιο στην Κόνιτσα και το 1970 μ.Χ. από τον ίδιο Αγιορείτη μοναχό στο γυναικείο μοναστήρι – Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή, όπου ο Άγιος μετά τον θάνατό του έκανε πολλά θαύματα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον αγιοκατέταξε στις 11 Φεβρουαρίου 1986 μ.Χ.

Θαύματα του Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκη από μαρτυρίες Φαρασιωτών

Αμέτρητα είναι τα θαύματα που οφείλονται στον μεγάλο αυτόν Άγιο, όχι μόνο κατά τη διάρκεια που ήταν εν ζωή, αλλά και μετά την κοίμησή του. Ένα πολύ μικρό δείγμα αυτών αναφέρονται πιο κάτω (τα θαύματα που αναφέρονται στη συνέχεια είναι παρμένα από το βιβλίο «Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης» που έγραψε ο ίδιος ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, ο οποίος ήταν βαπτιστικός του Αγίου):

– Ο Σολομών Κοσκερίδης διηγήθηκε ότι είχαν πάει μία παράλυτη Τουρκάλα στον Χατζεφεντή (έτσι έλεγαν τότε τον Άγιο Άρσένιο) μέσα σε μια μπατανία, την οποία διάβασε και έγινε αμέσως καλά.

– Από το Κελμίρι είχαν φέρει μια γυναίκα λεπρή στον Χατζεφεντή (Άγιος Αρσένιος), την οποία διάβασε και καθαρίσθηκε η λέπρα της. Και, όπως διηγείται ο Πρόδρομος Κορτσινόγλου, το πρόσωπό της μετά φαινόταν σαν πρόσωπο παιδιού, τρυφερό.

– Η Σωτηρία Χριστοφορίδου διηγήθηκε ότι μια Τουρκάλα τυφλή, ονόματι Μεριάμα, την είχαν φέρει στον Πατέρα Αρσένιο, ο οποίος την διάβασε και ήρθε το φως της.

– Από το Σατί, θυμάται ο Ανέστης Καραούσογλου ότι κάποιος Ιερεύς είχε γυναίκα στείρα και έφερε στον Χατζεφεντή (Άγιος Αρσένιος) ένα φόρεμα της πρεσβυτέρας να το διαβάσει, για να αποκτήσει παιδιά. Ο Πατήρ Αρσένιος, αφού το διάβασε, είπε στον Ιερέα: «Η πρεσβυτέρα σου θα γεννήσει κόρη και να την ονομάσεις Εύα», όπως και έγινε.

– Η Στέλλα Κογλανίδου διηγείται ότι είχαν φέρει στο πατρικό της σπίτι, στα Φάρασσα, έναν βουβό Τούρκο ηλικίας τριάντα ετών, και ο πατέρας της τον πήρε και τον πήγε στον Πατέρα Αρσένιο, για να τον διαβάσει και να γίνει καλά. Ενώ ο Χατζεφεντής (Άγιος Αρσένιος) του διάβαζε το Ευαγγέλιο, πριν ακόμη τελειώσει, ο βουβός άρχισε να μιλάει. Στη συνέχεια τον πήγε πάλι στο σπίτι του και ο βουβός μιλούσε. Δηλαδή τον φιλοξένησε και θεραπευμένο, και την άλλη μέρα τον πήραν οι συγγενείς του και έφυγαν.

– Η Αμαλία Ελευθεριάδου (Ιεχωβίτισσα τώρα) διηγείται πως ο Χατζεφεντής (Άγιος Αρσένιος) έλεγε από πριν ότι θα πάμε στην Ελλάδα και ότι αυτός θα ζήσει μόνο σαράντα ημέρες εκεί. Κάποιος Φαρασιώτης, όταν τον άκουσε τον Χατζεφεντή του είπε: «Τι είσαι συ που τα ξέρεις αυτά; Θεός;» Ο Χατζεφεντής τότε απάντησε: «Είμαι πιστός δούλος του Θεού και το ξέρω».

– Στην μνήμη του Αγίου Χρυσοστόμου, είχαν καθίσει οι πανηγυριώτες μετά την Θεία Λειτουργία έξω από τον Ναό και έτρωγαν. Εκεί στον Άγιο Χρυσόστομο ήταν ένα Αγίασμα το οποίο έβγαινε άφθονο από μια τρύπα ενός βράχου και έπεφτε σαν καταρράκτης από ψηλά κάτω στον Ζεμαντή ποταμό. Άλλοτε πάλι τραβιόταν πίσω τελείως και χανόταν. Ενώ λοιπόν έτρωγαν οι άνθρωποι, σηκώθηκε μια γυναίκα να πάρει λίγο νερό. Εκείνη τη στιγμή το νερό τραβιόταν πίσω, και η γυναίκα έτρεξε στον Χατζεφεντή (Άγιος Αρσένιος) και του το είπε. Ο Χατζεφεντής πήρε το Ευαγγέλιο και πήγε στην τρύπα του βράχου, γονάτισε και διάβασε λίγο, και το νερό ήρθε αμέσως. Αυτό συνέβαινε πολλές φορές· τραβιόταν το νερό και ερχόταν πάλι μετά από αρκετό διάστημα. Ο Αναστάσιος Λεβίδης λέγει ότι ήταν το φυσικό φαινόμενο παλίρροια και άμπωτις. Ο δούλος όμως του Θεού Χατζεφεντής παρακαλούσε το Αφεντικό του, τον Θεό, και του το έφερνε όποτε ήθελε, χωρίς να περιμένει.

– Ο Γαβριήλ Κορτσινόγλου –ο δεύτερος Αναγνώστης του Πατρός Αρσενίου– είχε διηγηθεί το εξής: «Είχαμε πάει μια φορά στον Άγιο Χρυσόστομο με τον Χατζεφεντή και με τον Θείο μου Πρόδρομο για Θεία Λειτουργία. Ενώ ο Χατζεφεντής ετοιμαζόταν (φορούσε τα Ιερά του), εγώ πήγα στο Αγίασμα να πάρω νερό για τη Θεία Λειτουργία. Μόλις έφθασα στο Αγίασμα, εκείνη την στιγμή το νερό τραβιόταν μέσα, και έτρεξα στον Χατζεφεντή, ο οποίος ήρθε αμέσως με την φυλλάδα στην μασχάλη του, ενώ με τα χέρια τύλιγε τα κορδόνια από τα επιμάνικα στον δρόμο που περπατούσε. Μόλις διάβασε στο μάτι του βράχου, το νερό άρχισε να βροντάει κα να έρχεται. Γέμισα μετά και πήγαμε για την Θεία Λειτουργία».

– Επάνω σ΄έναν βράχο, μέσα σε μια σπηλιά ήταν ένα Εξωκλήσι της Παναγίας (σό Κάντσι). Οι Φαρασιώτες είχαν προεκτείνει προς τα έξω του βράχου σανιδένιο εξώστη για ευρυχωρία. Για να φθάσουν μέχρι εκεί, έπρεπε να ανεβούν σαράντα σκαλοπάτια σκαλιστά στον βράχο και άλλα εκατό είκοσι που είχαν φτιαγμένα με σανίδες. Σ’ αυτό λοιπόν το Εξωκλήσι είχε πάει να λειτουργήσει ο Πατήρ Αρσένιος και ο Πρόδρομος, ως συνήθως. Όταν τέλειωσε η Θεία Λειτουργία , ο Πατήρ βγήλε λίγο στον εξώστη. Εκεί που ακουμπούσε ξεκαρφώθηκε μια σανίδα και ο Πατήρ έπεσε κάτω στον γκρεμό. Ένας γεωργός που τον είδε από απέναντι να πέφει άφησε τα βόδια του στον ζυγό και έτρεξε, για να συμμαζέψει το σκορπισμένο του κορμί, όπως νόμιζε. Ο πρόδρομος δεν είχε καταλάβει τίποτε, γιατί ήταν μέσα στον Ναό και τον συγύριζε. Όταν λοιπόν έφθασε ο γεωργός εκεί κοντά στον γκρεμό κάτω, είδε το κορμί του του Πατρός Αρσενιίου ολόκληρο αλλά ακίνητο, και πήγε να το πιάσει. Ο Πατήρ όμως είπε στον γεωργό: «Μη μ’ αγγίζεις. Δεν έχω τίποτε».

Έμενε ακίνητος ο Πατήρ, όχι γιατί είχε χτυπήσει, αλλά από μεγάλη συγκίνηση, δίοτι την ώρα που έπεφτε κάτω στον γκρεμό, τον πήρε στην αγκαλιά της μια Γυναίκα, τον κατέβασε και τον άφησε. Είχε νιώσει τον ευατό του, όπως έλεγε, εκείνη την ώρα, σαν να ήταν μωρό παιδί στην αγκαλιά της μητέρας του. Σηκώθηκε λοιπόν μετά από την συγκίνηση εκείνη και ανέβηκε από τον γκρεμό και τα εκατόν εξήντα σκαλοπάτια, που μόνον αυτά συμπλήρωσαν πενήντα μέτρα ύψος, και πήγε ξανά στο Εξωκλήσι της Παναγίας και διηγήθηκε ότι έγινε στον Πρόδρομο, ο οποίος ήταν αφοσιωμένος στο συγύρισμα του Ναού και δεν είχε ακόμη καταλάβει τίποτε. Ο γεωργός επίσης πήγε μετά στα Φάρασσα και το ομολογούσε.

– Ένας Τούρκος από το χωριό Τελέληδες είχε μολύνει το Αγίασμα του Αγίου Χρυσοστόμου, και ο Άγιος, για να τον παιδαγωγήσει, τον τιμώρησε. Τον έφεραν και αυτόν στον Χατζεφεντή, για να τον διαβάσει να γίνει καλά. Ο Πατήρ όμως τον κράτησε μια εβδομάδα, χωρίς να το διαβάσει. Ο Ψάλτης του, που έβλεπε να κρατάει τον Τούρκο μια εβδομάδα, παραξενεύτηκε και είπε στον Πατέρα Αρσένιο: «Ναχω την ευχή σου, τι κρατάς μια εβδομάδα αυτόν τον Τούρκο, ενώ άλλους αρρώστους πιο βαριά τους διαβάζεις και γίνονται αμέσως καλα;». Και απάντησε ο Άγιος Αρσένιος: «Τον κρατώ για να κάνει κάνονα, γιατί αυτός έχει χοντρό κεφάλι και δεν τόχει σε τίποτε, μόλις τον κάνω καλά να πάει αμέσως να ξαναβουτήξει το κασσιδιάρικό του κεφάλι στον Αγιασμό».

Όταν τέλειωσε η εβδομάδα, τότε τον διάβασε και επανήλθε το πρόσωπό του στην θέση του και του έκανε παρατήρηση του Τούρκου: «Άλλη φορά, όταν τα βακούφια των Χριστιανών, να τα προσκυνάς από μακρυά και να παίρνεις δρόμο».

– Είχαν φέρει κάποτε από τους Τελέληδες μια τυφλή Μουσουλμάνα, ονόματι Φάτμα, ημέρα Τετάρτη στον Χατζηαφέντη, να την διαβάσει να γίνει καλά. Επειδή ήταν έγκλειστος, αφού χτυπήσαν την πόρτα του κελλιού του αρκετά οι συνοδοί της τυφλής, την άφησαν απ’ έξω και πήγαν στο Μεσοχώρι. Εκείνη την ώρα μια Φαρασιώτισσα, που της είχε αγκυλωθεί το χέρι της, πήγε στο κελλί του Χατζηαφέντη και πήρε από το κατώφλι της πόρτας του χώμα, άλειψε το παθεμένο χέρι της και έγινε καλά. (Έτσι έκαναν όλοι οι Φαρασιώτες αυτές τις δύο ημέρες, που έμενε έγκλειστος, και δεν τον ενοχλούσαν). Όταν λοιπόν είδε την τυφλή, την ρώτησε γιατί περιμένει και η τυφλή της είπε την αιτία. Τότε η Φαρασιώτισσα της απάντησε: «Τι κάθεσαι και χασομεράς; Δεν ξέρεις ότι ο Χατζηαφέντης την Τετάρτη και την Παρασκευή δεν ανοίγει; Πάρε χώμα από το κατώφλιτης πόρτας και τρίψε τα μάτια σου να γίνεις καλά, όπως κάνουμε και όλοι αυτές τις ημέρες, όταν αρρωσταίνουμε».

Η Φαρασιώτισσα έφυγε και πήγε στην δουλειά της. Η Μουσουλμάνα όμως είχε παραξενευθεί στην αρχή γι’ αυτό που άκουσε, αλλά μετά έψαξε και βρήκε το κατώφλι, πήρε χώμα και έτριψε τα μάτια της και αμέσως άρισε να βλέπει θαμπά. Από την χαρά της τότε πήρε μια πέτρα και χτυπούσε σαν τρελλή την πόρτα του Πατρός Αρσενίου, ο οποίος άνοιξε και, επειδή είδε πως ήταν Μουσουλμάνα, ενώ δεν μιλούσε αυτήν την ημέρα, έκανε διάκριση και την ρώτησε τι θέλει. Του είπε τον λόγο και ο Πατήρ πήρε το Ευαγγέλειο και την διάβασε και αμέσως της ήρθε όλο της το φως. Εκείνη τότε από την χαρά της έπεσε στα πόδια του και τον προσκυνούσε με ευλάβεια, αλλ’ ο Πατήρ την μάλωσε και της είπε: «Εάν θέλεις να προσκυνήσεις, να προσκυνήσεις τον Χριστό που σου έδωσε το φως και όχι εμένα».

Έφυγε μετά χαρούμενη να βρείς τους συνοδούς της και ανεχώρησαν για το χωριό τους.

– Φαρασιώτες από την Δράμα και εγκατεστημένοι στην Θεσσαλονίκη διηγήθηκαν ότι οι δυο Σέχοι (αρχηγοί Μουσουλμανικών φυλών και μάγοι) από το Χατζή – Πεχτές είχαν επισκεφθεί τον Πατέρα Αρσένιο. Ο Πατήρ τους δέχθηκε και τους έφτιαξε καφέ. Οι Σέχοι όμως άρχισαν τις άνοητες και ζαλίσμενες ερωτήσεις, που έφερναν μόνο πονοκέφαλο. Ο Πατήρ, για να τους ξεφορτωθεί, τους είπε: «Δεν μπορώ να σας ακούω, γιατί πονάει το κεφάλι μου». Εκείνοι όμως δεν κατάλαβαν και είπε ο ένας στον Πατέρα Αρσένιο: «Παπάς Εφέντης, θα σου φτιάξουμε ένα μουσχά (χαϊμαλί) και, άμα το φορέσεις, σ’ όλη σου την ζωή δεν θα σε πονέσει το κεφάλι σου». Ο Πατήρ τους απάντησε τότε αυστηρά: «Έχω μεγαλύτερη δύναμη από την δική σας και μπορώ να σας κάνω με την δύναμη του Χριστού να μην κουνηθήτε καθόλου από τον τόπο που κάθεσθε».

Τους άφησε αμέσως τότε και πήγε δίπλα στο κελλί του. Όταν είχαν αποτελειώσει τον καφέ τους οι Σέχοι και θέλησαν να φύγουν, με κανένα τρόπο δεν μπορούσαν να κουνηθούν από τον τόπο που κάθονταν, διότι ένιωθαν να είναι δεμένοι με ένα αόρατο δέσιμο. Αναγκάσθηκαν τότε να φωνάξουν τον Πατέρα Αρσένιο, για να τους λύσει. Ο Πατήρ πήγε αμέσως, αλλά δεν τους μίλησε μόνο νόημα τους έκανε να φύγουν, και έτσι μπόρεσαν να ξεκοκκαλώσουν από τον τόπο τους. Οι Σέχοι κατάλαβαν το σφάλμα τους και ζήτησαν συγχώρεση από τον Πατέρα και του είπαν φεύγοντας: «Παπάς Εφεντής, συγχώρα μας η δύναμη σου είναι μεγάλη, γιατί την παίρνεις από την μεγάλη σου πίστη. Εμείς με τον σατανά δουλεύουμε».

– Ο Παναγιώτης του Εντζαραπίδη, όταν ήταν είκοσι ετών, είχε τρελλαθεί εξ’ αιτίας μιας κοπέλας, που είχε ερωτευθεί. Η τρέλλα του ήταν πολύ σοβαράς μοφής και δεν μπορούσαν να τον δέσουν. Τελικά ο αδελφός του μαζί με τους άλλους, την ώρα που κοιμόταν, τον έδεσαν και τον έφεραν στο Χατζεφεντή. Μόλις άνοιξε την πόρτα του κελλιού του ο Πατήρ για να δει ποιοι χτυπούν και τι θέλουν, ο τρελλός παρόλο που ήταν και δεμένος με αλυσίδες, όρμησε στον Πατέρα Αρσένιο να τον χτυπήσει με τα αλυσοδεμένα χέρια του. Ο Χατζηαφέντης είπε εκείνη την στιγμή: «Κύριε Ιησού Χριστέ!». Και πάλι είπε: «Κάτω σατανά». Ο τρελλός μαζεύθηκε αμέσως σαν κουβάρι. Μετά πήρε το Ευαγγέλιο, τον διαβάσε και έγινε αμέσως καλά. Ύστερα δημιούργησε και οικογένεια. (Αυτό το διηγούνται οι Φαρασιώτες από την περιοχή της Δράμας).

– Είχαν ληστέψει μια φορά πάλι οι Τούρκοι Ιερά Σκεύη της Εκκλησίας. Οι Φαρασιώτες ανησυχούσαν και προσπαθούσαν να βρουν τους κλέφτες. Ο Χατζεφέντης όμως ατάραχος τους λέγει: «Μην ανησυχείτε, θα δείτε τον Αϊ-Γιώργη να τα φέρνει ξωπίσω». Όταν οι ληστές έφθασαν στο Καζάν-Ταγή, ενώ ήταν μέρα και ο ουρανός καθαρός, έπεσε απότομα μια παράξενη μαυρίλα μπροστά τους, που ήταν αδύνατο να προχωρήσουν, ούτε καν τον ποταμό Φεραχτίν ήταν δυνατόν να περάσουν, που είχαν μπροστά τους. Κατάλαβαν τότε οι ληστές ότι ήταν από το Θεό αυτό το παράξενο φαινόμενο, και γύρισαν προς τα Φάρασα, για να επιστρέψουν τα Ιερά Σκεύη. Όταν όμως προχώρησαν λίγο τον δρόμο προς τα Φάρασα και η μαυρίλα είχε φύγει, το θεώρησαν για τυχαίο γεγονός και γύρισαν ξανά με τα φορτωμένα ζώα για το χωριό τους. Με το γύρισμα όμως για το χωριό τους ένιωσαν κάποιον να τους δέρνει αόρατος και να τους φέρνει έτσι καταπόδι μέχρι τα Φάρασα. Έφθασαν με τα κλεμμένα Ιερά Σκεύη στα Φάρασα και φώναζαν τους Φαρασιώτες οι κλέφτες να τα ξεφορτώσουν γρήγορα, γιατί αυτοί με τα χέρια τους προστάτευαν τα κεφάλια τους από τις ξυλιές που ένιωθαν αόρατως να τρώνε.

– Η Οσία Καραμουρατίδου, όταν ήταν νεόνυμφη, φορούσε μια μανδήλα παρδαλή Σμυρνιότικη. Ο Πατήρ Αρσένιος επανειλημμένως της έκανε παρατηρήσεις για να την πετάξει και να φοράει και αυτή σεμνά, όπως όλες οι Φαρασσιώτισσες αλλά εκείνη δεν άκουγε. Μια ημέρα που την είδε πάλι να την φοράει, της είπε αυστηρά: «Φράγκικες αρρώστιες στα Φάρασα δε θέλω. Εάν δεν συμμορφωθείς, να το ξέρεις, τα παιδιά που θα γεννάς, αφού θα βαπτίζονται, θα φεύγουν αγγελούδια και συ δεν θα χαρείς κανένα».

Δυστυχώς και πάλι δεν είχε συμμορφωθεί, αλλά μόνον της έφυγαν δυο αγγελούδια, τότε πέταξε τη παρδαλή μανδήλα και πήγε στον Πατέρα Αρσένιο και ζήτησε συγχώρεση. Ο Πατήρ, αφού την συγχώρεσε, της είπε: «Πήγαινε τώρα στην ευχή του Χριστού και το πρώτο παιδί που θα γεννήσεις θα είναι αγόρι και θα το ονομάσουμε Αρσένιο. Το δεύτερο μετά θα είναι κόρη και θα το ονομάσουμε Ειρήνη».

Όπως και έγινε.

– Κάποτε πήγαν τρεις Τούρκοι να ληστέψουν τον Χατζηεφέντη. Επειδή άκουγαν ότι τρέχει πολύς κόσμος στον Πατέρα Αρσένιο, νόμιζαν ότι θα έχει πολλά χρήματα, ενώ ο Πατήρ χρήματα ούτε έπιανε στα χέρια του. Οι ληστές λοιπόν πήγαν ημέρα Τετάρτη, για να τον βρουν σίγουρα στο κελί του, επειδή είχαν υπόψη τους ότι την Τετάρτη και την Παρασκευή έμενε έγκλειστος στο κελί του. Οι μεν δυο κλέφτες κάθισαν απ’ έξω, ο δε τρίτος, αφού μπήκε από το παράθυρο, άνοιξε τη πόρτα του κελιού του και πέρασε το ένα πόδι μέσα. Ο Πατήρ Αρσένιος, εκείνη την ώρα διάβαζε την νυχτερινή του ακολουθία και όταν άκουσε θόρυβο, έριξε μια ματιά προς τη πόρτα, την στιγμή ακριβώς που περνούσε το ένα του πόδι ο ληστής μέσα στο κελί του. Εκείνη η ματιά όμως του Πατρός Αρσενίου, λες και ήταν δυνατόν ηλεκτρικό ρεύμα, τον κοκάλωσε, όπως βρισκόταν, με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο απ΄ έξω και οπλισμένο με τα μαχαίρια και τα φυσεκλίκια του. Ο Πατήρ, μετά την ματιά εκείνη, συνέχισε την ακολουθία του ατάραχος.

Οι άλλοι δυο όμως ληστές που ήταν απ’ έξω ανησυχούσαν, γιατί άραγε και θα τους έπαιρνε η ημέρα και μπήκαν και αυτοί. Όταν είδαν το σύντροφό τους ακίνητο με το πόδι μέσα στο κελί και τα άλλο απ’ έξω, στο μικρό διάδρομο τους έπιασε τρόμος. Παρακάλεσαν τότε το Πατέρα Αρσένιο να τους συγχωρέσει και να λύσει το σύντροφο τους από εκείνο το αόρατο δέσιμο. Ο Πατήρ, χωρίς να διακόψει την ακολουθία του, έκανε νόημα να φύγει, και έτσι μπόρεσε νε λυθεί, και έφυγαν. Οι Τούρκοι αυτοί μετά το ομολογούσαν και στους άλλους Τούρκους αυτό που έπαθαν και έλεγαν: «Αμάν, αμάν٠ μην πάτε να ληστέψετε τον Χατζηεφέντη!». (Αυτό το ανέφεραν οι Φαρασιώτες από την Θεσσαλονίκη).

– Ο Πρόδρομος Εζνεπίδης διηγήθηκε πως μια φορά είχαν έρθει πολλοί Τούρκοι (Τσέτες) στο χωριό (Φάρασσα) και έτυχε εκείνος να είναι άρρωστος στο κρεβάτι και να σπαρταράει σαν το ψάρι από δυνατό ρίγος. Όταν τον ειδοποίησαν, βρέθηκε σε δύσκολη θέση σαν Πρόεδρος, γιατί έφερνε ευθύνη του χωριού, και είπε σ’ αυτούς που ήταν γύρω του να τον πιάσουν, όπως ήταν, και να τον πάνε στον Χατζηεφέντη. Όπως και έκαναν. Ο Χατζηεφέντης, όταν τον είδε σ’ αυτή τη κατάσταση και έμαθε που είχαν έρθει οι Τούρκοι, ούτε καν τη φυλλάδα του πήρε να τον διαβάσει, αλλά χωρίς να χασομερήσει καθόλου πήρε ένα τσεραστούπι (κανδηλοκέρι), το ευλόγησε, το τύλιξε στο δεξί του χέρι και του είπε: «Πήγαινε παλικάρι, στην ευχή του Χριστού και διώξε τους Τούρκους να μην μπουν στο χωριό μας». Αμέσως έγινε καλά με την ευχή του, συγκέντρωσε τα παλληκάρια του χωριού και τους έδιωξε, χωρίς να έχουν ούτε τραυματία.

– Ο Πρόδρομος Εζνεπίδης διηγήθηκε ότι μια φορά είχαν πάει πολλοί Τούρκοι (Τσέτες), για να πατήσουν τα Φάρασα. Στο χωριό οι άνδρες έλειπαν, άλλοι στα μακρινά κτήματα και άλλοι στα ταξίδια.

Αναγκάστηκε τότε να μαζέψει τα μικρά παιδιά, μόνο για να δείξουν στόχο γύρω από το Κάστρο ότι είναι πολλοί, και μετά τα έδιωξε, για να κρυφθούν.

Μερικοί γέροι που ήταν, και αυτοί σκόρπισαν, και τελικά έμεινε μόνος του με την απόφαση να σκοτωθεί καλύτερα παρά να δει του Τούρκους στο χωριό. Είχαν τελειώσει όμως οι σφαίρες του και μετά τον έπιασαν ζωντανό οι Τούρκοι. Αφού τον έδεσαν γερά, τον πήγαν στο σπίτι του και τον ανέβασαν στο δώμα (ταράτσα), όπου είχαν στήσει τη κρεμάλα του. Εκεί τον βασάνιζαν, για να τους δώσει ότι είχε και μετά να τον τελειώσουν. Εκείνη τη στιγμή όπου τον βασάνιζαν, δεν ξέρει πως του ήρθε, είπε στου Τούρκους:

«Ό,τι έχω, τα έχω στον Χατζεφεντή».

Οι Τούρκοι δεν χασομερούν και τον πηγαίνουν στον Πατέρα Αρσένιο. Όταν άνοιξε την πόρτα του ο Πατήρ και είδε αυτή τη σκηνή, πολύ πληγώθηκε, και μάλιστα μάλωσε τους Τούρκους, που τον είχαν δεμένο, για να τον ελευθερώσουν γρήγορα, και μάλιστα τους είπε και «παλιότουρκους». Ο αρχηγός τους θύμωσε και τράβηξε το χατζάρι του, για να κόψει τον Χατζεφεντή. Ο Χατζεφεντής τότε λέγει στον Τούρκο Καπετάνιο: «Γρήγορα κατέβασε το χέρι σου κάτω ξερό».

Ώ του θαύματος! Το χέρι του Τούρκου κατέβηκε ξερό κάτω αγκυλωμένο και το χατζάρι του έπεσε κάτω καταγής. Όταν είδαν αυτό οι άλλοι Τούρκοι της συμμορίας, άρχισαν να τρέμουν από φόβο και ο αρχηγός με κλάματα να παρακαλεί να του κάνει καλά το χέρι του. Ο Πατήρ Αρσένιος τότε του σταύρωσε το χέρι του και το θεράπευσε. Και αφού έλυσαν και τον Πρόεδρο, τους μάλωσε, για να μην ξαναπατήσουν στο χωριό. Πράγματι από εκείνη τη συμμορία δεν είχε ξαναπατήσει κανείς στα Φάρασσα.

– Ο Ανέστης Καραούσογλου διηγήθηκε ότι από τα Άδανα ένας μεγάλος εργοστασιάρχης, ονόματι Κοσμάς Συμεωνίδης, είχε τη γυναίκα του στείρα και έστειλε στον Χατζεφεντή ένα φόρεμα της, για να το διαβάσει, ο οποίος το διάβασε και της το έστειλε και, αφού το φόρεσε η γυναίκα του, στο χρόνο απέκτησε παιδί.

– O Κυριάκος Σεφερίδης, ο Αναγνώστης του Πατρός Αρσενίου, διηγήθηκε ότι είχαν φέρει μια φορά μια δαιμονισμένη Τουρκάλα από τους Τελέληδες αλυσοδεμένη, με φοβερό δαιμόνιο, που την έλεγαν Τετέβη, την οποία διάβασε ο Χατζεφεντής με το Ευαγγέλιο και έδιωξε τον δαίμονα από την γυναίκα και έγινε αμέσως καλά.

– Ο Κυριάκος Σεφερίδης διηγήθηκε ότι μια μέρα είχαν φέρει στα Φάρασα έναν δαιμονισμένο από το Σίσι, υιόν αξιωματικού Τούρκου. Μόλις ο Χατζεφεντής του διάβασε το Ευαγγέλιο, έγινε καλά και καθόταν σαν το αρνί ήσυχος, ενώ πριν έσχιζε τα ρούχα και το πρόσωπό του με τα νύχια του.

Λειτουργικά κείμενα

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῶν Ὁσίων τὸν βίον ἐκμιμησάμενος, ἐν ἐσχάτοις τοὶς χρόνοις, Πάτερ Ἀρσένιε, ἐπληρώθης δωρεῶν τοῦ θείου Πνεύματος, καὶ θαυμάτων γεγονός, θεοφόρε αὐτουργός, παρέχεις ἐνὶ ἐκάστω, τᾶς ἐκ Θεοῦ χορηγίας, ταὶς ἰκεσίαις σου πρὸς Κύριον.

Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιον του Παρακλήτου, Ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, Πάτερ ’Οσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,…

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πολιτική35 λεπτά πριν

Ισχύει το δημοσίευμα του PowerGame για Σάββα και Λατινοπούλου;

Είναι κοντά στο κόμμα της Λατινοπούλου ο Καλεντερίδης;

Αναλύσεις1 ώρα πριν

Intelligence Report: Γεωπολιτική Σύγκρουση για τους Ημιαγωγούς! Ο Ρόλος της Ταϊβάν και οι Επιπτώσεις στην Παγκόσμια Σταθερότητα

Το μέλλον της τεχνολογίας, της πράσινης ανάπτυξης και της εθνικής ασφάλειας εξαρτάται από την επιτυχή εξέλιξη της βιομηχανίας ημιαγωγών, καθώς...

Άμυνα2 ώρες πριν

Νίκος Δένδιας: «Η εθνική ταυτότητα ενώνει τους Ελληνες»

Ο Νίκος Δένδιας από την Καστοριά τόνισε ότι η διατήρησή της αποτελεί το στερεό θεμέλιο της χώρας μας στους καιρούς...

Οικονομία2 ώρες πριν

Είμαστε η μόνη χώρα στην οποία οι μισθοί είναι χαμηλότεροι από το 2014

Μπορεί στην Ελλάδα ο μέσος μισθός πλήρους απασχόλησης να αυξήθηκε το 2023 συγκριτικά με το 2022, όμως το ποσοστό ήταν...

Πολιτική2 ώρες πριν

Τί είπε ο Τραμπ στον Μητσοτάκη στο τηλέφωνο;

Ήταν ένα τηλεφώνημα το οποίο πολύ το περίμεναν στο Μέγαρο Μαξίμου. Ίσως οι περισσότεροι να αναρωτιόνται γιατί ο εκλεγμένος Πρόεδρος...

Δημοφιλή