Διεθνή

Ουκρανία: Άλλη μια συμφωνία ασφάλειας, τη φορά αυτήν με την Ιαπωνία

Δημοσιεύτηκε στις

14 Ιουνίου 2024 στις 16:30

από τον

Ουκρανία και Ιαπωνία υπέγραψαν 10ετή συμφωνία για θέματα ασφάλειας

Η Ουκρανία και η Ιαπωνία υπέγραψαν σήμερα 10ετή συμφωνία για θέματα ασφαλείας στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της G7, δήλωσε ο πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

“Το 2024, η Ιαπωνία θα παράσχει στην Ουκρανία 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια και θα συνεχίσει να μας στηρίζει καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετούς διάρκειας της συμφωνίας”, δήλωσε ο Ζελένσκι στο X.

Όπως πρόσθεσε, “η συμφωνία προβλέπει βοήθεια σε θέματα ασφάλειας και άμυνας, ανθρωπιστική βοήθεια, τεχνική και οικονομική συνεργασία, καθώς και κοινές προσπάθειες για Συμφωνία Ειρήνης. Επιπλέον, η συμφωνία προβλέπει κυρώσεις κατά του επιτιθέμενου και προσπάθειες να αυτός να λογοδοτήσει. Εκτιμούμε επίσης πολύ ότι η Ιαπωνία θα συνεργαστεί με την Ουκρανία για την ανοικοδόμηση και την ανάκαμψή της”.

“Για την Ιαπωνία, αυτό το είδος συμφωνίας και αυτό το επίπεδο υποστήριξης είναι σημαντικό βήμα. Το αναγνωρίζουμε και ευχαριστούμε την Ιαπωνία για την ακλόνητη αλληλεγγύη της προς τη χώρα και τον λαό μας, καθώς και για την αφοσίωσή της στην προστασία της ζωής και του διεθνούς δικαίου”, καταλήγει η ανάρτηση του Ζελένσκι.

Σημειώνεται ότι η Ουκρανία, περισσότερο από δύο χρόνια μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής, έχει υπογράψει 15 παρόμοιες συμφωνίες με τις οποίες εξασφαλίζει μακροπρόθεσμη υποστήριξη από τους συμμάχους της, συμπεριλαμβανομένων της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας.

Παρόμοια συμφωνία με τις ΗΠΑ αναμένεται να υπογραφεί αργότερα στη σύνοδο κορυφής της G7 στην Ιταλία.

capital.gr

Σχετικά θέματαΟυκρανία Ρωσία

Σταύρος Καλεντερίδης

Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων). Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Τον “εγκέφαλο” της ανατροπής της στο Μπαγκλαντές κατονόμασε η Σεΐχ Χασίνα

Δημοσιεύτηκε

2 ώρες πριν

στις

12 Δεκεμβρίου 2024

από τον

ΧΑΚ

Η έκπτωτη πρωθυπουργός του Μπαγκλαντές Σεΐχ Χασίνα κατηγόρησε τη Δευτέρα τον επικεφαλής σύμβουλο της προσωρινής κυβέρνησης του Μπαγκλαντές, Μοχάμεντ Γιουνούς, ότι ήταν ο «εγκέφαλος» πίσω από τις διαδηλώσεις των φοιτητών που οδήγησαν στην ανατροπή της, ενώ ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι η διαμαρτυρία ήταν «σχολαστικά σχεδιασμένη» για να την ανατρέψει. κυβέρνηση.

Ενώ μιλούσε σε μια διαδικτυακή συνάντηση της Λίγκας Awami του Ηνωμένου Βασιλείου, η Hasina ισχυρίστηκε πως παρότι απαιτήσεις των διαδηλωτών ικανοποιήθηκαν, η αναταραχή συνεχίστηκε σε ολόκληρο το έθνος, υποδηλώνοντας ότι ήταν μια προγραμματισμένη συνωμοσία.

«Ο ίδιος ο Yunus είπε ότι η φοιτητική διαμαρτυρία που ξεκίνησε στις 7 Ιουλίου 2024, δεν ήταν μια διαμαρτυρία με πρωτοβουλία των φοιτητών, αλλά μια σχολαστικά σχεδιασμένη διαμαρτυρία για να με ανατρέψει… Ήταν ο εγκέφαλος που ξεκίνησε αυτή τη συνωμοσία επειδή ικανοποιήθηκαν όλα τα αιτήματα και Δεν υπήρχε περιθώριο διαμαρτυρίας, παρά το γεγονός ότι υπήρχε διαμαρτυρία σε ολόκληρο το έθνος… Ήταν μια σχεδιασμένη συνωμοσία», υποστήριξε η Χασίνα.

Επίσης επέκρινε την προσωρινή κυβέρνηση για τον χειρισμό της κατάστασης στη χώρα, χαρακτηρίζοντάς την «φασιστική» και λέγοντας ότι ο λαός του Μπαγκλαντές «στερείται» των δικαιωμάτων του.

“Σήμερα το Μπαγκλαντές περνάει μια δύσκολη περίοδο. Υπό μια φασιστική κυβέρνηση, ο λαός του Μπαγκλαντές έχει στερηθεί τα δικαιώματά του. Ολόκληρο το Μπαγκλαντές καίγεται…Σήμερα το Μπαγκλαντές καταστρέφεται”, πρόσθεσε.

Η έκπτωτοη Πρωθυπουργός σημείωσε περαιτέρω την πρόσφατη σύλληψη του πρώην ιερέα του Iskcon, Chinmoy Krishna Das, για τις υποτιθέμενες κατηγορίες για εξέγερση από την κυβέρνηση του Μπαγκλαντές, δηλώνοντας ότι δεν μπορούσε να έχει κανέναν δικηγόρο για να υπερασπιστεί τον Das ενάντια στις κατηγορίες και ισχυρίστηκε ότι αυτή ήταν η απόδειξη ότι Το Μπαγκλαντές δεν έχει νόμο και τάξη.

“Συνέλαβαν τον Chinmoy Krishna Das και είπαν ότι δεν θα μπορούσε να υπάρχει κανένας δικηγόρος που να τον υπερασπίζεται. Τι είδους δικαιοσύνη είναι αυτή;…Αυτό αποδεικνύει ότι το Μπαγκλαντές δεν έχει νόμο και τάξη”, πρόσθεσε.

Νωρίτερα, η Hasina καταδίκασε επίσης την «άδικη» σύλληψη του Chinmoy Krishna Das και ζήτησε την «άμεση απελευθέρωσή του».

Εξέφρασε επίσης ανησυχίες για τις επιθέσεις κατά των μειονοτήτων και των τόπων λατρείας τους και ζήτησε να διασφαλιστεί η ασφάλεια της θρησκευτικής ελευθερίας όλων των κοινοτήτων.

Στις 5 Αυγούστου, ένα κίνημα υπό την ηγεσία των φοιτητών ανέτρεψε τον πρωθυπουργό του Μπαγκλαντές, Σέιχ Χασίνα, μετά από εβδομάδες διαδηλώσεων και συγκρούσεων που σκότωσαν πάνω από 600 άτομα. Η Χασίνα, 77 ετών, κατέφυγε στην Ινδία και σχηματίστηκε μια προσωρινή κυβέρνηση με επικεφαλής τον νομπελίστα Μοχάμεντ Γιούνους.

ΠΗΓΗ: Business Standard

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Η κατάσταση στη Συρία! Οι Ισραηλινοί βομβαρδίζουν και κερδίζουν εδάφη – Οι Κούρδοι συγκρούονται με την HTS

Δημοσιεύτηκε

2 ώρες πριν

στις

12 Δεκεμβρίου 2024

από τον

ΧΑΚ

Οι ισραηλινές δυνάμεις διέλυσαν πολλές πρώην θέσεις της SAA κοντά στο Hader.
Ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη επιτέθηκαν στο αεροδρόμιο Mezzeh.
Τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη στόχευσαν τη θέση των SDF κοντά στην πόλη Ράκα.
Οι μαχητές του HTS πήραν τον έλεγχο της πόλης Deir Ezzor.
Αναφέρθηκαν συγκρούσεις μεταξύ του HTS και των SDF βόρεια του Deir Ezzor.
Το HTS ανακοίνωσε τον πλήρη έλεγχο της πόλης του Αμπού Καμάλ.
Ο στρατηγός Kurilla της CENTCOM των ΗΠΑ επισκέφθηκε τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις σε πολλές βάσεις στη Συρία.
Το Τμήμα Στρατιωτικών Επιχειρήσεων του HTS ανακοίνωσε την ακύρωση της απαγόρευσης κυκλοφορίας στη Δαμασκό.

Στρατιωτική κατάσταση στη Συρία και τη Βόρεια Παλαιστίνη στις 11 Δεκεμβρίου 2024 (Ενημέρωση χαρτών)

Οι μαχητές του HTS πήραν τον έλεγχο της πόλης Deir Ezzor.
Αναφέρθηκαν συγκρούσεις μεταξύ του HTS και των SDF βόρεια του Deir Ezzor.
Αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη επιτέθηκαν στο στρατόπεδο Al-Tala’ea στην επαρχία Deir ez-Zor.
Το φράγμα Tishrin είναι εκτός λειτουργίας μετά από χτυπήματα τουρκικών drones, σύμφωνα με κουρδικές πηγές.
Αναφέρθηκαν συγκρούσεις μεταξύ του HTS και των SDF κοντά στο Qaraqozaq.
Τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη επιτέθηκαν στο εργοστάσιο τσιμέντου Lafarge νότια του Κομπάνι.

Οι ισραηλινές δυνάμεις υποχώρησαν από την πόλη Khiam.
Οι ισραηλινές δυνάμεις υποχώρησαν από τη Σαμάα.
Ισραηλινές μπουλντόζες που κατεδαφίζουν σπίτια στο Marun al-Ras.
Ισραηλινά drones επιτέθηκαν στο Binj Jbeil. Τρεις πολίτες σκοτώθηκαν.
Ισραηλινά drones επιτέθηκαν στον Ainatha. Ένας πολίτης σκοτώθηκε.
Ισραηλινά τανκς βομβάρδισαν την περιοχή Tayrharfa.
Το ισραηλινό πυροβολικό βομβάρδισε το χωριό Majdal Zoun.

Η τουρκοκίνητη νέα τάξη πραγμάτων στη Συρία κερδίζει εδάφη ανατολικά και χάνει στο νότο! Μετά τη Μάνμπιτζ έχασαν και τη Ντέιρ Ελ Ζορ οι Κούρδοι – Οι Ισραηλινοί απειλούν τη Δαμασκό

Κέρδη για την HTS στον Βορρά! Χάνει εδάφη στον Νότο

Η νέα κυβέρνηση της Συρίας, της οποίας ηγείται η Hay’at Tahrir al-Sham, σημείωσε νέα κέρδη στα ανατολικά της χώρας, αλλά έχασε περισσότερο έδαφος στη νότια περιοχή.

Αργά στις 10 Δεκεμβρίου, το Υπουργείο Στρατιωτικών Επιχειρήσεων (MOD) της κυβέρνησης ανακοίνωσε ότι είχε τον έλεγχο της πόλης Ντέιρ Εζόρ μετά την απέλαση των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) υπό την ηγεσία των Κούρδων.

Πριν διαλυθεί με την πτώση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ, ο Συριακός Αραβικός Στρατός (SAA) παρέδωσε όλα τα εδάφη του στο Deir Ezzor στους SDF, που υποστηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, οι SDF απέτυχαν να εξασφαλίσουν υποστήριξη από την Ουάσιγκτον για να διατηρήσουν τον έλεγχο αυτών των περιοχών και μια απόστασή τους στο Στρατιωτικό Συμβούλιο της Ντέιρ Εζόρ βοήθησε να ασκηθεί αρκετή πίεση στην ομάδα να αποσυρθεί καθώς προχωρούσε το MOD.

Μαζί με την πόλη Deir Ezzor, οι SDF έχασαν αρκετές πόλεις στη βόρεια ύπαιθρο και όλες τις περιοχές που κατείχε επίσημα ο SAA στη νότια ύπαιθρο μέχρι το πέρασμα αλ-Καΐμ στα σύνορα με το Ιράκ. Το MOD έχει τώρα τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της δυτικής όχθης του ποταμού Ευφράτη.

Η ώθηση στο Deir Ezzor ήταν μια σημαντική νίκη για το MOD, ειδικά ότι ήρθε με ελάχιστο κόστος. Ωστόσο, οι εντάσεις με τους SDF και τον συνασπισμό υπό την ηγεσία των ΗΠΑ πιθανότατα θα αυξηθούν.

Εν τω μεταξύ, στη νότια Συρία, οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) συνεχίζουν να προελαύνουν πέρα από την ουδέτερη ζώνη με τα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν.

Από τις αρχές της 11ης Δεκεμβρίου, ισραηλινά στρατεύματα εντοπίστηκαν κοντά στην πόλη Δήμας, λίγα μόλις χιλιόμετρα δυτικά από την πρωτεύουσα Δαμασκό. Ο Ισραηλινός Στρατός θα σημειώσει πιθανότατα να εισέλθει στη Δαμασκό. Και παρά ορισμένες απειλές προς τους νέους κυβερνώντες της χώρας, το Ισραήλ φαίνεται να είναι αισιόδοξο για τις πρόσφατες εξελίξεις στη Συρία.

Ο Τζολάνι πασχίζει να δείξει… πρόσωπο “ηγέτη” στη Δύση και οι τζιχαντιστές του τού χαλάνε την εικόνα! ΠΡΟΣΟΧΗ σκληρά βίντεο

Εκτός από τις συνεχιζόμενες χερσαίες επιχειρήσεις του, ο Ισραηλινός Στρατός συνεχίζει να στοχεύει τις βάσεις και τον εξοπλισμό της SAA σε όλη τη Συρία.

Το IDF ανακοίνωσε ότι η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία και το Ισραηλινό Ναυτικό πραγματοποίησαν πάνω από 350 πλήγματα κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, που ονομάστηκε εσωτερικά «Βέλος Bashan».

Ο στρατός είπε ότι είχε χτυπήσει «τα περισσότερα από τα αποθέματα στρατηγικών όπλων στη Συρία». Υπολογίστηκε ότι κατέστρεψε το 70-80% των στρατηγικών όπλων του πρώην καθεστώτος Άσαντ.

Τα κύματα αεροπορικών επιδρομών που πραγματοποιήθηκαν από ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη και μη επανδρωμένα αεροσκάφη έπληξαν συριακά συστήματα αεράμυνας, αεροπορικές βάσεις, αποθήκες όπλων και εγκαταστάσεις παραγωγής όπλων στη Δαμασκό, τη Χομς, την Ταρτούς, τη Λατάκια και την Παλμύρα, σύμφωνα με τον στρατό.

Το IDF είπε ότι οι αεροπορικές επιδρομές κατέστρεψαν πολλά βλήματα μεγάλου βεληνεκούς, πυραύλους Scud, πυραύλους κρουζ, πυραύλους ακτής-θαλάσσης, πυραύλους αεράμυνας, μαχητικά αεροσκάφη, ελικόπτερα, ραντάρ, τανκς, υπόστεγα και πολλά άλλα.

Επιπλέον, τα πλήγματα του Ισραηλινού Ναυτικού στον κόλπο Minet el-Beida και στο λιμάνι της Λαττάκειας στις συριακές ακτές κατέστρεψαν 15 πλοία του συριακού πολεμικού ναυτικού, σύμφωνα με τον στρατό.

Το Ισραήλ δεν θα αποχωρήσει από τη Συρία σύντομα. Επιπλέον, η καταστροφή περιουσιακών στοιχείων της SAA πιθανότατα θα δώσει στο Ισραήλ περισσότερη ελευθερία λειτουργίας στο μέλλον. Αυτό θα υπονομεύσει την κυριαρχία της νέας κυβέρνησης. Πολλοί επικρίνουν ήδη το MOD ότι δεν ανταποκρίνεται.

Καταστροφικές οι συνέπειες αν χάσουν οι Κούρδοι στη Συρία

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

China: A Predatory Lender in Africa?

Δημοσιεύτηκε

4 ώρες πριν

στις

12 Δεκεμβρίου 2024

από τον

ΧΑΚ

China has its own economic incentives that drive its investment in Africa, mainly reaching China’s development goals and benefiting from Africa’s growing population as a source of labor and consumption. China’s economic ties to Africa are essential to China’s continuous development.

In this century Africa’s vast economic potential, fast-increasing youthful population, changing demography, and growing impact on the international scene have made it a critical arena for geopolitical conflict amongst significant world powers.

But increased interest in the continent has come especially from China. China’s military aid and large-scale investments, primarily through the Asian Infrastructure Investment Bank (AIIB) and the Belt and Road Initiative (BRI), have recently increased China’s footprint in Africa.

These developments have raised concerns regarding China’s engagement’s long-term effects on the continent, which have intensified talks about the nature of China’s involvement.

The concept of “debt-trap diplomacy,” commonly used to characterise China’s lending policies in Africa, is at the heart of these worries. This phenomenon describes how China lends excessive amounts of money to African countries Ethiopia, Angola, Sudan, Congo, Kenya, and Nigeria to build dependency and obtain leverage when these nations find it difficult to pay back their debts.

China’s involvement in Africa is a topic of much discussion, covering economic and developmental matters and more general political and geopolitical implications. China’s growing sway over Africa raises concerns about whether its financial policies push the continent’s countries into unmanageable debt cycles and erode their sovereignty.

Chinese investments in Africa from 2000 to 2024 have continued to grow, with loans and investments surpassing USD 170 billion. This period has seen a significant increase in overseas development finance and foreign direct investment (FDI), with Chinese FDI flows to Africa peaking at USD 5.5 billion in 2008 and reaching USD 5 billion in 2021.

The investments have been directed towards various sectors, including infrastructure, energy, and mining. The top destinations for Chinese FDI have included South Africa, Niger, the Democratic Republic of Congo, Egypt, and Côte d’Ivoire.

These loans have enabled the construction of significant infrastructure projects, including ports, roads, trains, and energy facilities across the continent.

While these investments have contributed to economic growth and development, they have also raised concerns about debt sustainability and environmental impacts. Chinese initiatives have resulted in recipients taking on excessive debt even though they are often marketed as economic growth strategies. As countries attempt to curb rising debt loads, the amount of these loans frequently raises concerns about their long-term repercussions on the economy.

As a result, worries have been expressed regarding the potential for increased Chinese influence in Africa since the nations that rely on these loans struggle to reconcile their goals for progress with their need for financial stability.

China’s lending practices in Africa can lead to unsustainable debt levels, giving China leverage over borrowing countries. In 2024, the World Bank emphasised that numerous African nations are at high risk of economic collapse, primarily due to substantial debts owed to Chinese creditors. Furthermore, the issues regarding the sustainability of debt have worsened due to the ambiguity of Chinese loans and the inclusion of stipulations that prevent collective debt restructuring while imposing stringent payback requirements. This has been particularly highlighted in countries like Zambia and Djibouti, where debt distress has been a significant issue

The West has voiced concerns over “debt trap diplomacy,” especially the United States. They warn that these rising debt levels could often lead to a loss of sovereignty for the borrowing states. The U.S. has highlighted issues related to transparency, high interest rates, and unfavorable loan terms associated with Chinese loans.

U.S. officials have heightened fears regarding China’s intentions, such as former Secretary of State Mike Pompeo, who has said that bribes are frequently used to secure China’s loans.

The increased share of Chinese loans cannot be explained by economic attractivity, as the terms of Chinese loans are generally less favorable than those of International Financial Institutions (IFIs). World Bank loans in Sub-Saharan Africa are significantly more concessional than Chinese loans. Specifically, World Bank loan concessionality is estimated to be 60 percent and Chinese loans to be 22.5 percent. These differences are due to three reasons: “China consistently has higher interest rates, shorter maturity lengths, and shorter grace periods.”

Chinese loans to Africa have indeed been criticized for their high interest rates and unfavorable terms. For example, the Export-Import Bank of China charged Djibouti a fully commercial rate for the loan to build the Ethiopia-Djibouti railway, which is higher than what multinational lenders like the World Bank typically charge. These high interest rates, combined with opaque loan agreements and inflexible renegotiation terms, have led to concerns about debt sustainability.

A primary reason why African countries choose Chinese loans is that they have fewer conditions than International Financial Institutions loans. IFIs are subject to public pressures to comply with environmental, social, and governance criteria. Thus, their loans tend to have more stipulations and are slower to obtain.

In contrast, Chinese loans are often easier for governments to secure because they have fewer provisions for good governance, anti-corruption, and environmental protection.

Studies have shown that half of Chinese loans in sub-Saharan Africa are not disclosed in sovereign debt records. This opacity makes it difficult for borrowing countries to fully understand the terms and conditions of the loans, leading to potential financial risks.

Additionally, Chinese loan agreements often include confidentiality clauses that prevent borrowers from revealing the terms of the loan or even the existence of the debt. This lack of transparency can contribute to financial distress and limit the ability of African countries to manage their debt effectively.

China has its own economic incentives that drive its investment in Africa, mainly reaching China’s development goals and benefiting from Africa’s growing population as a source of labor and consumption. China’s economic ties to Africa are essential to China’s continuous development.

China has secured access to natural resources such as oil, steel, minerals, and food through trade and investment. In addition to meeting its own development needs, China stands to gain from Africa’s rapidly growing population, both as a source of cheap labor and as a market for export products.

While economic incentives are primary motivations for China’s investment in Africa, China also gained geopolitically from its relations with Africa. The People’s Republic of China has consistently pressured African governments to sever ties with Taiwan. Wade Shepard, the author of a book titled “On the New Silk Road,” explains that “these political commitments were being repaid in concrete and steel, as China started building railroads, hospitals, universities, and stadiums throughout the continent.”

Many African countries have also backed China on accusations of human rights violations addressed at the United Nations, such as the Hong Kong national security law and the treatment of the Tibetan people and the Uyghurs in Xinjiang.

Source: Monitor.ug