Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις

Το περί Ουκρανίας αμερικανικό «μάθημα» μέσα στο παγκόσμιο χάος του δυτικού δογματισμού

Δημοσιεύτηκε στις

Σιωπή όλοι! Μίλησε περί Ουκρανίας η νέα παγκόσμια Πυθία, ο Αμερικανός καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστημίου της Yale, Timothy Snyder, που φαίνεται πως τα ξέρει όλα, σε ένα άρθρο του στο περιοδικό Newsweek, ένα άλλο πιόνι στην αμερικανική διεθνή σκακιέρα τρόμου που εγκαινιάστηκε τον Φλεβάρη του 2022, μετά από μακρά προετοιμασία από το 1990 (με το τέλος της ΕΣΣΔ, το αποκρουστικό «προεδριλίκι» του μεθύστακα Γιέλτσιν και τη σταδιακή επέκταση του ΝΑΤΟ με άφωνη θεατή τη Ρωσία), ενώ αυτό τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερο εκτρέπεται από κάθε λογική και σοφία στις προκλητικές ενέργειες.

Και τώρα βγήκε αυτός ο φουκαράς ο Αμερικανός «δάσκαλος» (ή μάλλον θα τον έβαλαν;) για να πει το μακρύ του και το κοντό του, ίσως σε αποστολή με διαταγές του πρωτομάστορα της σύγχρονης πολεμοκαπηλίας στη χειρότερη προεδρία ΗΠΑ όλων των εποχών.

Η νέα Πυθία λοιπόν ξεπετάχτηκε από τα σπλάχνα της δυτικής επικοινωνιακής κόλασης με μια ατελείωτη σειρά από ασύστολες αοριστίες, αβεβαίωτες δηλώσεις, αναπόδεικτα συμπεράσματα – μια διάρροια φαντασιακών «αποφθεγμάτων» με σκοπό μάλλον να τα «χάψουμε» και να μας πείσουν, όλους εμάς που μας θεωρούν βλάκες και δεν καταλαβαίνουμε πού το πάνε αυτοί οι επιτήδειοι μέσα στη βιασύνη τους να δημιουργήσουν ανυπέρβλητα τετελεσμένα πολέμου,

– αλήθεια, ποιος έχει παρατηρήσει πόσο καταπληκτικά μοιάζουν στη οργάνωση και διεξαγωγή τους, mutatis mutandis, τα τετελεσμένα της τουρκικής ισλαμοδικτατορίας με τα τετελεσμένα της αμερικανο-ευρωκοινοτικής «δημοκρατίας»;! –

τόσο μας θεωρούν «δεδομένους» και εύκολους «καταναλωτές» του κουτόχορτου τους, ξέροντας πως πάντα θα υπάρξουν εκείνοι που δεν μπορούν να τους καταλάβουν ή δεν πρέπει να τους καταλάβουν, και εκείνοι που ιδεολογικά δεν θα θέλουν να τους καταλάβουν.

Αυτό σημαίνει πως, κτύπα-κτύπα, η «απήχηση» των λεγόμενων τους και η τρομολαγνεία που τα συνοδεύει επιτυγχάνουν τον σκοπό τους: ο φόβος κυριαρχεί και το «εθνικό μίσος» για «εκείνους που θέλουν να μας εξοντώσουν» εξάπτεται.

Η «φόρμουλα» είναι γνωστή: οι άλλοι (οι Ρώσοι, αλλά και όσοι είναι φίλοι τους όπως οι Κινέζοι!) είναι οι εγκληματίες, κακοί, αιμοβόροι κακόβουλοι και εκτελεστές: εμείς όμως (οι Αμερικανοί και Κοινοτικοί ευρωπαίοι) είμαστε οι αγνοί, καλοί, αφελείς και αθώοι «που δεν κάνουν ποτέ τίποτα το κακό και άσχημο» και όμως διατρέχουμε μέγιστο κίνδυνο να «μας φάνε» οι «απέναντι»» αδυσώπητοι κακούργοι αν δεν τους προλάβουμε να τους εξουδετερώσουμε με τα όπλα μας.

Τελικά, τί μας είπε η περιβόητη Αμερικανή καθηγητάρα της Yale; Ας ακολουθήσουμε τους «στοχασμούς» της με μερικά σχόλια μας.

Κατ’ αρχήν θέτει το μέγα φλέγον θέμα με τρομοκρατικό πρόσημο: «Η αρχή του τρίτου παγκοσμίου πολέμου θα μπορούσε να είναι πιο κοντά απ’ ό, τι σκεφτόμαστε»: ορίστε το «χρίσμα» του σπουδαίου «διοχετευτή» της «αμερικανικής πολεμοκαπηλίας μασκαρεμένης σε λευκή περιστερά!

Και η διήγηση μπαίνει, εν είδη ιστορικής φαντασίωσης, στην ουσία [που «καίει» τους Δυτικούς: «Εάν η Ρωσία κατακτήσει την Ουκρανία, θα βρισκόμαστε όπως ήταν το έτος 1939. Σήμερα είμαστε το έτος 1938. Ναι, γιατί οι Ουκρανοί μας επιτρέπουν να παρατείνουμε αυτό το 1938. Μας βοηθούν να μη φτάσουμε στο 1939», μας λέει με κάθε σοβαρότητα ex cathedra, δήθεν παραλληλίζοντας επιτυχώς την σημερινή κατάσταση,

την οποία, σημειωτέον, οι ίδιοι οι Αμερικανοί προκάλεσαν με την αδιαμφισβήτητη επεκτατική τους μανία διατηρώντας την στη διαπασών: τα ιστορικά γεγονότα δεν ψεύδονται! –

με εκείνη της παραμονής του 2ου παγκοσμίου πολέμου το 1939, αυτομάτως εξισώνοντας τον Χίτλερ με τον Πούτιν, αλλά – τί κρίμα! – «ξεχνώντας» τα τρομερά διαχρονικά εγκλήματα πολέμου των Αμερικανών Προέδρων που θα έπρεπε να παραπεμφθούν σε δίκη εάν το ΔΠΔ «δεν κατέβαζε τα βρακιά του» από φόβο των γνωστών μας αμερικανικών εκβιασμών και απειλών!!

Βεβαίως, αντικειμενικά, πολλά θα μπορούσαμε να πούμε, από ιστορική άποψη, γι ‘ αυτόν τον ψευδή παραλληλισμό που επιχειρεί ο Αμερικανός καθηγητής «Ιστορίας» (πού και να μην ήταν και «καθηγητής Ιστορίας»!) σε αναζήτηση στιγμιαίας δόξας και αίγλης. Ο χώρος δεν μας το επιτρέπει.

Στη συνέχεια, κατά τον πολύ Timothy Snyder, στη περίπτωση που η Ουκρανία χάσει τον πόλεμο, η Ρωσία θα έχει έναν χρόνο (από το 1938 ως το 1939!!) για να αρχίσει εχθροπραξίες εναντίον άλλες χώρες, κι αυτή τη φορά θα έχει όλο το πλεονέκτημα με το μέρος της (δηλαδή ως νικήτρια χώρα μάλλον θα εννοεί ο σούπερ-καθηγητής).

Σε αυτό τη σημείο βέβαια ο ανεπανάληπτος Αμερικανός δεν μπορεί να μην αναφερθεί στο βασικό δογματικό αμερικανικό – αλλά και «εμβολιασμένο» στα ευρω-κοινοτικά κολλητήρια – αφήγημα της καταραμένης «συνεχούς επιθετικότητας της Ρωσίας», η οποία «συνεχίζοντας τις κατακτήσεις της»(!!) μετά την Ουκρανία, θα προσβάλλει και τις άλλες χώρες της Ευρώπης και της Ε.Ε. «για να κατακτήσει όλη την Ήπειρο»!

Καλά λένε στην Ελλάδα: «η τρέλα δεν πάει στα βουνά». Η σαχλαμάρα του Αμερικανού βάζει μάτι.

Ως εκ τούτου, η σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας «προορίζεται», κατά τον «σοφό» σοφιστή Snyder, «να επεκταθεί σε έναν παγκόσμιο πόλεμο με χρήση πυρηνικών όπλων και καταστροφικές συνέπειες για την ανθρωπότητα», με υπαιτιότητα, βεβαίως υπονοώντας, της «επιθετικής» Ρωσίας (το σύνηθες déjà vu).

Με αυτό το σκεπτικό, ο όντως επικίνδυνος ευφάνταστος Αμερικανός «δάσκαλος» επιχειρεί και μεθοδεύει την μετάθεση όλης της υπαιτιότητας και της ευθύνης στη Ρωσία, αθωώνοντας ολοσχερώς τις ΗΠΑ,

τις οποίες θέλει να μας τις παρουσιάσει ως τελικά «θύματα»(!) της πολεμικής μανίας, αλαζονείας και προπαντός επεκτατικότητας της Ρωσίας

τελείως συμπτωματικά πάλι «ξεχνώντας», ο πονηρός, όλες τις διαχρονικές, ρεαλιστικά πραγματικές (όχι υποθετικές, όπως λέει πως «θα»(!) κάνουν δήθεν οι Ρώσοι) υποθάλπουσες την παγκόσμια ειρήνη προκλητικές στρατιωτικές και στρατηγικές ενέργειες των συμπατριωτών του στον πλανήτη από το 1950 και μετά!!

Το είπαμε και πιο πριν: αυτοί οι «άλλοι» οι εγκληματίες, εμείς οι αθώοι.

Ασφαλώς, ο «διαπρεπής» καθηγητής δεν σκέφτεται ούτε μια στιγμή

– πολύ πιθανόν, με το συνηθισμένο αμερικανικό τουπέ 10 παπαγάλων, να την θεωρεί και «δικαίωμα» προερχόμενο από θεία χάρη –

την αμερικανική άκρα παγκόσμια επιθετικότητα (τις δεκάδες συγκρούσεις και πολέμους ως τώρα των Αμερικανών παγκοσμίως!) και προπαντός επεκτατικότητα (τις σχεδόν 800 αμερικανικές βάσεις και «αμυντικά φυλάκια» σε όλη τη Γη!), γεγονός μοναδικό στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, κάτι που σίγουρα θα ζήλευαν όλες οι χώρες του κόσμου, ακόμη και η Ρωσία η οποία, φτωχαδάκι, έχει μόνο δύο-τρεις το πολύ «βάσεις»!!

Ψιλοπράγματα όλα αυτά. Τα προσπερνάμε. Δεν μας συμφέρει γαρ.

Και μας λέει ακόμα, περιπλανώμενος πλασιέ της πραμάτειας του, ο κ. Snyder σε μια συνέντευξη τύπου στο Ταλλίν τώρα της Εσθονίας: «Εάν οι Ουκρανοί παραδίδονταν ή εμείς εγκαταλείπαμε την Ουκρανία, τότε θα ήταν μία Ρωσία διαφορετική που θα αντιμετώπιζε τον πόλεμο του μέλλοντος» (ο άνθρωπος, πολεμοκάπηλος ως το μεδούλι, μιλάει για πόλεμο εσαεί, σαν να πρέπει να υπάρχει συνέχεια πόλεμος!).

«Θα είναι μια Ρωσία με τεχνολογία και Ουκρανούς στρατιώτες, εκτός που θα έχει και μια διαφορετική γεωγραφική θέση».

Διερωτόμαστε «πού κολλάνε», μέσα στον διαλεκτικό οίστρο του καθηγητή διανοητή, η «τεχνολογία» των Ρώσων και οι «Ουκρανοί στρατιώτες» στον ρωσικό στρατό, υποτίθεται (μια Ρωσία… με Ουκρανούς…).

Γενικά στα λεγόμενά του παρατηρούμε πως εντέχνως καλλιεργείται το «πνεύμα του πολέμου», σώνει και καλά πόλεμος, η αυθαίρετη και παραπληροφορική ιδέα ότι η Ρωσία θα συνεχίσει να πολεμά (εννοεί: ενάντια στη Δύση) και μελλοντικά, ατελείωτα!

Στην ουσία εννοεί πολύ απλά αλλά ύπουλα να μεταθέσει το διαχρονικό αμερικανικό παραδοσιακό πολεμικό πνεύμα (δεν το είπαμε; από το 1950 και μετά οι ΗΠΑ είναι «μπλεγμένες» σε πολεμικές συρράξεις που οι ίδιες έχουν τροφοδοτήσει και δημιουργήσει! Ή μπορεί κανείς να το διαψεύσει; Μάλλον όχι) στο ρωσικό έθνος και κυβέρνηση, εκείνο που είναι οι Αμερικανοί πολεμοκάπηλοι προσπαθεί να το «περάσει» ως χαρακτηριστικό των Ρώσων!

Και τους «βλέπει» τους Ρώσους σε έναν «αιώνιο πόλεμο» με τους Αμερικανούς και τους Δυτικούς γενικά!!, δηλαδή αντιστρέφει και μεταθέτει σε αυτούς κάτι στο οποίο αποδεδειγμένα η Ιστορία μας δείχνει πως είναι παντοιοτρόπως συνηθισμένοι και εθισμένοι οι Αμερικανοί!

Αρρωστημένος ο άνθρωπος και αρρωστημένο το μυαλό του.

Έτσι δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία πως ο καθηγητής Snyder αντιπροσωπεύει και με ακρίβεια αντανακλά το αμερικανο-ευρωκοινοτικό πολεμοκάπηλο σύνδρομο (ή όνειρο) που ολοένα γίνεται πιο άκρατα παρανοϊκό και εν τοις πράγμασι ωθεί τη κατάσταση στα άκρα (να φέρουμε τον πόλεμο μέσα στη Ρωσία, να χτυπήσουμε τη Ρωσία παντού, να εξαφανιστεί η Ρωσία και να της πάρουμε ό, τι έχει και δεν έχει!).

Υπάρχει στην καθαρά εγκληματική «ιντελιγκέντσια» της Δύσης μια εκτεταμένη ριζοσπαστοποίηση του αισθήματος του πολέμου, μια απόλυτη τρέλα πολέμου των ηγετών της οι οποίοι συνέχεια εγκληματικά περιφρονούν τους πολίτες τους που θέλουν ειρήνη, ένα καλά ορχηστρωμένο κλίμα πολέμου, ηλιθίως προβοκατόρικο και άνοα αλαζονικό (είναι αλήθεια: μωραίνει Κύριος ούς βούλεται απωλέσαι!).

Μια εγκληματική μανία να ρίξουν τους λαούς τους στη καταστροφή και δυστυχία.

Μόλις τώρα, στις ευρωεκλογές, οι Γάλλοι πολίτες φαίνεται πως το κατάλαβαν και πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων τον «πολεμιστή» Μακρόν. Και εν μέρει το ίδιο έκαναν και οι Γερμανοί των οποίων ο μηδαμινός Καγκελάριος μετράει μέρες.

Ο Πρόεδρος της Ουγγαρίας σωστά, δυστυχώς, παρατήρησε ότι στις Βρυξέλλες ετοιμάζονται να ανοίξουν πολεμικό μέτωπο με τη Ρωσία. Και μάλλον δεν έχει καθόλου άδικο ο αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης Ματέο Σαλβίνι όταν κατηγορεί την κυβέρνηση Μπάιντεν πως «έσπειρε χάος στον πλανήτη»!

Πιο παγκόσμιο χάος απ’ αυτό που όλοι βλέπουμε κάθε μέρα!! Από την αρχή της προεδρίας Μπάιντεν έως σήμερα όλος ο κόσμος ζει όλο και πιο χαοτικά με τον φόβο του παγκόσμιου πολέμου/ολέθρου.

Ένα χάος μέσα στο οποίο τα μικρά πιόνια Μακρόν και Σόλτς και τα ακόμη μικρότερα βαλτικά και πολωνικά «ξεσαλώνουν», πιο βασιλικοί του βασιλιά, ποιος ξέρει στο άνυδρο κεφάλι τους τί νομίζοντας πως κάνουν το σπουδαίο!

Νομίζουν πως οι στρατιώτες τους θα πάνε στον πόλεμο με τις σφενδόνες και τις πέτρες; Ή με σπαθιά και ακόντια;

Εκείνο που είναι πασιφανές είναι πως οι Αμερικανοί κατόρθωσαν δυστυχώς για τους Ευρωπαίους να δημιουργήσουν στα σαλεμένα μυαλά των δυτικών ηγετών μια εκτεταμένη ριζοσπαστοποίηση πολέμου, ένα καλά οργανωμένο κλίμα πολέμου, άκρως προβοκατόρικο στη πράξη με καλά καμουφλαρισμένο αθώο λόγο ειρήνης, μάλλον προκαταρτικό για επόμενες δυτικές προβοκάτσιες, για να θέσουν την ρωσική πολιτική σε πιο σκληρή δοκιμασία και πειρασμό χρήσης διαφορετικών, πιο extreme λύσεων που η Ρωσία θα προτιμούσε κανονικά να μη θέσει σε κίνηση.

Το έχουμε άλλωστε πει και στο παρελθόν: η Ε.Ε. ως γνήσιο τέκνο και προπαντός όργανο των ΗΠΑ ουδέποτε θα διαθέτει μια δική της εξωτερική πολιτική εάν δεν κατορθώσει να απογαλακτιστεί από την «αμερικανική τροφή». Οι ΗΠΑ δημιούργησαν την ΕΕ και την οδηγούν όπου θέλουν οι ίδιες. Και το ΝΑΤΟ είναι η longa manus που κρατά τα χαλινάρια που ελέγχουν την πορεία της Ε.Ε.

Τώρα, όλοι γνωρίζουμε πόσο «καλοί» είναι οι Δυτικοί στο να προκαλούν τους αντιπάλους τους. Η Ιστορία μας το διδάσκει απλόχερα.

Εξ ου και ο Ρώσος Πρόεδρος σε πλείονες ευκαιρίες αναφέρθηκε στις «απρόβλεπτες συνέπειες» που θα είχε μια άμεση επέμβαση των ΗΠΑ ή των συμμάχων τους στη σύγκρουση.

Και ακριβώς εκεί έγκειται όλο το εφαρμοσμένο «σύστημα» μεταξύ του «παιχνιδιού της συνεχούς δήθεν «αθώας» αμερικανικής πρόκλησης» και της αναπόδεικτης, δογματικής δυτικής «πεποίθησης» ότι είναι η Ρωσία που «δεν θα σταματήσει στην Ουκρανία»: αυτή είναι και η κατάλληλη «προπαρασκευαστική προπαγάνδα» ώστε να έχουν το άλλοθι για να γίνουν δυνατές όποιες μελλοντικές στρατιωτικές προκλητικές κινήσεις «γύρω» από τα ρωσικά σύνορα και μέσα σε αυτά!

Αυτές οι «απρόβλεπτες συνέπειες» που απεύχεται ο Πούτιν σχετίζοντάς τες με τη χρήση πυρηνικών μέσων, κάτι που μπορεί να πάρει παγκόσμιες διαστάσεις και προεκτάσεις, δεν πτοούν ωστόσο, απ’ ό, τι φαίνεται, τους αμερικανο-δυτικούς από το να τροφοδοτούν, άνοα και εγκληματικά, ακατάπαυστα, με μια τελείως αρρωστημένη νοοτροπία πολεμικού τρόμου στους λαούς τους.

Παράλληλα, απ’ τη μεριά του, ο Ουκρανός Πρόεδρος Ζελένσκυ επωφελείται ετούτης της κατάστασης φόβου που οι φίλοι του αμερικανο-κοινοτικοί επιχειρούν να επιβάλλουν στις χώρες τους, για να ρίξει λάδι στη φωτιά ανάγοντας την Ουκρανία σε θέση «τοίχους ανάσχεσης» της δήθεν ρωσικής επιθετικότητας, θέλοντας να «εμφυσήσει» στα δυτικά κοκορόμυαλα την ιδέα ότι «χωρίς την Ουκρανία, που συγκρατεί τους εισβολείς Ρώσους», όλη οι δυτική Ευρώπη πάει να καταλειφθεί απ’ αυτούς τους βάρβαρους!

Απίθανοι συνειρμοί παραπληροφόρησης και δημαγωγίας και παράνομη διασπορά ανυπόστατων τρομοκρατικών καταστάσεων όλη αυτή η πολεμική παραφιλολογία του Ουκρανού ηγέτη που φτάνει στα άκρα μεταμορφώνοντας ανενδοίαστα και ανήθικα ό, τι ψευδές και αναπόδεικτο σε δογματική αλήθεια, με το επιβαρυντικό του ότι επιχειρείται ταυτόχρονα η εμπέδωση της παραπληροφόρησης του κόσμου ολόκληρου και η βούληση να πειστεί, πλαστά, ότι οι πολεμικές ιαχές, που τρελά σκορπίζονται δεξιά και αριστερά στο δυτικό στρατόπεδο, δεν είναι φανταστικές αλλά εκπέμπουν από μια πραγματικότητα.

Τώρα, μένει να δούμε κατά πόσο αυτός ο τραγικός εντέχνως κατασκευασμένος ορυμαγδός θανάτου των αμερικανο-ευρωδυτικών ταγών, αυτή η παρανοϊκή πραγματικά «κούρσα πολέμου» σώνει και καλά επηρεάζει τους ευρωπαϊκούς λαούς και κατά πόσο αυτοί αντιλήφθηκαν ή όχι τις εγκληματικές σκοπιμότητες που κρύβουν και δεν τους ανέχονται άλλο:

αυτοί οι ίδιοι ευρωπαϊκοί λαοί που είναι περίπου δυόμισι χρόνια που «πληρώνουν» πανάκριβα την παλαβή απερισκεψία, ενδοτικότητα και ανυποληψία των κυβερνώντων τους οι οποίοι μια χαρά όμως συνεχίζουν «να βολεύονται» στο απυρόβλητο ενώ θα έπρεπε να είχαν πεταχτεί με τις κλωτσιές κάτω από τους αιματοβαμμένους θώκους τους!

Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

Ελληνιστής

………………………………………………………………………………..

Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα χειριστή ασύρματων μέσων.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Τί είναι ο Τραμπισμος

Και αν εκλείψει ο Τράμπ, ο τραμπισμός είναι εκεί. Όχι, μόνο, εκεί αλλά σε όλο τον κόσμο.

Δημοσιεύτηκε

στις

Ο τραμπισμός είναι ένα ρεύμα το οποίο θα υπάρξει για πολλά χρόνια μετά τον Τράμπ. Είναι το αποτέλεσμα του ψηφιακού εκσυγχρονισμού Αν είχαμε σοβαρά κράτη θα τον είχαν προβλέψει και θα είχαν μετριάσει τα αποτελέσματά του.

Και αν εκλείψει ο Τραμπ, ο τραμπισμός είναι εκεί. Όχι, μόνο, εκεί αλλά σε όλο τον κόσμο.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης, Ανιχνεύσεις

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα ενδιαφέροντα στις αμερικανικές εκλογές τα οποία δεν καταλάβαμε καλά.

Το πρώτο είναι το ρευστό ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα που διαμορφώθηκε και ονομάστηκε τραμπισμός. Δεν το δημιούργησε ο Τράμπ. Ο Τράμπ το εξέφρασε.

Το ρεύμα υπήρχε πριν τον Τράμπ και θα υπάρξει και αν έχανε.

Και αν εκλείψει ο Τράμπ, ο τραμπισμός είναι εκεί. Όχι, μόνο, εκεί αλλά σε όλο τον κόσμο.

Μέσα στην αλαζονεία τους ως οργανικών διανοουμένων (σιτίζονται και προβάλλονται από το σύστημα) οι διανοούμενοι της δύσης και, κυρίως, των ΗΠΑ δεν ενέσκηψαν επάνω στο ρεύμα αυτό για να το αναλύσουν, να δουν τις αιτίες που το δημιούργησαν και να προτείνουν πολιτικές και κοινωνικές λύσεις.

Αρκούνται και αυτοί και το σύστημα στο ότι ήλεγχαν, δεν ελέγχουν, πια, την ενημέρωση και μέσω του ελέγχου αυτού την χειραγώγηση του κόσμου. Ό,τι και να του πουν για την κατάστασή του αν ο άλλος πεινάει, δεν μπορούν να τον πείσουν ότι διακατέχεται απο ψευδαισθήσεις.

Σε μικροκοινωνικό επίπεδο όποιος απέκλινε από την κυρίαρχη αντίληψη εθεωρείτο παρωχημένος, κιτς, διανοητικά ανάπηρος, καθυστερημένος. Όλοι οι μικρομεσαίου διανοητικού διαμετρήματος συμπλεγματικοί βρήκαν καταφύγιο στην κυρίαρχη αντίληψη, αρκεί να υποτάσσονταν στην ιεραρχία της. Δόξα, τιμή χρήμα, αρκεί να δήλωναν υποταγή.

Αυτό το ρεύμα ξεφεύγει από τα κυρίαρχα κλασικά πολιτικά στερεότυπα. Δεν είναι ο κομματικός προλετάριος της παραδοσιακής αριστεράς, ούτε ο δήθεν διανοούμενος της αναθεωρητικής αριστεράς. Το βασικό υποκείμενο αυτού του ρεύματος αγωνιά για την ύπαρξη και την καθημερινότητά του. Έχει άλλα χαρακτηριστικά, σύμφυτα με την εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης.

Δεν έχει δουλειά, ή έστω, σταθερή δουλειά, μπορεί αύριο να μην έχει κατοικία, αναγκάζεται να συσσωρευθεί στις μεγάλες πόλεις για να τραφεί από τα σκουπίδια, αναπολεί τα παλαιότερα μεγαλεία αν ανήκε στη μεσαία τάξη, νοιώθει το κράτος να τον έχει εγκαταλείψει, δυστυχώς, με την απουσία κρατικής πολιτικής απέναντι στα μεταναστευτικά ρεύματα γίνεται αντιμετανάστης διότι εκεί εντοπίζει την αιτία της δυστυχίας του, περιφρονείται, εμπαίζεται, νοιώθει ότι το κράτος προτάσσει τα δευτερεύοντα έναντι των βασικών για την επιβίωσή του. Νοιώθει, ακόμη, πως το κράτος δεν του παρέχει καμιά ασφάλεια και αν χρειαστεί εκχωρεί και κυριαρχία, ή ηπιότερα, κυριαρχικά δικαιώματα σε χώρες όπως η Ελλάδα

Το ρεύμα αυτό ήταν απολύτως προβλέψιμο με την ιστορική αλλαγή που προκαλεί η ψηφιακή τεχνολογία και, κυρίως, η Τεχνητή Νοημοσύνη.

Τα κυρίαρχα κόμματα, όπως οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ ή η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και ο Συριζα στην Ελλάδα, η κυρίαρχη ευρωπαϊκή πολιτική νομενκλατούρα περιφρονούν και αδιαφορούν για το ρεύμα αυτό. Θα νοιώσουν την δυναμική του σε επόμενες εκλογές.

Εκεί που χρειάζεται απάντηση είναι το ερώτημα γιατί συμπλέουν με την πολιτική έκφραση του ρεύματος αυτού (τον Τράμπ) οι Αμερικανοί δισεκατομμυριούχοι;

Διότι για να γίνεις δισεκατομμυριούχος πρέπει να έχεις και ευφυία και διαίσθηση. Οι δισεκατομμυριούχοι υποστηρικτές του Τράμπ  γνωρίζουν καλά τις ανακατατάξεις που προκαλούν οι επιχειρήσεις τους και διαισθάνονται πως η διαχείριση των κοινωνικών προβλημάτων δεν μπορεί να γίνει από το αλαζονικό Παλιό Καθεστώς. Αν αφήσουν την διαχείρηση στους παλιούς υπαλλήλους τους, θα έχουν πρόβλημα με κοινωνικές εξεγέρσεις και οι ίδιοι.

Θα δώσει κοινωνικές λύσεις ο Τράμπ; Όχι. Είναι και υποκριτής και αλαζόνας. Ως εξουσιομανής, όμως, και με την επιχειρηματική αντίληψη των πραγμάτων θα προσεγγίσει τομείς που θα ανακουφίσουν τα στρώματα που τον ανέδειξαν στην προεδρία.

Άλλωστε, αυτά που θα κάνει είναι σύμφυτα της νοοτροπίας του. Της διαμόρφωσής του. Του είναι του. Δεν συμπαθεί τους φτωχούς μετανάστες και δεν θα έχει τρόπο να υψώσει τείχη ή να τους διώξει από την  χώρα του. Δεν έχει πρόβλημα να χαρακτηρίσει με χυδαιότητα τις γυναίκες, οπότε τα περί φύλων και φυλών δεν του προκαλούν ευαισθησίες. Και άλλα παρόμοια.

Ο Τράμπ θα έρθει γρήγορα σε αντίθεση με τα κοινωνικά στρώματα που τον ανέδειξαν στην προεδρία διότι πέραν της επιφάνειας δεν έχει τίποτε κοινό μαζί τους. Ήθελε να διεμβολίσει ένα σύστημα που τον απέρριπτε και το κατάφερε με τους μικρομεσαίους και περιθωριοποιημένους που, επίσης, το σύστημα απέρριψε.  Από εκεί και πέρα δεν έχουν τίποτε κοινό. Το ρεύμα θα υπάρξει ο Τράμπ θα έχει ημερομηνία λήξης.

Όσο για τους Δημοκρατικούς, αν δεν βρούν μια νέα κοινωνική και οικονομική πολιτική η απόστασή τους από την αμερικανική κοινωνία θα διευρύνεται.

Η τάση που σήμερα αμφισβήτησε τους Δημοκρατικούς είναι παγκόσμια. Και οι επισημάνσεις που γίνονται για τον Τράμπ, τον τραμπισμό και τους Δημοκρατικούς ισχύουν και για την Ελλάδα. Σε μια εκδοχή τραμπισμού θα μπορούσε να εξελιχθεί ο τσιπρισμός αν δεν ερχόταν σε αντίθεση με το κύριο ρεύμα που τον ανέδειξε στην εξουσία και ήθελε την δραχμή και την έξοδο από την ευρωζώνη. Και, βεβαίως, στη συνέχεια αν δεν είχε τόσο θολή εικόνα για τα σύνορα (θαλάσσια και μη) ή την σημασία των συμβόλων, όπως το Μακεδονικό. (Πρέπει να είναι πολύ αδιάβαστα τα στελέχη των ελληνικών κομμάτων).

Η Ευρώπη ανησυχεί απο την διαφαινόμενη επικράτηση Τράμπ διότι θα χάσει την χειμερία νάρκη της. Είχε συνηθίσει στο γερμανικό τρίπτυχο: φθηνή ενέργεια από την Ρωσία, κάλυψη από το ΝΑΤΟ με αμερικανικά, κυρίως, έξοδα ή έξοδα χωρών όπως η Ελλάδα και η Τουρκία και ενιαίος οικονομικός χώρος για να πουλά τα προϊόντα της.

Αυτά θα τελειώσουν με τον Τράμπ αλλά και θα τελείωναν και με την Χάρις. Η Αμερική βλέπει διαφορετικά, πλέον, τον κόσμο και ιεραρχεί διαφορετικά τις προτεραιότητές της.

Η Ευρώπη κατέχει για τις ΗΠΑ δευτερεύουσα, πλέον θέση. Τουριστική και οικονομική. Η Ευρώπη δεν το συνειδητοποίησε. Η εκλογή Τράμπ θα της παράσχει αυτό που παλαιότερα λέγαμε «βίαιο εκσυγχρονισμό». Ή, καλύτερα, βίαιη προσαρμογή στην νέα εποχή. Τέρμα η ενασχόλησή της με το φύλο των Αγγέλων. Αν θέλει η Ευρώπη να διαδραματίσει παγκόσμιο ρόλο και να λαμβάνεται υπόψη θα πρέπει να αποκτήσει γεωπολιτική υπόσταση. Δεν μπορεί να εξαντλείται στην επαρχιακή πολιτική του Βερολίνου να τους βάλουμε όλους στην Ένωση για να πουλάμε τα εμπορεύματά μας.

Από αυτής της απόψεως, η εκλογή Τράμπ θα βοηθήσει την Ευρώπη να συνειδητοποιήσει ποια είναι και τι θέλει. Και επειδή ο Αμερικανός είναι λίγο αψύς και ο Τράμπ εκτός από αψύς και αγροίκος, θα τεθεί στους Ευρωπαίους το ερώτημα: εντάξει με το ΝΑΤΟ αν εκπληρώσετε τις οικονομικές υποχρεώσεις σας αλλά να το επεκτείνουμε και στον Ειρηνικό. Θα έρθετε αν σας καλέσουμε σε μια αντιπαράθεση με την Κίνα;

Τέλος, στα καθ ημάς, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας από την σημερινή εκλογή. Το δικό μας πρόβλημα δεν είναι οι ΗΠΑ αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις, το ελληνικό πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό σύστημα. Το πρόβλημα είναι εσωτερικό. Και δεν φαίνεται να αλλάζει.

Στην Ελλάδα τραμπισμός ως κοινωνικό ρεύμα υπάρχει αλλά, μόνο, στο διαδίκτυο. Σε κοινωνικό επίπεδο συσπειρώνεται γύρω από την κυρίαρχη αντίληψη έναντι πινακίου φακής.

Η Ελλάδα ζει, ακόμη, καταστάσεις οθωμανικές. Και η οικονομική της τάξη έχει την νοοτροπία των κοτζαμπάσηδων και η πολιτική της τάξη έχει την αίσθηση ότι λειτουργεί σε χαλιφάτο (δεν γνωρίζω άλλη χώρα όπου ο πρωθυπουργός να έχει τόσες αρμοδιότητες), δικαιοσύνη δεν υπάρχει (υπάγεται στον πρωθυπουργό) Μέσα Ενημέρωσης είναι ανύπαρκτα (σιτίζονται όλα από τον κρατικό κορβανά) και η κοινωνία είναι παθητική. Η πλειοψηφία της είναι τραμπικής απόκλισης αλλά δεν το εκδηλώνει διότι φοβάται ή αναβάλλει την εκδήλωση επειδή πήρε το συσσίτιό της.

Ο τραμπισμός είναι ένα ρεύμα το οποίο θα υπάρξει για πολλά χρόνια μετά τον Τράμπ. Είναι το αποτέλεσμα του ψηφιακού εκσυγχρονισμού Αν είχαμε σοβαρά κράτη θα τον είχαν προβλέψει και θα είχαν μετριάσει τα αποτελέσματά του.

Πάντως, από εμφυλίους ας μην ανησυχούμε. Ούτε οι ΗΠΑ ούτε καμιά δυτική χώρα θα περάσει εμφύλιο. Ο εμφύλιος προϋποθέτει  ότι ένα πολιτικοιδεολογικό ρεύμα που θα θελήσει να κατακτήσει βίαια την εξουσία.

Στην προκειμένη περίπτωση μαζί με το ρεύμα συμπλέει και η νέα άρχουσα τάξη. Ευφυώς ποιούσα. Θα περιμέναμε κάτι ανάλογο και στην Ελλάδα. Αλλά εδώ είναι τόσο βουλημική για πλούτο και εξουσία που θολώνει η σκέψη της.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Politico: Η νίκη Τραμπ φέρνει πόνο στην Ευρώπη

Οι επιπτώσεις σε Οικονομία, Βιομηχανία, Άμυνα

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το Politico σε εκτενή ανάλυσή του παρουσιάζει τι μπορεί να περιμένει η Ευρώπη από τον 47ο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών ανά κλάδο.

Οι επιπτώσεις σε Οικονομία, Βιομηχανία, Άμυνα

Ενέργεια

Η ενεργειακή πολιτική του Τραμπ περιορίζεται στη φράση “εξορύξεις και πάλι εξορύξεις”.

Η υπόσχεσή του να ενισχύσει την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου και να αποστείλει περισσότερα ορυκτά καύσιμα στο εξωτερικό, έχει προξενήσει την καχυποψία μεταξύ των περιβαλλοντολόγων, αλλά η βιομηχανία αναμένει μεγάλα κέρδη.

Παρά το γεγονός ότι οι αμερικανικές εξαγωγές φυσικού αερίου έφτασαν σε υψηλό επίπεδο πέρυσι, ο Τραμπ θέλει να ακυρώσει το πάγωμα της κυβέρνησης Μπάιντεν στις άδειες για νέα έργα υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), ένας περιορισμός που δημιουργεί αβεβαιότητα στην ευρωπαϊκή αγορά.

Η σταυροφορία του ενάντια στην πράσινη μετάβαση θα μπορούσε να είναι λιγότερο ευχάριστη για τους πολλούς. Κάποιοι στο στρατόπεδο του Τραμπ θέλουν να καταργήσει τον νόμο για τη μείωση του πληθωρισμού (IRA), ο οποίος διαθέτει περισσότερα από μισό τρισεκατομμύριο δολάρια για έργα όπως η καθαρή τεχνολογία, το υδρογόνο και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Αυτό το πρόγραμμα, ωστόσο, έχει δημιουργήσει θέσεις εργασίας σε βασικά κράτη και έχει αποσπάσει τις επιχειρήσεις μακριά από την Ευρώπη, δίνοντας στις ΗΠΑ ένα προβάδισμα έναντι της ΕΕ σε βιομηχανίες όπως η αιολική, η ηλιακή ενέργεια, τα εναλλακτικά καύσιμα και τα ηλεκτρικά οχήματα. Η κατάργησή του θα μπορούσε να είναι ένα όφελος για τις Βρυξέλλες, καθώς στοχεύει στον ανταγωνισμό με την Ουάσιγκτον.

Κλίμα

Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ σημαίνει περιβαλλοντική καταστροφή. Για να αποφευχθούν τα καταστροφικά επίπεδα υπερθέρμανσης του πλανήτη, ο κόσμος έχει πολύ λίγο χρόνο για να μειώσει δραματικά τις εκπομπές. Ωστόσο, υπό τον Τραμπ – ο οποίος σχεδιάζει να αποσύρει τις ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού για άλλη μια φορά και να διπλασιάσει τα ορυκτά καύσιμα – ο ρυθμός της πράσινης μετάβασης προβλέπεται να επιβραδυνθεί αντί να επιταχυνθεί.

Δεδομένου ότι οι ΗΠΑ ευθύνονται για περισσότερο από το ένα δέκατο της ρύπανσης του πλανήτη, οποιαδήποτε αλλαγή στην αμερικανική πολιτική για το κλίμα έχει παγκόσμιες συνέπειες. Ένας θερμότερος πλανήτης σημαίνει περισσότερες καταστροφές, μεταξύ άλλων εντός της ΕΕ, η οποία πρέπει να προετοιμαστεί ανάλογα για χειρότερες κλιματικές επιπτώσεις. Και ορισμένοι φοβούνται ότι η νίκη του Τραμπ μπορεί να περιορίσει τη δυναμική της δράσης για το κλίμα παγκοσμίως, καθιστώντας τους στόχους της Συμφωνίας του Παρισιού ακόμη πιο απρόσιτους.

Η χρηματοδότηση της δράσης για το κλίμα σε φτωχότερες χώρες είναι το καυτό θέμα στη φετινή παγκόσμια σύνοδο κορυφής για το κλίμα που ξεκινά στις 11 Νοεμβρίου και η νίκη του Τραμπ μπορεί να βυθίσει τη διάσκεψη σε αβεβαιότητα – με πολλούς να προσβλέπουν στην ενίσχυση της ΕΕ και την κάλυψη του κενού ηγεσίας.

Ωστόσο, χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ για τις τόσο απαραίτητες μεταρρυθμίσεις της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής αρχιτεκτονικής για την αντιμετώπιση της κλιματικής πρόκλησης, οι αναπτυσσόμενες χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα χρέους θα δυσκολευτούν να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα κεφάλαια για να απομακρυνθούν από τα ορυκτά καύσιμα.

Εμπόριο

Το “Πρώτα η Αμερική” θα συνοψίσει και πάλι την προσέγγιση του Τραμπ στην εμπορική πολιτική.

Ορκίστηκε να επαναφέρει θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ και να τιμωρήσει φίλους και εχθρούς με γενικούς δασμούς 10 ή 20% (και έως και 60% σε αγαθά που προέρχονται από την Κίνα), παρά τις προειδοποιήσεις των οικονομολόγων για επιζήμια επίδραση στην οικονομία των ΗΠΑ και υψηλότερο κόστος για τους καταναλωτές.

Η εμπορική πολιτική του Τραμπ επικεντρώνεται περισσότερο στη μείωση του σημαντικού εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ παρά στο άνοιγμα νέων ευκαιριών στην αγορά.

Η ΕΕ απέτυχε να εκμεταλλευτεί τις σχέσεις με την κυβέρνηση Μπάιντεν για να επιλύσει τις παρατεταμένες εμπορικές διαφορές για τους δασμούς χάλυβα και αλουμινίου, τις πράσινες επιδοτήσεις στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και την αναβίωση του ανώτατου δικαστηρίου του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Αυτά τα ρήγματα αναμένεται να επιδεινωθούν υπό τον Τραμπ.

Τα πιο άμεσα τεστ αντοχής για τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον θα είναι η εξεύρεση λύσης στους ανεσταλμένους δασμούς αντιποίνων της ΕΕ κατά της Ουάσιγκτον (η εκεχειρία λήγει τον Μάρτιο του 2025), καθώς και στη διαμάχη των αεροσκαφών της για επιδοτήσεις για Airbus και Boeing έως το 2026.

Κεντρικές Τράπεζες

Εάν ο εκλεγμένος Πρόεδρος προχωρήσει έστω και με τις μισές ιδέες που έχει διατυπώσει στην προεκλογική εκστρατεία, να περιμένετε σοβαρό πόνο για την ευρωπαϊκή οικονομία.

Αναλυτές της Goldman Sachs αναφέρουν ότι το ευρώ θα μπορούσε να πέσει έως και 10% έναντι του δολαρίου εάν η νέα κυβέρνηση θεσπίσει το γενικό δασμολογικό της σχέδιο, ενώ τα κέρδη μιας ομάδας μεγαλύτερων εταιρειών της Ευρώπης θα μπορούσαν να μειωθούν περισσότερο από 5% το επόμενο έτος.

Ο Τραμπ έχει ζητήσει ρητά για περισσότερη παρέμβαση του Λευκού Οίκου στη λειτουργία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ – της κεντρικής τράπεζας της Αμερικής – η οποία έχει κάνει την ανεξαρτησία της από τους πολιτικούς σε τηλεφωνική κάρτα. Αυτό θα μπορούσε να έχει τεράστιες επιπτώσεις στη σταθερότητα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, καθώς και στη συνεχιζόμενη κυριαρχία του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.

Λιγότερο άμεσα, αλλά όχι λιγότερο επιδραστικά, είναι τα σχέδια απέλασης των εκατομμύρια μεταναστών χωρίς έγγραφα. Δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο ποιος θα βρεθεί στο στόχαστρο του προγράμματος μαζικής απέλασης, αλλά δεδομένης της σημασίας της μεταναστευτικής εργασίας, ακόμη και του είδους χωρίς έγγραφα, για βασικά τμήματα της αμερικανικής οικονομίας, θα υπάρξει αναπόφευκτη ανοδική πίεση στις τιμές. Αυτό θα μπορούσε να μεταφραστεί σε υψηλότερα επιτόκια των ΗΠΑ και να ασκήσει πίεση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να ακολουθήσει, με μια ήδη κλονισμένη οικονομική ανάκαμψη.

Βιωσιμότητα

Δεν θα αποτελεί έκπληξη για τις Βρυξέλλες το γεγονός ότι ο εκλεγμένος πρόεδρος δεν είναι λάτρης της χάραξης πράσινης  πολιτικής.

Ενώ η κυβέρνηση Τραμπ πιθανότατα δεν θα επηρεάσει τη ρύθμιση των κανόνων των Βρυξελλών για τα πράσινα ζητήματα, η εχθρότητα του Τραμπ για την περιβαλλοντική πολιτική θα διευρύνει το χάσμα μεταξύ των δύο μπλοκ στη διεθνή σκηνή και θα βλάψει τις φιλοδοξίες της ΕΕ να προωθήσει την πολυμερή συνεργασία. Επί Μπάιντεν, οι προσπάθειες να ανατεθεί στις αμερικανικές επιχειρήσεις να αναφέρουν το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα είχαν ήδη καθυστερήσει, ματαιώνοντας τις ελπίδες των Βρυξελλών να δημιουργήσουν παγκόσμια πρότυπα ώστε οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη να μην αισθάνονται άδικα επιβαρυμένες. Υπό τον Τραμπ, οι Βρυξέλλες μπορούν να ξεχάσουν μάλλον αυτό το όνειρο.

Για δεύτερη φορά ο Τραμπ θα μπορούσε επίσης να αρχίσει να υποχωρεί από τις διεθνείς δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι ΗΠΑ. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είναι σθεναρά ενάντιο στην υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ πρόταση για περιορισμό της παραγωγής πλαστικών, ως μέρος των συνεχιζόμενων διαπραγματεύσεων για μια παγκόσμια συνθήκη για τα πλαστικά. Αυτό θα μπορούσε να συντρίψει τις ελπίδες της ΕΕ για αμερικανική υποστήριξη στον τελευταίο γύρο συνομιλιών αργότερα αυτόν τον μήνα.

Χρηματοοικονομικές υπηρεσίες

Η νίκη του Τραμπ θα θέσει όρια στη δράση των ρυθμιστικών αρχών των στον κόσμο. Πολλοί παγκόσμιοι κανόνες που στοχεύουν στην αποτροπή μιας άλλης παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης έχουν θεσπιστεί από διεθνείς φορείς όπως το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, η IOSCO και η Επιτροπή της Βασιλείας για την Τραπεζική Εποπτεία – όλοι τους θα μπορούσαν να απειληθούν από μια μη συνεργάσιμη ΗΠΑ.

Βραχυπρόθεσμα, η νίκη Τραμπ μοιάζει με κακά νέα για την παγκόσμια ανάπτυξη κανόνων τραπεζικού κεφαλαίου, γνωστούς ως Βασιλεία ΙΙΙ, που καταρτίστηκαν μετά την κρίση του 2007-2008 για να διασφαλίσουν ότι οι δανειστές έχουν αρκετά αποθέματα για να αντιμετωπίσουν τους οικονομικούς κλυδωνισμούς. Οι ΗΠΑ έχουν ήδη αλλάξει τα σχέδιά τους και ανέβαλαν την εφαρμογή των παγκόσμιων κανόνων μετά από μαζικές πιέσεις από τον τραπεζικό κλάδο και τώρα θα μπορούσαν κάλλιστα να καταργήσουν τους κανόνες εντελώς, προκαλώντας φόβους για οικονομική αστάθεια.

Ωστόσο, η Wall Street είναι πιθανό να είναι ευχαριστημένη με τις οικονομικές πολιτικές του Τραμπ “Πρώτα η Αμερική”, οι οποίες ενισχύουν την παραγωγή και χαλαρώνουν τους κανονισμούς, ιδιαίτερα για τον ανταγωνισμό. Ο Τραμπ δεν ταρακούνησε την πολιτική στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες την πρώτη φορά, συσσωρεύοντας τις ρυθμιστικές αρχές.

Υγεία

Στην προηγούμενη θητεία του ως πρόεδρος, ο Τραμπ προσπάθησε να περιορίσει τις τιμές των φαρμάκων με μικρό αντίκτυπο. Έκτοτε, η κυβέρνηση Μπάιντεν χρησιμοποίησε τον IRA για να προωθήσει εκτεταμένους περιορισμούς στις τιμές των φαρμάκων για άτομα στο Medicare, την ασφάλιση υγείας για τους ηλικιωμένους Αμερικανούς.

Ο Τραμπ είναι απίθανο να το ανατρέψει, πράγμα που σημαίνει ότι οι Big Pharma στις ΗΠΑ και την Ευρώπη θα εξετάσουν τις επενδυτικές επιλογές τους καθώς και οι δύο περιοχές πιέζουν να περιορίσουν τα φαρμακευτικά κέρδη.

Οι υπερασπιστές της παγκόσμιας υγείας μπορεί επίσης να φοβούνται ότι ο Τραμπ θα αποσυρθεί ξανά από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ο Μπάιντεν ανέτρεψε την προηγούμενη αποχώρηση του Τραμπ την πρώτη ημέρα της θητείας του). Οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του οργάνου των Ηνωμένων Εθνών, επομένως η απεμπλοκή του θα είχε τεράστιο αντίκτυπο στα παγκόσμια έργα υγείας.

Η άμβλωση ήταν μια από τις κορυφαίες ανησυχίες των ψηφοφόρων σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία. Ο Τραμπ, ο οποίος παρουσίασε ως νίκη του την ανατροπή του δικαιώματος των γυναικών στην άμβλωση, έχει δηλώσει έκτοτε ότι θα ασκούσε βέτο σε μια ομοσπονδιακή απαγόρευση, αφήνοντας την εξουσία στις πολιτείες σχετικά με τον βαθμό στον οποίο η άμβλωση επιτρέπεται ή δεν επιτρέπεται.

Άμυνα

Η νίκη Τραμπ σημαίνει ότι η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον – ή τουλάχιστον πολύ λιγότερο – να βασίζεται στις ΗΠΑ για την άμυνα και την ασφάλειά της. Ο Ντόναλντ Τραμπ απείλησε κατά τη διάρκεια της πρώτης του θητείας ότι θα αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και έχει επανειλημμένα πει κατά την εκστρατεία ότι η Ουάσιγκτον δεν θα έρχονταν να σώσει τους συμμάχους που δεν επενδύουν αρκετά στον στρατό τους σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης.

Κατά κάποιο τρόπο, αυτό μπορεί να είναι μια συγκαλυμμένη ευλογία για την ΕΕ, αναγκάζοντας τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να συνεργαστούν πιο στενά και να λάβουν τολμηρές αποφάσεις – όπως η συμφωνία για κοινό δανεισμό για την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας του μπλοκ. Η Γαλλία θα μπορούσε να αναβιώσει τις συζητήσεις για την ευρωπαϊκή πτυχή του πυρηνικού της δόγματος, ενώ οι Βρυξέλλες και το Λονδίνο θα μπορούσαν να επιταχύνουν τις συνομιλίες για μια συμφωνία άμυνας και ασφάλειας. Οι περισσότερες χώρες πιθανότατα θα αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες όσο το δυνατόν περισσότερο.

Από την άλλη πλευρά, μπορεί να δούμε διμερώς τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοια μιας κυβέρνησης Τραμπ για να διασφαλίσουν ότι η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει να ενδιαφέρεται για την ασφάλειά τους, δηλαδή αυξάνοντας ακόμη περισσότερες αγορές όπλων κατασκευής ΗΠΑ όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπαθεί να δώσει κίνητρα στις χώρες της ΕΕ να αγοράστε τοπικά.

Η νίκη Τραμπ θα μπορούσε να σημαίνει το τέλος της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ προς την Ουκρανία και πίεση στο Κίεβο να διαπραγματευτεί μια ειρηνευτική συμφωνία με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, ακόμη και αν οι όροι είναι πιο ευνοϊκοί για τη Μόσχα.

Τεχνολογία

Επί Μπάιντεν, η ΕΕ μιλούσε με τις ΗΠΑ για την τεχνολογία. Η νίκη Τραμπ θα μπορούσε να το αλλάξει αυτό ορίζοντας το τέλος του Συμβουλίου Εμπορίου και Τεχνολογίας ΗΠΑ-ΕΕ, που ιδρύθηκε το 2021 ως τόπος συζήτησης για την πολιτική τεχνολογίας των ΗΠΑ και της ΕΕ και του συντονισμού σε θέματα όπως οι ημιαγωγοί και τα τεχνητά πρότυπα νοημοσύνης. Η κατάρρευση ενός τέτοιου διπλωματικού καναλιού θα μπορούσε να έρθει όταν χρειάζεται περισσότερο η διεθνής ευθυγράμμιση στη διακυβέρνηση της τεχνητής νοημοσύνης.

Μια άλλη ευθύνη είναι η εγγύτητα του Τραμπ με τον Έλον Μασκ, τον ιδιοκτήτη του X, ο οποίος έχει γίνει μεγάλος υποστηρικτής του πρώτου. Εάν η ΕΕ επιβάλει πρόστιμο στον X για παραβίαση των κανόνων του μπλοκ για τη διαχείριση περιεχομένου η σχέση μεταξύ Τραμπ και Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα μπορούσε να επιδεινωθεί πολύ γρήγορα και να αναζωογονήσει το γνωστό αφήγημα ότι η ΕΕ προσπαθεί απλώς να “εξαρθρώσει τις μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας των ΗΠΑ”.

Ανταγωνισμός

Μια νίκη Τραμπ ανοίγει μια αβέβαιη εποχή, καθώς δεν έχει εκφράσει σαφείς γραμμές σχετικά με τη βιομηχανική πολιτική ή την αντιμονοπωλιακή ρύθμιση, πέρα ​​από μια προσέγγιση “Πρώτα η Αμερική”. Αν και δεν είναι οπαδός της Big Tech, έχει εκφράσει την απογοήτευσή του για τις ευρωπαϊκές προσπάθειες να χαλιναγωγήσουν αμερικανικές εταιρείες. Μιλώντας σε ένα podcast τον Οκτώβριο ότι ο Διευθύνων Σύμβουλος της Apple, Τιμ Κουκ, τον είχε καλέσει για να παραπονεθεί για πρόστιμο αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας της ΕΕ και την απώλεια μιας δικαστικής απόφασης που της απαιτούσε να παραδώσει δισεκατομμύρια ευρώ σε αναδρομικό φόρο.

Φαίνεται να αντιτίθεται στις αντιμονοπωλιακές προσπάθειες των ΗΠΑ και της ΕΕ να χωρίσουν τμήματα της επιχείρησης της Google, λέγοντας ότι “η Κίνα φοβάται την Google”. Ο Τραμπ υποστηρίζεται από τον μεγιστάνα Έλον Μασκ, ο οποίος έχει αντιμετωπίσει πολλές μάχες για την ψηφιακή ρύθμιση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Τελικά, η νίκη του Τραμπ μπορεί να επιταχύνει τις ευρωπαϊκές προσπάθειες να βασίζονται λιγότερο στις ΗΠΑ ως εταίρο, προωθώντας μια στρατηγική οικονομικής ασφάλειας που δίνει έμφαση στην ευρωπαϊκή παραγωγή και σε ένα ευρύ φάσμα διεθνών προμηθευτών και αγορών. Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει μεγαλύτερη πίεση στην Ευρώπη για αναθεωρήσεις συγχωνεύσεων στην ΕΕ που θα επιτρέψουν σε μεγαλύτερες ευρωπαϊκές εταιρείες και για περισσότερη κρατική βοήθεια για να ενισχύσουν τους ευρωπαίους πρωταθλητές.

Κυβερνοασφάλεια

Ο μεγαλύτερος αντίκτυπος στον κυβερνοχώρο μιας νίκης του Τραμπ είναι ότι η κυβέρνησή του θα μπορούσε να αφαιρέσει ισραηλινές εταιρείες spyware από τον κατάλογο οντοτήτων των ΗΠΑ με εταιρείες που θεωρούνται απειλή για την εθνική ασφάλεια. Μερικοί από αυτούς, όπως η NSO Group, έχουν ήδη ασκήσει πίεση στους Ρεπουμπλικάνους. Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν επίσης να εγκαταλείψουν τις αμερικανικές διεθνείς προσπάθειες για την καταστολή της διάδοσης και της κακής χρήσης εμπορικού spyware, κάτι που θα είχε αντίκτυπο στις παγκόσμιες προσπάθειες χαλάρωσης του εργαλείου παρακολούθησης.

Οποιαδήποτε απομάκρυνση των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ υπό τον Τραμπ θα μπορούσε επίσης να επηρεάσει τις δυνατότητες της δυτικής συμμαχίας στον κυβερνοχώρο.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Το Ισραήλ αναχαιτίζει περισσότερες επιθέσεις από drone-αυτοκτονίας από την Ισλαμική Αντίσταση στο Ιράκ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η Ισλαμική Αντίσταση στο Ιράκ (IRI), μια ομάδα-ομπρέλα ένοπλων φατριών που υποστηρίζονται από το Ιράν, ανακοίνωσε στις 6 Νοεμβρίου ότι είχε εξαπολύσει δύο ακόμη επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη κατά του Ισραήλ για την υποστήριξη της Λωρίδας της Γάζας και του Λιβάνου.

Σε ξεχωριστές ανακοινώσεις, η οργάνωση είπε ότι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη της αυτοκτονίας επιτέθηκαν σε έναν «ζωτικό στόχο» στο λιμάνι της Χάιφα στο βόρειο Ισραήλ και σε έναν άλλο στο νότιο τμήμα της χώρας.

Οι επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν «ως απάντηση στις σφαγές που διέπραξε η σφετεριστική οντότητα [Ισραήλ] εναντίον αμάχων, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων» στη Γάζα και τον Λίβανο, είπε η οργάνωση, δεσμεύοντας ότι «οι επιχειρήσεις κατά των εχθρικών προπύργων θα συνεχιστούν στο αυξανόμενο ρυθμό».

Κατά τη διάρκεια της νύχτας, οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) ανακοίνωσαν ότι κατέρριψαν δύο μη επανδρωμένα αεροσκάφη που εκτοξεύτηκαν στο Ισραήλ από το Ιράκ.

Ένα από τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη καταρρίφθηκε στον ισραηλινό εναέριο χώρο πάνω από την έρημο Arava, κοντά στην αεροπορική βάση Ramon, αφού πυροδότησε προειδοποιητικές σειρήνες στον νότιο οικισμό Elipaz, ανέφερε ο στρατός σε δήλωση, προσθέτοντας ότι το άλλο drone αναχαιτίστηκε πριν εισέλθει στο Ισραήλ. εναέριο χώρο.

Το IRI άρχισε να πραγματοποιεί επιθέσεις κατά του Ισραήλ καθώς και εναντίον των δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών στο Ιράκ και τη γειτονική Συρία τον περασμένο Οκτώβριο ως απάντηση στον ολοκληρωτικό πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα.

Η ομάδα κλιμάκωσε τις επιθέσεις της κατά του Ισραήλ τον Σεπτέμβριο ως απάντηση στη συνεχιζόμενη εναέρια εκστρατεία του Ισραήλ και στις χερσαίες επιχειρήσεις κατά της Χεζμπολάχ στον Λίβανο.

Το Ισραήλ δεν έχει ακόμη απαντήσει άμεσα στις επιθέσεις του IRI. Ωστόσο, πρόσφατες αναφορές δείχνουν ότι ο Ισραηλινός Στρατός ενδέχεται να σχεδιάζει επίθεση στο Ιράκ.

Ποιά είναι η οργάνωση Ισλαμική Αντίστραση στο Ιράκ

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Διεθνή18 λεπτά πριν

Απαγωγή τριών ανδρών στο Βελουχιστάν από τις δυνάμεις ασφαλείας του Πακιστάν

Σύμφωνα με τοπικές πηγές, που επικαλείται η ιστοσελίδα Balochistan Post, τρεις άντρες στο Βελουχιστάν εξαφανίστηκαν βίαια από τις δυνάμεις ασφαλείας...

Οικονομία48 λεπτά πριν

Πόσο κοστίζει να γεμίσεις το ντεπόζιτο;

Οι τιμές στα καύσιμα φαίνεται να έχουν μειωθεί σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, δίνοντας μια ανάσα στους οδηγούς. Το...

Ιστορία - Πολιτισμός1 ώρα πριν

Οι τεχνικές ανάκρισης στα κέντρα βασανισμού των Άγγλων στην Κύπρο

Γράφει ο Γιάννης Πεγειώτης Σε πολλές πηγές για την Ιστορία της Βορειας Ιρλανδιας και του ΙΡΑ αλλά και των πρακτικων...

Διεθνή2 ώρες πριν

Συγχαρητήρια από τους Κούρδους της Συρίας στον Ντόναλντ Τραμπ

Τον Ντόναλντ Τραμπ για τη νίκη του στις εκλογές συνεχάρη ο Γενικός Διοικητής των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) Μάζλουμ Αμπντί....

Διεθνή7 ώρες πριν

Πλήγματα της Χεζμπολάχ στο αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν του Ισραήλ

Ρουκέτες στο κέντρο του Ισραήλ εξαπέλυσε η Χεζμπολάχ στις 6 Νοεμβρίου, προκαλώντας ζημιές στο αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν κοντά στην πόλη...

Δημοφιλή