Η Ελλάδα είναι ίσως η μοναδική χώρα στον κόσμο που μπορεί να έχει θάλασσα παντού και να καταλήξει να τρέφεται με ψάρια εισαγωγής. Όχι επειδή δεν έχουμε τεχνογνωσία. Όχι επειδή λείπει το ανθρώπινο κεφάλαιο. Αλλά επειδή μας καταπίνει το ρυθμιστικό βάρος, η γραφειοκρατική ακινησία, και οι «πράσινοι ακτιβιστές».

Γράφει ο Α.Σκούρας, Liberal.gr

Η ελληνική ιχθυοκαλλιέργεια είναι ένας από τους λίγους εξαγωγικούς κλάδους με σταθερή παρουσία στις αγορές των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Απασχολεί πάνω από 3.500 άτομα άμεσα και 12.000 έμμεσα, με συνολική συνεισφορά 700 εκατ. ευρώ ετησίως στο ΑΕΠ. Και όμως, σήμερα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.

Την τελευταία δεκαετία, η Τουρκία υπερτριπλασίασε την παραγωγή της, από 100.000 τόνους το 2013 σε 310.000 το 2023. Η Ελλάδα, παρά τις διεθνείς πιστοποιήσεις και την ισχυρή φήμη, παραμένει στάσιμη περίπου στους 120.000 τόνους. Ο λόγος; Μια Ευρωπαϊκή Ένωση που νομοθετεί λες και δεν θέλει να υπάρχει πρωτογενής παραγωγή, ένα κράτος που, παρά τις καλές προθέσεις, διστάζει να ακούσει εκείνους που ρισκάρουν και επενδύουν, και μία οργανωμένη επικοινωνιακή εκστρατεία από την πλευρά ορισμένων περιβαλλοντικών οργανώσεων.

Η κατάσταση είναι πιο επικίνδυνη απ’ όσο ακούγεται. Το ειδικό χωροταξικό πλαίσιο για τις ιχθυοκαλλιέργειες λήγει το 2026. Αν δεν ανανεωθεί, οι επιχειρήσεις χάνουν τις άδειες λειτουργίας τους. Δηλαδή κλείνουν. Κι όλα αυτά σε έναν κλάδο που ήδη δεν μπορεί να επεκταθεί λόγω ρυθμιστικών αγκυλώσεων και οικολογικών εμμονών.

Την ίδια στιγμή, μια καλά ενορχηστρωμένη εκστρατεία παραπληροφόρησης διαβάλλει την ελληνική παραγωγή, αμφισβητώντας την ποιότητά και τη βιωσιμότητά της. Κι όμως, η ελληνική τσιπούρα και το λαβράκι κυριαρχούν εδώ και χρόνια στα τραπέζια της Αμερικής και της Ευρώπης.

Αξίζει να αναφερθεί ότι οι ιχθυοκαλλιεργητές δεν ζητούν κάποιου είδους νόμιμης ασυδοσίας. Το ζητούμενο είναι η κοινή λογική. Δεν μπορεί η Τουρκία να εξάγει χωρίς ελέγχους, με κρατικές ενισχύσεις και χωρίς χωροταξικά εμπόδια, και εμείς να ζητάμε από τον Έλληνα επιχειρηματία να χτίσει πλωτή μονάδα με όρους οικοδομικής άδειας. Δεν είναι μόνο άδικο. Είναι αυτοκαταστροφικό.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει την ευκαιρία —και την υποχρέωση— να προστατεύσει έναν κλάδο στρατηγικής σημασίας. Όχι με επιδοτήσεις ή άλλου είδους “ειδικές χάρες”. Με απλές αποφάσεις για την παράταση και ανανέωση του χωροταξικού σχεδιασμού, με ένα σαφές πλαίσιο για επενδύσεις, και αυστηρούς ελέγχους στα τουρκικά εισαγόμενα προϊόντα.

Αν δεν δράσουμε σήμερα, αύριο θα αναρωτιόμαστε πώς καταφέραμε να χάσουμε μια μάχη που είχαμε ήδη κερδίσει. Και θα τρώμε τουρκικά ψάρια, για να μας θυμίζουν ότι η παραγωγή θέλει ελευθερία και όχι εξοντωτικές ρυθμίσεις.

Τη Δευτέρα, 16 Ιουνίου, στις 19:00, θα γίνει, στην αίθουσα «ΑΤΤΙΚΟΝ» του Δήμου Πάφου, η παρουσίαση του τρίτομου έργου για την Κύπρο του Πρέσβεως ε.τ. Περικλή Νεάρχου, με τίτλο “Κύπρος: Πορεία Αγώνων και το Τραγικό Τίμημα του Ελλείμματος Στρατηγικής”.

Το Έλλειμμα Στρατηγικής είναι, κατά τον συγγραφέα, το κόκκινο νήμα που διατρέχει όλη την περίοδο των αγώνων της Κύπρου, από τον αντιαποικιακό αγώνα μέχρι την τραγωδία του 1974, αλλά και μέχρι σήμερα, με τη συνέχιση μιάς ανεδαφικής και αυτοκαταστροφικής πολιτικής, που είναι στην πραγματικότητα, συμπληρωματική της στρατηγικής του αντιπάλου.

Το έργο θα παρουσιάσουν οι διακεκριμένοι και ειδικοί σε θέματα εθνικής πολιτικής, διεθνών σχέσεων, γεωπολιτικής και στρατηγικής:

• Σάββας Καλεντερίδης, Δημοσιογράφος, Ερευνητής, Πολιτικός Αναλυτής
• Νεάρχος Παλάς, Πρέσβυς ε.τ.

Συντονιστής της εκδηλώσεως θα είναι ο Γιώργος Νικολάου, Καθηγητής Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, δημοσιογράφος.

Για το βιβλίο θα μιλήσει και ο συγγραφέας του Περικλής Νεάρχου.

Θα απευθύνουν χαιρετισμό:

• Ο Δήμαρχος Πάφου κ. Φαίδωνας Φαίδωνος
• Ο Διευθυντής των Εκδόσεων «Λειμών», κ. Γιώργος Φραγκούδης

Καλούνται όλοι όσοι μοιράζονται την αγάπη για την Κύπρο και αγωνιούν και προσμένουν μια σωστή εθνική πολιτική και στρατηγική στο Κυπριακό, να δώσουν το παρόν στην παρουσίαση του βιβλίου και στη συζήτηση για τα κρίσιμα θέματα που θέτει.

Σε νέα επιστολή της, η Eurometaux, η ένωση των ευρωπαϊκών εταιρειών μη σιδηρούχων μετάλλων, καταλογίζει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποτυχία ως προς την υποστήριξη της βαριάς βιομηχανίας, ιδιαίτερα σε μια περίοδο κρίσιμης ενεργειακής μετάβασης.

«Παρότι στηρίζουμε τη μετάβαση προς μηδενικές εκπομπές άνθρακα, ένα πλαίσιο πολιτικής που επικεντρώνεται μονοδιάστατα σε αυτόν τον στόχο, χωρίς να δίνει την ίδια έμφαση στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ενεργοβόρων βιομηχανιών, θα ήταν ένα σοβαρό στρατηγικό σφάλμα», σημειώνει χαρακτηριστικά η Ένωση.

Η Κομισιόν εξετάζει την αναθεώρηση του πλαισίου για τις κρατικές ενισχύσεις, ωστόσο, σύμφωνα με την Eurometau, το σχέδιο αγνοεί τον ρόλο της βαριάς βιομηχανίας, κρίσιμης για την επεξεργασία μετάλλων που είναι απαραίτητα για την πράσινη μετάβαση.

Η Ένωση επισημαίνει επίσης πως οι υφιστάμενοι κανόνες δεν έχουν καταφέρει να αντιμετωπίσουν το υψηλό ενεργειακό κόστος, το οποίο λειτουργεί αποτρεπτικά για την ανταγωνιστικότητα του κλάδου. Για ορισμένες χαλυβουργίες, το ενεργειακό κόστος αγγίζει πλέον το 60% του συνολικού λειτουργικού κόστους – από 40% προηγουμένως – γεγονός που εντείνει τις πιέσεις στην παραγωγή και στην αγορά.

Σε αυτό το περιβάλλον, προειδοποιεί η Eurometaux, υπάρχει κίνδυνος η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ επιχειρεί να περιορίσει την εξάρτησή της από τρίτες χώρες όπως η Κίνα, να αποδυναμώσει περαιτέρω τη δική της παραγωγική βάση.