Δεν ξέρω αν οφείλεται στη σύγχρονη κακοδαιμονία μας η υιοθέτηση του ”κατευνασμού” στην εξωτερική πολιτική μας. ”Κατευνασμού”–συμβιβασμού ο οποίος συμβολοποιείται ως υποχώρηση στα όρια της υποτέλειας έναντι της Τουρκίας με απαρχή τη στάση μας το 1996.

   Έτος απώλειας μέρους της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας για πρώτη φορά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (σ.σ: Κάθε σύγκριση των τετελεσμένων στα Ίμια με τα τεκταινόμενα του Ιουλίου-Αυγούστου 2024 μεταξύ Κάσου-Καρπάθου είναι τουλάχιστον ατυχής, γιατί στα Ίμια χάσαμε ελληνικό έδαφος, ενώ στην Κάσο απεμπολήσαμε το δικαίωμα επέκτασης των ΕΧΥ στα 12 νμ περιοριζόμενοι στον σκληρό πυρήνα κυριαρχίας μας, τα 6).

   Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι προσπαθούμε από πενταετίας, ανεπιτυχώς, να καταργήσουμε το τουρκολιβυκό μνημόνιο (2019) δια της… εκδήλωσης επαναλαμβανόμενης απραξίας, δεδομένου ότι η ρηματική διακοίνωση και οι επιστολές διαμαρτυρίας –  ως απάντηση του ελληνικού ΥΠΕΞ στις τουρκικές Navtex – αποδείχθηκαν προσχηματικές.

   Αποτέλεσμα αυτού είναι η Τουρκία να συνεχίζει να μας επιτηρεί περιοδικά (για να μην… ξεφύγουμε – ως προς τα ΕΧΥ – από τα 6 νμ) με τη φρεγάτα της Gelibolu, σε ρόλο αυτόκλητου παρατηρητή ο οποίος παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς περιοδικά τις προκαταρκτικές εργασίες του ιταλικού ερευνητικού Ievoli Relume πριν την πόντιση καλωδίων ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου, που έχει προγραμματιστεί για τον Σεπτέμβριο.

   Κίνηση αναμενόμενη από την γείτονα εξ Ανατολών, καθώς θέλει να εκμεταλλευτεί τη θανάσιμη παθητικότητα και απροθυμία μας να σταθούμε εμπόδιο στη στρατηγική της για διαμόρφωση τετελεσμένων επί του πεδίου. Τακτική γνωστή απ’ το παρελθόν (2020-  Ορούτς Ρέις), η οποία φέρνει κοντά (αν και καθ’ υπερβολή) το ”Η Κάσος κείται μακράν”,  κατ’ αναλογία του ”Η Κύπρος κείται μακράν” προ 50ετίας…

   Τακτική γνωστή της Τουρκίας, η οποία ολοκληρώνει οσονούπω το κλείσιμο των μετώπων της με τις αραβικές χώρες  δια της υφαρπαγής από την Ελλάδα νεοπαγών συμμαχιών μας (ΗΑΕ-Σαουδική Αραβία). Κάτι που άρχισε να κάνει το 2022-’23, για να φτάσει σήμερα να ανοίγει νέο κεφάλαιο στις σχέσεις της με την έτερο σύμμαχο Ελλάδας και Κύπρου, Αίγυπτο.

   Με την Αίγυπτο σχεδιάζει, σημειωτέον, την υπογραφή αρκετών συμφωνιών συνεργασίας ενόψει της επίσημης επίσκεψης στην πρώτη του Προέδρου της δεύτερης Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι στις 4 Σεπτεμβρίου, ως ανταπόδοση εκείνης του Ταγίπ Ερντογάν στο Κάιρο τον Φεβρουάριο του ’24.

   Στον τρέχοντα χρόνο, πάλι – ενόψει της αγοράς και τέταρτης γαλλικής φρεγάτας FDI (Belharra) από τη χώρα μας (εν εξελίξει, πέραν αυτής, είναι και πρόγραμμα ναυπήγησης τεσσάρων έως έξι νέων υποβρυχίων για την αντικατάσταση των παρωχημένων τύπου ”209”) – η Τουρκία προέβη ήδη (24/8/’24) στην καθέλκυση (παρουσία του Τ. Ερντογάν) του υποβρυχίου T-214β (S-330 ”Piri Reis”), του πρώτου από τα έξι υποβρύχια του τύπου αυτού τα οποία ναυπηγεί η ίδια, ενώ (σε αεροπορικό επίπεδο) ετοιμάζεται να αγοράσει 12 βρετανικά μεταγωγικά αεροσκάφη  C130j, για να καλύψει τις ανάγκες των 20 Ταξιαρχιών της.

   Αξίζει να σημειωθεί ότι η εν λόγω… ”σύμμαχος” της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ εγκαινίασε πρόσφατα (24/8/’24) το νέο ναυπηγείο Ακσάζ απέναντι από τη Ρόδο, από το οποίο θα παραλάβει προηγμένα υποβρύχια δικής της κατασκευής τύπου Reis (όπως το επίσημα ενταχθέν στο ΤΠΝ υποβρύχιο τουρκικής κατασκευής TCG PIRI REIS, με δυνατότητα μεταφοράς ομάδας θαλασσίων κομάντος SAT–SAT για ειδικές αποστολές δολιοφθοράς και εκτόξευσης πυραύλων Atmaca μεγάλης εμβέλειας κατά πλοίων), ώστε να επηρεάσει υπέρ της την ισορροπία δυνάμεων στη Μεσόγειο.

   Τι δείχνουν όλα αυτά; Δείχνουν ότι οι κινήσεις της Άγκυρας είναι (δρομολογημένα) επιθετικές και διεκδικητικές βάσει της στρατηγικής της ”Γαλάζιας Πατρίδας” της, του αναθεωρητικού δόγματος δηλαδή που αναπτύσσει σταθερά από το 1970.

   Και το ”επιθετικές” και ”διεκδικητικές” θα καταλήξουν – αργά ή γρήγορα – να γίνουν πολεμικές, με αποδέκτες Αιγαίο και Κύπρο. Άρα οφείλουμε, από τη μεριά μας, να αφήσουμε κατά μέρος τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις μας περί… ελληνοτουρκικής φιλίας (με το casus belli να επικρέμεται απ’ το ’95 ως ”δαμόκλειος σπάθη” επί της κεφαλής μας) και να καλύψουμε τα εξοπλιστικά μας κενά το γρηγορότερο, αποφασισμένοι να πολεμήσουμε μέχρις εσχάτων.

   Μιλώ για εξοπλιστική αρτιότητα και αποφασιστικότητα και το μυαλό μου τρέχει ασυγκράτητο στο 1996. Στην κρίση των Ιμίων την οποία μετουσίωσε σε γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο η Τουρκία, για να τις εντάξει στο δόγμα της ”Γαλάζιας Πατρίδας” της.

   Μιλώ για εξοπλιστική αρτιότητα και αποφασιστικότητα και το μυαλό μου τρέχει ασυγκράτητο στον εγκλωβισμό μας στα έξι νμ, αφού το ’20 και το ’24, με την παθητική στάση μας απέναντι στο ερευνητικό Oruç Reis και τη φρεγάτα Gelibolu των Τούρκων, απεμπολήσαμε το νόμιμο δικαίωμά μας (βάσει της Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας  που υπογράψαμε το 1982 στο Montego Bay της Τζαμάικα), με αποτέλεσμα να καταστήσουμε κυρίαρχη την Τουρκία στην ανοιχτή θάλασσα της Ανατολικής Μεσογείου.

   Μιλώ για εξοπλιστική αρτιότητα και αποφασιστικότητα και το μυαλό μου τρέχει στο ”Έχουμε γη και πατρίδα όσο έχουμε πλοία στη θάλασσα” του Θεμιστοκλή προς τον Ευρυβιάδη (480 π Χ), το οποίο εφαρμόζει συστηματικά το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό (TDK) κατά την τελευταία 15ετία, με επίταση την τρέχουσα περίοδο (βλ. δηλώσεις Ερντογάν: ”Για να ζήσουμε ειρηνικά, πρέπει να έχουμε αποτελεσματικό ναυτικό στη Γαλάζια Πατρίδα […] Μέχρι το 2029 θα έχουμε έξι νέα υποβρύχια. Στόχος μας η υπεράσπιση της Γαλάζιας Πατρίδας”). Δηλώσεις ενταγμένες στο σύνθημά του ”Ισχυρή Τουρκία, Ισχυρός Στρατός”.

   Και όλα αυτά ενώ (από τη μεριά μας) μαζεύουμε ακόμα τα απόνερα της παρακμιακής οκταετίας των μνημονιακών χρόνων για την πατρίδα μας, κατά την οποία μείναμε εξοπλιστικά ανενεργοί, με αποτέλεσμα σήμερα το 60% των Μονάδων του Πολεμικού Ναυτικού μας να χρήζει άμεσης αντικατάστασης.

   Άμεσης αντικατάστασης λόγω της ραγδαιότητας αναβάθμισης του οπλοστασίου του τουρκικού Ναυτικού, όπου εντάχθηκε τελευταία το νέου τύπου υποβρύχιο (Τύπου 214) που κατασκεύασαν οι Τούρκοι με βάση την τεχνογνωσία της συνεργαζόμενης με αυτούς γερμανικής εταιρείας Thyssenkrupp.

   Ως εκ τούτου, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και ο πρωθυπουργός, ας μην εφησυχάζουν με τις κατά καιρούς προτροπές των αμφιλεγόμενων συμβούλων του ΕΛΙΑΜΕΠ που δίνουν αγώνα υπέρ της… ”ελληνοτουρκικής προσέγγισης” και των ”ήσυχων νερών” στο Αιγαίο, έστω κι αν οι τουρκικές κινήσεις προοιωνίζονται άσχημες εξελίξεις για Ελλάδα και Κύπρο.

   Ας μην εφησυχάζουν και ας φροντίσουν να ανταποκριθούν κατά τον καλύτερο τρόπο στο διαχρονικό δόγμα των ελληνικών Ε.Δ για επιχειρησιακή και ψυχολογική ετοιμότητα απέναντι στην Τουρκία και στο νεότερο δόγμα του Π.Ν μας, που απαιτεί πλήρη κάλυψη των αυξημένων αναγκών επιτήρησης της ελληνικής ΑΟΖ με ιδανική διαθεσιμότητα 12 φρεγατών και έξι κορβετών, ώστε να συγκροτηθεί ο Στόλος μας από 14-16 κύριες Μονάδες.

   Μονάδες που θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν επιτυχώς προσεχώς υποβρυχιακό πόλεμο (σ.σ: Τουρκικά ΜΜΕ αποκάλυψαν ότι το ΤΠΝ ετοιμάζεται να κινηθεί κατά των υποβρυχίων καλωδίων ηλεκτρικής διασύνδεσης  Ελλάδας-Κύπρου, η οποία έχει προγραμματιστεί να γίνει τον Σεπτέμβριο από το ιταλικό ερευνητικού Ievoli Relume).

   Να αντιμετωπίσουν τις άριστα εκσυγχρονισμένες παλιές και τις νεότευκτες ναυτικές δυνάμεις της Τουρκίας, εκ των οποίων οι  περισσότερες είναι εξοπλισμένες σχεδόν εξ ολοκλήρου με τουρκικής σχεδίασης οπλικά και ηλεκτρονικά συστήματα, δείγμα της αποφασιστικότητάς της να υποσκελίσει τις δυνάμεις του Ελληνισμού και να επιβληθεί ως ισχυρή Περιφερειακή δύναμη στην περιοχή μας.

   Αποφασιστικότητας που βρίσκεται σε μόνιμη σύζευξη με τη ζηλοφθονία και την εχθροπάθειά της, λόγος τον οποίο επιβεβαίωσε και η άρνησή της να συμμετάσχει στην νατοϊκή άσκηση ”Rammstein Flag 24” (με συμμετοχή 14 χωρών της ατλαντικής συμμαχίας και 100 αεροσκαφών και μέσων υποστήριξης, μετά από πρόσκληση της διοργανώτριας Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας), γιατί η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το ελληνικό FIR στο Αιγαίο.

   Παρ’ όλα αυτά, εμείς δεν το βάζουμε κάτω και – σαν ορκισμένοι στην ”ελληνοτουρκική φιλία” – ετοιμαζόμαστε, ως φαίνεται, για   νέες υποχωρήσεις με απαρχή τις Βρυξέλλες (βλ. άτυπη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης [29/8/’24] παρουσία του Τούρκου ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν, με σύμφωνη γνώμη Ελλάδας και Κύπρου μετά από σύσταση των ”προστατών” της Τουρκίας ΗΠΑ-ΕΕ) και ορίζοντα επέκτασής τους από τον Σεπτέμβριο και εντεύθεν με κύριο θέμα (ενδεχομένως) την υπογραφή ενός είδους ελληνοτουρκικού συμφώνου φιλίας με αμοιβαίες υποχωρήσεις (κατά βάση ελληνικές, όπως… συνηθίζεται).  

   Υποχωρήσεις που ίσως μετουσιωθούν από τη μεριά μας σε αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας όπως απαιτεί η Τουρκία, παράλληλα με την απομείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος και από τη μεριά της στην μικρασιατική παραλία απέναντι (βλ.  Στρατιά Αιγαίου, που συγκροτήθηκε το 1975 με στόχο διεκδίκησης ελληνικά νησιά).

   Έχοντας αυτό το τελευταίο υπόψη μας, πρέπει να διατηρούμε από τη μεριά μας μεγάλες επιφυλάξεις σε κάθε είδους συνομολογήσεις μαζί της, όχι μόνο γιατί η Τουρκία έχει αποδείξει κατά το απώτερο και πιο πρόσφατο παρελθόν ότι δε σέβεται τις υπογραφές της στις συμφωνίες της με την Ελλάδα, αλλά και γιατί διόρισε εσχάτως – σε μια κίνηση που αποκαλύπτει το κακοπροαίρετο των προθέσεων Ερντογάν – νέο διοικητή της Στρατιάς Αιγαίου τον στρατηγό Irfan Özsert, γνωστό για τη συμμετοχή του σε μυστικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό.

   Λόγος για τον οποίο (κατά το έγκυρο ιστολόγιο Nordic Monitor. το οποίο διαχειρίζονται Τούρκοι φυγάδες στη Σουηδία) είναι δυνητικά επικίνδυνος, γιατί ενδέχεται να τοποθετήθηκε εκεί για να φέρει σε πέρας μυστικά πολεμικά σχέδια της Τουρκίας κατά της χώρας μας, σαν εκείνο με την κωδική ονομασία “Μπαρμπαρός”.

   Σχέδιο το οποίο – με πολιορκητικό κριό τη Στρατιά του Αιγαίου και εμπροσθοφυλακή ειδικές τουρκικές δυνάμεις σε συνεργασία με αεροπορικά και ναυτικά μέσα – έχει σαν στόχο να φέρει σε πέρας επιθέσεις Τούρκων σε ελληνικά νησιά στο Αιγαίο (πολύ ευκολότερα όταν θα είναι αυτά αποστρατιωτικοποιημένα), χωρίς να αποκλείονται και επιθετικές κινήσεις τους στην ηπειρωτική Ελλάδα (βλ. Θράκη)…

Κρινιώ Καλογερίδου