Ακολουθήστε μας

Γενικά θέματα

Χρονικό υποχωρήσεων ε/κ πλευράς: Από το ενιαίο κράτος στη ΔΔΟ

Δημοσιεύτηκε στις

Από υποχώρηση σε υποχώρηση

Στις 31.5.1956, ο Sir Ivone Kirkpatrick, Μόνιμος Υφυπουργός Εξωτερικών στο Φόρεϊν Όφις, παραδέχεται ότι ήταν αυτός που πρώτος συνέλαβε την ιδέα της διχοτόμησης της Κύπρου, πολιτική την οποία το Φόρεϊν Όφις υιοθέτησε. Σύμφωνα με τα ευρήματα της ερευνήτριας – συγγραφέως, Φανούλας Αργυρού, ο Κερκπάτρικ φαίνεται ότι είχε ενημερώσει για τη βρετανική θέση τον τότε Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδος, Ευάγγελο Αβέρωφ, ο οποίος με τη σειρά του την έθεσε στους Τούρκους («Σημερινή», 31.5.2016).

Τον Νοέμβριο 1956, η κυβέρνηση Μεντερές υιοθέτησε το σχέδιο του Νιχάτ Ερίμ για τη σταδιακή ανάκτηση ολόκληρης της Κύπρου. Ήδη από το 1920 η Τουρκική Εθνοσυνέλευση είχε αποφασίσει με σχετικό ψήφισμα την ανακατάληψη της νήσου. Ως πρώτο στάδιο προς επίτευξη του τελικού στόχου, η Τουρκία δήλωνε ότι επιδίωκε τη διχοτόμηση της Κύπρου. Το δε σύνθημα των εξτρεμιστών στην τουρκοκυπριακή κοινότητα ήταν “διχοτόμηση ή θάνατος”.

Οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου με τα δυσανάλογα προνόμια για τους Τ/κ και η παρουσία τουρκικού στρατού στη νήσο διευκόλυναν τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Μετά την τουρκική εισβολή το 1974, η Άγκυρα και ο Ραούφ Ντενκτάς έθεσαν ξεκάθαρα τις θέσεις τους για τη βάση λύσης του Κυπριακού, ήτοι λύση διζωνικής ομοσπονδίας με γεωγραφικό διαχωρισμό και πολιτική ισότητα, που προσδιορίζεται από τον όρο κυριαρχία. Δηλαδή άσκηση κυριαρχίας και από τις δυο κοινότητες. Υποστήριζαν, επίσης, την παραμονή σε ισχύ των εγγυήσεων όπως προβλέπονται από τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου.

Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, όπως διατυπώθηκε από τον αρχιτέκτονα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας του και καταστροφέα της Κύπρου, Υπουργό Εξωτερικών, Χένρι Κίσινγκερ, ήταν η λύση “γεωγραφικής ομοσπονδίας” με εδαφικό διαχωρισμό σε δύο ή περισσότερες περιοχές. Και δεν είχε καμία αντίθεση με την κατάληψη από την Τουρκία του ενός τρίτου του εδάφους της νήσου.

Κατά την ιστορική – οδυνηρή σύσκεψη στην Αθήνα, που έχει καταγραφεί ως μία από τις πλέον σημαντικές στην ιστορία του τόπου, στις 30 Νοεμβρίου-1 Δεκεμβρίου 1974, την πρώτη μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή μεταξύ του Προέδρου Μακαρίου και του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, μετά των αντιπροσωπιών τους, διαμορφώθηκε η κοινή πολιτική ως προς τη λύση του Κυπριακού. Αυτή της “πολυπεριφερειακής ομοσπονδίας”(multiregional federation),χωρίς μετακίνηση πληθυσμών.

Είχε προηγηθεί η τοποθέτηση του Γλαύκου Κληρίδη στις 4 Νοεμβρίου 1974, στην γκαλερί «Αργώ», για λύση βασισμένη επί της αρχής της “διζωνικής ομοσπονδίας”. Θέση την οποία υποστήριζε και το ΑΚΕΛ. Ο Κ. Καραμανλής εισηγήθηκε “να δεχθώμεν την βάσιν του γεωγραφικού διαχωρισμού και επ’ αυτής να διαπραγματευθώμεν”. Μετά την απόφαση για πολυπεριφερειακή, ο Μακάριος έδωσε γραπτές οδηγίες προς τον διαπραγματευτή Γλ. Κληρίδη, βάσει των οποίων θα επιδιώκονταν, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: 1. Κατά τας διαπραγματεύσεις ο διαπραγματευτής θα επιδιώξη πολυπεριφερειακήν ομοσπονδίαν επί δικοινοτικής βάσεως, της κεντρικής κυβερνήσεως εχούσης ουσιαστικάς εξουσίας. 2. Ο διαπραγματευτής θα επιδιώξη ως συνολικήν έκτασιν των υπό τουρκοκυπριακήν διοίκησιν περιοχών παραπλήσιαν της πληθυσμιακής αναλογίας των Τ/κ μη υπερβαίνουσαν το 25% του εδάφους…. 4. Δέον όπως επιδιωχθεί η παλιννόστησις εκτοπισθέντων ελληνικών πληθυσμών.

Στις 31 Μαΐου 1975 πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες συνάντηση του Πρωθυπουργού Καραμανλή με τον Τούρκο Πρωθυπουργό Σ. Ντεμιρέλ, κατά την οποία προέκυψε αισθητή βελτίωση του πολιτικού κλίματος μεταξύ των δύο χωρών, κατά την εκτίμηση του Έλληνα Πρωθυπουργού. Συνακόλουθα ο Καραμανλής, μέσω του πρέσβη Μ. Δούντα διεβίβασε προς τον Μακάριο το εξής ερώτημα: “Δύναμαι να αναζητήσω λύσιν, βάσει προηγούμενης εξουσιοδοτήσεώς σας, καθ’ ην θα αποδέχεσθε λύσιν διζωνικής ομοσπονδίας υπό τας εξής δύο προϋποθέσεις: α) ότι οι Τ/κ δεν θα διατηρήσουν έδαφος περισσότερον του 25% της Κυπριακής Δημοκρατίας, και β) ότι θα εξευρεθή τρόπος διά την παλιννόστησιν του μέγιστου ποσοστού των Ε/κ προσφύγων”. Ο Μακάριος στις 14 Ιουνίου διεμήνυσε προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό, μέσω του Μ. Δούντα, ότι αποδεχόταν την πρότασή του. (Ίδε Μιλτιάδη Χριστοδούλου Κύπρος- Ελλάς, Οι σχέσεις Αθηνών-Λευκωσίας, Τόμος Β’, σελ. 234).

Παρά τη σοβαρή υποχώρηση της πλευράς μας, οι Τούρκοι, εφαρμόζοντας τη γνωστή παρελκυστική τους πολιτική, τηρούσαν αρνητική στάση και απειλούσαν με ανακήρυξη ανεξάρτητου κράτους. Ήδη από τον Φεβρουάριο 1975 ο Ρ. Ντενκτάς είχε προβεί στην “ανακήρυξη τουρκικής Ομόσπονδου πολιτείας της Κύπρου”. Ακόμα και ο Κίσινγκερ εξέφρασε θαυμασμό για τους τουρκικούς τακτικισμούς και φέρεται δηλώσας ότι οι Τούρκοι αρπάζουν αυτό που θέλουν και μετά διαπραγματεύονται επί τη βάσει αυτού που κατέχουν.

Καθοριστική για την περαιτέρω πορεία του Κυπριακού υπήρξε, ως έσχατος συμβιβασμός της πλευράς μας, η έγκριση από τον Μακάριο και τον Ντενκτάς τεσσάρων κατευθυντηρίων γραμμών για τη λύση του Κυπριακού, στις 12

Φεβρουαρίου 1977, στην παρουσία του ΓΓ ΟΗΕ Κούρτ Βάλντχαϊμ. Η πρώτη καθόριζε ότι: “α) Επιδιώκουμε μιαν ανεξάρτητη, αδέσμευτη, δικοινοτική ομοσπονδιακή δημοκρατία”. Οι κατευθυντήριες γραμμές ενσωματώθηκαν στην εκ δέκα σημείων συμφωνία μεταξύ του Προέδρου Σπύρου Κυπριανού και του Ραούφ Ντενκτάς στις 19 Μαΐου 1979. Σημειωτέον ότι η ορολογία “διζωνική” δεν εισήχθη στο πλαίσιο λύσης του Κυπριακού. Η λέξη διζωνική εμφανίζεται για πρώτη φορά σε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το υπ’ αρ. 649 (1990), παρ. 3 “εγκαθίδρυση ομοσπονδίας… και διζωνική όσον αφορά τις εδαφικές πτυχές”.

Η Τουρκία και οι εγκάθετοί της στις κατεχόμενες περιοχές, αφού εξασφάλισαν αποδοχή της ΔΔΟ, απαιτούν τώρα αναγνώριση του ψευδοκράτους και των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής. Απαιτούν την εκ των προτέρων αποδοχή της λύσης δύο κρατών στην Κύπρο με πολιτική ισότητα και ίσο διεθνές καθεστώς για να επιστρέψουν στο τραπέζι των συνομιλιών. Αλήθεια, τι άλλο θα μείνει προς συζήτηση; Η μοναδική ασπίδα του Κυπριακού Ελληνισμού είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία θα πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού. Τυχόν κατάργησή της θα σηματοδοτήσει τον αφανισμό των Ελλήνων της Κύπρου από την πατρίδα τους!

* Πρέσβης ε.τ.

Σημερινή

Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων). Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.

Γενικά θέματα

Ποιους εκφράζει η Ντόρα Μπακογιάννη;

Αυτά που αντιπροσωπεύει η κυρία Μπακογιάννη δεν είναι μόνο η επίσημη του κόμματος της θέση. Είναι και η επίσημη θέση όλων των μεγάλων της Ελλάδας κομμάτων, που αποδεικνύεται είτε από την ρητορική τους ή από την σιωπή τους.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Καμία κυβέρνηση, καμία πολιτική ηγεσία δεν έχει το δικαίωμα να διαπραγματεύεται τα κατοχυρωμένα κυριαρχικά της Ελλάδας δικαιώματα.

Αυτά που αντιπροσωπεύει η κυρία Μπακογιάννη δεν είναι μόνο η επίσημη του κόμματος της θέση. Είναι και η επίσημη θέση όλων των μεγάλων της Ελλάδας κομμάτων, που αποδεικνύεται είτε από την ρητορική τους ή από την σιωπή τους.

Γράφει ο Χάρης Σαμαράς

Ντόρα Μπακογιάννη για την πρώτη αρχή της διαπραγμάτευσης: Δεν προσέρχομαι στη διαπραγμάτευση λέγοντας από πριν τι είμαι διατεθημένος να αποδεχτώ.

Το ότι κα Ντόρια Μπακογιάνη

1. Για χρόνια τώρα διατυμπανίζετε πως «Το Αιγαίο δεν είναι Ελληνική λίμνη» και πως «Η Τουρκία έχει δικαιώματα στο Αιγαίο γιατί διαθέτει πολλά χιλιόμετρα ακρογιαλιών» (που έχει κατα παρασάγγας λιγότερα χιλιόμετρα από την Ελλάδα), τι είναι;

2. Επανηλειμμένα δηλώσατε πως «Δεν πρέπει να πάμε σε επέκταση των 12 ναυτικά μιλίων περιμετρικά της Κρήτης και να οριοθετήσουμε ΑΟΖ με την Κύπρο», τι είναι;

3. Ισχυρίζεστε πως «Το Αιγαίο δεν είναι Ελληνική λίμνη γιατί δίαυλοι και χωρικά ύδατα ενδιαφέρουν τους Ρώσους και την παγκόσμια ναυσιπλοΐα». Αυτό που στέκει;

Εκτός του ότι η διέλευση κατοχυρώνεται από την διεθνή σχετική νομοθεσία της ελεύθερης ναυσιπλοΐας, η Τουρκία στον Εύξεινο Πόντο, δεν κατοχύρωσε την ΑΟΖ της με τα επηρεαζόμενα κράτη βάσει της μέσης γραμμής όπως διέπεται από τον UNCLOS, και δεν «εγγυήθηκε» το δικαίωμα της ελεύθερης ναυσιπλοΐας;

Οι τόσες άλλες χώρες παγκόσμια, αλλά και Ευρωπαϊκές, π.χ. Ηνωμένο Βασίλειο και Ιρλανδία, που είναι και παρόμοια περίπτωση με Ελλάδα και Τουρκία στο Αιγαίο, οι διεθνείς κανόνες της ελεύθερης ναυσιπλοΐας δεν λειτουργούν;

Αν αυτός σας ο ισχυρισμός δεν είναι μια άλλη ατυχής απόπειρα παροχής άλλοθι στην Τουρκία, τι είναι; Εμπίπτει και αυτός σας ο ισχυρισμός μέσα στη δική σας ερμηνεία της Αρχής Διαπραγμάτευσης;

Συμπληρωματικά αλλά άκρως σημαντικό, γνωρίζετε επίσης πως η ΗΠΑ, άσχετα αν και αυτή όπως η Τουρκία δεν «αναγνωρίζει» τον UNCLOS, βάσει ακριβώς του UNCLOS, και σε πολλές περιπτώσεις παρόμοιες με αυτή της Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο, πέρυσι τον Δεκέμβριο, έχει ανακηρύξει ΑΟΖ εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων σην Αρκτική και τη Βερίγγειο Θάλασσα, στον Ατλαντικό, τον Ειρηνικό και τον Κόλπο του Μεξικού;
[https://x.com/PytheasThe/status/1738771106314457297]

Λέτε κυρία Μπακογιάννη ότι όλα αυτά τα θέματα «είναι θέματα τα οποία όταν τα συζητάς πρέπει να έχεις και μια αίσθηση που βρίσκεσαι πραγματικά».

Ε, λοιπόν κυρία Μπακογιάννη εσείς και οι ομοϊδεάτες σας καμία αίσθηση δεν έχετε που βρίσκεστε (πραγματικά)! Και αν όντως, όπως το ύφος σας τουλάχιστον δείχνει, είστε μελετημένη, ο σκοπός σας μόνο και επιεικώς αλλότριος είναι!

Προσέξτε Έλληνες, αυτά που αντιπροσωπεύει η κυρία Μπακογιάννη δεν είναι μόνο η επίσημη του κόμματος της θέση. Είναι και η επίσημη θέση όλων των μεγάλων της Ελλάδας κομμάτων, που αποδεικνύεται είτε από την ρητορική τους ή από την σιωπή τους.

Επίσης Έλληνες, καμία κυβέρνηση, καμία πολιτική ηγεσία δεν έχει το δικαίωμα να διαπραγματεύεται τα κατοχυρωμένα κυριαρχικά της Ελλάδας δικαιώματα. Αυτός δε ο μύθος ότι οι όποιες διαπραγματεύσεις πρέπει να γίνονται στα κρυφά πρέπει επιτέλους να λήξει. Σκεφτείτε το λιγάκι, γιατί πρέπει οι όποιες διαπραγματεύσεις να είναι κρυφές;

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Γιατί οι Έλληνες πολιτικοί δεν ρωτάνε τον “μπούτζον” τους όπως ο Καραϊσκάκης;

Εφιάλτης για το σημερινό πολιτικό προσωπικό που στερείται από ψυχικό σθένος και πουλάει ακλόνητη πίστη στους ξένους

Δημοσιεύτηκε

στις

Λίγο αν η Ελλάδα κινηθεί με φρονιμάδα και επιδεξιότητα θα μπορούσε (ίσως) να αποκαταστήσει κάποιες ζημίες, το ελάχιστο.

Εφιάλτης για το σημερινό πολιτικό προσωπικό που στερείται από ψυχικό σθένος και πουλάει ακλόνητη πίστη στους ξένους

Πρόλογος για τις εκλογές ΗΠΑ: Η ρήξη Ρωσίας- ΕΕ είναι προϋπόθεση και απαράβατος όρος για την αμερικανική κυριαρχία στην Ευρώπη. Συνεπώς κανένας Αμερικανός Πρόεδρος δεν μπορεί και δεν θέλει να ανατρέψει την αντιρωσική πολιτική των ΗΠΑ. Ευρώπη + Ρωσία=απομόνωση/ήττα ΗΠΑ. Κερδίζει άκοπα η Κίνα ενώ η Γερμανία μένει φτωχός συγγενής των ΗΠΑ.Όλα τα άλλα έπονται.

Η ΕΛΛΑΔΑ

Η Ελλάδα, δεν διεκδίκησε ποτέ τίτλους «μετρ» στην Εξωτερική Πολιτική. Εκτός από την περίοδο του Ελ. Βενιζέλου όπου, όμως, τα πράγματα κατέληξαν σε καταστροφή το 1922. Για την σημαντικότερη πράξη της νεότερης Ιστορίας μας, την Επανάσταση του 1821, ο ήρωας στρατηγός Καραϊσκάκης δήλωσε υπερήφανα ότι ρώτησε «τον μπούτζον του» για να ξεκινήσει την Επανάσταση με το γνωστό, τελικά, αποτέλεσμα: να εκκαθαριστούν οι αγωνιστές και μας καθίσουν στο σβέρκο όλες οι γνωστές τότε Μεγάλες Δυνάμεις και να δολοφονηθεί ο σπουδαιότερος Πολιτικός Ηγέτης της Εποχής, ο Καποδίστριας.

Από τότε και ως σήμερα αυτό που «πουλάμε» στους ξένους (προστάτες) είναι η ακλόνητη πίστη μας σ’ αυτούς, ότι κι αν τραβάμε για χάρη τους. Για την ακρίβεια η κυρίαρχη τάξη της χώρας, (το Αθηναϊκό κατεστημένο) επιστρέφει διαρκώς στους ξένους κυρίαρχους τη χάρη που του έκαναν να το εγκαταστήσουν στην Εξουσία. Οι ιθύνοντες προσφέρουν στη Δύση μια πατρίδα που δεν τη νιώθουν αίμα τους, δική τους πατρίδα . Αντίθετα τα υποκείμενα κοινωνικά στρώματα δεν έχουν άλλο καταφύγιο παρά αυτήν εδώ τη χώρα. Και θυσιάζονται γι’ αυτήν. Δείγμα η Παιδεία.

Θα έλεγα, καθ’ υπερβολήν, ότι οι γόνοι της «αριστοκρατίας» σπουδάζουν στο Κολλέγιο και μετά συνεχίζουν στο εξωτερικό παρά το ότι τα ελληνικά ΑΕΙ είναι τουλάχιστον ίσα (πχ Ιατρική, Πολυτεχνείο). Αυτά, για να είναι σαφείς οι αιτίες, οι ρίζες, του πατριωτισμού. Δεν πρόκειται για ξεκάρφωτες ιδέες, φτερό στον άνεμο, αλλά για ισχυρή κοινωνική, οικονομική και τελικά υπαρξιακή βάση που αν απειληθεί προκαλεί αντιδράσεις που προκαλούν φόβο στους ιθύνοντες αν επιχειρήσουν να την αγνοήσουν.

Με αυτή την έννοια ο ΥΠΕΞ κ. Γεραπετρίτης δήλωσε ότι σκέπτεται να κάνει «κάτι» κι ας τον πούνε και προδότη αλλά από τότε ψάχνει καταφύγιο στην στενή αυλή πρωθυπουργού- επιδιώκοντας τη μοιρασιά της ευθύνης. Και με αυτή την έννοια «αναστήθηκαν» πολιτικά και απειλούν οι κκ Καραμανλής και Σαμαράς. Θα δούμε πόσο μπορούν να αντέξουν με δεδομένο ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η εμπροσθοφυλακή του Ηγεμόνα που ποτέ δεν κουράζεται να μας ζητάει θυσίες.

ΟΙ ΗΠΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Όλοι καταλαβαίνουν ότι οι αμερικανικές εκλογές θα είναι δείκτης για το άμεσο μέλλον. Τώρα, λοιπόν, οι ΗΠΑ (ανεξαρτήτως πρόεδρου) φαίνεται να έχουν επιλέξει ότι στον παρόντα ελληνικό χώρο πρέπει να εισαχθεί, πάλι με δική μας θυσία, ο παράγων της γεωπολιτικής ισορροπίας με την Τουρκία, ώστε να ικανοποιηθούν, ονομαστικά τουλάχιστον, οι δηλωμένες επιθυμίες επέκτασης της τουρκικής επιρροής, όπως τις διατυπώνει ο Ερντογάν. Παντού αλλού οι φιλοδοξίες αυτές έχουν προσκρούσει σε ισχυρές αντιστάσεις και αποκρούονται στη Δύση και την Ανατολή. Μέσα στη δίνη των αλλαγών το «επιτήδειος ουδέτερος» θα μπορούσε να γίνει «αδέξιος προπέτης» .

Υπόδειγμα των ανεκπλήρωτων τουρκικών βλέψεων είναι η Κύπρος, όπου οι ΗΠΑ επέτρεψαν την εισβολή- κατοχή, αλλά δεν επιτρέπουν στην Τουρκία να νομιμοποιήσει τα κέρδη της. Διότι ο σκοπός του Κίσσινγκερ δεν ήταν να κάνει ισχυρή την Τουρκία αλλά να εξισορροπήσει την επιρροή με την Ελλάδα καθιστώντας και τις δυο χώρες ζήτουλες των ΗΠΑ. Ο Ερντογάν βλέπει τις αδυναμίες των ΗΠΑ και επιχειρεί την επιδέξια αποστασιοποίησή του. Λίγο αν η Ελλάδα κινηθεί με φρονιμάδα και επιδεξιότητα θα μπορούσε (ίσως) να αποκαταστήσει κάποιες ζημίες, το ελάχιστο. Αλλά για το σημερινό πολιτικό προσωπικό αυτό είναι μάλλον πολύ μακρινό όνειρο-αν όχι εφιάλτης. Επειδή απαιτεί ψυχικό σθένος, είδος εν ανεπαρκεία ενθάδε.

 

 

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Πραγματοποιήθηκε στο Πεκίνο η δεύτερη συνάντηση του μηχανισμού της επιτροπής διακυβερνητικής συνεργασίας Κίνας-Τουρκίας

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Την Πέμπτη πραγματοποιήθηκε στο Πεκίνο η δεύτερη συνάντηση του μηχανισμού της επιτροπής διακυβερνητικής συνεργασίας Κίνας-Τουρκίας.

Ο Zhang Guoqing, αντιπρόεδρος της κινεζικής κυβέρνησης, και ο Mehmet Şimşek, υπουργός Θησαυροφυλακείου και Οικονομικών της Τουρκίας, συμπροήδρευσαν στη συνάντηση.

Ο Zhang, που είναι και μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, δήλωσε ότι τα τελευταία χρόνια, υπό τη στρατηγική καθοδήγηση των ηγετών των δύο χωρών, οι σχέσεις Κίνας-Τουρκίας έχουν διατηρήσει μια δυναμική σταθερής ανάπτυξης.

Ο  Zhang Guoqing δήλωσε ότι η Κίνα είναι πρόθυμη να συνεργαστεί με την Τουρκία για να εφαρμόσει τη σημαντική συμφωνία που επιτεύχθηκε από τους δύο αρχηγούς κρατών, να ενισχύσει την αμοιβαία πολιτική εμπιστοσύνη, να εμβαθύνει την αμοιβαία επωφελή συνεργασία και να προωθήσει την εις βάθος ανάπτυξη των σχέσεων στρατηγικής συνεργασίας Κίνας-Τουρκίας.

Ο Şimşek δήλωσε ότι η Τουρκική Δημοκρατία αποδίδει μεγάλη σημασία στην ανάπτυξη των σχέσεων με την Κίνα, τηρεί την «αρχή της μίας Κίνας» και είναι πρόθυμη να εμβαθύνει τις συναλλαγές και τη συνεργασία με την Κίνα σε διάφορους τομείς.

 

 

Πηγή: http://www.china.org.cn/world/2024-11/08/content_117533717.htm

Μετάφραση: Γιάννης Λιναρδάτος

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Αναλύσεις1 ώρα πριν

Ντάγκλας Μάρεϊ στη New York Post: Ξεκαθάρισμα Τραμπ στον Ερντογάν! Ώρα να διαλέξεις – Χαμάς ή ΝΑΤΟ;

Δέκα πράγματα που μπορεί να κάνει ο Τραμπ για να καθαρίσει τα χάλια του Μπάιντεν στο εξωτερικό

Γενικά θέματα2 ώρες πριν

Ποιους εκφράζει η Ντόρα Μπακογιάννη;

Αυτά που αντιπροσωπεύει η κυρία Μπακογιάννη δεν είναι μόνο η επίσημη του κόμματος της θέση. Είναι και η επίσημη θέση...

Διεθνή2 ώρες πριν

DW: Η εξέλιξη που περιμένει διακαώς ο Ερντογάν με τους Κούρδους και η άλλη όψη του νομίσματος

Σε αναβαθμισμένο ρόλο της Τουρκίας και σε ευνοϊκές για την χώρα του εξελίξεις στο Κουρδικό προσβλέπει ο Τούρκος πρόεδρος, που...

Αναλύσεις3 ώρες πριν

Ανησυχία στη Ρωσία προκαλεί ο Ερντογάν! Δεν αρέσουν στη Μόσχα οι ζυμώσεις με τον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών

Η Ρωσία δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη στις διεργασίες που συντελούνται, με πρωτοβουλία της Τουρκίας, στην Κεντρική Ασία και στον...

Άμυνα3 ώρες πριν

Φλώρος Φλούρος: Η πολιτική οικονομία της ασφάλειας και της άμυνας

Η αξία της ασφάλειας και της άμυνας για μια κοινωνία και ένα έθνος-κράτος είναι ύψιστης σημασίας και προτεραιότητα

Δημοφιλή