‘BEST NEGOTIATOR ON THE PLANET’

On February 5, Pakistan hosted key members of the Hamas terror outfit in Pakistan Occupied Jammu and Kashmir’s (PoJK) Rawalakote on the so-called ‘Kashmir Solidarity Day’. Top leaders of anti-India terror groups, Lashkar-i-Tayyaba (LeT) and Jaish-e-Mohammad (JeM), were also present at the event, along with some Pakistani political leaders from the occupied territory. It was an unprecedented development considering Pakistan’s military establishment brought not just local proxy outfits but an internationally labeled terror group like Hamas to the region. These developments further confirm that Pakistan remains the epicenter of terrorism, wherein both domestic and global terror outfits receive state protection and can operate freely. By hosting members of an anti-Israel and anti-Western terror group, Pakistan’s security establishment has shown its intention to support radical Islamist ideology across the world. More importantly, the event took place at a time when the US President, Donald Trump, has been pressing Hamas to release Israeli hostages immediately or “all hell is going to break out” on the terror outfit.¹ On the contrary, Pakistan has openly shown support to Hamas by hosting its members in PoJK.

Additionally, the event provided much-needed publicity to Hamas and motivated anti-India terror outfits like LeT, JeM, Hizbul Mujaheddin, Al-Badr, etc, to create instability in Jammu and Kashmir. Without the patronage of the Pakistan military, especially Chief of Army Staff General Syed Asim Munir, Hamas would not have been invited to the country and received the five-star treatment. Reports suggest that the so-called ‘Kashmir Solidarity’ event in PoJK saw the presence of Hamas Spokespersons Dr Khalid Qaddoumi, Dr Naji Zaheer apart from leaders Mufti Azam and Bilal Alsallat at a Rawalakote rally attended by JeM’s leader Masood Azhar brother Talha Saif, launching commander Asghar Khan Kashmiri, Masood Ilyas and top LeT terror commanders.

The event, titled “Kashmir Solidarity and Hamas Operation ‘Al Aqsa Flood’ Conference,” was designed to convey that both Kashmir and Palestine were subjects for pan-Islamic jihad and ask the Muslim Ummah to unite against India, Israel, and the US. Notably, Pakistan has been a key supporter of Hamas and its terror activities against Israel. However, Islamabad’s support for the group has increased substantially since the October 7, 2023, Hamas ‘Operation Al-Aqsa Flood,’ which resulted in 1200 casualties on the Israeli side and over 200 people were taken as hostages.² Pakistan has not yet condemned the October 7 incident and openly supported the terror activities of Hamas against Israel.³

Some reports suggest that Pakistan may provide state protection to around 15 top Hamas leaders on its soil in exchange for financial assistance and logistical support for anti-India terror outfits. Earlier this month, Hamas claimed that Pakistan agreed “to host 15 Palestinian prisoners” who were released from Israeli custody under a recent ceasefire agreement. Hamas spokesman Dr. Khalid Al-Qadoumi said, “Initially, the number will be 15, but the timeline for their arrival in Pakistan has not yet been determined.”⁴ Pakistan’s Interior Ministry immediately denied “any knowledge of the arrangement” to avoid international embarrassment and criticism from the new Trump administration in the US.⁵

In the past, Pakistan hosted top Al-Qaeda leaders like Osama Bin Laden and Ayman Al-Zawahiri for years. Therefore, it is not surprising that a similar arrangement may be made in this case, as the U.S. and Israel are reportedly planning to hunt the remaining top leaders of Hamas. Moreover, the presence of Hamas members in Pakistan could enhance the terror recruitment drive in the country. Facing an unprecedented economic crisis and record-low approval ratings, Pakistan’s military establishment would seize any opportunity to garner public support regarding Kashmir and the Israel-Palestine issue. As a longstanding policy position, Pakistan conflates the two issues at international forums to gain backing from other Muslim countries and human rights organizations. Although Islamabad’s desperate efforts have largely failed to generate momentum against India and Israel, its policy has remained unchanged.

With the ongoing Israel-Gaza crisis, Pakistan sees another opportunity to exploit the two issues and foster instability in Jammu and Kashmir. More importantly, Pakistan became a temporary member of the UN Security Council this year and has intensified efforts to internationalize the Kashmir issue. After the revocation of J&K’s ‘special status’ in August 2019, Islamabad tried to garner support from the international community regarding Kashmir. However, it failed miserably as the world ignored Pakistan’s “concerns” and backed India’s development-centric agenda in J&K. Nevertheless, the recent events in PoJK and Hamas’s presence there confirm Pakistan’s intention to create disturbances in J&K and support the terror agenda in Israel.

The development highlights Pakistan’s evident role as an international sponsor of terrorist activities, directly contradicting President Trump’s peace agenda in the Middle East and beyond.⁶ By openly supporting and hosting high-ranking Hamas leaders in PoJK, Pakistan’s military establishment has dismissed President Trump’s stern stance on international terrorism. Aware of the sensitivity of this development and its potential implications for the country, Pakistan’s foreign ministry attempted to downplay the presence of Hamas and other terror groups in PoJK with the following statement: “I need to verify the facts regarding this. I am not familiar with it. I will consult with the relevant departments and get back to you.”

It is possible that there are internal divisions within Pakistan on the Hamas issue. However, the damage is done, and Pakistan has once again demonstrated that it is a center of international terrorism, which could have implications for Western nations, including the U.S. Consequently, the Trump administration should prioritize this issue and caution Pakistan’s military establishment against allowing its soil to harbor terrorism aimed at India, Israel, and other Western countries. The much-needed support for Hamas through the PoJK event might encourage its operatives to launch new attacks in Israel and against American citizens in the Middle East.

Σε νέα φάση φαίνεται πως εισέρχεται η διπλωματική σκακιέρα μεταξύ Ρωσίας, Ηνωμένων Πολιτειών και Ουκρανίας.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, η Ουκρανία θα πρέπει «με τον έναν ή τον άλλον τρόπο» να συμμετάσχει στις επικείμενες διαπραγματεύσεις μεταξύ Μόσχας και Ουάσινγκτον. Οι δηλώσεις έγιναν μία ημέρα μετά την τηλεφωνική επικοινωνία του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Αμερικανό ομόλογό του, Ντόναλντ Τραμπ.

«Θα υπάρχει τόσο ένα διμερές ρωσοαμερικανικό μέρος του διαλόγου όσο και ένα σκέλος που θα αφορά τη συμμετοχή της Ουκρανίας», ανέφερε ο Πεσκόφ σε ρωσικό κρατικό μέσο. Παρότι δεν έχει οριστεί ημερομηνία για τη συνάντηση, η πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας, Ριάντ, εξετάζεται ως πιθανός τόπος διεξαγωγής της.

Στο επίκεντρο των εξελίξεων η Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου

Κρίσιμες εξελίξεις αναμένονται το προσεχές διάστημα στο ζήτημα της ουκρανικής κρίσης, με τις πληροφορίες της e-enimerosi να αναφέρουν ότι ένα πρώτο πλαίσιο της ειρηνευτικής διαδικασίας θα παρουσιαστεί στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, η οποία ξεκινά αύριο, Παρασκευή, και θα διαρκέσει έως την Κυριακή.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, βασικός άξονας του σχεδίου που βρίσκεται στο τραπέζι είναι η επίτευξη κατάπαυσης του πυρός ως πρώτο βήμα. Ακολούθως, εν μέσω διαπραγματεύσεων, θα προχωρήσει η διαδικασία διεξαγωγής εκλογών στην Ουκρανία. Η εκλογική αυτή διαδικασία θεωρείται κρίσιμη, καθώς ο νέος ηγέτης της χώρας θα αποκτήσει τη νομιμοποίηση για να υπογράψει τη νέα συμφωνία ειρήνης, η οποία θα καθορίσει το μέλλον της χώρας και τις σχέσεις της με τη Ρωσία και τη Δύση.

Η Διάσκεψη του Μονάχου αποτελεί παραδοσιακά έναν από τους σημαντικότερους θεσμούς για την παγκόσμια ασφάλεια, προσελκύοντας ηγέτες, διπλωμάτες και ειδικούς από όλο τον κόσμο. Η φετινή διάσκεψη αποκτά ιδιαίτερη σημασία λόγω της ουκρανικής κρίσης, ενώ κομβική αναμένεται να είναι η τοποθέτηση του αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, JD Vance.

Η παρέμβαση του Vance ενδέχεται να αποσαφηνίσει τη στάση της Ουάσινγκτον σχετικά με τη διαδικασία ειρήνευσης και να δώσει το στίγμα της αμερικανικής πολιτικής για την περιοχή. Πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν επιθυμούν μια μακροχρόνια δέσμευση, αλλά έναν σαφή και ελεγχόμενο οδικό χάρτη για την αποκλιμάκωση της έντασης, διατηρώντας ταυτόχρονα την επιρροή τους στο γεωπολιτικό σκηνικό.

Οι κίνδυνοι της εκλογικής διαδικασίας

Η προοπτική εκλογών στην Ουκρανία, αν και θεωρείται απαραίτητη για την πολιτική σταθερότητα, κρύβει κινδύνους. Παρατηρητές προειδοποιούν ότι μια εκλογική διαδικασία εν μέσω συγκρούσεων ή κατάπαυσης του πυρός ενδέχεται να είναι ευάλωτη σε εξωτερικές παρεμβάσεις ή να μην αντικατοπτρίζει τη βούληση του συνόλου των πολιτών.

Παράλληλα, ο χρόνος διεξαγωγής των εκλογών παραμένει αβέβαιος, όπως και η πολιτική σύνθεση του νέου ουκρανικού ηγετικού σχήματος. Η Ρωσία αναμένεται να επιδιώξει έναν ευνοϊκό για εκείνη πολιτικό συσχετισμό, ενώ οι δυτικές χώρες θέτουν ως προτεραιότητα τη διαφάνεια και τη διεθνή εποπτεία της διαδικασίας.

Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν αν η Διάσκεψη του Μονάχου θα αποτελέσει το πρώτο βήμα προς την ειρήνη ή ακόμη έναν σταθμό στις πολύπλοκες διπλωματικές διεργασίες που καθορίζουν το μέλλον της Ουκρανίας.

Αντιδράσεις στην Ουκρανία 

Η ανακοίνωση της τηλεφωνικής επικοινωνίας Τραμπ-Πούτιν προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην Ουκρανία. Παρατηρητές εκφράζουν ανησυχίες για ενδεχόμενη αποδυνάμωση της ουκρανικής θέσης στις διαπραγματεύσεις, πριν καν αυτές ξεκινήσουν. Οι δηλώσεις του Αμερικανού υπουργού Άμυνας επιτείνουν την αίσθηση αβεβαιότητας στο Κίεβο.

Αιφνιδιασμένη και αμέτοχη η Ευρώπη – Συνομιλίες Τραμπ-Πούτιν χωρίς ευρωπαϊκή παρουσία

Την ίδια ώρα, αναλυτές στην Ευρώπη χαρακτηρίζουν την Ε.Ε ως ανεπαρκή. «Η Ευρώπη παρακολουθεί τις εξελίξεις, αντί να διαμορφώνει ενεργά τη στρατηγική της.

Σε πλήρη αιφνιδιασμό φαίνεται πως βρέθηκε η Ευρώπη μετά την ανακοίνωση της τηλεφωνικής επικοινωνίας μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, και του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν. Παρά τις κρίσιμες διαστάσεις της ουκρανικής κρίσης για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, η Ε.Ε εμφανίζεται για άλλη μια φορά απούσα από τις διαπραγματεύσεις, επιβεβαιώνοντας την αδυναμία της να διεκδικήσει ενεργό ρόλο στη διεθνή σκηνή.

Η είδηση της συνομιλίας Τραμπ-Πούτιν έγινε γνωστή από τον ίδιο τον πρόεδρο των ΗΠΑ μέσω ανάρτησής του στα κοινωνικά δίκτυα, στην οποία ανέφερε ότι συνομίλησε επίσης με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Η αντίδραση της Ευρώπης ήταν άμεση αλλά ασυντόνιστη, με αξιωματούχους να ζητούν τη συμμετοχή της στις συνομιλίες, υπογραμμίζοντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση στην ουκρανική κρίση χωρίς την παρουσία της Ουκρανίας και της Ευρώπης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Ωστόσο, η ευρωπαϊκή παρέμβαση έμοιαζε περισσότερο με καθυστερημένη έκκληση παρά με στρατηγική πρωτοβουλία. «Η Ευρώπη φαίνεται να παρακολουθεί τις εξελίξεις από απόσταση, αδυνατώντας να επιβάλει την παρουσία της σε μια υπόθεση που τη αφορά άμεσα», σχολιάζει διπλωματική πηγή.

Χωρίς ενιαία στρατηγική, η Ευρώπη χάνει έδαφος

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η Ευρώπη αδυνατεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικά σε ένα γεωπολιτικό ζήτημα ζωτικής σημασίας. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία καθορίζουν τις εξελίξεις, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί δείχνουν να βρίσκονται σε «άλλο σύμπαν», χωρίς σαφή στρατηγική ή κοινή φωνή. Οι συνεχείς εκκλήσεις για συμμετοχή στις συνομιλίες υπογραμμίζουν την αμηχανία τους, ενώ αναδεικνύουν την αδυναμία της Ευρώπης να κινηθεί δυναμικά σε διπλωματικό επίπεδο.

Ο κίνδυνος περιθωριοποίησης

Αναλυτές προειδοποιούν ότι η απουσία της Ευρώπης από αυτές τις συνομιλίες δεν είναι απλώς μια διπλωματική ήττα, αλλά ένα σοβαρό ρίσκο που μπορεί να έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες. Το μέλλον της Ουκρανίας δεν είναι μόνο ζήτημα διμερών σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας. Η σταθερότητα της χώρας επηρεάζει άμεσα την ασφάλεια της Ευρώπης, καθώς και το σύνολο της ανατολικής γειτονίας της Ε.Ε.

Παρά τον πόλεμο στην Ουκρανία, η Ευρώπη συνεχίζει να εμφανίζεται διαιρεμένη και ανίκανη να επιβάλει την παρουσία της, αφήνοντας τις ΗΠΑ να διαπραγματεύονται με τη Ρωσία για ένα ζήτημα που αφορά πρωτίστως τους Ευρωπαίους. Όπως τονίζουν διπλωματικοί κύκλοι, «η Ευρώπη έχει γίνει θεατής των εξελίξεων που καθορίζουν το μέλλον της ίδιας της ηπείρου της».

Η επόμενη ημέρα: Ευκαιρία ή ακόμη μια χαμένη ευκαιρία;

Η απαίτηση για ευρωπαϊκή συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις αποτελεί το ελάχιστο που μπορεί να διεκδικήσει η Ευρώπη σε αυτό το στάδιο. Το αν θα καταφέρει να μετατρέψει αυτή την κρίση σε αφορμή για μια πιο ενεργητική εξωτερική πολιτική ή αν θα συνεχίσει να παίζει δευτερεύοντα ρόλο, μένει να φανεί.

Το βέβαιο είναι ότι οι επόμενες εβδομάδες θα κρίνουν όχι μόνο την πορεία της ουκρανικής κρίσης, αλλά και την αξιοπιστία της Ευρώπης ως γεωπολιτικού παίκτη.