Αναλύσεις
Αναστάσιος Λαυρέντζος για το Μεταναστευτικό! Συνεχίζεται ο σιωπηρός εποικισμός της Ελλάδας
Η Ελλάδα λειτουργεί συστηματικά ως μια χώρα υποδοχής και απορρόφησης των παράνομων μεταναστών που καταφθάνουν στην Ευρώπη, κατά τον ρόλο που της έχει αναθέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και έχει αποδεχτεί σιωπηρά η κυβέρνηση.
Του Αναστάσιου Λαυρέντζου
Από το 2019 που το κυβερνόν κόμμα ανέλαβε την εξουσία, διάφοροι υπουργοί έχουν αναφερθεί στο «μεταναστευτικό» με φράσεις του τύπου «το μεταναστευτικό πρόβλημα λύθηκε», «αποσυμφορήσαμε τα νησιά» κ.λπ. Επίσης, πριν τις εκλογές ο Πρωθυπουργός και διάφορα κυβερνητικά στελέχη δεν παραλείπουν να φωτογραφίζονται στο επί μακρόν ανεγειρόμενο τείχος του Έβρου, καλλιεργώντας την εντύπωση ότι στο μεταναστευτικό η κυβέρνηση ακολουθεί πολιτική πυγμής, που στόχο της έχει να περιορίσει τις παράνομες μεταναστευτικές ροές που καταφθάνουν στην Ελλάδα από δεκάδες χώρες της Ασίας και της Αφρικής.
Στη δημιουργία αυτής της εντύπωσης βοήθησαν και τα επεισόδια στα σύνορα του Έβρου τον Μάρτιο του 2020, όταν η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο μιας μαζικής και ανεξέλεγκτης εισροής χιλιάδων μεταναστών, τους οποίους οι τουρκικές παρακρατικές δομές τοποθέτησαν στην άλλη πλευρά των συνόρων. Η κυβέρνηση άφησε τότε για πρώτη φορά τις ένοπλες δυνάμεις και την αστυνομία να δράσουν με βάση τα σχεδία τους, και το αποτέλεσμα ήταν επιτυχές. Η Ελλάδα υπερασπίστηκε αποτελεσματικά τα σύνορά της και απετράπη η ανεξέλεγκτη είσοδος χιλιάδων παράνομων μεταναστών στις πόλεις και τα χωριά του Έβρου, γεγονός το οποίο θα είχε τραγικές συνέπειες για τη μεθόριο αλλά και για την ίδια την κυβέρνηση, η οποία θα εμφανιζόταν ως ανίκανη να διαχειριστεί μια κατάσταση κρίσης.
Η πραγματική εικόνα στο μεταναστευτικό
Ποια είναι όμως η πραγματική κατάσταση στο μεταναστευτικό και ποια είναι η τρέχουσα εικόνα, με βάση τα επίσημα στοιχεία που δημοσιεύει στην ιστοσελίδα του το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου; Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, στο πρώτο εξάμηνο του 2024 οι αφίξεις παράνομων μεταναστών (18.508) παρουσίασαν σημαντική αύξηση κατά +122% σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο του 2023. Η αύξηση αυτή των ροών είχε δύο συνέπειες.
Πρώτον, αυξήθηκαν σημαντικά (+67%), οι διαμένοντες στα νησιά, οι οποίοι έφθασαν και πάλι τους 18.416 τον Ιούνιο, και δεύτερον, αυξήθηκαν οι μεταφορές των αιτούντων άσυλο από τα νησιά προς την ηπειρωτική χώρα. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στο Ενημερωτικό Σημείωμα Ιουνίου 2024 (σελ. 2), οι μεταφορές των αιτούντων άσυλο από τα νησιά προς την ενδοχώρα ήταν τον Ιούνιο του 2024 αυξημένες κατά 142% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2023.
Να σημειώσουμε ότι η παραπάνω εικόνα είναι αυτή που προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία που έως τώρα έχουν δημοσιευτεί. Δεν υπάρχουν ακόμη επίσημα στοιχεία για το τους επόμενους μήνες. Ωστόσο, από τα δημοσιεύματα στον τύπο διαφαίνεται σαφώς ότι σημαντική αύξηση των αφίξεων παράνομων μεταναστών παρατηρείται και τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, μήνες στους οποίους συνήθως κορυφώνονται οι μεταναστευτικές ροές που καταφθάνουν στην Ελλάδα.
Το προφίλ των αιτούντων άσυλο
Από το Ενημερωτικό Σημείωμα Ιουνίου 2024, προκύπτει ότι στο πρώτο εξάμηνο του 2024 κατατέθηκαν 29.789 νέα αιτήματα ασύλου. Από τους αιτούντες άσυλο, ποσοστό 75% προερχόταν από την Ασία, 20% από την Αφρική και λιγότεροι προέρχονταν από την Ευρώπη (3,3%) και την Αμερική.
Όσον αφορά την εθνικότητά τους, οι αιτούντες άσυλο προέρχονταν κυρίως από το Αφγανιστάν (27,4%), τη Συρία (21,5%), την Αίγυπτο (9,6%), την Τουρκία (6,7%) και την Παλαιστίνη (4,2%). Ακολουθούν χώρες όπως το Πακιστάν (3,9%), το Ιράκ (3%), η Ερυθραία, η Υεμένη κ.λπ.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ηλικιακή κατανομή των αιτούντων άσυλο. Όπως προκύπτει πάντα από τα στοιχεία του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, από το σύνολο των αιτήσεων ασύλου που κατατέθηκαν στο πρώτο εξάμηνο του 2024, το 25% αφορούσε ανηλίκους, το 55% αφορούσε την ηλικιακή ομάδα 18-34 ετών και το 20% την ηλικιακή ομάδα 35-64 ετών. Επίσης το 74% ήταν άνδρες και μόνο το 26% ήταν γυναίκες.
Από τα επίσημα στοιχεία επιβεβαιώνεται λοιπόν για πολλοστή φορά, ότι αυτοί που καταφθάνουν στην Ελλάδα είναι κυρίως άνδρες νεαρής ηλικίας, οι οποίοι δεν έχουν και τόσο προσφυγικό προφίλ.
Οι μισοί παίρνουν άσυλο
Όπως μας αναφέρει πάντα το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου στο Ενημερωτικό Σημείωμα Ιουνίου 2024 (σελ. 8), στο πρώτο εξάμηνο του 2024 εξεδόθησαν στον Α’ βαθμό 41.822 καταληκτικές αποφάσεις αναφορικά με την απόδοση ασύλου, εκ των οποίων το 48,2% ήταν θετικές. Ειδικότερα, τον Ιούνιο του 2024 το 51% των αποφάσεων στον Α’ βαθμό ήταν θετικές, ενώ ένα μικρότερο ποσοστό (2%) θετικών αποφάσεων εξεδόθησαν στον Β’ βαθμό.
Με βάση τα παραπάνω στοιχεία, ήδη στο πρώτο εξάμηνο του 2024 έχει αναγνωριστεί προσφυγικό καθεστώς σε Α΄και Β΄βαθμό σε 20.252 περιπτώσεις, έναντι 24.977 σε ολόκληρο το 2023. Αθροιστικά, στα τελευταία 4,5 χρόνια έχει αναγνωριστεί προσφυγικό καθεστώς σε 105.184 περιπτώσεις. Από τα αριθμητικά στοιχεία που δημοσιεύει το ίδιο το Υπουργείο, προκύπτει ότι ως προς τους ρυθμούς απόδοσης ασύλου η ΝΔ υπήρξε πιο παραγωγική από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φεύγοντας το 2019 από την εξουσία, άφησε σε εκκρεμότητα τις υποθέσεις χιλιάδων παράνομων μεταναστών, οι οποίοι στην πλειονότητά τους παρέμεναν στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Σε αυτούς προστέθηκαν και όσοι άρχιζαν να αποβιβάζονται μαζικά στα νησιά μετά τις εκλογές του Ιουλίου του 2019.
Το πρόβλημα που δημιούργησε η συσσώρευση χιλιάδων παράνομων μεταναστών στη νησιά του Ανατολικού Αιγαίου το «έλυσε» τελικά η κυβέρνηση της ΝΔ, μεταφέροντας τους παράνομους μετανάστες από τα νησιά στην ηπειρωτική χώρα. Έτσι όμως δεν αξιοποιήθηκε η δυνατότητα που προσέφερε στην Ελλάδα η Συμφωνία του 2016 μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας, η οποία προβλέπει ότι όσοι μετανάστες λαμβάνουν αρνητική απάντηση στην αίτηση ασύλου τους πρέπει να επιστρέφονται ως «παράτυποι μετανάστες» στην Τουρκία.
Πώς όμως να εφαρμόσεις μια τέτοια ρήτρα, όταν προηγουμένως έχεις μεταφέρει τους παράνομους μετανάστες στην ηπειρωτική χώρα; Έκτοτε αυτή η πρακτική, η οποία υποτίθεται εφαρμόστηκε εκτάκτως λόγω των συνθηκών που είχαν διαμορφωθεί στα νησιά, παγιώθηκε και έγινε ο κανόνας. Σήμερα η προώθηση των παράνομων μεταναστών προς την ενδοχώρα αποτελεί το τελικό στάδιο της διαδικασίας που ακολουθείται στην υποδοχή και διαχείριση των παράνομων μεταναστευτικών ροών που φθάνουν στα ελληνικά νησιά και στον Έβρο.
Χώρα απορρόφησης των μεταναστευτικών ροών
Τα παραπάνω στοιχεία μας δείχνουν ότι η Ελλάδα λειτουργεί συστηματικά ως μια χώρα υποδοχής και απορρόφησης των παράνομων μεταναστών που καταφθάνουν στην Ευρώπη, κατά τον ρόλο που της έχει αναθέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και έχει αποδεχτεί σιωπηρά η κυβέρνηση.
Όταν λοιπόν η κυβέρνηση λέει ότι «έλυσε το μεταναστευτικό», δεν εννοεί αυτό που νομίζουν οι πολίτες και κυρίως η εκλογική της βάση. Εννοεί ότι έχει θέσει το μεταναστευτικό σε μια κανονικοποιημένη κατάσταση, χωρίς εξάρσεις που θα δημιουργούσαν πολιτικά προβλήματα στην ίδια. Στο πλαίσιο αυτό, έχει τεθεί σε λειτουργία μια ορισμένη διαδικασία υποδοχής, διαχείρισης και εγκατάστασης των παράνομων μεταναστών που καταφθάνουν στη χώρα.
Στο επόμενο άρθρο θα δείξουμε πώς τελικά εγκλωβίζεται στην Ελλάδα το μεγαλύτερο μέρος των παράνομων μεταναστών που μας διοχετεύει η Τουρκία. Αυτό εν πολλοίς είναι το αποτέλεσμα των ρυθμίσεων που μας έχει επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και της απουσίας μιας εθνικής μεταναστευτικής πολιτικής που θα λαμβάνει υπ’ όψιν της τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που θα έχει για την Ελλάδα η συνέχιση των μαζικών αφίξεων παράνομων μεταναστών από την Ασία και την Αφρική.
Αναλύσεις
Κρίσιμες οι επόμενες ημέρες για επίθεση του Ιράν ή του Ισραήλ
Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Παρασκευής 1 Νοεμβρίου 2024
Θέματα Εκπομπής 1ης Νοεμβρίου 2024
1. Για εμβάθυνση των σχέσεων Ελλάδας-Ινδίας μίλησαν Μητσοτάκης-Μόντι
2. Κύπρος-Τουρκία: Η τουρκική κυβέρνησης σχεδιάζει γεωτρήσεις στις θαλάσσιες περιοχές του ψευδοκράτους το 2025 09:10
3. Κρίσιμες οι επόμενες ημέρες για επίθεση του Ιράν ή του Ισραήλ 20:40
4. ΗΠΑ: Στην «κόψη του ξυραφιού» ο προεκλογικός αγώνας 36:00
5. Ρωσία-Ουκρανία: Συνεχίζονται οι μάχες στα μέτωπα
Αναλύσεις
Το σιωνιστικό αδιέξοδο
Ο Νετανιάχου δεν αντιπροσωπεύει τον εαυτό του αλλά ένα αρχαίο σύστημα
Μπορούν οι Ισραηλινοί να σταματήσουν την αιώνια κλιμάκωση ή είναι καταδικασμένοι να συνεχίσουν μέχρι τον Αρμαγεδώνα;
Ο ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Το συσσωρευμένο μίσος και το συσσωρευμένο τραύμα των δυο λαών ήταν και παραμένει τόσο μεγάλο ώστε και σήμερα να μην υφίσταται βιώσιμη λύση για ειρήνη στην περιοχή.
Γράφει ο Μανώλης Σκούληκας
Από την εποχή της Αιγυπτιακής και Βαβυλωνιακής δουλείας και της βίαιης Διασποράς, ο Εβραϊκός λαός έχει βιώσει ανείπωτες καταπιέσεις και διώξεις που έχουν αλλοτριώσει την ομαδική ψυχή του σε τέτοιο βαθμό ώστε να αντιδρά εξίσου βίαια κατά την αδήριτη προσπάθειά του να διεκδικήσει μια γη για το Ισραηλινό έθνος. Η κλιμάκωση είναι συστημική επιταγή για τους Ισραηλινούς από την οποία δεν μπόρεσαν και πιθανώς δε θα μπορέσουν ποτέ να απαλλαγούν.
Όταν στις αρχές τις δεκαετίας του 1920, ξεκίνησαν τα πρώτα πογκρόμ εναντίον των Εβραίων εποίκων και κατοίκων της Παλαιστίνης, πολλοί διασώθηκαν από Άραβες γείτονες τους που έβαλαν τα κορμιά τους μπροστά από τις πόρτες των εβραϊκών οικογενειών και έκαναν τους ομόθρησκούς τους να οπισθοχωρήσουν. Όμως μέχρι το τέλος της δεκαετίας η κλιμακούμενη αντεκδίκηση από φανατικούς μουσουλμάνους που διεκδικούσαν την πατρίδα τους με τον μόνο τρόπο που τους έμενε εντός της άκριτα μεροληπτικής (υπέρ των Εβραίων) Αγγλικής επικυριαρχίας αλλά και της ακραίας Σιωνιστικής ακροδεξιάς στην Παλαιστίνη που αν και μειοψηφούσα, αποτελούσε το μόνο μέσο άμυνας στα μουσουλμανικά πογκρόμ, δεν θα άφηναν χώρο έκτοτε για μια ειρηνική λύση και συνύπαρξη.
Οι δολοφονίες του Σαντάτ, του Ραμπίν, όπως και η περιθωριοποίηση άλλων πολιτικών που προσπάθησαν για την ειρήνη, ενδεικνύουν ότι η πλειοψηφία των Εβραϊκών και Αραβικών πληθυσμών είτε δε θέλουν την ειρήνη είτε είναι εγκλωβισμένοι από τις ακραίες μειοψηφίες που έχουν σκοπό την εθνοκάθαρση ή και γενοκτονία των αντιπάλων τους.
Πως όμως ξεκίνησε όλη αυτή ακρότητα;
Ας θυμηθούμε τους Εβραίους στη Αίγυπτο που σύμφωνα με τη Βίβλο στέναζαν υπό το ζυγό του Φαραώ και δεν είχαν μια πατρίδα για να εδράσουν το έθνος τους. Όταν η Ερυθρά θάλασσα έκλεισε πίσω τους, ο μόνος δρόμος που τους έμενε ήταν εμπρός προς το άγνωστο μιας ακαθόριστης Θεϊκής υπόσχεσης, με μόνο τους όπλο την πίστη τους στο πεπρωμένο ενός περιούσιου λαού. Αν απομακρύνονταν από αυτήν την πεποίθηση ο όλεθρος θα ήταν άμεσος και αναπόφευκτος. Με την πλάτη στον τοίχο και καμένες όλες τις γέφυρες πολέμησαν με πολλούς λαούς -που σύμφωνα με τη Βίβλο γενοκτόνησαν- μέχρι να πετύχουν το αρχικά φαινομενικά ακατόρθωτο όνειρό τους- τη γη της Επαγγελίας. Αργότερα αντιστάθηκαν πέρα από κάθε λογική στους επικυρίαρχους τους μέσα από την ίδια πεποίθηση του περιούσιου λαού και την νοοτροπία των καμένων γεφυρών. Η υποταγή και η συνύπαρξη τους φαινόταν αδύνατη, ένα ανοσιούργημα απέναντι στη Διαθήκη του Θεού τους που απαιτούσε αποκλειστικότητα και υποσχόταν την περιούσια θέση. Όμως σαν αυτό-εκπληρούμενη προφητεία, σαν συστημική «κατάρα», η διασπορά επέπεσε για δεύτερη φορά μέσα από την σκληρή τιμωρία των Ρωμαίων επικυρίαρχων τους. Ο αυτοκράτορας Αδριανός τους διασκόρπισε σε όλη του την Αυτοκρατορία και έκτοτε εξαναγκάστηκαν να κρατούν τη θρησκευτική και εθνική τους ταυτότητα κάτω από ανείπωτες ταπεινώσεις και καταπιέσεις, σαν τις εποχές της σκλαβιάς στους Αιγυπτίους και τους Βαβυλωνίους. Αρκετοί αλλαξοπίστησαν υπό την πίεση αλλά οι υπόλοιποι ενδυναμώθηκαν μέσα από αυτήν την δοκιμασία αιώνων και κάθε χρόνο στο Γιομ Κιπούρ εύχονταν ο ένας στον άλλον: «Του Χρόνου στην Ιερουσαλήμ».
Μέχρι που η στιγμή ήρθε. Με την υποστήριξη των σιωνιστών τραπεζιτών του Λονδίνου, ο εποικισμός της Παλαιστίνης ξεκίνησε στις αρχές του 20ου αιώνα. Οι κατατρεγμένοι Εβραίοι της Ουκρανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης του μεσοπολέμου έφτασαν και αυτοί στη Γη της επαγγελίας με καμένες τις γέφυρες πίσω τους. Συνάντησαν πάλι πογκρόμ και ρατσισμό από ένα λαό που έβλεπε τη χώρα του να εποικίζεται χωρίς καμμιά προστασία από τους Οθωμανούς και κατόπιν Άγγλους επικυρίαρχους του. Αν και η συντριπτική πλειοψηφία των εποίκων και των πολιτικών του ήταν προοδευτικοί κεντροαριστεροί που απλά ήλπιζαν σε μια ειρηνική συνύπαρξη, η άμετρη εποικιστική πολιτική και η τραγική κατάσταση των παλαιστινίων της εποχής που είχαν υποστεί ένα φρικτά πολύνεκρο λιμό κατά τον Α’ΠΠ δεν αφήσαν πολλές ελπίδες για μια τέτοια έκβαση και σύντομα οι αντεκδικήσεις από τις αντίπαλες ριζοσπαστικές/εθνικιστικές μερίδες των δυο λαών είχαν κλείσει οριστικά αυτήν την πόρτα.
Το 1930, η εναλλακτική να αποικισθεί μόνο η Γαλιλαία δεν ήταν ούτε και αυτή βιώσιμη καθώς δεν έλυνε το πρόβλημα της ιερής πόλης της Ιερουσαλήμ που διεκδικείτο και από τους δυο λαούς, δεν εξασφάλιζε και πάλι πληθυσμιακή πλειοψηφία των Εβραίων ακόμα και σε αυτή τη μικρή περιοχή χωρίς μια εθνοκάθαρση που εκείνη την εποχή ήταν αδύνατη, ενώ δεν εξασφάλιζε την ειρηνική συνύπαρξη του κράτους της Γαλιλαίας με τους εχθρικούς Άραβες γείτονές του.
Έτσι, οι Εβραίοι βρέθηκαν πάλι με καμένες τις γέφυρες πίσω τους. Η μόνη τους ελπίδα ήταν να πολεμήσουν μέχρι τέλους για να αποκτήσουν ένα κράτος στη Γη της Επαγγελίας, ακριβώς όπως το είχαν κάνει οι πρόγονοι τους. Η αντισημιτική στάση της Χιτλερικής Ευρώπης και η τραγική αποκάλυψη του Ολοκαυτώματος σφράγισαν την απόφαση τους αυτή και το πνεύμα της Μασάντα («Ποτέ ξανά») όπλισε τους νέους εποίκους που κατέκλυσαν το μεταπολεμικό Ισραήλ με την ιδιά ζέση που κατέκλυζε τους προγόνους τους έναντι των Φιλισταίων (από όπου κατά τραγική ειρωνεία έχει λάβει το όνομα της η Παλαιστίνη)
Απομονωμένοι και υπερφαλαγγισμένοι από παντού οι Εβραίοι πολέμησαν και δεν σταμάτησαν να πολεμούν μέχρι την τελική τους νίκη. Αυτή η ακραία συστημική τους θέση τους στερεί την πιθανότητα ειρηνικής συνύπαρξης και τους στοιχίζει τόσο στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων όσο και στις ειρηνικές περιόδους αλλά όσο νιώθουν ακόμα τα άρματα του Φαραώ να τους καταδιώκουν δεν θα σταματήσουν να εκδραματίζουν το ρόλο του πρόμαχου ενός «περιούσιου λαού».
Αναλύσεις
Τι θα σημάνει για την Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο μια εκλογή Τράμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ;
Ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ μπορεί να έχει σεισμικές επιπτώσεις και να οδηγήσει σε “ντόμινο” αλλαγών σχεδόν παντού
Ποιά είναι η “ατζέντα” που εκφράζει ο Τράμπ, αλλά συγκροτεί ένα πολύ ισχυρό “μέτωπο” μέσα στην Αμερικανική κοινωνία, με φιλοδοξίες να κυριαρχήσει στην αμερικανική πολιτική συνολικά;
Ενδεχόμενη εκλογή Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές μπορεί να έχει σεισμικές επιπτώσεις και να οδηγήσει σε “ντόμινο” αλλαγών όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά σχεδόν παντού
Του Θανάση Κ.
Τι θα σημάνει για την Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο, κυρίως, τον δυτικό, μια εκλογή Τράμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ;
Ασφαλώς, τίποτα δεν είναι “βέβαιο”.
Όλοι συμφωνούν, ωστόσο, ότι είναι πολύ πιθανό πια.
Τι θα σημάνει κάτι τέτοιο;
Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι τα συμφέροντα των χωρών, ιδιαίτερα των Μεγάλων Δυνάμεων, δεν αλλάζουν όταν επέρχεται κυβερνητική αλλαγή.
Αυτό γενικά είναι σωστό, αλλά έχει και σημαντικές εξαιρέσεις. Ιδιαίτερα όταν μια «κυβερνητική αλλαγή» συνιστά σοβαρή ανατροπή υπαρχουσών συσχετισμών μέσα στη χώρα, οδηγεί σε μετατόπιση γεωπολιτικών ισορροπιών στο διεθνές σκηνικό – κι αυτά τα δύο μαζί δημιουργούν μια σοβαρή “τομή” σε σχέση με το παρελθόν…
Η Γερμανία δεν ήταν ίδια μετά τον Μπίσμαρκ, ούτε μετά την εκθρόνιση του Κάϊζερ (την επαύριο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου),
η Γαλλία δεν ήταν η ίδια μετά τον Ντεγκώλ,
η Βρετανία δεν ήταν η ίδια μετά τη Θάτσερ,
η Αμερική δεν ήταν η ίδια μετά τον Ρέηγκαν,
η Ισπανία δεν ήταν η ίδια μετά τον Φράνκο,
η Περσία δεν ήταν η ίδια μετά τον Σάχη,
η Ρωσία δεν ήταν η ίδια μετά την αναρρίχηση του Πούτιν στην εξουσία,
η Κίνα δεν ήταν η ίδια μετά τον Μάο,
η Τουρκία δεν ήταν η ίδια μετά την επικράτηση του Ερντογάν
και η Ελλάδα δεν ήταν η ίδια μετά το 1974…
Αλλού οι μεγάλες αλλαγές έγιναν από εσωτερικές επαναστάσεις ή καθεστωτικές ανατροπές, αλλού έγιναν πιο ειρηνικά και ομαλά, όμως υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που μικρές, μεσαίες και μεγάλες χώρες άλλαξαν ουσιωδώς και την εσωτερική του λειτουργία και την εξωτερική τους συμπεριφορά.
Και, όταν μιλάμε πλέον για «υπερδυνάμεις», μεγάλες εσωτερικές ανατροπές, συχνά σηματοδότησαν σεισμικές αλλαγές και στον υπόλοιπο κόσμο…
Κάποιες φορές προχώρησαν σε δραστικές αλλαγές συμμαχιών, κάποιες άλλες σε μετατοπίσεις ενδιαφέροντος και προτεραιοτήτων, αλλά δεν είναι σπάνιο, καθώς εξελίσσονται, ωριμάζουν, δυναμώνουν ή παρακμάζουν μεγάλες δυνάμεις να ορίζουν πολύ διαφορετικά το εθνικό τους συμφέρον – ιδιαίτερα σε σχέδη με «τρίτες χώρες»…
Και μια τέτοια αλλαγή είναι πιθανό να σηματοδοτήσει ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ στην Αμερικανική Προεδρία…
* Πρώτον, θα πρόκειται για πολύ σπάνια εκλογή του ίδιου προσώπου για δεύτερη, ΜΗ συνεχόμενη, φορά στην Αμερικανική Προεδρία. Ο μόνος Αμερικανός Πρόεδρος μέχρι σήμερα, που εξελέγη μια φορά, ύστερα έχασε την επανεκλογή του κι ύστερα επανεξελέγη για δεύτερη φορά, ήταν ο Grover Cleveland – υπήρξε ο 22ος Πρόεδρος των ΗΠΑ (1885-89), και ο 24ος Πρόεδρος των ΗΠΑ (1893-97).
Αν το καταφέρει ο Τράμπ τώρα, θα είναι η δεύτερη φορά, σε μιαν ιστορική πορεία 225 ετών…
* Επίσης, ο Τράμπ ηγείται πλέον ενός Ρεπουμπλικανικού Κόμματος που έχει μετεξελιχθεί σε αληθινό λαϊκό Κόμμα, όχι πλέον Κόμμα “των ελίτ και των προνομιούχων”, όπως ήταν για πολλές δεκαετίες.
Τον στηρίζουν κυρίως τα μεσαία στρώματα στις ΗΠΑ, κυρίως της Αμερικανικής ενδοχώρας, έξω από τις χαώδεις μεγαλουπόλεις (Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες, Σαν Φρανσίσκο κλπ.) της δυτικής και της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ.
Εκφράζει όσους αντιτίθενται στην «παγκοσμιοποίηση», για την ακρίβεια όσους αντιτίθενται στη υποταγή της αμερικανικής κοινωνίας στο «όραμα» και τις ντιρεκτίβες της «παγκόσμιας διακυβέρνησης».
Στην πραγματικότητα τον Τράμπ στηρίζουν όσοι πιστεύουν σε ένα “εθνοκεντρικό” και “πολυκεντρικό” διεθνές σύστημα, κι όχι στην υποταγή σε ένα παγκόσμιο «ιερατείο» των “αφανών ισχυρών” (τύπου World Economic Forum με έδρα το Νταβός) …
Τα τελευταία χρόνια την “παγκοσμιοποίηση” την αμφισβήτησαν δύο κινήματα στη Δύση. Ένα με αριστερές καταβολές, ενάντια στον “νεοφιλελευθερισμό”, κι ένα με δεξιό πρόσημο ενάντια στην παράνομη μετανάστευση και στη woke κουλτούρα…
Στην περίπτωση του Τράμπ αυτά τα δύο συνενώθηκαν και δημιούργησαν μια δυναμική που αγκάλιασε ολόκληρη τη μεσαία τάξη απ’ άκρου εις άκρον την Αμερικανικής Ομοσπονδίας…
Κι έτσι πολλοί Ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί του παρελθόντος συσπειρώθηκαν πλέον με την Δημοκρατική υποψήφια Κάμαλα Χάρις (όπως ο πρώην Πρόεδρος Μπους και ο υπουργός του Άμυνας Ντίκ Τσέϊνι), αλλά και πολλοί επώνυμοι Δημοκρατικοί βγήκαν ανοιχτά υπέρ του Τράμπ -όπως η Τulsi Gabbard, πρώην αντιπρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος και βουλευτής από τη Χαβάη, ο Ρόμπερτ Κέννεντυ junior, η πρώην σύμβουλος του Προέδρου Κλίντον για τα “γυναικεία ζητήματα” Naomi Woolf κλπ.
Για να μην αναφερθούμε στον δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία Εlon Mask, ο οποίος το 2020 είχε στηρίξει πολιτικά και οικονομικά τους Δημοκρατικούς και τώρα πέρασε με τον Τράμπ…
* Τρίτον, ενώ κατά την πρώτη Προεδρική του θητεία (2017-2021) ο Τράμπ δεν έλεγχε ούτε το ίδιο το Κόμμα του (με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλές τριβές ακόμα και με υπουργούς του), σήμερα το ελέγχει απόλυτα.
Οι λεγόμενοι RINO’s (Republican In Name Only) δηλαδή μόνον “κατ’ όνομα Ρεπουμπλικάνοι”, έχουν πλήρως περιθωριοποιηθεί και στο Κόμμα και στη Γερουσία και στο Κογκρέσο.
Ακόμα, όχι μόνο έλεγξε το Κόμμα του εσωτερικά, αλλά κατάφερε να το δυναμώσει σε μια σειρά από “κρίσιμες” Πολιτείες, όπως η Αϊόβα, το Οχάϊο, η Φλόριντα, το Τέξας (τώρα μάλλον και η Νεβάντα) οι οποίες πέρασαν σταθερά πια στους Ρεπουμπλικάνους, ενώ το ενίσχυσε σημαντικά και σε μια σειρά από άλλες Πολιτείες που ήταν για χρόνια “προπύργια” των Δημοκρατικών και όπου η μάχη είναι πλέον αμφίρροπη (Γουισκόνσιν, Μίσιγκαν, Πενσυλβάνια – τις οποίες το 2016 τις κέρδισε οριακά ο Τράμπ, το 2020 τις έχασε οριακά και τώρα τις διεκδικεί με σοβαρές πιθανότητες).
Άρα ο Τράμπ έχει ενισχύσει την εσωτερική ενότητα αλλά και την απήχηση του Κόμματός του απ’ άκρου εις άκρον…
Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι αυτή τη φορά έχει και στελέχη που υποστηρίζουν την ατζέντα του, έτοιμα να στελεχώσουν τις κυβερνητικές θέσεις. Αντίθετα απ’ ό,τι συνέβη την προηγούμενη φορά, όταν τα περισσότερα στελέχη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος που τέθηκαν στη διάθεσή του ήταν RINO’s, δηλαδή ΔΕΝ συμφωνούσαν με την “ατζέντα Τράμπ” (την οποία και ο ίδιος δεν είχε τότε απόλυτα ξεκάθαρη στο μυαλό του…)
* Ποιά είναι όμως η “ατζέντα” που εκφράζει σήμερα ο Τράμπ, αλλά συγκροτεί ένα πολύ ισχυρό “μέτωπο” μέσα στην Αμερικανική κοινωνία, με φιλοδοξίες να κυριαρχήσει στην αμερικανική πολιτική συνολικά;
— Η αντίθεση στην παράνομη μετανάστευση. Και η αποφασιστική αντιμετώπισή της…
— Η πλήρης αντίθεση προς την woke κουλτούρα.
— Η αντίθεση στην “βιαστική ενεργειακή μετάβαση” και στην εσπευσμένη κατάργηση των υδρογονανθράκων.
— Η αντίθεση στην υπερβολικά “παρεμβατική” εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, που ανοίγει μέτωπα σε όλο τον κόσμο περισσότερα απ’ όσα αντέχει η Αμερική και συνασπίζει τους αντιπάλους της Αμερικής εναντίον της…
— Η αντιμετώπιση της “δημοσιονομικής εκτροπής” που εκτοξεύει το χρέος και προεξοφλεί νέα φορολογικά βάρη και οικονομική στασιμότητα για το μέλλον…
— Η αποκατάσταση πιο “δίκαιων” σχέσεων διεθνούς εμπορίου με τις ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις του υπόλοιπου κόσμου και η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας της Αμερικανικής Οικονομίας…
Η δραστική αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης συνδέεται και με το κρίσιμο ζήτημα της εσωτερικής ασφάλειας και της εγκληματικότητας. Που βρίσκεται σε έξαρση σχεδόν σε όλες τις δυτικές χώρες και που πλήττει κυρίως τις μεσαίες τάξεις και τα λαϊκά στρώματα.
Η απόρριψη της “βιαστικής πράσινης μετάβασης” φιλοδοξεί να λύσει το πρόβλημα της ενεργειακής φτώχειας, της ακρίβειας που πλήττει τα νοικοκυριά και της φθίνουσας ανταγωνιστικότητας που κλείνει τις επιχειρήσεις. Με άμεση απελευθέρωση κοιτασμάτων και αγωγών υδρογονανθράκων που είχαν απαγορευτεί επί Προεδρίας Μπάϊντεν (drill, baby, drill…)
Η αντιμετώπιση της woke κουλτούρας φιλοδοξεί να εξουδετερώσει ακρότητες που απειλούν την παραδοσιακή – “πυρηνική” – οικογένεια και διχάζουν την κοινωνία.
Η αντιμετώπιση της “δημοσιονομικής εκτροπής” ουσιαστικά σηματοδοτεί μείωση-αναδιάρθρωση δαπανών και ταυτόχρονη μείωση φόρων, ώστε και η ανταγωνιστικότητα να ενισχυθεί και η ακρίβεια να υποχωρήσει…
Τέλος η μείωση του στρατιωτικού παρεμβατισμού της Αμερικής στον υπόλοιπο κόσμο μαζί με την αποκατάσταση “δίκαιων” συνθηκών διεθνούς εμπορίου φιλοδοξεί να αποκαταστήσει τον ηγετικό ρόλο της Αμερικής με λιγότερες – και πιο στοχευμένες” δαπάνες. Και κυρίως να μην επιδοτούν οι ίδιες οι ΗΠΑ τους εμπορικούς ανταγωνιστές τους (π.χ. την Ευρώπη) και να μην χρηματοδοτούν εμμέσως οι ΗΠΑ τους ανερχόμενους αντιπάλους τους (π.χ. της Κίνα)
* Τα περισσότερα από τα στοιχεία αυτής της ατζέντας (με εξαίρεση το τελευταίο) τα υιοθετεί πλέον όλο και μεγαλύτερο πολιτικό φάσμα στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο:
Στην Ευρώπη δυνάμεις που συσπειρώνονται γύρω από την Μαρί Λεπέν στη Γαλλία, την Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία, τον Βιμ Βίλντερς στην Ολλανδία, τον Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία, τον Pier Poilievre τον ανερχόμενο ηγέτη στον Καναδά, των Friendrich Merz στη Γερμανία και μια σειρά από κυβερνητικά κόμματα στην Ευρώπη που ήδη βρίσκονται στην εξουσία, αλλά νοιώθουν να “ασφυκτιούν” υπό το “ευρωκατεστημένο” των Βρυξελλών (Σουηδία, Φιλανδία, Σλοβακία κλπ.)
Για όλους αυτούς η αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης και της woke κουλτούρας, καθώς και το φρενάρισμα της “βεβιασμένης πράσινης μετάβασης” είναι ουσιώδη στοιχεία του προγράμματός τους. Αλλά προσκρούουν στο “δυτικό κατεστημένο” των χωρών τους. Το οποίο, αν εκλεγεί ο Τράμπ στις ΗΠΑ κι εφαρμόσει την ατζέντα του, θα αποδυναμωθεί! Κι αυτό θα ενισχύσει και τις δικές τους πιθανότητες, είτε να έλθουν στην εξουσία των χωρών τους μιαν ώρα αρχύτερα, είτε να εφαρμόσουν πολιτικές που σήμερα δεν μπορούν…
Ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ μπορεί να έχει σεισμικές επιπτώσεις και στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο! Και να οδηγήσει σε “ντόμινο” κυβερνητικών αλλαγών σχεδόν παντού. Πολύ περισσότερο, που σε πολλές δυτικές χώρες (όπως στον Καναδά, την Γερμανία και τη Γαλλία, για παράδειγμα) οι κυβερνήσεις τους είναι ετοιμόρροπες, είτε υφέρπει ήδη ακυβερνησία…
Μια ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ στην Προεδρία, ιδιαίτερα αν συνοδεύεται από επικράτηση των Ρεπουμπλικανών και στη Γερουσία (που μοιάζει ιδιαίτερα πιθανή σήμερα) ή και επικράτησή τους και στη Βουλή (που μοιάζει λιγότερο πιθανή, ωστόσο) θα οδηγήσει σε νέα “μεγάλη ευθυγράμμιση” (major realingnement) στη Δύση. Αλλά και πέραν αυτής…
— Με άμεση επίπτωση στον Ρωσο-Ουκρανικό Πόλεμο, όπου η Δύση, υπό νέα ηγεσία πλέον, θα επιδιώξει μάλλον “ιστορικό συμβιβασμό” με τη Ρωσία…
— Με επιπτώσεις στη Μέση Ανατολή, επίσης, όπου η νέα Αμερικανική ηγεσία θα επιδιώξει να επαναφέρει τις “Συμφωνίες του Αβραάμ” (που είχαν ξεκινήσει επί Τράμπ) και να δημιουργήσει τη “μεγάλη συμμαχία” ανάμεσα στο Ισραήλ, τα κοσμικά Αραβικά καθεστώτα και τον Δυτικό κόσμο, ενάντια στον Ισλαμικό φονταμενταλισμό (Σουνιτικό και Σιιτικό).
— Αλλά και με απώτερες επιπτώσεις στην αντιμετώπιση της Κίνας και την επανα-προσέγγιση με την Ινδία, ώστε να αποδυναμωθεί ο “Ευρωασιατισμός” που στρέφεται όλο και περισσότερο κατά της Δύσης.
— Στην περιοχή μας, ιδιαίτερα, η εγγύτητα Τράμπ-Νετανιάχου μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα οδυνηρή για τον Ερντογάν. Ο οποίος πέρα από την οξύτατη αντιπαράθεσή του με το Ισραήλ, έχει προσχωρήσει και στον “Ευρωασιατισμό” – πράγμα που ανέχεται παθητικά η τωρινή αμερικανική ηγεσία, αλλά μάλλον ΔΕΝ θα το ανεχθεί εύκολα μια νέα διακυβέρνηση Τράμπ.
Το νεοφιλελεύθερο “δυτικό κατεστημένο” των τελευταίων ετών, έκανε τραγικά λάθη ή επέδειξε δραματικές ανεπάρκειες.
Και η ζημιά που έγινε δεν διορθώνεται εύκολα.
Όπως αποδείχθηκε, ΔΕΝ ήταν και πολύ…”φιλελεύθερο”! Στηρίχθηκε σε πρωτοφανείς προσπάθειες φίμωσης αντίθετων απόψεων (που συλλήβδην χαρακτηρίζονταν “ακροδεξιές”) και σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων – χώρια που συχνά εναγκαλίστηκε ακραίες-woke αντιλήψεις…
[Δείτε μόνο τι κατήγγειλε πρόσφατα ο Mark Zukerberg της παγκόσμιας πλατφόρμας Facebook]
Δεν ήταν ούτε ιδιαίτερα “νέο”! Προσχώρησε σε “προ-νεωτερικές” λογικές αμφισβήτησης των εθνικών κρατών και των εθνικών συνόρων που θυμίζουν περισσότερο την “Ιερά Συμμαχία” του 19ου Αιώνα…
Σε κάθε περίπτωση ενδεχόμενη εκλογή Τράμπ θα αποτελέσει την απαρχή της ιστορικής προσαρμογής της Δύσης σε ένα κόσμο πιο “πολυκεντρικό” και πιο “εθνοκεντρικό”.
Όσοι νόμιζαν ότι βρίσκονται στη “σωστή πλευρά της Ιστορίας” μπορεί να βρεθούν μπροστά σε πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις…
-
Γενικά θέματα2 εβδομάδες πριν
Τί είναι αυτά τα μυστηριώδη φωτεινά στίγμα στον ουρανό της Κύπρου;
-
Διεθνή2 εβδομάδες πριν
Ανατριχιαστικές εικόνες με τον νεκρό ηγέτη της Χαμάς (ΦΩΤΟ)
-
Αναλύσεις1 εβδομάδα πριν
Η Αθήνα παραδίδει τη Θράκη
-
Video4 εβδομάδες πριν
Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή
-
Άμυνα4 εβδομάδες πριν
Έτοιμος σε 3 χρόνια ο ελληνικός Σιδερένιος Θόλος! Πόσο θα κοστίσει;
-
Άμυνα4 εβδομάδες πριν
Έτοιμη η «πρώτη» Belharra
-
Αναλύσεις4 εβδομάδες πριν
Πιέσεις στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση να ανοικτούν τα πρακτικά της Δίκης των Ελλήνων που εκτελέστηκαν στην Αμάσεια το 1921
-
Διεθνή4 ημέρες πριν
Εξευτελισμός Μπέρμποκ στην Κίνα! Δεν την υποδέχτηκε κανείς στο αεροδρόμιο – “Πλήρωσε” τη δήλωση κατά Σι Τζιπίνγκ;