Αναλύσεις
Βρετανοί και Τούρκοι oι πάτρωνες της «γεωγραφικής ομοσπονδίας»
Αναφέρομαι στο πρόσφατο άρθρο της αγαπητής Λόριας Μαρκίδη, που αναρτήθηκε στο “Sigmalive”, 26/8/2024 (και έντυπη «Σημερινή», 25.8.24) «Χρονικό υποχωρήσεων: Από το ενιαίο κράτος στην ΔΔΟ».
Την ευχαριστώ για τις αναφορές της στις έρευνές μου και το φαινόμενο Σερ Ίβον Κιρκπάτρικ στο βρετανικό ΥΠΕΞ.
Θέλω όμως να επισημάνω ότι τα γεγονότα τόσο από τα βρετανικά όσο και από αμερικανικά έγγραφα δεν συμφωνούν με την πιο κάτω παράγραφό της:
«Η θέση των ΗΠΑ, όπως διατυπώθηκε από τον αρχιτέκτονα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας του και καταστροφέα της Κύπρου, Υπουργό εξωτερικών, Χένρι Κίσινγκερ, ήταν η λύση ‘‘γεωγραφικής ομοσπονδίας’’ με εδαφικό διαχωρισμό σε δύο ή περισσότερες περιοχές. Και δεν είχε καμία αντίθεση με την κατάληψη από την Τουρκία τού ενός τρίτου του εδάφους της νήσου».
Ο Δρ Χ. Κίσινγκερ δεν ήταν «καταστροφέας» της Κύπρου, τον τίτλο αυτόν τον διεκδικεί ο Βρετανός ομόλογός του, Τζέιμς Κάλαχαν. Ο Κίσινγκερ ακολούθησε τους Βρετανούς, το Κυπριακό ουδέποτε υπήρξε αμερικανικό θέμα, αλλά βρετανικό μέχρι σήμερα. Η «γεωγραφική ομοσπονδία» με εδαφικό διαχωρισμό σε δύο ή περισσότερες περιοχές ήταν των Τούρκων και Βρετανών και έχει τις ρίζες της στο σχέδιο Δρος Νιχάτ Ερίμ, 1956 και τη δήλωση του Υπ. Αποικιών στις 19.12.1956 από τη Βουλή των Κοινοτήτων για ξεχωριστή αυτοδιάθεση του 18% των Τουρκοκυπρίων, μη εξαιρουμένης της διχοτόμησης σε τελική λύση. Στη συνέχεια:
- • Το 1957 οι Τούρκοι απαίτησαν ΔΥΟ ΖΩΝΕΣ (γεωγραφική συνομοσπονδία).
- • 3.1.1964 το Φόρεϊιν Όφις ξεκίνησε για γεωγραφική ομοσπονδία δύο κρατών.
- • 16.1.1964 ο Ραούφ Ντενκτάς στο Λονδίνο απαίτησε γεωγραφική ομοσπονδία με μετακίνηση πληθυσμών…
- • 28.2.1964 ο Τούρκος ΥΠΕΞ διαμήνυσε στο Φ.Ο. ότι η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι μια απαίτηση είχαν, γεωγραφικό διαχωρισμό.
- • 13.4.1964 η τ/κ κοινότητα ετοίμασε προτάσεις για μια Ομόσπονδη Δημοκρατία από δύο περιφερειακές κυβερνήσεις (γεωγραφική ομοσπονδία).
- • 15.6.1964 η τουρκική κοινοτική συνέλευση εξέδωσε φυλλάδιο «Ομοσπονδία και Κυπριακή Οικονομία» για ένα κράτος στη Βόρεια Κύπρο με διαχωριστική γραμμή μέχρι την Αμμόχωστο, καλύπτοντας το 37% του εδάφους (γεωγραφική ομοσπονδία).
- • Τις προτάσεις των (για γεωγραφική ομοσπονδία) τις έδωσαν και στον μεσολαβητή του ΟΗΕ, Δρα Γκάλο Πλάζα, ο οποίος τις απέρριψε.
- • Στη Γενεύη ΙΙ ο Τζέιμς Κάλαχαν ήταν προσχέδιο ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ που είχε ετοιμάσει, και ζητούσε από τον Γλ. Κληρίδη να το δεχθεί, βάσει βρετανικών και τουρκικών σχεδιασμών, η τελευταία από το Φόρεϊν Όφις, 22.7.1974… (αυτά είχε ζητήσει ο Ετζεβίτ και από τον Αμερικανό Τζ. Σίσκο, ο οποίος έφθασε στο Λονδίνο στις 18.7.1974. Και τα οποία είχε ήδη συμφωνήσει με τους Βρετανούς την προηγούμενη, 17.7.1974, στο 10 Ντάουνινγκ Στριτ…).
Να άρπαζαν οι Τούρκοι το 1/3 του νησιού δεν συμφωνήθηκε με τον Κίσινγκερ, αλλά μεταξύ βρετανικής κυβέρνησης και Μπ. Ετζεβίτ, στις 17.7.1974, στο Λονδίνο. Διαβεβαίωση αυθημερόν της πρώτης εισβολής, το Φόρεϊν Όφις εμπιστευτικά ενημέρωσε την αυστραλιανή κυβέρνηση ότι δεν θα είχε ένσταση οι τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις να έπιαναν το 1/3 του νησιού πριν να δεχθούν εκεχειρία. «Britain secretly would not object if Turkish Military Forces occupied about 1/3 of the island before agreeing to a ceasefire (please protect)». Αυστραλιανό τηλεγράφημα, 22.7.74.
Ο Κίσινγκερ δε όταν το είπε ήταν, πλέον, 14 Αυγούστου 1974, τετελεσμένο γεγονός. Αυτά πρέπει να διευκρινίζονται.
Επιπλέον, στις 27.8.1974, αξιωματούχοι του Φόρεϊν Όφις είχαν συνάντηση με τον Κίσινγκερ αποκλειστικά για να εξασφάλιζαν την υποστήριξή του στη ΛΥΣΗ ΤΟΥΣ, τη δι-περιφερειακή ομοσπονδία (Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία- γεωγραφική). Την βρήκε τη μόνη ρεαλιστική, είπε οι Έλληνες ουδέποτε θα την δεχθούν, δεν ήθελε να αναλάβει την προώθησή της. Την επομένη τούς έδωσε την υποστήριξή του αφού μίλησε πρώτα με τον Πρόεδρο Φορντ.
ΠΗΓΗ: ΣΗΜΕΡΙΝΗ
Αναλύσεις
Ντάγκλας Μάρεϊ στη New York Post: Ξεκαθάρισμα Τραμπ στον Ερντογάν! Ώρα να διαλέξεις – Χαμάς ή ΝΑΤΟ;
Δέκα πράγματα που μπορεί να κάνει ο Τραμπ για να καθαρίσει τα χάλια του Μπάιντεν στο εξωτερικό
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο εκλεγμένος πρόεδρος έχει τώρα την ευκαιρία να αναδιαμορφώσει όχι μόνο την Αμερική, αλλά και τον κόσμο.
Δέκα πράγματα που μπορεί να κάνει ο Τραμπ για να καθαρίσει τα χάλια του Μπάιντεν στο εξωτερικό
Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ την Τρίτη ήταν τόσο συντριπτική που ακόμη και οι αντίπαλοί του φαίνεται να ησύχασαν για λίγο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σύντομα θα αρχίσουν να κατασκευάζουν μια ολόκληρη σειρά από νέα οδοφράγματα για να του βάλουν εμπόδια.
Αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο εκλεγμένος πρόεδρος έχει τώρα την ευκαιρία να αναδιαμορφώσει όχι μόνο την Αμερική, αλλά και τον κόσμο.
Ο ελεύθερος κόσμος έχει απεγνωσμένα ανάγκη από ισχυρή ηγεσία. Και ο ανελεύθερος κόσμος χρειάζεται απεγνωσμένα περιορισμό.
ΤΟΥΡΚΙΑ
Μιλώντας γι’ αυτό, η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Φιλοξενεί όμως μία από τις έδρες της Χαμάς, από την οποία η Χαμάς σχεδιάζει τρομοκρατικές επιθέσεις.
Ο Τραμπ πρέπει να ξεκαθαρίσει στον επίδοξο σουλτάνο Ερντογάν: Χαμάς ή ΝΑΤΟ. Μπορείτε να έχετε το ένα, αλλά όχι και τα δύο. Ώρα να διαλέξεις πλευρά.
ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Ο Τραμπ έχει υποσχεθεί να διαπραγματευτεί μια διευθέτηση του πολέμου στην Ουκρανία. Είναι αναπόφευκτο σε αυτό το στάδιο ότι αυτό θα περιλαμβάνει κάποιους εδαφικούς συμβιβασμούς για τους Ουκρανούς. Κάποιοι από εμάς εύχονται να μην ήταν έτσι.
Αλλά η Ρωσία χρειάζεται μια διέξοδο, και η Ουκρανία πρέπει να μην χάσει άλλο από τη νέα γενιά της.
Το αντάλλαγμα θα πρέπει να είναι ότι ο Τραμπ θα ξεκαθαρίσει στον Βλαντιμίρ Πούτιν της Ρωσίας ότι δεν θα υπάρξουν άλλες εισβολές επί των ημερών του. Και όχι άλλες πραγματικές ρωσικές εκλογικές παρεμβάσεις σε γειτονικές χώρες όπως η Γεωργία και η Μολδαβία.
ΚΑΤΑΡ
Το δουλοκτητικό κράτος του Κόλπου είναι ένας από τους μεγαλύτερους χορηγούς της τρομοκρατίας στον κόσμο. Όχι μόνο με τη Χαμάς, αλλά και με τον τρομοκρατικό βραχίονα των μέσων ενημέρωσης, το Αλ Τζαζίρα.
Το Κατάρ πρέπει να απομονωθεί και να του επιβληθούν κυρώσεις. Η αμερικανική στρατιωτική βάση εκεί πρέπει να αφαιρεθεί και να δοθεί σε έναν πραγματικό φίλο – όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Θα ήταν μια ανταμοιβή για τη σπουδαία συμπεριφορά του και μια τιμωρία για την κακή συμπεριφορά του Κατάρ.
Και αν οι Καταριανοί επιμείνουν στο παιχνίδι τους να προσπαθούν να εξαγοράσουν τους αμερικανικούς θεσμούς και να τους διαφθείρουν, τότε επιβάλλετε κυρώσεις στο Κατάρ, πάρτε τα πράγματά του και αφήστε το στους κινδύνους της γειτονιάς του.
ΙΣΡΑΗΛ
Ο Μπάιντεν μίλησε για ένα δυνατό παιχνίδι για το Ισραήλ, αλλά η κυβέρνησή του ήταν υγρή και διαρροή σαν την κόλαση.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση Μπάιντεν ξόδεψε περισσότερο χρόνο προσπαθώντας να πραγματοποιήσει αλλαγή καθεστώτος στην Ιερουσαλήμ από ό,τι έκανε ποτέ οπουδήποτε αλλού.
Τώρα που ο Μπάιντεν, ο Τσακ Σούμερ και αυτή η συμμορία έχουν φύγει, είναι μια καλή στιγμή για να επαναβεβαιώσουμε τη συμμαχία.
Το Ισραήλ δεν χρειάζεται την Αμερική να διεξάγει τους πολέμους του γι’ αυτό. Χρειάζεται όμως τις ΗΠΑ ως αποφασιστικό σύμμαχο ενώ τελειώνει με τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ.
Χρειάζεται επίσης την Αμερική για να ασκήσει το είδος της πίεσης που δεν άσκησε ποτέ η κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις για να απελευθερωθούν οι υπόλοιποι όμηροι.
Ο Τραμπ έχει πει στο παρελθόν ότι πρέπει να απελευθερωθούν πριν από την ορκωμοσία του. Τώρα είναι η ώρα να πει στους περιφερειακούς υποστηρικτές της Χαμάς ότι ο χρόνος τελείωσε.
Το σύνθημα για την απελευθέρωση των ομήρων -συμπεριλαμβανομένων και των Αμερικανών- δεν έπρεπε ποτέ να είναι “Φέρτε τους πίσω”. Θα έπρεπε να είναι “Δώστε τους πίσω”. Τώρα.
ΙΡΑΝ
Το οποίο με φέρνει στο πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να κάνει ο Τραμπ στη Μέση Ανατολή.
Ο μόνος λόγος για τον οποίο το Ιράν ήταν σε θέση να διεξάγει έναν πόλεμο με επτά μέτωπα εναντίον του Ισραήλ τον τελευταίο χρόνο είναι επειδή οι Μπάιντεν-Χάρις άνοιξαν τις στρόφιγγες του χρήματος για τους μουλάδες τη στιγμή που ανέλαβαν την εξουσία.
Πριν από αυτό, οι μουλάδες σερνόταν στον Τραμπ, εκλιπαρώντας τον να άρει τις εξουθενωτικές κυρώσεις εναντίον της χώρας τους. Τώρα είναι η ώρα να ξαναβάλουν τις κυρώσεις.
Το Ιράν είδε τους τρομοκράτες πληρεξουσίους του να παραλύουν από τον ισραηλινό στρατό και τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες τον τελευταίο χρόνο.
Τώρα είναι η ώρα να πάνε για το κεφάλι του φιδιού. Οι Ιρανοί απειλούν με άλλο ένα άμεσο χτύπημα στο Ισραήλ από το ιρανικό έδαφος.
Στην τελευταία ανταλλαγή, το Ισραήλ κατέστρεψε τα συστήματα αεράμυνας της Ισλαμικής Επαναστατικής Κυβέρνησης.
Μπορεί να υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Στο “tit-for-tat” αυτού του μέρους του πολέμου, το επόμενο χτύπημα από το Ιράν είναι επικείμενο.
Με τον Τραμπ στο δρόμο της επιστροφής, το Ισραήλ θα πρέπει να είναι σίγουρο ότι το απαντητικό του αντεπιχείρημα θα καταστρέψει τους μουλάδες και θα εξαφανίσει μια για πάντα τις πυρηνικές τους φιλοδοξίες.
Ποιος ξέρει, ίσως το άθλιο, βάρβαρο ισλαμικό καθεστώς στην Τεχεράνη πέσει επιτέλους και ο ιρανικός λαός μπορέσει επιτέλους να πάρει πίσω τη χώρα του.
Αν ναι, τότε ίσως μέχρι το τέλος της επόμενης θητείας του, ο Τραμπ να μπορέσει να φέρει το Ιράν στη Συμφωνία του Αβραάμ.
Τώρα αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να προσέξει ακόμα και η Επιτροπή Νόμπελ.
*Ο Ντάγκλας Μάρεϊ είναι Βρετανός συγγραφέας και συντηρητικός πολιτικός σχολιαστής, πολιτιστικός κριτικός και δημοσιογράφος. Ίδρυσε το Κέντρο Κοινωνικής Συνοχής το 2007
Αναλύσεις
Ανησυχία στη Ρωσία προκαλεί ο Ερντογάν! Δεν αρέσουν στη Μόσχα οι ζυμώσεις με τον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών
Η Ρωσία δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη στις διεργασίες που συντελούνται, με πρωτοβουλία της Τουρκίας, στην Κεντρική Ασία και στον Καύκασο, σε περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.
Μια ανεξάρτητη Τουρκία δεν αποτελεί εχθρό για τη Ρωσία, αν και υπάρχουν ερωτηματικά, όχι μόνο ως προς την προμήθεια της Ουκρανίας τουρκικά όπλα, αλλά και για τις επίμονες προσπάθειες να υποστηρίξει τους Ρώσους Τούρκους
Η Ρωσία δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη στις διεργασίες που συντελούνται, με πρωτοβουλία της Τουρκίας, στην Κεντρική Ασία και στον Καύκασο, σε περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.
Παρ’ ότι η εντύπωση που επικρατεί, είναι ότι οι σχέσεις Ρωσίας – Τουρκίας είναι ιδιαίτερα θετικές, το τελευταίο διάστημα αυξάνονται τα μηνύματα δυσαρέσκειας της Μόσχας έναντι της Αγκυρας. Γεγονός που δημιουργεί ερωτηματικά ως προς την πορεία των σχέσεων των δύο χωρών. Τελευταίο «επεισόδιο» είναι οι αιχμές για την Τουρκία με αφορμή τις πρωτοβουλίες της Αγκυρας στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο για την «ενότητα» των τουρκογενών λαών.
Προ ημερών, σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα, «Χουριέτ», ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέϊ Λαβρόφ, άφησε σαφείς αιχμές κατά της Αγκυρας, για τις πωλήσεις τουρκικών οπλικών συστημάτων προς την Ουκρανία. Ταυτόχρονα, στο Συριακό, υποστηρίζοντας τον Ασσαντ, επισήμανε ότι η Δαμασκός ζητάει από την Τουρκία την αποχώρηση των δυνάμεών της από το συριακό έδαφος, στο οποίο έχει εισβάλλει.
Τώρα, δεύτερη φορά μέσα σε μια εβδομάδα, αφορμή νέων αιχμών στάθηκε η Σύνοδος Κορυφής του Οργανισμού Τουρκογενών Κρατών, με επικεφαλής τον Ταγίπ Ερντογάν, στο Μπισκέκ, πρωτεύουσα της Κιργιζίας, στις 6 Νοεμβρίου. Αυτή τη φορά ήταν το επίσημο ρωσικό κρατικό ειδησεογραφικό πρακτορείο, Ria Novosti (5-11-2024), που σε ένα αρκετά εκτενές δημοσίευμά του με τίτλο «ο Ερντογάν δημιουργεί μια ακόμη εστία ανησυχίας για τη Μόσχα», αναφέρεται ότι η Ρωσία δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη στις διεργασίες που συντελούνται, με πρωτοβουλία της Τουρκίας, στην Κεντρική Ασία και στον Καύκασο, σε περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.
Εξάλλου, όπως αναφέρει το Ria Novosti, «η σχέση των δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας και της Ρωσίας είναι πολύ βαθύτερη και σοβαρότερη από ό,τι νομίζουν πολλοί και η διατήρησή της είναι εξίσου σημαντική τόσο για αυτά τα νέα κράτη όσο και για τη Ρωσία».
Πολύ περισσότερο, τονίζει ο συντάκτης του δημοσιεύματος, «οι φιλοδοξίες της Τουρκίας σε σχέση με αυτήν την περιοχή δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες από τη Ρωσία, ούτε να είναι αδιάφορη, διότι για εμάς είναι θέμα ασφάλειας, οικονομίας και γεωπολιτικής. Μια ανεξάρτητη Τουρκία δεν αποτελεί εχθρό για τη Ρωσία, αν και υπάρχουν ερωτηματικά, όχι μόνο ως προς την προμήθεια της Ουκρανίας τουρκικά όπλα, αλλά και για τις επίμονες προσπάθειες να υποστηρίξει τους Ρώσους Τούρκους (σ.σ. τους τουρκογενείς εντός της Ρωσίας, όπως Τάταροι).
»Στην ιστορία μας, άλλωστε, πολλές φορές είδαμε σχέδια ενοποίησης σε εθνικό, θρησκευτικό ή γλωσσικό επίπεδα που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον μας από τους αιώνιους αντιπάλους μας. Ναι, άπαντες οι Αγγλοσάξονες θέλουν, και δεν το κρύβουν μάλιστα ότι επιδιώκουν την διάλυση τόσο του μετασοβιετικού χώρου όσο και της ίδιας της Ρωσίας. Κατά συνέπεια, μας ενδιαφέρει η Κεντρική Ασία να παραμείνει ανεξάρτητη, χωρίς να μετατραπεί σε κομμάτι ενός σχεδίου που κάποια στιγμή στο μέλλον μπορεί να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους μη-φίλους μας».
Γεωπολιτικά συμφέροντα
Κατά το Ria Novosti, «η στροφή της Ρωσίας προς Ανατολάς (που συχνά αποκαλείται Παγκόσμιος Νότος) οφείλεται, όχι μόνο στη σύγκρουση με τη Δύση, αλλά και στα αντικειμενικά γεωπολιτικά συμφέροντά της και στο ίδιο το πνεύμα των καιρών, δηλαδή, την σαφή μετατόπιση του κέντρου βάρους της παγκόσμιας τάξης από τη Δύση προς την Ανατολή. Επομένως, όλες οι διεργασίες που εκτυλίσσονται στην Ανατολή σήμερα είναι ακόμη πιο πολύ σημαντικές για εμάς. Ιδιαίτερα οι γειτονικές περιοχές μας, που ήταν μέρος της Ρωσίας και συνδέονταν μαζί μας με μια κοινή ιστορία».
Αναφερόμενος στον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών, ο συντάκτης του δημοσιεύματος σημειώνει ότι «επισήμως, η Αγκυρα δηλώνει δημοσίως ότι θέλει να προωθήσει μόνο την προσέγγιση των τουρκικών λαών, να τους βοηθήσει να διατηρήσουν τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους, να αναπτύξουν την οικονομία, να δημιουργήσουν δρόμους μεταφορών, κ.ο.κ., γενικότερα να διαμορφώσει έναν “ενιαίο τουρκικό χώρο”». Διερωτάται, όμως: «Αραγε, στο γεγονός ότι στον Οργανισμό εντάσσονται πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, δεν υπάρχει τίποτα αντιρωσικό;» Για να προσθέσει στη συνέχεια ότι, ναι μεν η Τουρκία δεν είναι εχθρική προς τη Ρωσία, αλλά και η Αγκυρα κοιτάζει να εξυπηρετήσει τα δικά της γεωπολιτικά συμφέροντα.
Εντατικές διεργασίες υπό την Αγκυρα
Για την Σύνοδο Κορυφής στο Μπισκέκ, τονίζει πως «στην πραγματικότητα αυτή είναι η 2η Σύνοδος φέτος. Η προηγούμενη έγινε μόλις πριν από τέσσερις μήνες στη Σούσα, στο Αζερμπαϊτζάν, αλλά είχε ανεπίσημη μορφή. Κάτι που δείχνει ότι η συνεργασία και ο συντονισμός του τουρκικού κόσμου εντατικοποιούνται. Αμέσως μετά, ο Ερντογάν θα μεταβεί στη Βουδαπέστη και μετά θα πάει στο Φόρουμ του Μπακού (Αζερμπαϊτζάν). Δηλαδή, θα επισκεφθεί τις πρωτεύουσες δύο χωρών που μετέχουν στον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών».
Ο Οργανισμός, συνεχίζει το Ria Novosti, «περιλαμβάνει μόνο πέντε χώρες (και άλλες τρεις, συμπεριλαμβανομένης μιας μη αναγνωρισμένης, έχουν καθεστώς παρατηρητή), αλλά είναι μια από τις πιο ενεργές και αναπτυσσόμενες διακρατικές ενώσεις. Η ενότητα του τουρκικού κόσμου δεν έχει ακόμη τεθεί ως πολιτικός στόχος, αλλά η διαδικασία, όπως λένε, έχει ξεκινήσει. Η Τουρκία είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Ενωσης, η οποία περιλαμβάνει το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και το Αζερμπαϊτζάν, τέσσερις μετασοβιετικές δημοκρατίες, τρεις από τις οποίες στην Κεντρική Ασία. Ένα ακόμη κράτος της Κεντρικής Ασίας, το Τουρκμενιστάν, έχει καθεστώς παρατηρητή, όπως και η Ουγγαρία, καθώς και η Βόρεια Κύπρος (σ.σ. κατεχόμενα), που αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία. Έτσι, η Τουρκία έχει συγκεντρώσει κάτω από τη σημαία της το ένα τρίτο των μετασοβιετικών δημοκρατιών. Δηλαδή, σχεδόν όσες επιδιώκει να ενσωματώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση (τρεις από τις Βαλτικές είναι ήδη μέλη της – η Μολδαβία, η Γεωργία και η Ουκρανία είναι στη λίστα των υποψηφίων)».
Κατόπιν τούτου, διερωτάται ο συντάκτης του δημοσιεύματος: «Αραγε, η Τουρκία και η ΕΕ Ευρώπη αποσπούν τμήματα του μετασοβιετικού χώρου; Η Ευρώπη που θέλει να προσαρτήσει την Ουκρανία, δεν είναι σε θέση να την απομακρύνει από τη Ρωσία, είτε με στρατιωτικά είτε με ειρηνικά μέσα. Επιπλέον, η κρίση που αντιμετωπίζει το σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα βαθύνει, λόγω τόσο της αυξανόμενης τριβής με τις ΗΠΑ, δηλαδή μιας πιθανής διάσπασης στην ενωμένη Δύση, όσο και εσωτερικών αντιφάσεων, που επιδεινώνονται, μεταξύ άλλων, από την αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Αλλά και η διείσδυση της ΕΕ στην Υπερκαυκασία δεν φαίνεται ρεαλιστική. Η Γεωργία, για παράδειγμα, εξαρτάται από τη Ρωσία και την Τουρκία όχι μόνο οικονομικά, αλλά και γεωπολιτικά. Η γεωγραφία, εξάλλου, είναι το πεπρωμένο και στην ιστορία δύσκολα βρίσκει κανείς περιπτώσεις που κάποιος κατάφερε να το αλλάξει».
Τα κατεχόμενα στην Κύπρο
Το ψευδοκράτος των κατεχομένων κυπριακών εδαφών έχει στάτους παρατηρητή στον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών. Παρών στο Μπισκέκ ήταν και ο επικεφαλής των κατεχομένων, Ερσίν Τατάρ, τη συμμετοχή του οποίου χαιρέτισε ο Τ. Ερντογάν, λέγοντας πως «ο τουρκικός κόσμος εμδιαφέρεται ιδιαίτερα για μια δίκαιη και μόνιμη λύση του κυπριακού ζητήματος στη βάση των πραγματικοτήτων στο νησί».
Κάλεσε, δε, τους μετέχοντες να δείξουν αλληλεγγύη στα κατεχόμενα και εξέφρασε την άποψη να γίνουν τα κατεχόμενα «το συντομότερο δυνατόν» μέλη του Οργανισμού. Μίλησε για «δίκαιο αγώνα του τουρκοκυπριακού λαού» και ανέφερε ότι «η συμμετοχή της TΔΒΚ (σ.σ. κατεχόμενα) ως επίτιμου προσκεκλημένου και μέλους – παρατηρητή στη Σύνοδο Κορυφής του Οργανισμού μας αποτελεί ένδειξη της βούλησής του τουρκικού κόσμου για αλληλεγγύη προς τον τουρκοκυπριακό λαό».
ΠΗΓΗ: Neostrategy.gr
Αναλύσεις
Υπάρχουν λόγοι ανησυχίας για την ευρωπαϊκή ασφάλεια & άμυνα με την εκλογή Τραμπ;
Η επίδραση της επανεκλογής Τραμπ στην ευρωπαϊκή ασφάλεια & άμυνα.
Η στάση επομένως των ΗΠΑ θα πρέπει αξιοποιηθεί από την ΕΕ ως μία ευκαιρία περεταίρω αμυντικής ανάπτυξης και όχι σαν ένα απειλητικό γεγονός.
Η επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ και οι συνέπειες που θα έχει σε μία πληθώρα τομέων πολιτικής (policy fields) αναμένεται να αποτελέσει το αντικείμενο συζήτησής κατά το προσεχές διάστημα σε όλη τη υφήλιο. Ένας από τους τομείς αυτούς είναι δικαίως και ο τομέας της ασφάλειας & άμυνας (security & defence), καθώς τόσο οι ενέργειες του εν λόγω πολιτικού κατά το διάστημα της προηγούμενης διακυβέρνησής του, όσο και οι εμπρηστικές δηλώσεις του κατά το διάστημα της προεκλογικής του εκστρατείας, έχουν προκαλέσει ανησυχία για το «τι μέλλει γενέσθαι» όσον αφορά το παγκόσμιο περιβάλλον ασφάλειας. Επειδή δε ο καθένας νοιάζεται πρωτίστως για το τι πρόκειται να συμβεί στη «γειτονιά» του, το ερώτημα που προκύπτει για τους ευρωπαίους πολίτες είναι:
Πώς θα επηρεαστεί η Ευρωπαϊκή ασφάλεια από την επανεκλογή Τραμπ;
Το παρόν άρθρο επιχειρεί να απαντήσει στο φλέγον αυτό ερώτημα, αντλώντας στοιχεία –εξ ου και η αναφορά στον τίτλο σε πειστήρια– από στρατηγικά έγγραφα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέσα από αυτά αναδεικνύει τις προθέσεις των εν λόγω δρώντων όσον αφορά την ασφάλεια & άμυνα του ευρωπαϊκού χώρου, ώστε να καταλήξει σε ορθολογικά συμπεράσματα και να προβεί σε ανάλογες εκτιμήσεις σχετικά με το ρόλο που αναμένεται να διαδραματίσουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στον εν λόγω τομέα κατά τη δεύτερη θητεία του μελλοντικού Προέδρου των ΗΠΑ.
Ο ρόλος του ΝΑΤΟ & της ΕΕ
Το πρώτο σημείο που πρέπει να διευκρινιστεί είναι το θεσμικό πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ ΕΕ και ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε με τη Συνθήκη του Βόρειου Ατλαντικού (North Atlantic Treaty) η οποία υπογράφηκε στις 4 Απριλίου 1949 στην Ουάσιγκτον –γι’ αυτό και αρκετές φορές η εν λόγω συνθήκη αναφέρεται και ως Συνθήκη της Ουάσιγκτον– από δώδεκα (12) κράτη,[2] με σκοπό τη δημιουργία μίας αμυντικής συμμαχίας (alliance) για την προστασία του ευρωατλαντικού χώρου. Βασικό δε στοιχείο αυτής και θεμέλιο της συλλογικής άμυνας αποτελεί το άρθρο 5 (ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής), σύμφωνα με το οποίο:
«Τα μέρη συμφωνούν ότι μια ένοπλη επίθεση εναντίον ενός ή περισσοτέρων από αυτά στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική θα θεωρείται επίθεση εναντίον όλων τους και κατά συνέπεια συμφωνούν ότι, εάν συμβεί μια τέτοια ένοπλη επίθεση, καθένα από αυτά, κατά την άσκηση του ατομικού δικαιώματος ή η συλλογική αυτοάμυνα που αναγνωρίζεται από το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, θα βοηθήσει το Μέρος ή τα Μέρη που δέχονται τέτοια επίθεση αναλαμβάνοντας αμέσως, μεμονωμένα και σε συνεννόηση με τα άλλα Μέρη, τέτοια ενέργεια που κρίνει αναγκαία, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ένοπλων να αποκαταστήσει και να διατηρήσει την ασφάλεια της περιοχής του Βόρειου Ατλαντικού. Κάθε τέτοια ένοπλη επίθεση και όλα τα μέτρα που λαμβάνονται ως αποτέλεσμα αυτής θα αναφέρονται αμέσως στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Τέτοια μέτρα λήγουν όταν το Συμβούλιο Ασφαλείας λάβει τα αναγκαία μέτρα για την αποκατάσταση και τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας».
-
Γενικά θέματα3 εβδομάδες πριν
Τί είναι αυτά τα μυστηριώδη φωτεινά στίγμα στον ουρανό της Κύπρου;
-
Διεθνή3 εβδομάδες πριν
Ανατριχιαστικές εικόνες με τον νεκρό ηγέτη της Χαμάς (ΦΩΤΟ)
-
Αναλύσεις3 εβδομάδες πριν
Η Αθήνα παραδίδει τη Θράκη
-
Αθλητικά3 ημέρες πριν
Δεν πούλησε οπαδισμό! Δεν έπαιξε σε τουρκική ομάδα που θα τον απογείωνε οικονομικά – Αντώνης Φώτσης: Ο καλύτερος Έλληνας καλαθοσφαιριστής… ever
-
Video1 μήνα πριν
Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή
-
Άμυνα1 μήνα πριν
Έτοιμος σε 3 χρόνια ο ελληνικός Σιδερένιος Θόλος! Πόσο θα κοστίσει;
-
Άμυνα1 μήνα πριν
Έτοιμη η «πρώτη» Belharra
-
Πολιτική2 ημέρες πριν
Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδος: Μόνον 12 Έλληνες ευρωβουλευτές υπέγραψαν την δήλωση αιτημάτων προς το Αζερμπαϊτζάν, εν όψει της COP29.