Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις

Υπάρχει πράγματι «ιστορική ευκαιρία» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις;

Δημοσιεύτηκε στις

Είναι σαφές ότι η παρούσα διαδικασία προσέγγισης φθάνει στα όριά της

Στη συνάντηση όπως περιέγραψε και ο υπουργός εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης θα γίνει «επιβεβαίωση της διάθεσης διαλόγου, αποτίμηση μέχρι τώρα πορείας και προγραμματισμός επομένων βημάτων» και θα υπάρξει το χρονοδιάγραμμα για τον Πολιτικό Διάλογο, τη Θετική Ατζέντα και τα ΜΟΕ, με ορίζοντα την επόμενη συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας που θα πραγματοποιηθεί στην Τουρκία πιθανότατα στο τέλος του χρόνου.

Σε ένα διεθνές περιβάλλον που είναι εξαιρετικά ασταθές, η «μη ένταση» με την Τουρκία είναι θετική αλλά όσο παραμένουν στο τραπέζι οι διεκδικήσεις της Τουρκίας εις βάρος της χώρας μας και όσο εξελίσσεται η προσπάθεια ανάδειξης της Τουρκίας ως ηγεμονικής περιφερειακής δύναμης, υπάρχει διαρκώς ο κίνδυνος επιστροφής της έντασης καθώς η τουρκική πλευρά έχει εκλάβει εντελώς λανθασμένα, ως όρο για τη συνέχιση του σημερινού ήπιου κλίματος, την αποχή άσκησης εκ μέρους της Ελλάδας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Και αυτή ακριβώς η κατάσταση είναι που θέτει και τα όρια στην τωρινή διαδικασία εφόσον δεν επιλυθεί η διαφορά που αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.

Ο Γ. Γεραπετρίτης δήλωσε ότι η έναρξη της συζήτησης θα γίνει όταν ωριμάσουν οι συνθήκες και εναπόκειται στους δυο ηγέτες το πότε θα δώσουν το σύνθημα για την έναρξη των συνομιλιών για την οριοθέτηση. Βεβαίως, αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το εάν η Τουρκία δείξει ότι είναι διατεθειμένη για ουσιαστικές συνομιλίες εγκαταλείποντας θέσεις που είναι απαγορευτικές για την Ελλάδα καθώς άπτονται ακόμη και θεμάτων κυριαρχίας.

Ο Υπουργός Εξωτερικών τις τελευταίες ημέρες, βεβαίως, παρουσιάζει μια διαφορετική εικόνα για τα ελληνοτουρκικά δηλώνοντας ότι υπάρχει «ιστορική ευκαιρία» και ότι τώρα είναι η στιγμή για να λυθούν παλιές εκκρεμότητες, δήλωση η οποία προϊδεάζει για εξελίξεις στο μείζον αυτό ζήτημα.

Εξάλλου οι κ. Μητσοτάκης και Ερντογάν δε θα αποφασίσουν εν κενώ αλλά θα λάβουν την απόφαση τους μετά από την προεργασία η οποία θα γίνει από τους δυο υπουργούς εξωτερικών οι οποίοι το τελευταίο διάστημα είχαν τουλάχιστον δυο κατ ιδίαν συναντήσεις για την προετοιμασία της συνάντησης της Νέας Υόρκης.

Όμως εφόσον δεν έχουν προκύψει νέα δεδομένα (τα οποία εάν υπάρχουν πάντως έχουν κρατηθεί μυστικά) είναι εξαιρετικά δύσκολος ο εντοπισμός αυτής της «ιστορικής ευκαιρίας» στην οποία αναφέρεται ο Υπουργός Εξωτερικών. Και πάντως μέχρι στιγμής η Τουρκία δημοσίως κάθε άλλο παρά έχει απομακρυνθεί από πάγιες θέσεις οι οποίες και ευθύνονται για το γεγονός ότι δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα επίλυση στο πρόβλημα της οριοθέτησης.

Διότι ακόμη και στην περίοδο των διερευνητικών επαφών επί κυβέρνησης Κ. Σημίτη όταν οι δυο πλευρές έφθασαν πολύ κοντά, σύμφωνα με τους πρωταγωνιστές της εποχής, συμφωνία δεν υπήρξε καθώς η Τουρκία την τελευταία στιγμή πρόβαλε όλο και νέες αξιώσεις που αφορούσαν την εθνική κυριαρχία.

Τα τελευταία δείγματα γραφής της Άγκυρας κάθε άλλο προδιαθέτουν για «ιστορική ευκαιρία». Με τις επιστολές στον ΟΗΕ η Τουρκία έχει εγείρει επισήμως θέμα ελληνικής κυριαρχίας σε μεγάλο αριθμό νησιών με την επίκληση της δήθεν παραβίασης του όρου αποστρατικοποίησης, με αφορμή τα θαλάσσια πάρκα επανάφερε πλήρως τη διεκδίκηση των «γκρίζων ζωνών», με το τελευταίο επεισόδιο στην Κάσο έδειξε την αποφασιστικότητα της για επιβολή του Τουρκολιβυκού Μνημονίου…

Είναι σαφές ότι οποιαδήποτε συζήτηση όσο καλοπροαίρετα κι αν ξεκινήσει και ό,τι τέχνασμα κι αν εφευρεθεί για να προχωρήσει έστω και ως άσκηση εργασίας το θέμα της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, (ακόμη και για την προηγούμενη συνεννόηση για την άσκηση του δικαιώματος επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων) το θέμα του casus belli που αποσκοπεί στον περιορισμό της άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας αλλά και οι «γκρίζες ζώνες» που αφορούν αμφισβήτηση ελληνικής κυριαρχίας, είναι εμπόδια που δεν μπορούν να ξεπεραστούν.

Και εξάλλου είναι θέματα τα οποία ούτε στη Χάγη μπορούν να παραπεμφθούν λόγω και των ελληνικών επιφυλάξεων αλλά και για λόγους ουσίας καθώς θα σήμαινε ότι η Ελλάδα αποδέχεται να παραδοθεί η κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της στην κρίση ενός Δικαστηρίου.

Είναι κατανοητό ότι η αγωνία για το πόσο θα συντηρηθεί αυτό το ήπιο κλίμα στα ελληνοτουρκικά, γεννάει τον πειρασμό για το επόμενο βήμα ώστε να επιδιωχθεί η δυνατότητα επίλυσης του μείζονος θέματος της οριοθέτησης. Αλλά αυτή η αγωνία δεν μπορεί να μετατραπεί σε τροχοπέδη που θα διολισθήσει σε μια εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση με την Τουρκία που τελικά δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από μια διαπραγμάτευση επί των τουρκικών διεκδικήσεων και θα προσφέρει στην Τουρκία όσα μόνο με νικηφόρο πόλεμο θα αποκτούσε.

Και αυτό φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί «ιστορική ευκαιρία», τουλάχιστον για την Ελλάδα…

Πηγή: liberal.gr

Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων). Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.

Αναλύσεις

Ντάγκλας Μάρεϊ στη New York Post: Ξεκαθάρισμα Τραμπ στον Ερντογάν! Ώρα να διαλέξεις – Χαμάς ή ΝΑΤΟ;

Δέκα πράγματα που μπορεί να κάνει ο Τραμπ για να καθαρίσει τα χάλια του Μπάιντεν στο εξωτερικό

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο εκλεγμένος πρόεδρος έχει τώρα την ευκαιρία να αναδιαμορφώσει όχι μόνο την Αμερική, αλλά και τον κόσμο.

Δέκα πράγματα που μπορεί να κάνει ο Τραμπ για να καθαρίσει τα χάλια του Μπάιντεν στο εξωτερικό

Γράφει ο Ντάγκλας Μάρεϊ*, New York Post

Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ την Τρίτη ήταν τόσο συντριπτική που ακόμη και οι αντίπαλοί του φαίνεται να ησύχασαν για λίγο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σύντομα θα αρχίσουν να κατασκευάζουν μια ολόκληρη σειρά από νέα οδοφράγματα για να του βάλουν εμπόδια.

Αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο εκλεγμένος πρόεδρος έχει τώρα την ευκαιρία να αναδιαμορφώσει όχι μόνο την Αμερική, αλλά και τον κόσμο.

Ο ελεύθερος κόσμος έχει απεγνωσμένα ανάγκη από ισχυρή ηγεσία. Και ο ανελεύθερος κόσμος χρειάζεται απεγνωσμένα περιορισμό.

ΤΟΥΡΚΙΑ

Μιλώντας γι’ αυτό, η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Φιλοξενεί όμως μία από τις έδρες της Χαμάς, από την οποία η Χαμάς σχεδιάζει τρομοκρατικές επιθέσεις.

Ο Τραμπ πρέπει να ξεκαθαρίσει στον επίδοξο σουλτάνο Ερντογάν: Χαμάς ή ΝΑΤΟ. Μπορείτε να έχετε το ένα, αλλά όχι και τα δύο. Ώρα να διαλέξεις πλευρά.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Ο Τραμπ έχει υποσχεθεί να διαπραγματευτεί μια διευθέτηση του πολέμου στην Ουκρανία. Είναι αναπόφευκτο σε αυτό το στάδιο ότι αυτό θα περιλαμβάνει κάποιους εδαφικούς συμβιβασμούς για τους Ουκρανούς. Κάποιοι από εμάς εύχονται να μην ήταν έτσι.

Αλλά η Ρωσία χρειάζεται μια διέξοδο, και η Ουκρανία πρέπει να μην χάσει άλλο από τη νέα γενιά της.

Το αντάλλαγμα θα πρέπει να είναι ότι ο Τραμπ θα ξεκαθαρίσει στον Βλαντιμίρ Πούτιν της Ρωσίας ότι δεν θα υπάρξουν άλλες εισβολές επί των ημερών του. Και όχι άλλες πραγματικές ρωσικές εκλογικές παρεμβάσεις σε γειτονικές χώρες όπως η Γεωργία και η Μολδαβία.

ΚΑΤΑΡ

Το δουλοκτητικό κράτος του Κόλπου είναι ένας από τους μεγαλύτερους χορηγούς της τρομοκρατίας στον κόσμο. Όχι μόνο με τη Χαμάς, αλλά και με τον τρομοκρατικό βραχίονα των μέσων ενημέρωσης, το Αλ Τζαζίρα.

Το Κατάρ πρέπει να απομονωθεί και να του επιβληθούν κυρώσεις. Η αμερικανική στρατιωτική βάση εκεί πρέπει να αφαιρεθεί και να δοθεί σε έναν πραγματικό φίλο – όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Θα ήταν μια ανταμοιβή για τη σπουδαία συμπεριφορά του και μια τιμωρία για την κακή συμπεριφορά του Κατάρ.

Και αν οι Καταριανοί επιμείνουν στο παιχνίδι τους να προσπαθούν να εξαγοράσουν τους αμερικανικούς θεσμούς και να τους διαφθείρουν, τότε επιβάλλετε κυρώσεις στο Κατάρ, πάρτε τα πράγματά του και αφήστε το στους κινδύνους της γειτονιάς του.

ΙΣΡΑΗΛ

Ο Μπάιντεν μίλησε για ένα δυνατό παιχνίδι για το Ισραήλ, αλλά η κυβέρνησή του ήταν υγρή και διαρροή σαν την κόλαση.

Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση Μπάιντεν ξόδεψε περισσότερο χρόνο προσπαθώντας να πραγματοποιήσει αλλαγή καθεστώτος στην Ιερουσαλήμ από ό,τι έκανε ποτέ οπουδήποτε αλλού.

Τώρα που ο Μπάιντεν, ο Τσακ Σούμερ και αυτή η συμμορία έχουν φύγει, είναι μια καλή στιγμή για να επαναβεβαιώσουμε τη συμμαχία.

Το Ισραήλ δεν χρειάζεται την Αμερική να διεξάγει τους πολέμους του γι’ αυτό. Χρειάζεται όμως τις ΗΠΑ ως αποφασιστικό σύμμαχο ενώ τελειώνει με τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ.

Χρειάζεται επίσης την Αμερική για να ασκήσει το είδος της πίεσης που δεν άσκησε ποτέ η κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις για να απελευθερωθούν οι υπόλοιποι όμηροι.

Ο Τραμπ έχει πει στο παρελθόν ότι πρέπει να απελευθερωθούν πριν από την ορκωμοσία του. Τώρα είναι η ώρα να πει στους περιφερειακούς υποστηρικτές της Χαμάς ότι ο χρόνος τελείωσε.

Το σύνθημα για την απελευθέρωση των ομήρων -συμπεριλαμβανομένων και των Αμερικανών- δεν έπρεπε ποτέ να είναι “Φέρτε τους πίσω”. Θα έπρεπε να είναι “Δώστε τους πίσω”. Τώρα.

ΙΡΑΝ

Το οποίο με φέρνει στο πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να κάνει ο Τραμπ στη Μέση Ανατολή.

Ο μόνος λόγος για τον οποίο το Ιράν ήταν σε θέση να διεξάγει έναν πόλεμο με επτά μέτωπα εναντίον του Ισραήλ τον τελευταίο χρόνο είναι επειδή οι Μπάιντεν-Χάρις άνοιξαν τις στρόφιγγες του χρήματος για τους μουλάδες τη στιγμή που ανέλαβαν την εξουσία.

Πριν από αυτό, οι μουλάδες σερνόταν στον Τραμπ, εκλιπαρώντας τον να άρει τις εξουθενωτικές κυρώσεις εναντίον της χώρας τους. Τώρα είναι η ώρα να ξαναβάλουν τις κυρώσεις.

Το Ιράν είδε τους τρομοκράτες πληρεξουσίους του να παραλύουν από τον ισραηλινό στρατό και τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες τον τελευταίο χρόνο.

Τώρα είναι η ώρα να πάνε για το κεφάλι του φιδιού. Οι Ιρανοί απειλούν με άλλο ένα άμεσο χτύπημα στο Ισραήλ από το ιρανικό έδαφος.

Στην τελευταία ανταλλαγή, το Ισραήλ κατέστρεψε τα συστήματα αεράμυνας της Ισλαμικής Επαναστατικής Κυβέρνησης.

Μπορεί να υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Στο “tit-for-tat” αυτού του μέρους του πολέμου, το επόμενο χτύπημα από το Ιράν είναι επικείμενο.

Με τον Τραμπ στο δρόμο της επιστροφής, το Ισραήλ θα πρέπει να είναι σίγουρο ότι το απαντητικό του αντεπιχείρημα θα καταστρέψει τους μουλάδες και θα εξαφανίσει μια για πάντα τις πυρηνικές τους φιλοδοξίες.

Ποιος ξέρει, ίσως το άθλιο, βάρβαρο ισλαμικό καθεστώς στην Τεχεράνη πέσει επιτέλους και ο ιρανικός λαός μπορέσει επιτέλους να πάρει πίσω τη χώρα του.

Αν ναι, τότε ίσως μέχρι το τέλος της επόμενης θητείας του, ο Τραμπ να μπορέσει να φέρει το Ιράν στη Συμφωνία του Αβραάμ.

Τώρα αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να προσέξει ακόμα και η Επιτροπή Νόμπελ.

 

*Ο Ντάγκλας Μάρεϊ είναι Βρετανός συγγραφέας και συντηρητικός πολιτικός σχολιαστής, πολιτιστικός κριτικός και δημοσιογράφος. Ίδρυσε το Κέντρο Κοινωνικής Συνοχής το 2007

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Ανησυχία στη Ρωσία προκαλεί ο Ερντογάν! Δεν αρέσουν στη Μόσχα οι ζυμώσεις με τον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών

Η Ρωσία δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη στις διεργασίες που συντελούνται, με πρωτοβουλία της Τουρκίας, στην Κεντρική Ασία και στον Καύκασο, σε περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Μια ανεξάρτητη Τουρκία δεν αποτελεί εχθρό για τη Ρωσία, αν και υπάρχουν ερωτηματικά, όχι μόνο ως προς την προμήθεια της Ουκρανίας τουρκικά όπλα, αλλά και για τις επίμονες προσπάθειες να υποστηρίξει τους Ρώσους Τούρκους

Η Ρωσία δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη στις διεργασίες που συντελούνται, με πρωτοβουλία της Τουρκίας, στην Κεντρική Ασία και στον Καύκασο, σε περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.

Παρ’ ότι η εντύπωση που επικρατεί, είναι ότι οι σχέσεις Ρωσίας – Τουρκίας είναι ιδιαίτερα θετικές, το τελευταίο διάστημα αυξάνονται τα μηνύματα δυσαρέσκειας της Μόσχας έναντι της Αγκυρας. Γεγονός που δημιουργεί ερωτηματικά ως προς την πορεία των σχέσεων των δύο χωρών. Τελευταίο «επεισόδιο» είναι οι αιχμές για την Τουρκία με αφορμή τις πρωτοβουλίες της Αγκυρας στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο για την «ενότητα» των τουρκογενών λαών.

Προ ημερών, σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα, «Χουριέτ», ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέϊ Λαβρόφ, άφησε σαφείς αιχμές κατά της Αγκυρας, για τις πωλήσεις τουρκικών οπλικών συστημάτων προς την Ουκρανία. Ταυτόχρονα, στο Συριακό, υποστηρίζοντας τον Ασσαντ, επισήμανε ότι η Δαμασκός ζητάει από την Τουρκία την αποχώρηση των δυνάμεών της από το συριακό έδαφος, στο οποίο έχει εισβάλλει.

Τώρα, δεύτερη φορά μέσα σε μια εβδομάδα, αφορμή νέων αιχμών στάθηκε η Σύνοδος Κορυφής του Οργανισμού Τουρκογενών Κρατών, με επικεφαλής τον Ταγίπ Ερντογάν, στο Μπισκέκ, πρωτεύουσα της Κιργιζίας, στις 6 Νοεμβρίου. Αυτή τη φορά ήταν το επίσημο ρωσικό κρατικό ειδησεογραφικό πρακτορείο, Ria Novosti (5-11-2024), που σε ένα αρκετά εκτενές δημοσίευμά του με τίτλο «ο Ερντογάν δημιουργεί μια ακόμη εστία ανησυχίας για τη Μόσχα», αναφέρεται ότι η Ρωσία δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη στις διεργασίες που συντελούνται, με πρωτοβουλία της Τουρκίας, στην Κεντρική Ασία και στον Καύκασο, σε περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.

Εξάλλου, όπως αναφέρει το Ria Novosti, «η σχέση των δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας και της Ρωσίας είναι πολύ βαθύτερη και σοβαρότερη από ό,τι νομίζουν πολλοί και η διατήρησή της είναι εξίσου σημαντική τόσο για αυτά τα νέα κράτη όσο και για τη Ρωσία».

Πολύ περισσότερο, τονίζει ο συντάκτης του δημοσιεύματος, «οι φιλοδοξίες της Τουρκίας σε σχέση με αυτήν την περιοχή δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες από τη Ρωσία, ούτε να είναι αδιάφορη, διότι για εμάς είναι θέμα ασφάλειας, οικονομίας και γεωπολιτικής. Μια ανεξάρτητη Τουρκία δεν αποτελεί εχθρό για τη Ρωσία, αν και υπάρχουν ερωτηματικά, όχι μόνο ως προς την προμήθεια της Ουκρανίας τουρκικά όπλα, αλλά και για τις επίμονες προσπάθειες να υποστηρίξει τους Ρώσους Τούρκους (σ.σ. τους τουρκογενείς εντός της Ρωσίας, όπως Τάταροι).

»Στην ιστορία μας, άλλωστε, πολλές φορές είδαμε σχέδια ενοποίησης σε εθνικό, θρησκευτικό ή γλωσσικό επίπεδα που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον μας από τους αιώνιους αντιπάλους μας. Ναι, άπαντες οι Αγγλοσάξονες θέλουν, και δεν το κρύβουν μάλιστα ότι επιδιώκουν την διάλυση τόσο του μετασοβιετικού χώρου όσο και της ίδιας της Ρωσίας. Κατά συνέπεια, μας ενδιαφέρει η Κεντρική Ασία να παραμείνει ανεξάρτητη, χωρίς να μετατραπεί σε κομμάτι ενός σχεδίου που κάποια στιγμή στο μέλλον μπορεί να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους μη-φίλους μας».

Γεωπολιτικά συμφέροντα

Κατά το Ria Novosti, «η στροφή της Ρωσίας προς Ανατολάς (που συχνά αποκαλείται Παγκόσμιος Νότος) οφείλεται, όχι μόνο στη σύγκρουση με τη Δύση, αλλά και στα αντικειμενικά γεωπολιτικά συμφέροντά της και στο ίδιο το πνεύμα των καιρών, δηλαδή, την σαφή μετατόπιση του κέντρου βάρους της παγκόσμιας τάξης από τη Δύση προς την Ανατολή. Επομένως, όλες οι διεργασίες που εκτυλίσσονται στην Ανατολή σήμερα είναι ακόμη πιο πολύ σημαντικές για εμάς. Ιδιαίτερα οι γειτονικές περιοχές μας, που ήταν μέρος της Ρωσίας και συνδέονταν μαζί μας με μια κοινή ιστορία».

Ο Ερντογάν, μιλώντας στο «τουρκικό Πανεπιστήμιο» (!) της Κιργιζίας (φώτο τουρκική προεδρία)

 

Αναφερόμενος στον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών, ο συντάκτης του δημοσιεύματος σημειώνει ότι «επισήμως, η Αγκυρα δηλώνει δημοσίως ότι θέλει να προωθήσει μόνο την προσέγγιση των τουρκικών λαών, να τους βοηθήσει να διατηρήσουν τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους, να αναπτύξουν την οικονομία, να δημιουργήσουν δρόμους μεταφορών, κ.ο.κ., γενικότερα να διαμορφώσει έναν “ενιαίο τουρκικό χώρο”». Διερωτάται, όμως: «Αραγε, στο γεγονός ότι στον Οργανισμό εντάσσονται πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, δεν υπάρχει τίποτα αντιρωσικό;» Για να προσθέσει στη συνέχεια ότι, ναι μεν η Τουρκία δεν είναι εχθρική προς τη Ρωσία, αλλά και η Αγκυρα κοιτάζει να εξυπηρετήσει τα δικά της γεωπολιτικά συμφέροντα.

Εντατικές διεργασίες υπό την Αγκυρα

Για την Σύνοδο Κορυφής στο Μπισκέκ, τονίζει πως «στην πραγματικότητα αυτή είναι η 2η Σύνοδος φέτος. Η προηγούμενη έγινε μόλις πριν από τέσσερις μήνες στη Σούσα, στο Αζερμπαϊτζάν, αλλά είχε ανεπίσημη μορφή. Κάτι που δείχνει ότι η συνεργασία και ο συντονισμός του τουρκικού κόσμου εντατικοποιούνται. Αμέσως μετά, ο Ερντογάν θα μεταβεί στη Βουδαπέστη και μετά θα πάει στο Φόρουμ του Μπακού (Αζερμπαϊτζάν). Δηλαδή, θα επισκεφθεί τις πρωτεύουσες δύο χωρών που μετέχουν στον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών».

Ο Οργανισμός, συνεχίζει το Ria Novosti, «περιλαμβάνει μόνο πέντε χώρες (και άλλες τρεις, συμπεριλαμβανομένης μιας μη αναγνωρισμένης, έχουν καθεστώς παρατηρητή), αλλά είναι μια από τις πιο ενεργές και αναπτυσσόμενες διακρατικές ενώσειςΗ ενότητα του τουρκικού κόσμου δεν έχει ακόμη τεθεί ως πολιτικός στόχος, αλλά η διαδικασία, όπως λένε, έχει ξεκινήσει. Η Τουρκία είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Ενωσης, η οποία περιλαμβάνει το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και το Αζερμπαϊτζάν, τέσσερις μετασοβιετικές δημοκρατίες, τρεις από τις οποίες στην Κεντρική Ασία. Ένα ακόμη κράτος της Κεντρικής Ασίας, το Τουρκμενιστάν, έχει καθεστώς παρατηρητή, όπως και η Ουγγαρία, καθώς και η Βόρεια Κύπρος (σ.σ. κατεχόμενα), που αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία. Έτσι, η Τουρκία έχει συγκεντρώσει κάτω από τη σημαία της το ένα τρίτο των μετασοβιετικών δημοκρατιών. Δηλαδή, σχεδόν όσες επιδιώκει να ενσωματώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση (τρεις από τις Βαλτικές είναι ήδη μέλη της – η Μολδαβία, η Γεωργία και η Ουκρανία είναι στη λίστα των υποψηφίων)».

Η Εμινέ Ερντογάν, εν μέσω μαθητών με τουρκικά σημαιάκια, στην Κιργιζία (φώτο, τουρκική προεδρία)

 

Κατόπιν τούτου, διερωτάται ο συντάκτης του δημοσιεύματος: «Αραγε, η Τουρκία και η ΕΕ Ευρώπη αποσπούν τμήματα του μετασοβιετικού χώρου; Η Ευρώπη που θέλει να προσαρτήσει την Ουκρανία, δεν είναι σε θέση να την απομακρύνει από τη Ρωσία, είτε με στρατιωτικά είτε με ειρηνικά μέσα. Επιπλέον, η κρίση που αντιμετωπίζει το σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα βαθύνει, λόγω τόσο της αυξανόμενης τριβής με τις ΗΠΑ, δηλαδή μιας πιθανής διάσπασης στην ενωμένη Δύση, όσο και εσωτερικών αντιφάσεων, που επιδεινώνονται, μεταξύ άλλων, από την αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Αλλά και η διείσδυση της ΕΕ στην Υπερκαυκασία δεν φαίνεται ρεαλιστική. Η Γεωργία, για παράδειγμα, εξαρτάται από τη Ρωσία και την Τουρκία όχι μόνο οικονομικά, αλλά και γεωπολιτικά. Η γεωγραφία, εξάλλου, είναι το πεπρωμένο και στην ιστορία δύσκολα βρίσκει κανείς περιπτώσεις που κάποιος κατάφερε να το αλλάξει».

Τα κατεχόμενα στην Κύπρο

Το ψευδοκράτος των κατεχομένων κυπριακών εδαφών έχει στάτους παρατηρητή στον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών. Παρών στο Μπισκέκ ήταν και ο επικεφαλής των κατεχομένων, Ερσίν Τατάρ, τη συμμετοχή του οποίου χαιρέτισε ο Τ. Ερντογάν, λέγοντας πως «ο τουρκικός κόσμος εμδιαφέρεται ιδιαίτερα για μια δίκαιη και μόνιμη λύση του κυπριακού ζητήματος στη βάση των πραγματικοτήτων στο νησί».

Ο Τατάρ (δεξιά του Ερντογάν) στο επίσημο άνοιγμα του «τουρκικού Πανεπιστημίου» στην Κιργιζία (φώτο τουρκική προεδρία)

 

Κάλεσε, δε, τους μετέχοντες να δείξουν αλληλεγγύη στα κατεχόμενα και εξέφρασε την άποψη να γίνουν τα κατεχόμενα «το συντομότερο δυνατόν» μέλη του Οργανισμού. Μίλησε για «δίκαιο αγώνα του τουρκοκυπριακού λαού» και ανέφερε ότι «η συμμετοχή της TΔΒΚ (σ.σ. κατεχόμενα) ως επίτιμου προσκεκλημένου και μέλους – παρατηρητή στη Σύνοδο Κορυφής του Οργανισμού μας αποτελεί ένδειξη της βούλησής του τουρκικού κόσμου για αλληλεγγύη προς τον τουρκοκυπριακό λαό».

ΠΗΓΗ: Neostrategy.gr

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Υπάρχουν λόγοι ανησυχίας για την ευρωπαϊκή ασφάλεια & άμυνα με την εκλογή Τραμπ;

Η επίδραση της επανεκλογής Τραμπ στην ευρωπαϊκή ασφάλεια & άμυνα.

Δημοσιεύτηκε

στις

Η στάση επομένως των ΗΠΑ θα πρέπει αξιοποιηθεί από την ΕΕ ως μία ευκαιρία περεταίρω αμυντικής ανάπτυξης και όχι σαν ένα απειλητικό γεγονός.

Η επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ και οι συνέπειες που θα έχει σε μία πληθώρα τομέων πολιτικής (policy fields) αναμένεται να αποτελέσει το αντικείμενο συζήτησής κατά το προσεχές διάστημα σε όλη τη υφήλιο. Ένας από τους τομείς αυτούς είναι δικαίως και ο τομέας της ασφάλειας & άμυνας (security & defence), καθώς τόσο οι ενέργειες του εν λόγω πολιτικού κατά το διάστημα της προηγούμενης διακυβέρνησής του, όσο και οι εμπρηστικές δηλώσεις του κατά το διάστημα της προεκλογικής του εκστρατείας, έχουν προκαλέσει ανησυχία για το «τι μέλλει γενέσθαι» όσον αφορά το παγκόσμιο περιβάλλον ασφάλειας. Επειδή δε ο καθένας νοιάζεται πρωτίστως για το τι πρόκειται να συμβεί στη «γειτονιά» του, το ερώτημα που προκύπτει για τους ευρωπαίους πολίτες είναι:

Πώς θα επηρεαστεί η Ευρωπαϊκή ασφάλεια από την επανεκλογή Τραμπ;

Το παρόν άρθρο επιχειρεί να απαντήσει στο φλέγον αυτό ερώτημα, αντλώντας στοιχεία –εξ ου και η αναφορά στον τίτλο σε πειστήρια– από στρατηγικά έγγραφα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέσα από αυτά αναδεικνύει τις προθέσεις των εν λόγω δρώντων όσον αφορά την ασφάλεια & άμυνα του ευρωπαϊκού χώρου, ώστε να καταλήξει σε ορθολογικά συμπεράσματα και να προβεί σε ανάλογες εκτιμήσεις σχετικά με το ρόλο που αναμένεται να διαδραματίσουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στον εν λόγω τομέα κατά τη δεύτερη θητεία του μελλοντικού Προέδρου των ΗΠΑ.

Ο ρόλος του ΝΑΤΟ & της ΕΕ

Το πρώτο σημείο που πρέπει να διευκρινιστεί είναι το θεσμικό πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ ΕΕ και ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε με τη Συνθήκη του Βόρειου Ατλαντικού (North Atlantic Treaty) η οποία υπογράφηκε στις 4 Απριλίου 1949 στην Ουάσιγκτον –γι’ αυτό και αρκετές φορές η εν λόγω συνθήκη αναφέρεται και ως Συνθήκη της Ουάσιγκτον– από δώδεκα (12) κράτη,[2] με σκοπό τη δημιουργία μίας αμυντικής συμμαχίας (alliance) για την προστασία του ευρωατλαντικού χώρου. Βασικό δε στοιχείο αυτής και θεμέλιο της συλλογικής άμυνας αποτελεί το άρθρο 5 (ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής), σύμφωνα με το οποίο:

«Τα μέρη συμφωνούν ότι μια ένοπλη επίθεση εναντίον ενός ή περισσοτέρων από αυτά στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική θα θεωρείται επίθεση εναντίον όλων τους και κατά συνέπεια συμφωνούν ότι, εάν συμβεί μια τέτοια ένοπλη επίθεση, καθένα από αυτά, κατά την άσκηση του ατομικού δικαιώματος ή η συλλογική αυτοάμυνα που αναγνωρίζεται από το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, θα βοηθήσει το Μέρος ή τα Μέρη που δέχονται τέτοια επίθεση αναλαμβάνοντας αμέσως, μεμονωμένα και σε συνεννόηση με τα άλλα Μέρη, τέτοια ενέργεια που κρίνει αναγκαία, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ένοπλων να αποκαταστήσει και να διατηρήσει την ασφάλεια της περιοχής του Βόρειου Ατλαντικού. Κάθε τέτοια ένοπλη επίθεση και όλα τα μέτρα που λαμβάνονται ως αποτέλεσμα αυτής θα αναφέρονται αμέσως στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Τέτοια μέτρα λήγουν όταν το Συμβούλιο Ασφαλείας λάβει τα αναγκαία μέτρα για την αποκατάσταση και τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ HUFFINGTONPOST

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Αναλύσεις1 ώρα πριν

Ντάγκλας Μάρεϊ στη New York Post: Ξεκαθάρισμα Τραμπ στον Ερντογάν! Ώρα να διαλέξεις – Χαμάς ή ΝΑΤΟ;

Δέκα πράγματα που μπορεί να κάνει ο Τραμπ για να καθαρίσει τα χάλια του Μπάιντεν στο εξωτερικό

Γενικά θέματα2 ώρες πριν

Ποιους εκφράζει η Ντόρα Μπακογιάννη;

Αυτά που αντιπροσωπεύει η κυρία Μπακογιάννη δεν είναι μόνο η επίσημη του κόμματος της θέση. Είναι και η επίσημη θέση...

Διεθνή2 ώρες πριν

DW: Η εξέλιξη που περιμένει διακαώς ο Ερντογάν με τους Κούρδους και η άλλη όψη του νομίσματος

Σε αναβαθμισμένο ρόλο της Τουρκίας και σε ευνοϊκές για την χώρα του εξελίξεις στο Κουρδικό προσβλέπει ο Τούρκος πρόεδρος, που...

Αναλύσεις3 ώρες πριν

Ανησυχία στη Ρωσία προκαλεί ο Ερντογάν! Δεν αρέσουν στη Μόσχα οι ζυμώσεις με τον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών

Η Ρωσία δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη στις διεργασίες που συντελούνται, με πρωτοβουλία της Τουρκίας, στην Κεντρική Ασία και στον...

Άμυνα3 ώρες πριν

Φλώρος Φλούρος: Η πολιτική οικονομία της ασφάλειας και της άμυνας

Η αξία της ασφάλειας και της άμυνας για μια κοινωνία και ένα έθνος-κράτος είναι ύψιστης σημασίας και προτεραιότητα

Δημοφιλή