Συστηματική μεθόδευση για την υλοποίηση ενός διακαούς – και ως ένα βαθμό ευσεβούς – πόθου με σκοπό τη διάλυση ουσιαστικά της μισής Μέσης Ανατολής, ώστε μεταγενέστερα, να προσαρτηθούν αυτά τα εδάφη – όπως επιδιώκεται με τη Γάζα – στο Ισραήλ και έτσι να καταστεί “Μεγάλο”.
Αυτό που ήδη προκαλεί η απόπειρα της υλοποίησης του “Μεγάλου Ισραήλ”, και βιώνουμε σήμερα, είναι η ευρύτερη γεωπολιτική αστάθεια μέσω της δημιουργίας ανάφλεξης με νέα πολεμικά μέτωπα που με τη σειρά τους προκαλούν παγκόσμια οικονομική αστάθεια και δυσοίωνο – ως δυστοπικό – μέλλον για την οικονομία του πλανήτη.
Γράφει ο Γιάννης Μαντανίκας
Ο τελευταίος απολογισμός της γενοκτονίας στη Γάζα και της επιθετικότητας του ισραηλινού στρατού σε Λίβανο και Συρία μας φέρνουν στη μνήμη ένα παλιό “υπεσχεμένο” απο πλευράς Ισραήλ, ένα όνειρο μεγαλοϊδεατικού χαρακτήρα: το “Μεγάλο Ισραήλ”.
Το πλάνο του “Μεγάλου Ισραήλ” αποτελείται από τις κατακτημένες περιοχές στην Παλαιστίνη, το Λίβανο, τα 2/3 της Συρίας, το Κουβέιτ, το 25% της Σαουδικής Αραβίας, το 35% του Ιράκ, όλη την ανατολική Αίγυπτο, και την Ιορδανία. Το ευρύτερο σκεπτικό είναι “Από το Νείλο ως τον Ευφράτη και από το Λίβανο ως τη Μεδίνα”. Και είναι επόμενο και απόλυτα φυσιολογικό να προκαλούνται και οι ανάλογες αντιδράσεις. Υπάρχει μάλιστα και ένας σχετικός χάρτης που έχουν φτιάξει οι ισραηλινοί, που οριοθετεί γεωγραφικά τον ευσεβή τους πόθο:
Θεωρούμε ότι οι γειτονικές χώρες του Ισραήλ γνωρίζουν αυτό το σχέδιο, του οποίου η υλοποίηση μπορούμε να πούμε με αρκετή σιγουριά ότι επιχειρείται μέσω της ιδιαίτερα επιθετικής στάσης του Ισραήλ απέναντί τους, γι’ αυτό και υπάρχουν οι αντιδράσεις από πλευράς αυτών των κρατών, από κάποιους ηπιότερες και από κάποιους σκληρότερες. Μαζί όμως με τις ισλαμικές χώρες αντιδρά και το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας.
“Τα σύνορά μας θα εκτείνονται από το Λίβανο μέχρι τη Μεγάλη Έρημο, που είναι η Σαουδική Αραβία. Στη συνέχεια θα εκτείνονται από τη Μεσόγειο μέχρι τον Ευφράτη. Και ποιοι βρίσκονται στην άλλη πλευρά του Ευφράτη; Οι Κούρδοι. Και οι Κούρδοι είναι φίλοι. Επομένως, έχουμε τη Μεσόγειο πίσω μας, τους Κούρδους μπροστά μας, και το Λίβανο, που χρειάζεται την ομπρέλα προστασίας του Ισραήλ. Και μετά πιστεύω ότι μπορούμε να πάρουμε τη Μέκκα, τη Μεδίνα και το Όρος Σινά, ώστε να καθαρίσουμε αυτές τις περιοχές”.
Η θεώρηση και οι αξιώσεις του Ισραήλ υπό το γεωπολιτικό πρίσμα
Ο όρος της Γεωπολιτικής από το Σουηδό πολιτικό και Πολιτικό Επιστήμονα Ρούντολφ Κιέλλεν, στο τέλος του 19ου αιώνος, και σύμφωνα με τη σχετική βιβλιογραφία, καθορίζει τη θεώρηση του ανεξάρτητου οργανικού κράτους, παράλληλα με την οπτική περί κράτους και επικράτειας, της ενότητας, του λαού, και της προσωπικότητας του κράτους και του τρόπου προβολής αυτής στη διεθνή σκηνή.
Η μετά Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βιβλιογραφία ξεκινάει την κριτική ενάντια στην γεωπολιτική οπτική των Μάχαν, Μακίντερ και Χαουσχόφερ. Επί παραδείγματι, το 1953 ο Σπροτ αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ελάχιστες από αυτές τις υποθέσεις αντανακλούν μία ψύχραιμη αντικειμενικότητα. Αντίθετα, οι περισσότερες από τις θέσεις των τριών προαναφερθέντων αντανακλούν μία ακραία, μαξιμαλιστική οπτική και ότι είναι δομημένες επάνω σε κάποιου είδους κρίση, σε περίοδο εντάσεων και αποτελούν οδηγό προς ένα συγκεκριμένο τύπο κυβέρνησης η οποία θα είχε συγκεκριμένες επιθυμίες να επιτύχει συγκεκριμένα αποτελέσματα. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Γεωπολιτική απέκτησε αρνητική έννοια καθώς εργαλειοποιήθηκε από τη ναζιστική Γερμανία, βασιζόμενη στη συλλογισστική του Lebensraum, της οποίας εκφραστής ήταν ο Φρίντριχ Ράτζελ.
Η γεωπολιτική χαρακτηρίζεται από το ενδιαφέρον ως προς την κατανομή της ισχύος και τη σφαίρα επιρροής των κρατών σε διάφορες περιοχές ενδιαφέροντός τους, τόσο θεωρητικά όσο και ως προς τις πολιτικές πρακτικές που τη συνοδεύουν. Η Γεωπολιτική επεκτείνεται και στον παράγοντα της στρατιωτικής ισχύος και σε αυτόν ενσωματώνεται και η σχέση κρατών με οργανισμούς (τα γνωστά “think tanks”).
Γενικά, δεν υπάρχει συγκεκριμένο γεωπολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου να μπορεί να περιγραφεί εκτενώς η σχέση ισχύος του Ισραήλ με τα γειτονικά κράτη ή άλλες χώρες. Η αντίληψη του Ισραήλ ως ένα δυναμικό κράτος μας κατευθύνει να ερευνήσουμε και να κατανοήσουμε τις γεωπολιτικές του απαιτήσεις και διεκδικήσεις, την προσέγγισή του στις διεθνείς σχέσεις και τον τρόπο με τον οποίο συνδιαλλέγεται το πολιτικό του σύστημα.
Αντί να περάσουμε από ένα πιο “ειδικό φίλτρο” τη φαντασίωση του “Μεγάλου Ισραήλ”, κρίνεται σκόπιμο να αναλύσουμε τρεις βασικές συνθήκες που διέπουν τη γεωπολιτική οπτική και έκφραση του Ισραήλ, τον τρόπο συναλλαγής του διεθνώς, καθώς και το κατά πόσο συμφωνούν οι ενέργειές του με το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών περί ειρηνικής συνύπαρξης.
Οι μαξιμαλιστικές απαιτήσεις ενός “Μεγάλου Ισραήλ” συναντώνται για πρώτη φορά στο ημερολόγιο του Τέοντορ Χέρτζλ, στους σχεδιασμούς του Οντέντ Γινόν και στην πρόσφατη γεωπολιτική προσέγγιση και ορολογία του Σαούλ Κόεν, που στοχεύει προς την κατεύθυνση ενός Ισραήλ που καταλαμβάνει εδάφη από τα γειτονικά του κράτη.
Οι απαιτήσεις του Ισραήλ, ο Χερτζλ και οι διαπραγματεύσεις για την ίδρυση εβραϊκού κράτους
Το Ισραήλ είναι η επικράτεια που οι Παλαιστίνιοι αποκαλούν “an-Nakba”, δηλαδή “Η γη των βιαίως εκτοπισθέντων”. Ο Χερτζλ οργάνωσε το πρώτο Σιωνιστικό Συμβούλιο, το 1897, μεταξύ 29 και 31 Αυγούστου στο Stadtcasino της Βασιλείας στην Ελβετία. Θεωρείται ο πατέρας του Σιωνισμού. Στο 6ο βιβλίο από το Ημερολόγιό του (το Ημερολόγιο και η σειρά των βιβλίων του Χερτζλ ξεκινούν το 1898) περιγράφει μία συζήτηση με τον Γερμανό αυτοκρατορικό Καγκελάριο και πρίγκηπα Χοχενλόχε, όπου ερωτάται, από τον τελευταίο πόση επικράτεια θα του αρκούσε ώστε να ικανοποιηθεί ο οραματισμός του για την ίδρυση εβραϊκού κράτους. Η απάντηση του Χερτζλ στον Χοχενλόχε ήταν η εξής “Θα ρωτήσουμε για ό,τι χρειαζόμαστε. Περισσότεροι μετανάστες, περισσότερη γη. Ζητάμε αυτονομία και αυτοπροστασία”.
Ο Τέοντορ Χερτσλ (Herzl Tivadar, πραγματικό όνομα: Benjamin Ze’ev Herzl, 2 Μαΐου 1860 – 3 Ιουλίου 1904) ήταν Ούγγρος δημοσιογράφος και συγγραφέας. Θεωρείται ο πατέρας του σύγχρονου πολιτικού Σιωνισμού και στην πραγματικότητα ο ιδρυτής του κράτους του Ισραήλ.
Στο βιβλίο του, τα εδάφη που αναφέρει υποδεικνύουν μία συνολική περιοχή δυσανάλογα μεγαλύτερη από τα αναγνωρισμένα σύνορα του Ισραήλ όπως ήταν το 1967. Συγκεκριμένα, αναφέρεται με κάπως διαφορετική ονομασία ιδιαίτερα ως προς την Αίγυπτο, ενώ προσθέτει και την Κύπρο, αναφερόμενος στο σχέδιο “Σινά-Κύπρος-Ελ Αρίς (μια πόλη της Αιγύπτου)”. Όπως σημειώνει στο 6ο βιβλίο, “Χερσόνησος του Σινά, Αιγυπτιακή Παλαιστίνη, Κύπρος”.
Όμως αργότερα, κοιτάζοντας στο 2ο βιβλίο του Χερτζλ, βλέπουμε να λέει “Από τα ρυάκια της Αιγύπτου μέχρι τον Ευφράτη”, όπου αναλυόταν ένα σχέδιο δύο σταδίων με σκοπό να το παρουσιάσει στην οθωμανική κυβέρνηση αλλά εκφράζοντας την επιθυμία για εβραίο κυβερνήτη.
Υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες σε σχέση με τις επιδιώξεις των εβραίων εκείνη την περίοδο, αλλά χρησιμοποιώντας ως κριτήριο τη δυναμική μία κρατικής υπόστασης θα πρέπει να σημειωθεί ότι η αγγλική κυβέρνηση δεν έκρινε ακόμα σκόπιμο να δώσει έγκριση στη Διακήρυξη του Μπάλφουρ. Ο κόσμος δεν είχε αρχίσει ακόμα να αποαποικιοποιείται και η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε αρχίσει να παρακμάζει, επιτρέποντας στις αποικιακές δυνάμεις όπως η Γαλλία και η Αγγλία να αυξήσουν την επιρροή τους στην Οθωμανική επικράτεια. Στην περιοχή της Οθωμανικής Παλαιστίνης αποφασίστηκε η απόσχιση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Εκτιμάται ότι αυτές οι εδαφικές απαιτήσεις του Χερτζλ είχαν μορφή προτάσης προς επίτευξη συγκεκριμένης συμφωνίας που θα υλοποιούνταν σε συγκεκριμένο χρόνο. Επιδίωξη του Χερτζλ ήταν να λάβει όσο περισσότερα γινόταν, μέσω διαπραγματεύσεων, ενώ όπως καταγράφεται, τόνισε με ιδιαίτερη έμφαση στον πρίγκηπα Χοχενλόχε ότι “περισσότεροι μετανάστες σημαίνει μεγαλύτερες εδαφικές απαιτήσεις”.Υπάρχει επίσης μία εκδοχή κατά την οποία ο Χερτζλ ήταν έτοιμος να αγοράσει γη από Άραβες και Έλληνες ιδιοκτήτες, και το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι το πώς είναι δυνατόν να φτιαχτεί ένα κράτος από την αγορά γης από νόμιμους κατόχους.
Ενώ υπήρχαν λόγοι για το Σιωνιστικό Κίνημα να θεωρεί ότι βρήκε τον τρόπο να φτιάξει το ανεξάρτητο εβραϊκό κράτος, η τοποθεσία και ο τρόπος να υλοποιηθεί αυτό το σχέδιο θα απαιτούσε μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις με τους ισχυρούς εγγυητές εκείνου του καιρού, όπως για παράδειγμα τις πρώην αποικιακές δυνάμεις, τη Γερμανία και αργότερα τις ΗΠΑ.
Το κράτος του Ισραήλ ιδρύθηκε το 1948 στην περιοχή που κατοικούσαν Παλαιστίνιοι, και παρά το ότι η γη αυτή στην ουσία αγοράστηκε, πάνω από 750.000 Παλαιστίνιοι εκτοπίστηκαν βίαια από τα σπίτια τους. Ο εκτοπισμός των Παλαιστινίων και οι συγκρούσεις στις Παλαιστινιακές περιοχές συνεχίζονται ασταμάτητα, με τους ισραηλινούς να ανοίγουν πολεμικά μέτωπα εναντίον των Αράβων των γειτονικών χωρών, με αποτέλεσμα η περιοχή να κρίνεται ιδιαίτερα ασταθής.
Μπέρναρντ Λιούις και “Σχέδιο Οντέντ Γινόμ” για τη διαίρεση της αραβόφωνης Μέσης Ανατολής
Μία από τις αιτίες των αναταραχών στη Μέση Ανατολή είναι ο διχασμός μεταξύ των Αράβων. Τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα εγκυμονούν τον κίνδυνο της υλοποίησης του γνωστού Σιωνιστικού σχεδίου για τη διάσπαση ολόκληρης της Μέσης Ανατολής.
Ο Μπέρναρντ Λιούις, Άγγλος ειδήμων στο πεδίο των “ανατολικών σπουδών”, της ιστορίας του Ισλάμ και της αλληλεπίδρασης μεταξύ Ισλάμ και Δύσης, εθεωρείτο άριστος γνώστης των θεμάτων της Μέσης Ανατολής. Είχε μία καριέρα 70 ετών και έδωσε τη συμβουλή του σε πολλές κυβερνήσεις των ΗΠΑ. Θεωρείται ο “πνευματικός πατέρας” του πολέμου στο Ιράκ, για τον οποίο δικαίως κατηγορήθηκε.
Πίσω στον πατέρα του Σιωνισμού, τον Χερτζλ: Ένα από τα ισχυρά επιχειρήματα που προέταξε για την υλοποίηση του μαξιμαλιστικού του στόχου ήταν η “αυτονομία και η αυτοπροστασία”. Μπορεί να πέτυχε το στόχο του με τη δημιουργία του Ισραήλ το 1948, δηλαδή 39 χρόνια μετά το θάνατό του, αλλά η “αυτοπροστασία” εξαρτάται από τη στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ και της Ευρώπης μέχρι σήμερα.Το 1982, μία έκθεση από τους Γινόν και Σαχάκ με τίτλο “Μία στρατηγική για το Ισραήλ το 19ο αιώνα” ανέλυε περαιτέρω τις γεωπολιτικές θέσεις που σχετίζονταν με την περιοχή σε σχέση με τη γεωγραφική του θέση και τις συγκρούσεις με τις αραβικές χώρες.
Ο Οντέτ Γινόμ, ο πρώτος εκ των δύο συγγραφέων της προαναφερθείσας έκθεσης, αναφέρεται σε “μετάβαση του κόσμου σε μία νέα εποχή στην ανθρώπινη ιστορία”. Λέει ότι κάθε εποχή είναι διαφορετική για διαφορετικές κουλτούρες και ότι το Ισραήλ ευθυγραμμίζεται με το Δυτικό κόσμο, ενώ κάνει λόγο και για τον κίνδυνο ενός πολυδιάστατου παγκοσμίου πολέμου (λογικό, εάν λάβουμε υπόψη τα σχέδια των Λιούις και Γινόν, που αποτελούν και την αιτία για ένα τέτοιο γεγονός, θα τολμήσουμε να πούμε).
Ιδιαίτερη εντύπωση επίσης προκαλεί η αναφορά του Γινόν στις “διαστάσεις μίας παγκόσμιας αντιπαράθεσης που θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον”. Ολόκληρη η έκθεση των Γινόν-Σαχάκ είναι επί της ουσίας μία αναφορά σε επερχόμενο παγκόσμιο πόλεμο (ο οποίος βλέπουμε ότι άτυπα έχει ξεκινήσει). Μετά από μία εκτενή παρουσίαση ποικίλων θεμάτων που αφορούν στις αραβικές χώρες και με την επισήμανση ότι κάποιες από αυτές (Αλγερία, Αίγυπτος, Συρία, Λίβανος, Ιράκ και Σαουδική Αραβία) να θεωρούνται κοσμοπολίτικες, το Σχέδιο Οντέντ Γινόν ξεκινάει με τα σενάρια αποδόμησης των χωρών αυτών, με πρώτη τη Λιβύη, ενώ συμπεριλαμβάνει και το Σουδάν, αμέσως μετά.
Συνεχίζει με την αναφορά στο Λίβανο: “Η ολοκληρωτική διάσπαση του Λιβάνου σε 5 επαρχίες θα αποτελέσει προϋπόθεση για την αποδόμηση όλων των υπολοίπων χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου, της Συρίας, του Ιράκ και ολόκληρης της Αραβικής χερσονήσου, και ήδη ακολουθείται αυτή η πορεία. Η αποδόμηση της Συρίας και του Ιράκ αργότερα, σε εθνικά ή θρησκευτικά ιδιαίτερες περιοχές, όπως ο Λίβανος, αποτελεί πρωτεύοντα στόχο του Ισραήλ στο ανατολικό μέτωπο, μακροπρόθεσμα, ενώ η αποδυνάμωση, στρατιωτικά, αυτών των χωρών αποτελεί επίσης πρωτεύοντα και βραχυπρόθεσμο στόχο. Η Συρία θα καταρρεύσει σε όλη την εθνική και θρησκευτική της δομή, σε τμήματα, όπως ο σημερινός Λίβανος, ώστε να υπάρξει ένα αλεβιτο-σιιτικό κράτος κατά μήκος της ακτογραμμής, ένα σουνιτικό κράτος με κέντρο το Χαλέπι, ένα με κέντρο τη Δαμασκό που να είναι εχθρικό στους βόρειους γείτονές του, και οι Δρούζοι, που θα ιδρύσουν το δικό τους κράτος ακόμα και στα δικά μας υψίπεδα του Γκολάν και οπωσδήποτε στο Χαουράν (που στα εβραϊκά σημαίνει “βρώμικη φυλακή”) και τη βόρεια Ιορδανία. Αυτό το ιδανικό κράτος θα εξασφαλίσει την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, και είμαστε σχετικά κοντά στο να το επιτύχουμε”.
Λέξη προς λέξη, η μακροσκελής αυτή τοποθέτηση αποτελεί τον ορισμό του “διαίρει και βασίλευε” και αυτή είναι η οπτική του Γινόν για τη Μέση Ανατολή. Μία σύγκρουση, δε, μεταξύ Ιράκ και Ιράν ήταν κατά τον Γινόν και τον Σαχάκ δεδομένη και την ανέμεναν. Πράγματι, η σύγκρουση αυτή πραγματοποιήθηκε, ως μέρος αυτού του σχεδίου, με την αμέριστη, βεβαίως, βοήθεια των ΗΠΑ. Να τονιστεί, δε, και ιδιαιτέρως, ότι στην εκθεσή τους, ο Γινόν και ο Σαχάκ χαρακτήρισαν τον αναμενόμενο και δεδομένο για αυτούς πόλεμο ως “πιο σημαντικό για εμάς από αυτόν στη Συρία”, ενώ αναφέρθηκαν ωμά σε εκκαθάριση της Ιορδανίας από το παρόν (το 1982, που συνέγραψαν αυτή την έκθεση) καθεστώς.
Τις ιδέες του Γινόν ενστερνίζονταν ο Αριέλ Σαρόν, ο Μοσέ Αρένς, και το σοσιαλδημοκρατικό, εργατικό κόμμα του Ισραήλ, Χα Αβοντά.
Τη δεκαετία του 1980 το Ισραήλ ήταν ήδη ένα δυναμικό κράτος, με νέα εδάφη που κατέλαβε μετά τον πόλεμο του 1967 και τα οποία διατήρησε και μετά τον πόλεμο του 1973 με ένα συνεχιζόμενο πρόγραμμα εποικισμού.
Γενικότερα, το σχέδιο Γινόν βλέπει τις χώρες πέριξ του Ισραήλ ως υποψήφιες προς αποδόμηση, ακόμα και διάλυση, θεωρητικά βασιζόμενο στην κατά δύναμιν εκμετάλλευση των εθνολογικών και θρησκευτικών διαφορών μεταξύ των Αράβων.
Η γεωπολιτική οπτική του Σαούλ Κόεν
Ο Κόεν αντιλαμβάνεται τη γεωπολιτική ισχύ ενός κράτους με βάση τέσσερις πυλώνες:
Την ύπαρξη μία πανίσχυρης στρατιωτικής μηχανής και της θέλησης για χρήση αυτής της ισχύος
Την πλεονάζουσα οικονομικύ ισχύ, που θα παρέχεται ως βοήθεια ή επένδυση σε άλλες χώρες
Την ιδεολογική ηγεσία: να υπάρχει μία πολιτική ιδεολογία ικανή να διαμορφώσει την πολιτική που θα ακολουθηθεί
Ένα κυβερνητικό σύστημα με συνοχή
Ενώ στην ουσία ο Κόεν είναι πολύ περιγραφικός ως προς τον τρόπο λειτουργίας της Δύσης, οι ορισμοί που χρησιμοποιεί περιγράφουν περισσότερο την Αμερική ως στρατιωτική δύναμη, λαμβάνοντας υπόψη του τους δύο πρώτους πυλώνες.
Παρά το ότι ο Κόεν δεν αναλύει εκτενώς τον ανταγωνισμό των στρατιωτικών υπερδυνάμεων στην περιοχή και το πώς αυτός επιδρά στο Ισραήλ, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η ριζική γεωπολιτική αναδόμηση είναι μία διαδικασία σε συνεχή εξέλιξη, υπό την προσπάθεια δημιουργίας μικρότερων και περισσότερων κρατών στη Μέση Ανατολή και την προώθηση της πολυπολικότητας και της περιφερειοποίησης.
Ως επιβεβαίωση του σχεδίου του Οντέντ Γινόν, ο Κόεν αναφέρει χαρακτηριστικά ότι τα κράτη της Μέσης Ανατολής έχουν γίνει ακόμα πιο εύθραυστα, σαν μία θρυμματισμένη ζώνη (“Geopolitics”, Cohen, 2015, σελίδα 33). Ο Κόεν, επιβεβαιώνοντας το σχέδιο Γκινόν, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι τα εθνοτικά μικρο-κράτη της Μέσης Ανατολής, σε 25 χρόνια το πολύ (δηλαδή ως το 2040) θα μπορούσαν να αυξηθούν από 200 σε 250, ενώ αργότερα βλέπουμε να χρησιμοποιεί, για αυτά, τον ορισμό “νέες γεωεδαφικές οντότητες”.
Ο Κόεν δείχνει να υποστηρίζει το σχέδιο Γινόν, προτείνοντας μάλιστα η κάθε περιοχή να αποτελεί και κράτος, και αναφέρει σαν παράδειγμα ότι αυτό θα μπορούσε να ισχύει με περιοχές όπως η Κρήτη, το Wales, η Καταλονία, η Σκωτία, η Τσετσενία, το Ιρακινό Κουρδιστάν, το Κεμπέκ, και η Αραβική Παλαιστίνη, καθώς και να δημιουργηθούν νέες συνομοσπονδίες όπως η Κίνα με την Ταϊβάν, τα πρώην Γιουγκοσλαβικά κράτη και οι χώρες της Βαλτικής (Cohen, “Geopolitics”, 2015, σελ. 57-59).
Οι παρατηρούμενες τοπικές γεωπολιτικές δυναμικές φαίνεται να χαρακτηρίζονται απο πολλές μορφές συγκρούσεων που τείνουν, τουλάχιστον στο θεωρητικό επίπεδο, να ευνοούν το σχέδιο Γινόν μέσω των εξής στοιχείων:
Αφενός, και δυνητικά, μία ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ.
Αφετέρου, η αυξανόμενη αντιπαλότητα μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ και των χωρών που το στηρίζουν, ενώ η Τουρκία δεν φαίνεται να έχει τη δυνατότητα να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο, η δε Σαουδική Αραβία δείχνει να τελεί εν αναμονή κάποιας συγκεκριμένης εξέλιξης ώστε να τοποθετηθεί επίσημα, αν και, όπως είπαμε, δεν αποκλείεται να ομαλοποιηθουν η σχέσεις της με το Ισραήλ. Ωστόσο, ακόμα κρατάει μια φαινομενικά ουδέτερη στάση, αν και πιθανότατα αυτό που επιθυμεί και αναμένει είναι η αναγνώριση της Παλαιστίνης από το Ισραήλ.
Τι συμπεράσματα προκύπτουν
Βλέποντας το σχέδιο του “Μεγάλου Ισραήλ” από γεωπολιτική σκοπιά, διακρίνουμε τέσσερα στοιχεία που καθορίζουν την ιστορική εξέλιξη αυτού του στόχου, από τις αρχές του 20ου αιώνα έως σήμερα.
Τα στοιχεία αυτά είναι: ο τρόπος λειτουργίας του Ισραήλ ως κράτος, η συνδιαλλαγή, οι δράσεις του και η αλληλεπίδραση με τον υπόλοιπο κόσμο, ο τρόπος με τον οποίο διαπραγματεύεται και απαιτεί εδάφη ακόμα και υπό τη μορφή πολιτικού λόγου, και ο τρόπος με τον οποίο εργαλειοποιεί την πολιτική για την επίτευξη γεωπολιτικών στόχων.
Η ισχυρότερη ένδειξη για την ίδρυση και την ανάπτυξη του Ισραήλ ως κράτους είναι οι διαπραγματεύσεις του Χερτζλ και των υποστηρικτών του, το σχέδιο του Οντέτ Γινόν και οι γεωπολιτικές βλέψεις για τον 21ο αιώνα, όπως αυτές παρουσιάζονται από τον Σαούλ Κόενκαι άλλους.
Αναλύοντας τα δεδομένα παρατηρούμε μία συστηματική μεθόδευση για την υλοποίηση ενός διακαούς – και ως ένα βαθμό ευσεβούς – πόθου με σκοπό την διάλυση ουσιαστικά της μισής Μέσης Ανατολής με σκοπό, μεταγενέστερα, να προσαρτηθούν αυτά τα εδάφη – όπως επιδιώκεται με την Γάζα – στο Ισραήλ και έτσι να καταστεί “Μεγάλο”.
Παρατηρούμε επίσης μια διαρκή επανάληψη, από τον Χερτζλ κυρίως, περί “νέας εποχής, ασφάλειας και αυτοπροστασίας”, με σκοπό το σχέδιο αυτό να επιβληθεί ως κάτι λογικό και ηθικό στις συνειδήσεις του λαού του Ισραήλ και των συμμαχικών αυτού κρατών.
Καθώς ο κόσμος κινείται προς το τέλος μία μακράς εποχής πετρελαϊκής ισχύος στη Μέση Ανατολή και οι εμπορικοί διάδρομοι έχουν πολλαπλασιαστεί τόσο σε τοπικό (μεσοανατολικό) επίπεδο όσο και παγκοσμίως, αναπόφευκτα θα επέλθουν αλλαγές στις ισορροπίες των υπερδυνάμεων στην περιοχή λόγω του ανταγωνισμού με σκοπό τον έλεγχο της ενέργειας και του εμπορίου. Αυτό που ήδη προκαλεί η απόπειρα της υλοποίησης του “Μεγάλου Ισραήλ”, και βιώνουμε σήμερα, είναι η ευρύτερη γεωπολιτική αστάθεια μέσω της δημιουργίας ανάφλεξης με νέα πολεμικά μέτωπα που με τη σειρά τους προκαλούν παγκόσμια οικονομική αστάθεια και δυσοίωνο – ως δυστοπικό – μέλλον για την οικονομία του πλανήτη.
‘The Greater Israel’ Map Worn By An Israeli Officer
Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα Χειριστή Ασυρμάτων Μέσων.
Εξήντα γενιές διατήρησαν το Θεοβάδιστο Όρος Σινά αλώβητο και η δική μας βρίσκεται στα πρόθυρα να το χάσει… Πηγή:
Για όσους είχαν την ευλογία να επισκεφθούν την Αγία Αικατερίνη, δεν χρειάζεται να περιγράψουμε το δέος και τη συγκίνηση που προκαλεί ο τόπος αλλά και το γεγονός ότι εκεί επέζησε ο Ελληνισμός μέχρι και σήμερα για παραπάνω από 1500 χρόνια. Δεκαπέντε αιώνες αδιάληπτης παρουσίας και λειτουργικής ζωής. Εξήντα γενιές λοιπόν χτυπάνε στη Μονή τα σήμαντρα της Ορθοδοξίας.
Τα προβλήματα με τη Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά δεν είναι σημερινά. Η υπόθεση εκδικάζεται για παραπάνω από μια δεκαετία, με ότι αυτό συνεπάγεται σε κόστος στις περιορισμένες δυνατότητες της Μονής αλλά κυρίως σε φόρτιση πέραν των μοναχικών καθηκόντων των πατέρων και δη του Αρχιεπισκόπου Σινά Δαμιανού ο οποίος διανύει το 91ο έτος της ηλικίας του.
Για όσους είχαν την ευλογία να επισκεφθούν την Αγία Αικατερίνη, δεν χρειάζεται να περιγράψουμε το δέος και τη συγκίνηση που προκαλεί ο τόπος αλλά και το γεγονός ότι εκεί επέζησε ο Ελληνισμός μέχρι και σήμερα για παραπάνω από 1500 χρόνια. Δεκαπέντε αιώνες αδιάληπτης παρουσίας και λειτουργικής ζωής. Εξήντα γενιές λοιπόν χτυπάνε στη Μονή τα σήμαντρα της Ορθοδοξίας.
Ο Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ, Δαμιανός στην Αμπέτειο Σχολή στο Κάιρο
Εν έτει 2025 όμως, μπαίνει ένα μεγάλο ερωτηματικό στην παρουσία μας εκεί… Και αυτό από μόνο του οφείλει να μας βάζει σε σκέψεις, να παρακινήσει σε εσωστρεφή αναζήτηση των λόγων για τους οποίους μπορεί η Θεία Δικαιοσύνη να επιτρέπει μια τέτοια εξέλιξη. Ακόμη κι αν -προς στιγμήν- έχει αίσιο τέλος το όλο πρόβλημα, διότι η μακροθυμία του Θεού δίνει πάντοτε παρατάσεις… Ακόμη και έτσι, ο κίνδυνος που διατρέχει η Μονή πρέπει να μας αφυπνίσει.
Το ζήτημα είναι βαθύτατα πνευματικό. Έχει τις ρίζες του στην γενική απαξίωση των ιερών και των οσίων του γένους μας. Την απώλεια της σύνδεσης του νεοέλληνα με το παρελθόν του… Την Ιερά Παράδοση, τα καθήκοντά του έναντι του Θεού αλλά και των προγόνων του, που με πολλές θυσίες παρέδωσαν ότι αναξίως κατέχουμε. Εξήντα γενιές λοιπόν διατήρησαν το Θεοβάδιστο Όρος Σινά αλώβητο και η δική μας… βρίσκεται στα πρόθυρα να το χάσει; «Τις πταίει» λοιπόν;
Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης Θεοβαδίστου Όρους Σινά
Δεν αποτελεί ένα θαύμα από μόνο του ότι τα μέρη όπου περπάτησε ο Προφήτης Μωυσής, εκεί όπου εκτυλίχθηκαν τα κοσμοσωτήρια γεγονότα της Παλαιά Διαθήκης, παρέμειναν σε Ελληνορθόδοξα χέρια για 15 αιώνες; Γιατί λοιπόν σήμερα αυτό το θαύμα φαίνεται να παύει; Αυτό το ερώτημα δεν αρκεί για να μας συγκλονίσει; Να μας βγάλει από τα παραπλανητικά σκοτάδια της καθημερινότητάς μας;
Μήπως Αυτός που μας χάρισε τα Πανάγια Προσκυνήματα, κρίνει ότι έχουμε χάσει τις προϋποθέσεις εκείνες που επιβάλλονται για να παραμείνουν στα χέρια μας; Το ποιές είναι αυτές το γνωρίζει Εκείνος αλλά και εμείς οφείλουμε τουλάχιστον να αναρωτηθούμε και συνάμα να τις αναζητήσουμε.
Το εύκολο είναι να μοιράζουμε κατηγορίες έναντι των πολιτικών ηγεσιών που, είτε αδιαφορούν, είτε αδυνατούν λόγω της ανικανότητά τους, να προστατέψουν την ελληνορθόδοξη χριστιανοσύνη της Μαριούπολης, της Συρίας, της Βορείου Ηπείρου, της Κωνσταντινουπόλεως και εσχάτως του Σινά. Αλλά εν τοιαύτη περιπτώσει, ξεχνάμε το Νόμο ο οποίος λέει ότι «θα σας δώσω άρχοντες σύμφωνα με τις καρδιές σας». Επομένως η ρίζα του προβλήματος δεν είναι οι ηγεσίες.
Η ρίζα έγκειται στο γεγονός ότι σύμπασα η στρατευομένη Εκκλησία νοσεί. Η ρίζα βρίσκεται μέσα στον καθένα Ορθόδοξο Χριστιανό. Σε κλήρο και λαό. Γιατί εάν χάσουμε τα Πανάγια Προσκυνήματα, φέρουμε μερίδιο ευθύνης όλοι μας. Το πόσο αναλογεί στον καθένα μας ο Κύριος θα το κρίνει. Η θλιβερή διαπίστωση είναι ότι δική μας αναξιότητα, αμετανοησία, αδιαφορία ή ρηχή πνευματικότητα, οδηγεί σε οδυνηρές απώλειες…
Ένα ντοκιμαντέρ από τότε που η τηλεόραση είχε κάτι να δείξει…
Υπάρχει ελπίδα τελικά; Είναι αυτονόητο ότι υπάρχει… Εκείνος που είπε «σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω» αναμφίβολα μπορεί και θέλει να αφήσει σε Ελληνορθόδοξα χέρια τα Πανάγια Προσκυνήματα. Αρκεί βέβαια η στρατευομένη Εκκλησία να συνέλθει. Να επανέλθει, να ανανήψει, να ξυπνήσει. Να κλείσει τα ώτα της έναντι των εκκωφαντικών σειρήνων της σύγχρονης εποχής, της πλατιάς οδού που οδηγεί στην απώλεια. Να παρουσιάσει «καρπούς αξίους της μετανοίας», κράζοντας νυχθημερόν το «Πάτερ ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιον σου»!
Ως Διπλωματία του αθλητισμού ορίζεται το σύνολο των επιδόσεων των αθλητών και των διεθνών επαφών που πραγματοποιούνται μέσω αθλητικών διαγωνισμών και στοχεύουν στην οικοδόμηση διαπολιτισμικών σχέσεων. Η Διπλωματία του Αθλητισμού συνιστά τη χρήση του αθλητισμού ως μέσου εξωραϊσμού της εικόνας ενός κράτους και συμβάλει στην άμβλυνση των πολιτιστικών διαφορών και στην ανάπτυξη εγγύτερων σχέσεων των λαών.
Ο Εργκίν Αταμάν εξελίσσεται σε… σεσημασμένος διακομιστής τύπου influencer της τουρκικής πολιτικής στην Ελλάδα. Σε αυτό το συμπέρασμα μας οδηγούν οι δηλώσεις του Τούρκου προπονητή του Παναθηναϊκού μετά την αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό, για το δεύτερο παιχνίδι της σειράς των τελικών του πρωταθλήματος, η οποία διακόπηκε λόγω της έντασης που προέκυψε με πρωταγωνιστή τον ιδιοκτήτη της «πράσινης» ΚΑΕ, Δημήτρη Γιαννακόπουλου και μετά τη συνάντηση που είχαν οι διοικήσεις των δύο ομάδων με τον υφυπουργό Αθλητισμού Γιάννη Βρούτση. Οι τοποθετήσεις του κόουτς του «Τριφυλλιού» αφορούσαν υβριστικά συνθήματα εναντίον της Τουρκίας, για τα οποία δέχτηκε τεχνική ποινή και αποβλήθηκε από το ματς.
Φυσικά αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο κάτοχος δύο Ευρωλίγκα με Αναντολού Εφές (2020-2021) και Παναθηναϊκό (2023-2024) εγείρει προβληματισμό με τη συμπεριφορά του, εξυπηρετώντας τουρκικές θέσεις. Τη σεζόν 2023-2024 μετά την ήττα του Παναθηναϊκού από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, στην πρεμιέρα των πλέι οφ, δημιουργήθηκε θέμα όταν ο Αταμάν αρνήθηκε πριν το δεύτερο παιχνίδι της σειράς στο ΟΑΚΑ να απαντήσει σε ερώτηση Ισραηλινού δημοσιογράφου, ο οποίος τον γνώριζε προσωπικά από την εποχή που ήταν στην Εφές, ενώ η ΚΑΕ Παναθηναϊκός έμπλεξε σε ανακοίνωσή της στην υπόθεση μέχρι και τον πόλεμο στην Παλαιστίνη με παρότρυνση φυσικά του προπονητή της. «Ο χώρος του αθλητισμού δεν πρέπει επουδενί να χρησιμοποιείται για την επούλωση πληγών και καταστάσεων που περνούν οι λαοί και είναι δεδομένο πως το μπάσκετ πρέπει πάντα να μένει μακριά από όλα αυτά», ανέφερε μεταξύ άλλων η ανακοίνωση.
Τον πήρε τηλέφωνο ο Ερντογάν
Υπήρξαν όμως και άλλα επεισόδια στη συγκεκριμένη υπόθεση, αφού υπήρξαν καταγγελίες του Τούρκου προπονητή του Παναθηναϊκού, ότι δέχτηκε απειλές από μέλος του επιτελείου της Μακάμπι, η οποία ξεσήκωσε ανακοινώσεις στήριξης από την Τουρκική ομοσπονδία καλαθοσφαίρισης στον Αταμάν, με τον οποίο επικοινώνησε προσωπικά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ως γνωστόν, η Τουρκία στηρίζει τη Χαμάς και δεν καταδίκασε ποτέ την τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023 στο Ισραήλ, το οποίο είναι σύμμαχος της Ελλάδας.
«Έχει ξεφύγει από τα όρια είτε του αθλητισμού είτε τα όρια της διαχείρισης μεταξύ των δύο σωματείων. Εάν έχουν γίνει πράγματα που θα έπρεπε να διαχειριστεί κάποιος, αυτός θα ήταν ο Παναθηναϊκός, να διαχειριστεί σε συλλογικό επίπεδο. Όχι να φτάσουμε στο επίπεδο να παρεμβαίνει ένας πρόεδρος μιας άλλης χώρας σε ένα ζήτημα μεταξύ δύο ομάδων», είχε αναφέρει τότε σε συνέντευξή του στην αθλητική ιστοσελίδα Sportdog.gr ο Σάββας Καλεντερίδης, σχολιάζοντας το ζήτημα.
Ο επόμενος γύρος εξυπηρέτησης των τουρκικών αφηγημάτων καταγράφηκε στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2024 σε τουρνουά, στο οποίο συμμετείχε ο Παναθηναϊκός στην Κύπρο. Η τοπική Θύρα 13 σήκωσε πανό για τα 50 χρόνια παράνομης τουρκικής εισβολής και κατοχής. Ο Αταμάν αποβλήθηκε από το ματς με τη Μακάμπι (ξανά σε ματς με Ισραηλινή ομάδα δηλαδή έγινε επεισόδιο) και παραδέχτηκε με ανάρτησή του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ότι η συμπεριφορά του οφειλόταν στο συγκεκριμένο πανό. Τότε δημιουργήθηκε ένα κύμα υπεράσπισης στο πρόσωπο του Αταμάν από τους εν Ελλάδι οργανωμένους Παναθηναϊκούς, στην ουσία αφορίζοντας τους Κύπριους συνοπαδούς τους. Το μεγάλο αστείο στο μήνυμα που δημοσιοποίησε ήταν, η φράση του ότι «Τα γήπεδα είναι τόπος φιλίας και ειρήνης, όχι πολιτικής». Ο Αταμάν βέβαια μπορεί να κάνει πολιτική μέσω του αθλητισμού. Όλοι οι άλλοι δεν μπορούν…
«Μπάσταρδοι όσοι βρίζουν την Τουρκία»
Και φτάνουμε στους φετινούς τελικούς του πρωταθλήματος της σεζόν 2024-2025. Το ματς ήταν γεμάτο ένταση στο Game 2 στο ΣΕΦ, αλλά οι οπαδοί δεν επιδίδονται σε έκτροπα πέραν ότι ξεκίνησαν συνθήματα κατά της Τουρκίας. Ο Αταμάν παίρνει τεχνική ποινή και αποβάλεται και στο flash interview ξεσπαθώνει.
«Τσίρκο! Σοβαρά, δεν είναι αθλητισμός εδώ, σε αυτό το γήπεδο. Κανείς από τον κόσμο δεν μπορεί να λέει γαμ%$^ η Τουρκία. Αυτό είναι ρατσιστικό. Κανείς δεν μπορεί να το λέει. Ούτε για τον Παναθηναϊκό. Μπορεί να βρίζουν τον Παναθηναϊκό, αλλά όχι την Τουρκία. Κανείς δεν μπορεί να το πει. Αυτό είναι το πρώτο και για αυτό πήρα τεχνική ποινή. Στην αρχή του αγώνα όσα έκαναν με τον κ. Γιαννακόπουλο και την οικογένειά του. Οσοι τα έκαναν αυτά είναι μπάστ@%&. Και οι διαιτητές… Ο Ολυμπιακός σούταρε 33 βολές, εμείς 17. Να δούμε τι θα γίνει στο ΟΑΚΑ, το σερί θα συνεχιστεί», ανέφερε.
Η δήλωσή του έγινε σημαία από τα τουρκικά ΜΜΕ και στον επόμενο γύρο μίλησε στην εκπομπή «Αθλητικό Στούντιο» του τουρκικού τηλεοπτικού σταθμού TRT όπου ναφέρθηκε σε όλα όσα διαδραματίστηκαν στο ΣΕΦ, στη δική του αντίδραση, αλλά και στις εξελίξεις που προέκυψαν με την απόφαση της Κυβέρνησης για την αναβολή του Game 3, αφήνοντας ξεκάθαρες αιχμές για τον Ολυμπιακό.
«Η σειρά Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός είναι πάντα έντονη. Είχαμε νικήσει στο πρώτο ματς στην έδρα μας την Παρασκευή. Ο χθεσινός αγώνας ξεκίνησε με μεγάλη ένταση. Όταν ακούστηκαν χυδαίες ύβρεις προς την οικογένεια του προέδρου μας, εκείνος αντέδρασε έντονα και αποχώρησε από το γήπεδο. Καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς ακούστηκαν σοβαρές προσβολές και βρισιές προς τον Παναθηναϊκό. Στην τελευταία περίοδο ξεκίνησαν βαριά υβριστικά συνθήματα κατά της Τουρκίας. Αντέδρασα. Είπα στον διαιτητή πως πρέπει να το σταματήσει, ότι πρόκειται για ρατσιστικά συνθήματα από οπαδούς του Ολυμπιακού. Δεν έδωσε σημασία, και όταν εισέβαλα στον αγωνιστικό χώρο, με απέβαλε. Μετά τον αγώνα έκανα αυστηρές δηλώσεις, γιατί αυτά ήταν ρατσιστικά συνθήματα. Μπορείτε να τα βάλετε με άτομα ή συλλόγους, αλλά δεν μπορείτε να επιτίθεστε σε μια χώρα. Και ειδικά όχι παρουσία μου, δεν μπορείτε να επιτίθεστε στην Τουρκία. Αντέδρασα σε αυτό», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Τούρκος προπονητής.
🗣 “Türkiye’ye yönelik ağır tezahüratlar başlayınca hakeme uyarılarda bulundum.”
🗣 “Benim orada olduğum ortamda Türkiye’ye bunu yapamazsınız.”
🎙 Panathinaikos Başantrenörü Ergin Ataman, Yunanistan’da dün gerçekleşen olaylarla ilgili @trtspor‘a açıklamalarda bulundu. pic.twitter.com/CI4Cen8a7l
Και στη συνέχεια ήρθε μια προκλητική συνέντευξη του Αταμάν στην πλέον φιλοερντογανική εφημερίδα Türkiye! Εκεί επανέλαβε με προκλητικό τρόπο την πρόθεσή του να προβεί στους ίδιους αρνητικούς χαρακτηρισμούς για όποιον προσβάλλει την χώρα του (σσ είχε χαρακτηρίσει “μπάσταρδους” τους οπαδούς του Ολυμπιακού που φώναζαν συνθήματα κατά της Τουρκίας, σύνηθες στην οπαδική νοοτροπία άλλωστε) «Αν ξανασυμβεί, θα το ξανακάνω» φέρεται να δήλωσε ο Εργκίν Αταμάν, με την τουρκική φυλλάδα να αναφέρει, ότι «ο Εργκίν Αταμάν στάθηκε στο ύψος του και δεν έμεινε σιωπηλός στις βρισιές».
Ο Εργκίν Αταμάν κατά την παρουσία του στον πάγκο του Παναθηναϊκού, ελληνικής ομάδας δηλαδή, έχει πρωταγωνιστήσει σε τρία επεισόδια, τα οποία σχετίζονται με την Τουρκία, την πολιτική της και την εικόνα της στη χώρα μας. Τύφλα να έχει ο Τούρκος πρέσβης Τσαγατάι Έρτσιγιες, ο προπονητής του «Τριφυλλιού» εξελίσσεται σε δυναμικότερο διπλωμάτη και υπερασπιστή των τουρκικών συμφερόντων. Μέχρι και το δάχτυλο κουνάει στους οπαδούς, να μην βρίζουν την Τουρκία. Συν τοις άλλοις δέχεται και ευχαριστήρια από τον Έλληνα πρωθυπουργό (σ.σ.Ιούλιος 2024) επειδή έχει δημιουργήσει ομαλότητα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, στο πνεύμα της διακήρυξης των Αθηνών.
Η Τουρκία μέσω τέτοιων προσώπων μπορεί και ασκεί δυναμική επιρροή στην Ελλάδα. Ο Αταμάν αποδεικνύεται αποτελεσματικότερος απ’ ότι τα Bayraktar ή τα πυραυλικά συστήματα Bora, Yildirim κ.α.
Το μόνιμο θέμα αντιπαράθεσης σχετικά με τη στράτευση των υπερορθόδοξων Εβραίων προκαλεί ξανά τριγμούς στην κυβέρνηση Νετανιάχου, με την αντιπολίτευση να ζητά διάλυση της Βουλής.
Πληθαίνουν το τελευταίο εικοσιτετράωρο οι ενδείξεις ότι δεν αποκλείεται το Ισραήλ να οδηγηθεί σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές, παρότι βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Αυτό το δεδομένο προκύπτει μετά τη χθεσινοβραδινή ανακοίνωση του υπερορθόδοξου θρησκευτικού κόμματος «Ιουδαϊσμός της Βίβλου», που δηλώνει ότι θα ψηφίσει υπέρ της διάλυσης της Κνέσετ στην επικείμενη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ολομέλειας την ερχόμενη εβδομάδα. Αιτία αυτής της απόφασης στάθηκε το πολυσυζητημένο νομοσχέδιο, που υποχρεώνει σε στράτευση τους υπερορθόδοξους νεαρούς εβραίους μαθητές των ιερατικών σχολών της χώρας.
Πρόκειται για ένα ζήτημα που απασχολεί επί δεκαετίες την ισραηλινή κοινωνία, το οποίο όμως άρχισε να συζητείται έντονα αφότου ξέσπασε ο πόλεμος της 7ης Οκτωβρίου, με την λαϊκή κατακραυγή να εντείνεται από τη συντριπτική πλειοψηφία των Εβραίων πολιτών της χώρας, που επιστρατεύθηκαν. Έκτοτε και επί σχεδόν ένα χρόνο, τα δύο υπερορθόδοξα κόμματα, «Shas» και «Ιουδαϊσμός της Βίβλου», που συμμετέχουν στην κυβέρνηση Νετανιάχου, διαπραγματεύονται για το περιεχόμενο του σχετικού νομοσχεδίου, απειλώντας κατά καιρούς έντονα ότι θα αποχωρήσουν από την κυβέρνηση. Αιτία των ενδοκυβερνητικών διαφωνιών είναι οι κυρώσεις που θα επιβάλλονται σε όσους μαθητές ιερατικών σχολών αρνηθούν να καταταγούν.
Υπέρ των πρόωρων εκλογών η αριστερή αντιπολίτευση
Εκτός από τον «Ιουδαϊσμό της Βίβλου», υπέρ της διάλυσης της Κνέσετ και της προσφυγής της χώρας στις κάλπες ξεκαθάρισε ότι θα ταχθεί και ο ηγέτης της κεντροαριστερής αξιωματικής αντιπολίτευσης, Γιαΐρ Λαπίντ, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι «απλώς προσπαθεί να βρει τρόπους να ικανοποιήσει τους υπερορθόδοξους Εβραίους να μην σταλούν να πολεμήσουν στο μέτωπο, τη στιγμή που καθημερινά ανακοινώνεται πόσοι στρατιώτες χάνουν τη ζωή τους». Ενδιαφέρον παρουσιάζει η σιγή ασυρμάτου που τηρεί η κεντροδεξιά «Παράταξη Εξουσίας» του Μπένι Γκαντς αλλά και το έτερο υπερορθόδοξο κόμμα «Shas», που δεν ανακοινώνουν ποια στάση θα κρατήσουν στην επικείμενη κρίσιμη ψηφοφορία. Πάντως, όπως αποκάλυψε χθες σε εκτενές της ρεπορτάζ η κρατική ισραηλινή τηλεόραση, ένας από τους λόγους που οδήγησαν στην καθαίρεση του τέως υπουργού Άμυνας, Γιοάβ Γκάλαντ, και αρχηγού του στρατού, Χέρτσι Χαλέβι, ήταν οι αντιρρήσεις τους στις ήπιες κυρώσεις κατά των αρνητών στράτευσης, που προωθούνταν στο επίμαχο νομοσχέδιο. Αυτό τουλάχιστον υποδεικνύουν μαγνητοφωνημένες συνομιλίες μεταξύ κυβερνητικών αξιωματούχων που διέρρευσαν.
Τι απαιτούν οι Υπερορθόδοξοι
Όπως μεταδίδει σήμερα το κρατικό ισραηλινό ραδιόφωνο, «πέτρα του σκανδάλου» είναι ο ρωσοεβραϊκής καταγωγής βουλευτής του Λικούντ, Γιούλι Έντελστεϊν, που προεδρεύει της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής της Κνέσετ για ζητήματα ασφάλειας και άμυνας, ο οποίος αντιτίθεται στις «ήπιες κυρώσεις» που προωθούνται στο νομοσχέδιο. Σημερινή ανακοίνωση του «Ιουδαϊσμού της Βίβλου» απαιτεί την άμεση απομάκρυνσή του, προκειμένου «να επανεξετάσει τη στάση που θα τηρήσει στην επικείμενη κοινοβουλευτική ψηφοφορία».
Εν μέσω πολιτικής πόλωσης, προγραμματίσθηκε σήμερα κατ’ ιδίαν συνάντηση του Βενιαμίν Νετανιάχου και κομματικών στελεχών του «Ιουδαϊσμού της Βίβλου» στην οποία θα συμμετάσχει και ο Γιούλι Έντελστεϊν. Ισραηλινοί πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι η συνάντηση αυτή θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό τη βιωσιμότητα του κυβερνητικού συνασπισμού.
