Την Τρίτη, 3 Δεκεμβρίου 2024, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, η Ένωση Ποντίων Γλυφάδας «Η Ρωμανία» παρουσίασε το εξαιρετικό βιβλίο του Δρ. Ιωάννη Παπαφλωράτου «Ο Ελληνισμός του Πόντου.

Η παρουσίαση, ήταν μια μοναδική ευκαιρία να ακουστεί στην καρδιά της Ευρώπης, η Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, θέτοντας τις βάσεις για την αναγνώριση του φρικτού εγκλήματος που διαπράχθηκε πριν από 105 χρόνια από τη σύγχρονη Τουρκία.

Η Ένωση «Η Ρωμανία» εκφράζει τις θερμές της ευχαριστίες για την πρόσκληση και τη στήριξη του Ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας και του Λαϊκού Κόμματος, κ. Φρέντη Μπελέρη. Στην προσφώνησή του, ο κ. Μπελέρης τόνισε ότι «μόνο με συμπράξεις και συνεργασίες μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους μας», δηλώνοντας με τη στήριξή του στον αγώνα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, ως εκπρόσωπος του ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου.

Όπως υπογράμμισε ο κ. Μπελέρης, «η εκδήλωση αυτή ήταν η αρχή και όχι το τέλος». Συνεχίζουμε, ενωμένοι και αποφασισμένοι για την αναγνώριση της Γενοκτονίας και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης.

Η προσφορά του κ. Η Φρέντη Μπελέρη είναι καθοριστική στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου προάγει τα συμφέροντα του ελληνισμού και αναδεικνύει την πολιτιστική κληρονομιά και την ιστορία της Ελλάδας. Η εκδήλωση αυτή ανέδειξε τις δύσκολες συνθήκες που βίωσε ο ελληνισμός από την Τουρκία μέσω της γενοκτονίας και των εκτοπισμών. Διατηρώντας ζωντανή τη μνήμη αυτών των γεγονότων, διασφαλίζουμε την επιβίωση της ιστορίας, του πολιτισμού αλλά και του ίδιου του έθνους μας.

Φωτογραφίες-ντοκουμέντο από την αρχαιολογική ανασκαφή στα θεμέλια του Παρθενώνα το 1888 από τον αρχαιολόγο Παναγή Καββαδία έχει απαθανατίσει το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Οι φωτογραφίες προέρχονται τη νότια πλευρά του ναού, όπου η ανασκαφή ξεπέρασε σε βάθος τα 15 μέτρα.

Στην Ακρόπολη υπάρχουν πολλά οικοδομικά επίπεδα, κάποια από τα οποία παραμένουν άγνωστα ακόμα και σήμερα. Αυτό συμβαίνει επειδή, κάθε φορά που κτιζόταν η Ακρόπολη στην αρχαιότητα, τα νέα οικοδομήματα χτίζονταν πάνω στα προηγούμενα.

Στον Ιερό βράχο ή ενσωματωμένοι στα τείχη της Ακρόπολης, υπάρχουν θαμμένοι τρεις αρχαίοι ναοί προγενέστεροι του Παρθενώνα, αφιερωμένοι στην θέα Αθήνα (ο αρχικός ήταν ξύλινος [Μυκηναϊκη εποχή] , στην συνέχεια πλίνθινος [7ος αιων.], πώρινος ναός [6ος αιων.], και ο γνωστός Μαρμάρινος).

Σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία (2ος αιων.π.χ), υπήρχαν στοές κάτω από την Ακρόπολη. Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του, στο Ερεχθείο υπήρχε ένα «φρέαρ» που είχε σχήμα τρίαινας, μέσα από το οποίο, κάθε φορά που έπνεε νότιος άνεμος, ακούγονταν ήχοι κυμάτων.

Το χάσμα αυτό όντως υπάρχει στο Ερεχθείο και κατά τους αρχαίους χρόνους, είχε λατρευτική σημασία καθώς οι αρχαίοι απέδιδαν την δημιουργία του στον κοσμοσείστη Ποσειδώνα, τον θεό της θάλασσας, ο οποίος σύμφωνα με τον μύθο συναγωνίστηκε την Αθήνα για την υιοθεσία την προστασία και ονομασία των Αθηνών.

Ο ήχος των κυμάτων που ακουγόταν μέσα από το φρέαρ, κάνει πολλούς να πιστεύουν πως υπήρχε όντως υπόγεια επικοινωνία της Ακρόπολης με την θάλασσα, ( μάλλον με το Φάληρο).

Ο Παρθενώνας κατασκευάστηκε προς τιμήν της θεάς Αθηνάς, προστάτιδας της πόλης της Αθήνας. Υπήρξε το αποτέλεσμα της συνεργασίας σημαντικών αρχιτεκτόνων και γλυπτών στα μέσα του 5ου π.Χ. αιώνα. Η εποχή της κατασκευής του συνταυτίζεται με τα φιλόδοξα επεκτατικά σχέδια της Αθήνας και της πολιτικής κύρους που ακολούθησε έναντι των συμμάχων της κατά την περίοδο της Αθηναϊκής Ηγεμονίας στην Αρχαία Ελλάδα.

Οι αρχιτέκτονες του Παρθενώνα ήταν ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης. Από την περίοδο της Ύστερης Αρχαιότητας και ύστερα, ο ναός βανδαλίστηκε και αργότερα μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία, σε ισλαμικό τέμενος και μετά την Ελληνική Επανάσταση ολόκληρος ο λόφος χαρακτηρίστηκε ως αρχαιολογικός χώρος και τους επόμενους δύο αιώνες εκτεταμένες και ποικίλες εργασίες αναστήλωσης, αποκατάστασης και συντήρησης πραγματοποιήθηκαν και εξακολουθούν να λαμβάνουν χώρα.

Ο Παρθενώνας αποτελεί το λαμπρότερο μνημείο της Αθηναϊκής πολιτείας και τον κολοφώνα του δωρικού ρυθμού. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 448/7 π.Χ. και τα εγκαίνια έγιναν το 438 π.Χ. στα Μεγάλα Παναθήναια, ενώ ο γλυπτός διάκοσμος περατώθηκε το 433/2 π.Χ. Σύμφωνα με τις πηγές, οι αρχιτέκτονες που εργάστηκαν ήταν ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης και πιθανόν ο Φειδίας, που είχε και την ευθύνη του γλυπτού διάκοσμου. Είναι ένας από τους λίγους ολομάρμαρους ελληνικούς ναούς και ο μόνος δωρικός με ανάγλυφες όλες του τις μετόπες.

Πολλά τμήματα του γλυπτού διακόσμου, του επιστυλίου και των φατνωμάτων της οροφής έφεραν γραπτό διάκοσμο με κόκκινο, μπλε και χρυσό χρώμα. Χρησιμοποιήθηκε πεντελικό μάρμαρο, εκτός από το στυλοβάτη, ο οποίος κατασκευάστηκε από ασβεστόλιθο. Το πτερό είχε 8 κίονες κατά πλάτος και 17 κατά μήκος. Η τοποθέτηση των κιόνων είναι ασυνήθιστα πυκνή με αναλογία διαμέτρου κίονα και μετακιονίου διαστήματος 1:2,25 (πρβλ. την αναλογία 1: 2,32 στο ναό του Δία στην Ολυμπία και 1:2,65 στο ναό της Αφαίας στην Αίγινα).

Στις στενές πλευρές υπήρχε και δεύτερη σειρά 6 κιόνων που δημιουργούσε την ψευδαίσθηση δίπτερου ναού. Μια άλλη ιδιομορφία ήταν η ύπαρξη ζωφόρου που περιέτρεχε το σηκό σε όλο του το μήκος και αποτελεί ίσως την πιο φανερή από τις ιωνικές επιδράσεις. Οι μετόπες της ανατολικής πλευράς απεικονίζουν τη Γιγαντομαχία. Στην δυτική παριστάνεται Αμαζονομαχία, στη νότια Κενταυρομαχία και στη βόρεια σκηνές από τον Τρωικό πόλεμο.

Στα αρχεία του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, στο υλικό της Ανακριτικής επιτροπής για την τραγωδία του Περλ Χάρμπορ, βρέθηκε πριν από σαράντα χρόνια το υπόμνημα που έστειλε ο Ζαχαριάς στον ναύαρχο Χάσμπαντ Κίμμελ (Husband Kimmel) διοικητή της βάσης στη Χαβάη. Με το έγγραφο προειδοποιούσε, ότι οι Ιάπωνες ετοίμαζαν αιφνιδιαστική επιδρομή εναντίον της βάσεως, πρωί Κυριακής που όλοι αργούν και τα μέτρα ασφαλείας είναι χαλαρά.

Στην αναφορά του ο Ζαχαριάς εφιστούσε την προσοχή του ναυάρχου Kimmel στο γεγονός, ότι στην Ουάσιγκτον βρίσκονταν την εποχή εκείνη δύο ιάπωνες επίσημοι απεσταλμένοι, οι Νομούρα και Κουρούζου για να… αποκοιμίσουν την αμερικανική κυβέρνηση. Όταν ο τρίτος απεσταλμένος -σημείωνε ο Ζαχαριάς- ο πρεσβευτής στο Περού Τατσούγκι Σακαμότο φθάσει στην Ουάσινγκτον, τότε θα ξεσπάσει και ο πόλεμος.

Γράφει ο Τάσος Κοντογιαννίδης

Σαν σήμερα 7 Δεκεμβρίου 1941, οι Ιάπωνες, αιφνιδιάζοντας του Αμερικανούς πραγματοποιούν αεροπορική επίθεση βομβαρδίζοντας στη ναυτική βάση του Πέρλ Χάρμπορ της Χαβάης το στόλο τους, με αποτέλεσμα: 2.000 νεκρούς, 1500 τραυματίες 800 αγνοούμενους, 300 κατεστραμμένα αεροπλάνα, 8 βυθισμένα θωρηκτά και πολλά πλοία τυλιγμένα στις φλόγες. Το πληροφορήθηκε λίγες μέρες πριν το επιχειρήσουν ο Ελληνικής καταγωγής πλοίαρχος του αμερικανικού ναυτικού, ΄Ελις Ζαχαριάς, ενημέρωσε τους ανωτέρους του για το χτύπημα, αλλά κανένας δεν του έδωσε σημασία!

Στα αρχεία του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, στο υλικό της Ανακριτικής επιτροπής για την τραγωδία του Περλ Χάρμπορ, βρέθηκε πριν από σαράντα χρόνια το υπόμνημα που έστειλε ο Ζαχαριάς στον ναύαρχο Χάσμπαντ Κίμμελ (Husband Kimmel) διοικητή της βάσης στη Χαβάη. Με το έγγραφο προειδοποιούσε, ότι οι Ιάπωνες ετοίμαζαν αιφνιδιαστική επιδρομή εναντίον της βάσεως, πρωί Κυριακής που όλοι αργούν και τα μέτρα ασφαλείας είναι χαλαρά.

Ο Ελις (Ηλίας) Ζαχαριάς, μανιάτικης καταγωγής, γεννήθηκε στη Φλόριντα την 1-1-1890. Ο πατέρας του, μετανάστης μέσω Γερμανίας στις ΗΠΑ, ήταν απόγονος του καπετάν Ζαχαριά, αγωνιστή της Επανάστασης του ’21. Φοίτησε στη Ναυτική Ακαδημία και το 1920 στάλθηκε στην Ιαπωνία, όπου έμαθε τα ιαπωνικά κι εξοικειώθηκε με το λαό και τον πολιτισμό του.

Ο Ζαχαριάς, αφού εκπαιδεύτηκε στην κατασκοπεία, ξαναγύρισε στην Ιαπωνία όπου ανέλαβε υποδιοικητής των μυστικών υπηρεσιών του Ναυτικού Χρησιμοποιήθηκε στις προπαγανδιστικές εκπομπές, ενώ κατόρθωσε να σπάσει κώδικες και να αποκωδικοποιήσει σήματα των Ιαπώνων συλλέγοντας σημαντικές πληροφορίες.

Στην αναφορά του εφιστούσε την προσοχή του ναυάρχου Kimmel στο γεγονός, ότι στην Ουάσιγκτον βρίσκονταν την εποχή εκείνη δύο ιάπωνες επίσημοι απεσταλμένοι, οι Νομούρα και Κουρούζου για να… αποκοιμίσουν την αμερικανική κυβέρνηση. Όταν ο τρίτος απεσταλμένος -σημείωνε ο Ζαχαριάς- ο πρεσβευτής στο Περού Τατσούγκι Σακαμότο φθάσει στην Ουάσινγκτον, τότε θα ξεσπάσει και ο πόλεμος.

Και πράγματι, ο Σακαμότο πήγε στην Ουάσινγκτον στις 3 Δεκεμβρίου και έφυγε στις 5. Τα ξημερώματα της 7ης Δεκεμβρίου, ο ναύαρχος Γιαμαμότο στέλνει μια αρμάδα που συνόδευε 6 αεροπλανοφόρα με 423 αεροπλάνα. Ο Ζαχαριάς διαπιστώνει τις πυκνές επείγουσες διαταγές στον ιαπωνικό στόλο και ενημερώνει τους προϊσταμένους του. Στις 7 και 20΄, 70 μίλια μακριά, στο ακρωτήριο Οάχου, καθώς τα ιαπωνικά αεροπλάνα πλησίαζαν, ο ναύτης Έλιοτ, βλέπει έκπληκτος πλήθος αεροπλάνων στην οθόνη του ραντάρ! Ξυπνά αμέσως τον αξιωματικό υπηρεσίας υπολοχαγό Τάϋλορ κι εκείνος του λέει: «Forget it», (ξέχασέ το). Νόμιζε ότι επρόκειτο περί ασκήσεως. (θυμίζει την τουρκική εισβολή το 1974, «μη δίνετε σημασία, κάνουν άσκηση…»)

Στο Περλ Χάρμπορ, ο 59χρονος ναύαρχος Κίμμελ, αμέριμνος κι έτοιμος να παίξει γκολφ, ακούει έξω από το σπίτι του, τις εκρήξεις στο λιμάνι… Μέσα σε μία ώρα, ο αιφνιδιασμός των Ιαπώνων είχε πετύχει. Τα αεροπλάνα ανενόχλητα κατά κύματα κατέστρεψαν τα περισσότερα πλοία, εκτός από το καταδρομικό Σώλτ Λέϊκ στο οποίο επέβαινε ο Ζαχαριάς και περιπολούσε 200 μίλια μακριά.

Μετά την επιτυχία, ο υπεύθυνος για την επίθεση πλοίαρχος Φουσίντα, στέλνει το μήνυμα στον ναύαρχο Γιαμαμότο. «Τόρα- Τόρα Τόρα», δηλαδή «Τίγρης, Τίγρης Τίγρης»…Τον σχεδιασμό της Ιαπωνικής επίθεσης, γνώριζε από τις μυστικές υπηρεσίες ο Ουίνστων Τσόρτσιλ.Tα απόρρητα αρχεία του Φόρεϊν Όφις αποκαλύπτουν, ότι, προτίμησε να σιωπήσει, για να εξαναγκασθεί να ξυπνήσει από το λήθαργο ο γίγαντας Αμερική και να μπει στον πόλεμο… Τηλεφώνησε μάλιστα μετά στον πρόεδρο Ρούζβελτ και τον άκουσε να λέει: «Τώρα βρισκόμαστε μαζί στο ίδιο καράβι», εννοούσε στον πόλεμο!…

Το Ιαπωνικό εγχείρημα σχεδίασε ο ναύαρχος Γιαμαμότο, ναυτικός ακόλουθος το 1926 στη Ουάσινγκτον. ΄Έστειλε από τη Χιροσίμα στις 26 Νοεμβρίου την αρμάδα με κάθε μυστικότητα προς το Περλ Χάρμπορ, όπου ναυλοχούσε ο αμερικανικός στόλος με 125 σκάφη και 227 αεροπλάνα. Μόνο τριάντα αεροπλάνα έχασαν οι Ιάπωνες. Οι αμερικανικές απώλειες τεράστιες. Σκοτώθηκαν 2.638 αξιωματικοί και ναύτες, βυθίστηκαν ή καταστράφηκαν όλα τα πλοία και 120 αεροπλάνα. Η ταπεινωτική αυτή ήττα ανάγκασε τους αμερικανούς να μπουν στο πόλεμο. Και τέσσερα χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1945, ρίχνοντας τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι πήραν την εκδίκηση που ήθελαν από τον εχθρό τους.

Ο ΄Ελις Ζαχαριάς, όταν αποστρατεύτηκε το 1946 με το βαθμό του υποναύαρχου, έπινε ελληνικό καφέ με τον ανταποκριτή της «Ακροπόλεως» Άρη Αγγελόπουλο, που έτυχε στις δεκαετίες του ΄60 και του’70 να λαμβάνω στην εφημερίδα τις ανταποκρίσεις του και από αυτόν είχα πληροφορηθεί την καταγωγή του Ζαχαριά και την δράση του στο Περλ Χάρμπορ. Πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 27-6-1961 και τάφηκε στο κοιμητήριο του Άρλινγκτον.