Η 50χρονη Αγάθη Μαρκοπούλου, η οποία βρίσκεται ακόμη αποκλεισμένη στην Κωνσταντινούπολη μετά τη σύλληψή της για μια υπόθεση που αφορά κινητό τηλέφωνο το οποίο δεν αφαίρεσε, σκοπεύει να υποβάλει αίτημα στις τουρκικές αρχές. Με το αίτημά της, θα ζητήσει να της επιτραπεί η επιστροφή της στην Ελλάδα μέχρι να πραγματοποιηθεί η δίκη, δηλώνοντας πρόθυμη να καταβάλει χρηματική εγγύηση, εφόσον αυτό απαιτηθεί

Στόχος του παρόντος κειμένου είναι να αναλυθεί ο κίνδυνος να βρεθεί η χώρα σε κυβερνητικό κενού . Παρά τις όποιες διαφωνίες σε τυχόν αποφάσεις εκπέμπει αρνητικά μηνύματα η αδυναμία ενός Κράτους να αποτρέψει απειλές κατά της Κυβερνητικής του Δομής.

Γράφει ο Δημήτρης Φούκας

Ραγδαίες οι γεωπολιτικές εξελίξεις εκτός συνόρων και οι εσωτερικής πολιτικής εντός .Κοινός παρονομαστής η πολιτική ηγεσία του τόπου και οι αποφάσεις της. Οι τελευταίες την έχουν καταστήσει στόχο σφοδρής κριτικής από λαϊκά στρώματα και ξένες κυβερνήσεις (λόγω ακρίβειας, εξωτερικής πολιτικής στις σχέσεις με Τουρκία , συνεργασίας με Πρόεδρο της Ουκρανίας, δυσλειτουργία Κρατικών υπηρεσιών). Στόχος κριτικής είναι μόνο η Ελληνική Κυβέρνηση ή διαφαίνεται και κάτι πιο απειλητικό;

Ο γράφων αναλύει εν είδει υποκειμενικής εκτίμησης το τελευταίο στοιχείο υπό τη μορφή υβριδικής απειλής με στόχο αποκλειστικά την Ελληνική Κυβέρνηση. Ως θεσμός και κέντρο λήψης πολιτικών αποφάσεων, το πιο κρίσιμο στη χώρα,η Ελληνική Κυβέρνηση καλείται να προστατευτεί από «ανεπιθύμητες καταστάσεις» που τη δεδομένη στιγμή φαίνονται στον ορίζοντα ως πολύ πιθανό σενάριο.

Οι παράγοντες αυτοί είναι ως επί το πλείστον γεωπολιτικοί. Το πολεμικό μέτωπο της Ουκρανίας «κλείνει» σιγά σιγά παρά τις κινήσεις φαινομενικής αναζωπυρώσεως αλλά η Ρωσική ηγεσία δια στόματος Πούτιν δε φαίνεται να έχει ξεχάσει τους Δυτικούς ηγέτες που βοήθησαν την Ουκρανική αντίστοιχη ποικιλοτρόπως. Η τελευταία υπογραφή αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας και Ουκρανίας συν τις προηγούμενες ανακοινώσεις του Έλληνα ΠΘ υπέρ της Ουκρανικής άμυνας δεν περνούν απαρατήρητα από τις ειδικές υπηρεσίες του Ρωσικού Κράτους (SVR-GRU).

Στην εξίσωση πλέον κάθε εξετάζων το θέμα δεν μπορεί να μην προσθέσει την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ. Πληροφορίες μιλούν για στενές σχέσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης με την απερχόμενη, εναντίον της οποίας ο Ντόναλντ Τραμπ ετοιμάζει «αντεπίθεση». Η φράση «Τραμπισμός» εντός Βουλής, όπως τα ΜΜΕ πρόβαλλαν, δείχνει πολλά . Όχι καλός οιωνός.

Γιατί; ΗΠΑ και Ρωσία έχουν μια μακρά και μη αναίμακτη «παράδοση» στη μεταχείριση πολιτικών τους αντιπάλων. Το λεγόμενο «κλαμπ Μπερεζόφσκι» , κύκλος Ρώσων πολιτικών αντιπάλων του Ρώσου Προέδρου, πέθαναν όλοι για «αδιευκρίνιστους λόγους », χωρίς στοιχεία για την αιτία τους. Ο Βρετανός δικηγόρος Σκοτ Γιαγκ , ανήκων στον στενό κύκλο του Ρώσου ολιγάρχη Μπερεζόφσκι, βρέθηκε νεκρός σε πολυσύχναστο σημείο του Λονδίνου παρά τη φρουρά που διέθετε. Την ίδια κατάληξη είχε και ο Ρώσος επιχειρηματίας κι άλλοι του ίδιου περιβάλλοντος, χωρίς οι δράστες να βρεθούν ποτέ. Η Επιχείρηση «Κόνδωρας» στη Νότια Αμερική με το Ευρωπαϊκό παρακλάδι «Gladio» της CIA ( βλ. «The Guardian:Operation Condor terrors the South America») που κόστισε τη ζωή και την εξουσία του Σ. Αλιέντε στη Χιλή και πολλών άλλων είναι ένα άλλο παράδειγμα που επί ηγεσίας Τραμπ μπορεί να επαναληφθεί με στόχους και Έλληνες παράγοντες.

Ακόμα μια συνισταμένη είναι και το σχέδιο του αγωγού East Med που η Ελληνική Κυβέρνηση έδειξε σύμφωνα με πληροφορίες να μην υποστηρίζει ιδιαίτερα. Ο ισχυρισμός του Ν. Φαραντούρη, υποψηφίου Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και συμβούλου επενδύσεων στον ΔΕΔΔΗΕ ότι «το Μέγαρο Μαξίμου έβαλε τον East Med στο συρτάρι» σε συνέντευξη του στο κανάλι Militaire.gr προβληματίζει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση επικρίνει τη χώρα μας για την μη κατάθεση χωροταξικού σχεδίου στα θαλάσσια σύνορα της. Όλη αυτή η άρνηση εκμετάλλευσης των χωρικών υδάτων για οικονομικές δραστηριότητες σύμφωνα με αναλυτές (Γ Φίλης, Κ. Γρίβας, ΕΛΙΣΜΕ, Ι. Μάζης και άλλοι) εντάσσεται στη λεγόμενη «θετική ατζέντα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας που έντονα οι Έλληνες ΠΘ και ΥΠΕΞ προβάλλουν. Στον East Med όμως εμπλέκονται με αμοιβαία οικονομικά συμφέροντα οι παράγοντες Ισραήλ – Ινδία-Σαουδική Αραβία. Ειδικά η πρώτη χώρα έχει γνωστές δυνατότητες υβριδικού τύπου επιχειρήσεων, που όλοι παρακολούθησαν με τα πρόσφατα γεγονότα στο Λίβανο και το Ιράν. Παρά τις πολύ καλές σχέσεις των δυο κυβερνήσεων Ελλάδας και Ισραήλ, μια διάσταση απόψεων στο ζήτημα του αγωγού θα φέρει ενδεχομένως απροσδόκητες εξελίξεις.

Ένα στοιχείο μπορεί να αποτελέσει το «μακρύ χέρι» των παραπάνω παραγόντων. Τι συμβαίνει με τον νεοναζί πολιτικό χώρο στην Ελλάδα; Υπάρχουν πληροφορίες για τη δυναμική του στη χώρα και την επιρροή του στον τοπικό πληθυσμό; Σύμφωνα με την Εφημερίδα DW της Γερμανίας η οργάνωση ProPatria διαδέχεται τη Χρυσή Αυγή στη δράση που είχε η τελευταία μέχρι τη σύλληψη της το 2013.Η πολιτική κατάσταση της Δύσης «έχει δικαιώσε» τη συντηρητική και άκρα μερίδα Ευρωπαίων πολιτών, κάτι που φαίνεται σε κατά τόπους εκλογικές διαδικασίες. Εν Ελλάδι(αλλά και λοιπά Βαλκάνια) , με τόσο μεγάλο ποσοστό δεδηλωμένο υπέρ της Ρωσίας, μια πολιτική παράταξη – ένοπλη τρομοκρατική οργάνωση τύπου ΧΑΜΑΣ σε νεοναζί εκδοχή , με ή χωρίς εξωτερική υποστήριξη, μπορεί να αποτελέσει νέα απειλή για την παρούσα κυβέρνηση (όπως ο σύνδεσμος ΙΔΕΑ τη δεκαετία του 60).

Σε όλα αυτά υπάρχουν μηχανισμοί να φέρουν αντίδραση; Βάσει ανώνυμης πηγής από την ΕΛΑΣ, οι αστυνομικοί που φυλάσσουν πρόσωπα πολιτικού και οικονομικού κύρους δεν υποβάλλονται όλοι στα 2 εκπαιδευτικά σχολεία που προβλέπουν τα καθήκοντα τους, ούτε σε συνεχείς μετεκπαιδεύσεις. Την ίδια στιγμή ιδιώτες Φύλακες εκπαιδεύονται ανά έτος ή εξάμηνο θεωρητικά και πρακτικά στα αντικείμενα των καθηκόντων τους(βλ. venetisconsulting. gr) . Η εφαρμογή του μοντέλου εκπαίδευσης των Ιδιωτών σε Κρατικές υπηρεσίες δε θα αποτελούσε ρεαλιστική πρόταση;

Τί ἀπεκάλυψε μέ περίτεχνες διατυπώσεις στόν Real FM ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν κ. Γιῶργος Γεραπετρίτης – Ἐγκαταλείπεται ἆρον-ἆρον ὁ διμερής διάλογος μέ τήν Τουρκία – Δεκτή ἡ παλαιά πρότασις Πάυατ – Ἥξεις ἀφήξεις γιά τά 12 μίλια – Περίεργη διατύπωσις γιά «δυνητικά κυριαρχικά δικαιώματα» – Ἀναγγέλλει ὅτι «θά ἀπέχουμε ἀπό μονομερεῖς ἐνέργειες»

Η Κυβέρνησις κάνει στροφή καί δέχεται πλέον τό ζήτημα τῆς ὁριοθετήσεως νά τεθεῖ σέ τετραμερῆ διάσκεψη τῶν «παρακειμένων» κρατῶν.

Μέχρι πρίν λίγο καιρό, ὁ προσανατολισμός τῆς ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως ἦταν ἡ ἐπιδίωξις συνυποσχετικοῦ, ὥστε τό ζήτημα τῆς ὁριοθετήσεως ὑφαλοκρηπῖδος καί ΑΟΖ μέ τήν Τουρκία νά ὁδηγηθεῖ στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης. Πρός τοῦτο μάλιστα εἶχαν γίνει ὑποχωρήσεις ἔναντι τῆς Ἀλβανίας μέ τήν ἐλπίδα ὅτι ἕνα συνυποσχετικό μέ τήν χώρα αὐτή θά μποροῦσε νά λειτουργήσει «πιλοτικά» γιά κάτι ἀντίστοιχο μέ τήν Τουρκία. Γίνεται πλέον προφανές ὅτι ὁ σχεδιασμός αὐτός δέν εὐοδοῦται. Πόσῳ μᾶλλον πού ὁ Πρωθυπουργός εἶχε δηλώσει στόν Alpha ὅτι ἡ ἀπόφασίς του δέν θά μᾶς δικαίωνε σέ ὅλα. Εἰδικώτερα εἶχε δηλώσει: «Προφανῶς ὅλοι καταλαβαίνουμε ὅτι ἄν φτάναμε σέ αὐτό τό σημεῖο, θά ἦταν πολύ δύσκολο νά φανταστεῖ κανείς μιά ἀπόφαση ἡ ὁποία θά δικαίωνε ὅλες τίς θέσεις τῆς μιᾶς πλευράς εἰς βάρος τῶν θέσεων τῆς ἄλλης».

Ἀπό τήν χθεσινή συνέντευξη τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Γιώργου Γεραπετρίτη στόν ραδιοφωνικό σταθμό Real FM καί στόν Νῖκο Χατζηνικολάου προκύπτει εὐθέως ὅτι ἡ Κυβέρνησις κάνει στροφή καί δέχεται πλέον τό ζήτημα τῆς ὁριοθετήσεως νά τεθεῖ σέ τετραμερῆ διάσκεψη τῶν «παρακειμένων» κρατῶν. Τετραμερῆ πού ὅμως, στήν πράξη, θά ἀποδειχθεῖ πενταμερής καί θά ἐξηγήσουμε τό γιατί παρακάτω.

Εἶπε ὁ κ. Γεραπετρίτης: «Τό νά ἐπιλυθεῖ τό θέμα τῆς ΑΟΖ εἶναι κάτι τό ὁποῖο ἐπιβάλλει τό Διεθνές Δίκαιο. Ἡ Διεθνής Σύμβαση γιά τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας τοῦ 1982 ρητῶς ἀναφέρει ὅτι ΑΟΖ καί ὑφαλοκρηπῖδα εἶναι ἀντικείμενο συζήτησης καί συμφωνίας ἤ παραπομπῆς σέ διεθνῆ δικαιοδοσία ἀπό τά γειτονικά κράτη πού ἔχουν παρακείμενες ἤ ἀντικείμενες ἀκτές. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τήν Κύπρο. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τήν Αἴγυπτο. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τήν Τουρκία. Πρόθεση τῆς Ἑλλάδας θά ἦταν βεβαίως νά φτάσουμε σέ μία συνολική συμφωνία, μέ βάση τήν ὁποία θά ἐξέλιπαν καί ὅλα τά προβλήματα. Πρέπει νά ὑπάρξει ὁριοθέτηση». Καί συνεχίζει:

«Καταλαβαίνουμε ὅλοι ὅτι ἡ συζήτηση πρέπει νά γίνει μέ ὅλα τά παρακείμενα κράτη. Εἶναι προφανές ὅτι καί μέ τήν Τουρκία ὑπάρχει θέμα ὁριοθέτησης ΑΟΖ καί ὑφαλοκρηπίδας, ὅπως ἐπίσης καί μέ τήν Κύπρο. Ὅλα αὐτά θά πρέπει νά τεθοῦν στό τραπέζι καί νά προχωρήσουμε ὅταν ὁ χρόνος τό ἐπιβάλει».

Πράγματι, ὁ κ. Γεραπετρίτης ἀναφέρεται σέ τέσσερεις γειτονικές χῶρες. Μεταξύ αὐτῶν καί τήν Κύπρο. Τήν ὁποία ὀνομάζει ἁπλῶς «Κύπρο» καί ὄχι «Κυπριακή Δημοκρατία». Δεδομένης δέ τῆς ἐπιμονῆς τῆς Τουρκίας γιά λύση δύο κρατῶν στήν Μεγαλόνησο προκύπτει τό ἐρώτημα, θά δεχθεῖ ἡ Ἄγκυρα νά μετάσχει σέ μιά τετραμερῆ διάσκεψη γιά τήν ὁριοθέτηση θαλασσίων ζωνῶν ἤ θά ἐπιμείνει νά τήν διευρύνει σέ «πενταμερῆ» ἐντάσσοντας σέ αὐτήν καί τήν «κυβέρνηση» τοῦ τουρκοκυπριακοῦ ψευδοκράτους;

Εἶναι προετοιμασμένη ἡ Ἑλλάς γιά ἕνα τέτοιο ἐνδεχόμενο; Θά ἀποδεχθεῖ νά παρακαθίσει στίς διαπραγματεύσεις ὁ ἡγέτης τῶν Τουρκοκυπρίων ὡς ἰσότιμος συνομιλητής μέ τόν Πρόεδρο τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας; Νά θυμίσουμε ὅτι πενταμερεῖς -μέ συμμετοχή καί τῶν Τουρκοκυπρίων- θά εἶναι (ὀψέποτε ἐπαναληφθοῦν) οἱ συνομιλίες γιά τό Κυπριακό. Μᾶς ἐθίζουν στήν ἰδέα.

Ἐν πάσῃ περιπτώσει αὐτό πού προκύπτει εἶναι ὅτι ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις προσανατολίζεται πλέον πρός τήν ἀποδοχή τῆς παλαιᾶς προτάσεως τοῦ Τζέφφρυ Πάυατ, ὁ ὁποῖος εἶχε ὁμιλήσει γιά μιά τέτοια διάσκεψη, προκειμένου νά προχωρήσει ὁ ἀγωγός East Med.

Περαιτέρω τίθεται τό ἐρώτημα ἄν ἡ «ἄτυπη» συνάντησις τῆς Βουδαπέστης, κατά τήν ὁποίαν «ἐχαριεντίζοντο» (κατά τήν ἔκφραση πού ἔχει γίνει πλέον «τοῦ συρμοῦ») οἱ κ.κ. Μητσοτάκης καί Χριστοδουλίδης μέ τόν Ταγίπ Ἐρντογάν, ἐμπεριεῖχε κάποια μορφή ἀμοιβαίας ἀναγνωρίσεως. Μήπως δηλαδή «ἀτύπως» ἀνεγνώρισε ὁ Πρόεδρος Ἐρντογάν τόν Πρόεδρο Χριστοδουλίδη μέ ἀντάλλαγμα τήν ἀναγνώριση ἀντιστοίχως τοῦ Τουρκοκυπρίου «Προέδρου» Τατάρ ἀπό τήν Ἑλλάδα; Μπορεῖ ἡ συνάντησις αὐτή νά ἦταν ἄτυπη καί ἀνεπίσημη, ἀλλά, ὅπως εἶπε ὁ κ. Μητσοτάκης στήν προχθεσινή του συνέντευξη πρός τόν κ. Σρόιτερ, «οἱ ἀνεπίσημες συζητήσεις εἶναι αὐτές πού ἔχουν τή μεγαλύτερη ἀξία».

Ὅμως ὁ κ. Γεραπετρίτης ἀνεφέρθη καί σέ ἄλλα ζητήματα, ἀφοῦ ἀπέρριψε τίς κατηγορίες ὅτι γιά τήν πόντιση τοῦ καλωδίου στήν Κάσο ἐζητήθη ἄδεια ἀπό τήν Τουρκία. Εἶπε συγκεκριμένα: «Τό ἰταλικό πλοῖο βγῆκε σέ διεθνῆ ὕδατα, τά ὁποῖα ἀφοροῦν ἑλληνική ὑφαλοκρηπῖδα, ὅπως ἔχει καθοριστεῖ καί ἀπό τήν ἑλληνο-αιγυπτιακή συμφωνία. Πράγματι, ὑπῆρξε μία μακρόθεν παρεμπόδιση ἀπό τουρκικά πολεμικά πλοῖα, τά ὁποία προσῆλθαν στήν περιοχή. Θέλω νά γίνω ἀπολύτως κατανοητός: δέν ὑπῆρξε καμμία ἄδεια τοῦ πλοίου, δέν ζητήθηκε ποτέ ἀπό τήν ἑλληνική Κυβέρνηση ἄδεια καί δέν δόθηκε ποτέ». Καί ἀμέσως μετά: «Ἐμεῖς ἔχουμε ἐνημέρωση ἀπό τό ἰταλικό πλοῖο καί ἀπό τίς ὑπηρεσίες τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν δέν ἔχει ζητηθεῖ, οὔτε ἔχει ληφθεῖ τέτοια ἄδεια».

Ἐνῶ ὅμως ὁ κ. Γεραπετρίτης ἐπαναλαμβάνει ὅτι τό τουρκολιβυκό μνημόνιο εἶναι «παράνομο καί ἀνυπόστατο», ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ Τουρκία «μέ βάση μιά ἐντελῶς μαξιμαλιστική προσέγγιση θεωρεῖ ὅτι ἔχει δυνητική ὑφαλοκρηπῖδα, Ἀποκλειστική Οἰκονομική Ζώνη ἐκεῖ πού ἔχει». Ὁμιλεῖ μάλιστα γιά «ἐπικαλυπτόμενες ἀξιώσεις», προφανῶς ἐπί τῇ βάσει τοῦ τουρκολιβυκοῦ μνημονίου σέ περιοχές ὁριοθετημένες μέ τήν ἑλληνο-αιγυπτιακή συμφωνία. Δηλώνει: «Ὅσο δέν ἐπιλύεται ἡ μεγάλη ὑποκείμενη διαφορά μας, πού εἶναι ἡ ὁριοθέτηση, θά ὑπάρχουν πάντοτε ἐντάσεις, διότι θά ὑπάρχουν φερόμενες ἐπικαλυπτόμενες ἀξιώσεις. Πρέπει νά ὑπάρξει ὁριοθέτηση».

Ἀόριστη ἦταν ἡ θέσις τοῦ κ. Γεραπετρίτη γιά τά 12 μίλια. Ναί μέν ἐδήλωσε ὅτι «ἡ Ἑλλάδα ἐπιφυλάσσεται νά ἀσκήσει τό δικαίωμα αὐτό ὅταν ἡ ἴδια τό κρίνει σκόπιμο.

Δέν τό ἀπεμπολεῖ καί τό διατηρεῖ στό ἀκέραιο νά τό πράξει ὅταν τό κρίνει». Παρακάτω ὅμως ὁμίλησε γιά «ἰδιαίτερες συνθῆκες»: «Τό γιατί δέν γίνεται αὐτό, γιατί δέν ἐπεκτείνεται, εἶναι κάτι τό ὁποῖο ἔχει νά κάνει προφανῶς καί μέ τήν πολιτική διάσταση τῶν πραγμάτων. Καταλαβαίνουμε ὅλοι ὅτι ἡ ἐπέκταση τῶν χωρικῶν ὑδάτων δημιουργεῖ ἰδιαίτερες συνθῆκες. Προφανῶς θά γίνει ἡ ἐπέκταση τῶν χωρικῶν ὑδάτων ὅταν αὐτό κριθεῖ σκόπιμο. Τό καταλαβαίνουμε ὅλοι. Δέν θά ἐπηρεαστοῦμε ἀπό τήν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα».

Ὁ κ. Γεραπετρίτης ἐδεσμεύθη ὅτι ἡ Ἑλλάς θά ἀπέχει μονομερῶν ἐνεργειῶν. Ὄχι κατ’ ἐφαρμογήν τοῦ Πρωτοκόλλου τῆς Βέρνης, τό ὁποῖον ἐπικαλοῦνται οἱ Τοῦρκοι, ἀλλά μέ βάση τήν «Διακήρυξη τῶν Ἀθηνῶν». Ἀνέφερε σχετικῶς: «Ἐάν λοιπόν θέλουμε νά ἔχουμε τήν ὁποιαδήποτε προοπτική γιά νά ἐπιλύσουμε τή μεγάλη μας διαφορά, πού εἶναι ἡ ὁριοθέτηση ὑφαλοκρηπίδας καί Ἀποκλειστικῆς Οἰκονομικῆς Ζώνης, ὀφείλουμε νά ἀπέχουμε ἀπό ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες ἀκριβῶς δυναμιτίζουν αὐτό τό κλῖμα». Σημαίνει αὐτό ὅτι παραπέμπεται στίς ἑλληνικές καλλένδες ἡ ἠλεκτρική διασύνδεσις Ἑλλάδος-Κύπρου;

Γιά τίς συνεχεῖς ἐνέργειες καί δηλώσεις τῆς τουρκικῆς πλευρᾶς ὅμως, πού καταφανῶς δυναμιτίζουν τό κλῖμα, δέν εἶπε οὔτε λέξη. Ἀπεναντίας ὑπεστήριξε ὅτι «ἡ ἀδράνεια καί ἡ ἀκινησία ὁδήγησε στήν πραγματικότητα σέ μία ἀκόμη μεγαλύτερη ἐντατικοποίηση τῶν ἀξιώσεων τῆς Τουρκίας. Ἡ ἀδράνεια καί ἡ ἀκινησία δέν μπορεῖ νά εἶναι ἐπιλογή, διότι στήν πραγματικότητα αὐτό πού πράττει εἶναι νά διευρύνει τίς διαφορές, νά δημιουργεῖ περαιτέρω ἐντάσεις. Καί ἀνά πᾶσα στιγμή νά βρισκόμαστε στόν κίνδυνο νά ἔχουμε ἕνα θερμό ἐπεισόδιο καί νά ἔχουμε μία νέα περίπτωση σμηναγοῦ Ἠλιάκη».

Ἀπό σεβασμό πρός τόν πεσόντα σμηναγό δέν θά θέλαμε νά σχολιάσουμε τό σημεῖο αὐτό.

Ὅσο γιά τήν προσωπική του στάση, ξεκάθαρα εἶπε ὅτι «δέν θά ἀλλάξω». Ἀναφερόταν στήν φιλολογία σχετικῶς πρός τήν γνωστή ὑπόκλιση κατά τήν ὑποδοχή τοῦ Ταγίπ Ἐρντογάν ἀπό τήν κ. Σακελλαροπούλου, γιά τήν ὁποία εἶπε: «Ἡ θεσμική μου στάση ἐπιβάλλει, κάθε φορά πού συναντῶ τήν Ἀρχηγό τοῦ κράτους ἤ τόν ἑκάστοτε Ἀρχηγό τοῦ κράτους, νά ἀποδίδω τήν ὀφειλόμενη τιμή». Θά συνεχίσει δηλαδή τίς ἐπικύψεις.