Παρέμβαση του Ρουβίκωνα στο Τουρκικό Προξενείο στο Παλαιό Ψυχικό σε ένδειξη αλληλεγγύης στον Κούρδο πολιτικό πρόσφυγα Mehmet Çelik, που βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 30 Οκτώβρη.

Τα μέλη του Ρουβίκωνα αποχώρησαν χωρίς πρόβλημα.

Πώς θα σας φαινόταν αν για χρόνια περνούσατε τη ζωή σας σε καθεστώς φυλάκισης και διαρκούς καθημερινής τρομοκρατίας απλά και μόνο επειδή υπάρχετε;
Αρκεί να κάνουμε αυτό το απλοϊκό ερώτημα στον εαυτό μας, για να κατανοήσουμε έστω και στο ελάχιστο τον παραλογισμό των εκάστοτε εθνικισμών ανά τον κόσμο και της εκάστοτε κρατικής τρομοκρατίας που στρέφουν τα όπλα τους απέναντι στους καταπιεσμένους λαούς αυτού του κόσμου απλά και μόνο επειδή κατοικούν στο ίδιο χωράφι.

Το πιο τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί σίγουρα αυτό της Γάζας στην Παλαιστίνη, της μεγαλύτερης υπαίθριας φυλακής παγκοσμίως, που σήμερα μετράει χιλιάδες ερείπια και νεκρούς. Ένα αποικιοκρατικό σχέδιο πλήρους αφανισμού ενός λαού, βγαλμένο από τα πιο αρρωστημένα μυαλά των σιωνιστών εποίκων.

Έτσι και ο Mehmet Çelik και συνολικά ο κουρδικός λαός, με τα μέσα και την κλίμακα της τρομοκράτησης και προσπάθειας αφανισμού τους να ποικίλλουν, βιώνουν και δέχονται τη βαρβαρότητα του τουρκικού εθνικισμού και των διεθνών συνεργατών τους.

Ο Mehmet Çelik βρέθηκε το 2021 σε βάρκα στα ελληνικά χωρικά ύδατα μαζί με άλλους πρόσφυγες, μιας και η ζωή του στην Τουρκία ως Κούρδος είχε καταστεί αβίωτη, δεχόμενος επανειλημμένα την κρατική τρομοκρατία με διώξεις, φυλακίσεις, χάνοντας τους δικούς του ανθρώπους. Ερχόμενος στην Ελλάδα όχι άσυλο δεν βρήκε, αλλά εδώ και τρία χρόνια υφίσταται διαρκείς φυλακίσεις χωρίς να υπάρχει καμία κατηγορία σε βάρος του. Τον τελευταίο έναν χρόνο βρίσκεται σε διοικητική κράτηση στο τμήμα αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη, ενώ πριν μία εβδομάδα λίγο κινδύνεψε να απελαθεί. Συγκεκριμένα, μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη με σκοπό να εκτελεστεί η απέλασή του στην Τουρκία, μια απόφαση που εν τέλει παρέμεινε στον πάγο. Ωστόσο, ο κίνδυνος της απέλασής του παραμένει ακόμα υπαρκτός, μιας και πριν λίγες μέρες από τη Θεσσαλονίκη μεταφέρθηκε σε κέντρο κράτησης στο Παρανέστι της Δράμας, ακόμα πιο κοντά δηλαδή στα ελληνοτουρκικά σύνορα.

Η επιθετικότητα του ελληνικού κράτους απέναντι σε Κούρδους και Τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες εκδηλώνεται επανειλημμένα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι επιθέσεις ενάντια στους αγωνιστές του Λαϊκού Μετώπου, με πιο πρόσφατη την απόφαση έκδοσης στην Τουρκία του Τούρκου δημοσιογράφου Ali Ercan Gökoğlu, που εν τέλει πάρθηκε πίσω έπειτα από 40 μέρες απεργίας πείνας.

Όσο κι αν ρίχνουν στάχτη στα μάτια, ελληνικό κράτος και τουρκικός εθνικισμός συνεργάζονται άριστα στα πλαίσια της νατοϊκής συμμαχίας και της ευρωπαϊκής πολιτικής των pushbacks, με το αλισβερίσι τους αυτό να έχει θύματα αγωνιστές και αγωνίστριες, πρόσφυγες και μετανάστες.

Ο Mehmet Çelik βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 30 Οκτώβρη, απαιτώντας την άμεση αποφυλάκισή του. Και αν η φυλάκισή του στην Ελλάδα κράτησε 3 χρόνια, στην Τουρκία θα είναι επ’ αόριστον.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΥΡΔΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑ MEHMET ÇELIK
ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

ΠΗΓΗ: Ρουβίκωνας/Γιώργος Καλαϊτζίδης

Ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Φρεντι Μπελέρι είναι καλεσμένος σήμερα στο newshub.gr
Εξιστορεί την πολύμηνη περιπέτεια του, από την σύλληψη του μέχρι και την απελευθέρωση του

«…Με πραξικοπηματικές μεθόδους ο κ. Ράμα δεν ήθελε να γίνει η δίκη στο δήμο Χειμάρρας!
Οι άνθρωποι που με συνέλαβαν δεν γνώριζαν καν τον λόγο για τον οποίο έκαναν τη σύλληψη. Ο εισαγγελέας που μου άσκησε την ποινική δίωξη ήταν αναρμόδιος και σήμερα είναι υπόδικος για τέσσερα κακουργήματα! …Ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας είχε πληρωθεί 7000 από την αστυνομία ενώ οι υπόλοιποι μάρτυρες κατηγορίας εξελίχθηκαν κατα τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας σε μάρτυρες υπεράσπισης. Παραβιάστηκαν όλοι οι κανόνες του κράτους δικαίου, όλοι οι νόμοι, με μοναδικό σκοπό να μην με αφήσουν να ασκήσω την διοίκηση του Δήμου! Και φυσικά η σκευωρία κατέρρευσε…»

Πως εξηγείται η άρση του Βέτο…
«Η Ελλάδα πήρε από το χεράκι την Αλβανία για να την οδηγήσει προς την ΕΕ. Το 2003 στη Θεσσαλονίκη έγινε η αρχή και το 2014 στην προεδρία της Ένωσης η Αλβανία πήρε το status της “προς ενταξη χώρας”…Γιατί τα ενταξιακά κεφάλαια είναι 64 και η Ελλάδα έχει ισάριθμα βέτο συν ένα τελικό βέτο για την ένταξη στο τέλος της διαδικασίας.

«…Δεν είναι μόνο τα περουσιακά θέματα που πρέπει να εξασφαλιστούν αλλά και άλλα σοβαρά θέματα πάνω στο κράτος δικαίου και στο δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Η “μπάλα είναι στο γήπεδο” της Αλβανίας. Το ευρωπαϊκό σπίτι έχει κανόνες και όποιος θέλει να μπει πρέπει να τα σέβεται!…»

«…Το 1960 δήμευσαν τις περιουσίες των παππούδων μας. Οι περιουσίες δεν επιστρέφονται γιατί υπάρχει σκοπιμότητα. Εάν αποδωθούν, τότε η οικονομική ανάπτυξη είναι δεδομένη και έτσι ο κόσμος φτιάχνει τα οικονομικά του και δεν χρειάζεται να μεταναστεύσει. Γι αυτό και το κράτος δεν επιστρέφει τις περιουσίες…»

«…Οι Αλβανοί συνεχίζουν την πολιτική του Χότζα για τα 99 χωριά. Το 2017 ο κ. Ράμα πέρασε ένα νόμο για την προστασία των μειονοτήτων. Αφορούν την γλώσσα , το πως προσδιορίζεται ένας πολίτης της μειονότητας και το πια αξιώματα μπορεί να πάρει στη δομή του κρατικού μηχανισμού.
Ποιό το όραμα για τη Χειμάρρα;
Με μία ομάδα νέων επιστρέψαμε στην Αλβανία για να φτιάξουμε τη ζωή μας.
Θέλουμε να έχουμε τις περιουσίες μας, σεβασμό στη θρησκεία μας και κατοχειρωμένα τα δικαιώματα μας μέσα στο Αλβανικό κράτος.

Στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της Λευκωσίας δημοσιεύθηκε μια καταγγελία του ελληνικού παροικιακού σχολείου της πόλεως Plymouth της Αγγλίας κατά του Υπουργείου Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κατηγορείται το Υπουργείο ότι «έχει άλλες προτεραιότητες… διότι αφήνει τις κατά τόπους ελληνικές ομογενειακές κοινότητες στη μοίρα τους, χωρίς εκπαιδευτικούς».

Η Σχολική Επιτροπή του ελληνικού σχολείου Πλύμουθ μέμφεται το κυπριακό Υπουργείο σημειώνοντας ότι η έλλειψη ενδιαφέροντος από δασκάλους της Κύπρου για να εργαστούν στα παροικιακά σχολεία οφείλεται (ενδεχομένως) στο γεγονός ότι το Υπουργείο ΔΕΝ προβαίνει σε κατάλληλη ενημέρωση για τα κίνητρα που υπάρχουν.

Παράλληλα, η Επιτροπή του σχολείου Πλύμουθ με επιστολή της προς τους Συλλόγους Γονέων της Ομογένειας αμφισβητεί την πρακτική εργοδότησης ωρομίσθιων τοπικών εκπαιδευτικών, λέγοντας ότι «δεν αποτελεί μόνιμη σταθερή λύση» και ότι θα… οδηγήσει σε «καταστροφικά αποτελέσματα», όπως έγινε στη Γερμανία «όπου τα ελληνικά σχολεία, επειδή αναγκάστηκαν να λειτουργήσουν με ωρομίσθιο προσωπικό, άρχισαν να κλείνουν το ένα μετά το άλλο».

Θεωρούμε τις κατηγορίες αυτές κατά του υπουργείου Παιδείας της Κύπρου και κατά της Κυπριακής Εκπαιδευτικής Αποστολής (ΚΕΑ) άδικες. Ο μηδενισμός που επιχειρείται και η απαξίωση της τεράστιας προσφοράς του κυπριακού κράτους προς την Ελληνική Παιδεία στη Βρετανία αγγίζει τα όρια της αχαριστίας. Ναι, προβλήματα υπάρχουν, πάντοτε υπήρχαν, εντάθηκαν τελευταίως λόγω του BREXIT, αλλά οι αφορισμοί ότι η Κυπριακή Πολιτεία εγκαταλείπει τα παροικιακά σχολεία «στη μοίρα τους» μόνο ως αγνωμοσύνη «κατά του ευεργέτου» μπορεί να χαρακτηριστεί.

Το Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου διατηρεί Εκπαιδευτική Αποστολή στην Αγγλία αδιακόπως από το 1967, δείχνοντας έμπρακτα το ενδιαφέρον του για την Ελληνική Παιδεία των Αποδήμων. Κι όταν ακόμα, στα «πέτρινα» χρόνια των μνημονίων και των επιταγών της Τρόικα εξασκήθηκαν πιέσεις για ολοκληρωτική κατάργηση της ΚΕΑ επειδή, έλεγαν, «πρόκειται για σχολεία σε άλλο κράτος», η κυπριακή κυβέρνηση δεν υπέκυψε και συνέχισε να αποστέλλει δασκάλους και εκπαιδευτικό υλικό στην Ομογένεια.

Βεβαίως, προτεραιότητα του Υπουργείου Παιδείας είναι – και πρέπει να είναι – η εκπαίδευση των παιδιών των Κυπρίων φορολογουμένων πολιτών. Είναι υποχρέωση της Κυπριακής Πολιτείας να συντηρεί στην επικράτειά της σχολεία και να ευθύνεται για την πλήρη λειτουργία τους, όπως συμβαίνει σε κάθε κράτος.

Στη Βρετανία τα ελληνικά παροικιακά σχολεία ιδρύονται και λειτουργούν με πρωτοβουλία και ευθύνη των γονιών, των συλλόγων ή της Εκκλησίας. Το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει την οργανωτική ευθύνη ύπαρξης αυτών των σχολείων ούτε εισπράττει δίδακτρα, αλλά έχει την εκπαιδευτική εποπτεία. Από ηθική και εθνική ευθύνη έρχεται ως πολύτιμος αρωγός και συμπαραστέκεται στις προσπάθειες των Ελλήνων γονιών (ανεξαρτήτως τόπου καταγωγής), προμηθεύοντας τα σχολεία με βιβλία και συνδράμοντας οικονομικά με παροχή αποσπασμένων δασκάλων και άλλως πως, με επιμόρφωση και με πληρωμή ικανού αριθμού ωρομισθίων, τους οποίους διορίζουν και εργοδοτούν οι Σχολικές Επιτροπές. Σε ολόκληρη τη Βρετανία η ΚΕΑ πληρώνει περίπου 150 ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, βοηθώντας τα παροικιακά σχολεία να ανταπεξέλθουν στα έξοδα που υφίστανται.

Ο θεσμός των ωρομισθίων δασκάλων της ΚΕΑ αποδείχθηκε μια πάρα πολύ καλή λύση-ανάγκης για την Ομογένεια. Στην πραγματικότητα ήταν εισήγηση δική μας, της κυπριακής παροικίας, που έγινε αποδεκτή και εφαρμόστηκε εδώ και 20 περίπου χρόνια. Ο λόγος είναι προφανής. Είναι αδύνατον το κυπριακό κράτος να καλύψει πλήρως με εκπαιδευτικούς όλα τα σχολεία, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων (πέραν του 80%) λειτουργούν μόνο κάθε Σάββατο. Είναι άδικο (και σκανδαλώδες) για τον Κύπριο φορολογούμενο να αποσπώνται από την Κύπρο δάσκαλοι και να εργάζονται μόνο μία μέρα τη βδομάδα, δηλαδή μερικές ώρες το Σάββατο. Ο αριθμός οργανικών μελών της ΚΕΑ, που σήμερα υπάρχει, θα μπορούσε λογικά να αυξηθεί στους 26, ούτως ώστε να έχει τη δυνατότητα η ΚΕΑ να ανταποκριθεί επαρκέστερα στο έργο της. Όπως είχαμε εισηγηθεί πέρυσι στην Υπουργό Παιδείας της Κύπρου, για να υπάρξει αυξημένο ενδιαφέρον, μπορεί σε αυτή την αποστολή να έχουν δικαίωμα να συμπεριληφθούν και φιλόλογοι από τον Κατάλογο Διοριστέων. Πιο παλιά στην Κύπρο, όταν υπήρχε έλλειψη δασκάλων, διορίστηκαν στα Δημοτικά και φιλόλογοι. Αναλογικά το ίδιο θα μπορούσε να εφαρμοστεί και για την ΚΕΑ.

Φυσικά, μας λυπεί το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει σταματήσει από το 2010 να στέλνει δασκάλους και βιβλία στα παροικιακά σχολεία. Μπορεί στα πρώτα δύσκολα χρόνια των μνημονίων να ήταν δικαιολογημένη η αποκοπή. Σήμερα, όμως, επιβάλλεται – για πολλούς λόγους – να αποσπάσει και το ελληνικό κράτος μικρό αριθμό εκπαιδευτικών, έστω 10, για τα ομογενειακά σχολεία. Εξάλλου, η τωρινή «σύνθεση» των παροικιακών σχολείων έχει αλλάξει άρδην, αφού πάνω από το 30% των μαθητών στα παροικιακά σχολεία είναι παιδιά Ελλαδιτών.

Έχουμε τη βεβαιότητα ότι οι Ομογενείς στην Αγγλία (είτε κατάγονται από την Κύπρο είτε από την Ελλάδα) θα συνεχίσουν να συντηρούν και να λειτουργούν ελληνικά σχολεία με την πολύτιμη βοήθεια της πατρίδας, η οποία έχει ηθική και εθνική ευθύνη να είναι αρωγός, στο μέτρο του δυνατού, των προσπαθειών αυτών. Και πατρίδα δεν είναι μόνο η Κύπρος αλλά και η Ελλάδα. Ο Ελληνισμός στη Βρετανία είναι ενιαίος και αδιαίρετος.

ΠΗΓΗ: Ελευθερία