Άμυνα
Οφείλω να ομολογήσω δημόσια τη θλίψη μου για τις Ένοπλες Δυνάμεις
Το φαινόμενο των μαζικών παραιτήσεων προσωπικού από τις Ένοπλες Δυνάμεις αποτελεί απλώς την «κορυφή του παγόβουνου» της πολιτικής που εφαρμόζεται ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ από ΟΛΕΣ τις κυβερνήσεις όσον αφορά τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Σκοπός του άρθρου είναι ο προβληματισμός της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας επί του θέματος ώστε να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα, και ΟΧΙ η επίρριψη ευθυνών σε μία συγκεκριμένη πολιτική παράταξη ή άτομα της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας
Το φαινόμενο των μαζικών παραιτήσεων προσωπικού από τις Ένοπλες Δυνάμεις αποτελεί απλώς την «κορυφή του παγόβουνου» της πολιτικής που εφαρμόζεται ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ από ΟΛΕΣ τις κυβερνήσεις όσον αφορά τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Γράφει ο Γιώργος Κουκάκης, Liberal.gr
Πριν προχωρήσω στην παρουσίαση της προσωπικής μου άποψης όσον αφορά το φλέγον ζήτημα της μαζικής φυγής του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι σκοπός του άρθρου είναι ο προβληματισμός της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας επί του θέματος ώστε να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα, και ΟΧΙ η επίρριψη ευθυνών σε μία συγκεκριμένη πολιτική παράταξη ή άτομα της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, καθώς το φαινόμενο των μαζικών παραιτήσεων προσωπικού από τις Ένοπλες Δυνάμεις αποτελεί απλώς την «κορυφή του παγόβουνου» της πολιτικής που εφαρμόζεται ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ από ΟΛΕΣ τις κυβερνήσεις όσον αφορά τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Αποτελεί θλιβερή διαπίστωση ότι οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις – αν και απολαμβάνουν ακόμα το σεβασμό της ελληνικής κοινωνίας – δεν αποτελούν πλέον έναν ελκυστικό επαγγελματικό τομέα, γεγονός που αποδεικνύεται τόσο από την αξιοσημείωτη πτώση των βάσεων εισαγωγής σε αυτές μέσω των πανελλαδικών εξετάσεων, όσο και από το μαζικό κύμα φυγής του εν ενεργεία στρατιωτικού προσωπικού και την προσπάθεια μίας αρκετά μεγάλης μερίδας νέων είτε να αποφύγουν την υποχρεωτική θητεία είτε να τη διάγουν όσο το δυνατόν πιο αγόγγυστα. Σύσσωμη δε, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία έχει επιδοθεί σε έναν «αγώνα» προκειμένου να κάνει τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις πιο «ελκυστικές».
Η εμπειρία, ωστόσο, που έχω αποκομίσει από την επί 22 έτη παραμονή μου στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ως Αξιωματικός με δίδαξε ότι το πρόβλημα στις Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι η προσέλκυση του προσωπικού αλλά η βελτίωση των συνθηκών που επικρατούν, καθώς –ακόμα και αν αυξηθεί ο αριθμός των εισακτέων στις Στρατιωτικές Σχολές– μεγάλο ποσοστό του ένστολου προσωπικού θα δηλώσει παραίτηση αργότερα αν δεν δοθεί λύση στα ουσιαστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Όντας δε, ένας από αυτούς που επέλεξαν τη «φυγή» από τις Ένοπλες Δυνάμεις, ψ για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η ενέργεια αυτή από ένα μέρος της στρατιωτικής ηγεσίας – αν και ευτυχώς δεν έτυχα προσωπικά τέτοιας αντιμετώπισης – καθώς ορισμένοι κάνουν λόγο για «λιποταξία», ενώ κάποιοι άλλοι εκφράζουν την αντίθεσή τους λέγοντας ότι όσοι δηλώνουν παραίτηση ή πρόωρη αποστρατεία «εγκαταλείπουν τη βάρκα» υποστηρίζοντας ότι είναι «ριψασπίδες» και δεν αγαπούν αρκετά την Πατρίδα. Προσωπικά, θεωρώ τα μεν παραδείγματα υπεραπλουστεύσεις, τους δε χαρακτηρισμούς το λιγότερο ατυχείς.
Και αυτό αφενός μεν επειδή το να υπηρετεί κάποιος την Πατρίδα ως ένστολος δεν αποτελεί το μοναδικό τρόπο εκδήλωσης της αγάπης προς αυτήν, αφετέρου δε, επειδή το πρωταρχικό καθήκον κάθε στρατιωτικού είναι προς τους υφισταμένους του και τους Έλληνες πολίτες, καθώς η Πατρίδα –αν και περιλαμβάνει το χερσαίο, θαλάσσιο και εναέριο χώρο της ελληνικής επικράτειας– είναι επί της ουσίας το σύνολο του έμψυχου δυναμικού της. Χαρακτηριστικό δε παράδειγμα όσον αφορά τον βέλτιστο τρόπο διοίκησης, αποτελεί το ρητό του Αγάθωνα (450-400 π.Χ.) σύμφωνα με το οποίο:
«Ο άρχοντας πρέπει να θυμάται τρία πράγματα: Πρώτον, ότι διοικεί ανθρώπους. Δεύτερον ότι διοικεί σύμφωνα με τους νόμους. Τρίτον ότι δεν θα διοικεί για πάντα».
Η ωμή αλήθεια για τις Στρατιωτικές Σχολές και τις Ένοπλες Δυνάμεις
Για ποιο λόγο επομένως παραιτούνται οι περισσότεροι ένστολοι;
Αν θα μπορούσα να συνοψίσω όλους τους λόγους σε έναν, αυτός – σύμφωνα πάντα με την προσωπική μου άποψη – θα ήταν ότι οι ένστολοι αισθάνονται αδικημένοι σε σχέση με το προσωπικό του υπόλοιπου δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, λόγω μίας πληθώρας αιτιών όπως:
1. Ο μισθός που λαμβάνουν σύμφωνα με τα αντικειμενικά προσόντα που διαθέτουν (πτυχίο ΑΕΙ, γνώση ξένων γλωσσών και Η/Υ, κ.λπ.) και το προσωπικό που διοικούν είναι κατά πολύ λιγότερος από αυτόν που λαμβάνει ένας υπάλληλος αντίστοιχων προσόντων δημόσιου, καθώς οι ένστολοι ΔΕΝ έχουν ενταχθεί μέχρι και σήμερα στο ενιαίο μισθολόγιο του δημοσίου.
2. Η υπερωριακή αποζημίωση που λαμβάνουν για την εκτέλεση υπηρεσιών διανυκτέρευσης, τη συμμετοχή σε στρατιωτικές ασκήσεις, τη συμμετοχή σε εφαρμογή σχεδίων έκτακτης ανάγκης, κ.λπ. είναι ιδιαίτερα μικρή σε σχέση με τις υπερωρίες που λαμβάνονται στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι οι εν λόγω υπερωριακή απασχόληση τις περισσότερες φορές λαμβάνει χώρα στην ύπαιθρο υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες και ΟΧΙ στη «ζεστασιά» ενός γραφείου.
3. Ενώ η πρόσληψη του μόνιμου στρατιωτικού προσωπικού έχει πραγματοποιηθεί σύμφωνα με συγκεκριμένα προσόντα για την εκτέλεση συγκεκριμένων καθηκόντων, το στρατιωτικό προσωπικό –λόγω της άριστης οργανωτικής δομής των Ενόπλων Δυνάμεων, του επαγγελματισμού και της αποτελεσματικότητας που διακατέχει το στρατιωτικό προσωπικό, της αδυναμίας εκτέλεσης απεργίας, κ.λπ.– διατάσσεται συχνά να εκτελέσει δραστηριότητες που αποτελούν αρμοδιότητα άλλων κρατικών φορέων όπως η κατασκευή και διοίκηση των Κέντρων Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) μεταναστών (hotspots), η διάθεση μόνιμου στρατιωτικού προσωπικού για την οδήγηση ασθενοφόρων του ΕΚΑΒ,[iii] η διανομή φαγητού σε εγκλωβισμένους οδηγούς,[iv] και η αποκομιδή σκουπιδιών, προκειμένου να δοθεί λύση σε καταστάσεις που η πολιτεία αδυνατεί να αντιμετωπίσει, ενώ σύμφωνα με το άρθρο 1 του Στρατιωτικού Κανονισμού 20-1 (Γενικός Κανονισμός Υπηρεσίας στο Στρατό):
«Η αποστολή του Στρατού είναι να εξασφαλίζει την άμυνα της Χώρας, να υπερασπίζει την Εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας».
Εξάλλου, όπως αναφέρεται στο παγκόσμιας φήμης έργο του αρχαίου φιλόσοφου Πλάτωνα (427-347 π.Χ.) με τίτλο «Πολιτεία» σχετικά με την ενασχόληση των «Φυλάκων» (δηλαδή των στρατιωτικών της πόλης) με άλλα επαγγέλματα:
«[…] ό καθένας ένα μονάχα επάγγελμα μπορεί νά κάνη καλά, κι’ οχι πολλά, γιατί εκείνος πού καταπιάνεται μέ πολλά, θά άποτύχη σέ ολα|καί δέ θά κατορθώση ποτέ νά διακριθή σέ κανένα. […] Άν λοιπόν θά έπιμείνωμε στην πρώτη μας εκείνη ιδέα, πώς οί φρουροί μας πρέπει ν’ αφήνουν κάθε άλλη ενασχόληση καί αποκλειστική τους δουλειά νά έχουν τήν υπεράσπιση της ελευθερίας μας καί καμιάν άλλη πού δέν έχει σχέση μ’ αυτήν, δέ θά τους επιτρέπεται, ούτε νά κάνουν ούτε νά μιμούνται δ,τι άλλο κι’ άν είναι […]».
4. Ενώ δεν αποτελεί επιθυμία των ίδιων, οι στρατιωτικοί μετατίθενται ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας χωρίς όμως να υπάρχει εξασφαλισμένη κατοικία για όλους ή επίδομα ενοικίασης, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα εύρεσης κατοικίας. Το δε πρόσφατο φαινόμενο της βραχυχρόνιας ενοικίασης κατοικιών έχει καταστήσει την εύρεση κατοικίας σχεδόν αδύνατη, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους ένστολους και τα μέλη των οικογενειών τους.
Όσον αφορά δε την εκπαίδευση των στρατιωτικών σε διάφορα προπτυχιακά ή μεταπτυχιακά προγράμματα, επικρατεί δυστυχώς η αντίληψη ότι η μόρφωση των ένστολων διευκολύνει τη «φυγή» τους από τις Ένοπλες Δυνάμεις καθώς τους παρέχει πρόσθετα επαγγελματικά εφόδια τα οποία μπορούν να αξιοποιήσουν στον ιδιωτικό τομέα. Πως όμως περιμένουμε να βελτιωθούν οι συνθήκες στις Ένοπλες Δυνάμεις αν δεν μορφώσουμε κατάλληλα το προσωπικό μας; Χαρακτηριστικό παράδειγμα όσον αφορά τη συγκεκριμένη αντίληψη αποτελεί ο διάλογος μεταξύ δύο διευθυντικών στελεχών, τον οποίο είχα την τύχη να διαβάσω παλαιότερα σε κάποιο βιβλίο διοίκησης και ηγεσίας, ο οποίος εκτυλίσσεται ως εξής:
Διευθυντικό Στέλεχος 1: Αναρωτιέσαι τι θα συμβεί αν ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΟΥΜΕ το προσωπικό μας και μετά ΦΥΓΕΙ από την εταιρεία μας;
Διευθυντικό Στέλεχος 2: Εσύ αναρωτιέσαι τι θα συμβεί αν ΔΕΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΟΥΜΕ το προσωπικό μας και μετά ΜΕΙΝΕΙ στην εταιρεία μας;
Όσον αφορά δε, την αποφυγή της – μειωμένης πλέον – στρατιωτικής θητείας από τους νέους, έχοντας συζητήσει με αρκετούς από αυτούς καθ’ όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας μου, οφείλω να ομολογήσω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των στρατιωτών ήταν φιλότιμοι, εργατικοί και ιδιαίτερα πρόθυμοι να εκτελέσουν οποιαδήποτε επίπονη δραστηριότητα, ΑΡΚΕΙ η δραστηριότητα αυτή να ήταν κάτι το ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ που είχε ΑΜΕΣΗ σχέση με τη στρατιωτική θητεία και την υπεράσπιση της Πατρίδας, αυτό δηλαδή για το οποίο κατατάχθηκαν. Δεν ήταν μάλιστα λίγες οι φορές που αρκετοί στρατιώτες ζητούσαν διακαώς τη συμμετοχή τους σε περισσότερες ασκήσεις, βολές και άλλες παρόμοιες δραστηριότητες.
Θα ήθελα επίσης να τονίσω –με ΟΛΟ το σεβασμό προς το έργο που επιτελεί και έχοντας ΠΛΗΡΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ τόσο των δυσκολιών που αντιμετωπίζει όσο και των ευθυνών με τις οποίες είναι επιφορτισμένη– ότι η διαχρονική ευθύνη για την (καλή ή κακή) κατάσταση του στρατεύματος παραμένει ΑΚΕΡΑΙΑ στη στρατιωτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς όσες πιέσεις και αν δέχεται από την πολιτική ηγεσία διαθέτει ΠΑΝΤΑ την επιλογή της παραίτησης ως ένδειξη διαμαρτυρίας και διαφύλαξης της προσωπικής τιμής και υπόληψης, αντί για τη σιωπηρή αποδοχή και εκτέλεση των εντολών της πολιτικής ηγεσίας. Εξάλλου, αν και ελάχιστα, υπήρξαν στο κοντινό παρελθόν τέτοια παραδείγματα.
Χαρακτηριστικό δε, πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η μεταφορά του Μνημείου των Αθανάτων του Έθνους από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων σε λιγότερο από ένα έτος από την κατασκευή του, ενέργεια που δημιουργεί αρνητικές εντυπώσεις όσον αφορά τις προτεραιότητες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και το μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Γιατί αν δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε στα μικρά και τα επουσιώδη, πως περιμένουμε να συνεννοηθούμε στα μεγάλα και ουσιαστικά ζητήματα;
Επιπλέον, έχοντας βιώσει στο έπακρο μέσα από τη 15έτη εμπειρία μου στις Ειδικές Δυνάμεις – τόσο ως εκπαιδευτής όσο και ως εκπαιδευόμενος – την αρχή «εκπαιδεύσου όπως θα πολεμήσεις για να πολεμήσεις όπως εκπαιδεύτηκες» η οποία αξιοποιεί στον καιρό της ειρήνης κάθε υπάρχουσα δυσκολία ώστε να προσομοιάσει το στρες της μάχης και να δοκιμάσει την ψυχική αντοχή του μαχητή, θεωρώ ότι η πίεση που δέχεται η στρατιωτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων από την αντίστοιχη πολιτική μπορεί κάλλιστα να συσχετιστεί με την πίεση που ενδέχεται να αντιμετωπίσει η στρατιωτική ηγεσία κατά την εκτέλεση μίας ένοπλης σύγκρουσης.
Αν δεν μπορεί επομένως η στρατιωτική ηγεσία να διαχειριστεί την πίεση της πολιτικής ηγεσίας υποστηρίζοντας ευθαρσώς και με σθένος ΜΟΝΟ τις ενέργειες εκείνες που προωθούν το εθνικό συμφέρον, πως θα αντιδράσει άραγε στην ψυχολογική πίεση που θα κληθεί να διαχειριστεί κατά τη διάρκεια μίας ενδεχόμενης ένοπλης σύγκρουσης;
Aξίζει δε, να τονιστεί ότι η προαναφερθείσα ευθύνη που φέρει η στρατιωτική ηγεσία για την σημερινή κατάσταση πηγάζει από το άρθρο 5 του Στρατιωτικού Κανονισμού 20-2 (Κανονισμός Εσωτερικής Υπηρεσίας των Στρατευμάτων) το οποίο καθορίζει μεταξύ άλλων ότι ο εκάστοτε Διοικητής είναι υπεύθυνος για ό,τι πράττει ή παραλείπει να πράξη το Κλιμάκιο το οποίο διοικεί. Επιπλέον, κάθε Αξιωματικός γνωρίζει ότι σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, πρώτιστο καθήκον κάθε Διοικητή αποτελεί η «προς πόλεμον προπαρασκευή» του Κλιμακίου που διοικεί και η διατήρηση υψηλού επιπέδου επιχειρησιακής ετοιμότητας, στόχοι οι οποίοι επιτυγχάνονται πολύ ευκολότερα όταν η στρατιωτική ηγεσία έχει επιλύσει –όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ και τις Ένοπλες Δυνάμεις άλλων κρατών– βασικά προβλήματα που απασχολούν το στρατιωτικό προσωπικό.
Η οριστική επομένως λύση όσον αφορά τη σταδιακή απαξίωση των Ενόπλων Δυνάμεων μπορεί να δοθεί μόνο όταν η στρατιωτική ηγεσία εφαρμόζει το ρητό «Είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης», ότι δηλαδή ο καλύτερος οιωνός (σημάδι) όσον αφορά το μέλλον της πατρίδας είναι η υπεράσπιση των εθνικών και ΟΧΙ των προσωπικών συμφερόντων, καθώς η επιδίωξη των τελευταίων από ένα μέρος της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ των εθνικών συμφερόντων έχει οδηγήσει ορισμένους να περιγράφουν την εν λόγω οπορτουνιστική στάση παραφράζοντας το προαναφερθέν ρητό ως «Είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάρτης».
Αντί επομένως η στρατιωτική ηγεσία να επιρρίπτει ευθύνες στο χαμηλόβαθμο στρατιωτικό προσωπικό –το οποίο στην πλειοψηφία των περιπτώσεων υπερβάλλει εαυτόν βάζοντας το συμφέρον της Πατρίδας πάνω ακόμα και από αυτό της οικογένειάς του– όσον αφορά την επιλογή του να εξέλθει από το στράτευμα και να του προσάπτει ατυχείς χαρακτηρισμούς που μόνο διχασμό μπορούν να φέρουν στο στράτευμα, φρονώ ότι θα ήταν εξαιρετικά ωφέλιμο –τόσο για το μέλλον των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων όσο και για την προσωπική τιμή και την υπόληψη της στρατιωτικής ηγεσίας– αν η τελευταία επιχειρούσε (στο πλαίσιο της αυτοκριτικής που οφείλει να πραγματοποιεί) να εντοπίσει το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογεί για τη σημερινή απαξίωση των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς η πασίγνωστη λαϊκή παροιμία επισημαίνει ότι:
Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι…
Άμυνα
Γιάννος Χαραλαμπίδης στη Σημερινή: Τρύπια η άμυνα της Κύπρου – Πόσα χρήματα λείπουν από την αμυντική θωράκιση
Τα «μπαλώματα» με τη φιλοξενία ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, η αποτροπή και οι δαπάνες για την άμυνα να είναι χειρότερες ακόμη και από αυτές του αδιάφορου Λουξεμβούργου
• Οι υποσχέσεις για 2% στα εξοπλιστικά εμφανίζονται ως το προεκλογικό επιδόρπιο του 2028
• Στα ύψη οι αμυντικοί εξοπλισμοί στην ΕΕ, στον πάτο στην Κύπρο
Τα «μπαλώματα» με τη φιλοξενία ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, η αποτροπή και οι δαπάνες για την άμυνα να είναι χειρότερες ακόμη και από αυτές του αδιάφορου Λουξεμβούργου
Γράφει ο Γιάννης Χαραλαμπίδης, Σημερινή
Τρύπια είναι η άμυνα και η αποτροπή της Κύπρου, αφού, εκτός των άλλων, τα ποσά για την αμυντική θωράκιση της Εθνικής Φρουράς δεν ξεπερνούν το 0,5% με 0,6% επί του ΑΕΠ και δεν πρόκειται, με βάση τα προϋπολογιζόμενα στοιχεία, να φτάσουν το 2%, που είχε υποσχεθεί ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης προεκλογικά. Το 2023 το κράτος δεν επένδυσε το σύνολο των χρημάτων από τους φόρους για τα εξοπλιστικά, για πολλοστή φορά.
Ενώ εισπράχθηκαν περί τα 379 εκ. ευρώ, ο προϋπολογισμός ήταν της τάξης των 163 εκ. ευρώ, ήτοι 0,5% επί του ΑΕΠ. Καταγράφηκε αρνητικό πρόσημο 216 εκ. ευρώ, που προστίθεται στο 1 δις το οποίο αγνοείται από τα ταμεία της αμυντικής θωράκισης από την προηγούμενη περίοδο (2017-2022). Σε αυτά ανάλογο περίπου ποσό αναμένεται να μείνει αδιάθετο για τα έτη 2024-25 (βλέπε στη συνέχεια συναφή στοιχεία).
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, αναμένεται ότι κατά το τρέχον έτος (2024), από τη φορολογία για την αμυντική θωράκιση δεν θα δαπανηθούν περί τα 170 εκ. ευρώ… με καλούς οιωνούς. Πώς γίνεται χρήματα από τη φορολογία για την αμυντική θωράκιση να μην περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό της; Πού διατίθενται και γιατί, όταν σε όλα τα κράτη της ΕΕ υπάρχει αύξηση στον τομέα της αμυντικής θωράκισης;
Το ΝΑΤΟ και τα ρωσικά… παροπλισμένα όπλα
Η άμυνα είναι τρύπια και τα αδιάθετα χρήματα για τον τομέα της αποτροπής θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι θα ήταν δυνατό να καλυφθούν από την παρουσία των δυνάμεων των ΗΠΑ και άλλων ΝΑΤΟϊκών συμμάχων στην περιοχή μας, στα αεροδρόμια και στα λιμάνια της Κυπριακής Δημοκρατίας ή στο ελικοδρόμιο που είναι υπό κατασκευή στο Μαρί και την αναβάθμιση της Βάσης Αν. Παπανδρέου με την τεχνική υποστήριξη των Αμερικανών. Αληθές είναι ότι οι ΗΠΑ εξυπηρετούν πρωτίστως τα δικά τους συμφέροντα, τα δε κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Και αυτό είναι απαίτηση του Προέδρου Τραμπ. Πρόκειται για προϋπόθεση, όπως τους εξηγεί, εάν θέλουν να έχουν άμυνα και αποτροπή. Πάντως, ο Υπουργός Άμυνας Βασίλης Πάλμας ισχυρίστηκε στις 22 Νοεμβρίου, ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων, ότι ώς το 2028, δηλαδή πριν από τις επόμενες προεδρικές εκλογές, θα ήταν δυνατό ο προϋπολογισμός για την αμυντική θωράκιση να φτάσει το 2% επί του ΑΕΠ. Με άλλα λόγια, προεκλογικός μποναμάς…. Και στις 27 του μήνα ο Αναπληρωτής Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Γ. Αντωνίου, επισήμανε στο «Σίγμα» ότι τα ρωσικά οπλικά συστήματα της Εθνικής Φρουράς είναι παροπλισμένα, αλλά… δεν υπάρχει κενό στην άμυνα. Προφανώς, κάποια εξ αυτών… Σίγουρο είναι ότι υπάρχει πρόβλημα στην εφοδιαστική αλυσίδα και δη των ανταλλακτικών.
Ετοιμότητα Μόσχας, βέτο Ουάσιγκτον και κόκκινη γραμμή
Συναφείς επί του θέματος πληροφορίες της «Σ» αναφέρουν ότι:
Πρώτο, οι Ρώσοι ήταν και είναι έτοιμοι να προσφέρουν ανταλλακτικά στα δικής τους κατασκευής οπλικά συστήματα είτε αυτά είναι Τ-80 είτε είναι οι BUK και οι TOR -M1 (αντιπυραυλικά και αντιαεροπορικά συστήματα). Όμως, η Κυπριακή Δημοκρατία αρνείται την προσφορά, καθότι συμμετέχει στο ευρωπαϊκό εμπάργκο σε βάρος της Μόσχας και βρίσκεται, ταυτοχρόνως, κάτω από την πίεση των ΗΠΑ για ν’ απαλλαγεί από τα ρωσικά οπλικά συστήματα. Δεύτερο, με βάση τις συμφωνίες για την αγορά των ρωσικών όπλων, αυτά δεν μπορούν να βρίσκονται πουθενά αλλού, παρά μόνο εντός του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μεταπώλησή τους και μεταφορά τους σε άλλο κράτος μπορεί να γίνει μόνο με τη σύμφωνη γνώμη της Μόσχας. Και αυτό, όπως επισημαίνεται, είναι «κόκκινη γραμμή». Έτσι συνέβη με την πώληση των ρωσικών ελικοπτέρων (Μi-35) από την Κύπρο στη Σερβία. Τονίζεται από διπλωματικές πηγές η έννοια της «κόκκινης γραμμής» λόγω των πιέσεων που ασκούν οι Αμερικανοί στην κυπριακή Κυβέρνηση όπως απαλλαγεί από τα ρωσικά οπλικά συστήματα τα οποία διαθέτει.
Οι πληγές της άμυνας
Δεν θα υπεισέλθουμε, για ευνόητους λόγους, στα δομικά και άλλα προβλήματα της Εθνικής Φρουράς, που μειώνουν την τρύπια ήδη αποτρεπτική της ικανότητα, αλλά θα επισημάνουμε ότι το υλικό της είναι πεπαλαιωμένο. Αληθές είναι ότι, το τελευταίο διάστημα, άρχισαν να γίνονται κάποιες αγορές από τα ελικόπτερα ώς τα αντιαρματικά, που δεν επιλύουν όμως τα ζητήματα αξιόπιστης αποτροπής. Τα προβλήματα της ΕΦ έχουν ως εξής:
- Το ανεπαρκές επίπεδο μαχητικότητας κληρωτών οπλιτών λόγω λειψανδρίας, απουσίας ασκήσεων κ.λπ.
- Το παλαιό υλικό, διότι επί σειρά ετών δεν γίνονταν επενδύσεις.
- Τα ρωσικά οπλικά συστήματα δεν εκσυγχρονίστηκαν και δεν υπάρχουν για τα υφιστάμενα επαρκή ανταλλακτικά, λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων. Και ενώ οι ΗΠΑ πιέζουν για να φύγουν από την Κύπρο τα ρωσικά άρματα και τα αντιβαλλιστικά και αντιαεροπορικά συστήματα, δεν πωλούν στην Εθνική Φρουρά ούτε «Patriot», ούτε άρματα μάχης, ούτε άλλα οπλικά συστήματα. Και αυτό, παρότι έχει αρθεί το σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αμερικανικό εμπάργκο. Αληθές είναι ότι έδωσαν το πράσινο φως για την απόκτηση του αντιπυραυλικού συστήματος «Barak» από το Ισραήλ, ενώ υπάρχει και η πιθανότητα για την απόκτηση των αρμάτων μάχης «Markava». Βεβαίως, ένεκα της κρίσης στη Μ. Ανατολή, η όποια παράδοση μάλλον θα καθυστερήσει, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει.
- Η έλλειψη επαρκούς αμυντικής συνείδησης, που επηρεάζει το ηθικό, και είναι συναφές ζήτημα με την αναξιοκρατία και το ρουσφέτι, που επικρατεί από πάνω προς τα κάτω.
- Η εξευμενιστική αντίληψη, που οδηγεί στη λογική της «ανοχύρωτης πολιτείας» και ότι τα χρήματα για την άμυνα δεν είναι επένδυση για την ασφάλεια και την ενίσχυση της κυριαρχίας του κράτους, αλλά είναι «πεταμένα λεφτά», κατά την καθομιλουμένη. Η αντίληψη αυτή ευνοεί την κατάθεση χαμηλών προϋπολογισμών για την αμυντική θωράκιση και γενικά για το Υπουργείο Άμυνας. Και μάλιστα πότε; Όταν: Α) Η Τουρκία εξοπλίζει τα κατεχόμενα συνεχώς και τα τουρκικά πυροβόλα στο Κιόνελι είναι παραταγμένα και μόνο τη διαταγή για πυρ περιμένουν. Β) Οι αμυντικές δαπάνες σε όλη την Ευρώπη και δη στην ΕΕ αυξάνονται λόγω της ρωσικής απειλής, πόσω μάλλον στη δική μας περίπτωση, που τελούμε υπό κατοχή. Φέτος, δηλαδή το 2024, ο μέσος όρος των αμυντικών δαπανών για τα κράτη μέλη της ΕΕ φτάνει το 1,9%, με πρωταθλητές, για ευνόητους λόγους, τους Πολωνούς (3,9% το 2023) και τρίτη την Ελλάδα (3,01%), σε αντίθεση με την Κύπρο, που δεν ξεπέρασε το 2023 το ποσοστό του 0,55%. Για το 2024 και με βάση τον συμπληρωματικό προϋπολογισμό του Ιουλίου, ο οποίος κατατέθηκε στη Βουλή και φτάνει τα 31,5 εκ. ευρώ, το πραγματικό ποσό για τις αμυντικές δαπάνες αγγίζει τα 193,6 εκ ευρώ. Το ποσοστό επί του ΑΕΠ εξαρτάται από τον πραγματικό αριθμό που εκτιμάται ότι θα είναι περί τα 32 δις ευρώ. Άρα οι αμυντικές δαπάνες δεν θα ξεπεράσουν το 0,6%. Για το 2025 ο Υπουργός Άμυνας Βασίλης Πάλμας κατέθεσε στη Βουλή, στις 22 του μήνα, τον προϋπολογισμό του Υπουργείου του. Και για την αμυντική θωράκιση καταγράφεται το ποσό των 179,555 εκ. ευρώ. Όπως υποδείχθηκε από βουλευτές, το ποσό αυτό είναι περί το 0,5% επί του ΑΕΠ. Η αντίληψη αυτή συνάγεται από τις προβλέψεις του Υπουργείου Οικονομικών για το ποσό στο οποίο θα φτάσει το ΑΕΠ το 2025, δηλαδή περί τα 33 με 34 δις. Η αύξηση του ΑΕΠ είναι της τάξης 3,1%. Ακόμη και αν ο αρμόδιος Υπουργός φέρει συμπληρωματικό προϋπολογισμό, πόσος θα είναι αυτός; Εκτιμάται ότι θα είναι δεκαδικά τα ψηφία που θα προστεθούν επί του ΑΕΠ.
Δαπάνες ώς το 2028 και το Λουξεμβούργο
Με βάση τις προβλέψεις και τους προϋπολογισμούς του Υπουργείου Άμυνας, ώς τη λήξη της θητείας του Προέδρου Χριστοδουλίδη, και μάλιστα σε συνδυασμό με τις εκτιμήσεις του Υπουργείου Οικονομικών για σταθερή αύξηση του ΑΕΠ, οι αρχικές προϋπολογισμένες δαπάνες για την αμυντική θωράκιση δεν θα υπερβούν το 0,5% για τα έτη 2026 και 27. Τα τελευταία έτη το ΑΕΠ έχει μια σταθερή αύξηση της τάξης του 1,5 με 2 δις ευρώ ανά έτος, που εκτιμάται ότι θα συνεχιστεί. Εάν οι δαπάνες της αμυντικής θωράκισης μένουν σταθερές και το ΑΕΠ αυξάνεται, τότε το ποσοστό τους επί του ΑΕΠ θα μειώνεται ή θα μένει σταθερό με βάση τους συμπληρωματικούς προϋπολογισμούς. Ενδέχεται να εμφανίζει ακόμη και οριακή αύξηση της τάξης του 0,5% επί του ΑΕΠ, όπως αναμένεται να συμβεί μεταξύ 2024 και 2025.
Σημαντικό είναι ότι το ποσοστό των αμυντικών δαπανών της Κύπρου το 2023 ήταν πιο χαμηλό από του αδιάφορου Λουξεμβούργου, που δηλώνει για την άμυνά του 0,72%. Ακόμη και αν ισχυριστεί κάποιος ότι στο 0,72% περιλαμβάνει το σύνολο των δαπανών του Υπουργείου Άμυνας της χώρας, θα πρέπει επί τούτου να επισημανθεί τα εξής: Το Λουξεμβούργο επενδύει 628 εκ. ευρώ σε πραγματικούς αριθμούς και η Κύπρος για το σύνολο της λειτουργίας του Υπουργείου Άμυνας (περιλαμβανομένης αμυντικής θωράκισης, μισθών, εκπαίδευσης κ.λπ) 515 εκ. ευρώ. Χωρίς το Λουξεμβούργο να απειλείται από οποιονδήποτε.
Οι δύο γεωπολιτικοί χάρτες αποτυπώνουν πώς οικοδομείται η στρατηγική των ΗΠΑ από την Ουκρανία ώς την Ινδία και την Κίνα με βάση τις θεωρίες των Μακίντερ, Σπάικαμ και Μάχαν. Ο έλεγχος της “καρδιάς της Γης”, δηλαδή της Ρωσίας και της Ευρασίας, περνά μέσα από τον έλεγχο των θαλάσσιων οδών και του “RIMLAND”, της περιφέρειας, δηλαδή, της Ευρασίας, τμήμα της οποίας είναι και το τόξο από την Ινδία ώς την Ευρώπη και δη ο γεωπολιτικός διάδρομος Ελλάδας, Κύπρου ώς το Ισραήλ. Εάν ο διάδρομος αυτός δεν ελεγχθεί μέσω του Δόγματος, τοποτηρητής των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο θα είναι η Τουρκία είτε εμβαθύνουμε είτε όχι τις σχέσεις μας με το ΝΑΤΟ. Διότι, πέραν των διευκολύνσεων προς τη Συμμαχία, χρειάζονται και δικές μας αξιόπιστες ένοπλες δυνάμεις και η παρουσία της Ελλάδας. Με προϋπολογισμό 0,55% επί του ΑΕΠ, πόσες πιθανότητες μπορούμε να έχουμε;
Τόσο ο επικεφαλής της Κοινής Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής Ζοσέ Μπορέλ όσο και η Πρόεδρος της Επιτροπής, Ούρσουλα φόν ντερ Λάιεν ζητούν επισήμως από τα κράτη μέλη την αύξηση των αμυντικών δαπανών. Για την Ουκρανία, η ΕΕ δαπάνησε 43,5 δις ευρώ σε εξοπλιστικά συστήματα λόγω του πολέμου με τη Ρωσία. Για την Κύπρο, ούτε ευρώ. Γιατί; Διότι πότε δεν έχουμε συνδέσει την κατοχή της Ουκρανίας με την Κύπρο και τη δική μας κατοχή. Πότε και πώς έχουμε ζητήσει κατ’ αναλογίαν οπλικά συστήματα για τη δική μας άμυνα από τους εταίρους μας; Πώς να συμβεί κάτι τέτοιο όταν θα θύμωνε η Τουρκία και η πολιτική των «ήρεμων νερών» θα φουρτούνιαζε και το Κυπριακό δεν θα οδηγείτο σε μια Πενταμερή, στην οποία όμως η τουρκική πλευρά θα έχει την πολυτέλεια να θέσει επί τάπητος την ισότιμη κυριαρχία και τα δύο κράτη στην παρουσία του ΓΓ του ΟΗΕ; Όταν εσύ που είσαι υπό κατοχή δίνεις τα πιο λίγα χρήματα από τους εταίρους σου για την άμυνα και όταν αποκαθαίρεις με διάφορους τρόπους τον κατακτητή σου, όπως π.χ. οι χαριεντισμοί στη διπλωματία του καφέ, σιγά μην εμφανιστούν οι εταίροι σου βασιλικότεροι του Βασιλέως!
Το Δόγμα και η πολιτική Τραμπ
Ενώ προεκλογικά ο Πρόεδρος συνέδεε το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα με την άμυνα της Κύπρου και την αποτροπή, εν συνεχεία μετέφερε την πολιτική του αντίληψη σε… περιφερειακό επίπεδο, χωρίς, όμως, κάτι ουσιαστικό. Εκείνο που συνέβη είναι η παρουσία αεροναυτικών δυνάμεων των ΗΠΑ σε αεροδρόμια και λιμάνια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Λόγω της κρίσης στη Μ. Ανατολή, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δημιουργούσαν μιαν αμυντική ομπρέλα πάνω από την Κύπρο, η οποία θα εξασθενεί σταδιακά μαζί με την εφαρμογή της εκεχειρίας στη Μ. Ανατολή, ενδέχεται δε οι συνθήκες να την εκμηδενίσουν. Οι ΗΠΑ θα αποχωρήσουν μέχρι να επιστρέψουν και δεν θα υπάρχει επαρκής αποτροπή ως προς την τουρκική απειλή, λόγω της απουσίας, εκτός των άλλων, του Δόγματος. Του οποίου η απουσία οφείλεται: Α) Στην ψυχρή έως αρνητική στάση των Αθηνών, που δεν θέλουν να «μπλέξουν» με την Τουρκία και να χαλάσουν τα «ήρεμα νερά», αλλά και με πολιτικές και κόμματα στη Λευκωσία, όπως του ΑΚΕΛ, καθώς και μερίδα νεοφιλελεύθερων του ΔΗΣΥ, που επιθυμούν ο καθένας για τους λόγους του κάτι τέτοιο. Επειδή, δε, ο Πρόεδρος θέλει και την Αθήνα μαζί του και το ΑΚΕΛ και τον ΔΗΣΥ στο Κυπριακό, την πληρώνει το Δόγμα, η άμυνα και η ασφάλεια της Κύπρου.
Ο τοποτηρητής…
Το πρόβλημα, βεβαίως, είναι ότι το Δόγμα σχετίζεται με δυο βασικές στρατηγικές της νέας διακυβέρνησης Τραμπ στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή. Ο Τραμπ θέλει τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, για να μην έχει τη Ρωσία, κατ’ ελάχιστον, εχθρό του και για να προχωρήσει στην πάσης φύσεως ανάσχεση της Κίνας. Ταυτοχρόνως, επιδιώκει να επαναφέρει στο προσκήνιο τις Συμφωνίες του Αβραάμ, μεταξύ Ισραήλ και αραβικών κρατών (μια δική του πολιτική από την πρώτη του θητεία), και να θέσει σε εφαρμογή τον γεωπολιτικό δρόμο από την Ινδία, στα Ην. Αραβικά Εμιράτα, στη Σ. Αραβία, την Ιορδανία, στ’ ανοικτά της Κύπρου και από εκεί προς την Ελλάδα και την Ευρώπη. Σύμφωνα με τις κλασικές θεωρίες της γεωπολιτικής των Μακίντερ, Σπάικμαν και Μάχαν, η περιοχή του Δόγματος με προέκταση προς το Ισραήλ ακόμη και την Ινδία αποτελεί τμήμα του Rimland (δηλαδή της περιφέρειας), της καρδιάς της Γης, με άλλα λόγια της αυτοκρατορικής Ρωσίας. Και αυτή η γεωπολιτική περιφέρεια είναι αναγκαία για τις ΗΠΑ για οικονομικούς και γεωστρατηγικούς λόγους, προκειμένου να διατηρήσουν την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία τους. Η απουσία του Δόγματος από την Ανατολική Μεσόγειο και η σταδιακή μερική αποχώρηση του μεγάλου όγκου των ναυτικών αμερικανικών δυνάμεων με το τέλος της κρίσης στη Μέση Ανατολή, δίνει πρόσθετο πλεονέκτημα στην Τουρκία, η οποία ελέγχει την Κύπρο λόγω της ισχύος. Συνεπώς, στη «νέα αρχιτεκτονική των ΗΠΑ», η Άγκυρα είναι αναγκαία για τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, διότι μπορεί να προσφέρει ανάσχεση έναντι της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα και στην Κίνα μέσω του Οργανισμού Τουρκογενών Χωρών. Εφόσον, από την άλλη, δεν υπάρχει το Δόγμα για να παρέχουν Κύπρος και Ελλάδα, μαζί με το Ισραήλ, ένα υποσύστημα ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία είναι αυτή η οποία μέσω της Γαλάζιας Πατρίδας θα επιδιώξει να παίζει τον ρόλο του τοποτηρητή των ΗΠΑ. Όλα δε αυτά θα έχουν αντίκτυπο και στα «ήρεμα νερά» του Αιγαίου, που στηρίζονται στην εμπέδωση των γκρίζων ζωνών και στη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής, μέσω μιας συνομοσπονδίας δύο κρατών ή μιας ομοσπονδίας συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, στην πρακτική των δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών με πολιτική ισότητα… Και ο νοών νοείτω.
ΚΑΘΑΡΑ ΕΣΟΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΣΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ
2020 240,348,869
2021 270,754,118
2022 327,073,913
2023 378,969,267
ΜΕΧΡΙ 09/2024 345,675,902
Άμυνα
Γιώργος Αυτιάς στην Απογευματινή: Η ΕΕ θωρακίζει τα ελληνικά σύνορα! Κονδύλια 1,4 δισ. ευρώ σε νέες υποδοµές ασφάλειας
Η πρώτη φορά που η Ευρώπη παίρνει συνολικά πάνω της το κόστος των υποδοµών φύλαξης των συνόρων έναντι των παράνοµων µεταναστευτικών ροών
Μία άκρως σηµαντική απόφαση, που αφορά τη χρηµατοδότηση της θωράκισης των ελληνικών συνόρων από τον Έβρο έως το Καστελλόριζο, τα οποία άλλωστε αποτελούν και ευρωπαϊκά σύνορα, ενέκρινε η ολοµέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Η πρώτη φορά που η Ευρώπη παίρνει συνολικά πάνω της το κόστος των υποδοµών φύλαξης των συνόρων έναντι των παράνοµων µεταναστευτικών ροών
Γράφει ο Γιώργος Αυτιάς, Απογευματινή
Συγκεκριµένα, η Επιτροπή Προϋπολογισµού της Ευρωβουλής αποφάσισε να διαθέσει το 2025 συνολικά 1,4 δισ. ευρώ προκειµένου να χρηµατοδοτηθεί κάθε κατασκευή και νέες υποδοµές ασφάλειας, οι οποίες σχετίζονται µε τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης, καθώς και 997 εκατοµµύρια ευρώ για την ενίσχυση της Frontex. Σηµαντικό µερίδιο αυτών των χρηµάτων θα κατευθυνθεί στη χώρα µας.
Είναι η πρώτη φορά που η Ευρώπη παίρνει συνολικά πάνω της το κόστος των υποδοµών φύλαξης των συνόρων έναντι των παράνοµων µεταναστευτικών ροών, χωρίς να υποχρεώνει τα κράτη-µέλη, ειδικά δε αυτά που αντιµετωπίζουν και τις ισχυρότερες προκλήσεις, όπως η Ελλάδα, να αναλάβουν το σχετικό κόστος. Η απόφαση αυτή θα επισφραγιστεί µε την ψήφιση του νέου προϋπολογισµού της ΕΕ.
ΕΕ: Τα ποσά που θα διαθέσει για την προστασία των ελληνικών συνόρων
Συγκεκριµένα, σύµφωνα µε τα επίσηµα στοιχεία που έχει στη διάθεσή της η «Απογευµατινή», η Ευρωπαϊκή Ένωση θα διαθέσει το ποσό των 1,4 δισ. ευρώ στο ταµείο για την ολοκληρωµένη διαχείριση των συνόρων, που θα αφορούν φυσικές υποδοµές, όπως λόγου χάρη η επέκταση του φράχτη στον Έβρο, και επιπλέον 997 εκατ. ευρώ για την ενίσχυση της Frontex µε ανθρώπινο δυναµικό και εξοπλισµό. Παρότι για την Ελλάδα τα ποσά δεν έχουν «κλειδώσει» ακόµα, καθώς θα µεσολαβήσει διαπραγµάτευση, εκτιµάται ότι ένα πολύ µεγάλο µέρος των νέων πόρων θα έχει ως αποδέκτρια τη χώρα µας. ∆ηλαδή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο συµβιβαστικό κείµενο για τον προϋπολογισµό του 2025, που συµφωνήθηκε µε το Συµβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Κοµισιόν, αναφέρει (Επικεφαλίδα 4) τη χρηµατοδότηση φυσικών υποδοµών των συνόρων από το ταµείο διαχείρισης των συνόρων.
Ανάλογη έκθεση που κοινοποίησε και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει τη χορήγηση κονδυλίων 4,7 δισ. ευρώ στα κράτη-µέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη διαχείριση της µετανάστευσης και την προστασία των συνόρων τους, όπως επίσης και για την ενίσχυση της πολυεθνικής δύναµης Frontex. Οι σχετικές αποφάσεις ικανοποιούν, πέραν της Ελλάδας, και χώρες που συνορεύουν µε τη Ρωσία και οι οποίες ζητούσαν στήριξη για την ενίσχυση των συνόρων τους, για την αποτροπή των µεταναστευτικών ροών µέσω Ρωσίας – Λευκορωσίας. ∆ύο κορυφαίοι παράγοντες της Επιτροπής Προϋπολογισµού, οι ευρωβουλευτές Andrzej Halicki (Πολωνός) και Siegfried Muresan (Ρουµάνος), στήριξαν πλήρως και από κοινού µε την Ελλάδα τις σχετικές αποφάσεις.
Κυριάκος Μητσοτάκης: Στις υποδοµές που πρέπει να χρηµατοδοτηθούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση εντάσσονται και φυσικά χερσαία εµπόδια
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επανειληµµένα έχει αναφερθεί στο θέµα αυτό και ιδίως στον φράχτη του Έβρου. Στις 15/11/2023 δήλωνε -παρουσία του Γερµανού καγκελάριου Όλαφ Σολτς- τα εξής: «Στην αναθεώρηση του Πολυετούς ∆ηµοσιονοµικού Πλαισίου, η Ελλάδα επιµένει ότι χρειαζόµαστε αυξηµένους πόρους προκειµένου αφενός να βοηθήσουµε χώρες όπως η Τουρκία, αφετέρου να βοηθήσουµε χώρες όπως η Ελλάδα, οι οποίες επιβαρύνονται από βαριές υποδοµές που έχουν φτιαχτεί µε ευρωπαϊκούς πόρους, αλλά πρέπει να συντηρούνται και µε ευρωπαϊκούς πόρους, έτσι ώστε να µπορούµε να κάνουµε τη διαχείριση του Προσφυγικού όσο το δυνατόν πιο αποτελεσµατική. Και θα πω ακόµα µία φορά ότι στις υποδοµές, οι οποίες πρέπει να χρηµατοδοτηθούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εντάσσονται και φυσικά χερσαία εµπόδια, όπως ο φράχτης τον οποίο κατασκευάζουµε στον Έβρο. Ο φράχτης αυτός έχει σκοπό να προστατεύσει όχι τα ελληνικά σύνορα αλλά τα ευρωπαϊκά σύνορα και για αυτό και πρέπει επίσης να απολαµβάνει ευρωπαϊκής χρηµατοδότησης».
Άμυνα
Πως και που εμπλέκονται οι έρευνες για υδρογονάνθρακες στα γρανάζια των πολιτικών;
Οι εξορύξεις υδρογονανθράκων είναι επενδύσεις με πολλαπλά οφέλη που άπτονται σε όλο το φάσμα της ελληνικής οικονομίας.
Τα οφέλη για την Ελλάδα από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, μπορούν να αλλάξουν το παιχνίδι. Οι εξορύξεις υδρογονανθράκων είναι επενδύσεις με πολλαπλά οφέλη που άπτονται σε όλο το φάσμα της ελληνικής οικονομίας.
Ο δρόμος προς την πράσινη μετάβαση χρειάζεται να σχεδιαστεί με ρεαλισμό. Κλειδί της επιτυχίας αποτελεί η αρμονική σύζευξη υδρογονανθράκων και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Τα οικονομικά και γεωπολιτικά οφέλη από την εκμετάλλευσή τους θα είναι ιδιαίτερα σημαντικά.
Άλλωστε το Ελληνικό Σύνταγμα προβλέπει ρητά: ‘’Τα αποκλειστικά δικαιώματα επί των υδρογονανθράκων που βρίσκονται στο υπέδαφος της Ελλάδας ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο και αυτό μπορεί να τα διαχειρίζεται και να τα εκχωρεί σε τρίτους με όρους και διαδικασίες που επιλέγει’’.
Συνεπώς ο τελικός σχεδιασμός και η απόφαση άπτονται της πολιτικής απόφασης.
Πως και που εμπλέκονται οι έρευνες στα γρανάζια των πολιτικών;
Επιστολή του Μητροπολίτη Χαλεπίου! “Παραμένουμε στο Χαλέπι! Να προσεύχεστε αδιάλειπτα”
Θέση για όσα συμβαίνουν στο Χαλέπι μετά τις συγκρούσεις που εξαπέλυσαν τις τελευταίες ημέρες οι τζιχαντιστές, οι οποίοι κατέλαβαν την...
Ιωάννης Μπαλτζώης: Μας σέρνουν σε παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο!
Οι ηγεσίες της Δύσης έχουν χάσει τα λογικά τους.
Γιώργος Αυτιάς: “Δικαίωση Καλεντερίδη για τη φύλαξη των συνόρων”
Γιώργος Αυτιάς στον Σάββα Καλεντερίδη: Είχα ιερή υποχρέωση να κάνω αυτό που μπορούσα. Ο κ. Καλεντερίδης υπήρξε πρωτεργάτης αυτής της...
Δεν νοείται άμυνα δίχως πλοία!
Αντίθετος με τη στρατηγική του Υπουργείου Άμυνας στο Ναυτικό, ο υποναύαρχος του πολεμικού ναυτικού εν αποστρατεία Στέλιος Φενέκος, μιλώντας στην...
Τα κόμματα στην Βουλή να ελέγξουν Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη για πιθανή μειοδοτική πολιτική
Ο Σταύρος Καλεντερίδης στο Εκρηκτικό Δελτίο με την Σοφία Παραδείση
-
Γενικά θέματα1 μήνα πρινΤί είναι αυτά τα μυστηριώδη φωτεινά στίγμα στον ουρανό της Κύπρου;
-
Διεθνή2 μήνες πρινΑνατριχιαστικές εικόνες με τον νεκρό ηγέτη της Χαμάς (ΦΩΤΟ)
-
Αναλύσεις1 μήνα πρινΗ Αθήνα παραδίδει τη Θράκη
-
Αθλητικά4 εβδομάδες πρινΔεν πούλησε οπαδισμό! Δεν έπαιξε σε τουρκική ομάδα που θα τον απογείωνε οικονομικά – Αντώνης Φώτσης: Ο καλύτερος Έλληνας καλαθοσφαιριστής… ever
-
Video2 μήνες πρινΙσραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή
-
Άμυνα2 μήνες πρινΈτοιμος σε 3 χρόνια ο ελληνικός Σιδερένιος Θόλος! Πόσο θα κοστίσει;
-
Διεθνή2 εβδομάδες πρινΟι Ουκρανοί ακολουθούν το… δόγμα Μπάιντεν! Χτύπησαν με ATACMS τη Ρωσία – Οδηγούμαστε σε πυρηνικό ολοκαύτωμα;
-
Άμυνα2 μήνες πρινΈτοιμη η «πρώτη» Belharra