Γράφει η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Κρινιώ Καλογερίδου

Μετά την αμερικανική έγκριση πώλησης πυραύλων RAM τον περασμένο Αύγουστο στην Τουρκία και την υπογραφή σύμβασης τον Σεπτέμβριο για τέσσερα ακόμα περιπολικά ανοικτής θαλάσσης, κλάσης ”Hisar” (τουρκικής κατασκευής) προς ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού τους (ΤΠΝ), οι Τούρκοι πανηγυρίζουν σήμερα ένα ακόμα κατόρθωμά τους στον τεχνολογικό τομέα των εξοπλιστικών.

  Αφού πέτυχαν ήδη την απονήωση (”απογείωση” από κατάστρωμα αεροπλανοφόρου”) και την προσνήωση ενός μη επανδρωμένου Bayraktar στο αεροπλανοφόρο Αναντολού, τώρα ρίχνουν το βάρος στον εκσυγχρονισμό μονάδων του στόλου τους και τον εκτουρκισμό συστημάτων και όπλων των πλοίων με βάση νεότευκτες μεθόδους σχεδίασης και κατασκευής, ώστε να αποκτήσει πλήρη αυτονομία ο τουρκικός στόλος. Κι αφού το κατακτήσουν αυτό, να γίνουν οι αδιαμφισβήτητοι κυρίαρχοι στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

   Μεγαλεπήβολο το όραμά τους, που μετέτρεψε ήδη την Τουρκία σε χώρα παραγωγό αμυντικών προϊόντων ”made in Turkey ”, με τελευταία επιτεύγματά της τους κατευθυνόμενους πυραύλους UAV-230 (για τα μη επανδρωμένα Bayraktar Akinci, που έχουν εμβέλεια 155 χιλιομέτρων).

   Παράλληλα, ως εάν βρίσκονται στα πρόθυρα του πολέμου, οι Τούρκοι επιδίδονται σε εξοπλιστικό πυρετό για την παραγωγή του τουρκικού ενεργητικού συστήματος  AKKOV, σε απάντηση του προαναγγελθέντος τον Οκτώβριο από τον ΥΠΑΜ Νίκο Δένδια ελληνικού ”Σιδερένιου Θόλου” (κόστους 2,5-3 δισ.) προς αντιμετώπιση των drones και των πυραυλικών συστημάτων της Τουρκίας, με στόχο τη διασφάλιση της ελληνικής νησιωτικής επικράτειας.

  Ο Ερντογάν, βέβαια, παραμένει ανικανοποίητος λόγω της τουρκικής ανασφάλειας στον αέρα. Γι’ αυτό και αγωνίζεται να εξασφαλίσει την αγορά Eurofighter με πυραύλους Meteor (σ.σ: προς ώρας δεν έχει συμβασιοποιηθεί τίποτα και βρίσκονται στο διάλογο ακόμα Ευρωπαίοι και Τούρκοι για τα ευρωμαχητικά, καθ’ ομολογία του Τούρκου ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν) ελπίζοντας πως θα είναι αυτά ικανά να αντιμετωπίσουν τα ελληνικά Rafale.

   Να γίνουν αντίδοτο, δηλαδή, τα Eurofighter Typhoon στην ελληνική υπεροπλία στον αέρα. Όμως η ελπίδα του Ερντογάν πέφτει στο κενό εξ αντικειμένου, γιατί τα γαλλικά μαχητικά είναι ασυναγώνιστα και ικανά να ”κλειδώσουν” απ’ άκρη σε άκρη το Αιγαίο.

   Μπροστά στο αδιέξοδο αυτό, ο Τούρκος Πρόεδρος (μετά την αναπτέρωση του ηθικού του απ’ την αμερικανική έγκριση για τα F16) ρίχνει το βάρος στην προσπάθειά του να ξαναμπεί η Τουρκία στο πρόγραμμα των F-35, με την ελπίδα ότι ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος θα άρει τις κυρώσεις σε βάρος της χώρας του παίρνοντας σαν αντάλλαγμα το κλείσιμο σε αποθήκες (επί τουρκικού εδάφους) των ρωσικών S-400 υπό αμερικανική επιτήρηση.

   Η απάντηση στο τουρκικό αίτημα, ωστόσο, θα αργήσει να έρθει εν αναμονή της ανάληψης καθηκόντων από τον Ντόναλντ Τραμπ (νικητή των αμερικανικών εκλογών της 6ης Νοεμβρίου 2024) στην αρχή του Νέου Έτους.

   Μέχρι τότε η Άγκυρα θα… ”βράζει στο ζουμί της”, καθώς επείγεται να βάλει σε νέες βάσεις τις σχέσεις της με την Ουάσιγκτον έχοντας διττό στόχο: 1. Να άρει πλήρως το απαγορευτικό των κυρώσεων για αγορά αμερικανικών όπλων από την Τουρκία και 2. Να πετύχει την απομάκρυνση της αμερικανικής δύναμης που βρίσκεται στη Συρία και συνεργάζεται με τους Κούρδους κατά του ISIS, ώστε να μπορεί να επιχειρεί με την άνεσή της κατά των ”τρομοκρατών” του κουρδικού   PKK μέχρι εξαφανίσεώς τους. Όπερ σημαίνει, πριν να γίνει ο εφιάλτης του Ερντογάν πραγματικότητα με τη σύμπραξη ΗΠΑ και Ισραήλ για την ίδρυση κουρδικού κράτους…

   Αυτόν τον εφιάλτη του Τούρκου Προέδρου τον μετριάζει – προς ώρας, τουλάχιστον – η ασφάλεια που του δημιουργεί εκ δυσμών ο εκσυγχρονισμένος σε ικανοποιητικό βαθμό τουρκικός στόλος, ο οποίος – σε γενικές γραμμές – αποτελείται από:

   Δεκαέξι φρεγάτες MEKO 200TN, άλλες νεότερες MEKO 200TN Track IIA/B πλήρως αναβαθμισμένες, οκτώ φρεγάτες κλάσης ”G” (Gabya), κορβέτες κλάσης Ada τουρκικής σχεδίασης και κατασκευής, έξι παλαιότερες κλάσης Burak και φρεγάτες κλάσης Istanbul (I-class).

   Σ’ αυτές προστίθενται τα παλιά (γαλλικής και γερμανικής σχεδίασης) πλοία, τέσσερα σκάφη της κλάσης DOGAN, RUZGAR, YILDIZ και εννιά σκάφη της κλάσης KILIC, αλλά και υποβρύχια κλάσης ”PIRI REIS” του 2008., έξι αόρατα σύγχρονα της ίδιας κλάσης, ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα Romeo, πλοία με κάθετο εκτοξευτή Α/Α πυραύλων εφοδιασμένο με τους πυραύλους μέσου και μεγάλου βεληνεκούς Hisar και Siper, Δύναμη Ταχέων Σκαφών κλπ.

  Για αντιμετώπιση της δύναμης πυρός της Τουρκίας, η Ελλάδα – με βάση τις τελευταίες ανακοινώσεις του ΥΕΘΑ Νίκου Δένδια – έχει εγκρίνει μεγαλεπήβολο εξοπλιστικό πρόγραμμα και για τα 3 Όπλα, πέραν του κεκτημένου της αγοράς των Belharra και Rafale, τα οποία κλείσαμε προ τριετίας και παίρνουμε σταδιακά από τη Γαλλία (βλ. ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, Σεπτέμβριος 2021).

  Μεγαλεπήβολο πρόγραμμα το οποίο – όσον αφορά τον Στρατό Ξηράς –  στηρίζεται στο δόγμα ”Μικρότερο μέγεθος Στρατεύματος, μεγαλύτερη ισχύς”, αφού στη θάλασσα και τον αέρα οι φρεγάτες Belharra και τα μαχητικά Rafale κάνουν τη διαφορά δημιουργώντας απροσπέλαστη δύναμη αποτροπής εναντίον ενδεχόμενης τουρκικής απειλής.

 Τι σημαίνει ”λιγότερος στρατός-μεγαλύτερη δύναμη”; Σίγουρα δε σημαίνει αποδυνάμωση της δύναμης πυρός από ξηράς, γιατί ο νέου τύπου Στρατός μας θα είναι εφοδιασμένος με συστήματα ισχύος σε λιγότερα στρατόπεδα και σχηματισμούς (βάσει εξοπλιστικών προγραμμάτων 12,8 δισ., με… πολιορκητικό κριό Άμυνας τον IRON DRONE (”Σιδηρούς Θόλος” αντιαεροπορικής Άμυνας), αλλά και μείωση θέσεων ανωτάτων Αξιωματικών.

 Ήδη, σημειωτέον, καταργούνται πολλές στρατιωτικές εγκαταστάσεις και σχηματισμοί ανά την Ελλάδα λόγω της ημιτελούς λειτουργίας τους, ώστε να πέσει το βάρος ενίσχυσης στις ακριτικές περιοχές των ελληνοτουρκικών κυρίως συνόρων).

  Αξίζει να σημειώσουμε, επίσης, ότι ο δωδεκαετής γιγαντιαίος ελληνικός προγραμματισμός των στρατιωτικών εξοπλισμών της ”Ατζέντας 2030” για την περίοδο 2023-’35 στηρίζεται στην αμερικανοϊσραηλινή συμμετοχή  βάσει μνημονίων συνεργασίας που υπογράψαμε (βλ. προμήθεια αμερικανικών αεροσκαφών 5ης γενιάς F-35 για ενίσχυση της ελληνικής αεράμυνας και της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και ισραηλινών αντιαεροπορικών συστημάτων αναχαίτισης μη επανδρωμένων αεροσκαφών [UAV] και βαλλιστικών πυραύλων).

   Πέρα από τα μνημόνια αυτά, επίσης, υπογράψαμε ένα μικρότερο – τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους – μεταξύ ΓΕΕΘΑ (Γενικού Επιτελείου Εθνικής ‘Άμυνας) — ΕΛΚΑΚ (Ελληνικού Κέντρου Αμυντικής Καινοτομίας) — ΕΑΒ (Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας) παρουσία του κ. Δένδια, με στόχο ”την υλοποίηση πρότασης έργου Έρευνας και Ανάπτυξης Συστήματος Ηλεκτρονικών Μέσων Υποστήριξης, Συλλογής Πληροφοριών και Αντιμέτρων”.

 Όλα αυτές οι νέες αγορές στρατιωτικών εξοπλισμών, οι αναβαθμίσεις και η συντήρηση των οπλικών συστημάτων,  συνιστούν ασφαλώς μια ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των επιχειρησιακών αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας με μεσοπρόθεσμο ορίζοντα και βάση την ιεράρχηση προτεραιοτήτων στο περιβάλλον που ζούμε.

   Ένα περιβάλλον δυστοπικό με το casus belli να επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από την Ελλάδα. Ένα περιβάλλον γεμάτο κινδύνους και απειλές οι οποίες εκπέμπονται – εν μέσω δικών μας φληναφημάτων περί ”ελληνοτουρκικής προσέγγισης και φιλίας” – απ’ τη μεριά της αναθεωρητικής Τουρκίας, πράγμα που καθιστά αναπόδραστη τη χρήση Anti Drone συστήματος και ”Σιδηρού Θόλου” πάνω από το Αιγαίο.

   Κι αυτό, όπως είπαμε, συνεργατικά με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ στον τομέα της αμυντικής οικονομικής συνεργασίας και σε γεωπολιτικό επίπεδο. Συμμάχους αξιόπιστους προς ώρας στην προσπάθειά μας να διατηρήσουμε τις ισορροπίες με την Τουρκία και να αποφύγουμε τυχόν ανατροπές και αιφνιδιασμούς της σε βάρος μας.

  Και θα τα αποφύγουμε όσο δεν δίνουν οι Αμερικανοί τη δυνατότητα στην Τουρκία να μας πιέσει από τη Λιβύη με μοχλό την Κύπρο και το Κυπριακό, για να μας αναγκάσει να υποκύψουμε στους εκβιασμούς της και να μας καταστήσει (δια της ”συνεκμετάλλευσης” στο Αιγαίο)  δορυφόρους της.

   Όσο δεν εφησυχάζουμε, παράλληλα – σε επίπεδο πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας – με την κατασκευή συστημάτων drones, anti-drones (σ.σ: Το ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ της ΕΑΒ θα παραχθεί μαζικά για τον αντιαεροπορικό θόλο), τη στιγμή που τροχοδρομούν ακόμα στις ράγες ανολοκλήρωτα προγράμματα εξοπλισμών.

   Προγράμματα για τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών ΜΕΚΟ, των πυραυλακάτων ΡΟΥΣΣΕΝ και των υποβρυχίων μας, ενώ χτυπάει καμπανάκι για τον Στρατό Ξηράς λόγω έλλειψης Τεθωρακισμένων Οχημάτων  Μάχης (ΤΟΜΑ). μεταγωγικών μέσων (C-130, CHINOOK),  κοινών μέσων κίνησης των στρατευμάτων μας και πληροφοριακών υποδομών για τις διεργασίες διοίκησης και ελέγχου στο στράτευμα, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό εκτεταμένο υβριδικό πόλεμο με διακύβευμα την ελληνική κυριαρχία.

  ”Φευ! Ο άλλοτε ‘βασιλιάς των Όπλων’ (το Ελληνικό Πεζικό) είναι ‘γυμνός’…”, θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος  δικαιολογημένα. Μόνο που τώρα υπάρχει φως στο τούνελ σε εξοπλιστικό επίπεδο Ξηράς, δεδομένου ότι ”τρέχουν” ήδη δύο μεγάλα επενδυτικά έργα στο συγκρότημα εργοστασίων της ΕΑΣ στο Λαύριο με βάση το προβλεπόμενο χρονοδιάγραμμα.

   Έργα που συγχρηματοδοτούνται απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση και έχουν στόχο την ενίσχυση της παραγωγής ελληνικών πυρομαχικών και πυρομαχικών της Ευρώπης, βλημάτων πυροβολικού 155 χιλιοστών ειδικότερα.

 Ωστόσο εξακολουθούν να υπάρχουν συγκεκριμένες  αδυναμίες στο Ελληνικό Πεζικό – όπως προείπα – σε εξοπλιστικό επίπεδο, όπως και σε επίπεδο οργάνωσης, στελέχωσης και επάνδρωσης των τάξεών του.    Προπάντων, όμως, υπάρχουν αδυναμίες σε ψυχολογικό επίπεδο. Κι αυτό γιατί ο ”βασιλιάς των Όπλων” είναι ”γυμνός” από εθνικό φρόνημα και πνεύμα μαχητικότητας λόγω των δογματικών αντιλήψεων στελεχών του.

   Κάτι που ισχύει, λίγο πολύ, και για τα τρία Όπλα (Πεζικό-Ναυτικό-Αεροπορία) λόγω έλλειψης οράματος και αυξημένης εθνικής συνείδησης. Λόγω  προσωπικών ή οικογενειακών προβλημάτων των στελεχών τους ενδεχομένως (σ.σ: η οικονομική δυσπραγία ευθύνεται εν μέρει γι’ αυτά), αλλά και της αδυναμίας τους να αναπτύξουν συγκριτικά ιστορική σκέψη βάσει της ιστορικής γνώσης τους.

   Λόγω, επιπρόσθετα, της διαχρονικής αναξιοκρατίας στην κλίμακα ιεραρχίας του στρατεύματος, της διαιώνισης στερεοτύπων, ανιστόρητων αγκυλώσεων και ιδεοληψιών, που μιαίνουν τον γνήσιο πατριωτισμό των υπηρετούντων την πατρίδα Ελλήνων. Τον γνήσιο και ανιδιοτελή πατριωτισμό, ο οποίος κείται μακράν από άκρα, ακρότητες και πατριδοκαπηλία…