Η τριτοβάθμια εκπαίδευση και η έρευνα αποτελούν σημαντικούς τομείς δράσης. Εξ ορισμού το κράτος έχει καθοριστικό ρόλο να διαδραματίσει.

H κυβέρνηση θα πρέπει να δράσει στρατηγικά και να δημιουργήσει αφ’ ενός τις προϋποθέσεις αναβάθμισης του τομέα και αφ’ ετέρου το καλύτερο δυνατό θεσμικό πλαίσιο για τη καλύτερη δυνατή λειτουργία και συμβίωση κρατικών και ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Γράφει ο Ανδρέας Θεοφάνους*

Κατ’ επανάληψιν έχω σημειώσει ότι αρκετές φορές στην Κύπρο γίνονται κινήσεις για συγκεκριμένα ζητήματα χωρίς ολοκληρωμένη στρατηγική προσέγγιση. Το κείμενο αυτό εγείρει κάποια θέματα σε σχέση με την κυβερνητική πολιτική για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Για χρόνια τώρα γίνεται λόγος για μετατροπή της Κύπρου σε περιφερειακό ακαδημαϊκό κέντρο. Όμως παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί σε αρκετούς τομείς η Κύπρος δεν έχει υλοποιήσει τον συγκεκριμένο στόχο. Στη σημερινή συγκυρία η κυβέρνηση προσπαθεί να αξιολογήσει τις κατάλληλες κινήσεις που θα συμβάλουν προς την περαιτέρω αναβάθμιση του τομέα. Αυτό περιλαμβάνει και τη θέσπιση νομοθεσίας για την κάθοδο ξένων πανεπιστημίων στην Κύπρο σύμφωνα με την κυβερνητική πολιτική.

Στην ελεύθερη Κύπρο λειτουργεί σχετικά μεγάλος αριθμός πανεπιστημίων και κολεγίων. Η ανάπτυξη έχει πάρει μια άναρχη μορφή. Με τα υφιστάμενα δεδομένα δεν εξυπηρετούνται καλύτερα οι επιδιώξεις της χώρας. Είναι, μεταξύ άλλων, σημαντικό να αξιολογήσουμε την αξία των πτυχίων που προσφέρονται τόσο σε πανεπιστημιακό όσο και σε κολεγιακό επίπεδο, καθώς και το αντίκρισμά τους στην αγορά εργασίας.

Στα κρατικά πανεπιστήμια υπάρχει η αίσθηση ότι υπάρχουν απεριόριστοι πόροι οι οποίοι πρέπει να καταβάλλονται για τη λειτουργεία τους και την υλοποίηση των στόχων που θέτει η εκάστοτε ακαδημαϊκή ηγεσία. Σημειώνω επίσης ότι δεν φαίνεται να υπάρχει επαρκής λογοδοσία ούτε το επιβαλλόμενο σύστημα των checks and balances (σύστημα ελέγχων και ισορροπιών). Άλλωστε ούτε και συναφείς αποφάσεις Δικαστηρίων είναι σεβαστές πάντοτε.

Στα ιδιωτικά πανεπιστήμια ο ρόλος των ακαδημαϊκών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων είναι περιορισμένος. Οι αποφάσεις εν πολλοίς λαμβάνονται από τη διεύθυνση η οποία αντικατοπτρίζει την ιδιοκτησία. Και εδώ τίθεται το θέμα των στόχων και των προτεραιοτήτων των εν λόγω ιδρυμάτων. Υπογραμμίζω επίσης ότι τα ιδρύματα αυτά πρέπει να λειτουργούν σύμφωνα με το πνεύμα του Νόμου δια του οποίου δημιουργήθηκαν.

Και ενώ όπως έχω ήδη αναφέρει η Πολιτεία επιθυμεί να αναβαθμίσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα πρέπει να έχει συγκεκριμένους στόχους. Μεταξύ άλλων, αφού αναγνωρίσει το προφανές – τον μεγάλο αριθμό κρατικών και ιδιωτικών πανεπιστημίων και κολλεγίων – θα πρέπει να υιοθετηθεί πολιτική για τη μείωσή τους μέσω κινήτρων για συγχωνεύσεις. Μια τέτοια προσέγγιση θα συμβάλει και στη δημιουργία ή και την ενίσχυση της απαιτούμενης κρίσιμης μάζας στα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Ένα άλλο ζήτημα που τίθεται είναι η κατανομή του κρατικού προϋπολογισμού για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Θα πρέπει να υπάρχει ισοτιμία έναντι όλων των ακαδημαϊκών και φοιτητών. Σημειώνεται ταυτόχρονα ότι ως ιδρύματα, τα ιδιωτικά κερδοσκοπικά πανεπιστήμια δεν μπορούν να διεκδικήσουν δημόσιους πόρους. Εκείνα τα οποία θα λειτουργούν ως μη κερδοσκοπικά νομιμοποιούνται να διεκδικούν μέρος του συναφούς κρατικού προϋπολογισμού.

Όταν συζητείτο η πανεπιστημοποίηση ιδιωτικών κολλεγίων είχα εκφράσει δημόσια και γραπτώς θετική γνώμη επί τούτου, θέτοντας ταυτόχρονα κάποιες προϋποθέσεις:

(α) να υπάρχουν σημαντικά κριτήρια ποιότητας

(β) τα ιδιωτικά πανεπιστήμια να είναι μη κερδοσκοπικά ιδρύματα

(γ) να υπάρχουν τα αναγκαία checks and balances (συστήματα ελέγχων και ισορροπιών)

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το τι έχει λάβει χώρα έκτοτε θεωρώ ότι τα κριτήρια που είχα θέσει τότε εξακολουθούν να είναι επίκαιρα και σήμερα. Το ερώτημα είναι πως προχωρούμε στη σημερινή συγκυρία. Κατά τη δική μου άποψη η πολιτεία θα πρέπει να δώσει κίνητρα για να κινηθούν τα εν λόγω ιδρύματα προς αυτή την κατεύθυνση. Μια τέτοια εξέλιξη θα ενθαρρύνει επίσης την ισότιμη αντιμετώπιση κρατικών και μη κρατικών ιδρυμάτων, ακαδημαϊκών και φοιτητών.

Πέραν τούτων, θα ήταν παράληψη να μην αναφερθώ και στη σημασία της ποιότητας της δημοτικής και μέσης εκπαίδευσης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δυστυχώς, και μεταξύ άλλων, τα αποτελέσματα Κυπρίων μαθητών σε ευρωπαϊκούς και διεθνείς διαγωνισμούς, για τα μαθηματικά για παράδειγμα, δεν είναι ικανοποιητικά. Η κατάσταση αυτή πρέπει να αντιστραφεί. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό είναι ένα ξεχωριστό θέμα από μόνο του το οποίο χρήζει επιπρόσθετης ανάλυσης.

Η τριτοβάθμια εκπαίδευση και η έρευνα αποτελούν σημαντικούς τομείς δράσης. Εξ ορισμού το κράτος έχει καθοριστικό ρόλο να διαδραματίσει. Ως εκ τούτου η κυβέρνηση θα πρέπει να δράσει στρατηγικά και να δημιουργήσει αφ’ ενός τις προϋποθέσεις αναβάθμισης του τομέα και αφ’ ετέρου το καλύτερο δυνατό θεσμικό πλαίσιο για τη καλύτερη δυνατή λειτουργία και συμβίωση κρατικών και ιδιωτικών πανεπιστημίων. Μεταξύ των ζητημάτων που είναι σημαντικό να επιλυθούν είναι αυτό του αθέμιτου ανταγωνισμού στον βαθμό που υφίσταται καθώς και των συναφών οικονομικών ζητημάτων, περιλαμβανομένων της ορθολογιστικής κατανομής των πόρων. Με μια τέτοια προσέγγιση είναι δυνατό να καταστεί τελικά εφικτή η μετατροπή της Κύπρου σε περιφερειακό ακαδημαϊκό κέντρο, η προώθηση της αριστείας και η αύξηση της συμβολής του τομέα στο ΑΕΠ.

* Ο Καθηγητής Ανδρέας Θεοφάνους είναι Πρόεδρος του Κυπριακού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων καθώς και του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Διακυβέρνησης του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.

Σφοδρή ἐπίθεσις τοῦ Πρωθυπουργοῦ κατά τοῦ νέου Προέδρου τῆς Ἀμερικῆς καί τοῦ ὑπουργοῦ Ἀποτελεσματικότητος – Ἔλαβε τήν σκυτάλη ἀπό τούς φόν ντέρ Λάυεν καί Ἀντόνιο Κόστα πού ἐπετέθησαν πρῶτοι – Ἡ «παράγκα» τῶν Δημοκρατικῶν ἀντεπιτίθεται

ΜΠΟΡΕΙ στήν περίπτωση τῆς Οὐκρανίας ΗΠΑ καί Εὐρώπη νά εἶχαν εὐθυγραμμισθεῖ, τώρα ὅμως ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει νά εὑρέθη πρό διλήμματος ὡς πρός τό ἐάν ἡ «σωστή πλευρά τῆς ἱστορίας» εἶναι ἡ Εὐρώπη πού φεύγει ἤ ἡ Ἀμερική πού ἔρχεται. Καί ἐπέλεξε τήν Εὐρώπη πού φεύγει, παραλαμβάνοντας τήν σκυτάλη τῶν ἐπικρίσεων κατά τοῦ Προέδρου Τράμπ καί τοῦ ὑπουργοῦ-ἐλεγκτοῦ τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ, τόν ὁποῖον ἔχει ἐπιλέξει καί στόν ὁποῖον ἔχει δώσει τόν τίτλο τοῦ ὑπουργοῦ Ἀποτελεσματικότητος, τόν Ἔλον Μάσκ.

Πράγματι χθές, μιλῶντας στό ὑπουργικό συμβούλιο κατά τήν πρώτη συνεδρίασή του γιά τό 2025, ὁ Ἕλλην Πρωθυπουργός μεταξύ ἄλλων εἶπε: «Μπροστά μας διαμορφώνεται καί ἕνα πρωτόγνωρο σκηνικό ὅπου παγκόσμιοι οἰκονομικοί παράγοντες διεκδικοῦν τόν ρόλο διαμορφωτῆ τῆς κοινῆς γνώμης σέ πολλές χῶρες, ἕνα φαινόμενο τό ὁποῖο καί μέ τή συνδρομή τῆς ἀκόρεστης κατανάλωσης fake news πολιορκεῖ, θά ἔλεγα, τόν δυτικό πολιτισμό τοῦ ὀρθοῦ λόγου καί τῆς δημοκρατίας καί προφανῶς οἱ ἀπαντήσεις σέ αὐτές τίς προκλήσεις δέν μποροῦν νά δοθοῦν μόνο στό ἐπίπεδο τῆς πατρίδας μας. Ἀντιλαμβάνεστε ὅτι ἀπασχολοῦν τά ζητήματα αὐτά καί τήν ΕΕ σέ ἀνώτατο ἐπίπεδο, ἀλλά προφανῶς πρέπει νά λάβουν κεντρική θέση καί στούς δικούς μας προβληματισμούς».

Ὁ Ἕλλην Πρωθυπουργός διά τῆς φράσεως «παγκόσμιοι οἰκονομικοί παράγοντες» ἐννοεῖ προφανῶς τόν Ἔλον Μάσκ. Φαίνεται ὅμως νά τοῦ διαφεύγει ὅτι ὁ Νοτιοαφρικανικῆς καταγωγῆς μεγιστάν τῆς τεχνολογίας εἶναι ἤδη πολιτικός παράγων παγκοσμίου ἐμβελείας, καί ἀπό τίς 20 Ἰανουαρίου θά εἶναι ἕνας ἐκ τῶν πλέον σημαντικῶν ὑπουργῶν τῆς δυτικῆς ὑπερδυνάμεως, τῆς ναυτικῆς ὑπερδυνάμεως, μέ τήν ὁποία τά συμφέροντα τῆς Ἑλλάδος ὡς ναυτικῆς χώρας εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένα!

Κατά τοῦτο ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης παρέλαβε τήν σκυτάλη ἀπό τήν Πρόεδρο τῆς Κομμισσιόν Οὔρσουλα φόν ντέρ Λάυεν καί τόν Πρόεδρο τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου Ἀντόνιο Κόστα, οἱ ὁποῖοι ἐπετέθησαν πρῶτοι στήν νέα ἀμερικανική κυβέρνηση ἐξ ἀφορμῆς τῶν δηλώσεων Τράμπ γιά τήν Γροιλανδία. Μέ συντονισμένες ἀναρτήσεις στήν πλατφλόρμα Χ οἱ δύο Πρόεδροι τῶν σωμάτων τῆς Εὐρώπης δηλώνουν ὅτι «ἡ ΕΕ θά προστατεύει πάντα τούς πολῖτες μας καί τήν ἀκεραιότητα τῶν δημοκρατιῶν καί τῶν ἐλευθεριῶν μας.»

Ταυτοχρόνως ὅμως, ἀκολουθῶντας τήν τακτική τοῦ «μιά στό καρφί καί μιά στό πέταλο» δηλώνουν ὅτι «δεσμευόμαστε νά ἐνισχύσουμε τόν διατλαντικό δεσμό», ἐνῷ τονίζουν ὅτι γιά τίς χῶρες τῆς ΕΕ «οἱ ΗΠΑ εἶναι ἕνας ἀπό τούς πιό στενούς ἑταίρους.» Τέτοιες ἐξισορροπιστικές δηλώσεις ὁ κ. Μητσοτάκης δέν ἔκρινε σκόπιμο νά κάνει, μέ ἀποτέλεσμα νά κινδυνεύει νά μείνει ἐκτεθειμένος στήν περίπτωση κατά τήν ὁποία οἱ Εὐρωπαῖοι ἑταῖροι ἀναστρέψουν καί εὐθυγραμμισθοῦν μέ τήν γραμμή Τράμπ. Ἄλλως τε, ἤδη στίς ΗΠΑ, οἱ ἀνατροπές ἔχουν ἀρχίσει. Παραδοσιακοί ὑποστηρικτές τῶν Δημοκρατικῶν πού εἶχαν σκληρή στάση ἔναντι τοῦ Τράμπ ἔχουν ἀρχίσει νά υἱοθετοῦν τίς κυβερνητικές κατευθύνσεις του.

Αὐτό πού ἦταν ἡ «παράγκα» τῶν Δημοκρατικῶν στήν Ἀμερική ἔχει ἀρχίσει νά ἀποδέχεται τήν πραγματικότητα, ἀλλά γιά κάποιον ἀνεξήγητο λόγο ἐξακολουθεῖ νά καθορίζει τήν πολιτική στήν Ἑλλάδα. Δέν ἔχουν ἆρά γε κατανοήσει, οἱ ἐν Ἀθήναις πολιτικοί, ὅτι τά πράγματα ἄλλαξαν; Ὅτι τοὐλάχιστον γιά τήν προσεχῆ τετραετία ὁ Τράμπ θά καθορίζει τήν πολιτική ἀτζέντα μέ «δεξί χέρι» τόν Ἔλον Μάσκ; Δέν ἔχουν κατανοήσει ὅτι οἱ ἐποχές τῆς λογοκρισίας ὑπό τό πρόσχημα τοῦ ἐλέγχου τῶν fake news ἔχουν τελειώσει; Ἀλλά τά ἐπίχειρα αὐτῆς τῆς ἐπιπολαιότητος (δέν θέλουμε νά τήν χαρακτηρίσουμε διαφορετικά) δέν θά τά πληρώσει μόνον ἡ Κυβέρνησις. Θά τά πληρώσει ἡ χώρα. Ἤδη βλέπουμε τήν στενή σχέση τοῦ Τράμπ μέ τόν Ἐρντογάν καί ἐρωτοῦμε ἄν ἐσκέφθησαν ποτέ στό Μέγαρο Μαξίμου ὅτι ἡ κάθετα ἀρνητική στάσις τῆς ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως ἀπέναντι στούς Ρεπουμπλικανούς, ἡ συνεχιζομένη ἀπροκάλυπτος ὑποστήριξις πρός τήν δημοκρατική «παράγκα», μπορεῖ νά ἔπαιξαν ρόλο στήν ἐμβάθυνση αὐτῆς τῆς συμπαθείας πρός τόν Πρόεδρο τῆς γείτονος. Δυστυχῶς δέν εἶναι μόνον ἡ Κυβέρνησις.

Χαρακτηριστικές εἶναι οἱ ἀντιδράσεις καί ἀπό τήν ἀντιπολίτευση στήν πρόταση τοῦ Κυριάκου Βελόπουλου πού πρότεινε νά κληθεῖ ὁ Ἔλον Μάσκ νά μιλήσει στήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων. Εἶπε μάλιστα πώς θά μποροῦσε νά φέρει ἐπενδύσεις, τεχνογνωσία, καθώς ἔχει μιλήσει γιά τό δημογραφικό, τήν Κωνσταντινούπολη καί ἔχει κλασσική παιδεία. Ἀντί νά τοῦ ἀπαντήσουν ἐπί τῆς οὐσίας καί νά τεκμηριώσουν τίς ὅποιες ἀντιρρήσεις τους ἐξέσπασαν σέ παραληρήματα περί «μεγιστᾶνος», «ἀκροδεξιᾶς ἐπιθέσεως στά δημοκρατικά δικαιώματα» καί ἄλλα παρόμοια. Οἱ ρηχές αὐτές προσεγγίσεις καί δηλώσεις εἶναι δείγματα πολιτικῆς παρακμῆς. Καί στό παρελθόν ὑπῆρχαν ἀντιπαραθέσεις. Καί στό παρελθόν οἱ πολιτικοί ἀντιδροῦσαν. Ἡ περίπτωσις μάλιστα τῆς ἐκλογῆς τοῦ Ρόναλντ Ρήγκαν εἶχε ἀντιμετωπισθεῖ ἀπό τό ἑλληνικό πολιτικό σύστημα κατά τρόπον ἀνάλογον πρός τίς σημερινές ἀντιδράσεις πρός τήν ἐκλογή Τράμπ.

Τότε ὅμως οἱ πολιτικοί μας ἦσαν ἄλλης ποιότητος. Θά θυμηθοῦμε μόνον τό σχόλιο τῆς ἐποχῆς πού εἶχε κάνει ὁ ἰδιαίτερα πνευματώδης ἡγέτης τῆς Ἀριστερᾶς Ἠλίας Ἠλιοῦ, σχολιάζοντας τήν ἐκλογή Ρήγκαν μέ τήν φράση «βάλτου ρήγκανη»!

ΠΗΓΗ: ΕΣΤΙΑ

Γράφει ο Χρήστος Κωνσταντινίδης

Όλη την αλήθεια για τη Γενοκτονία Ελλήνων και Αρμενίων θα μάθουν οι Τούρκοι! Με πρωτοβουλία του Σωματείου Δράσης “Νίκος Καπετανίδης”, η εφημερίδα ΕΠΟΧΗ του ήρωα-εθνομάρτυρα του Πόντου, δημοσιογράφου Νίκου Καπετανίδη, ο οποίος εκτελέστηκε το 1921 μαζί με άλλες εμβληματικές φυσιογνωμίες του Πόντου στην Αμάσεια, θα μεταφραστεί στα τουρκικά”.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι σημαντική για την ενημέρωση της κοινωνίας των λαών της Ανατολίας στη σύγχρονη Τουρκία.

Πρόκειται για μία συνεργασία με την πλατφόρμα pontosgerk.com μια μαχητική Ένωση Ποντίων συγγραφέων της Τουρκίας, που αγωνίζεται για την αλήθεια του Πόντου και την Αναγνώριση της Γενοκτονίας.

«Παραδώσαμε στον φίλο του σωματείου μας, Tamer Çilingir που είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής, όλο το ηλεκτρονικό αρχείο της εφημερίδας “ΕΠΟΧΗ” του Εθνομάρτυρα Νίκου Καπετανίδη για να μεταφραστεί στα Τουρκικά και να δημοσιευθεί ανά τεύχος, στην ηλεκτρονική πλατφόρμα pontosgercek.com», αναφέρει η ανακοίνωση του Σωματείου.

Οι πρώτες αναρτήσεις θα αρχίσουν τον Φεβρουάριο του 2025.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι σημαντική για την ενημέρωση της κοινωνίας των λαών της Ανατολίας στη σύγχρονη Τουρκία. «Η εφημερίδα “ΕΠΟΧΗ” επιστρέφει στον σύγχρονο Πόντο μετά από 104 χρόνια από την εκτέλεση του Νίκου Καπετανίδη, στην Αμάσεια», αναφέρει με νόημα η ανακοίνωση του Σωματείου Δράσης “Νίκος Καπετανίδης”.

Η συνέντευξη του Ταμέρ Τσιλιγκίρ στον πρόγονο του Geopolitico.gr

Διαβάστε τη συνέντευξη:

Μπορεί στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα, όντας υπνωτισμένο από υποσχέσεις φιλίας, καλής γειτονίας, να αρνείται πεισματικά να εντάξει στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας το θέμα της Γενοκτονίας, προβάλλοντας τα εγκλήματα που διέπραξε στο παρελθόν και να ασκήσει σφοδρή πίεση στην αναθεωρητική Τουρκία, η οποία αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στα νησιά, διεκδικεί το μισό Αιγαίο (με τελευταίο κρούσμα την οριοθέτηση δικών της θαλασσίων πάρκων) και έχει κατεχόμενη εδώ και 50 χρόνια σχεδόν τη μισή Κύπρο, υπάρχουν όμως φωνές Τούρκων που διαφωνούν με αυτήν τη στρατηγική της χώρας μας και στέλνουν μήνυμα για ανατροπή αυτής της παθητικής στάσης.

«Η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει ανεξάρτητες πολιτικές που θα φροντίζουν τα δικά της εθνικά συμφέροντα και θα ενεργούν πιο ριζικά στον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Κύπρο. Το ελληνικό κράτος πρέπει να απαλλαγεί από την ντροπή να επιτρέψει στον ιδρυτή του τουρκικού κράτους, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη γενοκτονία πριν από 100 χρόνια, να έχει ένα μουσείο στη Θεσσαλονίκη, να μην αντιδρά στην Τουρκία, όπου κάθε μέρα και μια εκκλησία μετατρέπεται σε τζαμί», δηλώνει ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ στο infognomonpolitics.gr με αφορμή την ομιλία που έδωσε στη χώρα μας για τη 19^η Μαΐου, την ημερομηνία μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Ποιος είναι ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ

Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ είναι Τούρκος στην εθνικότητα ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αγωνιστής για τη δικαίωση του ιερού αγώνα του Ποντιακού Ελληνισμού. Γεννήθηκε το 1965 στο χωριό Λιβερά της επαρχίας Ματσούκας που βρίσκεται στην Τραπεζούντα (περιοχή που παρέμειναν ελληνόφωνοι πληθυσμοί μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών)». Η οικογένειά του μετανάστευσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου τελείωσε το σχολείο.

Ο συγγραφέας, ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αγωνιστής για τη δικαίωση των 353.000 γενοκτονημένων ψυχών του Πόντου Ταμέρ Τσιλιγκίρ

Το 1978 εισήλθε στη Σχολή Αξιωματικών, του στρατιωτικού Λυκείου Kuleli,  ένα ίδρυμα παραγωγής Τούρκων εθνικιστών. Ωστόσο δεν άντεξε από το αυταρχικό και ακραία εθνικιστικό περιβάλλον και εξαιτίας του επαναστατικού του χαρακτήρα εκδιώχθηκε από τη σχολή στον τρίτο χρόνο φοίτησης. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την κεραμική τέχνη, δεν προχώρησε όμως τις σπουδές του σε κάποιο κρατικό πανεπιστήμιο της Τουρκίας από επιλογή.

Ασχολούμενος με την κεραμική τέχνη της Ανατολής μελέτησε τον λαϊκό πολιτισμό, μία έρευνα που στην ουσία του άνοιξε τα μάτια για την κατάσταση στην Τουρκία, αφού στη συνέχεια ξεκίνησε ο αγώνας του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία και τη δημοκρατία. Εξαιτίας αυτής της δράσης φυλακίστηκε τρεις φορές, από το 1986 μέχρι το 1994, στην τελευταία εκ των οποίων καταδικάστηκε ισόβια κάθειρξη. Τα βασανιστήρια που υπέστη κατά τον εγκλεισμό του δεν τα χωρά ανθρώπινος νους.

Βίωσε απάνθρωπες καταστάσεις, χειρότερες από την ταινία αμερικανικής παραγωγής «Εξπρές του μεσονυκτίου». Έκανε απεργία πείνας για 91 ημέρες προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για τις άθλιες συνθήκες και το 2004 αποφυλακίστηκε προσωρινά εξαιτίας προβλημάτων απώλειας μνήμης. Με τη βοήθεια της οικογένειάς του φυγαδεύτηκε στην Ελβετία, όπου ζει μέχρι σήμερα και μάχεται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Έχει εκδώσει το βιβλίο “Pontus Gerceği” δηλαδή «Η Αλήθεια για τον Πόντο», ενώ η παρουσία του στο διαδίκτυο και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης είναι πολύ σημαντική.

Έτσι ξεκλείδωσε τα μυστικά των Τούρκων για τη Γενοκτονία

Σε αυτό το βιβλίο ο Τσιλιγκίρ, το επίθετο του οποίου σημαίνει «κλειδαράς» στα τουρκικά, ξεκλειδώνει όλα τα μυστικά των Οθωμανών και των Τούρκων και θεμελιώνει την ύπαρξη της Γενοκτονίας! Ο συγγραφέας ερευνώντας πηγές από το οθωμανικό κράτος αλλά και αυτό της τουρκικής δημοκρατίας ανακάλυψε αποκαλυπτικά στοιχεία. «Οι πηγές μιλούν ξεκάθαρα για αυτήν τη σφαγή και παραδέχονται την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Υπάρχουν μυστικές (κρυφές) συνομιλίες που πραγματοποιήθηκαν στο κοινοβούλιο την τριετία 1920-1923 και οι οποίες δημοσιεύθηκαν σε βιβλίο το 1985. Εκεί υπάρχει ομολογία για την Γενοκτονία των Ποντίων.

Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ μίλησε στο Infognomonpolitics.gr όπου δήλωσε πως είναι καθήκον του να αγωνίζεται για τη δικαίωση των γενοκτονημένων Ελλήνων του Πόντου. «Πρέπει να πολεμήσουμε όλοι ενάντια σε αυτήν την αδικία. Εάν ένα έγκλημα που διαπράττεται δεν τιμωρείται, εάν δεν αντιμετωπιστεί, επαναλαμβάνεται», αναφέρει με νόημα και χαρακτηρίζει δειλή και παθητική την πολιτική του ελληνικού κράτους εναντίον της Τουρκίας τα τελευταία 100 χρόνια, στέλνοντας μήνυμα για άμεση αντίδραση.

Διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε:

Πώς νιώθετε που μιλήσατε για το θέμα της Γενοκτονίας των Ποντίων στην Ελλάδα;

«Μακάρι να μπορούσαμε να μιλήσουμε για αυτά τα θέματα στον Πόντο ή στην Τουρκία. Στην Τουρκία, οι άνθρωποι μαθαίνουν ιστορία με παραμύθια και ψέματα. Φυσικά, χαίρομαι που μπορώ να μιλήσω για αυτό εδώ. Ξέρω ότι η φωνή μου έχει φτάσει στον Πόντο στην Τουρκία. Η 19η Μαΐου είναι ημέρα διακοπών στην Τουρκία. Αυτό θα πρέπει να είναι ντροπή για την Τουρκία. Αυτή η γενοκτονία, η οποία κόστισε τη ζωή 353 χιλιάδων ανθρώπων, πρέπει να αντιμετωπιστεί».

Ποιοί είναι οι λόγοι που σας οδήγησαν να ξεκινήσετε τον αγώνα σας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου;

«Είμαι από την Τραπεζούντα. Είμαι Έλληνας του Πόντου. Το γεγονός ότι η οικογένειά μου είχε προσηλυτιστεί στο Ισλάμ δεν αλλάζει αυτό το γεγονός. Είμαι ο εγγονός των Ελλήνων που έζησαν σε αυτή τη γη για χιλιάδες χρόνια. Είναι καθήκον μου προς τους προγόνους μου να καταπολεμήσω αυτή την αδικία που συνέβη πριν από 105 χρόνια. Πιστεύω επίσης, ότι όλοι όσοι είναι άνθρωποι πρέπει να πολεμήσουν ενάντια σε αυτήν την αδικία. Εάν ένα έγκλημα που διαπράττεται δεν τιμωρείται, εάν δεν αντιμετωπιστεί, επαναλαμβάνεται. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Τουρκία είναι μια σαφής ένδειξη αυτού. Κανείς δεν χαμογελά σε αυτή τη χώρα που κυβερνάται τυραννικά για 105 χρόνια. Γι ‘ αυτό όχι μόνο εμείς οι Έλληνες από τον Πόντο, αλλά και οι Τούρκοι πρέπει να αντιμετωπίσουμε το παρελθόν για ένα καλύτερο μέλλον και για τη Δημοκρατία.

Υπάρχουν εξελίξεις στο θέμα της διεθνούς αναγνώρισης Γενοκτονίας τα τελευταία χρόνια; Ο κόσμος λαμβάνει νέα σχετικά με αυτό το ζήτημα; Ποιά είναι η οπτική σας γύρω από αυτό το θέμα;

«Δυστυχώς, ο κόσμος γίνεται χειρότερο μέρος. Η μοίρα της ανθρωπότητας βρίσκεται στα χέρια μερικών χωρών και εταιρειών. Όλα τα είδη ανθρώπινων αξιών αγνοούνται για το κέρδος αυτής της χώρας και των εταιρειών. Είμαστε σε έναν πόλεμο χωρίς αρχές, χωρίς κανόνες. Εκείνοι που λένε ότι είναι υπέρ της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σιωπούν για τη γενοκτονία. Φοβούνται».

Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ φορά T-shirt με μήνυμα στα αγγλικά για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Μπορείτε να μας δώσετε μια ιδέα για το θέμα που αναπτύξατε στην εν Ελλάδι ομιλία σας για τη Γενοκτονία; Πώς μπορεί να αναγεννηθεί ο Πόντος;

«Ο Πόντος στέκεται εκεί με 3 χιλιάδες χρόνια ελληνικού πολιτισμού, δεν έχει πεθάνει. Απλά χτύπησε και τραυματίστηκε. Ο Πόντος περιμένει να επουλωθούν οι πληγές του. Όσοι αγωνίζονται για τον Πόντο πρέπει πρώτα να στρέψουν το πρόσωπό τους στον Πόντο. Έχει περάσει η ώρα του θρήνου. Πλέον είναι απαραίτητο να εκθέσουμε τους εγκληματίες, να αντιμετωπίσουμε την ιστορία. Όλοι οι Πόντιοι, ανεξάρτητα από το πού βρίσκονται στον κόσμο, πρέπει να γυρίσουν τη ματιά τους στον Πόντο. Ο Πόντος μπορεί να σταθεί όρθιος μόνο στον Πόντο. Ήρθε η ώρα να πείτε στους παραβάτες να σταματήσουν. Καλώ όλους να συμβάλουν στον αγώνα μας για ύπαρξη στον Πόντο».

Ποια είναι η κατάσταση στην Τουρκία σχετικά με το ζήτημα της γενοκτονίας; Οι άνθρωποι αναγνωρίζουν αυτό το θέμα;

«Ναι, τώρα το τουρκικό κοινό συζητά τι συνέβη στον Πόντο πριν από 100 και πλέον χρόνια. τα ψέματα που έχουν διαρκέσει για 105 χρόνια αποκαλύπτονται. Ακαδημαϊκοί, ερευνητές ρωτούν τώρα τι συνέβη στον Πόντο πριν από 105 χρόνια και αναζητούν απαντήσεις. Ο αριθμός των ανθρώπων που μιλούν χωρίς να κρύβουν πλέον την ελληνική τους ταυτότητα αυξάνεται καθημερινά».

“Είναι απαραίτητο να εκθέσουμε τους εγκληματίες, να αντιμετωπίσουμε την ιστορία. Όλοι οι Πόντιοι, ανεξάρτητα από το πού βρίσκονται στον κόσμο, πρέπει να γυρίσουν τη ματιά τους στον Πόντο”

Στη συνέντευξη που είχατε παραχωρήσει το 2017, μας είχατε μιλήσει για τις απειλές που δέχεστε από τον τουρκικό παράγοντα. Η τουρκική Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών συνεχίζει να σας εκφοβίζει;

«Κάνουν ό, τι μπορούν για να σιωπήσουν τις φωνές μας. Μερικές φορές απειλούν άμεσα. Μερικές φορές οργανώνουν δυσφημιστικές εκστρατείες με ψευδείς ειδήσεις. Θα συνεχίσουμε να λέμε την αλήθεια. Και δεν φοβάμαι κανέναν. Μία ψυχή έχω. Ας θυσιαστεί για τον Πόντο».

Η συγκλονιστική συνέντευξη του Τούρκου συγγραφέα σε ελληνικό διαδικτυακό Μέσο το 2017

Τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία φοβερίζει την Ελλάδα. Θέλει να αρπάξει το μισό Αιγαίο μέσα από το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας». Επίσης υπάρχει ένα τουρκολιβικό μνημόνιο με το οποίο αμφισβητείται η κυριαρχία της χώρας μας νότια της Κρήτης. Φυσικά από το 1974 είναι Κατεχόμενη η Κύπρος. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνει η Ελλάδα;

«Δυστυχώς, το ελληνικό κράτος εφαρμόζει μια δειλή, παθητική πολιτική εδώ και 100 χρόνια. Στα θέματα του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Κύπρου, η Τουρκία έχει μέχρι στιγμής νομιμοποιήσει την κατοχική της θέση σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν μπορούν να εφαρμόσουν ανεξάρτητες πολιτικές σε αυτά τα θέματα λόγω του ότι είναι μέλη του ΝΑΤΟ και δεν μπορούν να αθετήσουν τις υποσχέσεις των δυτικών κρατών. Αν και η Τουρκία μπορεί να φαίνεται να είναι εναντίον της Δύσης σήμερα, εξακολουθεί να είναι μια απαραίτητη Συμμαχία για τη Δύση. Η κατάσταση επίσης δεν θα αλλάξει σε περίπτωση πιθανής αλλαγής εξουσίας στην Τουρκία. Η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει ανεξάρτητες πολιτικές που θα φροντίζουν τα δικά της εθνικά συμφέροντα και θα ενεργούν πιο ριζικά στον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Κύπρο».

Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στην Ελλάδα;

«Νομίζω ότι το ελληνικό κράτος πρέπει να απαλλαγεί από την ντροπή να επιτρέψει στον ιδρυτή του τουρκικού κράτους, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη γενοκτονία πριν από 100 χρόνια, να έχει ένα μουσείο στη Θεσσαλονίκη, να μην αντιδρά στην Τουρκία, όπου κάθε μέρα και μια εκκλησία μετατρέπεται σε τζαμί».