Γράφει ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος, Διδάκτωρ Οικονομικῶν καί Κοινωνικῶν Ἐπιστημῶν Πανεπιστημίου Γενεύης

Τό κενό ἐκπροσώπησης της εὐρύτερης Κεντροδεξιᾶς ἔχει ὀδηγήσει σέ μείζονα πολιτική ἀποσταθεροποίηση. Γιά πρώτη φορά στήν νέωτερη πολιτική ἱστορία τῆς χώρας, τό ἄλλοτε κυρίαρχο κόμμα τῆς ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ἔχει συρρικνωθεί σέ μεσαῖο κόμμα, ἐνῷ περίπου τὸ ἥμισυ τῶν κεντροδεξιῶν ψηφοφόρων ἔχει διαρρεύσει σέ μικρομεσαῖα κόμματα μέ πατριωτικό-δημοκρατικό πρόσημο, πού ἐπιχειροῦν νά ἐκφράσουν ἰδεολογικά τόν ἄστεγο πλέον μέσο κεντροδεξιό ψηφοφόρο ἀλλά ἀδυνατοῦν νά ὑπερβοῦν τό ὅριο κινήματος διαμαρτυρίας. Παράλληλα, μεγάλο μέρος τῶν παραδοσιακῶν ψηφοφόρων τῆς κεντροδεξιᾶς παράταξης ἀπεῖχε ἀπό τήν τελευταία ἐκλογική ἀναμέτρηση. Διότι ἡ μεγάλη μᾶζα τῶν ἄλλοτε ψηφοφόρων τῆς ΝΔ ἔχει ἀποστασιοποιηθεῖ ἀπό τήν πολυπολιτισμική-ἀντινατιβιστική-«πολιτικῶς ὀρθή»-καί στήν πραγματικότητα κεντροαριστερή κυβέρνηση Μητσοτάκη, πού στελεχώνεται σέ κρίσιμες θέσεις ἀπό πρόσωπα τοῦ κλίματος Σημίτη.

Ὁ κατακερματισμός τοῦ εὐρύτερου κεντροδεξιοῦ χώρου δέν εἶναι ἀπλῆ ὑπόθεση, διότι ὁ χῶρος αὐτός εἶναι ὁ μόνος πού παραμένει σχετικά συγκροτημένος ἐν μέσῳ γενικευμένης πολιτικῆς ἀποσύνθεσης. Εἶναι ἐξ ἄλλου, ὑπό τίς σημερινές συνθῆκες, ὁ μόνος χῶρος πού μπορεῖ νά ἀναδείξει βιώσιμη κυβερνητική λύση. Ἑπομένως, ἐπείγει ἡ ἀνασύνταξη αὐτοῦ τοῦ χώρου στίς παραδοσιακές του συντεταγμένες καί ἡ ἐπιστροφή του στό στῖγμα πού ἐκπροσωπεῖ τόν μέσο ψηφοφόρο του ἀλλά καί τήν πλειοψηφία τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ὤστε νά ἐπαναπατρισθοῦν καί νά συσπειρωθοῦν οἱ μεγάλες μᾶζες τῆς Κεντροδεξιᾶς σέ ἕνα ἑνιαῖο σχῆμα. Μόνον μία ἑνιαία κεντροδεξιά μπορεῖ αὐτήν τήν στιγμή νά παράξει λύση στό ἑλληνικό πρόβλημα και στήν ἀκυβερνησία πού ἀναδύεται, μέ τήν κατάρρευση τῆς λαϊκῆς ἀποδοχῆς τοῦ παρόντος κυβερνητικοῦ σχήματος.

Τό πρόσωπο πού εἶναι σέ θέση νά ἀναλάβει αὐτό τό ἔργο ὑπάρχει καί εἶναι ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς. Τόσο ἡ πολιτική του τόλμη (ἀνέτρεψε γιά λόγους ἀρχῆς τήν κυβέρνηση τοῦ μή δεξιοῦ Κ. Μητσοτάκη τό 1993 καί διεκδίκησε μέ ἐπιτυχία τήν ἡγεσία τῆς ΝΔ σέ πεῖσμα κάθε πρόβλεψης τό 2009), ὅσο καί ἡ σταθερή καί ἔμπρακτα ἀποδεδειγμένη πίστη του στίς πατριωτικές, δημοκρατικές καί ἐθνικές ἀξίες, τοῦ προσδίδουν τήν ἀξιοπιστία πού ἀπαιτεῖται ὤστε νά κατευθύνει τήν ἀποπροσανατολισμένη κεντροδεξιά στήν φυσική ἰδεολογική καί πολιτική της κοίτη. Τό γεγονός ὅτι ἔχει ἤδη διατελέσει πρωθυπουργός, καί μάλιστα σέ ἐξαιρετικά δύσκολες περιστάσεις, τοῦ προσδίδει χαρακτῆρα ἐθνικοῦ ἡγέτη χωρίς τρέχουσες πολιτικές σκοπιμότητες, μέ μόνη του μέριμνα τήν ὑστεροφημία μέσῳ τῆς προσφορᾶς στήν Πατρίδα.

Τό 1951, μετά ἀπό μία φοβερή δεκαετία πολέμων καί καταστροφῶν, ἡ ἑλληνική κοινωνία βρῆκε τήν λύση στήν συγκρότηση ἑνός ἑνιαίου καί ἰσχυροῦ σχήματος, τοῦ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ, ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ στρατάρχη Παπάγου. Μέ τόν ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ στοιχήθηκαν ὅλες οἱ προσωπικότητες τῆς ἐποχῆς (Κανελλόπουλος, Μαρκεζίνης, Τσουδερός, Καραμανλῆς, Στεφανόπουλος, Παπαληγούρας, κλπ.), ἐνῷ τό φθαρμένο Λαϊκό κόμμα ἐξαερώθηκε. Ὁ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ κατέκτησε μέ ποσοστό 49% τήν ἐξουσία στίς ἐκλογές τοῦ 1952. Ἡ νίκη τοῦ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ δρομολόγησε μία δωδεκαετία θεαματικῆς ἐθνικῆς ἀνασύνταξης, οἰκονομικῆς ἀνάπτυξης καί πολιτικῆς σταθερότητας.

Σήμερα, ἡ χώρα διανύει, ψυχικά διχασμένη, μεγάλη δοκιμασία, ἐσωτερική καί ἐξωτερική. Κάθε ἐποχή ζητᾶ τίς δικιές της λύσεις, ἀλλά ἡ ἱστορία ὑποδεικνύει τήν μέθοδο. Μία ἑνωτική πρωτοβουλία τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ θά ἔχει τεράστια ἀνταπόκριση, ἀπό τίς παρυφές τῆς κεντροαριστερᾶς μέχρι τήν παραδοσιακή δεξιά καί θά δώσει τήν λύση στό ἐπικίνδυνο παρατεινόμενο πολιτικό ἀδιέξοδο.

ΠΗΓΗ: ΕΣΤΙΑ

Γράφει η Μαρία Δελιβάνη Νεγρεπόντη

Τα άθλια συμβάντα στα Τέμπη, και οι σχετικές καθημερινές αποκαλύψεις, άρχισαν να ενθαρρύνουν συζητήσεις για “μεταπολίτευση”. Παρότι δεν έχουν, ακόμη, καταλήξει σε συγκεκριμένη μορφή, ωστόσο φαίνεται, δυστυχώς, να κινούνται γύρω από ένα πάγιο υπόδειγμα, για την Ελλάδα, αυτό της αναβίωσης σκελετών, που ανασύρονται, κατά περίπτωση, από αραχνιασμένα υπόγεια.

Γράφει ο Γιώργος Μενεσιάν

Τη Συρία επισκέφθηκε ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης. Εκεί συναντήθηκε με τον Σύρο ομόλογό του, καθώς και με τον (αυτοανακηρυχθέντα) μεταβατικό πρόεδρο al-Sharaa (al-Jolani).
Η επίσκεψη γίνεται σε μια κρίσιμη, για την Συρία, περίοδο.
Πιο συγκεκριμένα:

1. Γίνονται εντατικές διαπραγματεύσεις για την διάλυση των ενόπλων οργανώσεων και την δημιουργία νέου συριακού τακτικού στρατού.

2. Ο al-Sharaa προσπαθεί να βρει μια πολιτική λύση για το ζήτημα των κουρδικών ενόπλων οργανώσεων και την ειρηνική ενσωμάτωση της de-facto αυτόνομης βορειοανατολικής Συρίας. Ο μεταβατικός πρόεδρος της Συρίας ζήτησε, σύμφωνα με πληροφορίες, από τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν να μην επιτεθεί στους Κούρδους της Συρίας, τουλάχιστον για την ώρα.

3. Ταυτόχρονα, το νέο καθεστώς επιδιώκει τον πλήρη έλεγχο της χώρας. Δεν είναι μόνο οι κουρδικές περιοχές. Υπάρχει ακόμη το ζήτημα των ένοπλων Δρούζων, των νότιων ενόπλων οργανώσεων (SOR), του Συριακού Ελεύθερου Στρατού (SFA) που ελέγχει την Παλμύρα, καθώς και του τουρκοκίνητου «Συριακού Εθνικού Στρατού» (SNA). Ο τελευταίος αποχώρησε κατ’ εντολή της Τουρκίας από το Αφρίν στην βορειοδυτική Συρία και το οποίο πέρασε στον έλεγχο των δυνάμεων του νέου καθεστώτος (πρώην HTS). Υπενθυμίζω ότι η περιοχή βρισκόταν υπό τουρκική κατοχή από το 2018. Μετά την κατάληψη της περιοχής, η Τουρκία και ο Συριακός Εθνικός Στρατός πραγματοποίησαν εγκλήματα εναντίον του τοπικού κουρδικού πληθυσμού.

4. Το νέο καθεστώς καλείται να αντιμετωπίσει και άλλα ζητήματα. Αναφέρω να σημαντικότερα: α) την δράση ενόπλων ομάδων που υποστηρίζουν το πρώην καθεστώς Άσαντ, β) την δραστηριότητα της Χεζμπολάχ στα σύνορα με τον Λίβανο και γ) την δράση των Ισραηλινών οι οποίοι ξεκίνησαν πάλι τους βομβαρδισμούς.

5. Τέλος, το νέο καθεστώς προσπαθεί να εξασφαλίσει τη νομιμοποίηση της διεθνούς κοινότητας.

Προσωπικό σχόλιο: ανεξάρτητα από το ποιοι βρίσκονται στην εξουσία στην Δαμασκό, η Ελλάδα οφείλει να είναι παρούσα στην Συρία, ιδίως από την στιγμή που οι βασικοί περιφερειακοί και διεθνείς παίκτες βρίσκονται σε στενές επαφές με το νέο συριακό καθεστώς.