Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις

Ισραήλ-Χαμάς: Την Κυριακή αρχίζει η απελευθέρωση ομήρων και κρατουμένων

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Παρασκευής 17 Ιανουαρίου 2025

Δημοσιεύτηκε στις

Η εκπομπή της Παρασκευής 17 Ιανουαρίου 2025

 

Ο Σάββας Καλεντερίδης γεννήθηκε στη Βέργη Σερρών το 1960. Το 1977 εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1981, ως ανθυπίλαρχος. Υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες των τεθωρακισμένων και των καταδρομών και σε κρίσιμες θέσεις στο εξωτερικό. Το Μάρτιο του 2000, ενώ φοιτούσε στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου, παραιτήθηκε από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού, με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Από το φθινόπωρο του 2000 ίδρυσε και διευθύνει τον εκδοτικό οίκο Ινφο-Γνώμων. Με το ψευδώνυμο Κώστας Νικοπολίδης μετέφρασε από τα τουρκικά και επιμελήθηκε την έκδοση του βιβλίου "Κράτος συμμορία", Εκδόσεις Τουρίκη, ενώ μετέφρασε από τα τουρκικά και την "Έκθεση Σουσουρλούκ", που συμπεριλήφθηκε στο ομώνυμο βιβλίο των Εκδόσεων Α.Α. Λιβάνη. Σε συνεργασία με το ίδρυμα "Φίλοι Λαογραφικού Μουσείου Μέλπως Μερλιέ" συμμετείχε και προλόγισε την έκδοση του διπλού CD "Τραγούδια του Πόντου, Ηχογραφήσεις του 1930" και του CD "Τραγούδια από τις παράλιες πόλεις του Πόντου και της Μικράς Ασίας". Επιμελήθηκε επίσης της έκδοσης του δίτομου έργου "Ανάλυση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, Μύθος και πραγματικότητα", του βιβλίου "Οι μειονότητες στην Τουρκία" και των ιστορικών ταξιδιωτικών οδηγών "Κάτω Ιταλία - Μεγάλη Ελλάδα", "Σικελία", "Ρόδος - Σύμη - Καστελόριζο - Καρία - Λυκία", "Χίος - Σμύρνη", "Βουλγαρία - Ανατολική Ρωμυλία", "Καππαδοκία - Κεντρική Ανατολία" και "Κωνσταντινούπολη - Μαρμαράς". Έγραψε τους ιστορικούς ταξιδιωτικούς οδηγούς "Κοζάνη, στην αγκαλιά των βουνών", "Ιωνία, Σάμος - Έφεσος - Μίλητος - Πριήνη", "Δυτικός Πόντος, Βιθυνία - Παφλαγονία" και "Ανατολικός Πόντος, Κοτύωρα - Κερασούντα - Τραπεζούντα - Αργυρούπολη - Καρς". Αναλύσεις και άρθρα του Σάββα Καλεντερίδη, με κύριο θέμα την Τουρκία και άλλα περιφερειακά ζητήματα, έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" και "Παρόν" και στα περιοδικά "Άμυνα και διπλωματία", "Απόρρητο Δελτίο" και "Διπλωματία".

Αναλύσεις

Άρχισαν να μας λυπούνται και οι Τούρκοι! «Milliyet»: Οι δύο ταπεινώσεις της Ελλάδας

Φθάσαμε στο σημείο να μαθαίνουμε απο την Τουρκία τι συμβαίνει στη χώρα μας. Όπως επι δικτατορίας απο ξένους ραδιοσταθμούς.

Δημοσιεύτηκε

στις

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης
Σε άρθρο του στη Μιλιέτ ο διευθυντής της εφημερίδας αναφέρει τα εξής τραγικά τα οποία τα μέσα ενημέρωσης της Ελλάδας απέκρυχαν. Απο το κακό στο χειρότερο η χώρα.
Διαβάστε απίστευτα πράγματα. Φθάσαμε στο σημείο να μαθαίνουμε απο την Τουρκία τι συμβαίνει στη χώρα μας. Όπως επι δικτατορίας απο ξένους ραδιοσταθμούς.
(Σκηνή 1η – Παρίσι)
Το αυτοκίνητο που μετέφερε τον Π/Θ της Ελλάδας Μητσοτάκη, προκειμένου να συναντηθεί με τον Γάλλο Πρόεδρο Macron έφτασε στο Μέγαρο των Ηλυσίων στις 16:14, δηλαδή ένα λεπτό πριν από την προγραμματισμένη ώρα του ραντεβού.
Ωστόσο οι πόρτες του Μεγάρου δεν άνοιξαν. Με την αιτιολογία ότι η συνάντηση του Macron είχε κρατήσει παραπάνω έκαναν τον Έλληνα Π/Θ να περιμένει στο όχημα μέχρι τις 16:46.
Οι Γάλλοι, οι οποίοι είναι πολύ ευαίσθητοι σε θέματα πρωτοκόλλου, θα μπορούσαν να είχαν πάρει τον Μητσοτάκη στο Μέγαρο και να τον φιλοξενήσουν αρκετά καλά αντί να τον κάνουν να περιμένει στο όχημα, όμως προτίμησαν να μην το πράξουν.
Έτσι έδωσαν την απάντησή τους στην ασέβεια που επέδειξε ο ΥΕΘΑ Δένδιας στην Πρέσβη της Γαλλίας στην Αθήνα.
Ο Δένδιας, προκειμένου να πετύχει το όνειρό του να γίνει Π/Θ, έκανε την Πρέσβη της Γαλλίας να καθίσει με έναν τρόπο που δεν συνάδει με τους κανόνες του πρωτοκόλλου και μίλησε σε τόνο σαν να έδωσε τελεσίγραφο για τους πυραύλους Meteor που θα πουληθούν στην Τουρκία και σαν να μην έφταναν αυτά, πλάσαρε και τις φωτογραφίες και το περιεχόμενο της συνάντησης στα ΜΜΕ.
Οι πρέσβεις στις χώρες που πηγαίνουν εκπροσωπούν τον αρχηγό του κράτους, κάτι που ούτως ή άλλως δηλώνεται με σαφήνεια και στην επιστολή εμπιστοσύνης.
Το τίμημα για τις προσωπικές φιλοδοξίες του ΥΕΘΑ της Ελλάδας, το πλήρωσε ο Π/Θ Μητσοτάκης, όμως αυτός που ατιμάστηκε ήταν ο λαός της Ελλάδας.
Ο Δένδιας είχε συναντηθεί με την Πρέσβη της Γαλλίας, βάζοντας την να καθίσει σε χαμηλό κάθισμα.
Υπάρχει ένα θέμα που οι συνάδελφοί μου στην Αθήνα θα πρέπει να το σκεφτούν και να διερωτηθούν:
Ποιος ήταν ο αρχιτέκτονας των Συμφωνιών Αμυντικής Συνεργασίας που υπογράφηκαν με τη Γαλλία; Ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Δένδιας.
Ο αρχισυντάκτης της Καθημερινής, Αλέξης Παπαχελάς, τον οποίο χαίρομαι που τον γνωρίζω, σε άρθρο του για την πώληση των πυραύλων Meteor στην Τουρκία πριν από περίπου δύο εβδομάδες είχε επιστήσει την προσοχή ότι θα πρέπει να δούμε τις συμφωνίες που υπογράφηκαν με τη Γαλλία.
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των πολιτικών επαρχιακού επιπέδου είναι ότι προσπαθούν να καλύψουν τα λάθη τους υψώνοντας τη φωνή τους και αποσπώντας την προσοχή σε άλλα θέματα.
Η ασέβεια του Δένδια προς την Γαλλίδα Πρέσβη είναι στην πραγματικότητα μια προσπάθεια να καλύψει την ανεπάρκεια του και το λάθος του, αλλά για κάποιο λόγο αυτό δεν συζητιέται στην Αθήνα.
(Σκηνή 2η: Ουάσιγκτον)
Το ότι ο Π/Θ της Ελλάδας Μητσοτάκης αναγκάστηκε να περιμένει μισή ώρα στο αυτοκίνητό του, το μάθαμε από τη Voice of America.
Δηλαδή, από τον αμερικανικό οργανισμό προπαγάνδας που εδρεύει στην Ουάσιγκτον, που πληρώνεται από το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών.
Το ίδιο βράδυ, ο ΥΕΘΑ της Ελλάδας μίλησε στην Ουάσιγκτον στη Διάσκεψη για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο.
Στην ομιλία του προσδιόρισε την Ελλάδα ως τη χώρα που θα εξυπηρετούσε περισσότερο τα συμφέροντα των ΗΠΑ, και αυτό αφού περιέγραψε την Τουρκία, χωρίς βέβαια να την κατονομάσει, λέγοντας πως έχει καλές σχέσεις με τη Ρωσία και κακές σχέσεις με το Ισραήλ.
Δεν θα ρωτήσω: «Από πότε η Ελλάδα ανέλαβε την αποστολή της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των ΗΠΑ;», Ούτως ή άλλως η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Από την εποχή του Δένδια.
Ο ΥΕΘΑ της Ελλάδας δεν ατιμάζει μόνο τη χώρα του, αλλά υποτιμά και τη μνήμη της.
Οι άνθρωποι δεν έχουν ξεχάσει ότι οι ΗΠΑ έβαλαν το χεράκι τους στην αιματοχυσία της Χούντας των Συνταγματαρχών μεταξύ 1967 και 1974 και στο πραξικόπημα Σαμψών στην Κύπρο.
Ναι, τα πολεμικά σχέδια που βγήκαν από το Τουρκικό Δωμάτιο Απορρήτων με τη συνεργασία FETÖ-CIA διέρρευσαν στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, και ναι, ο κόσμος εκτέθηκε στην προπαγάνδα ότι η Τουρκία θα εισβάλει στην Ελλάδα.
Ο ψυχολογικός πόλεμος άνοιξε το δρόμο για τη μυστική εισβολή των ΗΠΑ στην Ελλάδα, κάτι που συμπίπτει με τη θητεία του Δένδια ως Υπουργού Εξωτερικών.
Το ερώτημα είναι, αν μια μέρα η Ελλάδα πει φύγετε, θα αδειάσουν οι ΗΠΑ τις στρατιωτικές βάσεις τους ή θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κάνουν την Ελλάδα να γονατίσει;
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των πολιτικών επαρχιακών επιπέδου είναι ότι η ανάγνωση της κατάστασης βασίζεται στην αποστήθιση και όχι στη γνώση.
Ενώ η Τουρκία, η οποία διεκδικεί να γίνει περιφερειακή δύναμη, δίνει αγώνα στην Ουάσιγκτον σε πολλούς τομείς, πρωτίστως για τη Συρία, θα μπορούσε ποτέ να μπει σε έναν ανταγωνισμό με την Ελλάδα για την εξυπηρέτηση των ΗΠΑ, όπως την περιγράφει ο Δένδιας;
Ο Δένδιας συνεχώς βάζει στο τραπέζι το χαρτί της εχθρότητας προς την Τουρκία, προκειμένου να γίνει Π/Θ της Ελλάδας.
Και κανένας δεν ρωτάει αυτόν τον άνθρωπο «Ποια θα ήταν η πρώτη σου δουλειά αν γινόσουν Π/Θ;», «Θα αυξήσεις αμέσως τα χωρικά ύδατα στα 12 μίλια;», «Θα ρισκάρεις έναν πόλεμο με την Τουρκία;».
Ο πόλεμος είναι ένα δυσάρεστο στοίχημα, μιας και ο Δένδιας μιλάει διαρκώς για το δίκαιο, θα πρέπει να τον ρωτήσουμε και αν θα ήταν έτοιμος να πάει στη Χάγη για όλες τις διαφορές που έχει εγείρει η Τουρκία.
Στην πραγματικότητα πρωτίστως ο ελληνικός λαός και εν συνεχεία ο Π/Θ Μητσοτάκης αξίζουν πολλά περισσότερα από έναν ΥΕΘΑ που προσδιορίζει την ύπαρξη της Ελλάδας ως εξυπηρέτηση των αμερικανικών συμφερόντων.
Όπως είπα και στην αρχή του άρθρου, η αγάπη των Ελλήνων για την πατρίδα τους είναι παρόμοια με τη δική μας, σε αντίθεση με τον Δένδια, αγαπούν πολύ την τιμή του έθνους τους…»
Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Ενόψει… Γενεύης Μαρτίου

Τρεις ολόκληρες δεκαετίες και αντί της απελευθέρωσης της Κύπρου, οι πολιτικές ηγεσίες κατάντησαν τον λαό να αποφασίσει με την ψήφο του, αν δέχεται ή όχι να μετατραπεί η Κυπριακή
Δημοκρατία σε οιονεί προτεκτοράτο της Τουρκίας.

Δημοσιεύτηκε

στις

Γράφει ο Λάζαρος Α. Μαύρος

ΗΛΙΟΥ φαεινότερον είναι ότι, καθώς συμπληρώνεται φέτος το ένα τέταρτο του νέου αιώνα, και έχοντας απέναντι την Τουρκία – Κατακτητή ήδη ισχυρότερη, επεκτατικότερη και κατά πολύ χειρότερη, σε σύγκριση με όπως η ίδια εξελίχθηκε από το μισό του προηγούμενου αιώνα, δηλαδή από την δεκαετία του 1950, μέχρι σήμερα, το 2025, ουδεμία «συμφωνημένη λύση» του Κυπριακού φαίνεται έστω και αμυδρώς πιθανή.

– Με τα ισχύοντα σήμερα τουρκικά «δεδομένα», μάλιστα, η περιλάλητη «διάσωση προοπτικής λύσης», στην οποία εναγωνίως ομνύουν οι πολιτικές και κομματικές μας ηγεσίες, μοιάζει με το
άκρον άωτον των ψευδαισθήσεων, πλάνης περί τα πράγματα και ουδόλως συγχωρητέας αυταπάτης.

– Ασφαλέστερο μάλλον είναι τούτο το συμπέρασμα, μετά και από  την προσεκτική ακρόαση των δηλώσεων των κομματικών ηγετών, κατά την έξοδό τους από το Προεδρικό μέγαρο, προχθές
Παρασκευή 14τρ., όπου συνεδρίασαν εν Εθνικώ Συμβουλίω, ενόψει της επικείμενης «Άτυπης Πενταμερούς» ή «Διευρυμένης Διάσκεψης» (η ονομασία της οποίας δεν προσδιορίστηκε ακόμη)
του Μαρτίου στην Γενεύη. Οι εν λόγω δηλώσεις ηχούν περισσότερο ως εκφώνηση αποσπασμάτων από παλαιό προσευχητάριο με επαναλαμβανόμενα κατά το «Κύριε ελέησον» ευχολόγια…

ΛΟΓΙΖΕΤΑΙ πλέον ως ανεπίτρεπτο να τρέφει οιοσδήποτε την παραμικρή παρανόηση ότι υπάρχει έστω και η ελάχιστη πιθανότητα η σημερινή Τουρκία να αποφασίσει την ελάχιστη καν υποχώρηση της στο Κυπριακό.

– Η στοιχειώδης πολιτική ικανότητα ανάγνωσης και αντίληψης για το τι εστί σήμερα η Τουρκία, οδηγεί στην βεβαιότητα περί των στρατηγικών επιδιώξεων της Τουρκίας τις οποίες κλιμακώνει σταθερά, μεθοδικά, επίμονα και αταλάντευτα, με ακλόνητο νεο-οθωμανικό επεκτατισμό στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στα Βαλκάνια, στον Καύκασο, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική…

– Έχοντας ήδη προελάσει αυτοπροσώπως και δι’ αντιπροσώπων στην καθημαγμένη Συρία, δύναται άραγε κανείς στην Λευκωσία και στην Αθήνα να βλέπει όνειρα θερινής νυκτός περί τουρκικών
υποχωρήσεων στο Κυπριακό προς επίτευξη «αμοιβαίως αποδεκτής λύσης»; Και αν αυτή ακριβώς είναι η ορθότερη υπό τις περιστάσεις ανάγνωση της πραγματικότητας, ποιά θα είναι μήπως η πιο κερδισμένη και ποιά η πιό τραυματισμένη «πλευρά» στην λήξη της επικείμενης Γενεύης του Μαρτίου;

ΥΣΤΕΡΑ από τον όλεθρο που υποστήκαμε το 1974 και την τουρκική κατάκτηση των βορείων εδαφών της Κύπρου από τον Αττίλα εισβολέα, με τα Ηττημένα Μυαλά μας, συρθήκαμε σε μια απ’ αρχής λανθασμένη πολιτική.

– Αντί της οικοδόμησης σθεναρής αντίστασης και πανεθνικού σχεδιασμού στρατηγικής για την απελευθέρωση των σκλαβωμένων εδαφών μας, ολισθήσαμε στην κατηφόρα του λεγόμενου «έντιμου συμβιβασμού». Με υποταγή των επιδιώξεών μας στις έκτοτε αυξανόμενες διαδοχικά απαιτήσεις της Τουρκίας – Κατακτητή, για «λύση» Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με «πολιτική ισότητα» (εξίσωση της τουρκικής μειονότητας του 18% με την ελληνική πλειονότητα του 82%), «δύο ισότιμου καθεστώτος συνιστώντα κράτη», «κυριαρχία εξίσου προερχόμενη από
Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους», τουρκική «εκ περιτροπής προεδρία», έως και τα «δύο κράτη»…

– Αυτή η πολιτική διαδρομή, έναρξη της οποίας θεωρείται η «Συμφωνία των Τεσσάρων Κατευθυντηρίων Γραμμών» της 12ης Φεβρουαρίου 1977 και η μακρόχρονη διαδικασία των λεγόμενων
«διακοινοτικών» συνομιλιών υπό την αιγίδα του εκάστοτε Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, παρήγαγε μια ολόκληρη σειρά από διαδοχικά δυσμενέστατα «σχέδια λύσης». Κοινός παρονομαστής και
σκληρός πυρήνας των οποίων ήταν, πάντα, η νομιμοποίηση του ελέγχου της Τουρκίας επί της Κύπρου. Και η αφαίρεση του κρατους της Κυπριακής Δημοκρατίας από τα χέρια της ελληνικής
πλειονότητας του πληθυσμού της:

– Βολιδοσκοπήσεις Κουρτ Βάλντχαϊμ, Αγγλο-Αμερικανο-Καναδικό Σχέδιο, Δείκτες Κουεγιάρ, Δέσμη Ιδεών Γκάλι, με κορύφωση, ως τελικό προϊόν, ως αποτέλεσμα και παράγωγο του συνόλου
της 27χρονης πολιτικής  1977 – 2004, το Σχέδιο Ανάν.

– Κριτής εκείνης της «λύσης Ανάν», κλήθηκε για πρώτη φορά να αποφασίσει, αυτοπροσώπως και ιδιοχείρως, με το Δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, ο ίδιος ο λαός. Έκαστος πολίτης, μόνος και αυτεξούσιος, με την ψήφο του πίσω από το παραβάν.

– Η συντριπτική πλειοψηφία 76% ψήφισε ΟΧΙ και κατέδειξε, με την δημοκρατική απόφαση της λαϊκής κυριαρχίας, την αποτυχία, την αναποτελεσματικότητα και την καταστροφικότητα της συνολικής πολιτικής που ακολουθούσαν η Λευκωσία και η Αθήνα επί τριάντα χρόνια 1974-2004.

-Τρεις ολόκληρες δεκαετίες και αντί της απελευθέρωσης της Κύπρου, οι πολιτικές ηγεσίες κατάντησαν τον λαό να αποφασίσει με την ψήφο του, αν δέχεται ή όχι να μετατραπεί η Κυπριακή
Δημοκρατία σε οιονεί προτεκτοράτο της Τουρκίας.

ΚΕΡΔΟΣ έκτοτε και σωσίβιο, αλλά και βατήρας για το μέλλον, αποτελεί η διάσωση του μόνου νόμιμου διεθνώς κυπριακού κράτους εις χείρας της ελληνικής πλειονότητας της νήσου,
ούτως ώστε να αυξάνει, αν το θελήσει, τις ικανότητες διεκδίκησης της απελευθέρωσης των σκλαβωμένων εδαφών της.

– Μέγα όμως έλλειμμα, έκτοτε έως σήμερα, επί είκοσι ένα συναπτά έτη, συνιστά το γεγονός ότι, οι διαδοχικώς κυβερνήσαντες και κυβερνώντες δεν κατόρθωσαν να απολακτίσουν, να
εγκαταλείψουν και εμπράκτως να αποκηρύξουν την αποδεδειγμένα εσφαλμένη πολιτική η οποία παρήγαγε και συνεχίζει να αναπαράγει «λύσεις» τύπου Ανάν. Με φυσιολογικό φευ προϊόν
το κατάντημα, οι πολιτικές ηγεσίες, εν έτει 2025, να ορκίζονται πίστη στο ομοουσίου περιεχομένου «κεκτημένο των συνομιλιών». Ευλαβούμενες κατ’ ουσίαν εκείνο που είχε απορρίψει με το
Δημοψήφισμα ο λαός. Είναι δε ενδεικτικό ότι, μετά από 21 χρόνια, οι περισσότεροι των «ευλαβουμένων» είχαν διακριθεί και τότε υπέρ του ΝΑΙ, κατ’ εξακολούθησιν αμετάπειστοι και αμετανόητοι του 24%.

Βέβαια η σύνθεση του εκλογικού σώματος έχει έκτοτε αλλάξει, ακόμη και… ηλικιακά. Πολύ πιο εμφανής είναι η συντελεσθείσα μείωση της απήχησης κι επιρροής των κομμάτων και των κομματικών γραμμών πολιτικής στους πολίτες. Πράγμα που επαληθεύεται στις εκάστοτε διενεργούμενες εκλογές, αφ’ ενός με την αυξανόμενη αποχή και με τις αυξο-μειώσεις των ποσοστών των
διαφόρων κομμάτων. Εκλογές, όμως, όπου πολύ λιγότερο ρόλο παίζει η επί του Κυπριακού πολιτική εκάστου των υποψηφίων. Οι δημοσκοπήσεις ίσως δείχνουν κατά καιρούς τα ποσοστά
διακύμανσης γνώμης και προτιμήσεων σε όσα αφορούν το Κυπριακό. Εάν δηλαδή αυξήθηκε ή μειώθηκε το 76% που απορρίπτει το… «κεκτημένο των συνομιλιών». Άλλωστε κάτι τέτοιο δεν
βρίσκεται και ούτε προβλέπεται πως θα βρεθεί στο προσεχές μέλλον ενώπιον του λαού.

ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΗ πρόβλεψη επιβάλλεται άλλη: Για το πώς θα διέλθει από την Γενεύη το Κυπριακό, με τις λιγότερες ει δυνατόν ζημιές, για την Λευκωσία και την Αθήνα. Και αυτό θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από τα αποθέματα θωπείας και ανοχής, στα οποία στοχεύει, ως «σκακιστής διεθνούς εμβέλειας», ο Ερντογάν και η νεο-οθωμανική στρατηγική του, στην ρέουσα αλματωδώς τωρινή συγκυρία στις περιοχές που ο ίδιος ορίζει ως τα «σύνορα της καρδιάς» του. Και αυτό θα φανεί ενδεχομένως στα εκρηκτικώς εκκρεμή των κουρδικών περιοχών της Συρίας, με τον Τραμπ των ΗΠΑ κυρίως και τους Ισραηλινούς επιστήθιους του Αμερικανού προέδρου…

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Δεν δεχόμαστε μαθήματα από τον φασίστα Ερντογάν!

Παρέμβαση του Γιάννου Χαραλαμπίδη στην τηλεόραση Σίγμα

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γιάννος Χαραλαμπίδης: Το 1997 ο Χόλμπρουκ είχε μιλήσει για δύο λαούς στην Κύπρο. Μαζί με αυτό είχε φέρει τη λογική της εν δυνάμει λύσης. Τι λέει; Εφόσον στο πλαίσιο μιας συνομοσπονδίας, ο βορράς θα είναι τουρκικός και ο νότος, οι δύο πλευρές πρέπει να προχωρούν σε ενέργειες που να δημιουργούν τη συνείδηση των δύο οντοτήτων που θα επανενωθούν. Στην πορεία όμως έχει δημιουργηθεί η χωριστή κρατική συνείδηση για τους τουρκοκυπρίους, γιατί η χαλαρή ομοσπονδία σημαίνει διχοτόμηση ως αποτέλεσμας της εισβολής. Ο ΓΓ όταν αναφέρεται σε ΜΟΕ εννοεί διχοτόμηση που αφορά δύο κράτη στο πλαίσιο ΔΔΟ με πολιτική ισότητα. Αυτό είναι ιστορία, η άποψη της Τουρκίας. Εμείς εξουσιοδοτήσαμε τον ΓΓ να προχωρεί σε ΜΟΕ για μια ομοσπονδία που οδηγεί σε δύο κράτη.

Θα πάει στη διαπραγμάτευση για να νομιμοποιήσει αυτό που σήμερα θεωρείται παράνομο, δηλαδή το Ψευδοκράτος θέλει να το μετατρέψει σε νόμιμο καθεστώς είτε στο πλαίσιο μιας Ομοσπονδίας είτε με δύο κράτη. Το Εθνικό Συμβούλιο θα ψάχνεται, γιατί πάσχει από το σύνδρομο της κλειστής αιθούσης και ένα άλλο σύνδρομο, ψυχιατρικό-ψυχολογικό, αυτό της ιδεοληψίας. Οι άνθρωποι αρνούνται να δούνε την πραγματικότητα, κάτι που τους επισήμανε ο πρώην πρόεδρος Αναστασιάδης. Τους είπε, ότι θα πρέπει πρώτα να δούμε πραγματικά τι θέλει η Τουρκία. Θέλει να ελέγχει τον Βορρά, αλλά και τον Νότο. Επί τούτου πρέπει να δούμε πως θα αντιδράσουμε.

Η πλειοψηφία των κομμάτων είναι όπως το γραμμόφωνο που λέει επιστροφή στο Κραν Μοντανά και στο πλαίσιο Γκουτέρες. Δεν υπάρχει γραπτώς το πλαίσιο. Πού σταματήσαμε στο Κραν Μονατανά; Σταματήσαμε όταν στο τελευταίο δείπνο ζήτησε ο Αναστασιάδης από τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, να διευκρινήσει εάν είναι έτοιμος, να δεχτεί το μηδέν εγγυήσεις και μηδέν στρατεύματα και είπε όχι. Συνεπώς, πού έχουμε μείνει στο Κραν Μοντανά. Είπε μάλιστα, ότι θα οδηγηθούμε στη διχοτόμηση. Θα επιστρέψουμε στο Κραν Μοντανά για τη διχοτόμηση; Υπάρχει και άλλο ερώτημα. Ποιά θα είναι η βάση της πενταμερούς για να στηθούν τραπέζια;

Αν γίνει αυτό είτε ο πρόεδρος θα φύγει και φορτωθεί τον χαρακτηρισμό,ότι είναι απορριπτικός ή θα τον αρπάξει από το αφτί ο Έλληνας πρωθυπουργός ή ο Έλληνας ΥΠΕΞ και θα του πει “κάτσε κάτω”. Γιατί δεν μπορεί τον Απρίλιο ο Μητσοτάκης να συναντηθεί με τον Ερντογάν και το Κυπριακό να έχει ήδη ναυαγήσει. Εκεί θα γίνει μια προσπάθεια να σωθεί η κατάσταση μέσα από τα ΜΟΕ.

Ακούμε τον Ερντογάν να μιλάει για θηριωδία για τη Γάζα και τον αναγκαστικό εκτοπισμό. Έχετε ακούσει ποτέ από το Υπουργικό Συμβούλιο να στέλνει ένα μήνυμα στη διεθνή κοινότητα, ότι δεν μπορεί ο Ενρτογάν να μας παραδίδει μαθήματα για τους Παλαιστινίους στη Γάζα, όταν η μεγαλύτερη θηριωδία διαπράττει ο ίδιος στην Κύπρο; Έχετε ακούσει τίποτα για ό,τι συμβαίνει στην Ουκρανία σε σχέση με την Κύπρο; Αυτό σημαίνει ή ότι είναι υποκριτές ή εμείς έχουμε ξεφύγει από τις δημοκρατικές αρχές και είμαστε δάσκαλοι του Τραμπ για τη Γάζα ή και τα δύο.

Η στάση μας πρέπει να είναι δύο. Να αναλάβει τις ευθύνες του ο ΓΓ, να στραφεί στην Τουρκία και να πει, ότι στη νήσο Κύπρο αναγνωρίζεται ως κράτος η Κυπριακή Δημοκρατία και δεν μπορεί να διαλυθεί και αυτή είναι η βάση των συνομιλιών. Δεύτερον να ειπωθεί, ότι η μεγαλύτερη θηριωδία γίνεται στην Κύπρο με τον εκτοπισμό και δεν δεχόμαστε μαθήματα από τον φασίστα Ερντογάν. Τολμούν; Δεν τολμούν.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Αναλύσεις14 λεπτά πριν

Άρχισαν να μας λυπούνται και οι Τούρκοι! «Milliyet»: Οι δύο ταπεινώσεις της Ελλάδας

Φθάσαμε στο σημείο να μαθαίνουμε απο την Τουρκία τι συμβαίνει στη χώρα μας. Όπως επι δικτατορίας απο ξένους ραδιοσταθμούς.

Αναλύσεις3 ώρες πριν

Ενόψει… Γενεύης Μαρτίου

Τρεις ολόκληρες δεκαετίες και αντί της απελευθέρωσης της Κύπρου, οι πολιτικές ηγεσίες κατάντησαν τον λαό να αποφασίσει με την ψήφο...

Αναλύσεις4 ώρες πριν

Δεν δεχόμαστε μαθήματα από τον φασίστα Ερντογάν!

Παρέμβαση του Γιάννου Χαραλαμπίδη στην τηλεόραση Σίγμα

Αναλύσεις4 ώρες πριν

Ο Τζολάνι στήνει την παγίδα του

Αν παρατηρήσει κανείς τις ρήσεις του Τζολάνι, διαβλέπει ένα σαδιστικό χαρακτήρα που επιθυμεί να κυριαρχήσει επιδιώκοντας την πλήρη υποταγή όλων...

Αναλύσεις5 ώρες πριν

Ήρθε ο αμερικανός να μας πει ότι η Ευρώπη ξόφλησε

Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, JD Vance, κατακεραύνωσε και διέσυρε συλλήβδην τις διεφθαρμένες ευρωπαϊκές ελίτ για την φίμωση και την λογοκρισία...

Δημοφιλή