Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις

Ο Τατάρ έστειλε τη μπάλα στην εξέδρα

Ο κατοχικός ηγέτης απέφυγε να τοποθετηθεί ενώ επιφυλάχθηκε να εξετάσει τις προτάσεις που υπέβαλε ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης.

Δημοσιεύτηκε στις

Η μπάλα βρίσκεται στα πόδια του Ερσίν Τατάρ. Πήγε, η μπάλα, «συστημένη» στη διάρκεια της χθεσινής συνάντησης με τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, στην παρουσία του εκπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών, στα πόδια του και αντέδρασε ενστικτωδώς. Ο κατοχικός ηγέτης, ως αναμενόταν, έστειλε την μπάλα στην κερκίδα, για να αποφύγει να τοποθετηθεί ενώ επιφυλάχθηκε να εξετάσει τις προτάσεις που υπέβαλε ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης.

Γράφει ο Κώστας Βενιζέλος, Φιλελεύθερος

Δεν ήταν προετοιμασμένος, είπε, αν και είχαν υποβληθεί και τον περασμένο Οκτώβριο, στο δείπνο με τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες.

Δεν ήταν προετοιμασμένος, είπε, να απαντήσει στην πρόταση του Προέδρου Χριστοδουλίδη και παρέπεμψε σε νέα συνάντηση, που φαίνεται ότι θα γίνει την ερχόμενη εβδομάδα. Αιφνιδιάστηκε; Πήγε απλά για να μην του πούνε ότι απέρριψε μια συνάντηση; Προφανώς και ενόψει της άτυπης Πενταμερούς Διάσκεψης, που χρονικά τοποθετείται τον Μάρτιο, η τουρκική πλευρά θέλει να δίνει «θετικά» δείγματα γραφής. Προσέρχεται ενίοτε και σε συναντήσεις, γεμίζοντας, συνήθως, απλά την καρέκλα.

Τι έγινε χθες; Ισχύει η γνωστή ρήση: «Τι είχες Γιάννη, ό,τι είχα πάντα». Η ελληνική πλευρά, παρουσιάσθηκε με εναλλακτικές ιδέες σε συνδυασμό με τη διάνοιξη νέων οδοφραγμάτων. Αιφνιδίασε. Παράλληλα, όμως, καθόρισε και την ατζέντα των συζητήσεων γιατί εκ των πραγμάτων η τουρκική πλευρά θα πρέπει να τοποθετηθεί.

Ο Πρόεδρος πρότεινε, χθες, τέσσερες ιδέες/ προτάσεις πολιτικής και τέσσερα οδοφράγματα/ διελεύσεις. Τη δημιουργία Επιτροπής Νεολαίας, Επιτροπή Αλήθειας για τους Αγνοούμενους, Συμβουλευτικό Σώμα κοινωνίας των πολιτών, εφαρμογή Συμφωνίας της Πύλας, που ειρήσθω εν παρόδω, η κατοχική πλευρά αρνείται να υλοποιήσει επιχειρώντας κινήσεις επιβολής τετελεσμένων. Πρότεινε και τη διάνοιξη τεσσάρων οδοφραγμάτων/ διαβάσεων, που ικανοποιούν όλους. Η Λευκωσία προτείνει τις διαβάσεις Κόκκινα- Πύργος, Αθηαίνου- Πυρόι και δυο οδοφράγματα, που αφορούν τη Μια Μηλιά και τη Λουρουτζίνα (διευκόλυνση κατοίκων της για πρόσβαση στις ελεύθερες περιοχές, το λεγόμενο passage). Σημειώνεται ότι η κατοχική πλευρά επιμένει στην Μια Μηλιά ενώ χθες «γενναιόδωρα» έθεσε και ένα άλλο, για Λουρουτζίνα- Λύμπια. Όλα δικά τους τα θέλουν!

Αναφέρεται τις τελευταίες ημέρες, από διάφορους, πως δεν μπορούν να ικανοποιηθούν τα αιτήματα της Λευκωσίας επειδή αντιδρά ο κατοχικός στρατός. Ή, όπως σημειώνεται, δεν θα πρέπει να επηρεασθούν φυλάκια και υποδομές του τουρκικού στρατού κατοχής! Δηλαδή, με βάση αυτή τη λογική, θα γίνονται «βήματα», που δεν ενοχλούν τους Αττίλες. Βήματα, που δεν θα επηρεάζουν τους στρατιωτικούς τους σχεδιασμούς.

Εάν, αυτά τα βήματα θέλουν να γίνονται, τότε τι σόι λύση επιδιώκεται; Ικανοποιώντας τις τουρκικές στοχεύσεις; Μια λύση που θα εκφράζει τους στρατηγικούς και γεωπολιτικούς σχεδιασμούς της κατοχικής δύναμης. Ε, τότε αυτό δεν θα είναι προφανώς λύση. Θα είναι προσαρμογή στις τουρκικές επιδιώξεις. Κι αυτό δεν θα γίνει, όσο κι εάν κάποιοι «μοιρολογούνται» νυχθημερόν, επικαλούμενοι τις… ευαισθησίες των Ηνωμένων Εθνών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Τουρκοκυπρίων.

Την ίδια ώρα, όμως, κανείς δεν ασχολείται με τις ευαισθησίες των Ελληνοκυπρίων. Αυτές ποιος θα τις λάβει υπόψη; Είναι προφανώς για αυτούς… ρατσιστικό να συζητούνται ελληνοκυπριακές ευαισθησίες και ανησυχίες. Είναι «ακραίο» και παρακάμπτονται από διάφορους παίκτες αλλά και κάποιους στο εσωτερικό, οι όποιες δικές μας στοχεύσεις.

Η κατοχική πλευρά, όπως επιβεβαιώνεται για μια άλλη φορά, επιμένει στο γνωστό της αμανέ, το δικό της χαβά. Για λόγους τακτικής η Άγκυρα παρουσιάζεται- κι αυτό όχι πάντα- σε συναντήσεις και συνάξεις. Εντάσσει το Κυπριακό σε ένα ευρύτερο σχεδιασμό, που αφορά, μεταξύ άλλων, και τα ευρωτουρκικά.

Η Λευκωσία βρέθηκε χθες ένα βήμα μπροστά από την τουρκική, που προσήλθε στη συνάντηση για να απαγγείλει ο εγκάθετος της κατοχικής δύναμης το γνωστό του…ποίημα.

Το ζητούμενο είναι το επόμενο βήμα. Ενόψει της καθόδου και της αναπληρώτριας Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών, Ρόζμαρι Ντι Κάρλο, στο νησί, στις 10 Φεβρουαρίου και της Πενταμερούς Διάσκεψης, το Μάρτιο, η Άγκυρα θα απαντήσει προφανώς στις προτάσεις Χριστοδουλίδη. Πιθανότατα και δεν θα τις αποδεχθεί, αλλά θα παρουσιασθεί με κάποιες δικές της ιδέες.

Και το ερώτημα είναι: Εάν για χαμηλής πολιτικής ζητήματα δεν υπάρχει ανταπόκριση από την κατοχική πλευρά, πώς θα λυθεί το Κυπριακό; Να λυθεί πραγματικά και όχι τουρκικά.

Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα Χειριστή Ασυρμάτων Μέσων.

Άμυνα

Κάποιος πρέπει να λογοδοτήσει για την αποδυνάμωση της ελληνικής άμυνας λόγω Ουκρανίας!

Βάλατε τη χώρα σε τεράστιους κινδύνους. Πρέπει να εξηγήσετε το γιατί.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Η αποκατάσταση των σχέσεων Αμερικής – Ρωσίας και η δρομολόγηση της τελικής λύσης του εδαφικού καθεστώτος της Ουκρανίας αποτελούν πολύ μεγάλη ήττα για τη Δύση των Δημοκρατικών και των πολιτικών παραρτημάτων τους στην Ευρώπη. Πολύ μεγάλη ήττα για την προπαγάνδα τους στην Ευρώπη και τον «μακαρθισμό» νέου τύπου. Πολύ μεγάλη ήττα και για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας έχασε. H Kομισιόν, στην έδρα των οποίας στις Βρυξέλλες ανεμίζει η ουκρανική σημαία ακόμα και σήμερα, έχασε. Η Ελλάς έχασε. Και δεν έχασε απλώς επειδή μετείχε με φανατισμό ανόητου στο στρατόπεδο των ηττημένων. Εχασε γιατί βγαίνει ζημιωμένη, με το γόητρό της πληγωμένο και τις προσβάσεις της στη νέα εξουσία των ΗΠΑ για την ώρα περιορισμένες. Δεν ενεπλάκημεν απλώς – κατέστημεν η ανόητη εμπροσθοφυλακή. Διαρρήξαμε σχέσεις και δεσμούς δεκαετιών με φίλες χώρες. Επιτεθήκαμε προσωπικά σε ηγέτη χώρας με την οποία μας δένουν ιστορικοί πολιτισμικοί δεσμοί.

Fake News

Ζητήσαμε την παραπομπή του στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, αλλά για άλλους, που φέρεται ότι εξόντωσαν μωράκια, δεν τολμήσαμε.

Κάναμε την απρέπεια να αποκλείσουμε τη ρωσική αντιπροσωπία από τους εορτασμούς για τη ναυμαχία του Ναβαρίνου στη Μεσσηνία. Κυνηγήσαμε τα Μπαλέτα Μπολσόι. Δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός μας επί των Εξωτερικών ότι οι οικονομικές κυρώσεις εις βάρος της Ρωσίας έχουν στόχο την πρόκληση λαϊκής εξέγερσης και την ανατροπή του Πούτιν. Ομολογήσαμε σε επίπεδο πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον, σε δημόσια συνομιλία του με την αναπληρώτρια γενική γραμματέα του ΝΑΤΟ, ότι «αδυνατίσαμε την αμυντική μας ικανότητα για να βοηθήσουμε με όπλα την Ουκρανία». Πειθαρχήσαμε στις υποδείξεις και δεν ανακηρύξαμε ΑΟΖ, δεν εξορύξαμε τους υδρογονάνθρακές μας, διώξαμε την Total και την Chevron προ διετίας, και δεν επεκταθήκαμε στα 12 μίλια για να υπηρετήσουμε βλακωδώς την πράσινη πολιτική των Δημοκρατικών.

Χειροκροτούσαμε κάθε μέρα τα fake news ότι οι ολιγάρχες ρίχνουν τον Πούτιν, ο στρατός ρίχνει τον Πούτιν, ο λαός ρίχνει τον Πούτιν, και τελικώς αυτοί που έπεσαν ήταν ο Μπάιντεν, ο Σολτς και προσεχώς ο Μακρόν και η Ούρσουλα. Υπήρξαμε τελικώς οι άθλιοι των αθλιοτέρων. Μετατρέψαμε το διεθνές και το διακρατικό σε προσωπικό. Και άλλοι μετείχαν στον πόλεμο στο πλευρό της Δύσης, αλλά δεν έκαναν τέτοια. Δεν έγιναν οι «αυτοφωράκηδες» του κατεστημένου. Σεβάστηκαν. Τώρα έρχεται η ώρα να πιούμε το πικρό ποτήριον… Διπλά. Πρώτον, γιατί ως ηττημένοι (που, όταν είχαμε το πάνω χέρι, δεν ζητήσαμε ποτέ εθνικά ανταλλάγματα, εκτός από ιστορικές ομιλίες στο Κογκρέσο) δεν έχουμε δικαίωμα στη διανομή των λαφύρων. Δεύτερον, διότι ο άφρων τρόπος που πολιτεύτηκε η ελληνική εξωτερική πολιτική την αποξένωσε εντελώς από τον πρόεδρο Τραμπ.

Στις 7 Ιανουαρίου 2020 μόλις είχε αναλάβει την εξουσία, κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ, ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Κυριάκος Μητσοτάκης και περνούσε την πόρτα του Λευκού Οίκου. Σήμερα, 14 Φεβρουαρίου 2025, και μετά την ομιλία στο Κογκρέσο με την οποία ο πρωθυπουργός «έβαλε» κατά του Τραμπ για τα γεγονότα του Καπιτωλίου, η Ελλάς προσπαθεί να προσεγγίσει τον Αμερικανό πρόεδρο προσλαμβάνοντας εταιρία λόμπι φίλων του Μπους και του Ρέιγκαν. Τέτοια ντροπή, τέτοιο ρεζίλι! Στοιχειώδης μελέτη όλων των πολέμων στους οποίους ενέπλεξαν οι Δημοκρατικοί τη χώρα τους (Αφγανιστάν, Αραβική Ανοιξη, Βαλκάνια, Ουκρανία τώρα) θα έδειχνε στους φωστήρες της εξωτερικής μας πολιτικής ότι αυτό το κόμμα ξέρει να «βάζει» την Αμερική σε πολέμους, αλλά δεν ξέρει να τη «βγάζει». Με συνέπεια να την πληρώνουν οι Ηρακλείς του στέμματος. Εμείς πήγαμε και γίναμε ένα με αυτούς. Κατά τα άλλα, η εξωτερική πολιτική είναι το δυνατό στοιχείο του κυρίου πρωθυπουργού… Βοήθειά μας!

Σε κάθε περίπτωση, κάποιος πρέπει να λογοδοτήσει για την… ακινησία της εξωτερικής μας πολιτικής προς χάριν του Μπάιντεν και της Ούρσουλα. Για την ακινητοποίηση και την ουσιαστική παραίτηση της Ελλάδος από την άσκηση κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων. Και αυτό μπορεί να γίνει με έναν και μόνο τρόπο: προανακριτική για την Ουκρανία. Τώρα. Βάλατε τη χώρα σε τεράστιους κινδύνους. Πρέπει να εξηγήσετε το γιατί.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Η Νέα Αμερικανική Οικονομική Πολιτική: Aυτάρκεια ή Ηγεμονία

Μια στροφή των ΗΠΑ προς την αυτάρκεια ίσως δώσει μηνύματα απομονωτισμού σε σύμμαχες χώρες ενώ η επιβολή δασμών σε αυτές ενέχει τη μικρή μεν αλλά υπαρκτή πιθανότητα συνάσπισης μεταξύ τους. Η στροφή δηλαδή προς την αυτάρκεια και τα εμπορικά πλεονάσματα ίσως να είναι ασυμβίβαστη με τη ηγεμονία.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γράφει ο Γεράσιμος Σεριάτος

H οικονομική πολιτική της νέας αμερικανικής κυβέρνησης του προέδρου Τραμπ βασίζεται στη θεωρία του μερκαντιλισμού, (εμποροκρατικό σύστημα), όπως ονομάστηκε κυρίως απο τους επικριτές του. Το σύστημα του μερκαντιλισμού, κυριαρχούσε μέχρι περίπου τις αρχές του 19ου αι., και βασιζόταν στον ισοσκελισμένο εμπορικό ισοζύγιο. Στην παρούσα ανάλυση θα εστιάσουμε στους δασμούς ως πρακτική στο διεθνές εμπόριο, στις επιπτώσεις τους ως προς αυτό, και στην συμβατότητα-εφαρμοσιμότητα τέτοιων πρακτικών στη σημερινή μορφή των διεθνών εμπορικών σχέσεων.

Ο Alexander Hamilton ήταν από τους πρώτους στην ιστορία των ΗΠΑ ο οποίος έβλεπε τους δασμούς ως αναγκαίο μέτρο για την προστασία της οικονομίας του νέου κράτους. Οι Κλασσικοί οικονομολόγοι όπως ο Adam Smith δήλωναν σκεπτικισμό σχετικά με τους δασμούς ενώ ο Ricardo ήταν υπέρ του ελεύθερου εμπορίου ως καταλύτη για την επίτευξη του συγκριτικού πλεονεκτηματος κάθε χώρας. Στον αντίποδα, ο Μαρξ προτιμούσε τους δασμούς ως λιγότερο κακό απο την κατάργησή τους η οποία θα έφερνε αρχικά πτώση των τιμών μαζί και του εργατικού κόστους (μισθοί) και μετά τη δημιουργία μονοπωλιακών αγορών. Νεοκλασσικοί όπως ο Keynes είχαν θετική γνώμη για την επιβολή δασμών θεωρώντας ότι τα ελλειματικά εμπορικά ισοζύγια πρέπει να περιορίζονται χωρίς όμως να προκαλούν εμπορικό στραγγαλισμό και διατάραξη των εμπορικών συναλλαγών. Ένας μηχανισμός αποφύγης τέτοιων ελλειμάτων (με χρήση του bancor) προτείθει ανεπιτυχώς από τον Keynes στο Bretton Woods. Σήμερα αρκετοί νεοκεϋνιαστές όπως ο Stiglitz και ο Κrugman δεν βλέπουν με συμπάθεια την πολιτική δασμών παρότι πιστευουν στο ρόλο του κράτους στην οικονομία.

Οσον αφορά τους διεθνείς θεσμούς, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ) -μετεξέλιξη της GATT– προωθεί το ελεύθερο εμπόριο και κατά αρχήν εναντιώνεται στους δασμούς (Γύροι της Ουρουγουάης και Doha). Όμως, οι δασμοί δεν απαγορεύονται και σε εξαιρετικές περιπτώσεις ο ΠΟΕ επιτρέπει σε μία χώρα η οποία έχει πέσει θύμα αθέμιτου ανταγωνισμού απο μια άλλη να αντιδράσει επιβάλοντας δασμούς. Το Μεξικό δε, είχε προτείνει τα δικαιώματα δασμών να μεταβιβάζονται (πωλούνται) σε άλλες χώρες με το κατάλληλο πολιτικό εκτόπισμα ωστε να αυξηθεί η πιθανότητα επιβολής τους. Με βάση την παραπάνω διάταξη οι ΗΠΑ, επί κυβερνήσεως Ομπάμα, επέβαλαν δασμούς σε κινέζικα προϊόντα αφού προηγουμένως κατήγγειλαν την Κίνα στον ΠΟΕ για αθέμιτο ανταγωνισμό που εν τέλει απεφάσισε υπέρ των αμερικανικών θέσεων.

Το θέμα όμως δεν είναι οι δασμοί καθ’ εαυτό αλλά τι γίνεται στη περίπτωση που μπουν δασμοί στις εισαγωγές απο ένα κράτος το οποίο χρωστάει στο κράτος που βάζει τους δασμούς. Πριν πάμε όμως σε αυτό το θέμα θα ήταν ωφέλιμο να κοιτάξουμε την διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής του Τραμπ. Ενας καλός τρόπος για αυτό είναι μια διευρεύνηση σχετικά με τους συμβούλους οικονομικής πολιτικής ή αλλους ειδικούς που έχουν επηρεάσει τον περιβάλλον ή και τον ίδιο τον πρόεδρο. Στην παρούσα ανάλυση θα περιοριστούμε σε δύο πρόσωπα των οποίων οι απόψεις έχουν σχέση με τις εξαγγελίες του Τραμπ όσον αφορά τις εμπορικές σχέσεις των ΗΠΑ.

Ενας οικονομολόγος απολογητής του προστατευτισμού ειναι ο Michael Pettis, καθηγητής χρηματοικονομικής στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου. O Pettis έχει προτείνει την επιβολή δασμών στις κινέζικες εξαγωγές ενώ συνηγορεί υπέρ της διεύρυνσης της κινεζικής εσωτερικής αγοράς ώστε να απορροφά περισσότερα εγχώρια προϊόντα. Η τεράστια πρόοδος που έχει σημειώσει η Κίνα στο τομέα των ηλεκτροκίνητων οχημάτων οφείλεται, κατά τον Pettis, στη ύπαρξη δασμών εναντίων των εισαγωμένων. Βέβαια το ζήτημα είναι εάν είναι μόνο οι δασμοί υπεύθυνοι ή οι επιδοτήσεις οι οποίες κάνουν το προϊον φθηνότερο στο εξωτερικό. Όπως και να έχει, η θεωρία του Pettis ειναι απλή και σε αυτό οφείλεται η δημοφιλία της. Ο ίδιος λέει ότι οι δασμοί θα έχουν επιτυχία εάν όντως αυξηθεί η παραγωγή στις ΗΠΑ -μεταφορά κεφαλαίου απο τους καταναλωτές στους παραγωγούς.

Ο Stephen Miran ειναι ένα άλλο πρόσωπο του οποίου οι απόψεις έχουν σχέση με την διαμόρφωση της νέας αμερικανικής οικονομικής πολιτικής. Μέλος του Ινστιτούτου Μανχάταν, μιας συντηριτικής δεξαμενής σκέψης, επελέγη απο τον Τραμπ να ηγηθεί του Συμβουλίου των Οικονομικών. Ο Miran έχει αρθρογραφήσει (μαζί με τον Ρουμπίνι) κατά της πολιτικής της FED και των τακτικισμών της μέσω της χειραγώγησης των επιτοκίων των ομολόγων ΑΤΙ (Activist Treasury Issuance). Η χειραγώγηση των ΑΤΙ, κατά τον Miran, λειτούργησε στον αντίποδα των αυξήσεων των επιτοκίων. Ως αποτέλεσμα ο πληθωρισμός δεν δαμάσθει ικανοποιητικά κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Μπάιντεν, στο Υπουργείο Οικονομικών του οποίου ο Miran ήταν σύμβουλος. Ο Miran πιστεύει ότι η ανεξαρτησία της FED ως υπέυθυνη αρχή για την νομισματική πολιτική πρέπει να μειωθεί και να τεθεί υπό την κυβερνητική πολιτική. Δηλαδη ο πρόεδρος της χώρας να παρεμβαίνει στην Τράπεζα και οι κυβερνήτες των πολιτειών να εκλέγουν τους περιφερειακούς διοικητές.

Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε εδώ είναι οτι οι θέσεις του Τραμπ δεν είναι βοή βοώντος εν τη ερήμω ενός εκκεντρικού επιχειρηματία. Το αντίθετο, υπάρχουν πολλοί θεωρητικοί και ειδικοί οι οποίοι δραστηριοποιούνται στα πανεπιστήμια και σε διάφορα ερευνητικά κέντρα οι οποίοι έχουν υποστηρίξει παρόμοιες θέσεις. Τώρα τους δίνεται η ευκαίρια να συμμετάσχουν ενεργά στη διαμόρφωση και εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής των ρεπουμπλικάνων.

Ας επιστρέψουμε τώρα στους δασμούς. Δεν θα κανουμε ιστορική αναδρομή εδώ αλλά θα προσεγγίσουμε το θέμα περιπτωσιολογικά και συγκεκριμένα πηγαίνοντας πισω στο 1930 και στο νόμο SmootHawley Tariff Act . Μέτά το τέλος του Α’ ΠΠ συντελέσθει μια μεγάλη αλλάγη στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα στις ΗΠΑ. Η αγρότες άφηναν το άρωτρο και τα τετράποδα για τους γεωργικούς ελκυστήρες. Το αποτέλεσμα ήταν η αύξηση της γεωργικής παραγωγής. Στα εργοστάσια η είσοδος των ηλεκτρομηχανών έφερε και εκεί διόγκωση της παραγωγής. Τα παραγόμενα προϊόντα όμως είχαν να ανταγωνιστούν τα εισαγώμενα με αποτέλεσμα ο γερουσιαστής Smoot και ο βουλευτής Hawley να προτείνουν σχέδιο νόμου για την επιβολή δασμών. Το νομοσχέδιο πέρασε απο τη Βουλή των Αντιπροσώπων το 1929 (πριν τη Μεγάλη Υφεση) και απο τη Γερουσία την επόμενη χρονιά. Οι αντιδράσεις των ειδικών αλλά και των επιχειρηματιών, όπως ο Φορντ, ήταν έντονες ζητώντας απο το πρόεδρο Hoover να μην υπογράψει το νόμο. Εν τέλει ο πρόεδρος Hoover, αν και ο ίδιος ήταν εναντίον, τον υπεγραψε.

Η αντίδραση απο άλλες χώρες, με πρώτο το Καναδά και το Μεξικό, ήταν να προβούν σε ανταποδοτικές ενέργειες. Το αποτέλεσμα μεσοπρόθεσμα ήταν πτώση κατά περίπου 60% του εμπορίου (εισαγωγές και εξαγωγές). Επίσης η ανεργια απο 8% το 1930 τριπλασιασθει σε τρία χρόνια. Βέβαια η Μεγάλη Υφεση του 1929 δεν πρέπει να χρεώνεται στο παραπάνω νόμο αλλά η εφαρμογή του δεν διευκόλυνε τα πράγματα. Δηλαδή ηταν ο συνδυασμός δασμών και χρεών τα οποία χρέη στο τέλος έγιναν δυσβάστακτα για διάφορες χώρες οι οποίες χρώστούσαν στις ΗΠΑ αλλά λόγω των δασμών δεν μπορουσαν να πουλήσουν σε αυτές ώστε να αποκτήσουν το συναλλαγμα για να πληρώσουν τις δόσεις τους. Ετσι η κρίση απο τις ΗΠΑ μεταδόθει στην Ευρώπη. Με την εκλογή του Ρουσβελτ το 1932 οι δασμοί απεσύρθησαν ενω οι δύο ομώνυμοι πολιτικοί δεν επανεκλέγησαν.

Ας κοιτάξουμε λίγο τις σχέσεις ΗΠΑ με Μεξικό και Καναδά. Εάν πάρουμε ως παράδειγμα την αυτοκινητοβιομηχανία θα δούμε ότι η παραγωγή οχημάτων γίνεται και στις τρεις χώρες από αμερικανικές εταιρείες αλλά και απο ξένες. Ο Καναδάς έχει σημασία εδώ λόγω της Συμφωνίας για την Αυτοκινητοβιομηχανία του 1965 (APTA). Mέχρι τότε οι δασμοί από τον Καναδά έκαναν μη ελκυστικό το εμπόριο αυτοκινήτων μεταξύ των δύο χωρών. Τα καναδικά αυτοκίνητα, ελλείψει ανταγωνισμού, ήταν ακριβά λόγω της πολύ χαμηλής παραγωγικότητας των καναδικών εργοστασίων τα οποία όμως εισήγαγαν από τις ΗΠΑ τα εξαρτήματα. Από την άλλη μεριά, εάν ο Καναδάς καταργούσε τους δασμούς η μικρή καναδικη αυτοκινητοβιομηχανία θα συνθλιβόταν από τις αμερικανικές εισαγωγές. Η συμφωνία APTA φρόντισε οι αμερικανικές κατασκευάστριες εταιρείες να επενδύσουν σε εργοστάσια εντός του Καναδά ενσωματώνοντας την παραγωγή οχημάτων σε μία ενιαία βορειοαμερικανική με αμερικανικές προδιαγραφές και εξορθολογισμό της παραγωγής.

Η Συμφωνία (ΑPTA) αποτιμάται ως αμοιβαίως συμφέρουσα διότι η παραγωγή οχημάτων στον Καναδά και η εξωγωγή τους στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατακόρυφα (δημιουργόντας πλεόνασμα) ενώ οι ΗΠΑ αύξησαν σημαντικά τις εξαγωγές εξαρτημάτων στον Καναδά. Πιο συγκεκριμένα, στο Καναδά σήμερα κατασκευάζονται περιπου 1.5 εκ. οχήματα όπου το 85% εξάγεται κυρίως στις ΗΠΑ (από 1% το 1964). Το παράδοξο είναι ότι η αμοιβαία επωφελής APTA δεν βασιζόνταν στους κανόνες του ελεύθερου εμπορίου αλλά σε διακρατικές ενέργειες και ως εκ τούτου ακυρώθηκε το 2001 αφού κριθηκε παράνομη απο τον ΠΟΕ μετά απο καταγγελίες ευρωπαϊκών και ιαπωνικών αυτοκινητοβιομηχανιών.

Στο Μεξικό, στο οποίο συνολικά κατασκευάζονται 3.5 εκ οχήματα, οι εταιρείες εξάγουν το 75% των αυτοκινήτων στις ΗΠΑ Επίσης η χώρα εξάγει το 40% των εξαρτημάτων στις αυτοκινητοβιομηχανίες εντός ΗΠΑ. Το 2020 μπήκε σε ισχύ η νέα συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ-Καναδά-Μεξικού ( USMCA) η οποία απαιτεί το 75% των εξαρτημάτων των οχημάτων να προέρχεται απο αυτές τις χώρες. Άρα το τι είναι «εγχώριο» είναι σχετικό και αυτό φαίνεται από τον διαφορετικό ορισμό ανάλογα με τη κρατική υπηρεσία (αλλο ορισμό από το Υπουργείο Οικονομικών άλλο από την Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος). Με άλλα λόγια, αυτό που θελουμε να δείξουμε εδώ είναι ότι το τοπικό με το διεθνές δεν είναι πλέον ξεκάθαρα ορισμένο. Για αυτό το λόγο ο παλαιός διαχωρισμός μεταξύ Εθνικού και Εγχώριου Προϊόντος (ΑεθνΠ και ΑΕΠ) δεν χρησιμοποιέιται ευρέως πλέον διότι το «εθνικό» ειναι σχετικό ενώ το γεωγραφικό πιο εύκολα προσδιορίσιμο.

MINT HILL, NORTH CAROLINA – SEPTEMBER 25: Republican presidential nominee, former U.S. President Donald Trump speaks to attendees during a campaign rally at the Mosack Group warehouse on September 25, 2024 in Mint Hill, North Carolina. Trump continues to campaign in battleground swing states ahead of the November 5 presidential election. (Photo by Brandon Bell/Getty Images)

Η οικονομία του Μεξικού λοιπόν, είναι συνδεδεμένη με αυτήν των ΗΠΑ αλλά ταυτοχρόνως και με τις οικονομίες της Λατινικής Αμερικής. Μεταβολή μια δημοσιονομικής ή νομισματικής πολιτικής στις ΗΠΑ μπορεί να προκαλέσει κρίση στο Μεξικό η οποία μπορεί μπορεί να διαχυθεί σε άλλες χώρες. Στην πρόσφατη ιστορία έχουμε τις κρίσεις του 1982 και του 1994. Στην πρώτη το Μεξικό, λόγω των υψηλών επιτοκίων στις ΗΠΑ, στέρεψε από συνάλλαγμα και προέβη σε στάση πληρωμών. Η απώλεια πιστοληπτικής φερεγγυότητας εξαπλώθει και σε αλλες λατινοαμερικάνικες χώρες. Αυτό ανάγκασε τις μεξικανικές κυβερνήσεις να προβούν σε ιδιωτικοποιήσεις και μείωση των δασμών με τη συνεργασία της αμερικανικής FED. Παρατάυτα η κρίση οδηγησε σε μια χαμένη δεκαετία για το Μεξικό. Στη δέυτερη περίπτωση, «κριση της τεκίλας», οι επενδυτές είχαν αγοράσει μεξικανικά ομόλογα πληρωτέα σε πέσος αλλα και σε δολλάρια (τεσομπονος) αλλά η πολιτική κρίση που ξέσπασε με τους Zαπατίστας και τη δολοφονία του υποψήφιου προέδρου Kολόσιο επηρέασε αρνητικά –με τη συμβολή και κερδοσκόπων- το επενδυτικό κλίμα. Την ίδια στιγμή η άνοδος των επιτοκίων από την FED επηρέασε ακόμα περισσότερο τη φυγή κεφαλαίων από τη χώρα προς τις ΗΠΑ με τα συναλλαγματικά αποθέματα να μειόνονται απο $29 δις στις αρχές του 1994 στα μόλις $6 δις στο τέλος της ίδιας χρονιάς. Ο εξωτερικός δανεισμός ήταν μονόδρομος για μία ακόμη φορά μαζί με μέτρα λιτότητας.

Στις παραπάνω περιπτώσεις το Μεξικό δεν βρισκόταν σε εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ αλλά είχε τη συνεργασία αυτών. Εαν όντως εφαρμοσθούν δασμοί εκατέρωθεν τότε μια λύση για το Μεξικό θα ήταν η υποτίμηση του πέσο ώστε το κόστος των εξαγωγών να αντισταθμισθεί. Σε παρατεταμένη κρίση όμως το Μεξικό θα έχει να αντιμετώπίσει τις ακριβότερες εισαγώγες. Ο Τραμπ προσπαθεί να κρατήσει τα επιτόκια μειωμένα – εξ ού και η επιλογή του «αντιFEDεραλιστή Miran ως συμβούλου – και θέλει να δώσει κίνητρα ώστε οι επενδυτές της πραγματικής και μη οικονομίας να βάλουν τα λεφτά εντός της χώρας ανεξαρτήτως διαφοράς επιτοκίων με το Μεξικό. Οπότε σε τέτοιο ανταγωνιστικό περιβάλλον το Μεξικό ίσως μεσοπρόθεσμα εξετάσει τη στάση πληρωμών ή λιγότερο πιθανό μια συνεργασία με το Καναδά και τη Κίνα για παράλληλες ενέργειες κάτι που όμως θα επισύρει την μήνι των ΗΠΑ.

MINT HILL, NORTH CAROLINA – SEPTEMBER 25: Republican presidential nominee, former U.S. President Donald Trump speaks to attendees during a campaign rally at the Mosack Group warehouse on September 25, 2024 in Mint Hill, North Carolina. Trump continues to campaign in battleground swing states ahead of the November 5 presidential election. (Photo by Brandon Bell/Getty Images)

Τα μυστικά του διεθνού εμπορίου παραμένουν εν πολλοίς άγνωστα στους ειδικούς. Δεν υπάρχουν μόνο δύο μόνο χώρες στον κόσμο που συναλλάσονται αλλά ενα σύνολο/σύστημα χωρών το οποίο έχει αλληλεπιδράσεις και χαρακτηριστικά που δεν μπορούν εύκολα να μοντελοποιηθούν. Επιπλέον, η γραμμή που διαχωρίζει το εγχώριο με το εξωχώριο έχει γίνει δυσδιάκριτη. Ως εκ τούτων, η παραπάνω ανάλυση δεν προβλέπει το ένα ή το αλλο σενάριο αλλά σκοπό έχει να δείξει την σύνθετη φύση των πραγμάτων. Δεν αποκλείεται η εμποροκρατική προσέγγιση να θέσει το σύστημα σε μια νέα ισορροπία όπου οι ΗΠΑ θα έχουν βελτιωμένα μακροοικονομικά μεγέθη όπως επιθυμεί ο Τραμπ. Ο ίδιος γνωρίζει ότι για να έχει πιθανότητες κάτι τέτοιο πρέπει να μειωθεί το κόστος ενέργειας και της τριβής κεφαλαίου και αύξηση των καταθέσεων. Η υποταγή της FED και ο έλεγχο του Κογκρέσου είναι αναγκαίες συνθήκες για την εφαρμογή της νέας πολιτικής. Τα μέτρα όμως απαιτούν χρόνο (φαινόμενο της υστέρησης) και μέχρι τις επόμενες εκλογές υπάρχει ένα μάλλον μικρό χρονικό περιθώριο δύο ετών. Επίσης ο Καναδάς και το Μεξικό είναι αλλη τάξη μεγέθους απο τη Κίνα το ειδικό βάρος της οποίας την κάνει οικονομικοπολιτικό δρώντα ξεχωριστής κατηγορίας.

Εν κατακλείδι, οι ΗΠΑ φρόντιζαν, ως ηγεμόνας της Δύσης, να διατηρούν τις κατάλληλες εξαρτήσεις με τους συμμάχους τους που συχνά απαιτούσαν ζημίες στο αμιγώς οικονομικό πεδίο. Μια στροφή των ΗΠΑ προς την αυτάρκεια ίσως δώσει μηνύματα απομονωτισμού σε σύμμαχες χώρες ενώ η επιβολή δασμών σε αυτές ενέχει τη μικρή μεν αλλά υπαρκτή πιθανότητα συνάσπισης μεταξύ τους. Η στροφή δηλαδή προς την αυτάρκεια και τα εμπορικά πλεονάσματα ίσως να είναι ασυμβίβαστη με τη ηγεμονία.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Άρχισαν να μας λυπούνται και οι Τούρκοι! «Milliyet»: Οι δύο ταπεινώσεις της Ελλάδας

Φθάσαμε στο σημείο να μαθαίνουμε απο την Τουρκία τι συμβαίνει στη χώρα μας. Όπως επι δικτατορίας απο ξένους ραδιοσταθμούς.

Δημοσιεύτηκε

στις

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης
Σε άρθρο του στη Μιλιέτ ο διευθυντής της εφημερίδας αναφέρει τα εξής τραγικά τα οποία τα μέσα ενημέρωσης της Ελλάδας απέκρυχαν. Απο το κακό στο χειρότερο η χώρα.
Διαβάστε απίστευτα πράγματα. Φθάσαμε στο σημείο να μαθαίνουμε απο την Τουρκία τι συμβαίνει στη χώρα μας. Όπως επι δικτατορίας απο ξένους ραδιοσταθμούς.
(Σκηνή 1η – Παρίσι)
Το αυτοκίνητο που μετέφερε τον Π/Θ της Ελλάδας Μητσοτάκη, προκειμένου να συναντηθεί με τον Γάλλο Πρόεδρο Macron έφτασε στο Μέγαρο των Ηλυσίων στις 16:14, δηλαδή ένα λεπτό πριν από την προγραμματισμένη ώρα του ραντεβού.
Ωστόσο οι πόρτες του Μεγάρου δεν άνοιξαν. Με την αιτιολογία ότι η συνάντηση του Macron είχε κρατήσει παραπάνω έκαναν τον Έλληνα Π/Θ να περιμένει στο όχημα μέχρι τις 16:46.
Οι Γάλλοι, οι οποίοι είναι πολύ ευαίσθητοι σε θέματα πρωτοκόλλου, θα μπορούσαν να είχαν πάρει τον Μητσοτάκη στο Μέγαρο και να τον φιλοξενήσουν αρκετά καλά αντί να τον κάνουν να περιμένει στο όχημα, όμως προτίμησαν να μην το πράξουν.
Έτσι έδωσαν την απάντησή τους στην ασέβεια που επέδειξε ο ΥΕΘΑ Δένδιας στην Πρέσβη της Γαλλίας στην Αθήνα.
Ο Δένδιας, προκειμένου να πετύχει το όνειρό του να γίνει Π/Θ, έκανε την Πρέσβη της Γαλλίας να καθίσει με έναν τρόπο που δεν συνάδει με τους κανόνες του πρωτοκόλλου και μίλησε σε τόνο σαν να έδωσε τελεσίγραφο για τους πυραύλους Meteor που θα πουληθούν στην Τουρκία και σαν να μην έφταναν αυτά, πλάσαρε και τις φωτογραφίες και το περιεχόμενο της συνάντησης στα ΜΜΕ.
Οι πρέσβεις στις χώρες που πηγαίνουν εκπροσωπούν τον αρχηγό του κράτους, κάτι που ούτως ή άλλως δηλώνεται με σαφήνεια και στην επιστολή εμπιστοσύνης.
Το τίμημα για τις προσωπικές φιλοδοξίες του ΥΕΘΑ της Ελλάδας, το πλήρωσε ο Π/Θ Μητσοτάκης, όμως αυτός που ατιμάστηκε ήταν ο λαός της Ελλάδας.
Ο Δένδιας είχε συναντηθεί με την Πρέσβη της Γαλλίας, βάζοντας την να καθίσει σε χαμηλό κάθισμα.
Υπάρχει ένα θέμα που οι συνάδελφοί μου στην Αθήνα θα πρέπει να το σκεφτούν και να διερωτηθούν:
Ποιος ήταν ο αρχιτέκτονας των Συμφωνιών Αμυντικής Συνεργασίας που υπογράφηκαν με τη Γαλλία; Ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Δένδιας.
Ο αρχισυντάκτης της Καθημερινής, Αλέξης Παπαχελάς, τον οποίο χαίρομαι που τον γνωρίζω, σε άρθρο του για την πώληση των πυραύλων Meteor στην Τουρκία πριν από περίπου δύο εβδομάδες είχε επιστήσει την προσοχή ότι θα πρέπει να δούμε τις συμφωνίες που υπογράφηκαν με τη Γαλλία.
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των πολιτικών επαρχιακού επιπέδου είναι ότι προσπαθούν να καλύψουν τα λάθη τους υψώνοντας τη φωνή τους και αποσπώντας την προσοχή σε άλλα θέματα.
Η ασέβεια του Δένδια προς την Γαλλίδα Πρέσβη είναι στην πραγματικότητα μια προσπάθεια να καλύψει την ανεπάρκεια του και το λάθος του, αλλά για κάποιο λόγο αυτό δεν συζητιέται στην Αθήνα.
(Σκηνή 2η: Ουάσιγκτον)
Το ότι ο Π/Θ της Ελλάδας Μητσοτάκης αναγκάστηκε να περιμένει μισή ώρα στο αυτοκίνητό του, το μάθαμε από τη Voice of America.
Δηλαδή, από τον αμερικανικό οργανισμό προπαγάνδας που εδρεύει στην Ουάσιγκτον, που πληρώνεται από το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών.
Το ίδιο βράδυ, ο ΥΕΘΑ της Ελλάδας μίλησε στην Ουάσιγκτον στη Διάσκεψη για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο.
Στην ομιλία του προσδιόρισε την Ελλάδα ως τη χώρα που θα εξυπηρετούσε περισσότερο τα συμφέροντα των ΗΠΑ, και αυτό αφού περιέγραψε την Τουρκία, χωρίς βέβαια να την κατονομάσει, λέγοντας πως έχει καλές σχέσεις με τη Ρωσία και κακές σχέσεις με το Ισραήλ.
Δεν θα ρωτήσω: «Από πότε η Ελλάδα ανέλαβε την αποστολή της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των ΗΠΑ;», Ούτως ή άλλως η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Από την εποχή του Δένδια.
Ο ΥΕΘΑ της Ελλάδας δεν ατιμάζει μόνο τη χώρα του, αλλά υποτιμά και τη μνήμη της.
Οι άνθρωποι δεν έχουν ξεχάσει ότι οι ΗΠΑ έβαλαν το χεράκι τους στην αιματοχυσία της Χούντας των Συνταγματαρχών μεταξύ 1967 και 1974 και στο πραξικόπημα Σαμψών στην Κύπρο.
Ναι, τα πολεμικά σχέδια που βγήκαν από το Τουρκικό Δωμάτιο Απορρήτων με τη συνεργασία FETÖ-CIA διέρρευσαν στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, και ναι, ο κόσμος εκτέθηκε στην προπαγάνδα ότι η Τουρκία θα εισβάλει στην Ελλάδα.
Ο ψυχολογικός πόλεμος άνοιξε το δρόμο για τη μυστική εισβολή των ΗΠΑ στην Ελλάδα, κάτι που συμπίπτει με τη θητεία του Δένδια ως Υπουργού Εξωτερικών.
Το ερώτημα είναι, αν μια μέρα η Ελλάδα πει φύγετε, θα αδειάσουν οι ΗΠΑ τις στρατιωτικές βάσεις τους ή θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κάνουν την Ελλάδα να γονατίσει;
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των πολιτικών επαρχιακών επιπέδου είναι ότι η ανάγνωση της κατάστασης βασίζεται στην αποστήθιση και όχι στη γνώση.
Ενώ η Τουρκία, η οποία διεκδικεί να γίνει περιφερειακή δύναμη, δίνει αγώνα στην Ουάσιγκτον σε πολλούς τομείς, πρωτίστως για τη Συρία, θα μπορούσε ποτέ να μπει σε έναν ανταγωνισμό με την Ελλάδα για την εξυπηρέτηση των ΗΠΑ, όπως την περιγράφει ο Δένδιας;
Ο Δένδιας συνεχώς βάζει στο τραπέζι το χαρτί της εχθρότητας προς την Τουρκία, προκειμένου να γίνει Π/Θ της Ελλάδας.
Και κανένας δεν ρωτάει αυτόν τον άνθρωπο «Ποια θα ήταν η πρώτη σου δουλειά αν γινόσουν Π/Θ;», «Θα αυξήσεις αμέσως τα χωρικά ύδατα στα 12 μίλια;», «Θα ρισκάρεις έναν πόλεμο με την Τουρκία;».
Ο πόλεμος είναι ένα δυσάρεστο στοίχημα, μιας και ο Δένδιας μιλάει διαρκώς για το δίκαιο, θα πρέπει να τον ρωτήσουμε και αν θα ήταν έτοιμος να πάει στη Χάγη για όλες τις διαφορές που έχει εγείρει η Τουρκία.
Στην πραγματικότητα πρωτίστως ο ελληνικός λαός και εν συνεχεία ο Π/Θ Μητσοτάκης αξίζουν πολλά περισσότερα από έναν ΥΕΘΑ που προσδιορίζει την ύπαρξη της Ελλάδας ως εξυπηρέτηση των αμερικανικών συμφερόντων.
Όπως είπα και στην αρχή του άρθρου, η αγάπη των Ελλήνων για την πατρίδα τους είναι παρόμοια με τη δική μας, σε αντίθεση με τον Δένδια, αγαπούν πολύ την τιμή του έθνους τους…»
Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Άμυνα10 λεπτά πριν

Κάποιος πρέπει να λογοδοτήσει για την αποδυνάμωση της ελληνικής άμυνας λόγω Ουκρανίας!

Βάλατε τη χώρα σε τεράστιους κινδύνους. Πρέπει να εξηγήσετε το γιατί.

Αναλύσεις2 ώρες πριν

Η Νέα Αμερικανική Οικονομική Πολιτική: Aυτάρκεια ή Ηγεμονία

Μια στροφή των ΗΠΑ προς την αυτάρκεια ίσως δώσει μηνύματα απομονωτισμού σε σύμμαχες χώρες ενώ η επιβολή δασμών σε αυτές...

Ενδιαφέροντα3 ώρες πριν

Περιέργο φαινόμενο στη θαλάσσια περιοχή του Πατραϊκού Κόλπου! «Εξαφανίστηκαν» τα ψάρια – Υπάρχει συσχέτιση με τους σεισμούς στις Κυκλάδες;

Περιέργο φαινόμενο στη θαλάσσια περιοχή του Πατραϊκού Κόλπου, με μείωση των ψαριών. Αλιείς: «Τις τελευταίες μέρες έχουμε μεγάλη μείωση του...

Άμυνα4 ώρες πριν

Η χαμένη ευκαιρία της Ελλάδας να γίνει συμπαραγωγός Eurofighter

Με την Τουρκία να επιδιώκει την αγορά των μαχητικών ευρωπαϊκής συμπαραγωγής Eurofighter και των γαλλικών πυραύλων Meteor, η χώρα μας...

Άμυνα4 ώρες πριν

Η ρωσική δυναμική στη διεθνή αεροδιαστημική έκθεση Aero India

Η Ρωσία παρουσίασε την έκδοση εξαγωγής του συστήματος μη επανδρωμένων αεροσκαφών Lancet-E

Δημοφιλή