Γράφει η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Κρινιώ Καλογερίδου
Διανύουμε περίοδο αλλοφροσύνης στην πολιτική ιστορία του τόπου μας, που παραπέμπει στα λεχθέντα περί ”φρενοκομείου” του Κωνσταντίνου Καραμανλή (1989), αφού οι αριστεροδεξιοί σκευωροί(;) – οι οποίοι δεν λένε να χαμηλώσουν τους τόνους, μέχρι να αποφανθεί η δικαιοσύνη (την οποία βιάζονται να απαξιώσουν για ευνόητους λόγους) – χτίζουν αφήγημα αλλαγής πρωθυπουργού ”εν πλω”, μιας και δεν μπόρεσαν να τον ρίξουν μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις.
Δεν μπόρεσαν, αλλά τώρα μπορούν να το επιχειρήσουν ξανά – με αντιδημοκρατικές διαδικασίες συνωμοσιολογίας που ”πατάνε” στο αίμα των τραγικών θυμάτων των Τεμπών -, με στόχο να φέρουν εις πέρας επιτυχώς την από τριετίας σχεδιασμό τους.
Σχεδιασμό με νεκρούς πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές τους συγγενείς τους… Ενδεικτική είναι, άλλωστε – στην υπόθεση αυτή – η ωμή προσπάθεια εργαλειοποίησης της κορυφαίας στον Χορό του δράματος Μαρίας Καρυστιανού (μητέρας θύματος και επικεφαλής του ”Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών”), της οποίας το ονοματεπώνυμο ανήγαγαν ήδη οι κήνσορες της ”προοδευτικής” δημοσιογραφίας σε σύμβολο – όχι της μάνας που αγωνίζεται για την ανεύρεση των αιτιών θανάτου του παιδιού της -, αλλά σε σύμβολο της δημοκρατικής αντιπολίτευσης στη σημερινή συγκυρία!!!

Της δίνουν, δηλαδή, απροκάλυπτα πολιτικό ρόλο και – ελλείψει προοδευτικού συντονισμού σε ΣΥΡΙΖΑ & ΠΑΣΟΚ – καταφεύγουν πότε στις αιτιάσεις του επιρρεπούς στην ”κακοφραδμοσύνη” (κουτοπονηριά) Προέδρου της Ελληνικής Λύσης Κυριάκου Βελόπουλου (πρώτου επινοήσαντα [αν και ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων] – ως αιτία της έκρηξης μεγατόνων – την ανάφλεξη ξυλόλιου το οποίο μετέφερε [λαθραία] η εμπορική αμαξοστοιχία της Hellenic Train το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου του ’23, κάτι που δεν έχει εξακριβωθεί προς ώρας.
Για τον λόγο αυτό, άλλωστε – και επειδή τα τρία βίντεο, που προσκόμισε ο δικηγόρος της εταιρείας φύλαξης του ΟΣΕ Βασίλης Καπερνάρος, διαψεύδουν τις εκτιμήσεις αυτές (βίντεο τα οποία εξετάζουν ήδη ο καθηγητής του ΕΜΠ, που είχε αποδώσει – στην πραγματογνωμοσύνη του – σε fireball την αιτία της πυρκαγιάς στη φορτάμαξα, και οι δικαστικοί πραγματογνώμονες, Βασιλάκος και Μπατζόπουλος κατόπιν εντολής του εφέτη ανακριτή Σωτήρη Μπακαΐμη) – οι συνήγοροι των συγγενών τα έβγαλαν αναξιόπιστα.
Τα έβγαλαν αναξιόπιστα και στρέφουν το μένος τους στον δεύτερο (μετά τον πρώην περιφερειάρχη Θεσσαλίας Κώστα Αγοραστό) υπαίτιο του ”μπαζώματος” – όπως πιστεύουν – υφυπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας Χρήστο Τριαντόπουλο (αν και ο ίδιος είπε πως ”είχε πολιτική παρουσία στον τόπο του δυστυχήματος, όχι επιχειρησιακή”), με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ιδανικό υπόστρωμα για τους αυτόκλητους ”εισαγγελείς” του λαϊκού δικαστηρίου.
Ιδανικό υπόστρωμα για κάποιους ”καλοθελητές” της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, που βιάζονται να προσάψουν εμμέσως πλην σαφώς – ως σύγχρονοι Σέρλοκ Χολμς – την κατηγορία του ιθύνοντα νου ”επιχειρησιακών αποφάσεων” οι οποίες πιστοποιούν την… ευθεία εμπλοκή της κυβέρνησης στη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών και του επικεφαλής της Κυριάκου Μητσοτάκη.
Του… ”ενορχηστρωτή της συγκάλυψης” (στο ζήτημα των λαθραίων καυσίμων 3.5 τόνων και του μπαζώματος) – κατά το… λαϊκό κατηγορητήριο της κομματικής προπαγάνδας, που έχει μπροστάρηδες αριστεροδεξιούς εκπροσώπους του Τύπου και πολιτικούς…
Του μπαζώματος (στον τόπο της σύγκρουσης των αμαξοστοιχιών) οστών, βιολογικού υλικού και προσωπικών αντικειμένων των 57 θυμάτων, 40 μέρες μετά την τραγωδία. Δουλειά που έγινε ασκαρδαμυκτί – κατά τους δημοσιογράφους του ”λαϊκού δικαστηρίου” – μέσω γραπτών μηνυμάτων (τα οποία, ωστόσο, δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμα…) προς τον ήδη κατηγορούμενο για παράβαση καθήκοντος Περιφερειάρχη Κώστα Αγοραστό.

Κατηγορία που μοιράζεται με τον τότε υφυπουργού Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Βουλευτή Μαγνησίας Χρήστο Τριαντόπουλο, ο οποίος προανήγγειλε – μέσω πρόσφατης δήλωσής του – πως θα παραιτηθεί για να απαντήσει στις κατηγορίες σε βάρος του για τον ρόλο, τις ευθύνες και τις “κινήσεις” του κατά την επίμαχη περίοδο μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, ενόψει της Προανακριτικής για τα Τέμπη μετά από αίτημα του ΠΑΣΟΚ, το οποίο έκανε άμεσα αποδεκτό η κυβέρνηση.
Και επειδή ”ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται”, ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης έσπευσε να “πανηγυρίσει” ως νίκη του κόμματός του την παραίτηση Τριαντόπουλου με υπόκρουση επιβράβευσης την επισήμανση της Άννας Διαμαντοπούλου ότι ”κατέρρευσε το πλεονέκτημα Μητσοτάκη στη διαχείριση κρίσεων”…
Το ντόμινο εξελίξεων καλά κρατεί. Και ενώ είμαστε στην αρχή ακόμα της πρώτης φάσης μετά τα ογκώδη συλλαλητήρια της κοινωνικής οργής (που έγιναν αφορμή για αφύπνιση προς εργαλειοποίηση και ενεργοποίηση της αντιπολίτευσης), το πολιτικό θερμόμετρο βρίσκεται ήδη στα ύψη.
Βρίσκεται ήδη στα ύψη, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να διαχειριστεί τη ζημιά που υπέστη εκτελώντας υποδειγματικά – υπό την προσωπική επίβλεψη του πρωθυπουργού – τον επικαιροποιημένο πολιτικό σχεδιασμό της για τους σεισμούς στις Κυκλάδες (βλ. λήψη έκτακτων μέτρων και μέριμνα για τα χειρότερα με στόχο την προστασία σεισμόπληκτων νησιών με επίκεντρο τη Θήρα/Σαντορίνη και το ενεργό υποθαλάσσιο ηφαίστειό της Κολούμπο.
Όμως αυτή η ”επανεκκίνηση” – που δίνει ”φιλί ζωής” στην κυβέρνηση και ευκαιρία να αναδείξει τις υποτιμημένες από πολλούς ικανότητές της (τις ικανότητες του επιτελικού κράτους της, το οποίο θα απαξιωνόταν χωρίς το 112 που έσωσε κόσμο) – δεν χαροποιεί τους αριστεροδεξιούς κήνσορες του λαϊκισμού, προφανώς, που έχουν συνασπιστεί ζητώντας (με χοληφόρα δημοσιεύματα) την κεφαλή του Μητσοτάκη επί πίνακι, για να βρουν το δρόμο για την εξουσία τα κόμματά τους.
Κι αυτή η βιασύνη να πετύχουν το στόχο τους – είτε με ”αντικατάσταση εκ των έσω” του Μητσοτάκη (θεωρία συνομωσιολόγων της λαϊκής /λαϊκιστικής δεξιάς) είτε με εξαναγκασμό του σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες (θεωρία ”προοδευτικών” κομμάτων εξουσίας και κομμάτων στα δεξιά της ΝΔ με βακτηρίες φίλια Μέσα) – δημιουργεί σκηνικό μεγάλης σύγχυσης στα ”κέντρα συνωμοσίας”.

Σύγχυσης που μετατρέπει σε μπερδεμένο κουβάρι το πολιτικό σκηνικό στο έδαφος της αντιπολίτευσης, όπου πάνε κι έρχονται κατηγορίες για ενεργούμενα (υποτίθεται) της εξουσίας: σταθμάρχες, εκπροσώπους του δημοσίου και της δικαιοσύνης, στελέχη της κυβέρνησης, λαθρεμπόρους, εμπειρογνώμονες, τεχνικούς συμβούλους και άλλους ”ρουσφετολόγους”, που είχαν συνεργαστεί ωστόσο από δεκαετίας με το δημόσιο και δεν έχουν καμιά σχέση με τα τωρινά δεδομένα…
Πέραν αυτού, δυο χρόνια σχεδόν μετά την μαύρη επέτειο της 28ης Φεβρουαρίου και πριν αποφανθεί η δικαιοσύνη για τα αίτια και τους υπευθύνους του τραγικού δυστυχήματος, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ”μαλλιοτραβιούνται” ανταγωνιστικά με αφορμή το ”πλημμέλημα” Τριαντόπουλου και τη ”βιασύνη” του ΠΑΣΟΚ – κατά ΣΥΡΙΖΑ – ”να στηθεί Προανακριτική Επιτροπή”, ενώ θα μπορούσαν από κοινού να προχωρήσουν απευθείας σε πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης.
Να στηθεί Προανακριτική Επιτροπή τη δεδομένη στιγμή, με αμφίβολη την επίτευξη του στόχου τους: Τη διαλεύκανση, δηλαδή, της “συγκάλυψης” του μπαζώματος, ώστε να βγει πόρισμα που θα μετατρέψει το ”πλημμέλημα” Τριαντόπουλου σε κακούργημα οδηγώντας συνακόλουθα σε δικαστικές περιπέτειες και πτώση απ’ τον πρωθυπουργικό θώκο τον αρχηγό του κόμματός του…
Κακά τα ψέματα. Όλος αυτός ο χαμός, που είχε πολιορκητικό κριό τους συγγενείς των τραγικών θυμάτων των Τεμπών υπό την Μαρία Καρυστιανού, εργαλειοποιήθηκε τεχνηέντως σε πολιτικό επίπεδο με έναν στόχο: Τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Έχει δώσει ο ίδιος δικαιώματα γι’ αυτό; Αναμφίβολα, ναι. Και αυτά τα έχουμε ξεκαθαρίσει προ διετίας – με αφορμή τις ευθύνες του πρώην υπουργού Μεταφορών – πριν προχωρήσει στην πρόκληση της κοινής λογικής μας και της ευαισθησίας της κοινής γνώμης, βάζοντάς τον Κώστα Καραμανλή (σ.σ: υψηλόβαθμο στελέχος της Γενικής Διεύθυνσης του υπουργείου Μεταφορών, σημειωτέον, διώκεται σήμερα για κακούργημα), ξανά στο Ψηφοδέλτιο της ΝΔ.
Επιλογή αυτοκτονική για το κυβερνών κόμμα, η οποία εξέπεμπε ταυτόχρονα πρωθυπουργική αναισθησία, γιατί ήταν φως φανάρι ότι η ανάληψη πολιτικών ευθυνών από τον ΚΚ ήταν για το θεαθήναι. Γι’ αυτό – με εξασφαλισμένο το ”εισιτήριο ελευθέρας” απ’ τον πρωθυπουργό (χάρη στο επώνυμό του,προφανώς) – επέδραμε προεκλογικά στα πάτρια εδάφη των Σερρών (Ευρωεκλογές 2024), για να εξασφαλίσει τις νικητήριες ψήφους των συμπατριωτών του. Όπερ και εγένετο.
Την αρχική εντύπωση όμως της ανευθυνότητάς του – στο θέμα των Τεμπών – δεν την έσβησαν η ”συγγνώμη”, τα δάκρυα, η ανάληψη πολιτικών ευθυνών και η παραίτησή του. Δεν την άλλαξε στη συνείδηση και των Νεοδημοκρατών ακόμα – το 46,67% που είχε πετύχει το κόμμα τους στις Σέρρες χάρη σ’ αυτόν.
Πύρρειος νίκη για τους πιο πολλούς, αφού στα αυτιά του κόσμου διακομματικά ηχούσαν ακόμα οι προεκλογικές μεγαλοστομίες του Κώστα Καραμανλή στη Βουλή για την αξιοπιστία του ΟΣΕ, ενώ είχαν προηγηθεί η περιφρόνησή του στα κελεύσματα της ΕΕ και των συνδικαλιστών των σιδηροδρόμων για τα μείζονος σημασίας ελλείμματά του και η επιλογή του πρώην υπουργού να εγκρίνει την μετάταξη ενός – υπό σύνταξη 59/χρονου τότε υπαλλήλου του ΥΠΕΠΘ, του- [μοιραίου, τελικά, όπως αποδείχθηκε] σταθμάρχη Βασίλη Σαμαρά στον κρίσιμο κόμβο της Λάρισας) για λόγους ”κομματικής γενναιοδωρίας” (η τοποθέτηση ήταν πολιτική…).
Λάθη επί λαθών, που οδήγησαν κλιμακωτά σε μαζικά συλλαλητήρια μικρών και μεγάλων ανά την Ελλάδα με σύνθημα ”Δεν έχω οξυγόνο”. Φράση των τραγικών θυμάτων της μοιραίας επιβατικής αμαξοστοιχίας αποτυπωμένο στον αριθμό έκτακτης ανάγκης 112, που θα το κουβαλούν εφ’ όρου ζωής οι συγγενείς τους, αν και – προς ώρας και για άγνωστο ακόμα χρόνο – το οικειοποιούνται και θα το οικειοποιούνται για πολιτικούς λόγους οι κήνσορες του λαϊκισμού.
Οι αντιπολιτευόμενοι την κυβέρνηση – από αριστεροδεξιά μετερίζια (πολιτικά ή δημοσιογραφικά, χωρίς να εξαιρούνται και στρατευμένοι καλλιτέχνες- προπαγανδιστές τύπου Λαζόπουλου) – πέτυχαν ήδη, ως κήνσορες του λαϊκισμού, να μετατρέψουν τον ανθρώπινο πόνο (με προσάναμμα το αίμα στα Τέμπη) σε αγώνα πολιτικής εξόντωσης του πρωθυπουργού.
Εξόντωσης με ”χτυπήματα” σε φάσεις κατά το επόμενο εξάμηνο μετά την Προανακριτική, με αποκορύφωμα της πρόταση μομφής (δυσπιστίας) του ΠΑΣΟΚ (ως Αξιωματικής αντιπολίτευσης) κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με τη σύμπραξη και άλλων ”προοδευτικών” κομμάτων, ώστε να συγκεντρωθούν οι 50 υπογραφές που απαιτούνται για την πράξη αυτή.
Μέχρι να φτάσουμε εκεί, ασφαλώς, αυτό που επείγει απ’ τη μεριά της κυβέρνησης – πέραν της διαλεύκανσης του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών με μπροστάρη τη δικαιοσύνη – είναι η ασφάλεια για όσους επιλέγουν το τραίνο σαν μέσο μεταφοράς, δεδομένου ότι δεν έχουν ελαχιστοποιηθεί αισθητά τα προβλήματα των ελληνικών σιδηροδρόμων…