Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις

Οι προκλήσεις για τους Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής! Ο ρόλος της Ελλάδας και της Κύπρου

Με εξαίρεση το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος είναι οι μόνες Χριστιανικές χώρες σε απόσταση αναπνοής από την περιοχή της Μέσης Ανατολής οι οποίες μπορούν να λάβουν κάποια μορφή δράσης· και μεταξύ των δύο κυρίως η Ελλάδα έχει την απαραίτητη ισχύ για να μπορέσει να έχει η όποια δράση κάποιον αντίκτυπο.

Δημοσιεύτηκε στις

Οι Χριστιανικοί πληθυσμοί σε όλη την έκταση της Μέσης Ανατολής καθ’ όλη την ιστορική διαδρομή τους στη Μέση Ανατολή και ειδικότερα δε από την κατάληψη της περιοχής από τους μουσουλμανικούς Αραβικούς πληθυσμούς, βρίσκονταν υπό τη σκιά και τον φόβο των διωγμών από φανατικούς Μουσουλμάνους.

Με εξαίρεση το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος είναι οι μόνες Χριστιανικές χώρες σε απόσταση αναπνοής από την περιοχή της Μέσης Ανατολής οι οποίες μπορούν να λάβουν κάποια μορφή δράσης· και μεταξύ των δύο κυρίως η Ελλάδα έχει την απαραίτητη ισχύ για να μπορέσει να έχει η όποια δράση κάποιον αντίκτυπο.

Γράφει ο Γιώργος Καλάκος

Με την πτώση του καθεστώτος Άσαντ στις 8 Δεκεμβρίου 2024 από αντάρτες των Συριακών Αντιπολιτευτικών Δυνάμεων και την άνοδο στην εξουσία του αρχηγού της οργάνωσης Hayat Tahrir al-Sham (HTS), Ahmed al-Sharaa ή πιο ευρέως γνωστός με το πολεμικό του ψευδώνυμο Abu Mohamed al-Golani1, αυξάνονται και οι φόβοι αλλά και οι ανησυχίες για την τύχη των Χριστιανών τόσο στη Συρία, όσο και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Οι Χριστιανικοί πληθυσμοί σε όλη την έκταση της Μέσης Ανατολής καθ’ όλη την ιστορική διαδρομή τους στη Μέση Ανατολή και ειδικότερα δε από την κατάληψη της περιοχής από τους μουσουλμανικούς Αραβικούς πληθυσμούς, βρίσκονταν υπό τη σκιά και τον φόβο των διωγμών από φανατικούς Μουσουλμάνους. Αριθμητικά κιόλας, ανέκαθεν θωρούντουσαν ως μειοψηφία, γεγονός το οποίο έδινε περισσότερο δύναμη σε διάφορα καταπιεστικά καθεστώτα και οργανώσεις. Ενδεικτικά, οι μεταναστευτικές ροές των Χριστιανών από τη Μέση Ανατολή προς άλλες χώρες από το 1990 μέχρι σήμερα έχουν τριπλασιαστεί, με αποτέλεσμα το 1/3 του συνολικού Χριστιανικού πληθυσμού της Μέσης Ανατολής να διαβιεί σε χώρες και περιοχές εκτός της Μέσης Ανατολής το 2020, ενώ το ίδιο έτος οι Χριστιανοί μετανάστες που μένουν σε διαφορετική χώρα από τη χώρα γέννησής τους, αποτελούσαν το 47% του συνολικού μεταναστευτικού κοινού για το 20202.

Οι λόγοι που ωθούν τους ανθρώπους σε μετανάστευση είναι ποικίλοι, εν προκειμένω όμως οι Χριστιανοί της Μέσης Ανατολής φεύγουν από τα πατρογονικά τους εδάφη κυρίως λόγω θρησκευτικών διακρίσεων καθώς και τρομοκρατικών καθεστώτων εναντίον τους. Πιο αναλυτικά, το 2019, το 70-80% των χωρών της Μέσης Ανατολής είχαν νόμους περί βλασφημίας και θρησκευτικής ύβρης, όπου η ποινή για την όποια τυχόν παρανομία τους είναι σε αρκετές περιπτώσεις ακόμα και η θανατική καταδίκη· ενώ υπάρχουν και νομικά προβλήματα τόσο για τους χριστιανικούς πληθυσμούς όσο και για όσους επιλέξουν τη μετάβαση προς τον Μωαμεθανισμό3.

Ειδική μνεία χρήζει να γίνει και στις κρατικές διακρίσεις που λαμβάνουν χώρα στα κράτη της Μέσης Ανατολής, όπου οι Χριστιανικοί πληθυσμοί έχουν αρκετές δυσκολίες συχνά μάλιστα νομικής φύσεως, όπως λόγου χάρη στην Αίγυπτο κυριαρχεί κατά κύριο λόγο το Ισλαμικό δίκαιο. Όμως, στη Μέση Ανατολή υπήρχε ανέκαθεν υψηλή θρησκευτική διάκριση και από το ίδιο το κράτος και από την ίδια την κοινωνία, καθότι 16 από τα 20 κράτη της περιοχής έχουν ορίσει ως επίσημη θρησκεία τους το Ισλάμ, με όλα τα ακόλουθα νομικά, κοινωνικά και ιδεολογικά κοινότοπα. Επίσης, στη Μέση Ανατολή υπάρχουν περισσότεροι περιορισμοί σχετικά με την ελευθερία θρησκευτικής έκφρασης, όπου το 2017, 18 από τις 20 χώρες περιόριζαν –συχνά ενεργά- τόσο τα θρησκευτικά κηρύγματα όσο και τις ίδιες τις ιεροτελεστίες των μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων εννοείται και των Χριστιανών· και δίχως βέβαια να αναφερθούν τα ζητήματα βίας από θρησκευτικές ομάδες ή θρησκευτικούς οργανισμούς προς τους Χριστιανούς4.

Με εξαίρεση το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος είναι οι μόνες Χριστιανικές χώρες σε απόσταση αναπνοής από την περιοχή της Μέσης Ανατολής οι οποίες μπορούν να λάβουν κάποια μορφή δράσης· και μεταξύ των δύο κυρίως η Ελλάδα έχει την απαραίτητη ισχύ για να μπορέσει να έχει η όποια δράση κάποιον αντίκτυπο. Μια δυνητική πλεύση δράσης των δύο αυτών χωρών είναι η ενεργοποίηση και η ανάπτυξη της θρησκευτικής τους διπλωματίας, όπου μπορούν είτε από κοινού είτε μεμονωμένα να προωθήσουν στενότερες σχέσεις –από τις ήδη υπάρχοντες- με τα τρία μεγάλα –και αρχαιότερα- Πατριαρχεία της Αντιόχειας, Αλεξάνδρειας και Ιερουσαλήμ. Πιο συγκεκριμένα μάλιστα, υπό το φως των ραγδαίων εξελίξεων στη Συρία, προτείνεται να υπάρξει σύσφιξη των σχέσεων με τα Πατριαρχεία Αντιόχειας και Ιερουσαλήμ διότι με το μεν πρώτο η θρησκευτική και πολιτισμική επιρροή θα είναι στο κέντρο των διεθνών εξελίξεων, με το δε δεύτερο μπορεί κάλλιστα να ενισχύσει τη σχέση συνεργασίας Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ και άρα να υπάρξουν εύνοιες εκ των Ηνωμένων Πολιτειών5.

Παράλληλα, σημαντικότατο ρόλο παίζει και η προώθηση της επιρροής, συνεργασίας και ανάδειξης της Χερσονήσου του Άθως, καθότι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα πολιτισμικής και θρησκευτικής επιρροής όχι μόνο της Ορθοδοξίας (όπου υπάρχουν ακόμα σημαίνοντες Ορθόδοξοι πληθυσμοί στη Μέση Ανατολή) αλλά και του Χριστιανισμού εν γένει. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι η Ρωσία έχει ιδιαίτερες σχέσεις με το Άγιο Όρος και η ορθή χρήση του στην επέκταση της επιρροής της Χριστιανοσύνης στη Μέση Ανατολή, μπορεί να ενισχύσει και τις σχέσεις Ελλάδος-Κύπρου-Ρωσίας. Άρα με αυτά τα δύο τρίγωνα με τις ισχυρότερες Μεγάλες Δυνάμεις, η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούν να παίξουν και έμμεσο ρόλο διαμεσολαβητή τόσο για τους Χριστιανικούς πληθυσμούς όσο και για την επαναφορά των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας σε τουλάχιστον ουδέτερες τάσεις και τάσεις πιθανής συνεργασίας. Σημαίνουσα όμως και στρατηγική προσοχή πρέπει να δοθεί στο ασφαλέστερο Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας όπου μετά το φιάσκο της «κυβέρνησης» των Αδελφών Μουσουλμάνων και την έξοδό τους από την πολιτική σκηνή το 20136, μια σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδος-Αιγύπτου στο θρησκευτικό πλαίσιο μπορεί να αποφέρει πιο εύκολα και σίγουρα μια μακροβιότερη και σημαντικότερη στρατηγική συνεργασία στην πολύπαθη αυτή περιοχή, καθώς και ένα στιβαρό ανάχωμα στον τουρκικό επεκτατισμό καθώς και στο νέο ισλαμιστικό καθεστώς της Δαμασκού όπου υπάρχουν μεγάλα ενδεχόμενα να υπάγεται υπό την επιρροή της Τουρκίας και άρα της οργάνωσης των Αδελφών Μουσουλμάνων. Με την πτώση της Συρίας, η τύχη των Χριστιανικών πληθυσμών της Μέσης Ανατολής στηρίζεται εξ ολοκλήρου στην αυτόνομη και ανεξάρτητη Αίγυπτο, όπου μπορεί να αναδειχθεί ως ο άμεσος και σταθερός προστάτης των Χριστιανών –και άρα και των λοιπών μειονοτήτων- όλης της περιοχής του Αραβικού Κόσμου και της Γόνιμης Ημισελήνου ειδικότερα.

1 Trew B., “Christians in Aleppo are celebrating Christmas – but fear for their future”, The Independent, Sunday 22 December 2024, βλ. και: https://www.independent.co.uk/news/world/middle-east/syria-assad-aleppo-christmas-christians-b2668009.html (Τελευταία πρόσβαση: 29/12/24)

2 Kramer S., Tong Y., “The Religious Composition of the World’s Migrants» καθώς και στο ίδιο, “Global migration change, 1990-2020”, Pew Research Center, https://www.pewresearch.org/religion/2024/08/19/the-religious-composition-of-the-worlds-migrants/ & https://www.pewresearch.org/religion/2024/08/19/global-migration-change-1990-2020/

3 Villa V., “Four-in-ten countries and territories worldwide had blasphemy laws in 2019”, Pew Research Center, https://www.pewresearch.org/short-reads/2022/01/25/four-in-ten-countries-and-territories-worldwide-had-blasphemy-laws-in-2019-2/

4 Pew Research Center, “A Closer Look at How Religious Restrictions Have Risen Around the World”, July 15, 2019, https://www.pewresearch.org/religion/2019/07/15/a-closer-look-at-how-religious-restrictions-have-risen-around-the-world/

5 Hellenic Ministry of Foreign Affairs (HMFA), “Religious Diplomacy”, https://www.mfa.gr/en/foreign-policy/public-diplomacy/religious-diplomacy/

6 Ι.Θ.Μάζη, «Γεωπολιτικά Ζητήματα στην Ευρυτέρα Μέση Ανατολή και την Μεσόγειο», Τόμος 1, εκδ. Λειμών, 2017, σσ 769-772

Αναλύσεις

Αναλύοντας τις επιλογές Τραμπ και τις καταιγιστικές εξελίξεις που προκαλούν

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στρατηγικοί προσανατολισμοί, ηγεμονικές δυνάμεις και περιφέρειες, σ΄ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα.

Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος

Σημείωση. Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε και αναρτήθηκε πρώτη φορά σε μέσο ενημέρωσης την προηγούμενη της με κάθε κριτήριο πολύ σημαντικής τηλεφωνικής συνομιλίας Τραμπ-Πούτιν που διήρκεσε που διήρκεσε πάνω από μια ώρα. Στο κείμενο που ακολουθεί και σε άλλα που επέρχονται θα αναλύονται με αξιολογικά ουδέτερο τρόπο οι στρατηγικοί προσανατολισμοί του προέδρου της ισχυρότερης ηγεμονικής δύναμης. Θα τυγχάνουν, μεταξύ άλλων, περιγραφής και ερμηνείας τα διαμορφωτικά κριτήρια και παράγοντες που σταδιακά θα ανασυντάξουν τους συσχετισμούς εντός του Πολυπολικού διεθνούς συστήματος. Η «ολόθερμη» προσέγγιση της Μόσχας από τον νέο Πρόεδρο, χωρίς να προδικάσουμε το αποτέλεσμα, είναι σε κάθε περίπτωση μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Προχωρώντας προς νέες πλανητικές ισορροπίες πολλά έπονται τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια. Το ζήτημα είναι κατά πόσο σε κάποιες Βαλκανικές και Μεσογειακές χώρες τα πολιτικά «ελίτ» και φορείς επιστημονικών ή «επιστημονικών» τίτλων α) δεν θα επαναλάβουν, μεταξύ άλλων, τις ασυναρτησίες περί «καλών πλευρών» και «κακών πλευρών» (όπως πάντα είχαμε διαχρονικά υπάρχουν μόνο ανελέητες και αδίστακτες ηγεμονικές δυνάμεις), β) δεν θα συνεχίσουν τα «παγκοσμιοποιητικά παραμιλητά», γ) θα καταλάβουν πως τα ιδεολογήματα περί ανθρωπολογικής εξομοίωσης και πολιτικής εξίσωσης του πλανήτη είναι ανυπόστατα δ) θα καταλάβουν ότι τα λεγόμενα «μ»κο συνειδητά ή ανεπίγνωστα υπηρετούν πολιτικές soft power ή αθέμιτα συμφέροντα στα πεδία της ιδιωτείας και ε) όσοι είναι θεμιτών προθέσεων θα αντιληφθούν ότι τα εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα αποτελούν πνευματικό δηλητήριο που εν δυνάμει αποδυναμώνει και εξαφανίζει κράτη και κοινωνίες.

Κατ’ αρχάς, τονίζεται ότι η εκλογή νέου προέδρου στις ΗΠΑ με ριζοσπαστικά διαφορετικές επιλογές από τους προκατόχους του, εκκόλαψε καταιγιστικές ανακατατάξεις οι οποίες για πολλούς είναι πέραν κάθε φαντασίας. Όμως, για μερικούς άλλους η διαμόρφωση ενός νεου Μεταψυχροπολεμικού στρατηγικού περιβάλλοντος ήταν αναμενόμενη. Στο σύντομο κείμενο που ακολουθεί θα γίνει προσπάθεια να αναφερθούν τουλάχιστον τα κύρια και σημαντικά, πρωτίστως τα κριτήρια και οι παράγοντες που ανεξαρτήτως προσώπων προσδιορίζουν τους προσανατολισμούς και τις εξισορροπητικές στρατηγικές εντός ενός κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος.

Πρώτον, οι αναλυτές της στρατηγικής τα κείμενα των οποίων οικοδομούνται πάνω στα αξιώματα του Θουκυδίδειου Παραδείγματος που ισχύουν για κάθε κρατοκεντρικό διεθνές σύστημα (Waltz, Kennan, Mearsheimer ε.α.) τόνιζαν ότι ο πολυπολικός κόσμος πολλών μεγάλων δυνάμεων κατόχων πυρηνικών όπλων καθώς εκκολαπτόταν -ήδη από την δεκαετία του 1980- απαιτούσε νέες στρατηγικές λογικές και νέες στρατηγικές προσεγγίσεις.

Δεύτερον, τονιζόταν:

α) Οι ΗΠΑ ήταν μετά το 1990 η συντριπτικά ισχυρότερη ηγεμονική δύναμη αλλά αυτό δεν θα κρατούσε πολύ, ιδίως λόγω έγερσης της κινεζικής ισχύος στην οικονομία, την τεχνολογία και τα πολεμικά μέσα.

β) Κατά συνέπεια, υποστηριζόταν από τους αναλυτές της στρατηγικής, ήταν προς το συμφέρον της Αμερικής αλλά και όλων των κρατών αφενός να μην υπερ-επεκταθεί όπως τελικά έγινε με τους «επεμβατικούς» «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» στις περιφέρειες καθότι η ιστορική εμπειρία διδάσκει τελική συρρίκνωση ή και πτώση (Αθήνα, Ναπολέων, Χίτλερ, Ιάπωνες στην Κίνα) και αφετέρου, όπως είχε την δυνατότητα να το κάνει να επιδιώξει ένα modus vivendi πλανητικών στρατηγικών ισορροπίας και συμφερόντων. Επίσης, αποτελεσματικούς θεσμούς διεθνούς διακυβέρνησης κοινών κινδύνων και κοινών προβλημάτων αντίστοιχους με τις συμφωνίες SALT/ABM το 1972-3 και Ευρωπυραύλων την δεκαετία του 1980 – πχ για την τρομοκρατία, τον κίνδυνο πυρηνικού ολοκαυτώματος κτλ.

Τρίτον, παρά το ότι ολοφάνερα έτσι προσανατολίζεται η νέα Αμερικανική κυβέρνηση η σταθεροποίηση ενός διεθνούς συστήματος με όρους ισορροπίας και συμφερόντων είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, ιδιαίτερα μετά τους δύο συντρέχοντες μεγάλους πολέμους και τις άλλες διενέξεις στις περιφέρειες. Για παράδειγμα, πριν τον άχαρο και άσκοπο πόλεμο της Ουκρανίας ένα κύριο επιχείρημα πολλών -συμπεριλαμβανομένων των Γκωλικών αλλά και τα υπονοούμενα του Μακρόν το 2019 -το ΝΑΤΟ είναι εγκεφαλικά νεκρό …)- ήταν ο στρατηγικός ορθολογισμός με την επιδίωξη μιας νέας πλανητικής ισορροπίας και ιδιαίτερα την «ήπια» ανάσχεση τυχόν κινεζικών ηγεμονικών αξιώσεων με προσέγγιση της Ρωσίας. Αντί αυτού είχαμε τον πόλεμο της Ουκρανίας, την σύγκλιση των Ανατολικών μεγάλων δυνάμεων, τον κίνδυνο πυρηνικού ολοκαυτώματος και την πρόκληση της συντρέχουσας πρωτοφανούς διεθνούς αστάθειας.

Τέταρτο, αφού τονιστεί ότι το εγχείρημα των σημερινών Αμερικανών ηγετών για νέες ισορροπίες χωρίς πολέμους δεν είναι μόνο δύσκολο αλλά ίσως και ανέφικτο, μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής κύρια και σημαντικά:

Α) Σε μια εκτιμάται σημαντική συνέντευξη του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Ρόμπιο στις 30.1.2025 (https://x.com/MyLordBebo/status/1885593143413751958) προσδιόρισε το σκεπτικό και την απόφαση οι στρατηγικές αποφάσεις τους να απορρέουν από πολιτικό και στρατηγικό ορθολογισμό, δηλαδή να εδράζονται στο εθνικό συμφέρον όλων των εμπλεκομένων δυνάμεων και πάνω στην πλάστιγγα κόστους/οφέλους εναλλακτικών προσεγγίσεων να επιλέγονται οι πλέον συμφέρουσες (όλων). Ταυτόχρονα ο ΥΠΕΞ τόνισε ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν κατανοήσει την έλευση του Πολυπολισμού και τις συνέπειες. https://ac71941a78dbb287eda80f3d2423825c.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-41/html/container.html

Β) Για πολλά ζητήματα οι ΗΠΑ (Γροιλανδία, Παναμάς, Καναδάς, Γάζα) αλλά και άλλες ηγεμονικές δυνάμεις όπως η Ρωσία (Ουκρανία αλλά εν δυνάμει όχι μόνο) και η Κίνα (Ταϊβάν) ήδη υιοθετούν αναθεωρητικές θέσεις οι οποίες εάν εκπληρωθούν προκαλούν ριζική αλλαγή της δομής και των λειτουργιών των διεθνών θεσμών και τους διεθνούς δικαίου. Τι έπεται; Μάλλον άγνωστο ή δύσκολο να προβλεφθεί, όπως δύσκολο είναι να προβλέψουμε κατά πόσο θα επιμείνουν σε αυτές και άλλες αναθεωρητικές στάσεις ή κατά πόσο με όρους κοινών συμφερόντων θα επιδιώξουν το προαναφερθέν modus vivendi πλανητικά και στις περιφέρειες. Ο ρόλος των κρατικών επιτελείων κάθε κράτους είναι να μελετούν, σταθμίζουν και εκτιμούν ορθά το πως εξελίσσονται αυτά τα ζητήματα.

Τέλος αλλά όχι το τελευταίο που θα μπορούσε να αναφερθεί συνοπτικά, είναι πως μέχρι να σταθεροποιηθούν οι τάσεις -εάν σταθεροποιηθούν- αν κάτι είναι σίγουρο είναι ότι θα έχουμε αλλαγές συνόρων ή και περίπου κατεδάφιση κρατών όπως στην Συρία. Πάνω στην Κλίνη του Προκρούστη των όπως πάντα ανελέητων ηγεμονικών συναλλαγών και ανακατατάξεων αναλώσιμα θα είναι α) εκείνα τα περιφερειακά κράτη :

α) τα οποία δεν στηρίζουν τις αποφάσεις στο εθνικό συμφέρον,

β) δεν διαθέτουν επαρκή ισχύ και αξιόπιστη εθνική στρατηγική υιοθετώντας αντίθετα κατευναστικές στάσεις,

γ) δεν γνωρίζουν να συναλλάσσονται εντός και εκτός συμμαχιών για συμμετρικές σχέσεις με όρους εθνικών συμφερόντων και

δ) στις πολιτικές και άλλες συζητήσεις καταμαρτυρείται πως κυριαρχεί άγνοια τόσο του χαρακτήρα και των λειτουργιών κάθε κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος όσο και τον διαχρονικά πανόμοιο χαρακτήρα των στρατηγικών των ηγεμονικών δυνάμεων.

Π. Ήφαιστος – PIfestos

www.ifestos.edu.gr  www.ifestosedu.gr  ifestosedu@gmail.com

Twitter https://twitter.com/ifestosedu

Linkedin https://www.linkedin.com/in/panayiotis-ifestos-0b9382131/

Instagram https://www.instagram.com/p.ifestos/

Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos

Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/

Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/

«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos

«ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός, μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus Έθνος και Πολιτισμός» https://piotita.gr/?p=41774

Φιλοπατρία, Δημοκρατία, Ελευθερία https://www.facebook.com/groups/philopatria/

Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos

Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB

Διεθνής πολιτική 21ος  αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/

ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/

Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/

Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/

Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/

Παναγιώτης Κονδύλης – https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/

Θολό Ευρωπαϊκό Βασίλειο των πρώην αποικιοκρατών και της Ευρωπαϊκής “Ένωσης” https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/

Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/

Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/

Πίνακες διαλέξεων και σημειώσεις διαλέξεων – πίνακες συντομογραφικής απεικόνισης πτυχών του διεθνούς συστήματος  https://wp.me/p3OqMa-1GG

Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει βοήθεια από κανένα σύμμαχο

Η εμπλοκή ενός κράτους σε πόλεμο προκειμένου να βοηθήσει ένα σύμμαχο κράτος δεν είναι αυτονόητη, ειδικά εάν έχουν αλλάξει οι γεωπολιτικές συνθήκες υπό τις οποίες δόθηκε η αρχική υπόσχεση. Για τον λόγο αυτόν τα κράτη πρέπει να είναι προσεκτικά στο τι περιμένουν από τους συμμάχους τους.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

«Η προστασία από συμμαχίες είναι εξαιρετικά αβέβαιη και τα κράτη που θέλουν να επιβιώσουν σε ένα ρευστό και ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα πρέπει να μεριμνήσουν από μόνα τους για την ασφάλειά τους δημιουργώντας στρατιωτική ισχύ (αρχή της αυτοβοήθειας). Αν την ώρα της κρίσης βρεθούν μόνα τους, πρέπει να μπορούν να αντεπεξέλθουν»

Τα όρια των συμμαχιών

Γράφει ο Αθανάσιος Πλατιάς, Τα Νέα

Οι συμμαχίες είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στην εξωτερική πολιτική των κρατών. Το κλειδί στις συμμαχίες είναι η αξιοπιστία τους, δηλαδή πόσο αξιόπιστη είναι η υπόσχεση αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής όταν φθάσει η ώρα της αλήθειας. Η εμπλοκή ενός κράτους σε πόλεμο προκειμένου να βοηθήσει ένα σύμμαχο κράτος δεν είναι αυτονόητη, ειδικά εάν έχουν αλλάξει οι γεωπολιτικές συνθήκες υπό τις οποίες δόθηκε η αρχική υπόσχεση. Για τον λόγο αυτόν τα κράτη πρέπει να είναι προσεκτικά στο τι περιμένουν από τους συμμάχους τους.

Οι συμμαχίες έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο για όσο διάστημα υπάρχει σύμπλευση συμφερόντων. Ομως τα γεωπολιτικά συμφέροντα είναι ευμετάβλητα. Για παράδειγμα, τα συμφέροντα των Ευρωπαίων και των ΗΠΑ συνέπλεαν για δεκαετίες όσο υπήρχε η σοβιετική απειλή. Αυτή την εποχή, όμως, είναι αμφίβολο εάν συμπίπτουν.

Το κέντρο βάρους του πλανήτη έχει μετατοπιστεί από την Ευρώπη στη Νοτιοανατολική Ασία και διαφαίνεται ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση θέλει να απαγκιστρωθεί από την Ευρώπη και να επικεντρωθεί στην ανάσχεση της αναδυόμενης Κίνας. Αυτό αποτελεί πρόβλημα και για την Ελλάδα που τα τελευταία χρόνια είχε επενδύσει στην εμβάθυνση των αμυντικών δεσμών της με τις ΗΠΑ.

Αυτή η σχέση είχε συμβάλει στην ποιοτική ενίσχυση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ως εργαλείο αποτροπής της αναθεωρητικής Τουρκίας.Η Ελλάδα είχε επίσης επενδύσει στην εμβάθυνση των διμερών σχέσεων με τη Γαλλία. Η σχέση αυτή βασιζόταν σε γεωπολιτική σύμπλευση συμφερόντων, αφού ο ακτιβισμός της Τουρκίας στην Αφρική και την Ανατολική Μεσόγειο είχε ενοχλήσει τη Γαλλία.

Στο πλαίσιο αυτά η Ελλάδα είχε εκτρέψει μεγάλο μέρος αμυντικών προμηθειών στη Γαλλία (προμήθεια αεροσκαφών Ραφάλ και φρεγατών Belharra). Η στρατηγική αυτή σχέση οδήγησε μάλιστα στην υπογραφή μιας σημαντικής πολιτικής συμφωνίας αμυντικής συνδρομής. Ομως και αυτή η στρατηγική σχέση έχει πρόσφατα τεθεί σε αμφιβολία λόγω της πολιτικής ρευστότητας στη Γαλλία, αλλά και λόγω της απόφασης της κοινοπραξίας στην οποία συμμετέχει η Γαλλία να προμηθεύσει στην Τουρκία τους πανίσχυρους πυραύλους meteor. Οι πύραυλοι αυτοί εξουδετερώνουν σε μεγάλο βαθμό το ποιοτικό πλεονέκτημα που έδινε στην ελληνική πλευρά η προμήθεια των Rafale και Belharra.

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα ανέπτυξε επίσης ένα πλέγμα αμυντικών σχέσεων με χώρες της ευρύτερης περιφέρειας, όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ. Συνδετικό δεσμό με τις χώρες αυτές αποτελούσε η γενικευμένη επιθετικότητα της Τουρκίας και οι εχθρικές επεμβάσεις της στα διάφορα ζητήματα που τις αφορούσαν ατομικώς.

Συνεπώς, οι σχέσεις που η Ελλάδα έχει συνάψει με τις χώρες αυτές στηρίζονται στη λογική της αντισυσπείρωσης. Η λογική αυτή είναι εκ των πραγμάτων συγκυριακή.Εχουν ήδη φανεί τα όρια αυτών των περιφερειακών συμμαχιών. Το Ισραήλ έχει ανοιχτά πολλαπλά μέτωπα και το τελευταίο πράγμα που θα επιθυμούσε είναι μια αντιπαράθεση με την Τουρκία. Η Αίγυπτος είναι αποδυναμωμένη και έχει στρέψει την προσοχή της στην εμπέδωση της εσωτερικής σταθερότητας, ενώ έχουν εξομαλυνθεί οι σχέσεις της Τουρκίας με τα ΗΑΕ και τη Σαουδική Αραβία.

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η προστασία από συμμαχίες είναι εξαιρετικά αβέβαιη και τα κράτη που θέλουν να επιβιώσουν σε ένα ρευστό και ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα πρέπει να μεριμνήσουν από μόνα τους για την ασφάλειά τους δημιουργώντας στρατιωτική ισχύ (αρχή της αυτοβοήθειας). Αν την ώρα της κρίσης βρεθούν μόνα τους, πρέπει να μπορούν να αντεπεξέλθουν.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει βοήθεια από κανένα σύμμαχο, αλλά πρέπει να αναπτύξει τις δικές της αποτρεπτικές δυνατότητες αυξάνοντας κατά 50% τουλάχιστον τις αμυντικές της δαπάνες. Η αύξηση αυτή πρέπει να κατευθυνθεί αποκλειστικά στην εντατικοποίηση του εξοπλιστικού της προγράμματος. Η αποτροπή της Τουρκίας στοιχίζει ακριβά, αλλά το κόστος είναι πολύ μικρότερο από το κόστος του πολέμου ή από το κόστος της μετατροπής της χώρας σε δορυφόρο της Τουρκίας (φινλανδοποίηση).

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Ο Τσίπρας ή αγνοεί στοιχειώδη πράγματα απο την ιστορία ή εξετέλεσε διαταγές της Ουάσιγκτον

Υπενθυμίζω πως ο κ. Τσίπρας συμφώνησε με την ηγεσία της γειτονικής χώρας και αποδέχτηκε ότι υπάρχει Μακεδονικό έθνος που δεν είναι ελληνικό και μακεδονική γλώσσα η οποία δεν είναι μια απο τις αρχαιοελληνικές διαλέκτους.

Δημοσιεύτηκε

στις

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης
Ο κ. Τσίπρας απένειμε, χθές, βραβεία “για την Ειρήνη και τη Συνεργασία των Βαλκανικών λαών με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών”, όπως είναι ο εύηχος τίτλος της εκδήλωσης. Η αίθουσα εδώ δείχνει να είναι το αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, στο οποίο πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση του γνωστού εργαστηρίου του Τμήματος Βαλκανικών Σπουδών που προκάλεσε αντιδράσεις. Και φοιτητές που βραβεύθηκαν ανήκουν στο Τμήμα αυτό.
Δεξιά στη φωτογραφία ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Στέλιος Κατρανίδης, ένας πρύτανης που προσπαθεί, ανεπιτυχώς, να κρατήσει ισορροπίες.
Αριστερά, την κυρία δεν την γνωρίζω και δίπλα της ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Στέλιος Αγγελούδης.

Υπενθυμίζω πως ο κ. Τσίπρας συμφώνησε με την ηγεσία της γειτονικής χώρας και αποδέχτηκε ότι υπάρχει Μακεδονικό έθνος που δεν είναι ελληνικό και μακεδονική γλώσσα η οποία δεν είναι μια απο τις αρχαιοελληνικές διαλέκτους.

Ένα συνονθύλευμα εθνοτήτων αυτοαποκλήθηκε μακεδόνες, ο αυτοπροσδιορισμός τους υποστηρίχθκε απο τον Τίτο και τον Στάλιν έγινε αποδεκτός απο τους Αμερικανούς για δικούς τους λόγους και ταλάνισε- και συνεχίζει να ταλανίζει- τα Βαλκάνια.
Είναι οι μπαχαλάκηδες των βαλκανίων.
Ο κ. Τσίπρας ή αγνοεί στοιχειώδη πράγματα απο την ιστορία, ή εξετέλεσε διαταγές της Ουάσιγκτον, μέρος της οποίας τον επαναφέρει στο προσκήνιο, ή λειτούργησε ιδεοληπτικά ως αριστερός γαρ.
Μου φαίνεται συντρέχουν και οι τρείς λόγοι. Οι αμερικανοί του το ξεπληρώνουν.
Θα διδάξει στο Χάρβαρντ, λένε πως έμαθε αγγλικά και θα τον επαναφέρουν στο πολιτικό σκηνικό.
Πρέπει, όμως, οι Αμερικανοί να βρουν και ψηφοφόρους να τον ψηφίσουν εκτός και αν έχουν μεριμνήσει και γι αυτό. Τόσα εκατομμύρια μεταναστών κάπου θα φανούν χρήσιμα.
Τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης πρώτη φορά τον βλέπω σε τέτοια εκδήλωση. Συυμμερίσθηκε το περιεχόμενό της;
Να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τα “νέα” πρόσωπα της πόλης.

Οι Αθηναίοι ποτέ δεν αποδέχθηκαν την ελληνικότητα των μακεδόνων αλλά αυτό ήταν ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας που ένοιωθαν και συνεχίζουν να νοιώθουν. Αναφέρομαι στους αθηναίους με την ιδεολογία της Αθήνας του Δημοσθένη, που θεωρούσε οτι η ελληνική ιστορία σταμάτησε στη Μάχη της Χαιρώνειας. Ούτε και οι κοραϊστές θεωρούν τους Μακεδόνες Έλληνες. (Αυτοί δεν θεωρούν ελληνικό και το Βυζάντιο, ούτε στον πολιτισμό του).

Όσοι εκ των αναγνωστών θελήσουν να διαμαρτυρηθούν γι αυτά που γράφω, να πιέσουν, πρώτα, την κυβέρνησή τους να τοποθετήσει στο Σύνταγμα άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Αριστοτέλη και του Δημόκριτου και μετά να αρχίσουν τα σχόλια.
Οι τρείς μεγαλύτερες μορφές της αρχαιότητας, Αλέξανδρος, Αριστοτέλης και Δημόκριτος λείπουν απο την κατ όνομα Ελληνική πρωτεύουσα.
Είναι η Αθήνα πρωτεύουσα της Ελλάδας; Ή η Ελλάδα βρίσκεται υπο αθηναϊκή κατοχή;
Ο υπουργός της Νέας Δημοκρατίας Κ. Τσιάρας προχθές στον Έβρο ήταν σαφέστατος: πρώτη φορά βγαίνω εκτός Ελλάδας δήλωσε στα ΜΜΕ του Έβρου. Εκτός Ελλάδας ήταν ο Έβρος.
Για το σύνολο της Αθήνας η Ελλάδα βρίσκεται στο λεκανοπέδιο.
Για εμάς, το λεκανοπέδιο κάθε άλλο παρά Ελλάδα θυμίζει. Ελλάδα είναι ο ελλαδικός χώρος εκτός Αθηνών και βρίσκεται υπο αθηναϊκή κατοχή.
Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Αναλύσεις1 ώρα πριν

Αναλύοντας τις επιλογές Τραμπ και τις καταιγιστικές εξελίξεις που προκαλούν

Στρατηγικοί προσανατολισμοί, ηγεμονικές δυνάμεις και περιφέρειες, σ΄ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα. Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος Σημείωση. Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε...

Πολιτική2 ώρες πριν

Μαυρίδης: Ανάγκη για δίκαιο τραπεζικό σύστημα χωρίς καταχρηστικές χρεώσεις

Την ανάγκη για ολοκλήρωση Πανευρωπαϊκού Σχεδίου Εγγύησης των Καταθέσεων καθώς και της προστασίας των δανειοληπτών από τις καταχρηστικές πρακτικές των...

Απόψεις2 ώρες πριν

Μελέτης Μελετόπουλος: Σαμαράς, η ἐνδεδειγμένη λύση στό σημερινό ἀδιέξοδο

Μία ἑνωτική πρωτοβουλία τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ θά ἔχει τεράστια ἀνταπόκριση, ἀπό τίς παρυφές τῆς κεντροαριστερᾶς μέχρι τήν παραδοσιακή δεξιά καί...

Αναλύσεις3 ώρες πριν

Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει βοήθεια από κανένα σύμμαχο

Η εμπλοκή ενός κράτους σε πόλεμο προκειμένου να βοηθήσει ένα σύμμαχο κράτος δεν είναι αυτονόητη, ειδικά εάν έχουν αλλάξει οι...

Άμυνα3 ώρες πριν

Οι ΗΠΑ θα παρουσιάσουν μαχητικά και βομβαρδιστικά στο Aero India 2025

Το περίπτερο των ΗΠΑ ανοίγει στο Aero India 2025, διαθέτει τεχνολογίες αιχμής αεροδιαστημικής και άμυνας

Δημοφιλή