Γράφει η Φανούλα Αργυρού*

Για όλους και όλες κυρίως στην πολιτική ζωή της Κυπριακής Δημοκρατίας, ξεκινώντας από την Πρόεδρο της Βουλής Αννίτα Δημητρίου, που αγνοούν είτε ενσυνείδητα είτε λόγω πραγματικής έλλειψης γνώσεων, ότι η βρετανο-τουρκική δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ συμβατή με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, και κάποιοι μάλιστα… θέλουν να μας «διαφωτίσουν» κιόλας περί αυτής, παραθέτω τις δηλώσεις του δρα Erol Kaymak.

Σε σεμινάριο στρογγυλής τραπέζης, που έλαβε χώρα στις 8 Φεβρουαρίου 2017 σε χώρο της Βουλής των Λόρδων, διοργανωθέν από το Κέντρο Τουρκικών Σπουδών στο Λονδίνο, που ιδρύθηκε το 2011 και στο οποίο προέδρευσε… άνευ εκπλήξεως ο λόρδος Ντέιβιντ Χάνεϊ, δήλωσε ο Τουρκοκύπριος δρ Erol Kaymak και πρώην διαπραγματευτής της Τ/κ πλευράς και όχι μόνο:

«Τι επιδιώκουμε; Και θα πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός εδώ, γιατί επιδιώκουμε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Η οποία είναι μια ομοσπονδία με διαμοιρασμό εξουσίας. Δεν επιδιώκουμε μια δημοκρατία, δεν επιδιώκουμε σταθερότητα, ή πολλά άλλα πράγματα που γνωρίζετε, επιδιώκουμε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία.

Όμως, υπάρχουν συγκρουόμενες αξίες εδώ, κάποιες από αυτές λένε ότι το σύστημα πρέπει να είναι όσο δυνατόν γίνεται δημοκρατικό, ότι το σύστημα πρέπει να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, ακόμα περισσότερο, με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, η λύση πρέπει να συμβαδίζει με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Για όλα αυτά υπάρχουν συγκρουόμενες αξίες, αλλά στο τέλος της ημέρας πρέπει να καταλάβουμε ότι η δομή των διαπραγματεύσεων είναι μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, και το πώς χειριζόμαστε το θέμα των περιουσιών και του εδαφικού. Το τι συζητείται σήμερα είναι παρόμοιο με το περιεχόμενο του Σχεδίου Ανάν, αλλά, λόγω τού ότι η Κύπρος έγινε μέλος της Ε.Ε. από τότε και επειδή οι Ελληνοκύπριοι και η Ε..Ε δεν έχουν το στομάχι να επαναδιαπραγματευθούν την ένταξη της Κύπρου, θα πρέπει να επανερμηνευθεί το Πρωτόκολλο 10, διότι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία παραβιάζει τους νόμους της Ε.Ε. σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι Τουρκοκύπριοι φοβούνται ότι μπορούν οι Ελληνοκύπριοι να τους πάρουν στα δικαστήρια και να ανατρέψουν οποιεσδήποτε συμφωνίες.

Γι’ αυτό οι Τουρκοκύπριοι επιδιώκουν να προσαρμοστεί το πρωτόκολλο 10, ούτως ώστε να δίνει νομιμότητα στη διζωνική που σήμερα δεν έχει, δεν συμβαδίζει με τους νόμους της Ε.Ε.…»

Δεύτερος ομιλητής ήταν ο πρώην πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας Δρ Μιχάλης Ατταλίδης, εκ μέρους της ελληνοκυπριακής πλευράς. Οι δηλώσεις του Δρα Erol Kaymak έγιναν και ενώπιον του τότε Υπ. Αρμοστού της ΚΔ,Ευριπίδη Ευρυβιάδη.

Ο Σερ Ντέιβιντ Χάνεϊ πλαισιωμένος από τον δρα Ατταλίδη και τον δρα Kaymak

Η κάλυψη του Σεμιναρίου από τη γράφουσα στη «Σημερινή» 28.2.2017 εδώ –

https://simerini.sigmalive.com/article/20

ΠΗΓΗ: ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Εκπομπή στο τουρκικό CNN TÜRK όπου συζητούν Τούρκοι ειδικοί (κάποιος πολύ κοντά στον Ερντογάν) για την επιθετικότητα της Ελλάδας η οποία εξοπλίζει τα νησιά και υλοποιεί πρόγραμμα 28 δις δολ. αμυντικών εξοπλισμών με σκοπό να επιτεθεί στην Τουρκία!!!!

Μερικά πολύ ενδιαφέροντα που λέχθηκαν για την Ελλάδα:

Έχει παρέλθει η εποχή της αποφυγής των συγκρούσεων μέσω της συμμετοχής σε οργανισμούς όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Ζούμε την εποχή του Μεταρεαλισμού.

Η Ελλάδα από ιδρύσεως έχει αυξήσει την έκτασή της κατά 3,5 φορές εις βάρος των εδαφών της Τουρκίας.

Η Ελλάδα εξοπλίζει τα νησιά για να επιτεθεί στην Τουρκία αλλά δεν μπορεί πλέον να το πραγματοποιήσει με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί (πληθυσμιακή, αμυντική, κλπ.).

Μειώνεται ο πληθυσμός των νησιών του Αιγαίου λόγω γήρανσης του πληθυσμού και της φυγής των νέων στο εξωτερικό.

Η κατάσταση αυτή θα οδηγήσει σε μαρασμό των νησιών με αποτέλεσμα αυτά να περιέλθουν στα χέρια της Τουρκίας.!!!!

ΣΧΟΛΙΑ:

Μπορεί να αναρωτιέται κάποιος εάν λέγονται στα σοβαρά τα περί ελληνικής επιθετικότητας όμως αυτά λέγονται στις κατευθυνόμενες από την Διεύθυνση Επικοινωνίας της Τουρκικής Προεδρίας εκπομπές.

Έχει σημασία η περίοδος που αυτά λέγονται, καθώς ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έχει αποκαλύψει τα σχέδιά του για την περιοχή μας και τα εθνικά μας θέματα.

Ο Τράμπ θα στηρίξει τις χώρες που αισθάνονται ισχυρές και τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με αυτά των ΗΠΑ. Ας αφήσουμε τις ιδεοληψίες του παρελθόντος και τις παρωχημένες κραυγές και ας ετοιμάσουμε μία πρόταση προς την κατεύθυνση αυτή εάν θέλουμε να έχουμε την στήριξη των ΗΠΑ στις εξελίξεις, μιας και η απειλή από την Τουρκία είναι ορατή όσο ποτέ.

Προσοχή στην ερημοποίηση των νησιών και του Έβρου. Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα.

Αυτή είναι μία από τις πολλές εκπομπές σε τουρκικά ΜΜΕ. Εμείς;;;

Γράφει ο Χρήστος Κίσσας

Όσοι μιλάνε για “αναβίωση” της Ευρώπης, “αφύπνιση” της Ευρώπης και τα σχετικά, κάνουν ένα σοβαρό εννοιολογικό λάθος όσον αφορά το υποκείμενο της πρότασης: τη λέξη “Ευρώπη”.

Δεν υπάρχει οντότητα Ευρώπη με την έννοια που της αποδίδουν· δηλαδή αυτήν μιας παραδοσιακής κρατικής δομής, με ιεραρχική διοίκηση και μηχανισμό λήψης αποφάσεων αντίστοιχο ενός ενιαίου κράτους. Η “Ευρώπη” στην οποία συνήθως αναφέρονται αυτοί που αναζητούν την “αναβίωσή” της, (και προφανώς εννοούν την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς τη Βρετανία, πράγμα εξαρχής προβληματικό), δεν έχει ούτε κυβέρνηση, ούτε πρωθυπουργό, ούτε αρχηγό κράτους, ούτε καν δημόσια διοίκηση.

Έχει υποκατάστατα, τα οποία όμως δεν έχουν καμία λειτουργία ανάλογη με τα αντίστοιχα όργανα ενός κράτους. Με απλά λόγια, δεν μπορεί να βγάλει μια ΚΥΑ ή ένα Προεδρικό Διάταγμα. Δεν έχει υπουργικό συμβούλιο ή κυβερνητική επιτροπή, ούτε υπουργούς με καθορισμένες αρμοδιότητες. Έχει βέβαια Επιτρόπους· που όμως δεν έχουν κανένα δικαίωμα λήψης αποφάσεων, διότι ούτε εκπροσωπούν ο καθένας μια χώρα, (απαγορεύεται δια ροπάλου η εκπροσώπηση της χώρας καταγωγής του Επιτρόπου), ούτε μπορούν να εκδώσουν “Επιτροπική Απόφαση”, άμεσα εκτελεστή, όπως κάνει και ο τελευταίος τη τάξη υπουργός της πιο μικρής χώρας.

Υπάρχει φυσικά το Συμβούλιο Αρχηγών Κρατών, που αποφασίζει για τα σημαντικά θέματα· το οποίο όμως δεν έχει κατανομή αρμοδιοτήτων, ούτε δομή υπουργικού συμβουλίου. Αντίθετα, όλοι έχουν απόφαση (και δικαίωμα βέτο) σε όλα, και πρέπει όλοι να ικανοποιηθούν για να περάσει ένα θέμα. Φανταστείτε ένα εθνικό υπουργικό συμβούλιο, όπου ο κάθε υπουργός θα έπρεπε να πειστεί για κάθε θέμα, στο οποίο θα μπορούσε να προβάλει βέτο, και όπου κάθε απόφαση θα ήταν αντικείμενο διαπραγμάτευσης όλων με όλους. Αυτό είναι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Το χειρότερο, δε, είναι πως δεν θα μπορούσε να ήταν κάτι άλλο. Διότι αν προχωρούσαμε, όπως λένε πολλοί, μάλλον από άγνοια, στην ολοκλήρωση της Ευρώπης που φαντάζονται, θα διενεργείτο μεταφορά αρμοδιοτήτων από εθνική σε υπερεθνική κλίμακα, τέτοιας έκτασης που η Ευρώπη θα διαλυόταν εις τα εξ ων συνετέθη τον πρώτο κιόλας μήνα της λειτουργίας της. Για να πάρω ένα γλαφυρό παράδειγμα, ας φανταστούμε αυτή την “αναγεννημένη” Ευρώπη, με δικό της υπουργικό συμβούλιο, όπου ένας πχ. Εσθονός θα πάγωνε τις προσλήψεις των νοσοκομείων σε όλες τις χώρες για δημοσιονομικούς λόγους – και στη δική μας. Η, πιο παραστατικά, εάν η Ένωση έκρινε σκόπιμο, στα πλαίσια της κοινής εξωτερικής της πολιτικής, να εξομαλύνει περισσότερο τις σχέσεις της με την Τουρκία, να ελάμβανε την απόφαση (χωρίς δικαίωμα βέτο της Ελλάδας) να της παραχωρήσει δικαιώματα εκμετάλλευσης στο Αιγαίο. Πώς θα σας φαινόταν;

Αυτή είναι η “Ευρώπη” που καλείται σήμερα να “ανασυνταχθεί” και να αποκτήσει κοινή άμυνα και εξωτερική πολιτική, για να αντιμετωπίσει τη νέα εποχή που διαγράφεται στις διεθνείς σχέσεις.