Αναλύσεις
Συντριπτικές οι αποκαλύψεις της «Εστίας» για τα πεπραγμένα Σημίτη
Πως γίνεται να υπάρχουν ακόμη Έλληνες ανάμεσά μας, που να υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για εξαιρετικό πρωθυπουργό.

Πως γίνεται να έχουν διαρρεύσει, μέχρι σήμερα, τόσο μα τόσο λίγα από τα όσα διαπράχθηκαν επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη;
Πως γίνεται να υπάρχουν ακόμη Έλληνες ανάμεσά μας, που να υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για εξαιρετικό πρωθυπουργό.
Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Στην Κυριακάτικη Εστία ο κορυφαίος μας δημοσιογράφος Μανώλης Κοττάκης προβαίνει σε ανατριχιαστικές, σε συγκλονιστικές, σε σκοτεινές αποκαλύψεις, αναφορικά με τα πρωθυπουργικά έργα και ημέρες του Κώστα Σημίτη. Αποκαλύψεις, που δεν βασίζονται σε υποθέσεις, σε φαντασιώσεις, σε εικαστικές συμπληρώσεις πληροφοριών, αλλά, φευ, σε αδιαμφισβήτητα ντοκουμέντα, σε επίσημα έγγραφα, σε μυστικες συμφωνίες εναντίον της χώρας, σε αποδεδειγμένες συμπεριφορές μη εξυπηρέτησης εθνικών συμφερόντων, σε μεθοδικές αποκρύψεις από τον ελληνικό λαό, σε απολύσεις εξαιρετικών δημοσιογράφων επειδή άσκησαν κριτική εναντίον του, σε απίστευτα σκάνδαλα, όπως της Siemens και πλήθος-πλήθος άλλων.
Και διερωτάται ο μέσος Έλληνας, που είναι πατριώτης, που περνά την πατρίδα του πριν από όλες τις άλλες, αλλά και πάνω από κάθε μορφής συμφέροντα που βαίνουν εναντίον της και του λαού, πως γίνεται επί 8 χρόνια, να παραμένουν στο σκοτάδι τα όντως ανατριχιαστικά αυτά συμβάντα εναντίον της χώρας και του λαού της. Πως γίνεται να έχουν διαρρεύσει, μέχρι σήμερα, τόσο μα τόσο λίγα από τα όσα διαπράχθηκαν επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη. Πως γίνεται να υπάρχουν ακόμη Έλληνες ανάμεσά μας, που να υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για εξαιρετικό πρωθυπουργό. Πως γίνεται ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού, και όχι αναγκαστικά οι λιγότερο μορφωμένοι, να είναι σε τέτοιο ακραίο βαθμό αποχαυνωμένοι, ναρκωμένοι, εύπιστοι, επαρμένοι.
Και, βέβαια, τα όσα καταγράφονται, μαύρο στο άσπρο, όπως λένε οι φίλοι μας οι Γάλλοι, (noir sur blanc), στη σημερινή Εστία, που επαναλαμβάνω ότι δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, γιατί αναφέρονται σε γεγονότα, ουδόλως αποκλείεται να συνεχίζονται, ανενόχλητα.
Φυσικά, το πρόβλημά μας, μετά τις συντριπτικές αυτές αποκαλύψεις του Μανώλη Κοττάκη στη σημερινή Εστία, δεν είναι το όποιας μορφής ανάθεμα στον Κώστα Σημίτη, ο οποίος έφυγε με τιμές μεγάλου Έλληνα πατριώτη, αλλά …. τελικά, δεν δεδικαίωται. Το πρόβλημά μας, αντιθέτως, είναι πως θα σωθεί μελλοντικά η Ελλάδα, από ανάλογες καταστάσεις, με αυτές που απαθανατίστηκαν στη σημερινή Εστία.
Σίγουρα, υπάρχουν τρόποι διάσωσής μας στο μέλλον. Φτάνει να το θελήσουμε. Φτάνει να το αποφασίσουμε και το εκτελέσουμε με συνέχεια και συνέπεια. Προς τούτο, μια επιτροπή από αδέκαστους Έλληνες (εδώ, βέβαια, το ερώτημα είναι πως διασφαλίζεται το αδέκαστο), οι οποίοι θα έχουν πρόσβαση σε όλες τις συμφωνίες, διαβουλεύσεις, εντός και εκτός της επικράτειας. Και οι οποίοι θα στοχοποιούν, και θα ελέγχουν, εν τη γενέσει τους, όλες τις εμφανείς και αφανείς λεπτομέρειες συναντήσεων, συνομιλιών αρμοδίων με φίλους και εχθρούς,εξονυχιστικά. Εύκολα λέγονται, αλλά δύσκολα υλοποιούνται.
Πάντως, η προσπάθεια οφείλει να είναι, να μη βρεθούμε εμείς ή οι απόγονοί μας, ξανά, σε τόσο σκοτεινές αποκαλύψεις, εκ των υστέρων, όπως οι σημερινές στην Εστία.
Kηδεύθηκε μέ τήν ταυτότητα τοῦ Χριστιανοῦ Ὀρθοδόξου!
Θρησκευτική καί ὄχι πολιτική κηδεία ἤ καύση ἐπέλεξε ἡ οἰκογένεια τοῦ ἐκλιπόντος φιλελεύθερου Κώστα Σημίτη ὡς ἔμπρακτη αὐτοκριτική γιά τήν στάση του ἀπέναντι στήν Ἐκκλησία – «Διεγράφη» ἀπό τόν ἀπολογισμό τοῦ ἔργου του ἡ ἀπόφασίς του νά ἀφαιρέσει τό θρήσκευμα ἀπό τά δημόσια ἔγγραφα
«Αἱ χεῖρες σου ἐποίησάν με καί ἔπλασάν με· συνέτισόν με καί μαθήσομαι τάς ἐντολάς σου. Ἐλέησόν με Κύριε» (Στάσις Β΄, Ἦχος πλ. α΄).
«Ἐπλανήθην ὡς πρόβατον ἀπολωλός, ζήτησον τόν δοῦλόν σου, ὅτι τάς ἐντολάς σου οὐκ ἐπελαθόμην» (Στάσις Γ΄ Ἦχος πλαγ. δ΄).
«Τῶν Ἁγίων ὁ χορός, εὗρε πηγήν τῆς ζωῆς καί θύραν παραδείσου, εὕρω κἀγώ, τήν ὁδόν διά τῆς μετανοίας, τό ἀπολωλός πρόβατον ἐγώ εἰμι· ἀνακάλεσαί με, Σωτήρ, καί σῶσόν με» (Νεκρώσιμα Εὐλογητάρια, Ἦχος πλαγ. Α΄).
- Tοῦ Μανώλη Κοττάκη
Τά ἀνωτέρω ἀποσπάσματα τῆς Ἐξοδίου Ἀκολουθίας ἐψάλλησαν χθές στήν Μητρόπολη Ἀθηνῶν, κατά τήν διάρκεια τῆς θρησκευτικῆς κηδείας πού ἐπέλεξε γιά νά ἀποχαιρετίσει τόν ἄνθρωπό της ἡ οἰκογένεια τοῦ Κώστα Σημίτη. Γνωρίζοντας τήν μεθοδικότητα τοῦ ἀνδρός ἔχουμε τήν βεβαιότητα ὅτι τίποτε δέν συνέβη χωρίς τήν ἔγκρισή του. Προφανῶς καί ἐκεῖνος ἐπέλεξε τήν θρησκευτική κηδεία, προφανῶς ἐπέλεξε νά μήν ἐκτεθεῖ ἡ σορός του σέ λαϊκό προσκύνημα (γιατί θά τό θεωροῦσε …λαϊκισμό), προφανῶς δέν ἤθελε κιλλίβαντα καί πυροβολισμούς, ἦταν ξένο πρός τήν ἰδιοσυγκρασία του. Σέ κάθε περίπτωση τό γεγονός εἶναι ἐντυπωσιακό καί ἀξιοσημείωτο. Ὁ ἄνθρωπος πού δίχασε τόν ἑλληνικό λαό γιά νά διαγράψει τό θρήσκευμα ἀπό τίς ἀστυνομικές ταυτότητες καί συγκρούστηκε σφόδρα μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχοντας ὡς συνέπεια τήν δραματική μείωση τῆς δημοτικότητάς του, ἐπέλεξε ὡς ὕστατο χαῖρε νά κηδευτεῖ μέ τήν ταυτότητα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ. Οὔτε πολιτική κηδεία οὔτε πολύ περισσότερο καύση τῆς σοροῦ του ἦταν ἡ ἐπιλογή του, ἄν καί μέ τό φιλελεύθερο προφίλ πού καλλιεργοῦσε σέ κανέναν δέν θά προκαλοῦσε ἐντύπωση μία τέτοια ἀπόφαση. Στά μάτια μας αὐτό ὁμοιάζει μέ ἔμπρακτη αὐτοκριτική γιά ὅλα ὅσα συνέβησαν τό 2001. Καί σέ μεγάλο βαθμό ἡ ἐπιλογή αὐτή στέλνει στόν ἑλληνικό λαό τό μήνυμα, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ Ἐκκλησία, ἡ παράδοσή μας στό τέλος ἐπικρατοῦν, καί ἄς ἔχουν προηγουμένως κατασυκοφαντηθεῖ.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος μοῦ εἶχε πεῖ ὅταν τόν ἐπισκέφθηκα τό καλοκαίρι τοῦ 2007 στό Ἀρεταίειο μαζί μέ τόν Γιῶργο Παπαθανασόπουλο ὅτι «στό τέλος ἡ Ἐκκλησία θριαμβεύει, παιδί μου.» Ἀναφερόταν στήν ἐξομολογητική συνάντηση πού εἶχε μέ τόν τότε Πρόεδρο τοῦ Συνασπισμοῦ Ἀλέκο Ἀλαβᾶνο, ὁ ὁποῖος συνοδευόμενος ἀπό τόν βουλευτή του Θανάση Λεβέντη, τόν ἐπισκέφθηκε κατ’ οὐσίαν γιά νά τόν ἀποχαιρετίσει. Δέν γνωρίζουμε ποιά ἦταν τά συναισθήματα τῶν πρώην ὑπουργῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ πού βρέθηκαν χθές στήν Μητρόπολη στήν θέα τῆς σοροῦ τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἐνώπιον τῶν Ἱεραρχῶν καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, καί οἱ ὁποῖοι, πλήν τοῦ Εὐαγγέλου Βενιζέλου, ἐπετίθεντο τότε λάβροι στό «παπαδαριό», στήν «Δεξιά τοῦ Κυρίου» καί στόν Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.
Τό πιθανώτερο… ἀμηχανία. Ὁ τρόπος πού ἀποχαιρετοῦμε ὅμως τούς νεκρούς μας, σύμφωνα μέ τήν θρησκευτική μας παράδοση, εἶναι ἱερός καί τελικῶς δύσκολα παρακάμπτεται. Τό νά ἐπιλέξει κανείς νά ταφεῖ ἄψαλτος, μέ πολιτική κηδεία νά ριφθεῖ στήν πυρά ἤ νά σκορπισθεῖ ἡ στάχτη του στά κύματα, καί οἱ φίλοι του νά πιοῦν πικρό καφέ ἤ κονιάκ στήν μνήμη του γύρω ἀπό μία φωτογραφία του, αὐτό δέν εἶναι ἀποχαιρετισμός. Ὁ ἀποχαιρετισμός χωρίς προσευχή, χωρίς μία λέξη γιά ἀντίο, χωρίς προορισμό, χωρίς σημεῖο «συνάντησης», δέν εἶναι ἀποχαιρετισμός. Θά ἐπαναλάβουμε αὐτά πού γράφαμε ἀπό αὐτήν ἐδῶ τήν θέση τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2023 καί χαιρόμαστε πού ὁ ἐκλιπών καί ἡ οἰκογένειά του ἀποφάσισαν νά ἀναθεωρήσουν.
«Αὐτός εἶναι ὁ νέος ἀποχαιρετισμός! Κάπου, στό πουθενά. Στό ὄνομα τῆς ἀτομικῆς ἐλευθερίας καθενός καί τοῦ κατά πῶς θέλει νά διατίθεται τό σῶμα του, καταργοῦμε παραδόσεις καί ἔθιμα πού μᾶς ἔρχονται κατ’ εὐθεῖαν ἀπό τήν ἀρχαιότητα, καί συνεχίστηκαν μέ ἄλλο τελετουργικό ἀπό τήν Ὀρθοδοξία. Ἡ Μεγάλη Κοινωνία ὑποχωρεῖ στήν ἀτομική ἐλευθερία. Δέν ζοῦμε μεταξύ ἄλλων. Ἀποφασίζουμε νά φύγουμε σά νά ζήσαμε ὅλη μας τήν ζωή μόνοι. Ἐάν κοιτάξουμε τήν ἱστορία μας καί τήν συγκρίνουμε μέ αὐτό πού ζοῦμε τώρα, θά διαπιστώσουμε ὅτι ἀντέξαμε, δέν ἀλλοιωθήκαμε καί δέν μεταλλαχθήκαμε ἐπί ὑποτέλειας, Κατοχῆς καί Τουρκοκρατίας, ἐπειδή ἤμασταν χάρις στήν πίστη μας καί τήν γλῶσσα μας ἕνα γένος ὁμοιογενές. Καί πότε διαλυόμαστε; Τώρα! Αὐτό πού καταφέραμε μέ συγκολλητική οὐσία τήν γλῶσσα, τήν θρησκεία καί τήν κοινή καταγωγή ἐπί δουλοπαροικίας, τό χάνουμε σήμερα ἐπί… ἐλευθερίας. Δέν εἶναι φοβερό;
Νά σώζεις τήν ταυτότητά σου ὡς δοῦλος καί νά τήν χάνεις ὡς ἐλεύθερος; Καί ὅμως, ἰσχύει. Τό τέλος τῶν θρησκευτικῶν γάμων καί ἡ ἀντικατάστασή τους ἀπό κάτι νομικά παλιόχαρτα πού ἔχουν ἐλάχιστη πνευματικότητα ὅπως τό σύμφωνο συμβίωσης, τό τέλος τῶν βαπτίσεων, τό “λάδι” τῶν ὁποίων ἀντικαταστάθηκε ἀπό τήν ἄνοστη “ὀνοματοδοσία” καί τήν ἐγγραφή στά ληξιαρχεῖα, ἡ κατάργηση τῆς ὀρθόδοξης κηδείας μέ τό τελετουργικό της καί ἡ ἀντικατάστασή της ἀπό τήν ὑψικάμινο, ἡ κατάργηση τῆς ἐπιλογῆς νά ἀναγράφεται τό θρήσκευμα στήν ταυτότητα, ἡ ἀντικατάσταση τοῦ θρησκευτικοῦ ἀπό τόν πολιτικό ὅρκο πού ἀπαλείφει κάθε ἀναφορά στήν Ἁγία Τριάδα, ἡ προώθηση τῆς οὐδετεροθρησκείας μέσα στά σχολεῖα καί τά πανεπιστήμια μέ τήν ἐκδίωξη κάθε τί χριστιανικοῦ, ἡ νέα μόδα νά μήν δίνεται φῦλο στούς γονεῖς γιά νά μήν θίγονται οἱ ὁμοφυλόφιλοι (γονέας Α καί γονέας Β), ἡ ἀλλοίωση παραδοσιακῶν ἐννοιῶν (τό καλάθι τοῦ “νοικοκυριοῦ”), ὁ “μοντέρνος” νόμος γιά τήν συνεπιμέλεια πού ἀμφισβητεῖ τήν πρωτοκαθεδρία τῆς μητρός στήν ἀνατροφή τοῦ τέκνου, ὅλα αὐτά τά ὡραῖα, συντείνουν στό ἑξῆς: στό νά μετατραποῦμε σέ ἕνα ἄχρωμο Ἔθνος. Ἔθνος πού δέν ὑπῆρξε ποτέ στήν ἱστορία μέ τά δικά του ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ἔθνος πού δέν μπορεῖς νά τό ξεχωρίσεις ἀπό τά γειτονικά του. Δυστυχῶς, δύο εἶναι τά “Ἔθνη” τῆς νέας ἐποχῆς: ἔθνος εἶναι τό ἄτομο καί οἱ ἐπιθυμίες του χωρίς τήν παραμικρή ἔγνοια γιά τήν συλλογική μοῖρα. Ἔθνος εἶναι ἡ ὁμάδα. Ἄν ἀνήκεις στήν ὁμάδα τῶν ἀποτεφρωτῶν, τῶν δικαιωματιστῶν, τῶν ἀνθρώπων πού διακηρύσσουν ὡς ταυτότητά τους τόν διαφορετικό σεξουαλικό τους προσανατολισμό, τότε νομίζεις ὅτι ἀνήκεις σέ ἕνα Ἔθνος μέ “συνιστῶσες” μέσα σέ κάθε κράτος. Ὁριζόντιο “πολύ-Ἔθνος”.
Δέν ἔχω πρόβλημα μέ τίς διαφορετικές ταυτότητες. Ζῶ μαζί τους. Πλοῦτος εἶναι. Μέ τούς μοναχικούς δρόμους μέσα στίς ὀργανωμένες κοινωνίες ἔχω πρόβλημα. Μέ τό νά μήν κοιτᾶμε ὅλοι μαζί πρός μία κοινῶς ἀποδεκτή κατεύθυνση, παρά τίς διαφορές μας. Ἄν οἱ διαφορετικές ταυτότητες ἐντάσσονται ἁρμονικά μέσα στήν Μεγάλη Κοινωνία καί δέν θέλουν νά τήν καταργήσουν, ζήτω. Ἀλλά ἐμεῖς ἐδῶ τείνουμε νά γίνουμε Ἔθνος χωρίς σπονδυλική στήλη. Ἀμφίθυμον. Ξέπνοον. Χωρίς διάθεση νά ὑπερασπιστοῦμε τήν ἐπικράτεια».
Καταληκτικῶς: Ἐάν ὁ ἄθεος Σημίτης ἔγινε στά στερνά του ἔνθεος, ἄς ἀξιοποιήσουμε τήν τελευταία ἐπιθυμία του.

Αναλύσεις
Αναλύοντας τις επιλογές Τραμπ και τις καταιγιστικές εξελίξεις που προκαλούν

Στρατηγικοί προσανατολισμοί, ηγεμονικές δυνάμεις και περιφέρειες, σ΄ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα.
Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος
Σημείωση. Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε και αναρτήθηκε πρώτη φορά σε μέσο ενημέρωσης την προηγούμενη της με κάθε κριτήριο πολύ σημαντικής τηλεφωνικής συνομιλίας Τραμπ-Πούτιν που διήρκεσε που διήρκεσε πάνω από μια ώρα. Στο κείμενο που ακολουθεί και σε άλλα που επέρχονται θα αναλύονται με αξιολογικά ουδέτερο τρόπο οι στρατηγικοί προσανατολισμοί του προέδρου της ισχυρότερης ηγεμονικής δύναμης. Θα τυγχάνουν, μεταξύ άλλων, περιγραφής και ερμηνείας τα διαμορφωτικά κριτήρια και παράγοντες που σταδιακά θα ανασυντάξουν τους συσχετισμούς εντός του Πολυπολικού διεθνούς συστήματος. Η «ολόθερμη» προσέγγιση της Μόσχας από τον νέο Πρόεδρο, χωρίς να προδικάσουμε το αποτέλεσμα, είναι σε κάθε περίπτωση μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Προχωρώντας προς νέες πλανητικές ισορροπίες πολλά έπονται τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια. Το ζήτημα είναι κατά πόσο σε κάποιες Βαλκανικές και Μεσογειακές χώρες τα πολιτικά «ελίτ» και φορείς επιστημονικών ή «επιστημονικών» τίτλων α) δεν θα επαναλάβουν, μεταξύ άλλων, τις ασυναρτησίες περί «καλών πλευρών» και «κακών πλευρών» (όπως πάντα είχαμε διαχρονικά υπάρχουν μόνο ανελέητες και αδίστακτες ηγεμονικές δυνάμεις), β) δεν θα συνεχίσουν τα «παγκοσμιοποιητικά παραμιλητά», γ) θα καταλάβουν πως τα ιδεολογήματα περί ανθρωπολογικής εξομοίωσης και πολιτικής εξίσωσης του πλανήτη είναι ανυπόστατα δ) θα καταλάβουν ότι τα λεγόμενα «μ»κο συνειδητά ή ανεπίγνωστα υπηρετούν πολιτικές soft power ή αθέμιτα συμφέροντα στα πεδία της ιδιωτείας και ε) όσοι είναι θεμιτών προθέσεων θα αντιληφθούν ότι τα εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα αποτελούν πνευματικό δηλητήριο που εν δυνάμει αποδυναμώνει και εξαφανίζει κράτη και κοινωνίες.

Κατ’ αρχάς, τονίζεται ότι η εκλογή νέου προέδρου στις ΗΠΑ με ριζοσπαστικά διαφορετικές επιλογές από τους προκατόχους του, εκκόλαψε καταιγιστικές ανακατατάξεις οι οποίες για πολλούς είναι πέραν κάθε φαντασίας. Όμως, για μερικούς άλλους η διαμόρφωση ενός νεου Μεταψυχροπολεμικού στρατηγικού περιβάλλοντος ήταν αναμενόμενη. Στο σύντομο κείμενο που ακολουθεί θα γίνει προσπάθεια να αναφερθούν τουλάχιστον τα κύρια και σημαντικά, πρωτίστως τα κριτήρια και οι παράγοντες που ανεξαρτήτως προσώπων προσδιορίζουν τους προσανατολισμούς και τις εξισορροπητικές στρατηγικές εντός ενός κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος.
Πρώτον, οι αναλυτές της στρατηγικής τα κείμενα των οποίων οικοδομούνται πάνω στα αξιώματα του Θουκυδίδειου Παραδείγματος που ισχύουν για κάθε κρατοκεντρικό διεθνές σύστημα (Waltz, Kennan, Mearsheimer ε.α.) τόνιζαν ότι ο πολυπολικός κόσμος πολλών μεγάλων δυνάμεων κατόχων πυρηνικών όπλων καθώς εκκολαπτόταν -ήδη από την δεκαετία του 1980- απαιτούσε νέες στρατηγικές λογικές και νέες στρατηγικές προσεγγίσεις.

Δεύτερον, τονιζόταν:
α) Οι ΗΠΑ ήταν μετά το 1990 η συντριπτικά ισχυρότερη ηγεμονική δύναμη αλλά αυτό δεν θα κρατούσε πολύ, ιδίως λόγω έγερσης της κινεζικής ισχύος στην οικονομία, την τεχνολογία και τα πολεμικά μέσα.
β) Κατά συνέπεια, υποστηριζόταν από τους αναλυτές της στρατηγικής, ήταν προς το συμφέρον της Αμερικής αλλά και όλων των κρατών αφενός να μην υπερ-επεκταθεί όπως τελικά έγινε με τους «επεμβατικούς» «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» στις περιφέρειες καθότι η ιστορική εμπειρία διδάσκει τελική συρρίκνωση ή και πτώση (Αθήνα, Ναπολέων, Χίτλερ, Ιάπωνες στην Κίνα) και αφετέρου, όπως είχε την δυνατότητα να το κάνει να επιδιώξει ένα modus vivendi πλανητικών στρατηγικών ισορροπίας και συμφερόντων. Επίσης, αποτελεσματικούς θεσμούς διεθνούς διακυβέρνησης κοινών κινδύνων και κοινών προβλημάτων αντίστοιχους με τις συμφωνίες SALT/ABM το 1972-3 και Ευρωπυραύλων την δεκαετία του 1980 – πχ για την τρομοκρατία, τον κίνδυνο πυρηνικού ολοκαυτώματος κτλ.

Τρίτον, παρά το ότι ολοφάνερα έτσι προσανατολίζεται η νέα Αμερικανική κυβέρνηση η σταθεροποίηση ενός διεθνούς συστήματος με όρους ισορροπίας και συμφερόντων είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, ιδιαίτερα μετά τους δύο συντρέχοντες μεγάλους πολέμους και τις άλλες διενέξεις στις περιφέρειες. Για παράδειγμα, πριν τον άχαρο και άσκοπο πόλεμο της Ουκρανίας ένα κύριο επιχείρημα πολλών -συμπεριλαμβανομένων των Γκωλικών αλλά και τα υπονοούμενα του Μακρόν το 2019 -το ΝΑΤΟ είναι εγκεφαλικά νεκρό …)- ήταν ο στρατηγικός ορθολογισμός με την επιδίωξη μιας νέας πλανητικής ισορροπίας και ιδιαίτερα την «ήπια» ανάσχεση τυχόν κινεζικών ηγεμονικών αξιώσεων με προσέγγιση της Ρωσίας. Αντί αυτού είχαμε τον πόλεμο της Ουκρανίας, την σύγκλιση των Ανατολικών μεγάλων δυνάμεων, τον κίνδυνο πυρηνικού ολοκαυτώματος και την πρόκληση της συντρέχουσας πρωτοφανούς διεθνούς αστάθειας.
Τέταρτο, αφού τονιστεί ότι το εγχείρημα των σημερινών Αμερικανών ηγετών για νέες ισορροπίες χωρίς πολέμους δεν είναι μόνο δύσκολο αλλά ίσως και ανέφικτο, μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής κύρια και σημαντικά:


Α) Σε μια εκτιμάται σημαντική συνέντευξη του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Ρόμπιο στις 30.1.2025 (https://x.com/MyLordBebo/status/1885593143413751958) προσδιόρισε το σκεπτικό και την απόφαση οι στρατηγικές αποφάσεις τους να απορρέουν από πολιτικό και στρατηγικό ορθολογισμό, δηλαδή να εδράζονται στο εθνικό συμφέρον όλων των εμπλεκομένων δυνάμεων και πάνω στην πλάστιγγα κόστους/οφέλους εναλλακτικών προσεγγίσεων να επιλέγονται οι πλέον συμφέρουσες (όλων). Ταυτόχρονα ο ΥΠΕΞ τόνισε ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν κατανοήσει την έλευση του Πολυπολισμού και τις συνέπειες. https://ac71941a78dbb287eda80f3d2423825c.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-41/html/container.html
Β) Για πολλά ζητήματα οι ΗΠΑ (Γροιλανδία, Παναμάς, Καναδάς, Γάζα) αλλά και άλλες ηγεμονικές δυνάμεις όπως η Ρωσία (Ουκρανία αλλά εν δυνάμει όχι μόνο) και η Κίνα (Ταϊβάν) ήδη υιοθετούν αναθεωρητικές θέσεις οι οποίες εάν εκπληρωθούν προκαλούν ριζική αλλαγή της δομής και των λειτουργιών των διεθνών θεσμών και τους διεθνούς δικαίου. Τι έπεται; Μάλλον άγνωστο ή δύσκολο να προβλεφθεί, όπως δύσκολο είναι να προβλέψουμε κατά πόσο θα επιμείνουν σε αυτές και άλλες αναθεωρητικές στάσεις ή κατά πόσο με όρους κοινών συμφερόντων θα επιδιώξουν το προαναφερθέν modus vivendi πλανητικά και στις περιφέρειες. Ο ρόλος των κρατικών επιτελείων κάθε κράτους είναι να μελετούν, σταθμίζουν και εκτιμούν ορθά το πως εξελίσσονται αυτά τα ζητήματα.

Τέλος αλλά όχι το τελευταίο που θα μπορούσε να αναφερθεί συνοπτικά, είναι πως μέχρι να σταθεροποιηθούν οι τάσεις -εάν σταθεροποιηθούν- αν κάτι είναι σίγουρο είναι ότι θα έχουμε αλλαγές συνόρων ή και περίπου κατεδάφιση κρατών όπως στην Συρία. Πάνω στην Κλίνη του Προκρούστη των όπως πάντα ανελέητων ηγεμονικών συναλλαγών και ανακατατάξεων αναλώσιμα θα είναι α) εκείνα τα περιφερειακά κράτη :
α) τα οποία δεν στηρίζουν τις αποφάσεις στο εθνικό συμφέρον,
β) δεν διαθέτουν επαρκή ισχύ και αξιόπιστη εθνική στρατηγική υιοθετώντας αντίθετα κατευναστικές στάσεις,
γ) δεν γνωρίζουν να συναλλάσσονται εντός και εκτός συμμαχιών για συμμετρικές σχέσεις με όρους εθνικών συμφερόντων και
δ) στις πολιτικές και άλλες συζητήσεις καταμαρτυρείται πως κυριαρχεί άγνοια τόσο του χαρακτήρα και των λειτουργιών κάθε κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος όσο και τον διαχρονικά πανόμοιο χαρακτήρα των στρατηγικών των ηγεμονικών δυνάμεων.

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestos.edu.gr www.ifestosedu.gr ifestosedu@gmail.com
Twitter https://twitter.com/ifestosedu
Linkedin https://www.linkedin.com/in/panayiotis-ifestos-0b9382131/
Instagram https://www.instagram.com/p.ifestos/
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
«ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός, μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus Έθνος και Πολιτισμός» https://piotita.gr/?p=41774
Φιλοπατρία, Δημοκρατία, Ελευθερία https://www.facebook.com/groups/philopatria/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
Διεθνής πολιτική 21ος αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Παναγιώτης Κονδύλης – https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό Ευρωπαϊκό Βασίλειο των πρώην αποικιοκρατών και της Ευρωπαϊκής “Ένωσης” https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Πίνακες διαλέξεων και σημειώσεις διαλέξεων – πίνακες συντομογραφικής απεικόνισης πτυχών του διεθνούς συστήματος https://wp.me/p3OqMa-1GG
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
Αναλύσεις
Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει βοήθεια από κανένα σύμμαχο
Η εμπλοκή ενός κράτους σε πόλεμο προκειμένου να βοηθήσει ένα σύμμαχο κράτος δεν είναι αυτονόητη, ειδικά εάν έχουν αλλάξει οι γεωπολιτικές συνθήκες υπό τις οποίες δόθηκε η αρχική υπόσχεση. Για τον λόγο αυτόν τα κράτη πρέπει να είναι προσεκτικά στο τι περιμένουν από τους συμμάχους τους.

«Η προστασία από συμμαχίες είναι εξαιρετικά αβέβαιη και τα κράτη που θέλουν να επιβιώσουν σε ένα ρευστό και ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα πρέπει να μεριμνήσουν από μόνα τους για την ασφάλειά τους δημιουργώντας στρατιωτική ισχύ (αρχή της αυτοβοήθειας). Αν την ώρα της κρίσης βρεθούν μόνα τους, πρέπει να μπορούν να αντεπεξέλθουν»
Τα όρια των συμμαχιών
Γράφει ο Αθανάσιος Πλατιάς, Τα Νέα
Οι συμμαχίες είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στην εξωτερική πολιτική των κρατών. Το κλειδί στις συμμαχίες είναι η αξιοπιστία τους, δηλαδή πόσο αξιόπιστη είναι η υπόσχεση αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής όταν φθάσει η ώρα της αλήθειας. Η εμπλοκή ενός κράτους σε πόλεμο προκειμένου να βοηθήσει ένα σύμμαχο κράτος δεν είναι αυτονόητη, ειδικά εάν έχουν αλλάξει οι γεωπολιτικές συνθήκες υπό τις οποίες δόθηκε η αρχική υπόσχεση. Για τον λόγο αυτόν τα κράτη πρέπει να είναι προσεκτικά στο τι περιμένουν από τους συμμάχους τους.
Οι συμμαχίες έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο για όσο διάστημα υπάρχει σύμπλευση συμφερόντων. Ομως τα γεωπολιτικά συμφέροντα είναι ευμετάβλητα. Για παράδειγμα, τα συμφέροντα των Ευρωπαίων και των ΗΠΑ συνέπλεαν για δεκαετίες όσο υπήρχε η σοβιετική απειλή. Αυτή την εποχή, όμως, είναι αμφίβολο εάν συμπίπτουν.
Το κέντρο βάρους του πλανήτη έχει μετατοπιστεί από την Ευρώπη στη Νοτιοανατολική Ασία και διαφαίνεται ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση θέλει να απαγκιστρωθεί από την Ευρώπη και να επικεντρωθεί στην ανάσχεση της αναδυόμενης Κίνας. Αυτό αποτελεί πρόβλημα και για την Ελλάδα που τα τελευταία χρόνια είχε επενδύσει στην εμβάθυνση των αμυντικών δεσμών της με τις ΗΠΑ.
Αυτή η σχέση είχε συμβάλει στην ποιοτική ενίσχυση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ως εργαλείο αποτροπής της αναθεωρητικής Τουρκίας.Η Ελλάδα είχε επίσης επενδύσει στην εμβάθυνση των διμερών σχέσεων με τη Γαλλία. Η σχέση αυτή βασιζόταν σε γεωπολιτική σύμπλευση συμφερόντων, αφού ο ακτιβισμός της Τουρκίας στην Αφρική και την Ανατολική Μεσόγειο είχε ενοχλήσει τη Γαλλία.
Στο πλαίσιο αυτά η Ελλάδα είχε εκτρέψει μεγάλο μέρος αμυντικών προμηθειών στη Γαλλία (προμήθεια αεροσκαφών Ραφάλ και φρεγατών Belharra). Η στρατηγική αυτή σχέση οδήγησε μάλιστα στην υπογραφή μιας σημαντικής πολιτικής συμφωνίας αμυντικής συνδρομής. Ομως και αυτή η στρατηγική σχέση έχει πρόσφατα τεθεί σε αμφιβολία λόγω της πολιτικής ρευστότητας στη Γαλλία, αλλά και λόγω της απόφασης της κοινοπραξίας στην οποία συμμετέχει η Γαλλία να προμηθεύσει στην Τουρκία τους πανίσχυρους πυραύλους meteor. Οι πύραυλοι αυτοί εξουδετερώνουν σε μεγάλο βαθμό το ποιοτικό πλεονέκτημα που έδινε στην ελληνική πλευρά η προμήθεια των Rafale και Belharra.
Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα ανέπτυξε επίσης ένα πλέγμα αμυντικών σχέσεων με χώρες της ευρύτερης περιφέρειας, όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ. Συνδετικό δεσμό με τις χώρες αυτές αποτελούσε η γενικευμένη επιθετικότητα της Τουρκίας και οι εχθρικές επεμβάσεις της στα διάφορα ζητήματα που τις αφορούσαν ατομικώς.
Συνεπώς, οι σχέσεις που η Ελλάδα έχει συνάψει με τις χώρες αυτές στηρίζονται στη λογική της αντισυσπείρωσης. Η λογική αυτή είναι εκ των πραγμάτων συγκυριακή.Εχουν ήδη φανεί τα όρια αυτών των περιφερειακών συμμαχιών. Το Ισραήλ έχει ανοιχτά πολλαπλά μέτωπα και το τελευταίο πράγμα που θα επιθυμούσε είναι μια αντιπαράθεση με την Τουρκία. Η Αίγυπτος είναι αποδυναμωμένη και έχει στρέψει την προσοχή της στην εμπέδωση της εσωτερικής σταθερότητας, ενώ έχουν εξομαλυνθεί οι σχέσεις της Τουρκίας με τα ΗΑΕ και τη Σαουδική Αραβία.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η προστασία από συμμαχίες είναι εξαιρετικά αβέβαιη και τα κράτη που θέλουν να επιβιώσουν σε ένα ρευστό και ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα πρέπει να μεριμνήσουν από μόνα τους για την ασφάλειά τους δημιουργώντας στρατιωτική ισχύ (αρχή της αυτοβοήθειας). Αν την ώρα της κρίσης βρεθούν μόνα τους, πρέπει να μπορούν να αντεπεξέλθουν.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει βοήθεια από κανένα σύμμαχο, αλλά πρέπει να αναπτύξει τις δικές της αποτρεπτικές δυνατότητες αυξάνοντας κατά 50% τουλάχιστον τις αμυντικές της δαπάνες. Η αύξηση αυτή πρέπει να κατευθυνθεί αποκλειστικά στην εντατικοποίηση του εξοπλιστικού της προγράμματος. Η αποτροπή της Τουρκίας στοιχίζει ακριβά, αλλά το κόστος είναι πολύ μικρότερο από το κόστος του πολέμου ή από το κόστος της μετατροπής της χώρας σε δορυφόρο της Τουρκίας (φινλανδοποίηση).
Αναλύσεις
Ο Τσίπρας ή αγνοεί στοιχειώδη πράγματα απο την ιστορία ή εξετέλεσε διαταγές της Ουάσιγκτον
Υπενθυμίζω πως ο κ. Τσίπρας συμφώνησε με την ηγεσία της γειτονικής χώρας και αποδέχτηκε ότι υπάρχει Μακεδονικό έθνος που δεν είναι ελληνικό και μακεδονική γλώσσα η οποία δεν είναι μια απο τις αρχαιοελληνικές διαλέκτους.

Υπενθυμίζω πως ο κ. Τσίπρας συμφώνησε με την ηγεσία της γειτονικής χώρας και αποδέχτηκε ότι υπάρχει Μακεδονικό έθνος που δεν είναι ελληνικό και μακεδονική γλώσσα η οποία δεν είναι μια απο τις αρχαιοελληνικές διαλέκτους.
Οι Αθηναίοι ποτέ δεν αποδέχθηκαν την ελληνικότητα των μακεδόνων αλλά αυτό ήταν ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας που ένοιωθαν και συνεχίζουν να νοιώθουν. Αναφέρομαι στους αθηναίους με την ιδεολογία της Αθήνας του Δημοσθένη, που θεωρούσε οτι η ελληνική ιστορία σταμάτησε στη Μάχη της Χαιρώνειας. Ούτε και οι κοραϊστές θεωρούν τους Μακεδόνες Έλληνες. (Αυτοί δεν θεωρούν ελληνικό και το Βυζάντιο, ούτε στον πολιτισμό του).
-
Ενδιαφέροντα2 μήνες πριν
Αποκάλυψη του ηθοποιού Κωστή Σαββιδάκη! Κόπηκε ταινία στην Ελλάδα από φεστιβάλ επειδή προέβαλλε την Ορθοδοξία
-
Πολιτική6 ημέρες πριν
Έρχεται «τσουνάμι» αποκαλύψεων και στην Ελλάδα για USAID! Οι ΜΚΟ του Soros και οι Πρέσπες του Τσίπρα
-
Απόψεις2 εβδομάδες πριν
Διαβεβαιώνω τον κ. Μητσοτάκη ότι η κυβέρνησή του δεν έχει μέλλον
-
Πολιτική3 εβδομάδες πριν
Αποκάλυψη Στρος Καν! Με έφαγαν οι ΗΠΑ όπως και τον Καραμανλή!
-
Διεθνή3 μήνες πριν
Οι Ουκρανοί ακολουθούν το… δόγμα Μπάιντεν! Χτύπησαν με ATACMS τη Ρωσία – Οδηγούμαστε σε πυρηνικό ολοκαύτωμα;
-
Αναλύσεις2 εβδομάδες πριν
Ο Τραμπ δεν ξεχνά τί έκανε η Ελλάδα!
-
Αναλύσεις1 εβδομάδα πριν
Οδεύει προς αντικατάσταση ο Μητσοτάκης! Σπρώχνει την Ελλάδα περισσότερο προς την καταστροφή
-
Ιστορία - Πολιτισμός3 εβδομάδες πριν
Ένα ταξίδι γεύσεων από τη Μικρά Ασία στη Δράμα