Σε ανακοίνωση εξοπλιστικού προγράμματος, 500 δις προχώρησε η Γερμανία, με την ταυτόχρονη υποστήριξή της προς την Τουρκία για να μπει στον ευρωστρατό και με την ενίσχυσή της με μαχητικά αεροπλάνα eurofighter και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς meteor, που ανατρέπουν κρίσιμα, εις βάρος μας, την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο.

Η Ομάδα Κοινωνικής Εγρήγορσης (ΟΚΕ) θεωρεί, ότι μια ενεργός εξωτερική πολιτική υπαγορεύει κάθε φορά που το Βερολίνο θίγει εθνικά μας συμφέροντα εμείς να επαναφέρουμε το θέμα των χρεών τους προς την χώρα μας, από τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο κι όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις όφειλαν να έχουν εφαρμόσει αυτή την τακτική!

Οι πολιτικοί μας θα έπρεπε να έχουν ήδη εγγράψει στον κρατικό προϋπολογισμό, το σύνολο των διεκδικήσεών μας από την Γερμανία, σαν ανείσπρακτες οφειλές προς το Ελληνικό Δημόσιο, προσθέτοντας την αιτιολογία, ότι είναι άμεσα απαιτητό ληξιπρόθεσμο χρέος.

Υπενθυμίζουμε, ότι η Ιταλία και η Βουλγαρία έχουν καταβάλλει τις πολεμικές επανορθώσεις στην Ελλάδα, ενώ η Γερμανία έχει πληρώσει τις πολεμικές επανορθώσεις στην Πολωνία και στην Γιουγκοσλαβία.

Τη συγκεκριμένη διεκδίκηση φοβόταν η Μέρκελ, την εποχή των μνημονίων και αν οι τότε κυβερνήσεις μας είχαν ακολουθήσει αυτή την τακτική θα είχαμε αποφύγει τη δεκαετή τραγωδία της οικονομικής και κοινωνικής μας εξαθλίωσης.

Γράφει ο Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος

Όταν άρχισε η επανάσταση του 1821 εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας οι πιθανότητες να επικρατήσουμε ήταν ελάχιστες. Κι όμως, ακόμη και με εμφύλιο πόλεμο μεταξύ μας στο τέλος καταφέραμε να νικήσουμε. Αυτό ακριβώς το γεγονός, το ότι για τους Τούρκους είμαστε απρόβλεπτοι, τους κάνει να μας φοβούνται. Την 25^η Μαρτίου του 1987, άλλο ένα παράδειγμα, είχαμε την μεγάλη κρίση με την Τουρκία που παραλίγο να μας οδηγήσει σε πόλεμο. Ευτυχώς, βγήκε τότε ο στόλος μας στο Αιγαίο κι ο τουρκικός αποσύρθηκε. Ήταν εκείνη την περίοδο μια εποχή που ασκούσαμε δυναμική πολιτική για τα εθνικά μας θέματα, και όχι μόνο. Ήταν μια εποχή που ήσουν περήφανος να είσαι Έλληνας.

Ας φέρουμε στη μνήμη μας ένα παράδειγμα κι από την αντίπαλη πλευρά. Το 1974, μετά από το πραξικόπημα που έκανε η Αθήνα εναντίον του Μακαρίου, οι Τούρκοι αντί να χάσουν την ώρα τους με πολλές αναλύσεις έκαναν χωρίς καθυστέρηση απόβαση στην Κύπρο καταλαμβάνοντας ένα μεγάλο τμήμα της νήσου το οποίο εξακολουθούν να κατέχουν μέχρι και σήμερα. Εύκολα συμπεραίνει κανείς από τα παραπάνω ότι ο αιφνιδιασμός και τα γρήγορα αντανακλαστικά μιας χώρας μπορεί να την οδηγήσουν σε επιτυχίες, αρκεί να μπορεί να διακρίνει την ευνοϊκή συγκυρία.

Στην Τουρκία αυτήν τη στιγμή, λόγω της δίωξης του δημάρχου Κωνσταντινουπόλεως, απειλείται χάος με την λαϊκή οργή να στρέφεται κατά του προέδρου Ερντογάν. Στην Ελλάδα, παρακολουθούμε την εκεί κατάσταση από τους τηλεοπτικούς σταθμούς ακούγοντας μοιραίοι κι αδιάφοροι αναλύσεις επί αναλύσεων ενώ η επικαιρότητα στη χώρα κυριαρχείται εξ’ ολοκλήρου από την τιμή του μπακαλιάρου. Η κυβέρνηση, επίσης αδιάφορη, παρακολουθεί όσα απαράδεκτα συμβαίνουν στην γείτονα, ανίκανη να διακρίνει οποιαδήποτε ευκαιρία. Το ίδιο αδιάφορα σφυρίζει και η Ευρωπαϊκή Ένωση της οποίας είμαστε μέλος.

Εμείς διακρίνουμε ότι τώρα παρουσιάζεται στη χώρα μας η ευκαιρία για την επέκταση του θαλασσίου χώρου μας στα 12 μίλια. Κι αν στην παραπάνω πρότασή μας ορθωθεί η αντίρρηση ότι με την κίνησή μας αυτή θα δώσουμε μια ωραία διέξοδο στον Τούρκο πρόεδρο να στρέψει το εσωτερικό του πρόβλημα σ’ έναν εξωτερικό εχθρό, δεν έχουμε παρά, στην εσχάτη των περιπτώσεων, να απαντήσουμε με ένα σύγχρονο μολών λαβέ, καθώς τα τελευταία χρόνια παίρνουμε από την κυβέρνησή μας συστηματικά την διαβεβαίωση ότι η Ελλάδα είναι διπλωματικά και εξοπλιστικά σπουδαία δύναμη και δεν φοβάται κανέναν.

Πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει πιο ωραίος τρόπος να τιμήσουμε τους ήρωες του 1821 από το να δράσουμε για το αυτονόητο. Τώρα που επικρατεί μεγάλη αναταραχή στην Τουρκία είναι η κατάλληλη στιγμή να ανακοινώσει την Τρίτη στις 25 του μηνός η ελληνική κυβέρνηση την επέκταση του θαλασσίου χώρου μας στα 12 ναυτικά μίλια. Έτσι απλά, όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο, το οποίο εξάλλου κατά κόρον επικαλείται σε κάθε ευκαιρία η κυβέρνησή μας. Για να έρθει επιτέλους η στιγμή που να δείξει η Ελλάδα ότι υπάρχει και να δώσει σάρκα και οστά στον Ύμνο της Ελευθερίας.

​Σύμφωνα με το άρθρο του Μιχάλη Ιγνατίου στην ιστοσελίδα Hellas Journal, στο οποίο επικαλείται την πληροφόρησή του από δημοσίευμα στη στήλη “Μικροπολιτικός” στα εφημερίδα “Τα Νέα”, η δεξίωση του Λευκού Οίκου για την 25η Μαρτίου, η οποία θεωρείται η σημαντικότερη εκδήλωση για την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, έχει προκαλέσει αντιδράσεις λόγω της έλλειψης διαφάνειας στη διαδικασία επιλογής των προσκεκλημένων αλλά και της έλλειψης εθνικών μηνυμάτων.

Η οργάνωση της εκδήλωσης φαίνεται να ελέγχεται από συγκεκριμένα πρόσωπα, όπως ο πατέρας Αλέξανδρος Καρλούτσος και ο λομπίστας Μάικ Μάνατος, χωρίς τη συμμετοχή των μεγαλύτερων ελληνοαμερικανικών οργανώσεων ή ισχυρών παραγόντων της Ομογένειας. Αυτό έχει οδηγήσει σε δυσαρέσκεια, καθώς πολλοί από τους προσκεκλημένους δεν συνδέονται άμεσα με την Ομογένεια ή τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, ενώ αποκλείονται δημοσιογράφοι, ακτιβιστές και άτομα που ασχολούνται με τα ελληνικά εθνικά θέματα. Επιπλέον, επισημαίνεται ότι η Εκκλησία της Αμερικής, υπό την ηγεσία του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου, έχει σημαντική επιρροή στη διαμόρφωση της λίστας των προσκεκλημένων, γεγονός που εντείνει τις ανησυχίες για την έλλειψη διαφάνειας και αντιπροσωπευτικότητας στην εκδήλωση. ​

Γράφει αναλυτικά ο Μιχάλης Ιγνατίου στο άρθρο με τίτλο “Ένα “σκάνδαλο” ή ακόμα μία “ελληνική τραγωδία”; Η δεξίωση του Λευκού Οίκου για την 25η Μαρτίου χωρίς εθνικά μηνύματα ελέω της Εκκλησίας της Αμερικής…”, το οποίο δημοσιεύτηκε στη Hellas Journal:

«Η δεξίωση στον Λευκό Οίκο για την 25η Μαρτίου είναι η σημαντικότερη εκδήλωση για την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα», ξεκίνησε την Πέμπτη 20 Μαρτίου 2025 το κείμενο του ο έγκριτος Μικροπολιτικός στην εφημερίδα Τα ΝΕΑ.

Θα προσθέσω ότι είναι και μία εκδήλωση στην οποία δεν προσκαλείται ο λαός, οι απλοί ομογενείς μας. Αν δει κανείς τον κατάλογο θα διαπιστώσει ότι έρχονται στην Ουάσιγκτον για την εκδήλωση του Λευκού Οίκου οι «παμπλουτήδηδες» της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, που δεν προσφέρουν τίποτα για τα εθνικά θέματα, την Ελλάδα μας και την Κύπρο μας, οι πλούσιοι φίλοι των φίλων από την Ελλάδα -αν είναι δυνατόν, τι δουλειά έχουν αυτοί;

Καλούν τραγουδιστές και μοντέλα, και τους γνωστούς παρατρεχάμενους, για τους οποίους αποφασίζουν ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος, ο π. Αλέξανδρος Καρλούτσος και λιγότερο ο Μάικ Μανάτος της γνωστής εταιρείας λόμπι Manatos και Manatos.

Πριν από δύο εβδομάδες επισκέφθηκαν το Γραφείο Πρωτοκόλλου της αμερικανικής Προεδρίας ο π. Αλέξανδρος, ο π. Παναγιώτης (της Ιεράς Αρχιεπισκοπής) και ο κ. Μανάτος. Τι ζητήθηκε -διότι περί αυτού πρόκειται;

• Να κοπούν όλοι οι δημοσιογράφοι, οι τρεις εκ των οποίων είναι διαπιστευμένοι ανταποκριτές στο Λευκό Οίκο. Με το αίτημα αυτό κόπηκε και ο εκδότης του Εθνικού Κήρυκα, Ηρακλής Διαματάρης, της εφημερίδας που δεν αντέχει να την βλέπει ο κ. Ελπιδοφόρος. Για τον ίδιο λόγο, αποκλείστηκαν και οι εκδότες της Hellas Journal, της μόνης ελληνικής ιστοσελίδας που είναι διαπιστευμένη στο Λευκό Οίκο.
• Να κοπούν όλοι οι ακτιβιστές της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, που ασχολούνται νυχθημερόν με τα ελληνικά εθνικά θέματα, με τα προβλήματα της Ελλάδας μας και της Κύπρου μας.
• Να κοπούν όλοι όσοι έχουν σχέση με το Δημοκρατικό Κόμμα, εκτός κάποιων ημετέρων του Αρχιεπισκόπου και του π. Αλέξανδρου.
• Να κοπούν ακόμα και Αμερικανοί πρέσβεις που δεν είναι αρεστοί στους «οργανωτές» της εκδήλωσης.

Και όλα τα παραπάνω τα «χρέωσαν» στον Λευκό Οίκο.

Όπως γράφει ο Μικροπολιτικός στα ΝΕΑ:

«Συγχρόνως, όμως, (η δεξίωση του Λευκού Οίκου) είναι και μια βασική αιτία διχασμού και αντιπαράθεσης για την Ομογένεια».

«Ο λόγος –όπως αναφέρει- έχει να κάνει με την παντελή έλλειψη διαφάνειας και λογοδοσίας εκ μέρους των προσώπων που διαχειρίζονται την εκδήλωση, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να γίνεται «σφαγή» για τις προσκλήσεις.

Ενδεικτικό του «μυστηρίου» που περιβάλλει τη δεξίωση είναι ότι οι μεγαλύτερες ελληνοαμερικανικές οργανώσεις αλλά και ορισμένοι από τους πιο ισχυρούς παράγοντες της Ομογένειας δεν γνωρίζουν τίποτα για τη διαδικασία της οργάνωσης και για τα κριτήρια επιλογής των καλεσμένων».

Και συνεχίζει:

«Παρ’ όλα αυτά, όλοι μπορούν να ταυτοποιήσουν τον πατέρα Αλέξανδρο Καρλούτσο και τον λομπίστα Μάικ Μάνατο ως τα πρόσωπα που για χρόνια ολόκληρα πρωταγωνιστούν σε αυτή τη διαδικασία. Στη δυσαρέσκεια που υπάρχει έρχεται να προστεθεί το γεγονός ότι κάθε χρόνο καλείται μεγάλος αριθμός επισκεπτών από την Ελλάδα, οι οποίοι δεν συνδέονται με την Ομογένεια και τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις».

• Στο κάδρο, η ιστοσελίδα μας θα βάλει και τον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος δεν μπορεί να «μυρίσει» όσους παλεύουν για τα εθνικά θέματα.
• Και πρέπει να μπει πρώτος στο κάδρο, διότι ο π. Αλέξανδρος, ο π. Καρλούτσος και ο π. Παναγιώτης, τον εκπροσωπούσαν στη συνάντηση του Λευκού Οίκου. Αυτό, όσο και να προσπαθεί να το διαψεύσει, είναι η μόνη αλήθεια.

Και δεν έχει καμία δικαιολογία να λέει ότι δεν γνωρίζει τίποτα και να «δείχνει» τον π. Αλέξανδρο και τον Μάικ Μανάτο, οι οποίοι επίσης ευθύνονται για το γεγονός ότι η εκδήλωση έχασε εντελώς τον εθνικό χαρακτήρα της και κατάντησε …πανηγύρι, από το οποίο λείπει μόνο η κ. Γωγώ Τσαμπά (με όλο το σεβασμό στην εκλεκτή κυρία, την οποία το καλοκαίρι απολαμβάνω με χαρά).

Όπως μου είπαν, ο Λευκός Οίκος εξέδωσε 500 προσκλήσεις από τις οποίες παραχώρησε τις 150 -και όχι τις 350 όπως δήθεν συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια- στην ομάδα της Αρχιεπισκοπής. Δηλαδή στον κ. Ελπιδοφόρο, στον π. Αλέξανδρο και στον κ. Μανάτο.

Μία δικαιολογία, αν όντως είναι αληθινός ο παραπάνω ισχυρισμός, είναι οι κατηγορίες, που περιέχονται και σε ηλεκτρονικά μηνύματα προς την αμερικανική Πρεσβεία της Αθήνας, ότι προσκλήσεις έφταναν σε εύπορους Έλληνες επιχειρηματίες και πολιτικούς (βουλευτές, όχι υπουργούς εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, περιφερειάρχες, δημάρχους) ακόμα και σε τραγουδιστές (είδαμε και τον συμπαθή Βαλάντη κατά κόσμον Χρυσοβαλάντη Αυγενικό με τα τατουάζ του).

Στα ηλεκτρονικά αυτά μηνύματα περιέχονται σοβαρές καταγγελίες.

Σύμφωνα με τον Μικροπολιτικό:

• «Αυτό το γεγονός (σ.σ.: της αδιαφάνειας σε ότι αφορά την εκδήλωση) έχει εντείνει τη δυσαρέσκεια εναντίον του πατέρα Καρλούτσου και του Μάικ Μάνατου, οι οποίοι κατηγορούνται ότι έχουν μια… ιδιοκτησιακή αντίληψη σχετικά με την ελληνική δεξίωση στον Λευκό Οίκο.
• Αν και δεν έχουν δώσει ποτέ εξηγήσεις γιατί κάθε χρόνο βλέπουμε τόσους καλεσμένους από την Ελλάδα, οι κακές γλώσσες λένε ότι τα εισιτήρια μοιράζονται για την εξυπηρέτηση μιας προσωπικής ατζέντας, η οποία δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την Ομογένεια».

Και καταλήγει ως εξής το σημείωμα στην εφημερίδα Τα ΝΕΑ:

«Πάντως ακούγεται ότι φέτος τα πράγματα θα είναι διαφορετικά και ότι η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να ασκήσει μεγαλύτερο έλεγχο στην εκδήλωση, προσπαθώντας να βάλει μια τάξη. Ας ελπίσουμε ότι αυτοί που διαχειρίζονται τη δεξίωση στο όνομα της Ομογένειας θα δώσουν εξηγήσεις ώστε κάποια στιγμή το μυστήριο να λυθεί».

Για το θέμα, έχω γράψει επανειλημμένα, όπως και αυτή η ιστοσελίδα, αλλά επειδή παίρνει μεγάλες διαστάσεις, θα επιχειρήσω ένα μικρό ιστορικό για να αντιληφθεί ο αναγνώστης πως μία καθαρά εθνική εκδήλωση, κατάντησε αντικείμενο χλεύης και απαξίωσης, ένα γεγονός άνευ σημασίας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, που στην Ελλάδα ονόμασαν …ΣΙΑκωβο, μαζί με τον Γιώργο Λιβανό, τον Άντριου Άθενς, τον Φίλιπ Κρίστοφερ και τον Έντι Μανάτο, παρόντος και του π. Αλέξανδρου, ξεκίνησαν να πηγαίνουν στο Λευκό Οίκο για να θέτουν στον εκάστοτε Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών τα εθνικά θέματα με πρώτο την κατοχή της Κύπρου, τις απειλές στο Αιγαίο και τις διώξεις εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Στη συνέχεια προστέθηκαν και άλλα θέματα, όπως το βορειοηπειρωτικό και η κλοπή του ονόματος της Μακεδονίας μας από τους Σκοπιανούς.

• Οι ετήσιες αυτές συναντήσεις γίνονταν πάντα με αφορμή την εθνική επέτειο της 25^ης Μαρτίου 1821. Οι ίδιοι είχαν τη δυνατότητα να συναντούν συχνά τους Αμερικανούς Προέδρους όταν υπήρχε λόγος, όπως συνέβη με την κρίση στα Ίμια.

Με τον καιρό έπεσε η ιδέα να διευρυνθεί η ομάδα και μετά τη συνάντηση ο Πρόεδρος λάμβανε μέρος σε μία μικρή εκδήλωση για την εθνική επέτειο. Ξαφνικά έπεσε η ιδέα να ζητηθεί μία εκδήλωση παρόμοια με αυτή που γίνεται για τους Ιρλανδούς και ο Λευκός Οίκος συναίνεσε.

Η αρχική συνάντηση της ηγετικής ομάδας συνέχιζε να πραγματοποιείται πριν την εκδήλωση αλλά εξευτελίστηκε. Συμμετείχαν φίλοι ή γνωστοί των Προέδρων και τα εθνικά θέματα εξαφανίστηκαν από την κουβέντα. Για να φτάσουμε στο σημερινό σημείο της απόλυτης απαξίωσης με τις σφοδρές κατηγορίες να αιωρούνται στον αέρα.

Η εκδήλωση των Ιρλανδών γίνεται στην παρουσία του εκάστοτε Πρωθυπουργού της χώρας. Η δική μας εκδήλωση όχι, εκτός δύο περιπτώσεων αν δεν με απατά η μνήμη μου: Μία με τη συμμετοχή του εξοχοτάτου Γεωργίου Παπανδρέου, άλλως ΓΑΠ, και μία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

• Ο εξοχότατος Παπανδρέου-ΓΑΠ καλέστηκε μετά από ενέργειες του τότε πρέσβη Βασίλη Κασκαρέλη. Συναντήθηκε με τον Μπάρακ Ομπάμα και συμμετείχε στην εκδήλωση.
• Ο κ. Μητσοτάκης καλέστηκε μετά την υλοποίηση ενός σχεδίου της πρέσβειρας Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, που περιλάμβανε και την περίφημη ομιλία του στο Κογκρέσο, όπως και συνάντησης με τον Τζο Μπάιντεν.

Οι οργανωτές της εκδήλωσης -όχι ο Λευκός Οίκος- αντιστάθηκαν στην ιδέα της συμμετοχής του εκάστοτε Πρωθυπουργού, χάνοντας η Ελλάδα την ευκαιρία της ετήσιας αντιπροσώπευσης της Πατρίδας στο πιο υψηλό επίπεδο.

Η φετινή εκδήλωση, η πέμπτη του Προέδρου Τραμπ, αποδεικνύεται πριν ακόμα γίνει, η πιο προβληματική, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει και η φήμη του Αμερικανού Πλανητάρχη. Διότι μπορεί να κατηγορηθεί -χωρίς να ευθύνεται- για την αποτυχία της. Για να είμαστε δίκαιοι ο κ. Τραμπ τρέφει καλά αισθήματα για τους Έλληνες.

Είναι θλιβερό ότι μία εξαιρετική εκδήλωση, που βοηθούσε σημαντικά στην προώθηση των εθνικών μας θεμάτων, εξυπηρετεί οτιδήποτε άλλο από αυτόν τον σημαντικό στόχο: Να θέτουν οι πολιτικοί ηγέτες της Ομογένειας τους κινδύνους για την Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτό δεν γίνεται πια; Ποιος θα το κάνει;

• Ο Ελπιδοφόρος που ακόμα πανηγυρίζει για την «πτώση» του Ρόμπερτ Μενέντεζ, του μεγαλύτερου φιλέλληνα γερουσιαστή;
• Ο Ελπιδοφόρος που δεν δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον για την Ελλάδα και την Κύπρο; Για ποιο λόγο άραγε η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να έχει καμία σχέση μαζί του.

Ο π. Αλέξανδρος είναι ένας ισχυρός παράγοντας στους πολιτικούς κύκλους των Ηνωμένων Πολιτειών επειδή παρουσιάζεται ως ο εκπρόσωπος της Ομογένειας. Όμως έχει εξελιχθεί και σε σημείο συγκρούσεων, διότι κατηγορείται και για την εκδίωξη των Αρχιεπισκόπων Ιάκωβου και Σπυρίδωνα.

Έχει μαζί με τον κ. Ελπιδοφόρο την μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάντια της εκδήλωσης του Λευκού Οίκου, με αφορμή την εθνική εορτή της απελευθέρωσης της Ελλάδος από τον τουρκικό ζυγό.

Ο Μάικ Μανάτος εκτελεί ρόλο μεσάζοντα και είναι αυτός που συνεννοείται με τον Λευκό Οίκο για τις προσκλήσεις. Έχει ευθύνη επειδή δεν αντιστάθηκε στις αποφάσεις και απλώς τις υλοποιούσε.

Προσωπικά έχω προσκληθεί σε όλες σχεδόν τις δεξιώσεις αν και τις περισσότερες φορές επέλεγα να πηγαίνω μόνο για την κάλυψη με τους Αμερικανούς δημοσιογράφους, στεκόμενος πίσω από τα σχοινιά, που χωρίζουν τους ανταποκριτές του Λευκού Οίκου με τους επίσημους προσκεκλημένους.

Οι τελευταίοι παρακολουθούν τις ομιλίες του εκάστοτε Προέδρου με ένα ποτήρι ελληνικό κρασί και το απαραίτητο πιατάκι στο χέρι, μασουλώντας σουβλάκια και σπανακόπιτες.

Ο λόγος που απέφευγα να πηγαίνω ήταν το κατάντημα της εκδήλωσης σε ένα …πανηγύρι χωρίς εθνικά μηνύματα.

• Απ’ όλους όσοι προσκαλούνται, πόσοι δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον για τις τουρκικές απειλές στο Αιγαίο και την κατοχή της Κύπρου από τον στρατό του Αττίλα; Από τους 500 είναι ζήτημα αν γνωρίζουν οι 50 -και πολλούς λέω…

Σημαντικοί παράγοντες της Ομογένειας εκφράζουν σοβαρούς λόγους ότι η συγκεκριμένη εκδήλωση πνέει τα λοίσθια. Μοιραία ο Λευκός Οίκος θα την ακυρώσει και υπό το βάρος των καταγγελιών μέσω των ηλεκτρονικών μηνυμάτων που έφτασαν στην αμερικανική Πρεσβεία της Αθήνας και σίγουρα προωθήθηκαν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και από εκεί στο Λευκό Οίκο.

Δεν μπορώ να κλείσω αυτό το σημείωμα χωρίς να αναφέρω την κατάσταση του Ελληνικού Λόμπι. Τον περασμένο μήνα στο Φόρουμ των Δελφών (Delphi Forum) στη Ουάσιγκτον που συνδιοργανώθηκε από την εφημερίδα Καθημερινή και το HALC, Ελληνοαμερικανοί ακτιβιστές, μαζί με τους Εβραίους, τους Αρμένιους και τους Κούρδους συμμάχους τους ήρθαν από όλη την Αμερική.

Αυτή ήταν η πρώτη διάσκεψη εξωτερικής πολιτικής στην αρχή της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ. Συμμετείχαν πάνω από δώδεκα από τις καλύτερες “Δεξαμενές Σκέψης” (think tanks) της Ουάσιγκτον. Επίσης σημαντικά αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, το Breitbart News, το The Hill και το Fox News συμμετείχαν μαζί με την Καθημερινή, την Hellas Journal, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, τον Εθνικό Κήρυκα και τα Ελληνικά Νέα της Αμερικής για να παρακολουθήσουν και να καλύψουν το φόρουμ.

Θα έχει ενδιαφέρον να συγκρίνουμε τη λίστα όσων ήρθαν σε αυτό το Φόρουμ για να εργαστούν, να μάθουν και να επηρεάσουν τις αμερικανικές απόψεις για τα εθνικά μας ζητήματα με αυτούς που “μπερδεύουν” ένα πάρτι στον Λευκό Οίκο με την πραγματική εκπροσώπηση του Ελληνισμού.

Αλλά όπως λέει και η παροιμία, “Ο κόσμος καίγεται…” και σταματώ εδώ.