​Σύμφωνα με το άρθρο του Μιχάλη Ιγνατίου στην ιστοσελίδα Hellas Journal, στο οποίο επικαλείται την πληροφόρησή του από δημοσίευμα στη στήλη “Μικροπολιτικός” στα εφημερίδα “Τα Νέα”, η δεξίωση του Λευκού Οίκου για την 25η Μαρτίου, η οποία θεωρείται η σημαντικότερη εκδήλωση για την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, έχει προκαλέσει αντιδράσεις λόγω της έλλειψης διαφάνειας στη διαδικασία επιλογής των προσκεκλημένων αλλά και της έλλειψης εθνικών μηνυμάτων.

Η οργάνωση της εκδήλωσης φαίνεται να ελέγχεται από συγκεκριμένα πρόσωπα, όπως ο πατέρας Αλέξανδρος Καρλούτσος και ο λομπίστας Μάικ Μάνατος, χωρίς τη συμμετοχή των μεγαλύτερων ελληνοαμερικανικών οργανώσεων ή ισχυρών παραγόντων της Ομογένειας. Αυτό έχει οδηγήσει σε δυσαρέσκεια, καθώς πολλοί από τους προσκεκλημένους δεν συνδέονται άμεσα με την Ομογένεια ή τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, ενώ αποκλείονται δημοσιογράφοι, ακτιβιστές και άτομα που ασχολούνται με τα ελληνικά εθνικά θέματα. Επιπλέον, επισημαίνεται ότι η Εκκλησία της Αμερικής, υπό την ηγεσία του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου, έχει σημαντική επιρροή στη διαμόρφωση της λίστας των προσκεκλημένων, γεγονός που εντείνει τις ανησυχίες για την έλλειψη διαφάνειας και αντιπροσωπευτικότητας στην εκδήλωση. ​

Γράφει αναλυτικά ο Μιχάλης Ιγνατίου στο άρθρο με τίτλο “Ένα “σκάνδαλο” ή ακόμα μία “ελληνική τραγωδία”; Η δεξίωση του Λευκού Οίκου για την 25η Μαρτίου χωρίς εθνικά μηνύματα ελέω της Εκκλησίας της Αμερικής…”, το οποίο δημοσιεύτηκε στη Hellas Journal:

«Η δεξίωση στον Λευκό Οίκο για την 25η Μαρτίου είναι η σημαντικότερη εκδήλωση για την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα», ξεκίνησε την Πέμπτη 20 Μαρτίου 2025 το κείμενο του ο έγκριτος Μικροπολιτικός στην εφημερίδα Τα ΝΕΑ.

Θα προσθέσω ότι είναι και μία εκδήλωση στην οποία δεν προσκαλείται ο λαός, οι απλοί ομογενείς μας. Αν δει κανείς τον κατάλογο θα διαπιστώσει ότι έρχονται στην Ουάσιγκτον για την εκδήλωση του Λευκού Οίκου οι «παμπλουτήδηδες» της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, που δεν προσφέρουν τίποτα για τα εθνικά θέματα, την Ελλάδα μας και την Κύπρο μας, οι πλούσιοι φίλοι των φίλων από την Ελλάδα -αν είναι δυνατόν, τι δουλειά έχουν αυτοί;

Καλούν τραγουδιστές και μοντέλα, και τους γνωστούς παρατρεχάμενους, για τους οποίους αποφασίζουν ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος, ο π. Αλέξανδρος Καρλούτσος και λιγότερο ο Μάικ Μανάτος της γνωστής εταιρείας λόμπι Manatos και Manatos.

Πριν από δύο εβδομάδες επισκέφθηκαν το Γραφείο Πρωτοκόλλου της αμερικανικής Προεδρίας ο π. Αλέξανδρος, ο π. Παναγιώτης (της Ιεράς Αρχιεπισκοπής) και ο κ. Μανάτος. Τι ζητήθηκε -διότι περί αυτού πρόκειται;

• Να κοπούν όλοι οι δημοσιογράφοι, οι τρεις εκ των οποίων είναι διαπιστευμένοι ανταποκριτές στο Λευκό Οίκο. Με το αίτημα αυτό κόπηκε και ο εκδότης του Εθνικού Κήρυκα, Ηρακλής Διαματάρης, της εφημερίδας που δεν αντέχει να την βλέπει ο κ. Ελπιδοφόρος. Για τον ίδιο λόγο, αποκλείστηκαν και οι εκδότες της Hellas Journal, της μόνης ελληνικής ιστοσελίδας που είναι διαπιστευμένη στο Λευκό Οίκο.
• Να κοπούν όλοι οι ακτιβιστές της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, που ασχολούνται νυχθημερόν με τα ελληνικά εθνικά θέματα, με τα προβλήματα της Ελλάδας μας και της Κύπρου μας.
• Να κοπούν όλοι όσοι έχουν σχέση με το Δημοκρατικό Κόμμα, εκτός κάποιων ημετέρων του Αρχιεπισκόπου και του π. Αλέξανδρου.
• Να κοπούν ακόμα και Αμερικανοί πρέσβεις που δεν είναι αρεστοί στους «οργανωτές» της εκδήλωσης.

Και όλα τα παραπάνω τα «χρέωσαν» στον Λευκό Οίκο.

Όπως γράφει ο Μικροπολιτικός στα ΝΕΑ:

«Συγχρόνως, όμως, (η δεξίωση του Λευκού Οίκου) είναι και μια βασική αιτία διχασμού και αντιπαράθεσης για την Ομογένεια».

«Ο λόγος –όπως αναφέρει- έχει να κάνει με την παντελή έλλειψη διαφάνειας και λογοδοσίας εκ μέρους των προσώπων που διαχειρίζονται την εκδήλωση, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να γίνεται «σφαγή» για τις προσκλήσεις.

Ενδεικτικό του «μυστηρίου» που περιβάλλει τη δεξίωση είναι ότι οι μεγαλύτερες ελληνοαμερικανικές οργανώσεις αλλά και ορισμένοι από τους πιο ισχυρούς παράγοντες της Ομογένειας δεν γνωρίζουν τίποτα για τη διαδικασία της οργάνωσης και για τα κριτήρια επιλογής των καλεσμένων».

Και συνεχίζει:

«Παρ’ όλα αυτά, όλοι μπορούν να ταυτοποιήσουν τον πατέρα Αλέξανδρο Καρλούτσο και τον λομπίστα Μάικ Μάνατο ως τα πρόσωπα που για χρόνια ολόκληρα πρωταγωνιστούν σε αυτή τη διαδικασία. Στη δυσαρέσκεια που υπάρχει έρχεται να προστεθεί το γεγονός ότι κάθε χρόνο καλείται μεγάλος αριθμός επισκεπτών από την Ελλάδα, οι οποίοι δεν συνδέονται με την Ομογένεια και τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις».

• Στο κάδρο, η ιστοσελίδα μας θα βάλει και τον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος δεν μπορεί να «μυρίσει» όσους παλεύουν για τα εθνικά θέματα.
• Και πρέπει να μπει πρώτος στο κάδρο, διότι ο π. Αλέξανδρος, ο π. Καρλούτσος και ο π. Παναγιώτης, τον εκπροσωπούσαν στη συνάντηση του Λευκού Οίκου. Αυτό, όσο και να προσπαθεί να το διαψεύσει, είναι η μόνη αλήθεια.

Και δεν έχει καμία δικαιολογία να λέει ότι δεν γνωρίζει τίποτα και να «δείχνει» τον π. Αλέξανδρο και τον Μάικ Μανάτο, οι οποίοι επίσης ευθύνονται για το γεγονός ότι η εκδήλωση έχασε εντελώς τον εθνικό χαρακτήρα της και κατάντησε …πανηγύρι, από το οποίο λείπει μόνο η κ. Γωγώ Τσαμπά (με όλο το σεβασμό στην εκλεκτή κυρία, την οποία το καλοκαίρι απολαμβάνω με χαρά).

Όπως μου είπαν, ο Λευκός Οίκος εξέδωσε 500 προσκλήσεις από τις οποίες παραχώρησε τις 150 -και όχι τις 350 όπως δήθεν συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια- στην ομάδα της Αρχιεπισκοπής. Δηλαδή στον κ. Ελπιδοφόρο, στον π. Αλέξανδρο και στον κ. Μανάτο.

Μία δικαιολογία, αν όντως είναι αληθινός ο παραπάνω ισχυρισμός, είναι οι κατηγορίες, που περιέχονται και σε ηλεκτρονικά μηνύματα προς την αμερικανική Πρεσβεία της Αθήνας, ότι προσκλήσεις έφταναν σε εύπορους Έλληνες επιχειρηματίες και πολιτικούς (βουλευτές, όχι υπουργούς εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, περιφερειάρχες, δημάρχους) ακόμα και σε τραγουδιστές (είδαμε και τον συμπαθή Βαλάντη κατά κόσμον Χρυσοβαλάντη Αυγενικό με τα τατουάζ του).

Στα ηλεκτρονικά αυτά μηνύματα περιέχονται σοβαρές καταγγελίες.

Σύμφωνα με τον Μικροπολιτικό:

• «Αυτό το γεγονός (σ.σ.: της αδιαφάνειας σε ότι αφορά την εκδήλωση) έχει εντείνει τη δυσαρέσκεια εναντίον του πατέρα Καρλούτσου και του Μάικ Μάνατου, οι οποίοι κατηγορούνται ότι έχουν μια… ιδιοκτησιακή αντίληψη σχετικά με την ελληνική δεξίωση στον Λευκό Οίκο.
• Αν και δεν έχουν δώσει ποτέ εξηγήσεις γιατί κάθε χρόνο βλέπουμε τόσους καλεσμένους από την Ελλάδα, οι κακές γλώσσες λένε ότι τα εισιτήρια μοιράζονται για την εξυπηρέτηση μιας προσωπικής ατζέντας, η οποία δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την Ομογένεια».

Και καταλήγει ως εξής το σημείωμα στην εφημερίδα Τα ΝΕΑ:

«Πάντως ακούγεται ότι φέτος τα πράγματα θα είναι διαφορετικά και ότι η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να ασκήσει μεγαλύτερο έλεγχο στην εκδήλωση, προσπαθώντας να βάλει μια τάξη. Ας ελπίσουμε ότι αυτοί που διαχειρίζονται τη δεξίωση στο όνομα της Ομογένειας θα δώσουν εξηγήσεις ώστε κάποια στιγμή το μυστήριο να λυθεί».

Για το θέμα, έχω γράψει επανειλημμένα, όπως και αυτή η ιστοσελίδα, αλλά επειδή παίρνει μεγάλες διαστάσεις, θα επιχειρήσω ένα μικρό ιστορικό για να αντιληφθεί ο αναγνώστης πως μία καθαρά εθνική εκδήλωση, κατάντησε αντικείμενο χλεύης και απαξίωσης, ένα γεγονός άνευ σημασίας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, που στην Ελλάδα ονόμασαν …ΣΙΑκωβο, μαζί με τον Γιώργο Λιβανό, τον Άντριου Άθενς, τον Φίλιπ Κρίστοφερ και τον Έντι Μανάτο, παρόντος και του π. Αλέξανδρου, ξεκίνησαν να πηγαίνουν στο Λευκό Οίκο για να θέτουν στον εκάστοτε Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών τα εθνικά θέματα με πρώτο την κατοχή της Κύπρου, τις απειλές στο Αιγαίο και τις διώξεις εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Στη συνέχεια προστέθηκαν και άλλα θέματα, όπως το βορειοηπειρωτικό και η κλοπή του ονόματος της Μακεδονίας μας από τους Σκοπιανούς.

• Οι ετήσιες αυτές συναντήσεις γίνονταν πάντα με αφορμή την εθνική επέτειο της 25^ης Μαρτίου 1821. Οι ίδιοι είχαν τη δυνατότητα να συναντούν συχνά τους Αμερικανούς Προέδρους όταν υπήρχε λόγος, όπως συνέβη με την κρίση στα Ίμια.

Με τον καιρό έπεσε η ιδέα να διευρυνθεί η ομάδα και μετά τη συνάντηση ο Πρόεδρος λάμβανε μέρος σε μία μικρή εκδήλωση για την εθνική επέτειο. Ξαφνικά έπεσε η ιδέα να ζητηθεί μία εκδήλωση παρόμοια με αυτή που γίνεται για τους Ιρλανδούς και ο Λευκός Οίκος συναίνεσε.

Η αρχική συνάντηση της ηγετικής ομάδας συνέχιζε να πραγματοποιείται πριν την εκδήλωση αλλά εξευτελίστηκε. Συμμετείχαν φίλοι ή γνωστοί των Προέδρων και τα εθνικά θέματα εξαφανίστηκαν από την κουβέντα. Για να φτάσουμε στο σημερινό σημείο της απόλυτης απαξίωσης με τις σφοδρές κατηγορίες να αιωρούνται στον αέρα.

Η εκδήλωση των Ιρλανδών γίνεται στην παρουσία του εκάστοτε Πρωθυπουργού της χώρας. Η δική μας εκδήλωση όχι, εκτός δύο περιπτώσεων αν δεν με απατά η μνήμη μου: Μία με τη συμμετοχή του εξοχοτάτου Γεωργίου Παπανδρέου, άλλως ΓΑΠ, και μία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

• Ο εξοχότατος Παπανδρέου-ΓΑΠ καλέστηκε μετά από ενέργειες του τότε πρέσβη Βασίλη Κασκαρέλη. Συναντήθηκε με τον Μπάρακ Ομπάμα και συμμετείχε στην εκδήλωση.
• Ο κ. Μητσοτάκης καλέστηκε μετά την υλοποίηση ενός σχεδίου της πρέσβειρας Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, που περιλάμβανε και την περίφημη ομιλία του στο Κογκρέσο, όπως και συνάντησης με τον Τζο Μπάιντεν.

Οι οργανωτές της εκδήλωσης -όχι ο Λευκός Οίκος- αντιστάθηκαν στην ιδέα της συμμετοχής του εκάστοτε Πρωθυπουργού, χάνοντας η Ελλάδα την ευκαιρία της ετήσιας αντιπροσώπευσης της Πατρίδας στο πιο υψηλό επίπεδο.

Η φετινή εκδήλωση, η πέμπτη του Προέδρου Τραμπ, αποδεικνύεται πριν ακόμα γίνει, η πιο προβληματική, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει και η φήμη του Αμερικανού Πλανητάρχη. Διότι μπορεί να κατηγορηθεί -χωρίς να ευθύνεται- για την αποτυχία της. Για να είμαστε δίκαιοι ο κ. Τραμπ τρέφει καλά αισθήματα για τους Έλληνες.

Είναι θλιβερό ότι μία εξαιρετική εκδήλωση, που βοηθούσε σημαντικά στην προώθηση των εθνικών μας θεμάτων, εξυπηρετεί οτιδήποτε άλλο από αυτόν τον σημαντικό στόχο: Να θέτουν οι πολιτικοί ηγέτες της Ομογένειας τους κινδύνους για την Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτό δεν γίνεται πια; Ποιος θα το κάνει;

• Ο Ελπιδοφόρος που ακόμα πανηγυρίζει για την «πτώση» του Ρόμπερτ Μενέντεζ, του μεγαλύτερου φιλέλληνα γερουσιαστή;
• Ο Ελπιδοφόρος που δεν δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον για την Ελλάδα και την Κύπρο; Για ποιο λόγο άραγε η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να έχει καμία σχέση μαζί του.

Ο π. Αλέξανδρος είναι ένας ισχυρός παράγοντας στους πολιτικούς κύκλους των Ηνωμένων Πολιτειών επειδή παρουσιάζεται ως ο εκπρόσωπος της Ομογένειας. Όμως έχει εξελιχθεί και σε σημείο συγκρούσεων, διότι κατηγορείται και για την εκδίωξη των Αρχιεπισκόπων Ιάκωβου και Σπυρίδωνα.

Έχει μαζί με τον κ. Ελπιδοφόρο την μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάντια της εκδήλωσης του Λευκού Οίκου, με αφορμή την εθνική εορτή της απελευθέρωσης της Ελλάδος από τον τουρκικό ζυγό.

Ο Μάικ Μανάτος εκτελεί ρόλο μεσάζοντα και είναι αυτός που συνεννοείται με τον Λευκό Οίκο για τις προσκλήσεις. Έχει ευθύνη επειδή δεν αντιστάθηκε στις αποφάσεις και απλώς τις υλοποιούσε.

Προσωπικά έχω προσκληθεί σε όλες σχεδόν τις δεξιώσεις αν και τις περισσότερες φορές επέλεγα να πηγαίνω μόνο για την κάλυψη με τους Αμερικανούς δημοσιογράφους, στεκόμενος πίσω από τα σχοινιά, που χωρίζουν τους ανταποκριτές του Λευκού Οίκου με τους επίσημους προσκεκλημένους.

Οι τελευταίοι παρακολουθούν τις ομιλίες του εκάστοτε Προέδρου με ένα ποτήρι ελληνικό κρασί και το απαραίτητο πιατάκι στο χέρι, μασουλώντας σουβλάκια και σπανακόπιτες.

Ο λόγος που απέφευγα να πηγαίνω ήταν το κατάντημα της εκδήλωσης σε ένα …πανηγύρι χωρίς εθνικά μηνύματα.

• Απ’ όλους όσοι προσκαλούνται, πόσοι δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον για τις τουρκικές απειλές στο Αιγαίο και την κατοχή της Κύπρου από τον στρατό του Αττίλα; Από τους 500 είναι ζήτημα αν γνωρίζουν οι 50 -και πολλούς λέω…

Σημαντικοί παράγοντες της Ομογένειας εκφράζουν σοβαρούς λόγους ότι η συγκεκριμένη εκδήλωση πνέει τα λοίσθια. Μοιραία ο Λευκός Οίκος θα την ακυρώσει και υπό το βάρος των καταγγελιών μέσω των ηλεκτρονικών μηνυμάτων που έφτασαν στην αμερικανική Πρεσβεία της Αθήνας και σίγουρα προωθήθηκαν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και από εκεί στο Λευκό Οίκο.

Δεν μπορώ να κλείσω αυτό το σημείωμα χωρίς να αναφέρω την κατάσταση του Ελληνικού Λόμπι. Τον περασμένο μήνα στο Φόρουμ των Δελφών (Delphi Forum) στη Ουάσιγκτον που συνδιοργανώθηκε από την εφημερίδα Καθημερινή και το HALC, Ελληνοαμερικανοί ακτιβιστές, μαζί με τους Εβραίους, τους Αρμένιους και τους Κούρδους συμμάχους τους ήρθαν από όλη την Αμερική.

Αυτή ήταν η πρώτη διάσκεψη εξωτερικής πολιτικής στην αρχή της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ. Συμμετείχαν πάνω από δώδεκα από τις καλύτερες “Δεξαμενές Σκέψης” (think tanks) της Ουάσιγκτον. Επίσης σημαντικά αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, το Breitbart News, το The Hill και το Fox News συμμετείχαν μαζί με την Καθημερινή, την Hellas Journal, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, τον Εθνικό Κήρυκα και τα Ελληνικά Νέα της Αμερικής για να παρακολουθήσουν και να καλύψουν το φόρουμ.

Θα έχει ενδιαφέρον να συγκρίνουμε τη λίστα όσων ήρθαν σε αυτό το Φόρουμ για να εργαστούν, να μάθουν και να επηρεάσουν τις αμερικανικές απόψεις για τα εθνικά μας ζητήματα με αυτούς που “μπερδεύουν” ένα πάρτι στον Λευκό Οίκο με την πραγματική εκπροσώπηση του Ελληνισμού.

Αλλά όπως λέει και η παροιμία, “Ο κόσμος καίγεται…” και σταματώ εδώ.

«Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται γιατρέ εδώ πέρα, η άλλη μισή στην Πόλη βρίσκεται»: Τολμώ με δέος και ευλάβεια συνάμα, να παραφράσω τον μεγάλο Τούρκο ποιητή, Ναζίμ Χικμέτ, μετά την θλιβερή είδηση της προφυλάκισης του δημάρχου Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, από το καθεστώς Ερντογάν.

Οχι, πώς δεν το περιμέναμε. Είχαμε πάντως μια κρυφή ελπίδα ότι οι πρωτόγνωρες εδώ και 12 χρόνια διαδηλώσεις – από εκείνες με αφορμή το πάρκο Γκεζί -θα ανάγκαζαν το καθεστώς να κάνει πίσω. Για τα μάτια του έξω κόσμου, ίσως.

Ο Ιμάμογλου αντιμετωπίζει κατηγορίες για «τρομοκρατία» και «διαφθορά» που μπορεί να τον οδηγήσουν για χρόνια στη φυλακή. Για όσα χρόνια δηλαδή, χρειάζεται ο πρόεδρος Ερντογάν για να μην τον έχει αντίπαλο σε εκλογικές αναμετρήσεις.

Γιατί δύο φορές που το καθεστώς αναμετρήθηκε με τον Ιμάμογλου στις τοπικές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη, ηττήθηκε κατά κράτος από τον δήμαρχο.

Ο δήμαρχος της Πόλης αρνείται όλες τις κατηγορίες. «Οι ανήθικες και αβάσιμες κατηγορίες εναντίον μου έχουν ως στόχο να υπονομεύσουν τη φήμη και την αξιοπιστία μου», είπε ο Ιμάμογλου, μετά την τετραήμερη ανάκρισή του.

«Πόντιος Πιλάτος»

Ποιος τον ακούει όμως. Μόνο που ο «έξω πολιτικός κόσμος», ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, παρακολουθεί ατάραχος τον βιασμό κάθε έννοιας δημοκρατίας και δικαιοσύνης, που τελείται στην Τουρκία.

Ακούσατε για κάποια ισχυρή, έστω σοβαρή αντίδραση της Ε.Ε., πέρα από λόγια του αέρα; Αν ο «αυταρχικός» Πούτιν είναι πραγματικά τόσο μεγάλη απειλή όσο ισχυρίζονται τώρα οι Βρυξέλλες, τότε ο Ερντογάν είναι ακόμη περισσότερο.

Και σε αντίθεση με τη Ρωσία, η Ε.Ε. μπορεί πραγματικά -αν το επιθυμεί-να κάνει κάτι για τη δημοκρατία στην Τουρκία. Άλλωστε, ο Ερντογάν εξαρτάται οικονομικά από την Ε.Ε.. Δεν θέλει όμως η Ευρώπη να συγκρουστεί με τον Ερντογάν. Γιατί υποτίθεται πώς τον έχει ανάγκη, για να πολεμήσουν μαζί τον Πούτιν! Που είναι όμως «σύμμαχος» του Ερντογάν. Με τέτοιον ευρωπαϊκό αέρα στα πανιά του, ο Τούρκος πρόεδρος δεν θα κάνει ούτε βήμα πίσω.

Θα επιχειρήσει να καταστείλει τις λαϊκές κινητοποιήσεις και να κλείσει τα ελάχιστα, αντίπαλα ΜΜΕ που έχουν απομείνει. Ήδη, η τουρκική ρυθμιστική αρχή μέσων ενημέρωσης RTÜK απείλησε με πρόστιμα και ανάκληση άδειας σε περίπτωση «αναληθούς αναφοράς, αλλά να δημοσιεύουν μόνο επίσημες πληροφορίες και δηλώσεις από τις αρμόδιες αρχές», όπως έγραψε ο επικεφαλής της αρχής, Εμπουμπεκίρ Σαχίν, στην πλατφόρμα X.

Ορισμένοι τηλεοπτικοί σταθμοί ήδη σταμάτησαν τη ζωντανή κάλυψη των διαδηλώσεων στη χώρα. Απαγορεύτηκαν μέχρι την Τετάρτη οι διαδηλώσεις και επιβλήθηκαν επίσης περιορισμοί πρόσβασης στην Κωνσταντινούπολη. Άτομα που θέλουν να λάβουν μέρος σε διαδηλώσεις, για παράδειγμα, δεν θα μπορούν να πάνε στην Πόλη. Το πώς θα έπρεπε να εφαρμοστεί ήταν αρχικά ασαφές.

Εκτός από διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις, απαγορεύεται επίσης η ανάρτηση αφισών, η διανομή φυλλαδίων, η συλλογή υπογραφών ή η πραγματοποίηση εκδηλώσεων μνήμης.
Για αυτό και « η μισή μας καρδιά στην Πόλη βρίσκεται σήμερα» .

Φάρος ελπίδας

Ο Ιμάμογλου είναι φάρος της ελπίδας, όχι μόνο για την αποκατάσταση του νόμου και της τάξης, αλλά και για την κοινωνική δικαιοσύνη. Πολλοί Τούρκοι έχουν βαρεθεί να βλέπουν κάποιους αυλικούς να πλουτίζουν, ενώ οι περισσότεροι να γίνονται όλο και πιο φτωχοί.

Δεν θέλουν λοιπόν να σβήσει αυτός ο φάρος. Με μια ελπίδα-όπως έγραφε ο Χικμέτ:

«Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει.

Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα.

Τις πιο όμορφες μέρες μας

δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω

το πιο όμορφο απ’ όλα, δεν στο ‘χω πει ακόμα».

Γράφει ο Λάμπρος Τζούμης

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος σε επιστολή συμπαράστασης προς τον κρατούμενο Δήμαρχο Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, ανέφερε : «Τι τάχα αν είσαι φυλακή; Να μη λυγάς. Αυτό είνʼ όλο»

Σε δήλωση στήριξης προέβη επίσης ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας και ξεκίνησε με τη φράση : «Φίλε Εκρέμ, είμαστε δίπλα σου».

Αναφορικά με τις παραπάνω δηλώσεις να επισημάνουμε τα εξής:

– Ο θυμόσοφος λαός μας, λέει : «Αν θέλεις Τούρκο φίλο, κράτα ένα κομμάτι ξύλο».

– Η Τουρκία επί σειρά ετών εφαρμόζει απέναντι στη χώρα μας αδιάλειπτα και απαρέγκλιτα μια μακρόπνοη αναθεωρητική στρατηγική, ανεξάρτητα αν στην ηγεσία της Τουρκίας είναι ισλαμιστές ή κεμαλιστές.

– Η αντιπολίτευση ασκεί κριτική στον Ερντογάν για διάφορα θέματα αλλά όχι για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Σ΄ αυτά κεμαλιστές και Ισλαμιστές έχουν την ίδια εθνικιστική προσέγγιση. Μάλιστα η αντιπολίτευση υπερθεματίζει και ζητά από τον Ερντογάν να προβεί σε ενέργειες προκειμένου να πάρει πίσω η Τουρκία τα νησιά που έχει καταλάβει η Ελλάδα.

– Ο προηγούμενος επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου από το οποίο προέρχεται και ο Ιμάμογλου, σε δηλώσεις του ανέφερε : «Νησιά του Αιγαίου κάτω από τη μύτη μας είναι υπό την κατοχή του ελληνικού στρατού. Ναι, αγαπητοί σύντροφοι. Πολλές φορές έχω ρωτήσει τον Ερντογάν αν σε αυτά τα νησιά έχουμε δικαιώματα και δεν έχει απαντήσει… Θα έρθω στην εξουσία και θα τα πάρω, Όπως πήρε ο Ετζεβίτ την Κύπρο».

– Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν και στην ιστορική εμπειρία θα διαπιστώσουμε ότι στις μεγάλες ελληνοτουρκικές κρίσεις στο τιμόνι της Τουρκίας βρέθηκαν άνθρωποι που σε σχέση με τον Ερντογάν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μετριοπαθείς.

– Το 1974 όταν έγινε η εισβολή και διχοτόμηση της Κύπρου πρωθυπουργός ήταν ο Μπουλέντ Ετσεβίτ που προερχόταν από το ρεπουμπλικανικό κόμμα και ήταν ένας άνθρωπος «καλλιεργημένος», σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Ήταν συγγραφέας, ποιητής αλλά ταυτόχρονα και αδίστακτος εθνικιστής όπως αποδείχτηκε στην Κύπρο.

– Το 1976, στην κρίση με την έξοδο στο Αιγαίο του ερευνητικού σκάφους ΧΟΡΑ και την αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, πρωθυπουργός στην Τουρκία ήταν ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, φιλελεύθερος κεντροδεξιός, αλλά στην εν λόγω κρίση ο πόλεμος αποφεύχθηκε στο παρά πέντε.

– Στην επόμενη κρίση του 1987 με την έξοδο στο Αιγαίο του ερευνητικού σκάφους ΣΙΣΜΙΚ, πρωθυπουργός στην Τουρκία ήταν ο τεχνοκράτης οικονομολόγος Τουργκούτ Οζάλ ιδρυτής του κόμματος της Μητέρας Πατρίδας, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κόμμα της λαϊκής δεξιάς. Αλλά και πάλι η ένταση έφτασε στο κόκκινο και επιστρατεύτηκαν τα στρατιωτικά και διπλωματικά αντανακλαστικά της χώρας μας για να μην φτάσουμε στη στρατιωτική σύγκρουση με την Τουρκία.

– Στην κρίση των Ιμίων το 1996, πρωθυπουργός της Τουρκίας ήταν η μοναδική γυναίκα στην ιστορία της δηλ. η Τανσού Τσιλέρ, δυτικοτραφής, διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ και του Γέιλ. Παρ όλα αυτά δεν δίστασε να δώσει εντολή για κατάληψη ελληνικού εδάφους και να φέρει τις δύο χώρες στα πρόθυρα του πολέμου.

– Συμπερασματικά : Οποιοσδήποτε και αν είναι στην ηγεσία της Τουρκίας, δεν πρόκειται να διαφοροποιήσει τον αναθεωρητισμό και την εθνικιστική αντίληψη που έχει το τουρκικό πολιτικό σύστημα απέναντι στη χώρα μας.