Ακολουθήστε μας

Πολιτική

Η διαφορετική αντίληψη Μητσοτάκη-Δένδια για τα ελληνοτουρκικά και ο θόλος του Αχιλλέα

ΟΧΙ ἀπό τόν Ὑπουργό Ἀμύνης Νῖκο Δένδια στό νέο δόγμα τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη γιά «ἐλεύθερα νερά στό Αἰγαῖο» πού κλείνει τήν χώρα στά 6 μίλια

Δημοσιεύτηκε στις

ΟΤΑΝ τό βράδυ τοῦ περασμένου Σαββάτου ἀνέβαινε στό βῆμα ἐκδήλωσης τῆς νομαρχιακῆς ἐπιτροπῆς τῆς Νέας Δημοκρατίας στήν Κατερίνη ὁ Ὑπουργός Ἀμύνης Νῖκος Δένδιας, τό περιεχόμενο τῆς συνεντεύξεως τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη στήν «Καθημερινή» εἶχε ἤδη γίνει γνωστό. Ἡ συνέντευξις ἦταν ἐπικεντρωμένη στά Τέμπη, ἀλλά ὁ κύριος Μητσοτάκης σέ μιά ἀποστροφή τοῦ λόγου του εἶπε ὅτι «πιστεύω στά ἤρεμα νερά στό Αἰγαῖο, γιατί ἐργάζομαι ὥστε αὐτά νά εἶναι καί ἐλεύθερα νερά.» Προηγουμένως εἶχε δεχθεῖ ἐρώτηση γιά τήν πρωτοβουλία τοῦ Ὑπουργοῦ Ἄμυνας νά καλέσει τήν Γαλλίδα πρέσβειρα καί νά τῆς κάνει διάβημα γιά τούς Meteor, καί ἀπήντησε ὅτι τήν κυβερνητική πολιτική τήν ἀποφασίζει τό «ΚΥΣΕΑ καί ὁ ἴδιος», ἐνῷ ἠρνήθη μέ τήν φράση «τά ἐν οἴκῳ μή ἐν δήμῳ» νά ἀποκαλύψει τό περιεχόμενο τῆς συζητήσεώς του γιά τό ἴδιο θέμα μέ τόν Πρόεδρο Μακρόν.

Ἡ ἀναφορά τοῦ Πρωθυπουργοῦ στά «ἐλεύθερα νερά» δέν ἦταν καθόλου τυχαία. Πρῶτον, γιατί εἶχε προηγηθεῖ τό ἐπεισόδιο βορείως τῆς Κρήτης ὅπου οἱ Τοῦρκοι ἀμφισβήτησαν μέ κορβέττα τους τήν ἑλληνική θαλάσσια δικαιοδοσία πέραν τῶν 6 μιλίων καί, δεύτερον, διότι προσφάτως κορυφαῖα κυβερνητικά στελέχη ἐπέμειναν ὅτι «τό Αἰγαῖο δέν εἶναι κλειστή λίμνη» καί ὅτι πρέπει νά διευκολυνθεῖ ἡ ναυσιπλοΐα. Ἄποψη, τήν ὁποία ἀντέκρουσε ὁ πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλῆς μέ τήν φράση «τά νησιά εἶναι ἡ γεωγραφική συνέχεια τοῦ ἠπειρωτικοῦ ἐδάφους στήν θάλασσα», ἄρα ἔχουν αὐξημένα δικαιώματα.

Ἡ ἀπάντηση πού ἔδωσε ὁ Ὑπουργός Ἄμυνας ἀπό τήν Κατερίνη δέν ἦταν στό ἴδιο μῆκος κύματος μέ τόν Πρωθυπουργό. Ἀφοῦ θύμισε τήν σημασία τοῦ ΟΧΙ καί τοῦ «μολών λαβέ», ἀφοῦ ἀποκάλυψε ὅτι ἡ οἰκογένειά του ἐγεννήθη στήν Χειμάρρα καί ἔφυγε ἀπό ἐκεῖ «λόγῳ ἑνός ἐπεισοδίου μέ Τουρκαλβανούς», μίλησε γιά τήν ὑπαρξιακή ἀπειλή πού ἀντιμετωπίζει ἡ χώρα μέ τό casus belli, διεμήνυσε ὅτι «ἡ Ἑλλάδα δέν θά ἐκχωρήσει παραμικρό στήν Τουρκία, γιατί τό ἐπιβάλλει τό Σύνταγμα» καί ὅτι αὐτό εἶναι «ὑποχρέωση στούς προγόνους μας». Εὐθεῖα ἀπάντησiw στά ἐλεύθερα νερά τοῦ κ. Μητσοτάκη. Ἀνεκοίνωσε τέλος ὅτι ὁ ἀντιαεροπορικός θόλος στό Αἰγαῖο θά ὀνομάζεται «Θόλος τοῦ Ἀχιλλέα» καί ὅτι θά ἀνακοινώσει τό εἰκοσαετές πρόγραμμα ἐξοπλισμῶν σέ συνεδρίαση τῆς Βουλῆς στίς 4 Μαρτίου. (Ἤδη στό παρασκήνιο κύκλοι τοῦ Μαξίμου διακινοῦν τήν ἄποψη, ὅτι ὁ θόλος θά κοστίσει 10 δισεκατομμύρια εὐρώ καί ὅτι εἶναι πάρα πολύ ἀκριβός!)

Προηγουμένως ὅμως θεώρησε σκόπιμο νά περιγράψει τό ἰδεολογικό προφίλ τῆς παρατάξεως ὅπως ὁ ἴδιος τό ἀντιλαμβάνεται ὄντας μέλος της ἀπό τά 17 χρόνια του. Διακήρυξε ὅτι «εἴμαστε συντηρητικοί, εἴμαστε ὀρθόδοξοι, ὅτι διασώζουμε τήν παράδοση καί τήν ἐθνική ταυτότητα.» Τόνισε ἐπίσης ὑπαινικτικά ὅτι «ὑπῆρξα ὑπουργός», ὄχι «εἶμαι ὑπουργός», καί θύμισε ὅτι εἶναι γέννημα-θρέμμα τῆς παρατάξεως.

Ἀκολουθοῦν τά σημαντικώτερα σημεῖα τῆς ὁμιλίας τοῦ κυρίου Δένδια πρός ἐλεύθερη ἐξαγωγή συμπερασμάτων:

«Λέω πάντα ὅτι ὅταν ἤμουνα μικρός μοῦ λέγανε ὅτι ὁ νέος πρέπει νά εἶναι ἀριστερός, καί νά πηγαίνεις πρός τά κεντροδεξιά ὅσο μεγαλώνεις. Ἐγώ δέν τό ἔζησα αὐτό στή ζωή μου. Ἀπό 17 χρονῶν, ὅταν γνώρισα τόν Κώστα Καραμανλῆ, ὅταν μπῆκα στή Νομική 17 καί κάτι, 18, εἶμαι σέ αὐτήν τήν παράταξη. Αὐτή ἡ παράταξη εἶναι τό σπίτι μου, αὐτή ἡ παράταξη εἶναι ἡ οἰκογένειά μου, αὐτή ἡ παράταξη εἶναι τά σκαλιά τῆς ζωῆς μου. Ὑπῆρξα ΟΝΝΕΔίτης, ὑπῆρξα ΔΑΠίτης, ὑπῆρξα Νεοδημοκράτης, ὑπῆρξα Βουλευτής, ὑπῆρξα Ὑπουργός, ὑπῆρξα πάντα μαζί σας. Ἐσεῖς εἶστε οἰκογένειά μου».

«Μέ τό Φρέντη Μπελέρη εἴμαστε συντοπῖτες. Ἡ οἰκογένειά μου ἔφυγε τό 1790 μετά ἀπό ἕνα ἐπεισόδιο μέ ἕναν Τουρκαλβανό ἀπό ἕνα χωριό πού λέγεται Βουνό τῆς Χειμάρρας. Μέ τόν Φρέντη λοιπόν μᾶς ἑνώνει ἡ Χειμάρρα καί μᾶς ἑνώνει ἡ αἴσθηση τῆς ὑπηρεσίας στήν πατρίδα.»

«Γιά αὐτήν τήν πατρίδα λοιπόν θέλω νά σᾶς μιλήσω. Γιατί γιά νά ζήσει αὐτή ἡ πατρίδα πρέπει νά διαφυλάξουμε ὄχι τήν τυπική ὀντότητα, ἀλλά τά ταυτοτικά στοιχεῖα τοῦ Ἔθνους πού λειτουργοῦν διαχρονικά μέσα στούς αἰῶνες. Καί ἀναφέρομαι πρῶτα ἀπ’ ὅλα καί πάνω ἀπ’ ὅλα στή γλῶσσα, τήν ἑλληνική γλῶσσα. Τή γλῶσσα μας, τή γλῶσσα πού μιλιέται σέ αὐτόν τόν τόπο γιά 3.000 χρόνια. Καί θέλω νά σᾶς πῶ ὅτι οἱ λέξεις αὐτῆς τῆς γλώσσας πού τή χρησιμοποιοῦμε σάν ἐργαλεῖο, ἀλλά πολλές φορές ἀγνοῶντας τήν τεράστια ἐθνική σημασία της, ἔχουν μιά εἰδική σημασία. Γιατί κουβαλᾶνε μαζί τους ὅπως τά ποτάμια, ὅπως τά ρυάκια, τά ὑλικά ἀπ’ ὅλα τά 3.000 χρόνια πού πέρασαν. Καί γιά νά τό καταλάβουμε, νά σᾶς πῶ μιά λέξη, τό “ΟΧΙ”. Τό “ΟΧΙ” γιά ὅλες τίς γλῶσσες αὐτοῦ τοῦ πλανήτη ἔχει ἀρνητική σημασία. Γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες τό “ΟΧΙ” μετά τό ’40 ἔχει μιά τεράστια θετική σημασία πού ἀνατρέχει στό “Μολών Λαβέ τοῦ Λεωνίδα” χιλιάδες χρόνια πρίν. Γιά ἐμᾶς τό “ΟΧΙ” εἶναι ἡ διαχρονική ἄρνηση τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς νά ὑποταχθεῖ στόν ὁποιοδήποτε εἰσβολέα. Τό “ΟΧΙ”, ἡ κάθε μιά Ἑλληνίδα καί ὁ κάθε ἕνας Ἕλληνας, τό ἔχει θετικά, μέ ἀγάπη, μέσα στήν καρδιά του.»

«Καί μιά καί μιλήσαμε λίγο γιά τή γλῶσσα, νά μιλήσουμε γιά τό ἄλλο ταυτοτικό στοιχεῖο μας. Τήν Ὀρθοδοξία, τή θρησκεία μας. Φίλες καί φίλοι, ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἕνα σύγχρονο κράτος μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Ὁ καθένας στήν Ἑλλάδα ἔχει δικαίωμα νά πιστεύει ὅ,τι θέλει, ὁποιαδήποτε θρησκεία, ἀλλά οὐδείς μπορεῖ νά ἐμποδίσει τούς Ἕλληνες νά αὐτοπροσδιορίζονται ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Ὁπουδήποτε ἀλλοῦ εἴμαστε γνωστοί ὡς Ἑλληνορθόδοξοι, ὡς Greek Orthodox, αὐτή εἶναι ἡ θρησκεία μας καί αὐτό εἶναι τό δεύτερο στοιχεῖο τῆς ταυτότητάς μας.»

«Ἡ συντήρηση στήν ἑλληνική γλῶσσα εἶναι κάτι τό θετικό. Τό ἀντίθετο τῆς συντήρησης στήν ἑλληνική γλῶσσα εἶναι ἡ σήψη, τό σάπισμα. Καί τό ἀντίθετο τῆς προόδου δέν εἶναι ἡ συντήρηση, εἶναι ἡ ὀπισθοδρόμηση. Λοιπόν, λέμε ἐμεῖς οἱ Νεοδημοκράτες στήν Ἀριστερά ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε καί συντηρητικοί καί προοδευτικοί. Αὐτό εἴμαστε ἐμεῖς, γιατί αὐτά τά δύο πράγματα πᾶνε μαζί. Καί Ἑλλάδα χωρίς συντήρηση δέν ὑπάρχει.»

«Ἡ πατρίδα μας δέν ἔχει τήν τύχη τοῦ Λουξεμβούργου. Ἡ πατρίδα μας ἀντιμετωπίζει ὑπαρξιακή ἀπειλή. Ἡ πατρίδα μας ἀντιμετωπίζει ἰσχύουσα διεκδίκηση καί ἰσχύουσα ἀπειλή κήρυξης πολέμου ἐναντίον της.

Αὐτό πού λέμε casus belli. Δέν ὑπάρχει ἄλλη χώρα σέ αὐτόν τόν πλανήτη, οὔτε μία πού νά ἀντιμετωπίζει ὑπάρχουσα ἀπειλή πολέμου ἀπό ἄλλη χώρα ἄν ἀσκήσει νόμιμο δικαίωμά της ὅπως εἶναι ἡ ἐπέκταση τῶν χωρικῶν της ὑδάτων σύμφωνα μέ τήν διεθνῆ σύμβαση γιά τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας. Δέν ὑπάρχει. Ἑλλάδα βεβαίως πιστεύει στήν ἀνάγκη συνεννόησης μέ τήν Τουρκία καί πάλεψα 4 χρόνια γιά αὐτό καί συνεχίζω καί παλεύω γιά αὐτό ἀπό μιά ἄλλη θέση. Ἀλλά, γιά νά συνεννοηθοῦμε, χρειάζονται δύο, δέν φτάνει ὁ ἕνας. Καί τό ξέρουμε ὅλοι, ἡ Ἑλλάδα δέν διεκδικεῖ τό παραμικρό. Ἀλλά δέν πρόκειται καί νά ἐκχωρήσει τό παραμικρό, διότι αὐτή εἶναι ἡ συνταγματική ὑποχρέωση τοῦ κάθε Ἕλληνα πολίτη. Ἡ ὑπεράσπιση τῆς πατρίδας του, τῆς κυριαρχίας, τῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων, ὅσων μᾶς παρέδωσαν οἱ πρόγονοί μας γιά νά τά παραδώσουμε καί ἐμεῖς μέ τόν ἴδιο τρόπο στούς ἀπογόνους μας. Ὁτιδήποτε ἄλλο δέν νοεῖται».

«Στίς 4 Μαρτίου θά παρουσιάσω στήν ἁρμόδια Ἐπιτροπή τῆς Βουλῆς, γιά πρώτη φορά ἐπίσης στήν ἱστορία τῆς πατρίδας μας, ἐξοπλιστικό πρόγραμμα 10 σύν 10 ἐτῶν. Τό ἐξοπλιστικό πρόγραμμα τῆς ἑπόμενης δεκαετίας καί τό ἐξοπλιστικό πρόγραμμα μέ τή θέληση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ τῆς ἑπόμενης 20ετίας. Γιατί; Γιατί πρέπει νά ὑπάρχει λογοδοσία στή Βουλή. Θά ἀναφερθῶ σέ αὐτό πού λέμε “Ἀσπίδα τοῦ Ἀχιλλέα”. Γιατί τό λέμε “Ἀσπίδα τοῦ Ἀχιλλέα”; Γιατί ἄν θυμᾶστε ἀπό τά γυμνασιακά χρόνια ἀπό τήν Ἰλιάδα ἡ ἀσπίδα τοῦ Ἀχιλλέα εἶχε πέντε διαφορετικά ἐπίπεδα. Ἡ ἀσπίδα πού τοῦ ἔφτιαξε ὁ Ἥφαιστος, ὅταν ὁ Ἕκτορας πῆρε ἀπό τό νεκρό Πάτροκλο τήν πρώτη του ἀσπίδα καί ζήτησε ἀπό τή μάνα του νά τοῦ φτιάξει καινούργια ὅπλα, τότε ἡ μάνα του τοῦ ἔθεσε, γιά νά θυμηθοῦμε τήν ἱστορία, τό ὑπαρξιακό δίλημμα: Θά ζήσεις ἤ θά ἐκδικηθεῖς τόν φίλο σου καί θά πεθάνεις γιά αὐτό. Καί ὁ Ἀχιλλέας γιά πρώτη φορά γίνεται ἡ τραγική προσωπικότητα καί ἐπιλέγει νά πεθάνει γιά τόν φίλο του καί τήν πατρίδα του. Γιά νά τό πετύχει αὐτό τοῦ δόθηκε μιά ἀσπίδα πού ἔφτιαξε ὁ Ἥφαιστος μέ πέντε διαφορετικά ἐπίπεδα.

Ὁ Θόλος τοῦ Ἀχιλλέα λοιπόν πού φτιάχνουμε ἐμεῖς τώρα γιά νά ὑπερασπίσουμε τήν πατρίδα μας ἔχει ἐπίσης πέντε ἐπίπεδα. Ἀντιπυραυλικό, ἀντί-drone, ἐναντίον ἀεροσκαφῶν, ἐναντίον πλοίων, ἐναντίον ὑποβρυχίων, πέντε. Γιά νά θωρακίσουμε μέ κάθε τρόπο τήν πατρίδα μας. Καί δίπλα σέ αὐτό, τά καινούργια μας φιλόδοξα προγράμματα γιά τά F-35, γιά τά drones, γιά τά καινούργια μας πλοῖα, γιά τήν καινούργια μας ἀντίληψη πού εἶναι πιό σημαντικό ἀπό ὅλα αὐτά».

ΠΗΓΗ: ΕΣΤΙΑ

Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα Χειριστή Ασυρμάτων Μέσων.

Αναλύσεις

Με ρωτούν αν θέλουμε να ρίξουμε τον Μητσοτάκη!!!

Παρέμβαση του διευθυντή της “ΕΣΤΙΑΣ” στην τηλεόραση της “Ναυτεμπορικής”

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Μανώλης Κοττάκης: Σκίζουν το σύνταγμα σελίδα σελίδα! Εκεί αλλάζει όλο το έργο. Κωλοτούμπες αλά Κομανέτσι από την κυβέρνηση. Με σταματούν στον δρόμο και με ρωτούν, αν θέλουμε να ρίξουμε τον Μητσοτάκη με τις αντιδράσεις για τα Τέμπη. Το ζήτημα είναι αυτό;

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Γιατί πρέπει να να αποπεμφθεί ο Γεραπετρίτης

Από όποια οπτική και εάν το εξετάσει κανείς είναι ένας πλήρως αποτυχημένος Υπουργός Εξωτερικών.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γράφει ο Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης

Η τωρινή ηγεσία της ΕΕ βυθίζεται σε μία απύθμενη υποκρισία.

Δεν την ενοχλεί η χειραγώγηση των ρουμανικών εκλογών αλλά την ενοχλεί η δήθεν αυταρχικότητα του Ορμπάν στην εκλογική διαδικασία στην Ουγγαρία.

Δεν την ενοχλεί η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο (κράτος – μέλος της ΕΕ) αλλά την ενοχλεί η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Δεν την ενοχλεί η αντιμετώπιση του Γκεοργκέσκου αλλά την ενοχλεί η αντιμετώπιση του Ιμάμογλου.

Την ενοχλεί η αντιμετώπιση του Ιμάμογλου αλλά δεν την ενοχλεί που μέσω της Piaggio Aerospace η Τουρκία θέλει να εισέλθει από την πίσω πόρτα στην αρχιτεκτονική ασφαλείας της Ευρώπης.

Από την άλλη, το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών ως απολύτως συνεπές στις δημοκρατικές του ευαισθησίες ενοχλείτο, όταν διώκετο το ισλαμιστικό Κόμμα της Αρετής (Fazilet Partisi) από τους Kεμαλικούς και ενοχλείται και τώρα που διώκεται ο Ιμάμογλου από τους Ερντογανικούς. Σε κάθε περίπτωση, κάθεται και συνομιλεί και με τους δύο, όταν, και οι δύο, έχουν αναθεωρητικά πλάνα που συμπεριλαμβάνουν την Ελλάδα εκτός εάν το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» είναι κάποιου είδους εικαστικό υπερθέαμα. Εάν είναι έτσι, να το εκθέσουμε και στην Εθνική Πινακοθήκη αφού πλέον το «εθνική» για εκείνους που λαμβάνουν τις αποφάσεις ουδεμία αξία έχει.

Οι συνομιλίες αυτές βέβαια έχουν πάντα ως αποτέλεσμα οι Τούρκοι να διεκδικούν κάτι και εμείς πάντοτε ως παθητικοί δρώντες να επιχειρούμε να κατευνάσουμε το «θεριό». Εάν λειτουργούσε έτσι η ισχύς των κρατών τότε το Ισραήλ έχοντας να αντιμετωπίσει συντονισμένα και υπέρτερα αριθμητικά στοιχεία εναντίον του θα έπρεπε να οδηγηθεί σε συλλογική αυτοκτονία. Το Ισραήλ όχι μόνον δεν εισέρχεται σε τέτοιου είδους καταθλιπτικές προσεγγίσεις αλλά πράττει ακριβώς το αντίθετο. Και δεν καταναλώνει «ζάναξ» αλλά μάλλον κάνει χρήση «στεροειδών».

Εμείς από την άλλη, διαβάζοντας – ελέω διαφόρων εξαρτήσεων, ιδεοληψιών και κομματοκρατορικής κουλτούρας – τόσο λάθος τις εξελίξεις στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς είμαστε παντελώς ανίκανοι να προβλέψουμε το που και πως θα υπάρξει ανακατανομή ισχύος. Υπό αυτήν την έννοια δεν αναδεικνύουμε τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας αλλά πρώτοι σπεύδουμε να κηρύξουμε τον πόλεμο σε μία πυρηνική υπερδύναμη όπως η Ρωσσία ως οι κολαούζοι της συμμαχίας των προθύμων. Μόνο που αυτοί οι πρόθυμοι, καθόλου πρόθυμοι δεν φάνηκαν να μας τοποθετήσουν στο ίδιο τραπέζι αλλά, αντιθέτως, φάνηκαν να είναι εξαιρετικά πρόθυμοι να αφήσουν τον Φιντάν να στρογγυλοκάτσει σε αυτό. Εάν υπήρχε κάποιου είδους ανασχεδιασμός της εξωτερικής μας πολιτικής ώστε να λάβουμε αποστάσεις από την αυτοκτονική ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική συγκεκριμένων οντοτήτων μεταπηδώντας έστω και εμμέσως προς την πλευρά των νικητών θα υφίστατο κάποιου είδους λογική. Αυτό όμως που προκρίνεται ως το πιθανότερο σενάριο σύμφωνα με διάφορες πληροφορίες είναι ότι εμείς, σε αυτήν την φάση, επιθυμούμε να λειτουργήσουμε «κάτω από τα ραντάρ». Εν ολίγοις, ενώ δεν θέλουμε για παράδειγμα να βρεθούμε σε «ακινησία» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις διότι υποτίθεται ότι αυτό δεν λειτουργεί προς όφελός μας θέλουμε να παραμείνουμε απολύτως «ακίνητοι» στην μεγαλύτερη ανακατανομή ισχύος που έχει λάβει χώρα από την λήξη του Ψυχρού Πολέμου τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Μέση Ανατολή.

Προκρίναμε ότι η μεταφορά όπλων στην Ουκρανία ήταν προς όφελός μας διότι ήμασταν απολύτως σίγουροι ότι η κυβέρνηση των Δημοκρατικών και ο Μπάιντεν θα κερδίσουν τις εκλογές στις ΗΠΑ. Και ήμασταν τόσο σίγουροι που μεταφέραμε εξοπλισμό από τα νησιά μας. Τελικά ο Τράμπ όχι απλώς κέρδισε τις εκλογές αλλά θριάμβευσε και από πάνω και τα όπλα που στείλαμε βρέθηκαν σε μία χώρα που όπως όλα δείχνουν όχι απλώς θα χάσει τον πόλεμο αλλά μάλλον θα κατατροπωθεί.

Στο άλλο μέτωπο, αυτό της Μέσης Ανατολής, η ελληνική εξωτερική πολιτική σχεδόν χειροκρότησε την απομάκρυνση του Άσαντ. Την θέση του Άσαντ κατέλαβε ένας πρώην τζιχαντιστής με το προσωνύμιο «αλ – Γκολάνι» (και όχι αλ – Τζολάνι) που ξαφνικά πέταξε την κελεμπία και το τουρμπάνι φορώντας στρατιωτική παραλλαγή μετονομαζόμενος πλέον σε «αλ – Σαραά». Σε αυτό το σημείο το ΥΠΕΞ διέθετε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε πατώντας πάνω στο δίκαιο αίτημά μας να προστατευτεί η ελληνορθόδοξη κοινότητα να αποκαταστήσει έστω και σπάζοντας τον πάγο τις σχέσεις με την Ρωσσία. Όχι μόνον δεν έγινε αυτό, αλλά ο κ. Γεραπετρίτης έσπευσε να συναντηθεί με τον πρώην τζιχαντιστή αλλά και το ΥΠΕΞ εξέδωσε μία κατάπτυστη ανακοίνωση – λίγο μόνον «καλύτερη» από εκείνη της ΕΕ – στην οποία λαμβάνονται ίσες αποστάσεις μεταξύ σφαγιασθέντων και σφαγέων.

Το ενδιαφέρον από όλη αυτήν την διαδικασία είναι ότι στον πρόσφατο ανασχηματισμό, ενώ όλοι συζητούν για τις περιπτώσεις Δοξιάδη και Τσάφου – και ορθώς – , ουδείς επιμένει να αναρωτιέται γιατί παραμένει στην θέση του ως Υπουργός Εξωτερικών ο κ. Γεραπετρίτης. Οι δηλώσεις του περί έξι μιλίων, οι υποκλίσεις στον Ερντογάν, η σοβαρότατη ήττα μας στην Κάσο με το ιταλικό ερευνητικό, ο σχεδιασμός την συμφωνίας φιλίας των Αθηνών που νομιμοποιεί από την πίσω πόρτα τις αξιώσεις της Άγκυρας και η ολοένα και επιδεινούμενη πορεία μας προς την «φινλανδοποίηση» (ακόμα και ο κ. Ροζάκης το παραδέχθηκε) μας έχει οδηγήσει στο να περιπέσουμε στην κατάντια να ζητούμε άδεια από τους Τούρκους για τα αιολικά πάρκα στις Κυκλάδες.

Από όποια οπτική και εάν το εξετάσει κανείς ο κ. Γεραπετρίτης είναι ένας πλήρως αποτυχημένος Υπουργός Εξωτερικών. Αυτή όμως είναι μόνον η μισή αλήθεια. Ο κ. Γεραπετρίτης για να παραμένει στον υπουργικό θώκο ακλόνητος δεν μπορεί παρά να υποθέσει βάσιμα κανείς ότι βρίσκεται σε συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό της χώρας. Το δόγμα του κατευνασμού, ένα καταστρεπτικό δόγμα που όποια χώρα το έχει υιοθετήσει έχει βγει χαμένη, είναι ένα δόγμα που από ό,τι όλα δείχνουν βρίσκεται στον πυρήνα της αντίληψης του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος. Υπό αυτήν την έννοια, προφανώς, υφίσταται η αντίληψη ότι ο οικονομικός εναγκαλισμός με την Τουρκία όπως στην περίπτωση της βίζας στα νησιά αλλά και με τις μαζικές αγορές ακινήτων από τουρκικά συμφέροντα θα οδηγήσει σε κάποιου είδους ειδική σύνδεση τις δύο χώρες ώστε να μην συμφέρει καμία από τις δύο να πάει σε πόλεμο εναντίον της άλλης. Αυτή φυσικά είναι η «αθώα» και καλόπιστη ερμηνεία. Όντας καλόπιστοι πάντως και παρατηρώντας ότι το ερντογανικό καθεστώς έχει βάλει πλώρη για να παραμείνει εσαεί ο Ερντογάν στην εξουσία αυτή η στρατηγική είναι απολύτως λανθασμένη και τα αποτελέσματά της θα είναι καταστροφικά. Το δόγμα του κατευνασμού οδηγεί τελεολογικά στην συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο δυναμιτίζοντας τις προοπτικές της πατρίδας μας να «πάρει κεφάλι» στα της οικονομίας ώστε να αντιστρέψει τους συσχετισμούς με την Τουρκία. Διότι, όπως εύκολα γίνεται κατανοητό, μία χώρα που θα είναι παραγωγός ενέργειας θα μπορέσει και σε επίπεδο πολιτών αλλά και σε επίπεδο επιχειρήσεων να καταγράψει μία ισχυρή ανάπτυξη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη όμως όχι απλά δεν οδεύει προς αυτήν την κατεύθυνση αλλά έχασε μία πενταετία με την περίεργη και άμεση «πράσινη μετάβαση».

Η πατρίδα μας για να επιβιώσει χρειάζεται άμεσα αλλαγή υποδείγματος. Η ίδια η στρατηγική της στόχευση στην εξωτερική πολιτική έχει αποτύχει πλήρως σχεδόν σε όλα τα επίπεδα. Για πρώτη φορά μετά από αιώνες βρισκόμαστε στην «λάθος πλευρά» της ιστορίας. Υπάρχει ακόμα χρόνος. Στην διάρκεια των αιώνων της ελληνικής ιστορίας οι πρόθυμοι ήταν πολλοί. Οι πατριώτες όμως ήμασταν πάντα περισσότεροι.

Συνέχεια ανάγνωσης

Πολιτική

Διάταγμα για τη διάλυση του υπουργείου Παιδείας υπέγραψε ο Τραμπ

Ο Τραμπ χλευάζει εδώ και καιρό το Υπουργείο Παιδείας ως περιττό και μολυσμένο από τη φιλελεύθερη ιδεολογία

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στην υπογραφή διατάγματος, με το οποίο ζητά την διάλυση του αμερικανικού υπουργείου Παιδείας, προχώρησε ο Ντόναλντ Τραμπ, υλοποιώντας μια προεκλογική του υπόσχεση.

Ο Τραμπ χλευάζει εδώ και καιρό το Υπουργείο Παιδείας ως περιττό και μολυσμένο από τη φιλελεύθερη ιδεολογία. Ωστόσο, η ολοκλήρωση της διάλυσής του είναι πιθανότατα αδύνατη χωρίς πράξη του Κογκρέσου, το οποίο δημιούργησε το υπουργείο το 1979.

Ο Λευκός Οίκος λέει ότι το τμήμα δεν θα κλείσει εντελώς αυτή τη στιγμή. Θα διατηρήσει ορισμένες κρίσιμες λειτουργίες, όπως η διαχείριση των ομοσπονδιακών φοιτητικών δανείων και των υποτροφιών Pell.

Διαφωνούν οι Αμερικανοί με το κλείσιμο

Περίπου 6 στους 10 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους αντιτίθενται στο σχέδιο του Τραμπ να καταργήσει το Υπουργείο Παιδείας, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Quinnipiac από τον Μάρτιο.

Σχεδόν όλοι οι ψηφοφόροι των Δημοκρατικών και περίπου τα δύο τρίτα των ανεξάρτητων ήταν κατά της κίνησης, αλλά μόνο περίπου 2 στους 10 ψηφοφόρους των Ρεπουμπλικάνων αισθάνονταν το ίδιο.

Μια δημοσκόπηση της Ipsos από τον Φεβρουάριο διαπίστωσε ότι περίπου 6 στους 10 ενήλικες των ΗΠΑ αντιτίθενται συνολικά στις προτάσεις για τη διάλυση του υπουργείου.

Οι Αμερικανοί έχουν ανάμεικτες απόψεις για το Υπουργείο Παιδείας, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις του Pew Research Center. Ήταν περίπου ισομερώς μοιρασμένοι μεταξύ ευνοϊκών και δυσμενών απόψεων σε μια δημοσκόπηση του 2024, με περίπου τα δύο τρίτα των Ρεπουμπλικάνων να έχουν αρνητική άποψη.

Με πληροφορίες από Associated Press

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Άμυνα39 λεπτά πριν

Δανεισμός χωρίς φρένο για την άμυνα της ΕΕ

Η ανάγκη για την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της Ευρώπης, ως βασική αρχή, γίνεται αποδεκτή, όχι μόνο από όλες τις...

Άμυνα1 ώρα πριν

Bloomberg: Ξεμένει από πυρίτιδα και TNT η Ευρώπη!

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έσκαψαν στα αποθέματα πυρομαχικών τους για να οπλίσουν την Ουκρανία. Αυτό πίεσε τα αποθέματα της ηπείρου σε...

Άμυνα2 ώρες πριν

Financial Times: Ευρωπαϊκό σχέδιο στρατιωτκής απεξάρτησης από τις ΗΠΑ!

Οι συζητήσεις στοχεύουν στο να αποφευχθεί πιθανό χάος που θα προκαλούσε μια αποχώρηση των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ

Άμυνα2 ώρες πριν

Η Boeing προχωρά τα μαχητικά 6ης γενιάς των ΗΠΑ! Ο Τραμπ τα… βάφτισε F-47

Αυτά τα νέα, εξελιγμένα αεροσκάφη, θα αντικαταστήσουν την προηγούμενη γενιά, τα F-22 που χρησιμοποιούνται από την αμερικανική πολεμική αεροπορία εδώ...

Διεθνή3 ώρες πριν

Σημείο διαμάχης στην πολιτική του Πακιστάν!

Η πειρατεία του Jaffar Express τονίζεις τις μακροχρόνιες ανησυχίες για την ασφάλεια στη μεγαλύτερη επαρχία της χώρας

Δημοφιλή