Του Michael Rubin για την  Hellas Journal

Στις 19 Μαρτίου 2025, οι τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας συνέλαβαν τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου με τις κατηγορίες για διαφθορά και  τρομοκρατία.

Το πραγματικό αμάρτημα του Ιμάμογλου ήταν η προετοιμασία να διεκδικήσει την προεδρία της Τουρκίας. Ο Soner Cagaptay, βιογράφος του Ερντογάν στο Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον για την Πολιτική της Εγγύς Ανατολής δήλωσε: «Το αδιανόητο μόλις συνέβη στην Τουρκία».

Με όλο τον σεβασμό στον κ. Cagaptay, αυτή η σύλληψη ήταν πολύ αναμενόμενη για κάποιον που δεν τυφλώνεται από ευσεβείς πόθους και την ελπίδα ότι με κάποιον τρόπο ο Ερντογάν θα μποριύσε να αλλάξει.

Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που συλλαμβάνει έναν αντίπαλο του οποίου το πείσμα τον εξόργισε και του οποίου το χάρισμα τον τρόμαξε. Οι Κούρδοι θα είναι ανόητοι αν εμπιστευτούν την ειρηνευτική διαδικασία του Ερντογάν τώρα.

Η σύλληψη του Ιμάμογλου σηματοδοτεί ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο Ερντογάν θα απελευθερώσει τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν από τη φυλακή είναι μέσα σε νεκροσακούλα.

• Η αποστροφή του Ερντογάν στην δημοκρατία και το κράτος δικαίου ήταν πάντα σαφής . Το πιο αξιοσημείωτο δεν είναι ότι ο Ερντογάν γονατίζει τους αντιπάλους, αλλά μάλλον το ότι οι διεθνείς θεσμοί του επιτρέπουν να την γλιτώνει.
• Ο Τούρκος δικτάτορας, τελικά, αψηφά τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τα μέλη της οικογένειάς του βγάζουν κέρδη άμεσα από το Ισλαμικό Κράτος.

Η διαφθορά του που έρχεται από τις μέρες του ως δήμαρχος είναι αληθινή κι όχι μάλλον φανταστική. Ποτέ δεν εξήγησε πώς ο ίδιος και τα μέλη της οικογένειάς του θα μπορούσαν να γίνουν πολυδισεκατομμυριούχοι με μισθούς δημοσίων υπαλλήλων.

Όχι, κύριε Ερντογάν, η ηχογράφηση με τον γιο σας να συζητάτε πώς να κρύψετε ένα δισεκατομμύριο δολάρια σε μετρητά δεν ήταν απάτη και οι ερωτήσεις σχετικά με τις τσάντες των 50.000 δολαρίων της συζύγου σας δεν θα εξαφανιστούν.

Είτε άμεσα με το εκτεταμένο σύστημα φυλακών της Τουρκίας είτε έμμεσα μέσω των μηχανορραφιών της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών και της υποστήριξής της σε ομάδες που κυμαίνονται από το Ισλαμικό Κράτος έως τις λιβυκές πολιτοφυλακές και τις συριακές θυγατρικές της Αλ Κάιντα, ο Ερντογάν είναι προσωπικά υπεύθυνος για χιλιάδες θανάτους.

Η Turkish Air προφανώς μετέφερε λαθραία όπλα στη Μπόκο Χαράμ για να σκοτώσει Νιγηριανούς Χριστιανούς. Οπλίζοντας και τις δύο πλευρές του εμφυλίου πολέμου του Σουδάν -της πιο αιματηρής συνεχιζόμενης σύγκρουσης στον κόσμο- ανεβάζει δυνητικά τα θύματά του σε εκατοντάδες χιλιάδες αν όχι περισσότερα.

Αφότου το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο απήγγειλε κατηγορίες στον πρώην Σουδανό ηγέτη Ομάρ αλ Μπασίρ, ο Ερντογάν υποδέχθηκε τον Μπασίρ με ανοιχτές αγκάλες. «Ένας μουσουλμάνος δεν θα μπορούσε να διαπράξει γενοκτονία· δεν είναι ικανός για αυτό», είπε ο Τούρκος ηγέτης για τον Σουδανό δικτάτορα που είναι υπεύθυνος για τους θανάτους εκατομμυρίων στο νότιο Σουδάν και το Νταρφούρ.

Αυτή η δήλωση θα πρέπει να δίνει μια εικόνα της νοοτροπίας του Ερντογάν: Είτε πρόκειται για σφαγή Αρμενίων, Ελλήνων, Γεζίντι, ανιμιστών ή Τιγκραιανών, η θρησκεία του δράστη συγχωρεί  τη βία και η θρησκεία του θύματος τη δικαιολογεί.

Για πάρα πολύ καιρό, ο παγκόσμιος νότος παραπονιόταν ότι το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εστίαζε τα πυρά του αποκλειστικά στους Αφρικανούς ηγέτες και ζητούσε μια διεύρυνση των κατηγορουμένων.

• Παραμερίζοντας το γεγονός ότι οι παραβιάσεις πρέπει να καθορίζουν την επιβολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι μια ποσόστωση, το Δικαστήριο έχει αρχίσει να στοχοποιεί άλλους, πιο πρόσφατα τον πρώην πρόεδρο των Φιλιππίνων Ροντρίγκο Ντουτέρτε για φερόμενη εντολή για εξωδικαστικές εκτελέσεις εμπόρων ναρκωτικών και μελών συμμοριών.

Εάν ο Ντουτέρτε μπορεί να είναι στόχος, όχι μόνο κι ο ίδιος ο Ρετζπέπ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και η Εμινέ «Ιμέλντα» Ερντογάν και ο Μπιλάλ Ερντογάν πρέπει να βρεθούν στο εδώλιο. Η ευρωπαϊκή δέσμευση και η διπλωματική ευγένεια ρίχνουν βενζίνη στη φωτιά και πείθουν τον Ερντογάν ότι μπορεί να την γλιτώσει προβαίνοντας σε καταστολή και φόνους.

Αντί να του επιφυλάσσουν υποδοχές με κόκκινο χαλί,  είναι καιρός οι Ευρωπαίοι να τον υποδεχτούν με ένταλμα σύλληψης και μια πτήση εξπρές για τη Χάγη.

Οι συμμορίες που ελέγχουν τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες στη Γερμανία μπορεί να ξεσηκωθούν για δύο ή τρεις ημέρες, αλλά όταν οι Τούρκοι αντιληφθούν ότι η Ευρώπη έχει σπονδυλική στήλη, μπορεί πραγματικά να σκεφτούν τι θα μπορούσε να σημαίνει ένα μέλλον χωρίς τον Ερντογάν. Συλλάβετε τον Ερντογάν τώρα.

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου

 Άρχισαν να εξαντλούνται, ως φαίνεται, τα χοληφόρα πυρομαχικά εχθροπάθειας κατά της κυβέρνησης από τη φαρέτρα αντικυβερνητικών εφημερίδων της Δεξιάς, για να φτάνουν σήμερα στο σημείο κάποιες από αυτές να αποκαλύπτουν θριαμβικά τις πηγές πληροφόρησής τους, αν και δεν είναι συμβατές με την ιδεολογία τους.

   Πηγές που τους τροφοδοτούσαν με αποκαλύψεις μήνες πριν (καλοκαίρι του ’24), για ό,τι συνέβαινε στην Κάσο (σ.σ: τουρκικά πολεμικά παραβίασαν την ελληνική ΑΟΖ ανεμπόδιστα από τα παρόντα ελληνικά) και παρέπεμπαν στη ”φινλανδοποίηση” της Ελλάδας…

   Και οι πηγές έχουν ονοματεπώνυμο: ‘Χρήστος Ροζάκης” (”Ζητάμε την άδεια των Τούρκων για ό,τι κάνουμε στο Αιγαίο”, άρα απεμπολήσαμε στην Κάσο κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας εφαρμόζοντας στην πράξη τη ”συνεκμετάλλευση”. Την απαγορευμένη λέξη που εκστόμισε πρώτος ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού Θάνος Ντόκος τον Φεβρουάριο του 2020)…

   Έτσι ο Χρήστος Ροζάκης έγινε πρωτοσέλιδο όχι σε ρόλο… ”οξαποδώ” (όπως συνηθιζόταν άλλοτε στον δεξιό Τύπο εξαιτίας του φιλοτουρκισμού του), αλλά σε ρόλο… έγκυρου πληροφοριοδότη που αποκάλυπτε το… έλλειμα πατριωτισμού Μητσοτάκη (βλ. πρωτοσέλιδα: ”Η Κάσος χειρότερη από τα Ίμια…” [δώρο Ροζάκη στον Κώστα Σημίτη] //”Μεταξύ εθνικής ταπεινώσεως και εθνικής τραγωδίας”// ”Η ατίμωση βήμα βήμα” // ”Διατάξατε τον Α/ΓΕΕΘΑ να μην εμπλακεί στην Κάσο, κ. πρωθυπουργέ”)!!!

   Ο αγώνας του ”σκληρού” δεξιού/ακροδεξιού Τύπου να προλειάνει το έδαφος για πραγμάτωση των σχεδίων κάποιου ή κάποιων οι οποίοι κινούν στα παρασκήνια (από έτους σχεδόν) τα νήματα συνωμοσίας (με όχημα τα αριστεροδεξιά ΜΜΕ) προς αντικατάσταση ”εν πλω” του αήττητου σε εκλογές πρωθυπουργού, είναι προφανής.

  Είναι προφανής η επιδίωξή τους να ροκανίσουν την καρέκλα του με αιχμές για μειοδοσία, ώστε να διεγείρουν το θυμικό των ”Σαμαρικών” και ”Καραμανλικών” βουλευτών, οι οποίοι δείχνουν να έχουν συμβιβαστεί με το πνεύμα και την πολιτική Μητσοτάκη στην  κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.

   Κάτι που πάει κόντρα στα σχέδια των εθνολαϊκιστικών εφημερίδων και ιστοσελίδων που εξυφαίνουν από καιρό σχέδια αντικατάστασής του εκ των έσω στην αρχηγία του κόμματος και την πρωθυπουργία από έναν ”πατριώτη” δικό τους, αν δεν ευδοκιμήσει  η πίεση που του ασκείται ένθεν κακείθεν – μέσω ”Τεμπών” – για να προσφύγει πρόωρα στις κάλπες, ώστε να βγει ακόμα και αριστερός εν ανάγκη στη θέση του…

   Η υποβόσκουσα από καιρό πικρία (που εκδηλώνεται με δόσεις… επικαιροποίησης της αλήθειας στα Μέσα) του εκπαραθυρωθέντα… ευγενικά προ πενταετίας από τη θέση συμβούλου στο ΥΠΕΞ πρώην ΥΦΕΞ του Σημίτη Χρήστου Ροζάκη, θα έπρεπε λογικά να χαροποιεί τους έχοντες γνώση επί των εθνικών μας θεμάτων Έλληνες οι οποίοι απεύχονται την παρουσία εθνομηδενιστών και τουρκόφιλων της ”Σχολής” του ΕΛΙΑΜΕΠ στη χάραξη της εθνικής στρατηγικής  μας, 

   Και, όντως, χαροποιεί τους ανιδιοτελείς Έλληνες η μη ανανέωση της θητείας του εν λόγω πανεπιστημιακού στο ΥΠΕΞ, όχι όμως – ως φαίνεται – τους ιδιοτελείς των εν λόγω Μέσων, οι οποίοι έβρισκαν σε αυτόν μέχρι τώρα μια αθέατη και έγκυρη πηγή πληροφόρησης, για να ”χτυπήσουν”  τον… Μητσοτάκη.

   Ο Ροζάκης έμεινε, προφανώς στα… αζήτητα της εξουσίας από πενταετίας και αναζητά δημοσιότητα, με δόσεις αλήθειας, στην προσπάθειά του να αποκαταστήσει την αρνητικά προδιαγραφόμενη υστεροφημία του. Να την αποκαταστήσει  παριστάνοντας ετεροχρονισμένα τον ”πατριώτη” και, εκμεταλλευόμενος  την αρνητική συγκυρία για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση, να γίνει βακτηρία εκείνων που μέμφονταν άλλοτε το έλλειμμα πατριωτισμού του.

    Βακτηρία παροχής πληροφοριών σε δόσεις, μέχρι να ξεχαστούν τα ανείπωτα που ξεστόμιζε κατά καιρούς περί ”μαξιμαλιστικών θέσεων της Ελλάδας”, ”απομονωμένου Καστελόριζο, που είναι – έτσι κι αλλιώς – κοντύτερα στην Τουρκία” κλπ), αν και έχει ανανεωθεί η μαγιά που μας άφησε, δυστυχώς, με ανθρώπους που κατέχουν θέσεις κλειδιά σε γενικές γραμματείες και υφυπουργεία…

  ”Οὐδέ γρ ἐνταῦθα το κακόν ἀμιγές καί τοῦ ἀγαθοῦ  ουδέν κακόν αμιγές καλού”, έλεγε ο φιλόσοφος Πρόκλος τον 5ο αι. π Χ. Με άλλα λόγια ”ουδέν κακό αμιγές καλού”, κάτι που αποδεικνύεται χρήσιμο μέχρι και τώρα για διττούς, επαμφοτερίζοντες στόχους:

   Ο πρώτος έχει αποδέκτη την εξουσία (”καμπανάκι” για τους παροικούντες το Μαξίμου και το ΥΠΕΞ ότι ”ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον” στα εθνικά μας θέματα) και ο δεύτερος τον εθνολαϊκιστικό Τύπο ο οποίος πάσχει από το σύνδρομο των δύο μέτρων και δύο σταθμών, όταν πρόκειται να ασκήσει κριτική στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

    Τον πρωθυπουργό ο οποίος, αν και αντιμετωπίζει με ευγένεια, λογική επιχειρηματολογία και αυτοκυριαρχία τους εχθροπαθείς αντιπάλους του, δέχεται επί μήνες αήθεις επιθέσεις πανταχόθεν, (με πρωτοστάτες είτε δημαγωγούς και λαοπλάνους κομματάρχες είτε φερέφωνά τους στον Τύπο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ΜΚΔ), όπου περισσεύει η υποκρισία και η χυδαιότητα σπιθαμιαίων πολιτικών, οι οποίοι παροτρύνουν – μέσω των τρολ των κομμάτων τους, που γέρνουν επικίνδυνα προς τα άκρα – να ρίξουν τον πρωθυπουργό, για να έρθουν μετά (εξ ευωνύμων ή εκ δεξιών) να τον αντικαταστήσουν δια της κάλπης ή μη ως… σωτήρες.

    ”Σωτήρες”, αν και έχουν χρηματίσει  από επαγγελματίες εργαλειοποιητές έως πατριδοκάπηλοι τσαρλατάνοι και θεομπαίχτες… Ο ενταγμένος πολιτικά στην αριστεροδεξιά αντιπολίτευση λαός των συλλαλητηρίων, έχοντας την ομόθυμη ”συμπαράσταση” των κομματαρχών-καθοδηγητών του, δεν εξετίμησε προφανώς τη δήλωση ταπεινότητας και συντριβής του πρωθυπουργού για την τραγωδία των Τεμπών (κάτι που δεν έκανε ο Τσίπρας στο Μάτι) και γι’ αυτό συνεχίζει να καταφέρεται με τέτοια σφοδρότητα εναντίον του.

   Συνεχίζει να καταφέρεται εναντίον του –  στα ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίκτυα (ΜΚΔ) – με ανοίκειους χαρακτηρισμούς που ευτελίζουν τους ίδιους που τους εκφέρουν και τους δόλιους υποβολείς τους απ’ τα παρασκήνια. Αυτούς οι οποίοι – από κομματικό φανατισμό ή  εν ονόματι της Δικαιοσύνης – διασύρουν σε ευρωπαϊκό έδαφος την Ελληνική Δημοκρατία και τους θεσμούς της, ώστε να πληγεί καίρια – ηθικά και οικονομικά –  το ελληνικό κράτος.

   Το ελληνικό κράτος που παρουσιάζεται ως ανάλγηττο και άδικο στα μάτια των ξένων δια στόματος Ελλήνων ευρωβουλευτών (βλ. ΣΥΡΙΖΑ και Σία), ακτιβιστών-φιλομεταναστών και της εκπροσώπου του Συλλόγου των συγγενών των Τεμπών), με αφορμή τους 57 νεκρούς του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος προ διετίας και όχι μόνο, γιατί οι αριστεροί ευρωβουλευτές μας στην Ε.Ε πρόσθεσαν σε αυτούς τους προ διετίας μετανάστες του ναυαγίου της Πύλου, για τον πνιγμό των οποίων καταγγέλλουν τους Έλληνες λιμενικούς.

  Καταγγέλλουν άδικα με ανθελληνικό οίστρο τους άγρυπνους φρουρούς των θαλασσίων συνόρων μας, αν και είναι αποδεδειγμένο ότι το ναυάγιο του σαπιοκάραβου των λαθρεμπόρων έγινε σε διεθνή ύδατα και με κατεύθυνση την Ιταλία (Ιούνιος 2023), ενώ οι επιβάτες του είχαν αρνηθεί κάθε εκδήλωση προσφοράς βοήθειας από ελληνικής πλευράς.

   Όμως, δυστυχώς, η κομματική προκατάληψη  δεν τα λογαριάζει αυτά και κάνει τα θύματά της να σκέφτονται και να εκφράζονται μεροληπτικά,  ”χορεύοντας” μηχανικά στον ρυθμό των ποδηγετών τους, όπως… ”χορεύαμε” εμείς κάποτε – αντί για τις Αγορές – ακούγοντας το νταούλι και τον ζουρνά  του Τσίπρα (2015/’16)…

   Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο σήμα αφύπνισης το οποίο εξέπεμψε το πιο… επικοινωνιακό απ’ τα ”ορφανά” του Σημίτη,  που πλαισίωσε με θορυβώδη τρόπο συμβουλευτικά το ΥΠΕΞ κατά την πρώτη διετία διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη.

   Ας ξαναγυρίσουμε στον Χρήστο Ροζάκη ο οποίος έκανε τελευταία μια δήλωση τροχιοδεικτική προς αποκατάσταση της υστεροφημίας του, με στόχο να  απεκδυθεί – έστω κι αργά – τον μανδύα του φιλότουρκου και να ξιφουλκήσει – ως… μεταχρονολογημένος πατριώτης – αποκαθιστώντας τη χαμένη τιμή του Έλληνα μέσα του με μια βαριά ομολογία: αυτήν που εκστόμισε περί κατάλυσης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στην Κάσο το καλοκαίρι του ’24.

   Έτσι άρχισε νέος κύκλος επιθετικότητας κατά του πρωθυπουργού με κυρίαρχη την κρεμασμένη στα μανταλάκια του πρωτοσέλιδου-καταγγελία Ροζάκη: ”Απεμπολήσαμε δικαιώματα στην Κάσο”, ενώ μήνες πριν ο λαλίστατος εκδότης της εφημερίδας είχε φτάσει αρθρογραφικά  σε σημείο αβάσταχτης υπερβολής, συνώνυμης με συνειδητή στρεψοδικία σε κλιμάκωση ανιούσα  (”Η Κάσος χειρότερη από τα Ίμια…”), ενώ γνώριζε και γνωρίζει  καλά ότι στην Κάσο απεμπολήσαμε κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας  (βλ. αναβολή επ’ αόριστον της επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 νμ), αλλά στα Ίμια χάσαμε ελληνική κυριαρχία!!!

   Χάσαμε έδαφος της ελληνικής επικράτειας για πρώτη φορά  από τον Β’ ΠΠ, αν και δεν τόλμησε κανείς τότε (1996) του Τύπου (πολύ περισσότερο πολιτικός αντίπαλος του Κώστα Σημίτη) να εκτοξεύσει εναντίον του και εναντίον του υπουργού Εξωτερικών του (Θεόδωρου Πάγκαλου) τις βαρύτατες ύβρεις που ακούμε σήμερα κατά του πρωθυπουργού για μη εθνικό θέμα, με αφορμή τα πρόσφατα κοινωνικά και δικαιωματικά συλλαλητήρια.

   Συλλαλητήρια τα οποία ξεκίνησαν με αίτημα τη Δικαιοσύνη στην μη εκδικασθείσα ακόμα υπόθεση των Τεμπών και μετατράπηκαν ασκαρδαμυκτί σε ”αντικυβερνητικά”, ελέω αντιπολίτευσης και υφέρπουσας  προπαγάνδας. 

   Φευ! Η πολιτική τυμβωρυχία του τραγικού δυστυχήματος του ’23 έχει τόνο αντιπολιτευτικό, λόγο απολιτικό και… αγαπησιάρικο, για να παγιδεύει ευκολότερα τα θύματά της, που αδυνατούν να δουν τα πρόσωπα του Ιανού στον Τύπο και την εκκολαπτόμενη εξουσία…

Γράφει ο Φίλιππος Χατζής, Intelligence and Security

Ο πόλεμος βρίσκεται σε μία ιστορική καμπή. Από τους Μογγόλους του Τζένγκις Χαν, που επιτάχυναν τις στρατιωτικές εκστρατείες τους με τα άλογα, μέχρι τη βιομηχανική επανάσταση που όπλισε τα έθνη με μηχανές πολέμου, κάθε εποχή έχει φέρει μια νέα καινοτομία που άλλαξε τον τρόπο που διεξάγονται οι συγκρούσεις. Σήμερα, ζούμε την εποχή όπου η τεχνητή νοημοσύνη (AI) και τα μη επανδρωμένα οπλικά συστήματα δημιουργούν τη μεγαλύτερη μετατόπιση στην πολεμική ισχύ που έχουμε δει εδώ και αιώνες.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει λειτουργήσει ως επιταχυντής αυτής της αλλαγής. Οι ουκρανοί πολίτες, εφευρετικοί και πρόθυμοι να προστατέψουν τη χώρα τους, έχουν μετατρέψει εμπορικά drones σε φονικά όπλα. Αυτή η “δημοκρατικοποίηση της ακρίβειας” δίνει πλέον σε μικρές, ανεξάρτητες μονάδες τη δυνατότητα να πλήττουν στρατηγικούς στόχους με χαμηλό κόστος και υψηλή φονικότητα.

Από το Εμπόλεμο Παρελθόν στην Τεχνολογική Επανάσταση

Ουκρανία: Το Πειραματικό Εργαστήριο της Νέας Πολεμικής Τεχνολογίας

Στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, έχουμε δει το πρώτο μαζικό deployment μικρών, οικονομικών drones ως όπλα ακριβείας. Οι Ουκρανοί καινοτόμησαν κατασκευάζοντας αυτοσχέδιες βόμβες μέσω 3D εκτύπωσης, με ειδικές κεφαλές που μπορούν να διαπερνούν τη θωράκιση των ρωσικών τανκς. Με drones κόστους μόλις 3.000 δολαρίων, κατάφεραν να πλήξουν στόχους που παραδοσιακά θα απαιτούσαν πυραύλους εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων.

Η Ρωσία, από την άλλη, ανέπτυξε ηλεκτρονικό πόλεμο (electronic warfare) που μπλοκάρει τα GPS και τις επικοινωνίες των αμερικανικών οπλικών συστημάτων όπως οι πύραυλοι Javelin και οι εκτοξευτές HIMARS. Ως απάντηση, οι Ουκρανοί χρησιμοποίησαν οπτικά κατευθυνόμενα drones και οπτικές ίνες που τους επιτρέπουν να ελέγχουν drones ακόμη και σε περιβάλλοντα με πλήρη ηλεκτρονική παρεμβολή.

AI και Αυτόνομα Οπλικά Συστήματα

Η ενσωμάτωση της τεχνητής νοημοσύνης στον πόλεμο έχει ήδη ξεκινήσει. Μικρές μονάδες εξοπλισμένες με AI μπορούν να αναγνωρίζουν αυτόματα στόχους μέσω εικόνων, να εκτελούν πλήγματα με απόλυτη ακρίβεια, ακόμα και να λειτουργούν σε πλήρως αποσυνδεδεμένο περιβάλλον. Οι Ισραηλινοί, για παράδειγμα, έχουν τοποθετήσει AI-driven πυροβόλα M61 Vulcan, τα οποία μπορούν να ανιχνεύσουν και να καταρρίψουν drones χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση.

Η τεχνολογία αυτή ελαχιστοποιεί την ανάγκη για ανθρώπινο παράγοντα στη μάχη, αλλά ταυτόχρονα εγείρει ηθικά και στρατηγικά ερωτήματα. Μπορούμε να επιτρέψουμε σε AI να αποφασίζει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει; Οι κυβερνήσεις που δεν έχουν αυστηρές ρυθμίσεις στην τεχνητή νοημοσύνη ενδέχεται να βρεθούν προ εκπλήξεων, καθώς μη ελεγχόμενα συστήματα θα μπορούσαν να προκαλέσουν ανεξέλεγκτες καταστροφές.

Οι Μελλοντικές Μάχες: Αποκεντρωμένος Πόλεμος και Κυριαρχία των Drones

Το Νέο Δόγμα του Πολέμου: Ευελιξία και Οικονομική Αποδοτικότητα

Το μέλλον του πολέμου δεν ανήκει πλέον στα υπερ-ακριβά αεροπλανοφόρα και στα βαριά άρματα μάχης. Αντίθετα, ανήκει στις ευέλικτες, αποκεντρωμένες και φθηνές επιθέσεις. Γιατί να ρίξει ένας στρατός έναν πύραυλο 2 εκατομμυρίων δολαρίων, όταν μπορεί να χρησιμοποιήσει δεκάδες μικρά drones των 10.000 δολαρίων για να πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα;

Η χρήση των “kamikaze drones” όπως τα ιρανικά Shahed-136, που οι Χούθι της Υεμένης έχουν εκμεταλλευτεί για να επιτεθούν σε αμερικανικά πολεμικά πλοία, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της στρατηγικής αυτής. Οι ΗΠΑ ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολάρια για να αναχαιτίσουν drones των 20.000 δολαρίων, κάτι που μακροπρόθεσμα είναι μη βιώσιμο.

Η Ισχύς του AI στον Κυβερνοπόλεμο

Το AI δεν χρησιμοποιείται μόνο στα drones και στις μηχανές μάχης, αλλά και στον κυβερνοπόλεμο. Ηλεκτρονικές επιθέσεις με AI μπορούν να βρουν και να εκμεταλλευτούν κενά ασφαλείας με ασύλληπτη ταχύτητα. Μια AI μπορεί να αναλύσει δισεκατομμύρια γραμμές κώδικα σε δευτερόλεπτα και να εντοπίσει αδύναμα σημεία σε κρατικές ή στρατιωτικές υποδομές, καταρρίπτοντας τα δίκτυα επικοινωνίας ή απενεργοποιώντας ενεργειακές υποδομές.

Αυτό σημαίνει ότι, ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος μπορεί να κερδηθεί πριν καν πέσει μια σφαίρα. Η εισβολή δεν θα ξεκινήσει με άρματα μάχης, αλλά με κυβερνοεπιθέσεις που θα καταστρέψουν κρίσιμες υποδομές και θα αφήσουν τον αντίπαλο ανίκανο να αμυνθεί.

Το Μέλλον της Πολεμικής Τεχνολογίας: Τι Μπορεί να Περιμένουμε;

• Αυτόνομα φονικά ρομπότ: Δεν είμαστε μακριά από μια εποχή όπου τα στρατεύματα θα υποστηρίζονται από ρομπότ-στρατιώτες που θα εκτελούν αποστολές χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση.

• AI-καθοδηγούμενοι πύραυλοι: Πύραυλοι που θα προσαρμόζουν την πορεία τους δυναμικά μέσω AI για να μεγιστοποιούν την ακρίβεια τους.

• Διαστημικός Πόλεμος: Δορυφόροι εξοπλισμένοι με AI θα μπορούν να ανιχνεύουν και να εξουδετερώνουν στόχους σε πραγματικό χρόνο.

• Βιολογικός και Γενετικός Πόλεμος με AI: Η AI θα μπορεί να σχεδιάσει βιολογικά όπλα προσαρμοσμένα σε συγκεκριμένους πληθυσμούς.

• Ψυχολογικός Πόλεμος μέσω AI: Παραπληροφόρηση και “deepfake” βίντεο που θα χρησιμοποιούνται για τη χειραγώγηση κοινωνιών.

Συμπέρασμα: Η Νέα Εποχή του Πολέμου Είναι Ήδη Εδώ

Η τεχνητή νοημοσύνη αλλάζει τον πόλεμο σε κάθε επίπεδο. Οι κυβερνήσεις που δεν θα προσαρμοστούν σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, κινδυνεύουν να βρεθούν απροετοίμαστες μπροστά σε έναν αόρατο και πανίσχυρο εχθρό. Ο πόλεμος του μέλλοντος θα είναι ταχύτερος, ακριβέστερος και θα διεξάγεται σε πεδία μάχης που δεν έχουμε καν φανταστεί.