Γράφει ο Νίκος Μελέτης, Liberal

Η για πρώτη φορά δημόσια και επίσημη αποτύπωση των εξωτερικών ορίων της ΑΟΖ, βάσει των υπαρχουσών συμφωνιών με Ιταλία και Αίγυπτο και βάσει της διεκδίκησης της χώρας μας, σύμφωνα με τις διατάξεις του Δικαίου της Θάλασσας, αποτελεί ένα μεγάλο και σημαντικό βήμα για την κατοχύρωση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Και σε επιπεδο ευρωπαϊκό επισήμως η Ελλάδα με τον χάρτη που εγκρίθηκε αμφισβητεί πλήρως το Τουρκολυβικό Μνημόνιο και το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας.

Η έγκριση του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού, μετά από καθυστέρηση τεσσάρων ετών, υπογράφηκε χθες από τους συναρμόδιους υπουργούς, καθώς κάθε άλλη καθυστέρηση θα έδινε την εικόνα αδυναμίας λόγω των απειλών που είχε εκτοξεύσει η Τουρκία, αλλά και επειδή εκκρεμεί ήδη καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για αθέτηση της ευρωπαϊκής υποχρέωσης.

Από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, μόνο η Ελλάδα και η Κροατία δεν είχαν καταθέσει στην Κομισιόν τον ΘΧΣ.
Η έγκριση του ΘΧΣ δεν συνιστά ούτε ανακήρυξη ούτε οριοθέτηση ΑΟΖ, αλλά αποτυπώνει τα εξωτερικά όρια της, βάσει των δύο συμφωνιών που έχουν γίνει με την Ιταλία, της συμφωνίας μερικής οριοθέτησης με την Αίγυπτο, και τα δυνητικά όρια της στις υπόλοιπες περιοχές με βάση τη γνωστή τροπολογία Μανιάτη (2011), σύμφωνα με την οποία, μέχρις ότου υπάρξει συμφωνία οριοθέτησης με τις γειτονικές χώρες, για την Ελλάδα ισχύει το όριο της μέσης γραμμής.

Στον χάρτη που συνοδεύει τον ΘΧΣ αποτυπώνεται το υφιστάμενο καθεστώς των χωρικών υδάτων: στα 12 ν.μ. στο Ιόνιο και στα 6 ν.μ. στο Αιγαίο, με την επισήμανση για την «επιφύλαξη άσκησης του δικαιώματος επέκτασης έως τα 12 ν.μ.» βάσει του Δικαίου της Θάλασσας, το οποίο ,όπως επισημαίνεται, είναι εθνικό και διεθνές δίκαιο.

Η επισήμανση αυτή γίνεται για να υπογραμμιστεί ο υποχρεωτικός χαρακτήρας της Σύμβασης, καθώς η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Ο ΘΧΣ είναι μια υποχρέωση από την Ε.Ε., καθώς καθορίζει τις θαλάσσιες περιοχές όπου το κράτος-μέλος ασκεί κυριαρχία ή κυριαρχικά δικαιώματα, όπως είναι η αλιεία, τα υπεράκτια αιολικά πάρκα, οι γεωτρήσεις, οι ζώνες προστασίας της βιοποικιλότητας, οι περιορισμοί σε περιοχές πολιτιστικών μνημείων ή αρχαίων ναυαγίων, οι ζώνες διεξαγωγής στρατιωτικών ασκήσεων, οι θαλάσσιες διαδρομές κυκλοφορίας, οι ζώνες διέλευσης ενεργειακών αγωγών, οι ζώνες προσαιγιάλωσης καλωδίων, οι ζώνες υδατοκαλλιεργειών κ.α.

Είναι προφανές ότι, όπως έγινε και το περασμένο φθινόπωρο όταν η Κομισιόν δημοσίευσε έναν χάρτη εργασίας για τον ελληνικό ΘΧΣ – όπου εκτός από τα όρια της Ελληνικής ΑΟΖ βάσει της μέσης γραμμής αποτυπώνονταν και τα ελληνικά χωρικά ύδατα στα 12 ν.μ. , θα πρέπει να αναμένεται έντονη αντίδραση της Τουρκίας. Η Τουρκία τότε είχε δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζει τέτοιους χάρτες και είχε επαναφέρει και το θέμα των «γκρίζων ζωνών», καθώς φυσικά τόσο ο χάρτης εργασίας όσο και ο τελικός που δημοσιεύθηκε σήμερα περιλαμβάνει όλα τα ελληνικά νησιά και βραχονησίδες του Αιγαίου.

Πάντως, το ΥΠΕΞ, σχετικά με ενδεχόμενη αντίδραση της Τουρκίας, επισημαίνει:

«Το ότι λύνουμε εκκρεμότητες του παρελθόντος δεν σημαίνει ότι δεν επιδιώκουμε τον ελληνοτουρκικό διάλογο. Το ότι διαφωνούμε δεν σημαίνει ότι δεν συζητάμε. Το ότι συζητάμε δεν σημαίνει ότι κάνουμε εκπτώσεις από τις θέσεις μας – και αυτό αποδεικνύεται στην πράξη. Η Ελλάδα επιθυμεί θετικό κλίμα στις σχέσεις με την Τουρκία και έχει ταχθεί από την αρχή υπέρ της ελληνοτουρκικής συνεννόησης, με βάση το Διεθνές Δίκαιο και την καλή γειτονία».

Πάντως, μετά την έγκριση του ΘΧΣ, είναι σαφείς και καταγεγραμμένες οι ελληνικές θέσεις για το εύρος των θαλάσσιων ζωνών της χώρας και της διεκδικούμενης ΑΟΖ, βάσει του Δικαίου της Θάλασσας. Ο χάρτης αυτός πλέον αποτελεί και τη βάση για οποιαδήποτε συζήτηση με την Τουρκία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών.

Η υπογραφή και έγκριση του ΘΧΣ δεν έχει άμεση σχέση με την υπόθεση του καλωδίου, οι έρευνες για την πόντιση του οποίου έχουν ανασταλεί λόγω των απειλών και αντιδράσεων της Τουρκίας. Εξάλλου, ο ΘΧΣ ορίζει τις δραστηριότητες που επιτρέπονται ή απαγορεύονται, αλλά δεν σηματοδοτεί κάποια ενέργεια επί του πεδίου που θα μπορούσε να προκαλέσει ένταση, πέραν των ανακοινώσεων και δηλώσεων. Φυσικά, κανείς δεν γνωρίζει το πώς θα αντιδράσει η Τουρκία και εάν επιλέξει να αμφισβητήσει εμπράκτως τον χάρτη που δημοσιεύθηκε σήμερα.

Γιάννης Θεοδωράτος: Εδώ είναι η ισχύς! Στη Θάλασσα και στον Αέρα. Με αυτά τα δεδομένα γιατί διστάζουμε; Είναι ιστορική ευκαιρία για την Ελλάδα. Ο ευκολότερος τρόπος να τσακίσεις το ηθικό ενός στρατεύματος είναι, “εγώ σε εξοπλίζω και σε εκπαιδεύω, αλλά όταν έρθει η ώρα θα διστάσω”. Όπως έλεγε ο Κουντουριώτης τα πολεμικά πλοία είναι για να κινδυνεύουν. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις είναι έτοιμες να εξοντώσουν και να εξαλείψουν οποιαδήποτε απειλή.

Εγκληματικό λάθος η δορυφοροποίηση της Ελλάδας στην Τουρκία. Αυτό που διστάζουμε να κάνουμε, δηλαδή την ηλεκτρική διασύνδεση, είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να συζητάται από χώρες που έχουν υπογράψει την UNLCOS II. Η Τουρκία θέλει οπωσδήποτε να υποδεχτούμε την κατάργηση του διεθνούς δικαίου με την προβολή ισχύος, στέλνοντας δηλαδή τμήματα των ενόπλων δυνάμεών τους.

Σκεφτείτε τα Rafale να απογειώνονται από την Τανάγρα και να εγκλωβίζουν οτιδήποτε πετά κάτω από την Κρήτη. Τους έχουμε δεν μας έχουν… Τους έχουμε από την ώρα που θα απογειωθούν. Και τι θα στείλουν; Τις φρεγάτες τους; Έχει ιστορία το τουρκικό πολεμικό ναυτικό; Νομίζετε δεν υπερτερεί η ναυτική παράδοση των Ελλήνων;

Εκπομπή “Με το κλειδί της Ιστορίας” – Παρουσιάζει ο Γιάννης Θεοδωράτος

Η εκπομπή μεταδόθηκε τη Μεγάλη Τρίτη 15 Απριλίου 2025

Σας είπα ….να πονηρευτείτε!….Και πιθανότατη προσυνενόηση με Τουρκία και προετοιμασία κοινής γνώμης με επίκληση…Συνυποσχετικού….

Γράφει ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος

1. Ο Σκηνοθέτης και το Μειδίαμα του Υπουργού

Η συνέντευξη ξεκινά με την παρουσία της δημοσιογράφου Σίας Κοσιώνη, η οποία κάνει ερωτήσεις για το επίμαχο θέμα του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού. Ωστόσο, οι σκηνές δεν ήταν τυχαίες. Ο σκηνοθέτης φρόντισε να τοποθετήσει τον Υπουργό με τέτοιον τρόπο ώστε να μην αποκαλυφθεί το μειδίαμά του την ώρα που η δημοσιογράφος τον ρωτούσε: «Το είχατε συζητήσει με τον κ. Φιντάν το θέμα…;».

Από την απάντησή του και την έκφρασή του, φάνηκε ότι η ερώτηση άγγιξε ένα… «ευαίσθητο σημείο», αλλά το επιλεγμένο πλάνο – με τον Υπουργό σε μακρινό πλάνο – κατάφερε να καλύψει την αντίδρασή του, προστατεύοντας την εικόνα του. Με τον τρόπο αυτό προστατεύθηκε ο Υπουργός κάτι που προφανώς δεν είναι η δουλειά ενός δημοσιογραφικού μέσου (μάλλον το αντίθετο θα λέγαμε).

2. Το Συνυποσχετικό και η Παρουσίαση του Σκοπού

Η επόμενη σκηνή εστιάζει στον κ. Γεραπετρίτη, ο οποίος πλασάρει το Συνυποσχετικό, παρουσιάζοντας το ως το «κλειδί» για τη συμφωνία και την επιτυχή ολοκλήρωση των χαρτών. Ο ρόλος του Υπουργού ως συντονιστή των διαπραγματεύσεων φάνηκε να υπογραμμίζεται μέσω αυτής της σκηνής, με τον Γεραπετρίτη να μεταφέρει την ευθύνη για την προετοιμασία των σχετικών συμφωνιών σε έναν όρο – το Συνυποσχετικό. Με αυτόν τον τρόπο, η πολιτική στρατηγική φαίνεται να εξισώνει τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων με μια πράξη “τεχνικής” φύσης, προκειμένου να μειώσει το βάρος των ευθυνών και των πολιτικών επιλογών που εμπλέκονται στην εξεύρεση λύσης. Στην ουσία ο Υπουργός πλασάρει το Συνυποσχετικό ωσάν αυτό να ήταν ο σκοπός του συγχρονισμού των Χαρτών.

3. Η Δημοσιογράφος ως Φορέας Ειδήσεων: Η Στρατηγική των Ερωτήσεων

Η Σία Κοσιώνη επανέρχεται με ερωτήσεις. Ωστόσο, η δημοσιογράφος λειτουργεί όχι μόνο ως ερωτώσα, αλλά και ως φορέας των πληροφοριών που αναμένονται να “εκστομιστούν” από την πλευρά του Υπουργού. Η ίδια παρουσιάζει τις ειδήσεις και τις εξελίξεις, όχι ο Υπουργός. Οι ερωτήσεις της Κοσιώνη φαίνονται να είναι μελετημένες ώστε να ενισχύσουν το προκαθορισμένο αποτέλεσμα, την ανάδειξη της κυβέρνησης σε νικητή έναντι κάποιου… της Τουρκίας μάλλον.

Συμπεράσματα: Διαχείριση Εικόνας και Στρατηγική

Η συνέντευξη αυτή αποδεικνύει ότι η διαχείριση της πολιτικής εικόνας, η σκηνοθεσία και η διαπραγματευτική στρατηγική είναι αλληλένδετες και κρίσιμες για την επικοινωνία ενός πολιτικού προσώπου. Στην περίπτωση του ΣΚΑΙ όμως ξεπεράστηκαν γραμμές δημοσιογραφικής ηθικής κι από τη συμφωνία και σύμπλευση με τις πολιτικές απόψεις οδηγούμαστε στην προπαγάνδα υπέρ της Κυβέρνησης.