«Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται γιατρέ εδώ πέρα, η άλλη μισή στην Πόλη βρίσκεται»: Τολμώ με δέος και ευλάβεια συνάμα, να παραφράσω τον μεγάλο Τούρκο ποιητή, Ναζίμ Χικμέτ, μετά την θλιβερή είδηση της προφυλάκισης του δημάρχου Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, από το καθεστώς Ερντογάν.

Οχι, πώς δεν το περιμέναμε. Είχαμε πάντως μια κρυφή ελπίδα ότι οι πρωτόγνωρες εδώ και 12 χρόνια διαδηλώσεις – από εκείνες με αφορμή το πάρκο Γκεζί -θα ανάγκαζαν το καθεστώς να κάνει πίσω. Για τα μάτια του έξω κόσμου, ίσως.

Ο Ιμάμογλου αντιμετωπίζει κατηγορίες για «τρομοκρατία» και «διαφθορά» που μπορεί να τον οδηγήσουν για χρόνια στη φυλακή. Για όσα χρόνια δηλαδή, χρειάζεται ο πρόεδρος Ερντογάν για να μην τον έχει αντίπαλο σε εκλογικές αναμετρήσεις.

Γιατί δύο φορές που το καθεστώς αναμετρήθηκε με τον Ιμάμογλου στις τοπικές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη, ηττήθηκε κατά κράτος από τον δήμαρχο.

Ο δήμαρχος της Πόλης αρνείται όλες τις κατηγορίες. «Οι ανήθικες και αβάσιμες κατηγορίες εναντίον μου έχουν ως στόχο να υπονομεύσουν τη φήμη και την αξιοπιστία μου», είπε ο Ιμάμογλου, μετά την τετραήμερη ανάκρισή του.

«Πόντιος Πιλάτος»

Ποιος τον ακούει όμως. Μόνο που ο «έξω πολιτικός κόσμος», ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, παρακολουθεί ατάραχος τον βιασμό κάθε έννοιας δημοκρατίας και δικαιοσύνης, που τελείται στην Τουρκία.

Ακούσατε για κάποια ισχυρή, έστω σοβαρή αντίδραση της Ε.Ε., πέρα από λόγια του αέρα; Αν ο «αυταρχικός» Πούτιν είναι πραγματικά τόσο μεγάλη απειλή όσο ισχυρίζονται τώρα οι Βρυξέλλες, τότε ο Ερντογάν είναι ακόμη περισσότερο.

Και σε αντίθεση με τη Ρωσία, η Ε.Ε. μπορεί πραγματικά -αν το επιθυμεί-να κάνει κάτι για τη δημοκρατία στην Τουρκία. Άλλωστε, ο Ερντογάν εξαρτάται οικονομικά από την Ε.Ε.. Δεν θέλει όμως η Ευρώπη να συγκρουστεί με τον Ερντογάν. Γιατί υποτίθεται πώς τον έχει ανάγκη, για να πολεμήσουν μαζί τον Πούτιν! Που είναι όμως «σύμμαχος» του Ερντογάν. Με τέτοιον ευρωπαϊκό αέρα στα πανιά του, ο Τούρκος πρόεδρος δεν θα κάνει ούτε βήμα πίσω.

Θα επιχειρήσει να καταστείλει τις λαϊκές κινητοποιήσεις και να κλείσει τα ελάχιστα, αντίπαλα ΜΜΕ που έχουν απομείνει. Ήδη, η τουρκική ρυθμιστική αρχή μέσων ενημέρωσης RTÜK απείλησε με πρόστιμα και ανάκληση άδειας σε περίπτωση «αναληθούς αναφοράς, αλλά να δημοσιεύουν μόνο επίσημες πληροφορίες και δηλώσεις από τις αρμόδιες αρχές», όπως έγραψε ο επικεφαλής της αρχής, Εμπουμπεκίρ Σαχίν, στην πλατφόρμα X.

Ορισμένοι τηλεοπτικοί σταθμοί ήδη σταμάτησαν τη ζωντανή κάλυψη των διαδηλώσεων στη χώρα. Απαγορεύτηκαν μέχρι την Τετάρτη οι διαδηλώσεις και επιβλήθηκαν επίσης περιορισμοί πρόσβασης στην Κωνσταντινούπολη. Άτομα που θέλουν να λάβουν μέρος σε διαδηλώσεις, για παράδειγμα, δεν θα μπορούν να πάνε στην Πόλη. Το πώς θα έπρεπε να εφαρμοστεί ήταν αρχικά ασαφές.

Εκτός από διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις, απαγορεύεται επίσης η ανάρτηση αφισών, η διανομή φυλλαδίων, η συλλογή υπογραφών ή η πραγματοποίηση εκδηλώσεων μνήμης.
Για αυτό και « η μισή μας καρδιά στην Πόλη βρίσκεται σήμερα» .

Φάρος ελπίδας

Ο Ιμάμογλου είναι φάρος της ελπίδας, όχι μόνο για την αποκατάσταση του νόμου και της τάξης, αλλά και για την κοινωνική δικαιοσύνη. Πολλοί Τούρκοι έχουν βαρεθεί να βλέπουν κάποιους αυλικούς να πλουτίζουν, ενώ οι περισσότεροι να γίνονται όλο και πιο φτωχοί.

Δεν θέλουν λοιπόν να σβήσει αυτός ο φάρος. Με μια ελπίδα-όπως έγραφε ο Χικμέτ:

«Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει.

Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα.

Τις πιο όμορφες μέρες μας

δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω

το πιο όμορφο απ’ όλα, δεν στο ‘χω πει ακόμα».

Γράφει ο Λάμπρος Τζούμης

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος σε επιστολή συμπαράστασης προς τον κρατούμενο Δήμαρχο Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, ανέφερε : «Τι τάχα αν είσαι φυλακή; Να μη λυγάς. Αυτό είνʼ όλο»

Σε δήλωση στήριξης προέβη επίσης ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας και ξεκίνησε με τη φράση : «Φίλε Εκρέμ, είμαστε δίπλα σου».

Αναφορικά με τις παραπάνω δηλώσεις να επισημάνουμε τα εξής:

– Ο θυμόσοφος λαός μας, λέει : «Αν θέλεις Τούρκο φίλο, κράτα ένα κομμάτι ξύλο».

– Η Τουρκία επί σειρά ετών εφαρμόζει απέναντι στη χώρα μας αδιάλειπτα και απαρέγκλιτα μια μακρόπνοη αναθεωρητική στρατηγική, ανεξάρτητα αν στην ηγεσία της Τουρκίας είναι ισλαμιστές ή κεμαλιστές.

– Η αντιπολίτευση ασκεί κριτική στον Ερντογάν για διάφορα θέματα αλλά όχι για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Σ΄ αυτά κεμαλιστές και Ισλαμιστές έχουν την ίδια εθνικιστική προσέγγιση. Μάλιστα η αντιπολίτευση υπερθεματίζει και ζητά από τον Ερντογάν να προβεί σε ενέργειες προκειμένου να πάρει πίσω η Τουρκία τα νησιά που έχει καταλάβει η Ελλάδα.

– Ο προηγούμενος επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου από το οποίο προέρχεται και ο Ιμάμογλου, σε δηλώσεις του ανέφερε : «Νησιά του Αιγαίου κάτω από τη μύτη μας είναι υπό την κατοχή του ελληνικού στρατού. Ναι, αγαπητοί σύντροφοι. Πολλές φορές έχω ρωτήσει τον Ερντογάν αν σε αυτά τα νησιά έχουμε δικαιώματα και δεν έχει απαντήσει… Θα έρθω στην εξουσία και θα τα πάρω, Όπως πήρε ο Ετζεβίτ την Κύπρο».

– Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν και στην ιστορική εμπειρία θα διαπιστώσουμε ότι στις μεγάλες ελληνοτουρκικές κρίσεις στο τιμόνι της Τουρκίας βρέθηκαν άνθρωποι που σε σχέση με τον Ερντογάν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μετριοπαθείς.

– Το 1974 όταν έγινε η εισβολή και διχοτόμηση της Κύπρου πρωθυπουργός ήταν ο Μπουλέντ Ετσεβίτ που προερχόταν από το ρεπουμπλικανικό κόμμα και ήταν ένας άνθρωπος «καλλιεργημένος», σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Ήταν συγγραφέας, ποιητής αλλά ταυτόχρονα και αδίστακτος εθνικιστής όπως αποδείχτηκε στην Κύπρο.

– Το 1976, στην κρίση με την έξοδο στο Αιγαίο του ερευνητικού σκάφους ΧΟΡΑ και την αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, πρωθυπουργός στην Τουρκία ήταν ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, φιλελεύθερος κεντροδεξιός, αλλά στην εν λόγω κρίση ο πόλεμος αποφεύχθηκε στο παρά πέντε.

– Στην επόμενη κρίση του 1987 με την έξοδο στο Αιγαίο του ερευνητικού σκάφους ΣΙΣΜΙΚ, πρωθυπουργός στην Τουρκία ήταν ο τεχνοκράτης οικονομολόγος Τουργκούτ Οζάλ ιδρυτής του κόμματος της Μητέρας Πατρίδας, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κόμμα της λαϊκής δεξιάς. Αλλά και πάλι η ένταση έφτασε στο κόκκινο και επιστρατεύτηκαν τα στρατιωτικά και διπλωματικά αντανακλαστικά της χώρας μας για να μην φτάσουμε στη στρατιωτική σύγκρουση με την Τουρκία.

– Στην κρίση των Ιμίων το 1996, πρωθυπουργός της Τουρκίας ήταν η μοναδική γυναίκα στην ιστορία της δηλ. η Τανσού Τσιλέρ, δυτικοτραφής, διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ και του Γέιλ. Παρ όλα αυτά δεν δίστασε να δώσει εντολή για κατάληψη ελληνικού εδάφους και να φέρει τις δύο χώρες στα πρόθυρα του πολέμου.

– Συμπερασματικά : Οποιοσδήποτε και αν είναι στην ηγεσία της Τουρκίας, δεν πρόκειται να διαφοροποιήσει τον αναθεωρητισμό και την εθνικιστική αντίληψη που έχει το τουρκικό πολιτικό σύστημα απέναντι στη χώρα μας.

Όχι, δεν είναι ανέκδοτο! Την ώρα που το ταμείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποτίθεται πως είναι μείον και δεν έχει χρήματα για τις συντάξεις, τη δημόσια υγεία, τη δημόσια εκπαίδευση, για τον αγροτικό τομέα κ.τλ. και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έχει βάλει στο μάτι τις καταθέσεις των Ευρωπαίων και τα αποθεματικά των ταμείων για να χρηματοδοτήσει -δήθεν- την ευρωπαϊκή ασφάλεια, την ίδια ώρα οι Βρυξέλλες εξακολουθούν να ξοδεύουν αλόγιστα εκατομμύρια -από τα χρήματα που δεν υπάρχουν για την κοινωνία- για τη χρηματοδότηση των τζιχαντιστών της Συρίας, που σφάζουν αλαουίτες, αλλά και του γουοκισμού!

• Από τη Μαρία Δεναξά, εφημερίδα «δημοκρατία»

Στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Horizon Europe για την έρευνα και την καινοτομία, το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ εισέπραξε 3.000.000 ευρώ για το πρόγραμμα του ΜΕΝ4DEM, που στοχεύει «στην ανάπτυξη τεκμηριωμένων στρατηγικών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των πολιτικών αρρενωπότητας, που αντιβαίνουν στις θεμελιώδεις αρχές της Ευρωπαϊκής Ενωσης»!

Με λίγα λόγια, αντί η Ε.Ε. να επενδύει στην τεχνολογία, στην επιστήμη ή τη βιομηχανία, βρήκε τον τρόπο να ξοδέψει άλλα 3.000.000 εκατομμύρια ευρώ, ώστε μέσω πανεπιστημιακών προγραμμάτων να μπει η αρρενωπότητα στο woke απόσπασμα, με το σκεπτικό ότι υπηρετεί -όπως και η ύπαρξη μόνο των δύο φύλων- αποκλειστικά και μόνο τα στερεότυπα, τη βία και την έμφυλη ανελευθερία, με ό,τι αυτό κι αν συνεπάγεται.

«Την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μείνει πίσω στους τομείς της καινοτομίας απέναντι στους Αμερικάνους, Κινέζους ακόμη και Ινδούς ανταγωνιστές της, η διάθεση ενός τέτοιου ποσού, που έχει υπεξαιρεθεί από ένα ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα και χρησιμοποιηθεί για την προώθηση της woke ατζέντας, είναι σκανδαλώδης. Αυτό αποδυναμώνει τους ερευνητικούς μας τομείς και υπονομεύει την αξιοπιστία τέτοιων βασικών προγραμμάτων» αναφέρει σε επιστολή της προς την ευρωπαϊκή επιτροπή, που έστειλε την Τρίτη 19 Μαρτίου, η Γαλλίδα ευρωβουλευτής του ρεπουμπλικανικού κόμματος, Σελίν Ιμάρτ.

Η Ιμάρτ απαιτεί να δοθούν απαντήσεις στα εξής ερωτήματα: 

1. Αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διέθεσε χρήματα σε ένα woke πρόγραμμα εν γνώση της.
2. Πάνω σε ποια βάση και με ποια κριτήρια χρήματα που έπρεπε να διατεθούν για την καινοτομία και την έρευνα δίνονται για την προβολή και τη διάδοση του γουοκισμού.
3. Αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να δώσει τη λίστα με τα προγράμματα για τα οποία απορρίφθηκε η χρηματοδότησή τους από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Horizon Europe.

Σε ανάρτησή του στο facebook το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών ΕΚΚΕ, που είναι εταίρος στο χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα «Masculinities for the Future of European Democracy», αναφέρει πως «συνενώνει ερευνητές και ερευνήτριες, οργανώσεις προώθησης της έμφυλης ισότητας και καλλιτέχνες, προκειμένου να εξετάσουν πώς οι ιδέες και οι πρακτικές της αρρενωπότητας επηρεάζουν τη δημοκρατία στην Ευρώπη. Μέσα από μια συνεργατική προσέγγιση για τη δημιουργία γνώσης και τη διερεύνηση του οράματος για πιο συμπεριληπτικές αρρενωπότητες, το MEN4DEM επιδιώκει να ανασκευάσει τις αντιδημοκρατικές τάσεις, με στόχο την υποστήριξη της δημοκρατικής ανθεκτικότητας» αναφέρεται κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!

Πάντως, όποιος τολμήσει να θίξει τα κακώς κείμενα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τον παραλογισμό της και να καταγγείλει τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος σε προγράμματα στα οποία υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να έχουν προτεραιότητα, θα αποδομηθεί με συνοπτικές διαδικασίες και θα κατηγορηθεί για ακροδεξιά εθνικιστική ή ομοφοβική ρητορική.